EIIAIlDEn rtlEUWS
Op z'n Flakkees gezeit
Overdenking
De val van Bergen
De ouwe Scheie
Piano-recital
Uw huis verkopen
TAIVIBOER
uit de
Heilige Schrift
Sempre-cornettisten
op KNF-topconcours
voor solisten
Piet Westhoeve
concerteerde
te Middelharnis
Abonneert U op
„Eilanden-nieuws''
2e blad
Vrijdag 6 juni 1980
No. 4897
ff
ff
(Naar aanleiding van 't eeuwfeest
van de Openbare Prins Willem
Alexanderschool te Melissant.)
VERVOLGVERHAAL
Hein, over wie 'k 't in m'n vorige
stikjes had, heit zelf noait op de Open-
baere Schole (de „Gemeenteschool" stond
ter op) gegae, mar op de Christelijke
schole an de Nieuwewegt.
In zien tied vochte zo noe in dan de
kinders van den Christelijken „bak" mit
die van den Openbaeren „bak" zoas de
Stellendammenaers mit te Melissante-
naers vochte.
In dan versperden de kinders van de
Chr. Schole die van de Openbaere den
toegang, zodat de leste te laete kwamme,
mar niet minder natuurlijk de êêrste.
Door ingriepen van de beide Hoofden,
dhr. Bakker in Van der Wal, wier dan
't korte oorlogje weer tot stilstand ge-
brocht... en was 't-er weer langen tied
vrede onder de jeugd en lei je ze mekoa-
re gêên stroabréèdte in de wegt, in gien-
ge ze geweun mit mekaore om.
Den Hervormden Hein, maekende as
jongen, meester Bakker en meester Van
Heek dan nog mee in de Groate Kerke,
waer beiden als voorlezer optraden.
Soms kwam Hein wel es in de Open
baere Schole, naemelijk as daer 's Zon
dagsmiddags 't mannekoor onder leiding
van A. V. d. Spaon (Aeren van Krientje)
zong. As je dan 'n stuver betaelende,
mog je de rippetiesjes bieweune, waer
'n krootje jongelui gebruuk van mae
kende. Laeter kwam Hein nog wel es in
die schole as daer Schietoefeningen van
de Bijzondere Vriewillige Landsturm in-
igehouwe wier, in de brêêje „hal" in gan-
ge. Ik mearke hier tussen haekjes bie op:
de gedachte dat 't 'n schoolgebouw ten
dienste van de gemeenschap mot stae, is
er niet één van dezen tied. (Mit de
Christelijke Schole was dat net zo. Daer
hieuwe de jeugdvereniging vergaeriengs,
daer kwamme sprekers voor de A. R.
Partiee).
Overigens kwam Hein niet in de noe
jubilerende Openbaere schole.
Waerom ik dan naer anleiding van
't Eeuwfeest van de Openbaere Schole
dit stikje in 'n serietje over Hein schrie-
ve?
Wel, omdat ik de in 1880 gebouwde
Schole wil zieje as de voortzetting van
de „Ouwe Schole" waer Heins vaoder in
moeder allebeie opgegae hadde.
We motte altied 'n mens beschouwe
in z'n historische verband met z'n voor
geslacht. Hein is onder meer geworre
wat-en geworre is, door 't onderwies
wat z'n ouwers op die Ouwe Schole
genote hao. Die Ouwe Schole stieng op
den Hoek mit 'n onderwiezersweuning,
neffen 't gemêêntehuus.
In 'den tied vóór de Hervorming was
die schole 'n kearkje, mit een vierkan
ten toren in een stompe vierkante spitse,
waer de Roamsen in kaerkende.
Toen mot daer in een Broeder Kome-
lis gepreekt hao.
Hie was al aerdig vaore in z'n pre-
dekaosje gevorderd, toen en, deur de
ruten kiekende, 'n paer vaerkes in 't
koren zag loape.
„Ba, goe Lien, wat zal ik langer staan
kouten, laat ons de varkens uit het ko
ren jagen", zo sprak hie, liep de preek
stoel of, 't veld in, en joeg de beesten
h^et land uut, waemae en weer op de
„stoel" vrom kwam, in z'n preek ver
volgde; mar voorof zei en: „Ba, mijn be
minde Catholieken, wat hebben wij daar
een goed werk gedaan". Hie stierf 14
juni 1581, dus da's 'n hélen hort geleeë
gebeurd. Hein z'n vaoder had dit ver-
hael uut 't boek over Goeree en Over-
flakkee, waeruut ik oak ienkele dien-
gen voor dit stikje haelende. (Och dat dat
boek nog es herdrukt wier. Daer zoue
meerdere maensen wat voor over hao!)
Nae de Hervorming zalle de Roamse
daerin niet gekaerkt magge hao, want
de Roamse eredienst mog niet publiek
uutgeoef end worre, mar d'r is wel scho
le in gehouwe.
