steeds vooruit
in o in X et en in iiiasse
De Stadse kinderen kunnen
zich wassen in de plassen
op de Molendijk
De val van Bergen
Toen hij zo'n veertien jaar geleden heel bescheiden nog neer
streek in het bedoeninkje aan de Westhavendijk was hij bUj om elk
pondje kaas dat de winkel uitging en dat is 'tie zeker nog! Als 't pondje
dan ook nog buiten Dirksland kwam werd gehoopt op 't wervende ka
rakter van 't kleurige adres, borgstaand voor de betere kwaUteit en
ziedaar De omzet heeft een zoveel bredere opzet gekregen dat Flak-
kee te klein werd zodat den Hertog's diepvrieswagens nu gezien worden
in de hele Eandstad, maar evengoed in Groningen en in Valkenswaard.
Niet met pondjes kaas maar met een verscheidenheid van exquise pro
ducten als roomijs, gebak en baveroises (een vreselijk lekkere pudding
soort), op weg naar grage monden die het eens hebben geprobeerd om
tot de ontdekking te komen dat de producten inderdaad van erg goeie
huize komen
Uw hyis verkopen ?j
TAMBOER
RAAD MIDDELHARNIS
terwijl de ouderen misschien op een
droogje komen te zitten
Activiteiten voor
Melissantse jeugd
Tentoonstelling
bej. werk Oostflakkee
Johan Langbroek
uit Dirksland
wint 800 mtr vrijesiag
in Stellendam
Rotary-club Goeree-Overflakkee
1955 -1980
ZATERDAG 14 JUNI 1980
GERARD VAN BLERK piano
Aula der technische school
AANVANG: 16.00 UUR ENTREE: GRATIS
Gerard van Blerk speelt werken van
Beethoven, Chopin en Debussy.
VERVOLGVERHAAL
Bladz. 2
.jrtLAKDEN-NIEUWS»
Dinsdag, 10 juni 1980.
ttm $txi0$
Twee en een half jaar geleden is het
alweer dat de fa. den Hertog een nieuw
pand betrok aan de Oosthavendijk, de
zetel van de groothandel, terwijl de
kleinhandel aan de Westhavendijk ge
vestigd bleef, twee „poten" van het be
drijf, sterk bij elkaar betrokken maar
met duidelijk verschillende karakters
waarom het de heren den Hertog en
Struik die van meet af aan samen
waren gegaan beter leek de zaken te
separeren zodat het tot de oprichting
van twee aparte b.v.'s zal komen; t.w.:
„den Hertog's diepvriesspecialiteiten"
met als directeur dhr. W. den Hertog en
„den Hertog delicatessen b.v." met als
directeur dhr. P. Struik.
Het zal de respectievelijke heren in
staat stellen hun aandacht niet langer
te verdelen maar te concentreren en dat
blijkt al inspannend genoeg. Lange da
gen van inkopen en van beursbezoek,
van planning en van verkoop, dat alles
volbrengend blij en dankbaar voor het
gekregen succes. Zo wordt het er bele
den waarbij overigens de hand danig
aan de ploeg wordt geslagen, door di
rectie, bedrijfsleiding en personeel, een
geweldig gemotiveerde club mensen met
wie de heren den Hertog en Struik het
dan ook uitermate goed menen.
A.s. donderdag heropent „den Hertog
delicatessen" de vernieuwde zaak aan
de Westhavendijk, vernieuwd qua assor
timent en qua interieur, beide getuigend
van de beste smaak. De slijterij en wijn
handel blijft er gevestigd maar de ove
rige lekkernijen kregen een nieuw home
met nieuwe koelvitrines voor die pro
ducten die dat nodig hebben.
Hans Struik, nog jong van jaren maar
met toch al een flinke ervaring elders
opgedaan (hij mocht in de keukens van
de meest chique Haagse huizen de han
den uitsteken en ideeën opdoen) gaat zijn
vakmanschap uitleven in het verzorgen
van bedrijfsrecepties desgewenst met
warm of koud buffet en dat is geen ge
ringe opgaaf omdat de bediening zowel
als het voorgeschotelde van de beste
klasse moeten zijn. I
Voor het overige is de delicatessenaf-
deling uitgebreid met vers vlees en
vleesspecialiteiten die met zorg worden
gekozen en gekocht, met visspecialitei-
ten als tong, paling en zalm en met
verse fruit waaronder ook exotische
vruchten vol vitaminen en gezondheid.
