EIIAIIGEn - niEUWS
Maas en Scheldebode
23 en 30 mei 1890
Overdenking
De val van Bergen
uit de
Heilige Sdirift
ZWOEGEN EN ZWETEN
2ë blad
Vrijdag 13 juni 1980
No. 4899
KVENSTER
HET
Uw huis verkopen
TAMBOER
Oprichting van een
jonge dames koor
OOLTGENSPLAAT
OUD-INWONERS OVERLEDEN
KORFBALNIEUWS
Jeugdtoernooi
K.V. Good-Luck
Geslaagden Chr.
Scholengemeenschap
LH NO/ LAVO
blik opkark
en samenlaving
De Hervormde Synode
Afscheid Dr. van den Heuvel
Wie wordt zvjn opvolger? ■;-
Ditmaal geen nabeschouwing over de
zomerzitting van de Generale Synode
van de Nederlandse Hervormde Kerk,
maar een „woord vooraf". Evenals vo
rige zomer zal de vergadering slechts
twee dagen duren. Kennelijk was er
niet voldoende stof om nog een derde
(halve) dag te vullen en niemand van
de Hoogeerwaarde dames en heren zal
daar rouwig om zijn.
Wat de afgevaardigden op donderdag
12 en vrijdag 13 juni voorgeschoteld krij
gen ziet er pok niet allemaal even
boeiend en aantrekkelijk uit. Kerkor-
delijke zaken, een jaarverslag van de
Generale Financiële Raad. Een kolfje
naar de hand van respectievelijk juri
dische en financiële experts. Maar wel
licht voor minder deskundigen een
beetje slaapverwekkend, vooral op hete
zomerdagen. Alleen het „dopers-gere
formeerd gesprek" dat voor donderdag
avond op de agenda staat vermag hope
lijk wat méér synodeleden te boeien. En
uiteraard het opmaken van de balans
over de kernwapens, het agendapunt
voor vrijdagmorgen. Maar dat laatste is
nog slechts een voorlopige inventarisa
tie van wat er in de kerk leeft. Een defi
nitieve uitspraak over de kernwapens
zal de Synode op zn' vroegst in de na
jaarsvergadering kunnen doen.
TiV it
Vrijdagmiddag komt Dr. Albert van
den Heuvel, de vroeger secretaris-gene
raal, nog in de Synode om afscheid te
nemen. Hij is reeds een maand werk
zaam in zijn nieuwe functie als direk-
teur van de V.A.R.A., maar voelt kenne
lijk de behoefte om nog éénmaal in de
hoge vergadering te zijn en wellicht met
een handdruk afscheid te nemen van al
zijn vroegere mede- en tegenstanders.
Men kan zich afvragen of dat nu zo
nodig moet. Zijn overstap van de hoogste
post in de kerk naar de voorzittersstoel
van de V.A.R.A. is al omstreden genoeg.
In én ook buiten de kerk zijn er al veel
woorden over gesproken en geschreven.
En velen, juist zij die enerzijds de
meeste moeite hadden met deze stap,
zijn anderzijds blij in alle eerlijkheid
gezegd dat de steol van deze man in
de Synode vrijgekomen is. En moet hij
dan nu toch nog terugkomen om uit-
geluid te worden? Hij had misschien
maar beter met stille trom kunnen ver
dwijnenDat was minder pijnlijk
geweest.
Over de opvolging van Dr. Van den
Heuvel valt op dit ogenblik nog géén
zinnig woord te zeggen. Er is al enige
tijd gelegenheid bij het moderamen na
men in te dienen van predikanten die
geschikt worden geacht voor de vervul
ling van deze vakature. Al deze na
men worden op een groslijst geplaatst
en dan moet er een keuze worden ge
maakt. En dan blijft er uiteraard nog de
belangrijkste vraag, namelijk of de man
in kwestie ook bereid zal blijken op de
ze hoge post te gaan zitten. Want secre
taris-generaal van de Nederlandse Her
vormde Kerk zijn is waarlijk geen sine
cure. Men moet zowat van alles op de
hoogte zijn èn het gezicht van de kerk
naar buiten bepalen. Voorlopig kunnen
we niet veel meer doen dan benieuwd
zijn wie het gaat worden!