Tot 1828 mozze de dominees van Dirks-
land vier kêêr in 't jaer er in gae pre-
ke, voor de meansen die daer weunende
in die kearkelijk bie Dirksland, hét Durp,
hoarende.
In 1829 wier dit kerkje gehèêl tot
schole verbouwd, in 't bleef daervoor
diene, totdat er in 1880 'n nieuwe schole
gebouwd wier die noe d'r Eeuwfeest
viert, 't Viel niet mee om bie deze
„Ouwe Schole" te kommen,
Tot 1835 bezat Melissant gêên straete;
wat m'n nog „straete" noemende, was
'n kleiweg langs de huzen, van Boven-
dieke óf, tot an de schole. Bie droag in
moai weer, was deze wegt wel te ge-
bruuken, mar in de winter zakkende
m'n om zo te zeggen tot an de knieën in
de modder. Hein z'n vóórvaodertjes in
vóórmoedertjes, wiste d'r dan haest niet
deur te kommen. Toen was Melissant
nog echt „'n Slikdurp"!
Mar vóór 1840 was de straete (de vóór-
straete), die op den Hoek uutkwam, ge-
lokkig helemael gerêêd gekomme.
Oak wier d'r op de schoolzolder 'n
uurweark, in 'n wiesderbord an 't to-
rentje-op-de-schole, angebrocht, in om
dat er al in 't torentje n' klokke was,
konne noe ouwers in kinders den tied
ofleze, in hoare luje. (Of de klokke toen
al lujende om 8 uur, 12 uur, en sae-
vens 8 ure, zoas laeter, weet ik niet).
Op deze schole gienge noe Heins vao
der in moeder, allebei tot d'r achtste
jaer.
Niet in denzelfden tied, want ze schoe
elf jaer. Heins vaoder gieng van 1862-
1865 op schole, in z'n moeder van 1873-
1876. 'n Jöón gieng deugemêên mit z'n
achtste jaer naer 't land, in 'n meisje mos
oak mit ter achtste jaer an de slag, 't
zie thuus, 't zie butenshuus. Toch le
rende de kinders in dien korten tied
d'r „gebruuk": l^ze, schrieve, rekene,
m.i. goed, in sekuür.
In 'k hao den indruk dat hun oak
netheid en beleefdheid biegebrocht wier.
Nae z'n achtste jaer gieng 'n jongen
naer de aevendschole. Die groate sloe-
ven lerende d'r dan nog hêêl wat bie!
Hein had mit vearwondering 2 reken-
schriften van z'n ^oder gezieë, waerin
die de oplossingen had neergeschreve,
keurig netjes, van de Eerste en Tweede
verzameling van rekenkundige voorstel
len voor de hoogste klasse der lagere
scholen, door A. L. Boeser, 1865. Z'n
vaoder lei die vraegstikken graeg an
Heins meester voor as die op bezoek
kwam en die had er geweun weg moeite
mee, vooral mit de „regel van drieën".
Laet 't noe weze dat Heins vaoder
die sommen pas op de aevendschole
kreeg, in dat en 'n begaefdheid had, dat
en deur had kenne lere( wat niet kon,
omdat en noadig mee mos gae verdienen,
mit zien vaoder die 3,60 per week
kreeg...), die niet ieder had. ('n Inkele
lerende mar deur. Zo b.v. Mels Touw,
't laetere Hoat van de schole te Stellen-
dam en Teeuw van Vliet, laeter Hoat
te Herkingen), Hein kreeg in uut z'ns
vaoders en uut z'ns moeders prestaoties
respect voor 't onderwies op de Ouwe
Schole.
As je alleen al es neemt, dat geweune
niet-bestudeerde maensen, Ouwe schrie-
vers in den ouwen druk (Gothische let
ter) konne leze, waerin menig moeilijk
woord voorkwam, pleit dat oak voor de
degelijkheid van 't onderwies dat desties
gegeve wier.
De gêêst op die Ouwe Schole was be
slist niet ongodsdienstig, laet staen an
ti-godsdienstig.
Meester Van den Berg gieng in de
deure tussen de twéé lokaolen stae in
bad dan.
Meugelijk had 't onderwies iets uut
den tied van de braeve Hendrik. ^leins
moeder kreeg van meester Van den
Berg 't schrijf voorbeeld:
Steel noail al is 't mar één beschuit.
Dieverij komt altijd uit.
De liederen verzwegen ook Gods Naam
niet:
Schemeringdaalt op de dreven...
Straks staat Gods Naami weer geschre
ven.
Schitterend in sterre bij ster...
Van die meester Van den Berg en van
juffrouw Van den Berg. (Slechts de
vrouw van den Dominee, de Notaris, de
Burgemeester, sprak men as mevrouw
an, de „geweune" meansen wiere bie d'r
voomaem genoemd, de vrouw, van den
boer hiette: de vrouwe) vertelden Heins
vaoder en moeder 't tragische levensein
de aan hem.