Vele klanten hebben door de jaren
heen de weg naar de delicatessenzaak
gevonden en dat zullen er ongetwijfeld
meer worden naarmate er meer roem v.
de vernieuwde zaak uit zal gaan. Ei
rijden twee wagens van de delicatessen
zaak over Flakkee, de Hoekse Waard er.
Voorne en Putten, bemand door Peter
Struik zelf en Hans Visbeen. Chef van
de delicatessenzaak is Leen de Gast.
De scheiding van de bedrijven were
ook doorgevoerd terwille van de klanï
In het kleinbedrijf heeft elke klant eer
eigen vertrouwd gezicht dat een per
soonlijke benadering vraagt terwijl de
groothandel meer afstandelijk werkt. In
het kantoor aan de Oosthavendijk hangt
een grote landkaart waarop de klanten
via gekleurde spelden een gezicht kre
gen. De kaart toont een grote concen
tratie van klanten in het Zuid-westelijk
deel van het land, uitwaaierend naar
het Utrechtse, het Gelderse en verder
naar het zuiden en oosten, zodat zelfs
wordt overwogen in Apeldoorn een depot
te vestigen.
De producten van den Hertog zijn
zelfs zo begeerd dat het bedrijf zich kan
perpmitteren ballotage toe te passeri
zodat de afnemers zorgvuldig kunnen
worden geselecteerd en het prod, niet an
ders dan in, een waardige omgeving te
koop wordt aangeboden. Het draagt ten
slotte een kroontje, een vondst van de
ontwerper die een kroontje best bij een
hertog vond passen
Willem den Hertog, wiens postuur
verraadt dat men met een fijnproever
te maken heeft constateerde enkele ja
ren geleden dat het met de kwaliteit
van meerdere genoeglijke zaken niet
best gesteld was. 't Leek misschien wat
ijdel te denken dat'ie 't beter kon, maar
al snel zou hij dat bewijzen. Van ijsbe-
reiding had hij tot dusver geen kaas ge
geten maar hij maakte zich die kennis
snel eigen en momenteel verwerkt het
bedrijf aan de Oosthavendijk dagelijks
2000 liters roomverse boerenmelk in de
bereiding van ijs- en puddingproducten
van een vooroorlogse kwaliteit, puur na
tuur
Daarom geen chemische producten en
geen kleurstoffen maar b.v. uit zuidelij
ke landen geïmporteerde vruchten en
vruchtensiropen waarmee nu al twaalf
overheerlijke ijssoorten worden gemaakt,
romig zacht, zoals die reeks baverois
creaties waarvan het goed smullen is.
Het den Hertog product is ontdekt en
hoe... In de beginperiode kon de distri
butie met één wagentje worden gedaan
maar dezer dagen zal de 5e vijftonner
binnenrijden.
De distributie vindt plaats naar de be
tere levensmiddelen, groentenspeciaal-
zaken en delicatessenzaken, zaken van
„stand" derhalve waar het hele assorti
ment ervan getuigt dat met het mindere
geen genoegen wordt genomen. Tot het
pakket behoren ook twaalf verschillende
soorten gebak, ook die weer met het al
lerbeste bereid en... ten gerieve van de
huisvrouw alvast in twaalf punten ge
sneden. Een zeer gerenommeerd mees
ter-bakker die ooit hoge Enropese eer
oogstte laat daarover steeds het wakend
oog gaan en dat is te proeven...
Binnen het jaar zal het aantal lande
lijke verkooppunten tot 850 zijn uitge-
bereid. Den Hertog's diepvriessepoiali-
teten beraadt zich thans over een afron
ding om niet te groot behoeven te
groeien en de zaak overzichtelijk te
houden.
De thans bereikte grootte geeft het
ware ambacht nog plaats al kan dat nog
enige uitbouw verdragen. Daarom werd
een naastgelegen perceel aangekocht
waarop opnieuw 1200 m-* diepvriesruim
te zal worden gecreëerd enzovoort enzo
voort...
Het bedrijf „noem het maar een in
tiem familiebedrijf" bruist van actie
en expansiedrift en het zijn allemaal
jonge kerels die er zich voor inzetten.
