Op z'n Flakkees gezeit
„VOORUIT
Heugdnoekj^e
scheepsbouw-ijzerwerkers
konstruktie-bankwerkers
TWEEDE BLAD
familieberichten
DRECHT
METAAL
^COUPON
Menheerse - De Visterieje
Jan van Groningen, Middelharnis
BIK sloopwerken
en Houthandel B.V.
Uw huis verkopen
TAMBOER
Eilanden-nieuws
-.riM n
(zowel nieuwbouw als reparatie)
ff
DE „ANNA'' - M.D. 3
TOT ONDERGANG GEDOEMD
ff
No. 12 7Febr. 1912
De vischsjoep „Anna".
EVEN OPLETTEN GEBLAZEN
De meesten zullen het al wel weten, wij hebben ons slopersbedrijf
overgedaan aan BIK sloopwerken en Houthandel B.V. Tiendweg
West 1 te Lekkerkerk.
Wij gaan vertrekken naar het buitenland. Wij willen aJle
kennissen, klanten en vrienden bedanken voor het in ons
gestelde vertrouwen.
Wij nodigen u dan ook uit om op 22 november 1980 van 2 tot 6
uur een af scheidsdrankje bij ons te komen drinken op het bedrijf
Oost Havendijk 50 te Midddharnis.
Hoogachtend,
Per 1 oktober 1980 hebben wij het slopersbedrijf van
Jan van Groningen, Oost Havendijk 50 te Middelharnis
overgenomen. Wij hopen dan ook dat wij de klanten van de
vorige eigenaar voor ons behouden kunnen blijven.
Hat vertrouwen, dat Jan van Groningen van u had, zal ook
door ons worden waargemaakt.
Tevens gaan wij een volledige werf op ons terrein starten voor
alle sloopmaterialen met o.a. alle van de sloopmaterialen,
sloophout etc. Wat betreft het sloopwerkwij hebben een zeer
modern sloopbedrijf met de modernste slooptechniken en de
meest ervaren slopers. Wij zijn dan ook in staat zeer snel werk
te verrichten. Tevens kunnen wij bijna op elk moment
steenpuin etc. leveren.
Wij zien met ons kaderpersoneel u dan ook gaarne op
22 novembe 1980 bij ons op het bedrijf o-m een welkomstdrankje
te komen drinken ter kennismaking.
Hoogachtend,
Leltkerkerk: Opperduit 436
Schuwacht 142 Tiendweg west 1
Tel. 01805 - 3060 - 2496
Middelharnis: Oost Havendijk 50
Tel. 01870 - 3837
clvlvir «mSSvl S Wij zoeken voor een vast
dienstverband nog een aantal
geschoolde vakmensen met ruime
ervaring. Zij worden tewerk gesteld
op de bij onze stichting aangesloten
24 bedrijven, gelegen in en om
Dordrecht. Er is een reiskostenvergoeding,
welke vooral bij gezamelijk gebruik van het eigen
vervoer aantrekkelijk te
noemen is.
Bladzij 2
.JEILANDEN-NIEUWS"
Vrijdag, 14 november 1980.
Toen ik over de MD 10 las inEil.
Nieuws, zag ik dat Aoi Boagerman op
ontroerende wijze gesproken had over
de sloepen, die vroeger van Menheerse
gevaere hadde. Inzonderheid had un het
oak over de sloepen die noait méér vrom
kwamme.
Jae, dat gloav ik, want juust de sloe-
pe, de MD 3, die vergieng in Janawaorie
1912 heit wel un graot déél van zun le
ven, beïnvloed.
Daer kwam zun vaoder bie omi ut le
ven.
Hie sprak over de Tiene, as de ouwe
jongejuffrouw. Dat is gien wonder as
je tachtig bint.
De MD 3 heit niet in de gelegenheid
geweest, om oud te worre.
Hoe oud un was, dat weet ik niet, mar
hie is in de éérste helft van Jannewaorie
1912 vergaen. Dur kwam gien maans
méér nae huus. De héle bemanning,
gineng mee, nae de diepte.