Meester Van den Berg was voorzin-
ger in de Groate Kerke. In op de onme-
nierlijke stemme van de forse voorzin-
ger, dreef de hele gemêèntezang.
Alléén... d'r klonk in de meester z'n
oaren, as dissonant, 't tegenzingen van
één kerkganger, Jantje K(z'n naem
zal ik ma miet noeme, mar Heins oiiwers
noemende die wel).
Noe was meester Van den Berg, hoe
'n uutstekende leermeester oak, 'n man,
die niet veul vele kon, in zeker niet zo'n
concurrensje as en noe mos ondervinde
bie z'n voorziengers.
Hie won z'n eige innerlijk vreselijk op,
z'n hoat wier road as vier, in hie gieng
er noe bie 't ziengen extra hard tegen
an om dat veantje te over zingen...
Hein z'n vaoder hoart die stemme in
die anti-stemjïie nog in z'n oaren. Nog
ROTARY-CLUB
GOEREE OVERFLAKKEE
In verband met het 5e lustrum van de
Rotary-club Goeree Overflakkee, orga
niseert deze club een pianorecital te ge
ven door de bekende Nederlandse pia
nist GERARD VAN BLERK. De voor
dracht wordt gehouden op zaterdag J4
juni a.s. in de aula van de technische
school te Middelhamis en begint om
vier uur 's middags.
Gérard van Blerk, werd geboren te
Tilburg, waar hij zijn eerste muzikale
opleiding ontving en reeds als kind con
certen gaf.
Na zijn eindexamen gymnasium stu
deerde hij aan het Amsterdams Conser
vatorium bij Willem Andriessen. Na drie
jaren behaalde hij zijn eindexamen met
onderscheiding. Daarop volgde het so-
listenexamen, waarbij hem de Prix 'd
Excellence werd toegekend. Hij voltooide
gedurende twee jaren zijn pianostudie
bij Yves Nat in Parijs.
Gérard van Blerk heeft in de loop der
jaren de unieke reputatie verworven, zo
wel een succesvolle pianosolist te zijn
als een voortreffelijk kamermuziekspe
ler en begeleider.
Met alle grote Nederlandse orkesten
speelde Gérard van Blerk de belangrijk
ste pianoconcerten. Hij geeft solo-avon
den en begeleidt vele vermaarde Ner
derlandse en buitenlandse instrumenta
listen en zangers.
Gérard van Blerk is hoofdleraar voor
piano aan het Koninklijk Conservato
rium voor muziek te Den Haag.
Zaterdagmiddag 14 juni hoopt Gérard
van Blerk werken te spelen van o.m.
Beethoven, Chopin en Debussy. De Ro
tary-club hoopt van harte, dat vele mu
ziekliefhebbers de weg naar de prachti
ge aula weten te vinden, om te kunnen
genieten van het recital. Het concert
duurt ongeveer een uur en de toegang is
gratis.
De fa. Rijken de Lange te Rotterdam
levert een Steynway- and Sons concert
vleugel voor deze middag.
gespannen liep de meester mit z'n vrou
we naer huus.
In siedaer, nog mar net thuus, bleef
hie doad
Hêêl Melissant was verslaege, toen 't
van mond tot mond gieng. „De meester
heit z'n eige doadgezonge".
Mar 't durp stieng helemael van de
constemaosje overende, toen 's maen-
dags daerop juffrouw Van den Berg, 'n
kalm meansje,oak plotselieng doad
bleef van de droefheid om d'r man.
De dubbelde begraefenis van 't jaer
1880 hadde Heins ouwers noait vergete,
ze zieje nog voor zich hoe hêêl Melissant
noe „achter 't liek gieng".
1880: 't Jaer van 't bouwen van de
nieuwe schole, „onder den diek", neffen
de in 1863 gebouwde Hervormde Kaerke.
Of meester Van den Berg de opening
nog meegemaekt heit, weet ik niet.
Mar bie de herdienkieng van die ope
ning, magge we gerust nog es dienke an
hem, en an die Ouwe Schole, die an de
jubilerende voorofgieng, en an 't dege
lijke onderwies daer gegeven, waervan
Hein indirect, via z'n ouwers nog de
vruchten geplokt heit, in zoveulen mit
hem, die laeter op de Openbaere en
Christelijke Schole (die is van 1909) on
derwezen binne.
Opmerkingen:
I. Wil de feestcommissie van meester
Van den Berg en van juffr. V. d.
Berg 'n foto hoa, dan kenne ze die
van m'n kriege, want ik hao er van
ieder twêê. (M'n adres is bie Eilan-
dennieuws bekend).