Voorlopig gaan ze daarom door, er
hard tegenaan, temeer omdat de con
currentie hen danig in de gaten houdt,
maar veel meer omdat de klant het pro
duct een hoge waardering geeft. Zelf
weten ze er met zoveel bezieling over te
praten dat je hun product bijna proeft
als het met zoveel smaak besproken
wordt...
Voorgesneden slagroomtaarten in
grote verscheidenheid.
De Stichting Melissantse Jeugd orga
niseert de volgende activiteiten:
zaterdag 14 juni: de jaarlijkse fiets-
speurtocht. Opgeven van 12.00 -
14.00 uur gebouw de bezige bijen,
maandag 16 - vrijdag 20 juni: bouwen
van het huttendorp; vanaf 's
avonds 18.00 uur achter de Melis
hof,
zaterdag 21 juni: „Braderie" rond het
gebouw de bezige bijen. Binnen
weg 24, met o.a. vanaf 10.uO uur:
boekenverkoop, verkoop gebruikt
speelgoed, verkoop klem nuis-
raad, rad van avontuur, sjoelbak-
ken, bussen gooien, enveloppe
trekken.
Ook is er een pottenbakker aan het
werk.
Mocht u goederen nodig voor de ver
koop op de Braderie of ander materi
aal voor de bouw van het huttendorp
hebben liggen, belt u dan Ben Overweg
01877 - 1356; Jan Legierse 01877 - 2518.
Op zaterdag 14 juni organiseert de
plaatselijke commissie bejaardenwerk
Ooltgensplaat een tentoonstelling in 't
Centrum.
De soos-groep en de handenarbeid-
groep laten zien wat er het afgelopen
jaar gemaakt is en er zullen ook een
aantal van deze spulletjes te koop zijn.
De bejaarden hebben het hele „Cen
trum" tot hun beschikking zodat er
veel te zien en te koop is.
Er is ook o.a. een rommelmarktjei
een grabbelton, een demonstratie van
macramé en houtsnijwerk.
Een verloting met prachtige prijzen
staat ook op het programma en om 15.30
uur geeft de volksdansgroep van de be
jaarden uit Oude Tonge een voorstel
ling op het toneel.
Er wordt ook voorlichting gegeven
over het werk van de Stichting Bejaar
denwerk „Oostflakkee".
De deuren van 't Centrum gaan open
om 13.30 uur en om 19.00 uur hoopt men
totaal uitverkocht te zijn.
De kwaliteit van het wegdek van de
Stadse Molendijk was in de donderdag
avond gehouden raadsvergadering aller
minst aan de orde, maar het raadslid
dhr. T. Arensman heeft het toch niet
kunnen zwijgen. „D'r zitte gaeters in",
menheer de voorzitter, waer de kin
dertjes zich in kunne wasse", zo illus
treerde dhr. Arensman de situatie die
aldus aanschouwelijk voorgesteld voor
ieder duidelijk was. Zo ook voor de
voorzitter die de gevraagde aandacht
van de gemeentelijke Technische Dienst
rap toezegde. Ook het oudere deel van
de Stadtenaren kwam ter sprake, al
thans, zij die niet aan de huiselijke
tafel, maar in een lokaliteit een neutje
tot zich nemen.
Dhr. R. W. Bennebroek Gravenhorst,
exploitant van een cafetaria aan de ha
ven is er door B en W op gewezen dat
hij alhoewel in 't bezit zijnd van een
vergunning tot het uitoefenen van een
cafébedrijf geen sterke drank mag
tappen in dezelfde ruimte waarin frites,
ijs en snacks worden verkocht, veelal
aan de jeugd.
De exploitant vroeg het College na de
vermaning weliswaar ontheffing maar
zij hebben daar negatief op gereageerd
waarom dhr. Bennebroek Gravenhorst
bij de raad een bezwaarschrift indiende,
maar ook daar kreeg hij nul op het re
quest omdat het door de exploitant ge
pleegde in strijd is met de bepalingen in
de Drank- en Horecaverordening.