't Was un goed iesdere sloepe, mar
op tie kokende golven in sturm in bie
ontieje dan bin je mar un neutedopje
in kraekende, neemt te zéé aol wat tun
vraegt.
Nae anleidung van de komstte van
de Tiene, gaene je gedachten daer van
self, weer heen. In omdat ik nog al us
één in aore bewaere wat te visterieje
betrof wist ik: daer mot'k nog un paer
krangteknipsels over ha.
Die zal ik hierbie doewe.
't Binne simpele berichtjes,mar wat
un waereld van un hulploas griepen in
het niet. Eén gaepende ruumte voor de
vrouwen, die alléén mit ter kinders,
achterbleve. Wat 'n verdriet.
Gisteren was het al drie weken geleden,
<iat de vischsloep „Anna" schipper A. den
Braber, van IJmuiden ter vischvangst ver
trok, en tot nu toe heeft niemand hem op
zee gezien. Men maakt zich ernstig ongerust
over dit uitblijven.
De bemanning van de vischsloep bestaat
uitschipper A. den Braber, Jacob van
Bongen en Joh. van Dongen. Adr. Visser,
JoIi.M. Boogerman, Arie Du Pree, P. Jordaan
en M. Jordaan, P. Sprong, J. van Gelder,
A. v. d. Tak, H. Verburg en nog een jon
getje uit Vlaardingen afkomaiig.
Bangö augat waarde rund in zoo
meni;' visscheisgezin. Op den oceaan
kamp.e de broze vaartuigen met het
gowGld van wind en golven. Huilend
loeide de storm en elke vlaag ver
vulde het hart der angstige vrouw,
der kleinen, die moeder zagen weenen,
roet bange vrees. Wat vermag een
schip, hoe sterk door raenschenhand
gewrocht, togen het ontzag'lijk ge
weld der ontbreidelde natuurkrachten
Helaas, de hoop, dat de treurende
moi'dois, de ■irnie kleinen den geliefden
man en vader, die in het barnen der
gevaren hot brood zocht op de wijde
zee, zullen terug zien, kan niet meer
gekoesterd worden. De vischsloep
„Anna" van uo firma VVed. C. JColff&
Zoon, waaiop schipper Anth. den
Braber met zijn bemanning voer, is
reeds weken over den tijd. In een
ftlleu sneeuw.storin is het vaartuig
naar alle waarschijnlijkheid een prooi
di;T woeste golven geworden?' Dat
zril, naar w\j vreezen, de vreeaelijie
Wf-rkelijkheid zijn, die niet ontkend
kan worden. In de kille i;olven hebben
wctr dertien kloeke visscheis van ons
dorp hun graf gevonden. In hun ster-
VI HMiood zal de laatste beu hun op
1 .■iijcsn aekönii-n ziin voor de ge
liefden, dien zü achterlaten in dekleine
woning.
Ach, wy kunnen zoo weinig troost
bieden aan die treurenden De gesla
gene wonde is zoo schrjjnend-droef,
hot verlies zoo smarielijk en onher-
sijlbaar. Maar ter nagedachtenis dier
kloeke mannen, gevallen op het roem-
volle veld van den arbeid, is het onze
plicht de hulplooze weduwen en wee
zen, die onverïorgd achterblijven, te
steunen naar ons vermogen. Op ons
allen rust de plicht, het gebrek te
weren uit die tot voor kort zoo ge
lukkige gezinnen, die zich op éénmaal
beroofd zieu vairaic;iu<irtr-v-§r-i>-ciiTix,ir,-
die zwoegden voorhet dagelijksrtrtjrood
De stormpn des levens blijven nie
mand gespaard. Als de naastenliefde
n bainiiiartigheid ons hart vervullen,
zu'iler. WH begrijpen, wat de plicht van
L.iihi vraagt.
Tooue ieder zijn deelneming in de
vreeselijke ramp door den meest mo-
gelijken steun aan de achtergeblevene
gezinnen.