WAARNEMER
PLAATSELIJKE BERICHTEN
Melissant. Sedert 1 januari zijn
reeds 25 personen vertrokken naar N.
Amerika.
Candidaten voor Gezworene polder
Roxenisse: D. Sieling; J. Mijs; W. v. d.
Linde Jzn. Gabriëllina polder: J. Schil-
peroord; G. en Jn. Bosschieter.
Dirksland. Terwijl zaterdag L. Vink
koopman te Herkingen eenige zaken
alhier deed, viel zijn hit met kar van
den hoogen havendijk en kwam in de
Haven terecht met het noodlottige ge
volg, dat het dier dood er uit gehaald
werd.
Op de paardenmarkt alhier werden
heden aangevoerd 48 stuks paarden. De
.handel was levendig.
Zaterdag (laatste kermisdag) was voor
de kinderen dezer gemeente vreugdedag.
Zij waren uitgenodigd om in het koor
der kerk bijeen te komen om onder lei
ding van Ds. Bouthoorn zich naar de
hofstede van de Heer G. Bosschieter te
begeven waar zij op melk en andere
lekkernijen onthaald werden. Tegen zes
uur des avonds keerden er ruim 300
kinderen in het koor terug. Afgewis
seld door Psalmgezang zette Ds. Bout-
hoorn de geschiedenis van Luther uit
een en werden zij wederom op melk en
broodjes onthaald. Nadat ieder nog een
boekje of iets dergelijks ontvangen had
keerden zij ruim half tien ure hoogst
voldaan huiswaarts.
Sommelsdijk. Gepasseerde zondag
brandde door een tot nog toe onbeken
de oorzaak een strooklamp af bij den
Landbouwer C. Buys alhier. De knecht
die zich daar in of naast te slapen had
gelegd, werd niet eerder wakker voor
zijn kleederen van zijn lichaam gedeel
telijk aan brand waren.
Ouddorp. J.l. Donderdag speelden
twee zesjarige knaapjes met elkander.
Het gevolg daarvan was, dat de een den
ander het oog uit gooide. Het knaapje
is dadelijk naar het gesticht voor oog
lijders te Rotterdam overgebracht. Een
later bericht meldt, dat het oog waar
schijnlijk nog hersteld kan worden.
Ooltgensplaat. Terwijl eene moe
der met haar zoontje aan het wieden
waren, had de laatste het geluk een
tien guldenstuk te vinden. Zeker een
aardig buitenkansje!
BURGERLIJKE STAND
Ouddorp: Geboren: Kommer z. v. J.
de Jong en G. Tanis; Martijntje d. v.
P. V. d. Linde en A. Wandemaker; Wou
ter z. V. J. V. Huizen en L. de Vogel;
Geertruida d. v. L. Kastelein en P. Ta-
nis; Martijntje d. v. K. Nieman en K.
Tanis; Jacob z. v. J. v. Loon en M.
Voogd; Klaartje d. v. K. Westdijk en
W. Verduin; Frederik z. v. K. Bosland
en M. Nieman; Jannetje d. v. J. v. d.
Linde en A. Breederveld; Jacob en Arie
z. V, J. Grinwis en B. Verheul; Johanna
d. V. L. V. Huizen en N. Comtebedde;
Cornells z. v. C. Tanis en G. Masten
broek.
Gehuwd: C. Kaptijn en L. C. v. d.
Klooster.
Overleden: M. Verduin 76 j. wed. v.
J. M. Voogd; M. Sjouke 73 j. echtg. v.
J. Jansen; A. W. Moerkerk 10 m.; M.
Tanis 73 j. echtg. v. K. Westhoeve.
Stad aan 't Haringvliet: Geboren: Jan
z. v. F. Driesprong en T. v. Neuren.
NIEUWE TONGE
Doordat meerdere leden van het kin
derkoor, wanneer ze de leeftijd hebben
dat zij het moeten verlaten toch graag
willen blijven zingen wordt nagegaan
hoeveel er zijn die zich willen opgeven
als lid van een jonge dames koor. De
leeftijd die wij hiervoor wilUen stellen
is vanaf dertien jaar tot zeventien jaar.
De leiding van dit koor zou üi han
den komen van de dirigent van het
kinderkoor.