II. „Doadgezonge". Natuurlijk is 't niet
mit zekerheid te zeggen, dat dit ster
ven veroarzaekt wier deur dit zien
gen in opgewondenheid.
'k Geve mar weer wat de „volks
mond" zei,
III. Jaerenlang was in de Ouwe Schole
't postkantoor gevestigd.
Juffrouw Rooij zei me eens, dat ze
aan 't schrift op de poststukken, al
tied kon zieë of de ofzender op de
Christelijke of Openbaere Schole
had gegae. ledere schole had d'r
eige schriefstijl.
Noe 'k 't daer over 't schrieven hao,
wil ik nog even vermelde, dat Hein
op de HeUevoetse kweekschole
schoanschrift beoefende in Van 't
Hof's Schrijfcursus voor Kweek- en
Normaalscholen, Voortgezet Onder-
wijs en Zelfonderricht, no. 2 en 3 en
die Van 't Hof was hoat van de
schole die noe d'r Eeuwfeest viert.
'n Oud Melissantenaer
En zq waren volhardende in de
leer der apostelen en in de ge
meenschap en in de breking des
broods en in de gebeden.
Hand. 2 42.
De rechte leer oefent een grote in
vloed uit op het leven. Iemand die
meent zuiver te zijn in de leer en een
hard, koud en liefdeloos leven leidt is
bezet met waanvoorstellingen in plaats
van met het christelijk geloof. Immers
de liefde en de waarheid leven uit de
zelfde wortel. Het kan niet zijn dat de
één welig groeit en de ander verdort.
Het Woord van God sticht een gemeen
schap. Gods kinderen worden door één
Geest geleid. Dat is de Geest van Chris
tus.
En zo nu de leden van één lichaam
natuurlijk en harmonisch op elkaar zijn
aangewezen, zo ook de gelovigen. Zij
behoeven geen krachttoeren te maken
om in die gemeenschap te worden opge
nomen. Slechts wanneer zij leven door
de Geest komt het nieuwe leven van
zelf openbaar. Hoe eenvoudiger: hoe
echter en hartelijker.
Niet allerlei menselijke uitvindingen
of schijnbaar diepzinnige onderschei
dingen, die op het eerste gehoor wel iets
bijzonders schijnen, maar bij nader on
derzoek de echtheid van het Evangelie
verduisteren en velen van het eenvou
dig geloof verre houden, maken deze
gemeenschap, maar de werkingen van de
Heilige Geest.
Het is verbazend hoe sommige men
sen in allerlei zelf uitgedachte systemen
een schijn van wijsheid weten te ver
werven waardoor zij van zichzelf den
ken iets bijzonders te zijn. Zij hebben
vaak een keur van bijbelteksten die
hun stelsel moeten staven. Bij nader on
derzoek is mij vaak gebleken dat zulke
teksten in het verband waarin zij ge
schreven zijn, meestal iets geheel anders
bedoelen dan wat men er van maakt.
De leer der apostelen, dat is wat Pe
trus gepredikt heeft op die doorluchte
Pinksterdag. De leer waarin een mens
geplaatst wordt voor het Woord van
God. Waar al zijn ondeugden openbaar
komen. Waar hij met schaamte de ogen
neerslaat en met diepe smart vervuld
wordt. Dat is die leer die zulke ellen-
digen tot God doet vluchten en doet uit
roepen: „Wat moet ik doen om zalig te
worden". Nee, dit vragen is geen wet
tisch begeren het weer goed te maken
door de werken der wet, want er was
niets meer goed te maken.
Zij waren er diep van overtuigd dat
zij de Messias hadden vermoord. Gods
hoogste openbaring van Zijn liefde stout
veracht. Niet alleen gezondigd tegen.al
de geboden van Gods wet, maar ook
het evangelie van Gods genade in Chris
tus Jezus tot hen gekomen, verworpen
en veracht.
Petrus wijst deze mensen dan ook niet
op enig werk dat door hen volbracht
moet worden, maar predikt hun het ge
loof in Jezus Christus, wiens bloed be
tere dingen spreekt dan het bloed van
Abel. Abels bloed is een stem tot de he
mel die roept om wraak. Maar Jezus'
bloed roept om verzoening, om vrij
spraak, om eeuwig leven. Door Abels
bloed werd schuld gemaakt, maar door
Jezus' bloed schuld verzoend. Dit heb
ben zij geloofd en dit bond hen aan el
kaar als leden van het zelfde lichaam.
Zij worden aan die honderdtwintig toe
gevoegd. Uw volk is mijn volk, uw God
is mijn God.
Zij hebben elkaar nodig, niet om te
laten horen wat voortreffelijke chris
tenen zij zijn, maar om elkaar te dienen
door de liefde. Zij geven elkaar hun
hart. Het is ook zo'n onuitsprekelijk
wonder, genade ontvangen te hebben. Zij
bidden voor elkaar en waar het nodig
is geven zij elkaar hun huis en goed.