Dat zal het scboone getuigenis zijn,
dat wij de dapperen weten te eeren,
die vielen als offers der zeel
Vraagt men ons, op welke wijze men
in den nood der achtergeblevenen kan
iiolpen voorzien, dan wijzen wy' op het
visschersfonds, dat bestemd is om in
dergelyke gevallen steun te verleenen,
..n dit ook ongetwijfeld nu naar ver
mog'n zal doen, al zijn de inkomsten
op verre na niet voldoende om, nu de
lampen elkaar zoo kort op elkander
Dpvolgo.n. do uitkeentigen te bestrijden,
Irderè gift tot steun zal dan ook onge-
I wyfvld door den Penningmeester, den
hl-er C, Ivoia G,C,M.:. in dank worden
aanvaard, Mochten er echter zyn,die
hunne bijdragen liever op andere wijze
wenschen te zien besteed, dan zal er
ook voor hen ongetwijfeld wel gele
genheid gi-geven worden om hunne
gaven to ofïeren. Laat een ieder echter
overtuigd zijn van de spreuk: wie
spoedig helpf, helpt dubbel!
Je kan gloave dat ter al héél wat on
gerustheid was, voor die stikjes in de
krangte kwamme.
Hans van Donge zun vrouwe had ter
man nog un keer gesproke.
Ze had un kind mit diphteritus, dat
was vroeger gevaerlijk, dat weet je. 't
Kind was al ziek toen Hans nae zéé
gieng. Mar hie mos toch, je kon daer
niet voor thuus bluve.
Weet je wat, zeit tun tegen zun vrou
we, as 'k noe mit te sloepe in Umuiden
komme, dan hoor je dat wel van de
reder in dan vraeg je of je daer op mag
belle nae 'Umuye.
Vroeger dee je dat niet zoe makkelijk
as teenworig. Mar zoe onbekrabbeld
was zun vrouwe oak niet, tus die dee
dat tan oak.
In toen ze ut tan an den dokter vroeg,
of Hans nog nae huus mos komme, gaf
Dokter Knops ten angtwoord: „ik zou
un mar an boord laete as ik joe was.
Hie mot voor un hoap caanten die groa-
te reize komme maeke in kan dan oak
niet mee uutvaere. In de besmetting
is over in je heit noe 't aargste gehad".
Jae, dat zag ze oak wel. 't Kind was ter
un hoap beter an toe.
Wat een zegen Hans, zei ze zeker,
want ik binne dur wel benaauwd voor
geweest. Jae, zal Hans toch wel gezeit
ha. 't is aweer een groat gelok, dat tun
weer v/at opgeknapt is. Mar 't is net
as je zeit, ik zal noe mar niet voor un
hoap caanten die reize gae maeke. In
dan hoape mun mar, datte mun bie le
ven in welzien, mekaere nae Nieuwe
jaer weer zieje. 't Is zoa weer om. Zei
mar dat zun vaoder wat moais voor zun
meebriengt.
Dat gieng dan zoe, een zurgzaeme
vaoder brocht toch wat mee voor zoe'n
kind. 'k Dienke dat tun nog wel us
graeg, pasjes om un hoekje had gekeke.
Mar vol moed gieng un weer nae zéé.
Ze ha niet gedocht dat ze de leste
woorden gewisseld hadde, in dat tun
voor aoltied wegbleef, 't Leven is toch
zoe hard, dur wazze dur wat, die gien-
ge in nooit méér vrom kwamme. 't Wat
in de éérste tien jaer van 1900, scheeps
ramp op scheepsramp, dur binne dur
wat gebleve.
Hans zun vrouwe hiew alléén mit ter
kinders, korsemisse in Nieuwejaer. Zoe
gieng Ze 1912 in. In begin van de maend
was ut nog zukken rauwen weer, toen
keke de maansen in 't straetje bedien-
kelijk. Zoe as tat aoltied gieng. Mar dur
kwamme sloepen binnen, dur gienge
sloepen weg. De Anna kwam mar niet.
De maansen keke bedienkelijk, mar zoe
gaauw liete ze toch de moed niet zakke.
Ze kwamme soms wel een weke te laete
as ut nie méér was. Mar bie aol wat ut
méér wier gienge ze toch zurgeleker
kieke in za: As tat mar goed uutkomt.