Bij voldoende deelname zullen we
daarna nog eens een bespreking heb
ben. Men kan zich melden bij: mevr.
N. Bruggeman-de Bonte, Fr. v. Borse-
lestraat 26, tel. 1748.
De repetitie-avond en tijd zullen dan
later worden bekeken maar gedacht
is aan woensdagavond van 18.30 tot
19.30 uur.
Ieder die geïnteresseerd is kan zich
dus aanmelden.
Wij vernamen dat eind vorige maand
op de leeftijd van 75 jaar is overleden,
de heer Pieter van der Stelt, echtgenoot
van mevr. M. H. Verburg, wonende Bou
quet 35 te Zwijndrecht. De crematie
had plaats in het Crematorium te Rot
terdam-Zuid.
In het Gemeente-ziekenhuis te Dor
drecht overleed op de leeftijd van 67
jaar de heer Wouter Helleman, echtge
noot van mevr. Jac. Koert, wonende
Sweelinckstraat 25 te Dordrecht, alwaar
ook de begrafenis plaats vond.
Zaterdag j.l. werd het traditionele
jeugdkorfbaltoemooi gehouden. Onder
zeer goede weersomstandigheden kwa
men de ploegen tegen elkaar uit.
In Poule A werd Zwijndrecht Al
kampioen en Spido Al tweede.
In Poule B werd 't Waterschip A2
eerste en Zwijndrecht A2 tweede.
In Poule C was het opnieuw 't Water
schip dat zegevierde, met Good-Luck
PI op de tweede plaats.
Ook in Poule D werd 't Waterschip
kampioen met Good-Luck P2 als goede
tweede.
Zaterdag a.s. wordt het Senior-Jimior
toernooi gehouden, Juhana, de Spar
taan, 't Caproen, 't Waterschop en
Good-Luck komen in de hoogste klasse
tegen elkaar uit.
In de tweede en derde klasse komen
de reserve-teams, aangevuld met Poor-
tugaal 1 en Scheldevogels 1 tegen elkaar
in het strijdperk.
Als de Good-Luck-junioren kans zien
om net als vorig jaar de eerste plaats
te behalen, komen zij definitief in bezit
van de wisselcup.
Dirksland: Ondertrouwd: J. Witvliet
en D. V. Dijk.
Getrouwd: T. Langejan en H. v.
Zuuren.
Geboren: Comau's z. v. C. v. d. Hoek
en M. D. Ruiter; Adrianus Gerrit z. v.
P. Kattestaart en E. Heinendal; Johan
na Elisabeth d. v. A. v. d. Groef en J.
Bruinse.
ADVERTENTIE
Van MiddeUiamis op Rotterdam
(raderboot)
van Middelhamis:
maandag en dinsdag voorm. 5.00 uur
woensdag en donderdag voorm. 6.00 uur
vrijdag en zaterdag voorm. 6.30 uur
van Rotterdam:
maandag en dinsdag nam. 2.00 uur
overige dagen nam. 3,00 uur
Geen dienst des zondags
A. G. PENNING DIRKSLAND
Binnen- en Buitenlandsche Boek-,
Papier-, Muziek- en Kunsthandel
Platen, Prenten, Photographiën worden
in korten tijd netjes en goedkoop
in lijst gebracht.
Handel in Behangselpapier en Randen
Sigaren, Tabak, Thee,
Parfumeriën, Zeep
Alle soorten
Zegel-, Pak- en Flesschenlak
MACHINALE ZUIVERING
van Bedveeren. Werkzaam bij ieder
aan huis. Aanbevolen door
H. H. Doctoren als ook door hen
die er reeds gebi^k van maakten.
Levering van Tijken Veeren enz.
tegen concurreerende prijzen.
ISRAëL DÉ WINTER^
Koopman te Oude Tonge
Publikatie van het Streekmuseum
Goeree en Overflakkee, Kerkstraat
Sommelsdijk.
A. J. K.
BARNABAS' BLIJDSCHAP
Dewelke, daar gekomen zijnde
en de genade Gods ziende,
werd verblijd
(Hand. 11 23a)
In Antiochië is een gemeente van Je
zus Christus ontstaan. De enige Naam
tot zaligheid is er verkondigd en een
groot aantal mensen zijn tot het geloof
en bekering gekomen. Dat is geen klei
nigheid. Want Antiochië ligt niet ergens
achteraf, in een uithoek van de wereld.