Uit sociaal-hygiënisch oogpunt wil de
verordening beletten dat al te jeugdige
personen in ruimtes komen waar sterke
drank wordt verstrekt. Geen ontheffing
derhalve voor dhr. Bennebroek Graven
horst die alleen bij dhr. Kersbergen
(VVD) steun vond:
„Want", zei dhr. Kersbergen, ,,Stad
is een van de kleine kernen waarin
het voorzieningenniveau dreigt terug te
lopen". Spr. zag er geen bezwaar in de
exploitant in staat te stellen de huidige
bedrijfsvoering voort te zetten omdat
noch het cafetaria noch het café apart
rendabel zijn.
Temeer pleitte dhr. Kersbergen daar
voor omdat er nooit iets gebeurd is dat
niet door de beugel kon en dat bij op
heffing vnl. de alleenstaande ouderen
een ontmoetingspunt zullen missen.
Dhr. T. Arensman tapte evenwel uit
een ander vaatje... Hij meende te weten
dat dhr. Bennebroek ontslag genomen
heeft bij zijn werkgever en uit Stad weg
wil waarom hij terwille van de betere
verkoopbaarheid van zijn gelegenheid
de vergunning veilig wil stellen. Overi
gens zou dhr. Arensman het wel plezie
rig vinden als het borreltje er blijvend
getapt kan worden, zij het dan ook in
een aparte ruimte, niet omdat hij er zelf
gebruik van maakt maar omdat het erop
lijkt dat binnenkort het enige café ge
sloten zal worden i.v.m. de gevorderde
leeftijd van de exploitant.
„En dan zou Stad zowat droog komen
te liggen..." zag dhr. Arensman als con
sequentie.
Dhr. Koppelaar (SGP) daarentegen
wilde de Verordening uitgevoerd zien
en dat betekent dat ontheffing achter
wege moest blijven. Spr. vond het niet
juist in de overwegingen gevoelsargu
menten te betrekken. „Wetten en bepa
lingen gelden ook voor de kleine ker
nen", was 's sprekers uitgangspunt.
Dat vond ook dhr. P. Tiggelman
(PvdA): „de kleine kernen kunnen de
regels nu eenmaal niet met voeten tre
den", argumenteerde hij. „Het rendabel
maken van de zaak mag niet ten koste
gaan van de jeugd die op steeds jongere
leeftijd met alcohol in aanraking komt.
„Jammer ook voor de zeilers
wanneer er straks aan de haven geen
borreltje meer geschonken kan worden"
vond dhr. Kersbergen, maar uit de raad
kwam snel de informatie tot hem dat
zeilers hun schnaps wel aan boord heb
ben.
Dhr. Kersbergen en zijn fractiegenoot
Jacobs waren de enigen die zich tegen
het voorstel verklaarden het bezwaar
schrift ongegrond te verklaren.
Bij de zwem wedstrijden in Stellen-
dam op zaterdag 7 juni j.l. heeft Johan
Langbroek van Z.C. „de Gooye" uit
Dirksland de 800 meter vrijeslag ge
wonnen in een tijd van 10 minuten en
58,5 seconden. Hij vestigde hiermee te
vens een nieuw baanrecord. Eerder op
de middag had de jeugdige André v. d.
Nieuwendijk het baanrecord al omlaag
gebracht naar 11.32.5. André, lid van
Z.C. „de Stelle" heeft maar een kwar
tiertje kunnen genieten van zijn baan
record, want even later deed Johan,
zoals gezegd het nog beter. Onder ideale
weersomstandigheden hebben de toe
schouwers kunnen genieten van een
uitstekende zwemwedstrijd op de lan
gere afstand waarvan de snelste 10
heren waren:
1. Johan Langbroek, Dirksland
1 (baanrecord)
2. André v. d. Nieuwendijk, Stellen-
dam (clubrecord)
3. Hans Jelier, Dirksland
4. Kees v. Dam, Stellendam
5. Anton de Blok, Dirksland
6. Jan Knops, Dirksland
7. Dannie v. Seters, Stellendam
8. Remco Holster, Middelharnis
9. Jaap Verolme, Dirksland
10. Gerard Slooter, Middelharnis
OXIDDORP
VERKOPING
De zendinskrans „DORCAS" te Oud-
dorp hoopt D.V. woensdag 11 juni a.s.
haar verkoping te houden in het Herv.
Jeugdgebouw aan de Hazersweg te Oüd-
dorp.
De verkooptijden zijn:
's middags van 2.30 tot 5 uur en 's avonds
van 7 tot 9 uur.
Een ieder is van harte welkom.