Het is immers allemaal van de Heere.
Zij zijn toch maar rentmeester. Waar
zouden zij het dan beter toe kunnen aan
wenden dan in de dienst van God?
Het wordt ook bezegeld in de breking
des broods. Het is onmogelijk dat al die
duizenden christenen bij elkaar thuis
zouden komen. Maar daar is het Avond
maal door de Heere ingesteld als een
gemeenschappelijke maaltijd. Daar ont
vangt Vader Zijn gezin in Zijn huis.
Want gelijk uit vele graankorrels één
meel gemalen en één brood gebakken
wordt en uit vele bezien samengeperst
zijnde, één wijn en drank vliet en zich
ondereen vermengt, alzo zuUen wij allen
die door het waarachtig geloof Christus
ingelijfd zijn, door broederlijke Uefde
om Christus onzes lieve ZaUgmakers
wil. Die ons tevoren zo uitnemend heeft
liefgehad, allen te samen één lichaam
zijn.
Deze gemeenschap is een biddende
kerk. Denkt hier aan de gemeenschap
pelijke gebeden in de samenkomsten der
gemeente. Het samen roepen uit de nood
tot God. Het samen danken voor Zijn
onuitsprekelijke gaven. Ja rondom dit
Woord der Verzoening samengeroepen,
bloeit de kerk en worden de voorsmaken
van de eeuwige sabbath ervaren. Hier
zijn wij meer dan overwinnaars en
gaan de week weer in met nieuwe
moed.
Hier mogen wij onze bezoedelde lip
pen Christus toesteken en een onver
diende kus van Zijn gezegende lippen
ontvangen. Onze Bruidegom is niet te
trots om een zwarte Bruid te beminnen.
Och dat er nog velen Zijn liefde wilden
beproeven. Allen die bij Hem zijn spre
ken wél van Hem.
En niemand van die Hem gezien heb
ben, is teruggekeerd zonder prijs ge
geven te hebben kruis en kroon, eer of
verachting, voor of tegenspoed. Want
Zijn liefde maakt het goud tot stof en
het kruis tot een poort des hemels.
Het is wel waar dat wij als
ongestadig
Hem vergrammen, zo straft Hq
ons genadig
Nochtans bl^ft Hq niet verstoord
lange tyd
Hy handelt met ons niet naar onze
zonden
Hü is vriend'iyk en straft tot gene
stonden
Ons naar verdienst', maar scheld
ons alles kwijt.
Ps, 103 5.
Z.A.
L. Huisman
DIEREN - MIDDELHARNIS
Zaterdag j.l. namen twee comettisten
van de kon. fanfare „Sempre Crescen
do" te Middelhamis-Sommelsdijk deel
aan het KNF-topconcours voor solisten
en kleine ensembles te Dieren (Gld.).
Deze twee tot deelname gerechtigde
blazers van „Sempre" waren Pim Schrij
ver en Arie Noordijk, die zich vorig
jaar op het solisten-concours te Stellen-
dam wisten te plaatsen, door een 1ste
prijs met lof der'jury te behalen.
De in totaal 21 deelnemers in de sek-
tie blaasmuziek moesten een verplicht
werk spelen, dat voor de comet-solisten
„Fantasie Caprice" van Pares was, en
voor de comet-duo's „Concerto" van
Manfredini. Voor het overige hadden alle
instrumenten een eigen verplicht num
mer.
Na bekendmaking van de punten
bleek dat Arie Noordijk met 48 punten
een negende plaats had veroverd met
z'n solo. Voor het duo behaalden Pim
Schrijver en Arie Noordijk 46 punten.
De piano-gebeleiding was in handen van
Leo de Wit. Het jury-Ud was Henk van
Lijnschoten.
Volledigheidshalve volgt de gehele
uitslag van het concours.
Blaasmuziek
1. Duo Vlemmings-Vos, Gemert
klarinet 53 pnt
2. Mej. Worm, Bergeyk, klar. 52V2 pnt
3. H. Klomp, Lunteren, es-bas 52 pnt
4. D. Goudhart, Eindhoven
alt-sax 51 pnt
5. Mej. Scheurwater, Hardinxveld
hobo 50V2 pnt
6. T. Kievits, Millingen a/d Rijn
trompet 50 pnt
7. Kwartet uit Krimpen a/d IJssel
div. instr49V2 pnt
8. H. Kok, Ede, klarinet 49 pnt
9. A. Noordijk, Sommelsdijk
cornet 48 pnt
9. A. V. d. Vegt, Rotterdam
alt 48 pnt
11. Mej. Vos, Gapinge
sax-sopraan 47V2 pfit
12. B. Firet, De Bilt
euphonium 47 pnt
12. J. Mol, 's-Heer Arendskerke
euphonium 47 pnt
12. Duo Goudkamp-Firet, de Bilt
bugel-euphonium 47 pnt
15. J. Louter, Capelle a/d IJssel
euphonium 46V2 pnt
15. Mej. van Duijen, Well-Amerzoden
sax-sopraan 46V2 pnt
15. P. V. d. Brink, Ede, klarinet 46V2 pnt
De op Goeree Overflakkee bekende
organist Piet Westhoeve was door de
Stichting Kerkconcerten Goeree Over
flakkee uitgenodigd een orgelconcert te
geven op het grote Leeflang-orgel In de
Grote Kerk te Middelhamis. Enkele
weken geleden legde deze organist met
goed gevolg eüideexamen solospel orgel
af aan het Rotterdams Conservatorium
bij Arie J. Keijzer. Hiermee zag hij zijn
orgelstudie bekroond. Begrijpelijk wa
ren ook daarom onze verwachtingen
hoog gespannen.