Het is het middelpunt van het Griekse
cultuurleven. Maar ook het brandpunt
van de ongerechtigheid.
En in deze stad, waar de troon van
de satan staat, richt de Heere Zijn
troon op. Als HIJ werkt, wie zal het
keren?
In Jeruzalem hebben de berichten
uit Antiochië grote indruk gemaakt. En
dan besluit de gemeente in Jeruzalem
dat één van hen maar eens een kijkje
moet gaan nemen in die stad, waar de
Heere zulke grote dingen heeft gedaan.
Zo gaat-Barnabas op reis naar Antio
chië. Barnabas, een Griek, geboortig uit
Cyprus. Een man, vol van het geloof
en van de Heilige Geest.
Hij moet een reis maken van onge
veer 500 kilometer. Zonder vervoermid
del. Helemaal te voet. Maar over die
reis horen we geen woord. Lukas ver
telt ons alleen maar over zijn aankomst:
„Dewelke, daar gekomen zijnde, en de
genade Gods ziende..."
In Antiocihië zeggen ze niet tegen
Barnabas: „We hebben hier zuUce beste
dominees en zulke voUe kerken en zul
ke hoge koliekten." Dat is op zichzelf
een verblijdende za^. Als het Woord
verkondigd en récht verkondigd wordt.
Als de mensen komen om het Woord
te horen. En als ze veel over hebben
voor de dienst van God. Dat is ook
genade.
Maar Barnabas ziet in Antiochië veel
méér. Hij ziet er DE genade Gods. En
dat is in de Handelingen der Apiostelen
altijd: de kracht die van de Vader en
van de verhoogde Christus uitgaat. De
kracht van de Heilige Geest Die met het
Woord door de wereld gaat. Die de
apostelen in staat stelt om het Evan
gelie te verkondigen. Die mensenharten
overwint en inwint voor de Heere en
Zijn dienst.
De genade Gods het teken van
Zijn aanwezigheid. De openbaring van
Zijn majesteit en heerlijkheid in de ge
meente en in de harten van mensen.
Ze zullen üi Antiochië Barnabas heb
ben meegenomen naar de samenkomst
van de gemeente. En daar was de be
diening van het Woord in betoning van
Geest en kracht. Ze zullen hem mee
genomen hebben naar de huizen en
daar waren mannen en vrouwen die
spraken en zongen tot eer van de Heere.
En daar was nu niets' van-de mensen
bij. Dat was Gods werk. Dat was de
genade Gods. En genade het woord
zegt het is iets dat je krijgt. Waar
je alleen maar „dank-U-wel" voor kunt
zeggen.
Is die genade Gods ook onder ons te
zien?
Want het is genade dat Zijn Woord
tot ons gekomen is. Genade dat dat
Woord onder ons mag worden verkon
digd. Dat dat Woord Zijn werk doet,
door de kracht van de HeiUge Geest.
Genade wanneer de Geest wederbaart,
overtuigt, vernieuwt, onderwijst, ver
maant, vertroost. Genade dat de Geest
onvruchtbare mensen vervult met
vruchten der gerechtigheid. Genade dat
Hij ons leeg maakt van onszelf en ons
vervult tot alle volheid Gods.
Zijn er onder ons zulke tastbare blij
ken van Gods genade? /Bent u zelf
zo'n leesbare brief van Christus?
Barnabas vindt ze in Antiochië en
hij is er blij mee. De genade Gods zien
de werd hij verblijd.
Het staat er zo mooi In het Grieks,
het is haast een woordspeling, die in
onze taal niet weer te geven is. We zou
den het moeten vertalen: „Toen hij de
genade zag was hij blij in de genade."
Dat is het nu. Van vreugde opsprin
gen in de God van alle genade.
Dat heeft Barnabas, dat hebben al
Gods dienstknechten, van de Heere Je
zus Zelf. Toen de zeventig gezondenen
terugkeerden van hun tocht door Pa
lestina, toen verheugde Jezus Zich in
de Geest en dankte Zijn Vader.