De Anna is al un weke over tied. Un
aore weer... Toon den Braeber is nog
zoe'n jonge schipper, ze zalle toch niet
te vaore gegae weze. Mun modde toch
mar us kieke wat Menheer Kolff ter van
zeit.
Jae... wat mos Menheer Kolff za?
Hie wist ut ommers oak niet. 't Was in
dien tied aoUemaele gissen. Radar had
je niet. Radio had je oak nietdus je
kon niks aores doewe dan ofwachtte.
De Reder zeit: 't Is un goeie iesdere
sloepe, de bemanning is het wel toe
vertrouwd. Al is te schipper musschien
nog wel jong, hie weet ut wel in hie
heit zeker ervaere bemanning. Jacob
van Donge was un man van in de zestig
in die stuurman, je kon dus van op
an, dat tie rustige kaerel gien gevaerlij-
ke visgrongden opgieng.
Mar 't was wachten in bleef wachten.
De vrouwen zatte ellek oagenblik bie
mekaore, benoad kiekend in tegen beter
weten in mekaore toch moed inspre
kend. In den tied verstreek. Dur kwam
me zoe noe in dan weer aore sloepen
binnen. Gaauw nae de deure of ze
soms wat van de „Anna" wistte, mar
dur was gien maans die der oak mar iet-
tewat van bespeurd had. In zoe gienge
Ze mit aol de angst de twééde helft van
de mend in. In het éérste kleine be
richtje kwam in de krangte. In as ze dat
deje, dan wier het hachelijk oor.
■Twaollef naemen in nog un onbekend
jongetje.
Wat un ramp, wat un ramp
Gisteren drie weken geleden spreekt
het berichtje van. In dan volgen nae
un kleine inleidung de naemen.
A. den Braber was ongetrouwd, hie
had gien vrouwe in kinders mar dur
bleef wel un plekke leeg in dat gezin.
Jacob van Dongen en Hans van Don
gen. Vaoder in zeune. Dun ousten hei je
net geleze, un man van dik in de zestig.
As'k ut goed ha, dan liep un al mit un
plan om dur ut bieeltje bie neer te
laan. Hie had zun tied, schoan uutge-
diend.
Mar zun zeune un man van 34 jaer in
de kracht van zun leven, de bezurgde
man in vaoder van vier kinders. Dur
zal wat in de man zun gedachten om-
gegae ha, toen un in de kokende golven
omkwam.
Arjaon Vister. Hie liet toch oak un
vrouwe in twéé meisjes, die un nog niet
misse konne achter.
Hans Boagerman, hie had drie kinders
in zun vrouwe mos ze dan toch mar
alléén groat brienge.
Aoi du Pree, oak un man in vaoder
van vier of vuuf kinders.
Piet Jordaon oak al mit zun zeune. Ze
weunende in de Eendrachtstraete, ak ut
goed ha. 't Kan dat ik ut mis ha, mar
volgens mien was tie nog bie zun moe
der thuus. Je mot ter niet in komme,
wat zoe ietewat in un huusouwen te
weeg briengt.
Piet Sprong, getrouwd mit Pietje
Koomen. Ze mos toch oak weer zieje
dat Ze an de kost kwam.
Jaos van Geldere, A. Verburg in A.
V. d. Tak dat binne bie mien weten nog
jonge jongers. Mar ze liete der plekke
toch oak voor aoltied leeg.
Dat is noe musschien aollemaele wel
wat dramatische deurgegeve. Mar was
het niet ééne groate tragedie, 13 ge
zonde maanse nae de diepte.
In wat speulende zun eige nog of,
toen ze ondanks dat berichtje in de
krangte steeds nog mar bleve wachte.
'k Zieje ze daer zitte bie mekaore.
ongder de petrooljelampe, op de moai
geboende stoelen. Dun éénen aol niet
angstiger as tun aoren.
Ze bleve hope al wistte ze toch dat
tur de leste tien jaer zoen hoap vaer-
tugen nae de diepte gegae wazze.
Musschien wistte ze ut juuste antal
niet, mar ut wazze dur 126, die schip-
breuli gelee hadde in die tien jaer. Daer
wazze dur 119 alhéél verlore, 3 kwamme
nog anspoele. In één kon nog gelicht
worre. Van aol die 119 schepen, dat
niet aollemaele sloepen wazze oor, kon
ne ze dur nog 4 behouwe.