Het programma voor deze avond be
vatte werken van: J. Alain, J. S. Bach,
C. Franck en H. Distier.
Piet Westhoeve opende het concert
met de bekende „Litanies" van Jehan
Alain. „Litanie" betekent gebed, dat be
staat uit een reeks aanroepingen, sme
kingen of lofzeggingen. Dit kwam ook
duidelijk in de muziek tot uitdrukking.
Het werd op een zeer virtuoze manier
uitgevoerd, waaraan ook nog de nodige
spanning goed deed.
Van Johann S. Bach de Toccata, Ada
gio en Fuga in C. Vooral de Fuga boeide
ons door de fraaie articulatie, de heldere
registratie en de speelse vertolking.
Zeer muzikaal
Vervolgens het koraalvoorspel „Dies
sind die heiligen Zehn Gebot" van Jo
hann S. Bach. Een gedragen vertolking
van dit schitterende Bachkoraal.
Na Bach weerklonk het Choral in B
kl. t. van César Franck door Middelhar
nis' Grote Kerk. Prachtige muziek van
deze Franse romanticus. Hierbij teken-
18. Duo Schrijver-Noordijk
cornet 46 pnt
18. D. van Doom, Spijkenisse
cornet 46 pnt
20. P. de Rooy, Goes, euph. 44V2 pnt
21. A. van Nieuwenhuizen,
Zierikezee, trombone 44 pnt
Drumbandmuziek
1. H. Schellekens, Gemonde
trom 52 pnt
2. A. Coenen, Bergeyk, trom 5OV2 pnt
3. Trio uit Reusel, trommen 47V2 pnt
4. Duo Bems-Gendt,
trommen 45V2 pnt
5. R. Ent, Utrecht, trom 44V2 pnt
6. A. Mathijssen, Dodewaard
trom 43V2 pnt
7. H. Steensel, Bladel, trom 43 pnt
7. Duo Koenderink-Hospers,
Vriezenveen, trom 43 pnt
9. Duo Beemink-Fraterman,
Losser, trom 42V2 pnt
iO. M. Tintelen, Maurik, trom 37Va pnt
den wij aan: Onverbeterlijk, doe het
hem maar eens na.
Wel jammer is dat het orgel niet over
een zwelkast beschikt. Dit wist de or
ganist echter in de fraaie registratiewis
selingen prima te verhelpen.
Het laatste punt van het programma
vermeldde de Partita „Wachet auf, ruft
uns die Stimme" van Hugo Distier. Een
ritmisch zeer gecompliceerd werk, wat
echter voor de concertgever geen pro
bleem was.
De bruisende Toccata werd op een
grootse manier aangepakt, het stuk
kreeg een geweldige vaart en zeggings
kracht mee. Het Bicinium 2-stemmi-
ge variatie) klonk zeer muzikaal. Ten
slotte de Fuga. Het puntige ritme kwam
de vertolking zeker ten goede. Het werk
leidt tenslotte naar een machtige climax,
waar de spanning tot ongekende hoogte
stijgt, een hoogtepunt, waarbij het gehe
le orgel betrokken wordt. Een indruk
wekkend slot van dit prachtige concert.
Ongetwijfeld zullen we in de toekomst
nog meer van deze organist horen. Dat
staat bij ons, en bij degenen die dit con
cert bezochten, als een paal boven wa
ter
Dirksland
Martin Mans
STELLENDAM
VERKOOP HANDDOEKEN
Dinsdagavond oud gedeelte dorp van
huis tot huis, t.b.v. nieuw jeugdgebouw
Herv. gem., prijs 12,50.
Afbeeldingen 2 soorten in drie kleuren
2 vissersschepen SL 7 en 1.
DIENSTEN HERVORMDE
GEMEENTEN THOLEN OP ZONDAG
8 JUNI 1980
THOLEN 9.30 uur en 18.30 uur ds. L
Wüllschleger. H.A. en Dankzegging.