En welke dienaar van het Woord zou
niet blij zijn als hij die genade ziet?
Ze hebben allemaal weleens een in
zinking. Zó, dat ze zeggen: „Heere, wie
heeft onze prediking geloofd?"
Maai» als ze de blijken van Gods ge
nade zien, dan zijn ze verheugd in God.
Dan vragen ze: „Heere, wilt U nog
méér Uw genade verheerlijken?"
En dat wordt een pleitgrond: „Uw
werk, Heere, houd dat in het leven in
het midden der jaren, maak het be
kend in het midden der jaren."
Dan zingen zij, in God verblijd, aan
Hem gewijd van 's Heeren wegen!
W. V. G.
Donderdagavond 5 juni j.l. had de di
ploma-uitreiking plaats aan de geslaag
den van de Chr. s.g. L.H.N.07L.A.V.0.,
Dirksland/MiddeUiamis.
Het was dit jaar met recht feest, want
er was meer één herexamen. Aan aUe
anderen kon een diploma worden uitge
reikt.
Zeker vermeldenswaard is het feit dat
er weinig progrEimma's op A-niveau op
de üjsten van de geslaagden voor kwa
men. Vele malen kon een cijferlijst
worden overhandigd waarop uitsluitend
de niveau aanduiding C voorkwam.
De weg naar verdere studie staat
daardoor open. Een opleiding met vol
doende C- en B-niveaus geeft toegang
tot het Middelbaar Beroeps Onderwijs en
het Voorbereidend Hoger Onderwijs.
Een opleiding met voldoende B-ni
veaus evt. aangevuld met enkele A-
niveaus geeft toegang tot het leerling
stelsel.
Vele leerlingen zullen van de moge
lijkheid tot verdere studie gebruik gaan
maken.
De voorzitter van het bestuur, de heer
J. P. van Rossum, reikte de diploma's
uit.
Hij en ook zo de direktrice van de
school, bedankte ouders, leerlingen en
personeel voor hun werk.
Enkele leerlingen bedankten op hun
beurt, in dichtvorm, mevrouw Bos en
haar team voor hun onderwijs.
De geslaagden zijn:
Jeanette
Ooltgensplaat: An ja Neels
Neels; Lian Neels.
Den Bommel: Bea Kievit; Anja Geel
hoed; Miranda Kamp.
Stad aan 't Haringvliet: Marjan Meyer;
Jeanet Trommel.
Oude Tonge: Nellie Moerenhout; Aly
Ypelaar.
Nieuwe Tonge: Paula van Alphen; Hen-
nie Brooshoofd; Petra Brooshoofd; Ar-
da Drooger; Els van Groningen; Co-
rine Holleman; Jeanette Kievit; Simo-
ne van Loon; AnneUes Ras.
Middelhamis: Wilma Albregts; Marijke
Jacobi; Karin v. d. Kooy; Janneke
Krijtenberg; Anja Peeman; Annette
Smit; Rita Verwers; Erma Vink; Aafke
V. d. Wende; Cora Zoon.
Sommelsdyk: Marlié's Both; Magda Kie
vit; Marijke ScheUevis.
Dirksland: Karin de Berg; Atie Berken-
bosch; Conja van Brussel; Flora Goe-
degebuure; Wilma Guldemeester;
Margo Hogchem; Arina Kardux; Jan-
ny Keur; Corma Keuvelaar; Annette
Knöps; Rian Koppenaal; WUleke v. d.
Kroon; Jeanette Melissant; Lydia
Struik; Jolanda v. d. Veer; Levina v.
d. Velde.
Melissant: Martine Blokland Marjan
Goedegebuur; Connie Grootenboer;
Connie Kalle; Connie v. d. Mast; Anja
Wielaard.
Ik denk niet, dat er erg veel mensen zijn, die in deze tijd het vak
uitoefenen van schapenscheerder. Persoonlijk ken ik er maar één: de
plaatselijke veehandelaar, die het jaarlijks bij ons komt doen. Er zullen
ongetwijfeld meer mannen op ons eiland zijn die dit doen, maar toch
het zullen er niet veel zijn. Ik kijk er graag naar en vind het een prach
tig gezicht. Trouwens elke vaknum die z'n vak verstaat vind ik mooi
om aan het werk te zien. Zijn er niet in veel plaatsen schaapscheerders-
feesten georganiseerd? Juist voor de toeristen die in deze tijd ons eiland
overspoelen, is het een speciale trekpleister.