Dat is aerreg oor zuvvel matteriele
schae, in un tied dat ter toch aolles
zoe moelijk van de grongd kwam.
Mar aereger wazze de maanseleves.
Dur kwamme 279 manne bie om ut
leven. Dan noe weer de „Anna" dus
tat wiere dan bie mekaore toch 292
maansen.
Ik noeme ut toch wat, ze konne toch
niet gemist worre.
Jae as het je deure verbie gieng dan
vong je ut verschrikkelijk, vooral as
het in 't durp was. Mar och 't kwam
niet in huus, dus je kon ut niet peile.
Dat groate antal zalle die wachtende
vrouwen zeker niet gewete ha, mar dat
maekende de ongerustheid niet min
der. ..ze zatte mar te wachten in ze bleve
hope.
Mar toen ut zoevoare was dat het twé-
de stikje in de krangte kwam, toen
was ut al beslist. Ze konne der hope wel
laete vaere.
Dun hélen nacht hadde ze bie me
kaore gezete, aolmar praete, almar luus-
tere in kielde in de deure. In weer mar
dun nieuwen dag in.
Mar sochends komt te reder in 't
straetje. Eén van de vrouwen zag un
ankomme in dur eige nog vastklampend
an un grassprietje, riep ze: Munheer,
Munhéér, binne ze dur? Mar de reder
liep deur in zei: Gae mar in huus oor
Aerentje, ze komme wel vrom.
Musschien wou un der nog méé troas-
te, mar dat had tun toch beter niet
kanne zage. Hie gieng ommers bie dun
Braeber zage dat ze de hoop mar op
moste geve, in de gurdienen konne laete
zakke...
Pasjes laeter kwam dun Domenee in
dan wis je ut wel. Hie kwam de jobs-
tiege brienge. Hie zal wel geperbeerd
ha om de maansen te wiezen op tun
énugen Vertroaster, mar toch, ze deje
daer willicht nog niks mee.
Ze mostte zoe'n hoap verwareke. Der
man, der steun weg, de vaoder van de
kinders in hoe mos ze die alléén groat
brienge. Nee... 't was te veul. Wat un
onmetelijk verdriet, gezongd te deure
uut gegae in dur noait méér inkomme.
't Was één groat gat. In nog willende
ze dur niet an. Mar ze mostte wel. In
dan kwam het volgende stikje in de
krangte...
Daer stong ut: Dur lestte béé zal voor
dur vrouwe in kinders geweest ha. Ze
wistte ut: die bleve onverzurgd achter.
Dur wier gezeid..,voor degene die weg
mostte is het toch wel 't aregste, mar
vlak te achtergeblevene oak niet uut.
Ze zagge dur manne worstelend mit
te golven...zoe zongder houvast. Of
toch... Hadde ze un houvast? Ze dochte
van wel, ut wazze toch maansen die bie
de Schrift groat gebrocht wazze. Mar
ze hadde dur nog al een handje van om
te zaan, 't zal zoe makkelijk niet gaen.
Jae, 't gieng nie makelijk, mar ze
wistte vast wel van de God die zun
Zeune gaf tot vergeving van zonden. Ze
wistte oak voor degene die de zéé voor
un proai had verkoze. Dat was tan hun
énige troast.
Van degene die verdronke wazze in
van degene die achterbleve. Want van
de maansen mot je ut niet ha. Dat hawe
ze goed ongdervonde.
Ut artikeltje dat spreekt van ut ang
stige vermoeden dat bewaerheid wier...
laet bedienkelijke tael hoare. De schrie-
ver daervan heit ut over de schrijnende
wonde in de plichten die ze hadde te-
genover de naebestaenden, die onver
zurgd achter bleve. Ze wiere opgeroepe
die maansen te steunen. Het gaet aver
barmhartigheid en in naastenliefde. Om
daermee de dapperen te eeren. Die
plicht van de naeste wier gaauw ofge-
daen. Ze hiewe un collecte in die wier
voor dun éérsten opstreep, verdeeld. In
dan had je ut visterfons nog. Dat was
indertiet in 't leven geroepe. 't Was
voor oud visters in weduwen in wezen.