Historisch verhaal uit het jaar 1572.
door
JAAP DE KORTE
Den Hertog's Uitgeverij Utrecht.
19
„Je hebt gelijk", antwoordt Geert na
dat hij even heeft nagedacht. „Nee, het
is voor ons niet prettig, maar Jou op
lossing is toch beter dan de mijne. Kom,
laten we dadelijk proberen of het ge
lukt". Geert heeft inmiddels zijn mes
opgeborgen en loopt op Pieter toe. Het
stuit hem geweldig tegen de borst de
verrader om te kopen, maar het moet!
Het kan niet anders.
„We zullen je laten gaan", zegt hij te
gen Pieter. „Als je zwijgt over alles wat
je vanavond gezien en gehoord hebt, zal
ik je belonen met tien gouden dukaten.
Ga je op mijn voorstel in?"
De ogen van Pieter schitteren van heb
zucht.
„Tien gouden dukaten, dat is een flin
ke som geld", denkt hij. „Toch wil ik
proberen iets meer te krijgen".
„Kunnen het er geen vijftien worden
mijnheer?" vraagt hij met een onnozel
gezicht, alsof hij het bedrag dat Geert
noemt toch wel iets te weinig vindt.
„Geen denken aan!" antwoordt Geert
beslist. Hij kan zijn opkomende drift
nauw'lijks bedwingen.
„Dan beloof ik u nogmaals te zullen
zwijgen", belooft Pieter, „maar laat me
dan nu gaan".
Geert snijdt de touwen door.
„Ga nu!" gebiedt hij. „Ik hoop dat we
elkaar nooit weerzien".
Pieter gaat echter niet, maar blijft
rustig staan.
„Krijg ik dan nu mijn geld?" vraagt
hij.
„Natuurlijk niet kerel!" bijt Geert hem-
toe. „Dat krijg je pas over drie weken,
als blijkt dat je werkelijk hebt gezwegen.
Maar denk er aan; dat zwijgen geldt
niet voor drie weken, maar voor altijd".
Uit zijn broekzak diept Geert een
geldstuk op.
„Hier! neem dit alvast aan. De rest
krijg je nog wel".
„Waar kan ik u ontmoeten om mijn
verdiende geld in ontvangst te nemen?"
vraagt Pieter.
„Verdiend heb je het niet", bijt Geert
hem toe. ,,Maar ik zal het geld onder
deze boom begraven", en hij wijst naar
de boom waartegen Pieter vanavond
heeft gestaan.
„Ga nu! want ik heb geen tijd meer".
Pieter is gerustgesteld en verdwijnt
in het duister.
„Zo", mompelt hij, „dat is gemakkelijk
verdiend. Alleen door mijn mond te
houden verdien ik zo maar eventjes
tien dukaten".
Vergenoegd wrijft hij zich in de han
den.
„Als ik ze maar krijg. Maar," zo gaat
hij voort, ,,die verwenste jager zal wel
moeten! Als ik het geld niet krijg, ver
raad ik hem. Hij is volkomen in mijn
macht".
Hij lacht vals.
„Zo gemakkelijk heb ik het nog nooit
verdiend. Au! wat doet die voet me pijn.
Die verwenste ketters ook. Het is ook
wel nodig dat ik iets aan hen verdien,
want ik moet er nog pijn voor lijden
ook".
Zo in zichzelf mompelend bereikt Pie
ter Hermigny. Op de vraag van zijn
moeder wat er gebeurd is, vertelt hij dat
hij zijn baas heeft geholpen met een
karweitje, waarbij hij zijn enkel heeft
verstuikt. Daarna begeeft hij zich zo
vlug mogelijk naar bed, om het spiedend
oog van zijn moeder te ontkomen.
Zodra Pieter uit het gezicht verdwe
nen is, spoeden Geert en Klaas zich
huiswaarts. Hun plannen voor de ko
mende woensdagavond zijn besproken en
het ziet er naar uit dat mislukking uit
gesloten is.
„Het stuitte me geweldig tegen de
borst om die schurk geld te geven",
zegt Geert die het nog steeds niet lekker
zit dat het zo moest verlopen. Hot stuit
te de rondborstige geus tegen de borst
om op deze manier iemand het zwij
gen op te leggen. Hij slaat de kraag van
zijn mantel op om het gelaat te be
schermen tegen de snijdende wind.