Nou, ik heb m'n eigen feest georganiseerdl Ik heb mij geschaard in
het rijtje schaapscheerders. Echter wel zonder toeschouwers. Ik heb
het al vele malen gezien en elke keer jeukten mijn handen. Het lijkt zo
gemakkelijk. En het is zó gebeurd. Ik geloof ergens gelezen te hebben,
dat het wereldrecord schapenscheren op anderhalve minuut staat. Dit
record zou gevestigd zijn in Australië, tijdens de jaarlijkse wedstrijden.
Dat ik dit record niet zou kunnen verbeteren staat vast. Aangezien we
dit jaar slecht in onze lammeren zitten (slechts één levend lam van vijf
ooien!) ziet het er niet naar uit, dat ik zo'n electrische schaar zou kun
nen kopen zoals ik van plan was. Maar wat dan? Ik heb allerlei boeken
er op na gesnuffeld, en ergens las ik, dat met de hand scheren (met een
schaar dus) best wel te doen is. Ja, je doet er wel wat langer over na
tuurlijk, maar de voldoening zou des te groter zijn. Wij hebben onze
schapen voor de lol (en de wol) en dat plezier wilde ik dan wel eens
beleven! Ik heb mij daartoe een speciale handschaar aangeschaft die mij
verkocht werd door de bovengenoemde veehandelaar voor een zeer
luttel bedrag. Daar kon ik mij nooit een buil aan vallen! Op de vee
markt in Leiden blijken deze attributen nog te koop te zijn. Ze worden'
blijkbaar dus wel meer gebruikt. Op een goede dag deze week heb ik
de schapen naar binnen geloodst. Ze waren geheel onkundig van het
geen er boven hun koppen hing, anders hadden ze niet zo gemakkelijk
meegelopen. Het schijnt beter te zijn ze te scheren met een lege pens,
dus hebben ze die dag geen eten gehad. Arme beesten!
Ja, toen moest nummer één er aan geloven. Ik heb een van de makste
uitgezocht en begon mijn moeilijk karwei. Arm schaap! Ze was het
proefkonijn. Je weet gewoon niet waar je beginnen moet. Reeds de
eerste knip was in haar vel. Ja, in boeken en door ervaren schapen
scheerders zie je het slachtoffer gewoon op z'n kont worden gezet, maar
mij lukte dat niet. Een schaap in bedwang houden en tegelijk scheren
lijkt mij een onmogelijke opgave. Tenminste ds je het met een hand
schaar doet. Enfin, de eerste was erg moeilijk. Ik heb het record dan
ook niet gebroken. Misschien het record wie het langste er over doet?
Ik heb mij laten vertellen dat als je er op deze manier een half uur over
doet, dat een redelijke termijn is. Ik deed er een vol uur over!
Nogmaals: arm schaap! Toch bleef ze geduldig liggen. Het nam er
haar gemak van, net als ik. Uiteindelijk is de vacht er toch afgekomen;
wél had ze zo'n stuk of vijf jodiumplekken op haar bast. Maar
al doende leert men. De laatste (ik heb ze maar allemaal op een avond
afgewerkt) kwam er zonder bloedsporen af. Ook ging dat veel vlugger.
De boeken hebben gelijk: de voldoening is groot. Maar, of ik het op
deze manier volgend jaar weer doe, weet ik zo net nog niet. Eén groot
voordeel had ik wel: toen ik de andere morgen op de weegschaal ging
staan, was ik anderhalve kilo lichter geworden en dat was wel nodig
(niet waar dokter?). Een prima raad dus voor mensen die net als ik
veel te veel wegen: ga schapen scheren!
De Bonte Hond
Herkingen: Jeanet Hogerwerf;Maja Ka
merling; Marga Ras.
Stellendam: EUie Boshoven; Janneke
van Soest; Jani Troost.
VERVOLGVERHAAL Dan begint Klaas opnieuw het ge
sprek.
„Ik he}5 Ripperda gister nog gespro
ken", zegt hij. „Ik vertelde hem van on
ze ontmoeting met Pieter Barendszn.