POORTVLIET 10 uur dhr. J. Kot uit
Nieuwe Lekkerland en 18 uur ds. D.
Budding.
SCHERPENISSE 9.30 uur en 14.30 uur
ds. D. Budding. H.A. en Dankzegging.
SINT MAARTENSDIJK 9.30 uur en
14.30 uur dhr. H. de Bode lüt Valburg.
STAVENISSE 10 uur en 18 uur ds. W.
Gorissea
SINT ANNALAND 10 uur ds. M. D.
Geuze en 18 uur ds. A. Cysouw.
OUD VOSSEMEER 10 uur en 18.30
uur ds. Th. v. d. Heijden.
SINT PHILIPSLAND 9.30 uur ds. A.
Cysouw H.A. en 14.30 uur ds. M. D.
Geuze Dankzegging.
Historisch verhaal uit het jaar 1572.
door
JAAP DE KORTE
Den Hertog's Uitgeverij Uj^recht.
18
Uit zijn broekzak haalt Geert een ste
vig stuk touw.
„We zullen jou wel leren om iemands
gesprek af te luisteren. Ga tegen die
boom staan!"
„Heb toch medelijden met mij", jam
mert de verrader, „ik heb niets ge
hoord van uw gesprek. Heus, geloof me
toch alstublieft".
Als antwoord ontvangt hij een klin
kende oorvijg van Geert, die zich hoe
langer hoe meer opwindt.
„Ga tegen die boom staan zeg ik je!"
snauwt hij, „en vlug wat! anders zal ik
je helpen!"
Pieter duizelt. Z'n hoofd bonst. Eerst
de val tegen de boom, en nu een dreu
nende slag van Geert. Alles doet hem
pijn. Hij voelt zich diep ongelukkig en
wenst zich mijlen ver van deze plaats.
Na deze afstraffing durft Pieter niet
langer tegen te stribbelen en volgt
Geerts bevel op. Deze bindt hem stevig
aan de boom vast.
„Zo, en vertel nu maar eens wat je
gehoord hebt!" beveelt hij. „En snel een
beetje, want we hebben weinig tijd!"
„O mijnheer, geloof me toch, ik heb
niets gehoord", snikt de bevende knaap.
„Alleen het woordje „klooster" kon
ik verstaan, anders niet".
„Zo", zegt Geert, „nu dat is niet be
langrijk. Maar ik geloof zeker dat je wel
iets gehoord hebt. Een verrader zoals
jij, ziet er nu eenmaal niet tegenop om
te liegen en een ander iets wijs té ma
ken. Maar denk er aan... met mij ben je
maar zo niet klaar mannetje. Klaas, geef
me je zakdoek eens!"
Het verlangde wordt hem toegereikt.
De jager maakt van de zakdoek een
stevige prop en duwt deze de van angst
rillende knaap in de mond.
„Denk nu eerst maar eens rustig na
en vertel me dan maar eens wat je nog
meer gehoord hebt. Kom Klaas! we ver
wijderen ons even. Dan zullen wij in
middels overleggen aan welke boom we
de schurk zullen ophangen".
Als Pieter deze woorden hoort staat
hij verstijft van schrik en wil beginnen
te jammeren. Maar hij kan geen geluid
voortbrengen want de prop in zijn mond
belet hem dit. Achter uit zijn keel komt
slechts een dof gebrom, dat is alles. De
geuzen lopen een eind het bos in en la
ten Pieter alleen achter.
„Wat moeten we toch met hem begin
nen?" vraag Klaas. „Waarschijnlijk
heeft hij nog meer van ons gesprek ge
hoord en dat kan gevaarlijk zijn voor
onze onderneming. Bovendien is hij ons
waarschijnUjk gevolgd vanaf het huisje
van „Schele Hein" en weet daardoor
jou schuilplaats ook".
„Het is een moeilijk geval", zucht
Geert terwijl hij zich achter het oor
krabt, wat zijn gewoonte is als hij met
problemen te kampen heeft.
„Als hij ons hele gesprek heeft afge
luisterd is ons plan voor woensdagavond
verkeken. Hij verklapt dan natuurlijk
alles aan de Spaanse bezetting. En als
hij mijn verblijfplaats weet, ben ik ge
noodzaakt om op te breken en ergens
elders mijn intrek te nemen. Het liefst
zou ik die schurk mijn mes tussen de
ribben steken, maar het zou laf zijn want
het is nog maar een knaap. Kom, laat ik
eerst eens proberen of ik iets meer te
weten kan komen".
Met zijn mes in de hand loopt Geert
naar de knaap toe en rukt deze de zak
doek uit de mond. Pieter kan nu weer
iets ruimer ademen. Angstig kijkt hij
naar het mes. Grote zweetdruppels pa
relen op zijn voorhoofd. Toch rilt hij.