„Toch ben ik blij dat je op het idee
kwam, want anders had ik mijn biezen
wel kunnen pakken. Bovendien was ons
plan voor woensdagavond waarschijn
lijk ook in duigen gevallen".
„Dat is wel vrij zeker", meent Klaas
stellig. „De ellendeling was natuurlijk
naar de pastoor gegaan om ons te ver
raden, of anders naar de Spanjolen.
Maar voor geld doen ze alles, de schur
ken! Ik denk niet dat hij ons nu verra
den zal".
„Het is hem ook niet aan te raden",
zegt Geert bitter. „Toch moeten we hem
in het vizier houden. Men kan nooit
weten... Maar stil! We zijn Hermigny
genaderd". Op de hoek van een der
straten blijven ze staan.
„Zorg dat Je op tijd bent", waarschuwt
Geert zijn makker, „Je weet de af
spraak".
„Ik zal er voor zorgen", belooft Klaas.
En dan... „Doe San de groeten van me".
Geert belooft het. Hij lacht fijntjes. „Die
Klaas toch", mompelt hij, „'t is zo'n ke
rel. Onder alle omstandigheden denkt hij
nog aan San. Het zou een goede partij
voor haar zijn".
Enige minuten later is geen spoor
meer van de geuzen te ontdekken.
HOOFDSTUK VII
EEN NACHTELIJKE OVERVAL
Het is een mistige avond. De nevel
hangt zwaar over het veld. Het is stil
op de wegen en in de huizen rondom
Hermigny. Alles slaapt. Alles?
Neen! toch niet!
Op de weg die van Hermigny naar
Ath leidt, lopen twee mannen. Een
frisse noordoosten bries waait hen in
het gelaat. De wind, die al enige dagen
uit deze hoek waait, doet de sloten en
plassen rondom Hermigny stollen.
Geert en Klaas, want deze zijn het die
zich nog zo laat op pad hebben bege
ven, trekken zich echter weinig van de
kou aan. Voorovergebogen, de handen
diep in hun broekzakken, lopen ze voort,
af en toe de omgeving nauwkeurig
waarnemend. Ze gunnen echter niet veel
zien, want het zicht is slecht. Maar luis
teren kunnen ze des te beter! Daarom
blijven ze zo nu en dan even staan en
luisteren scherp. Er is echter geen on
raad te bespeuren. Alles is bladstil. Het
is ook al bijna middernacht!
Voor iemand die het weet, zijn de
geuzen moeilijk te herkennen.
Geert draagt een oude jas, die bijna
geheel versleten is. Hij draagt een wollen
muts op zijn hoofd, terwijl zijn voeten
in een paar open sandalen gestoken zijn.
Ook deze hebben een betere tijd gekend.
Klaas is gekleed als marskramer. Een
oude mars bengelt op zijn rug. De le
ren draagriem laat af en toe een krakend
geluid horen.
„We hebben uitstekend weer voor on
ze onderneming", meent Klaas, „het kan
eigenlijk niet beter".
„Het weer is prima", beaamt Geert,
„als de anderen nu maar op tijd zijn".
„Waarom niet?" vraagt Klaas. „Ripper-
da heeft het hun goed op het hart ge
drukt. We hebben de laatste tijd trou
wens niet veel gedaan en de mannen
verlangen er naar om er weer eens ge
ducht op los te slaan".
„Je kon wel eens gelijk hebben",
lacht Geert, „maar je weet dat Ripper-
da daar niets van moet hebben. Hij
houdt nu eenmaal niet van onnodige
wreedheid".
„Als het aan mij ligt slaan we er van
avond geducht op los", antwoordt Klaas
vurig, „en ik weet zeker dat jij er net
zo over denkt".
Geert lacht.
„Het kan zijn", zegt hij, „maar als
Ripperda het niet wil, dan leg ik me er
gerust bij neer. Ik wil eerlijk zijn Klaas.
Diep in mijn hart moet ik Ripperda ge
lijk geven, als hij de roomse geestelijken
zoveel mogelijk spaart".
Klaas weet niet wat hij hoort en kijkt
zijn makker verwonderd aan.
„Wat zullen we nu beleven?" vraagt
hij. Ik dacht dat jij er wel iets anders
over dacht".
wordt vervolgd