Tellekes as de visters omleg deje, dat
wou zage, as ze wiste wat ze verdiend
hadde, dan wier dur zuvvel ingehouwe
voor 't fonds.
Dat hieuw dan in dat te weduwe 1,25
kreeg in voor elk kind een kwartje. Mar
as ze twaolf jaer wiere dan hieuw dat
op. As Je de weke nae dat het gebrocht
wier 12 Jaer wier, dan kreeg je het de
Zaeterdag al niet.
't Was zeker gien aarg draeg krachtige
toestangd, want Paulien van Wéél gaf
un legaat in toen wier ut tan 2,50 in de
weke.
Dur is noe nog van. Mar toen wier
het toch wat beter, de weduwen krege
noe dur zuvvel bie kwara un riesdaelder.
In aolle beetjes hiellepe.
Tegenworig zouwe ze zage: Daer kan
Je un deure mee intrappe.
Mar toen was ut toch nog mee geno
me. Mar van leve, nee dat konne ze
vast niet. Ze mostte hard pleetere om
voor dur kinders an de kost te kom
men, ze ha goed gezieje dat je mede-
maans niet zoe maanslievend is, as in
dun éérsten opstreep gedocht was.
Mar Ze hawe dur eige as heldinnen
gedroge, mit tat beetje nog zuvel van
dur kinders te maeken in zoe weinig
steun van dur medemaansen, ik geve
je ut te doewen.
Sommige gienge uut het waarken un
aore begon un wienkeltje in zoe bleve
ze an dun eet.
Mevrouw Anna dat was te vrouwe
van dun reder, die kwam zoe noe in dan
nog wel us op bezoek. Je moeder kreeg
troastwoorden in de kinders krege wat
balletjes. In de boodschappen wiere
meestal in de groate wienkels gehaeld.
Je mos dienke: ze kon onmeugelijk bie
aol die weven dur spullen haele. Dur
wazze dur zoe'n hoap.
Ik ha us van iemund gehoard dat ter
moeder mit Nieuwe Jaer dur wienkel
ope had. Dan wazze aol de wienkels
ommers ope in van zoe'n dag mos Je ut
ha. De kinders mostte allicht nae de
Kaarke.
Toen de kinders thuus kwamme zei
der moeder: In wat heit tun Domenee
gepreekt? O, zei dur één van de kinders,
hie heit voor Je gebede.
Voor mien mun kind? was te vraege,
héél verwongderd.
Jae, Domenee van Velzen die bid toch
aoltied voor weduwen in wezen.
Oooo, doet...na dan kanne van de
Jaere aol de kaarkmaansen weer mit un
gerust gewete nae Albert Hein gae.
Want te Héére zal wel voor mien in
jule zurrege.
't Klienkt musschien wel un beetje
profaan oor, mar in wezen had ze gliek.
T. H. V. d. Vad
is h«t blad voor \xw
Beste meisjes en jongens;
het was maar een barre weelv die we nu
achter de rug hebben. Wat was het koud
hé. De wind sneed overal doorheen, en
dat in begin november. Gelukkig is het
nu heel wat milder. Maar die ene week
heeft veel schade aangericht als je zo
de berichten eens hebt gelezen. We zul
len maar hopen dat de vorst nu nog
maar een poosje weg blijft. Het kan an
ders zo'n lange winter worden. En dat
kunnen we eigenlijk nu niet gebruiken.
We gaan nu een raadsel plaatsen dat
werd ingezonden door Cobie van Loon.
Oom Ko heeft het wel een beetje ge
wijzigd.