Hij vindt het jammer dat hetiis voorge
vallen. Van „Schele Hein" heeft hij het
hele geval gehoord van je gevecht met
de Spanjaarden en je gevangenneming.
Weet „Schele Hein" dat Ripperda onze
aanvoerder is?"
„Nee", antwoordt Geert, „dat weet hij
niet, maar Ripperda is een goede klant
van neef Hein. Die twee kunnen uitste
kend met elkaar overweg en neef Hein,
die overigens niet zo spraakzaam is, ver
telt aan Ripperda nog wel eens iets. Hij
is, evenals onze aanvoerder, een vurig
aanhanger der „nije leer" en praat dik
wijls met hem".
„Hein zal toch zijn mond niet voor
bijpraten bij anderen?" vraagt Klaas.
„O nee, denk dat maar niet", stelt
Geert zijn makker gerust. „Daarvoor is
hij veel te voorzichtig. Het is een beste
kerel en San en ik zijn blij dat we het
zo goed hebben getroffen".
Al pratend zijn ze het punt genaderd
waar twee wegen elkaar kruisen.
„Moeten we nu rechts af of links?"
vraagt Klaas. „Ik zou het warempel niet
weten".
„We moeten rechtsaf", antwoordt
Geert resoluut. „Kom, laten we voort-
maken want het is nog een heel eind".
„Ik ben het lopen anders allang moe".
Historisch verhaal uit het jaar 1572
door
JAAP DE KORTE
Den Hertog's Uitgevery Utrecht
20
„Soms wel", antwoordt Geert, „maar
niet altijd. Stel je nu eens voor dat we
/Vanavond het hele klooster zouden uit
moorden. Zou dat pleiten voor ons als
bosgeuzen? Wij werken steeds op ons
zelf, maar we maken toch ook deel uit
van Neerlands volk, dat onder de rege
ring staat van prins Willem. En je weet
net zo goed als ik dat onze prins een
gruwel heeft aan onnodige wreedheid.
Wat dat betreft kan ik Ripperda dus
goed begrijpen. Maar wat mij persoon
lijk betreft, ja, dan kan het me niet
gauw te erg gaan, al sloegen we alle
monniken en paters dood".
„Nou, zo erg moet het nu ook weer
niet", meent Klaas, „maar ik heb toch
wel zin om ze eens flink de schrik op
het lijf te jagen. Het ?ou best goed zijn
voor die dikbuiken".
Ze lopen nu enige tijd zwijgend door.ife
zucht Klaas die zijn vader behulpzaam
is in de kleermakerij en dus niet aan
veel lopen gewend is.
„Zeg, wil Ripperda ook nog een be
zoek aan de kerk brengen?"
„Ik weet het niet", antwoordt Geert.
„Vermoedelijk wel. In de kerk zullen nog
wel wat schatten te vinden zijn. Het
klooster is rijk en het is Ripperda ten
slotte evengoed om de schatten te doen,
als om de gevangenen te bevrijden".
„Zitten er veel gevangenen in het
klooster?"
„Dat weet Ik niet, maar in de meeste
kloosters zitten er toch wel tien of
vijftien. Ik kan me er al op verheugen
de stakkers te bevrijden. Wat mij be
treft gooien we de monniken in hun
plaats de cel in. Ze verdienen niet an
ders". Klaas wrijft zich in de handen
van plezier. „Het kan nog goed worden",
meent hij.
„Maar zeg eens", vraagt Geert, „weet
jij ook waar Ripperda met de gevange
nen heen wU?"
„Daar is al voor gezorgd", weet Klaas.
„Op een kwartier afstand van het kloos
ter staat een wagen gereed om hen naar
Toumai te brengen. In de haven ligt een
schip dat hen de Schelde af zal voeren
via Gent en Antwerpen. Van daaruit
steekt de schipper, die een vurige aan
hanger van prins Willem is, over naar
Engeland om de gevangenen naar Do
ver te brengen. Het is een gevaarlijk
stukje werk, maar de schipper heeft al
meermalen de tocht gewaagd. Het is hem
dus wel toevertrouwd. Ripperda heeft
alles tot in de puntjes geregeld. Het is
weer eens een knap staaltje van^ zijn
kunnen, vind je ook niet?"