Maar Geert kent geen medelijden. In
tegendeel! Hij verwenst de verrader tot
in het diepst van zijn hart. „Nu zal je me
eerlijk antwoorden op de vragen die ik
stel!" kommandeert hij. „Als je liegt,
stoot ik dit mes tussen je ribben", voegt
hij er dreigend aan toe.
Hij zet het mes op de borst van Pieter
om deze nog meer angst aan te jagen.
Hij wil er zeker van zijn dat de knaap de
waarheid zal spreken.
„Ik zal u alles eerlijk vertellen", stot
tert de spion.
„Hoe laat ben je van huis gegaan?"
vraagt Geert.
„Na het avondeten, ongeveer zes uur",
antwoordt Pieter prompt.
„Waar ging je toen heen?"
„Ik heb een poosje rondgezworven in
Hermigny".
„Met welk doel ging je er op uit?"
„Ik had helemaal geen doel", Uegt
Pieter.
„Waar zag je ons vanavond voor het
eerst?"
„Uw vriend liep in Hermigny en die
ben ik gevolgd".
„Waarom deed je dat?"
Er komt geen antwoord. Met terneer
geslagen ogen kijkt Pieter naar de
grond.
„Vertel op!" beveelt Geert, terwijl hij
zijn mes iets steviger tegen de borst
kas van de knaap drukt.
„Ik was nieuwsgierig wat hij nog zo
laat op straat moest doen. Daarom volg
de ik hem".
„Je wilde bespioneren", verbetert
Geert. „En als het je zou gelukken hem
te verraden net zoals je de hagepredi-
ker gedaan hebt, dan zou je het zeker
niet laten. Is het zo niet?"
Pieter schudt ontkennend het hoofd.
„Dat zal ik niet doen mijnheer", be
looft hij gedwee. „Maar laat u me dan nu
gaan?"
„Dat zou je wel wUlen, maar dat gaat
zomaar niet. Wat zou je van ons kun
nen verraden? Toch zeker niets! Ik zou
niet weten waarom we 's avonds niet
buiten mogen lopen".
„Ik zal niets verraden mijnheer", be
nadrukt Pieter nogmaals.
„Wat zou je dan kunnen verraden, als
je dat zou willen?" vraagt Geert onge
duldig. Pieter aarzelt even. Dan ant
woordt hij: „Uw verblijfplaats bijvoor
beeld".
„Zo", bijt Geert hem toe, „nou man
netje als je dat zou doen ben je met mij
nog niet klaar, dat beloof ik je!"
„Als u me nu laat gaan, zal ik zwij
gen", belooft Pieter.
„Aan de beloften van een verrader
hecht ik geen enkele waarde", snauwt
Geert, die nu zeker weet dat zijn ver
blijfplaats niet geheim meer is.
„Je verdiende niet anders dan dat ik
je aan deze boom zou ophangen. Maar
ik zal je sparen, om je de gelegenheid
te geven je ellendig leven te beteren. Ik
wil nu eerst weten wat je zoal van ons
gesprek gehoord hebt. Denk er aan, mijn
mes is scherp en lang!"
„Geloof me toch mijnheer, ik kon niets
horen door de wind. Juist toen ik nader
bij wilde komen, viel ik. Heus, ik weet
niets".
Geert kijkt zijn makker aan. Deze
wenkt hem,. Ze verwijderen zich voor de
tweede maal.
„Hij schijnt van ons gesprek weinig
gehoord te hebben", meent Klaas. „We
moesten hem maar vrij laten".
„Maar niet voordat hij een pak slaag
gehad heeft, dat hem nog lang zal heu
gen", gromt Geert. „Hij verdiende dat
ik hem ophing. Ik meende bij neef Hein
veilig te zijn, maar nu ben ik wel ver
plicht de hielen te lichten. De schavuit
zegt wel dat hij zal zwijgen, maar daar
geloof ik niets van".
„Het is een akelig geval Geert, maar
toch zou ik hem geen pak slaag geven",
oppert Klaas. „Daarmee jagen we hem
nog veel meer in het harnas. En je had
het zoeven over vertrekken, maar zover
is het nog lang niet".
„Ik zal wel moeten Klaas, of weet jij
iets anders?"
„Ik denk het wel, hoewel het ook niet
erg prettig voor ons is".
„Vertel op Klaas, ik luister".
„We moeten hem geld geven Geert",
begint Klaas. „Voor geld doet hij alles.
Ik weet zeker dat hij zal zwijgen als we
hem enkele dxikaten in de hand drukken.
Doen we dat niet, dan zijn we niet lan
ger veilig. Het is natuurlijk niet prettig,
maar er is nu eenmaal niets aan te doen.
Ik brak hem liever de beide benen stuk,
maar het zou dom van oris zijn. Men
vangt nu eenmaal meer vliegen met
stroop dan met azijn".
wordt vervolgd