NOVEMBERRAADSEL 2
1. eerste richter
2. heeft de ark gebouwd
3. koning der Meden en Perzen
4. broeder van Jacob
5. moeder van Jozef
6. profeet, zoon van Iddo (Ezra 5)
7. schoondochter van Naomi
8. profeet die ten hemel voer in een
vurige wagen
9. zoon van Adam en Eva
10. discipel, ook wel genaamd Didy-
mus
11. een profeet in Babel
12. profeet die Naaman genas
13. zeer wijs en rijk koning
14. boom die op de Libanon groeide
15. moeder van Ismaël
16. eerste koning na de scheuring, over
Juda
17. vader van David
18. Egyptische koningstitel
19. één der zeven diakenen (Hand. 6)
20. de eerste vrouw
21. zo noemde Hizkia de koperen slang
De beginletters van boven naar bene
den gelezen vormen een tekstgedeelte
uit het Evangelie van Johannes, 5e
hoofdstuk. Gevraagd alle woorden, de
tekst en waar de tekst te lezen staat.
BRIEFWISSELING
Lianne Murre - Goes: Je broer heeft
een „duivenkot" gemaakt. Een echte
bouwvakker dus. Je hebt het nog druk
gehad merk ik wel. Naar oma geweest
in Herkingen, en op het 40 Jarig huwe
lijksfeest van opa en oma. Dat is het
herdenken wel waard Lianne. Zul Je Je
grootouders feliciteren van oom Ko?
Het is wel wat laat, maar oom Ko wist
het niet, anders had die oom vast een
kaartje gestuurd.
Francina Huijsen - Nieuwe Tonge:
Zo'n rommelmarkt is wel erg leuk
Francien, en het trekt altijd veel men
sen. Je hebt zelf ook wel aan het grab
belen geweest, want als Je er zolang bij
moet zitten doe je ook weleens een
greep. Je schreef wel waar het voor
was, maar niet wat het heeft opge
bracht. Hoor ik dat nog?
Corine Vader - Nw. St. Joosland:
Ja Corine, oom Ko kent ook die „ome"
niet. Als Je mij het adres stuurt kom
ik er wel achter. Het zal zeker wel wat
moeilijker worden op school, dat gaat in
stijgende lijn. Het wordt nu zachtjesaan
tijd om de fiets op stal te zetten, Corine,
want we gaan de winter tegemoet!
Max van Rossum - Melissant: Het is
heel goed zichtbaar dat het herfst is
Max. Maar nu met die enkele dagen
vorst, is het mooi er in eens af. Alleen
de winterharde zijn nu nog groen. Er is
ook al veel land geploegd, en ook reeds
veel weer ingezaaid. Zo gaat dat in het
land hé. Het ene gewas is pas geoogst
of het nieuwe wordt reeds gezaaid.
Wim Boshoven - Spijkenisse: Nu was
Je er dan vlug bij Wim. Het is op de
nieuwe school heel wat anders zeg. Wat
een belevenissen in de werl5;week. Daar
steek Je nog eens wat van op Wim. Ge
feliciteerd met het behalen van je type
diploma. Dat heb je alvast Wim, en nu
maar flink aanpakken hoor!
Liesbeth Boshoven - Spijkenisse: Een
fijne herfstvakantie gehad Liesbeth bij
je nichtje. Heerlijk spelletjes gedaan.
Gaat het op school ook nog goed? Want
dat is ook heel belangrijk. Met oom
Ko gaat het nog wel zo'n beetje. Ver
kouden zoals zoveel mensen. Misschien
ben Je het ook al geweest.
Jaap Struijk - Herkingen: Je schijnt
het nogal druk te hebben met huis
werk Jaap. Het is op de MAVO wel een
beetje moeilijker dan op de lagere
school Wiskunde en Frans is nog wel
te doen nietwaar? Maar aardrijkskunde
enzo dat is nogal moeilijk. Een leuke
tekening heb je gemaakt van je brief,
Theo Tanis - Ouddorp: Jammer dat
de herfstvakantie er weer op zit Theo.
Maar als je zo graag naar school gaat
is het niet zo'n groot bezwaar. Ja, op de
weg spelen, dat is er tegenwoordig niet
meer bij. Vroeger ging dat wel maar nu
is het levensgevaarlijk. Maar bij jullie
in Ouddorp zijn er nog wel leuke plek
jes om te spelen Theo!
Cora van Rossum - Zeist: Het was in
derdaad heel koud de vorige week. Als
Je dan op de fiets naar school bent ge
gaan zal het best niet meegevallen zijn.