Geert knikt bevestigend.
„We hebben een beste aanvoerder",
meent hij. „Beter kunnen we het niet
wensen". „Van de schatten die we van
avond meester zullen maken, gaat het
meeste mee naar Engeland", weet IClaas
te vertellen. „De nood onder de uitgewe
kenen is vrij groot. We doen ons werk
dus niet voor niets".
Al pratend zijn de vrienden nu het
klooster genaderd. De grauwe muren
doemen reeds op uit de dichte nevel.
Plotseling springt er een gedaante voor
hen op de weg. Deze is onverwachts'
uit de struiken naar voren gesprongen
en verspert de beide geuzen de weg. In
een ommezien grijpt Geert naar zijn
wapen dat hij onder zijn mantel ver
borgen houdt.
„Laat je wapen maar zitten Geert",
lacht de man die zo plotseling is komen
opduiken.
„O, ben jij het Peter? Is er iets bij
zonders?"
„Nee! Alles is in orde. Onze mannen
liggen al in hinderlaag. Maar ik heb
nog een opdracht van Ripperda".
„Laat eens horen!"
„Als jullie de poort binnen bent, moet
één van jullie dadelijk naar de toren
rennen om de klokketouwen door te
snijden! De monniken zouden anders te
veel lawaai kunnen maken".
„Daar krijgen ze de kans niet voor",
gromt Geert.
„Dus jullie zorgen ervoor?"
„In orde!"
Peter verdwijnt weer in de struiken
om zijn makkers op te zoeken.
„Ik schrok me naar", zegt Klaas. „Ik
dacht dat we verraden waren".
„Dat zal wel meevallen", meent Geert
luchthartig. „Maar kom, we moeten naar
de poort. Het is bijna twaalf uur".
„Voer jü het woord maar", oppert
Klaas. „Jij kunt nogal goed met de mon
niken omgaan..."
Het is stU in het Cellebroederskloos-
ter. De monniken slapen al lang, niet
vermoedend dat ze zo wreed in hvin slaap
gestoord zullen worden.
Ook de poortwachter kan dit niet ver
moeden. Hij zit tenminste rustig bij het
haardvuur te dutten. Toch slaapt hij niet
vast, want zo nu en dan slaat hij zijn
ogen op en rekt zich geeuwend uit.
„Hé, hé, het valt niet mee".
Voor hem op een ruwe houten tafel
ligt een boek.
„Ik zal maar eens proberen te lezen",
mompelt de poortwachter. „Ik moet niet
in slaap vallen, want als de abt het eens
waagt om te zien of ik wel op mijn post
ben en hij vindt me slapende, dan ben
ik nog niet klaar..."'
Hij verdiept zich in zijn boek, maar
weldra vallen zijn ogen opnieuw dicht
en de poortwachter is in diepe rust ver
zonken.
Plotseling schrikt hij echter wakker.
„Wat is dat?" mompelt hij. „Hoor ik
daar de klopper vallen?"
Angstig staat hij op en opent de deur
van het wachthuis je. Gespannen luistert
hij. „Het zal wel verbeelding geweest
zijn", mompelt hij in zichzelf en hij gaat
zijn warme wachthuisje weer binnen.
Hij probeert weer te lezen, maar het ge
luid herhaalt zich voor de tweede maal.
„Hoor! daar is het weer. Er moet dan
toch volk zijn daarbuiten, maar wie kan
daar nog zo laat zijn? Het is midder
nacht en de mensen slapen reeds lang.
Het zullen toch geen geuzen zijn?" Ril
lend van angst bij de gedachte dat er
buiten de poort een heel vendel geuzen
staat opgesteld, slaat de bijgelovige
poortwachter een kruis.
„Heilige Antonius, help me!" stamelt
hy.
Daar valt opnieuw de klopper op de
poort, luider nog dan zoeven.
„Er is nog haast bij ook", bromt de
monnik onwillig terwijl hij zich' naar
de poort begeeft. „Toch zullen ze even
geduld moeten hebben, want ik ben toch
werkelijk niet van plan iemand binnen
te laten alvorens ik de abt gewaar
schuwd heb".
wordt vervolgd