Gelukkig is de ergste kou nu over. Er
zijn wel hele mooie boeken te koop over
de zending. Het is dan wel moeilijk om
een keus te maken Cora! Die ene naam
klopte inderdaad niet!
Jacqueline Hameete - Stellendam: Jij
hebt Je herfstvakantie goed besteed
zeg. Nog geld verdiend met garnalen
pellen. Maar dat gaat niet overal. Oom
Ko zou dat werkje ook niet kunnen.
Het lijkt me erg moeilijk hoor. Je moet
maar ééns in de maand de oplossingen
inzenden Jacqueline. Je leest het wel
wanneer het inzenden is. EnJe
spaart er postzegels mee!
ALLEMAAL
Er waren nog niet veel brieven bin
nengekomen, maar zoeven kwamen er
ineens een heleboel. Zodra allen binnen
zijn zullen we de oplossingen geven van
de vorigemaand en indien mogelijk de
prijswinnaars. We laten nu nog een ver
haaltje volgen dat ik las in een heel
oud boekje. Als er bij jullie op het dorp
nog een smid is, dan kunnen Jullie het
ook eens proberen. In de hoop dat die
smid het ook niet heeft gelezen.
Allemaal de groeten van jullie
oom Ko.
EEN SLIMMERD
De smid van het dorp was een gezel
lige baas. Hij zat vol grappen, en was
tegen iedereen vriendelijk. Al had hij
niet veel werk, toch had hij altijd een
goede zin. Hij kon altijd zingen. En als
zijn armen minder druk bezig waren,
dan werkte hij wat meer met zijn tong.
Maar... men moest wel altijd met hem
oppassen, want het was zijn liefste be
zigheid om er iemand tussen te nemen.
Maar het spreekwoord zegt „wie kaatst,
moet de bal verwachten". Geen wonder
dat hij er dus ook weleens tussen ge
nomen werd. Je zelfs op een keer door
een heel klein ventje.
Dirk was een trouwe bezoeker van
de smidse, en hij en de smid zouden
niet gerust hebben kunnen slapen, als
ze elkaar niet eens hadden nagezeten
door de smidse.
Op zekere dag verscheen Dirk weer
in de smederij. Een hele kleine Jongen
bij een reus. Want dat was de smid.
Hij trok de blaasbalg en het vuur
raasde met geweld om een stuk ijzer dat
gloeiend gemaakt moest worden.
Plotseling haalde de smid het ijzer
uit het vuur en hield het de kleine Dirk
voor. Hij zei ,,Dirk, lik daar eens aan!"
De kleine Dirk schrok wel even, maar
zei lachend ,,Als je mij een dubbeltje
geeft, lik ik er aan".
Akkoord!" zei de smid. Hij legde het
ijzer weer in het vuur, haalde zijn por
temonnee voor de dag en gaf een dub
beltje aan Dirk.
Toen trok hij het gloeiende ijzer uit
het vuur en hield het voor Dirk z'n neus.
Hij wist wel dat zijn vrindje niet zo
dom zou zijn, om zijn tong te laten
branden. Maar wat die kleine deugniet
wel uitvoerde, daar had hij toch aller
minst niet aan gedacht.
Die haalde kalm het dubbeltje uit
zijn broekzak, liet het eerst nog eens
goed aan de smid zien, en likte er toen
aan.
Verbaasd keek de smid hem aan.
„Ja, Ja?" lachte de kleine grappenma
ker, ,,ik heb precies gedaan wat ik
gezegd heb. Dank Je wel baas, voor je
dubbeltje en welterusten".
De smid stond wel een beetje beteu
terd te kijken, dat hij door zo'n turf
van een jongen was beet genomen, maar
spoedig moest hij er toch om lachen. En
menig bezoeker van de smidse moest
later ondervinden, dat hij het lesje
uitstekend had onthouden.
postbus900-
330ÖAX DORDRECHT
Maasstraat 18
tel. 078-135011
OOI inlichiingcn
Sluicii naar posibus 9(K) ?,M)0 A,\ Dordrecht
Naam
•\drcs
ooiiplaais
Bltol'p
"7^------------------------------------
Leeftijd:
