Sr^sT
Jeugd droeg bij aan het
groene gezicht van Goeroe
Bijeenkomst
82e jaargang
Vrrjaag 28 maart 1980
No. 4879
CHR. STREEKBLAD OP GEREF0IIMEE21DE GRONDSLAG
VOOR DE ZUn>-HOLLANDSE EN ZEiEUWSE EILANDEiN
Verschijnt tweemaal per weekdinsdag- en vrijdagavond
ALLES MAG,
NIETS MOET
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^T
X BEZOEKT ONZE
l GARAGE KNÖPS
t LANGEWEG 113 TELEFOON 01870-2043
Auiomofiielen-verkoophal
OOK OP VRIJDAGAVOND l
- MIDDELHARNIS
MEVR. VAN ECK-KNAPE
„WIJ WILLEN GEEN SUBSIDIE -,
MAAR LOON NAAR WERKEN
werkers(sters)
verzorgende
beroepen
Presentje voor
de Minister
Nationale boomplantdag s
Opsporing
ooriogspleeggezin
te Ouddorp
PAASSAMENKOMST
DEN BOMMEL
Passie-concert
in de Ned. Herv. kerk
te Middelhamis
Uw liuis verkopen
TAMBOER
POSTBUS 8 3240 AA MIDDELHARNIS
Redactie en administratie Langeweg 13, Sommelsdijk
Tel. (01870) 2629. Na 5 uur (alleen voor redactie) tel. 01870 - 3392
Giro 167930 Bank Rabo Middelhamis Rek. no. 34 20 01 108
ABONNEMENTSPRIJS 9,50 PER KWARTAAÏ.
ADVERTENTIEPRIJS 28 cent per mm.
Bij contract speciaal tarief.
Actievoeren is tegenwoordig hoogst
actueel. Het is in onze open samenleving
ook niet moeilijk. We kunnen anderen
gemakkelijk bereiken. De massamedia,
zoals radio, T.V. en niet te vergeten de
kranten en opiniebladen staan voor el
ke kreet open. Gretig werpen ze zich
op elke groep, die meent benadeeld te
worden.
Actievoeren betekent immers nieuws.
Het ongenuanceerd benaderen van ac
tiegroepen is op zich weer een impuls
om actie te voeren. Want wie wil niet
graag belangrijk zijn, wie wil niet graag
in de publiciteit komen?
Daarbij komt dat we in de loop der ja
ren eigenlijk niet meer weten, wat nog
wel kan en wat niet meer kan. Het is
bijna reeds zo in ons land geworden,
zoals boven Nieuwspoort, het nationale
perscentrum in Den Haag staat: „Alles
mag, niets moet".
We behoeven er geen doekjes om te
winden, het zal een ieder duidelijk zijn,
dat we met walging een dergelijke si
tuatie ervaren. Immers wanneer we van
daag alles mogen ,en daar lijkt het toch
op, dan betekent dat we nog minder ge
worden zijn dan de beesten. Dan zijn
we wiUoze slachtoffers geworden van
de sensatielust, die ons allen eigen is. We
behoeven maar om ons heen te zien,
waar dat toe leidt.
Nog maar nauwelijks is de loonmaat
regel tot stand gekomen, die de lonen
aan banden leggen moet, of er is al weer
een omweg gevonden om die loonmaat
regel te ontduiken. Het feit, dat die om
weg gevonden werd, was natuurlijk
weer groot nieuws. Meesmuilend werd
er gelachen. Nu gaat het er ons niet
om om die loonmaatregel te verdedigen,
dat is een heel ander hoofdstuk. Het
gaat er ons om om de zotte situatie te
signaleren, dat wat tot stakingen en
hevig politiek krakeel leidde, op een
betrekkelijk eenvoudige manier te om
zeilen is.
Het is duidelijk dat het moeilijk wordt
om in die situatie nog van gezag te spre
ken. Gezag dat onmisbaar is om te rege
ren.
Het is vandaag een belast woord. De
democratisering is onder ons zo ver
voortgeschreden, dat we eenvoudig geen
gezag meer dulden.
Misschien is dat wel de meest trieste
ervaring die de laatste weken aan het
licht treedt. Het maakt de problemen
waar we als volk mee worstelen bijna
onoplosbaar. Die problemen liegen er
niet om. We bevinden ons als land in
een uiterst moeilijke situatie.
Onze invloed in de wereld neemt zien
derogen af. We hebben er moeite mee
dat te moeten erkenen. Het is een van
de oorzaken waarom we ons als de
leermeester der ethiek aan de wereld
presenteren. Daarin zien we een kans
om als voortrekker naar een betere
wereld te kunnen fungeren.
Zolang echter deze wereld bestaat
heeft het streven naar macht en het be
reiken van machts posities het hande
len der volkeren beheerst. Want wie de
macht bezat, kon macht uitoefenen. De
weg daartoe was meestal een lange weg.
Een weg bezaaid met bloed en tranen.
Die smaken ons mensen niet zo erg. In
tegendeel, we hunkeren nog steeds naar
het paradijs, dat we verloren hebben.
Dat is ook met ons streven het geval om
een betere wereld te scheppen. We wil
len een wereldbeeld terug, we willen
intermenselijke relaties terug, die een
maal in het paradijs bestonden. Maar
we wülen niet de God terug, die juist de
heerlijkheid van dat paradijs uitmaak
te.
Want laten we ons niet vergissen, wat
moeten we met het paradijs terug, wan
neer daar die Enige en Drieënlge God
niet is?
Of is onze visie ook al zo horizontaal
geworden, dat we Hem uit het oog heb
ben verloren?
„Alles mag, niets moet", schreven we.
Vandaag weten we wat dat betekent. De
aavde wordt steeds onleefbaarder en het
ogenblik komt steeds dichterbij dat de
knellende band van onze zogenaamde
vrijheid verbroken zal worden. Wanneer
we in al onze naaktheid en schande
voor die God zullen komen. Dan zullen
we weten wat het betekent: „alles mag,
niets moet".
Daar zijn de huidige zorgen en moeiten
nog maar kinderspel bij.
Op de vorige week zaterdag in Bleis-
wük gehouden demonstratieve bqeen-
komst van boeren tegen het landbouw-
prysbeleid in Brussel heeft ook een ver
tegenwoordigster van de agrarische
vrouwen zich geducht laten horen. Het
was mevr. Nellie van Eck-Knape uit
Middelhamis. Haar betoog nemen we
onderstaand woordelgk over. Z\j oogstte
op de bqeenkomst een groot applaus
waaruit bleek dat haar oproep velen uit
het hart gegrepen was
„Het is een trieste zaak dat in een tijd
waarin iedereen gemaand wordt een
stapje terug te doen, wij als agrariërs
een demonstratieve vergadering moeten
houden om te protesteren tegen de te
lage prijsverhogingen die „Brussel" ons
wil toestaan en die al jarenlang ons
deel zijn. Van de inflatie, die al jaar en
dag voortwoekert, zijn wij, agrariërs, één
van de slachtoffers.
Wij kunnen geen kostenverhogingen
doorberekenen, maar moeten net als on
ze kollega's in de 3e wereld, afwachten
wat wij krijgen voor onze produkten,
en bij een te hoge produktie en/of te lage
prijs is dat soms niets! Dat is iets anders
dan minder meer krijgen waarvoor vorig
jaar gestaakt werd of iets teruggaan in
koopkracht, waartegen de vakbonden nu
akties voeren.
De F.N.V. zegt: „de lonen in de tang,
de prijzen vrij!", nu onze prqzen zitten
al jarenlang In de tang, wat op onze ge
zinnen een zware druk legt. Hoewel niet
één boer of tuinder het wil, wijst de
praktijk uit, dat de gezinsfinanciën de
sluitpost vormen op de uitgaven kant.
Niet één vrouw wil toch, op zich ge
rechtvaardigde, verlangens uitvoeren als
zij weet dat haar man het financieel zo
zwaar heeft?
Vorige week konden we lezen dat de
Konsumentenorganisaties de landbouw
prijzen willen bevriezen. Juist die orga
nisaties, voor wier leden de boeren en
tuinders zich dagelijks inspannen om
voor belachelijk lage prijzen een zo uit
stekend en veelzijdig voedselpakket te
produceren.
Belachelijk lage prijzen ja, als u weet
dat in 1960 ruim 36,2''/o van het gezinsin
komen aan voeding werd uitgegeven en
in 1978 nog maar 22%. M.a,w. het voed
sel is relatief goedkoper geworden. De
producent, de boer en tuinder, voelt
daarvan direkt de gevolgen, vooral om
dat de kosten van produktiemiddelen
sterk zijn gestegen.
De boer moet volledig voor die kosten
stijging opdraaien, zijn beloning is niet
meegestegen, maar gedaald. Als boeren
en tuinders vragen wij geen top-inko-
men, maar voor een werkweek met veel
meer dan 40 uren mag toch wel een
verteerbaar modaalinkomen verlangd
worden, daar in tegenstelling tot het
loon van loontrekkenden ons inkomen
niet verteerbaar is, maar hiervan moeten
eerst investeringen ,rente, verzekeringen
enz. betaald worden.
Wij behoeven ook geen 2 vakanties
per jaar, voor velen van ons is er zelfs
geen gelegenheid voor 1 vakantie per
jaar, omdat wij, Inplaats van vakantie
toeslag te krijgen, voor vervangende
hulp in onze vakantie, veel moeten be
talen.
Hoeveel kosten moeten agrarische ge
zinnen ook niet maken om hun kinderen
naar kleuterschool of lagere school te
brengen en te halen. Velen wonen ver
van de woonkern. In ons geval is dat al
ruim 15 jaar 150 km. per week tegen nu
41 cent per km-ambtenarenvergoeding,
dus rekent u maar uit.
En mogen onze kinderen niet ook aan
het verenigingsleven deelnemen, zoals
de burgerkinderen? Ook hiervoor rijdt
de gezinstaxi vele kilometers, daar wij
onze kinderen 's avonds niet door een
zame polders durven laten fietsen.
Het moet niet nodig zijn om altijd op
koopjes te moeten lopen en zelden iets
te kunnen kopen wat niet direkt drin
gend nodig is. Dit veroorzaakt vaak
spanningen in de gezinnen, die niet zo
gemeend, nog minder zo bedoeld zijn.
Waarom mag die groep die met 6°/o
van de beroeps-bevolking het voedsel
voor de gehele bevolking in overvloed
produceert, in een keur van variaties en
kwaliteit, ook niet zelf hiervan de vruch
ten plukken. Waarom mag dat niet, als
we zien dat er ook nog zoveel geëxpor
teerd kan worden en dat daardoor de
agrarische sektor in feite één van de
(weinige) pijlers is waarop onze ekono-
mie nog rust?
Ik kan me voorstellen dat veel men
sen best een stapje terug kunnen maar
niet onze land- en tuinbouw die telkens
weer voor voldoende voedsel zorgt, te
gen zulke lage prijzen. Een klein beetje
waardering, in de prijzen uitgedrukt,
zou geen kwaad kunnen.
Het is echter niet zo verwonderlijk
dat de konsument vindt dat wij ten on
rechte demonstreren. Of de uien nu 4 et.
per kilo opbrengen of 40 cent de klant
betaalt in de winkel 1,per kg. Aard
appelen en fruit dito. Zij weten niet wat
de producent krijgt, welke kosten hij
MIDDELHARNIS
D.V. woensdag 7 mei a.s. zal er in het
verenigingsgebouw van de Geref. Ge
meente te Middelhamis een regionale
bijeenkomst worden gehouden voor al
len die in de verzorgende beroepen
werkzaam zijn.
Ds. Th. van Stuyvenberg, predikant
van de Gereformeerde Gemeente te Me
liskerke zal dan een lezing houden over
het thema: „Gezinsproblemen opgelost
bij Gods Woord".
Hoewel deze bijeenkomst pas over en
kele weken zal worden gehouden, wil
len wij de datum nu reeds bekend ma
ken, met het oog op het vrijhouden
van deze avond.
Uiteraard zijn ook personen van bui
ten de kring van deze gemeenten har
telijk welkom!
heeft, dat hij alle werk hiervoor levert
en alle risiko's draagt van „te veel of te
weinig regen, hagel, nachtvorst, te gro
te opbrengsten enz." Het niet afnemen
van gecontracteerde producten enz. en
de gevolgen hiervan draagt.
De handel verhoogt regelmatig de
marges en zij zal daar best redenen voor
hebben, maar moet de producent dan
maar genoegen nemen met .iets (of
soms niets) wat overblijft?
Men moet al een flink gezin hebben
om 10 kg. aardappelen per week te eten,
20 eieren te konsumeren en 5 kg. appels.
Als de aardappelen 10 cent meer op
brengen voor de teler, de eieren 2 cent
meer voor de boer en de apels 20 cent
maakt dat voor zo'n flink gezin 2,40
per week meer uit, dat zijn maar 2 ge
bakjes, nog geen pakje sigaretten en
maar enkele pilsjes.
De tussenhandel behoeft hiervoor de
distributie-kosten niet te verhogen en
wij kunnen blijven boeren. De praktijk
leert echter dat bij Bintjes van 15 cent
per kg. de patat niet goedkoper is dan
toen de aardappelen 30 cent per kg. wa
ren.
De prijzen voor onze produkten moe
ten kostendekkend zijn en ook nog wat
winstgevend om ons bedrijf in stand te
houden. Wij willen geen subsidies maar
loon naar werken. Landbouw is basis.
Natuurlijk heeft het buitenleven voor
delen die niet in geld zijn uit te drukken,
zoals ruimte en vrijheid (niet altijd) en
evenzo hebben de meesten van ons vrij
willig dit beroep gekozen met alle kon-
sekwenties vandien. 't Is wel zo, dat wij
in staat moeten zijn en blijven om deze
konsekwenties te dragen en dat de aan
vaardbare risiko's niet ten koste mogen
gaan van het agrarische gezin.
Onze jongeren moeten in staat kun
nen worden gesteld om t.z.t. het bedrijf
over te nemen en een menswaardig be
staan op te bouwen. Onze mannen en
zonen mogen geen slaven worden van
hun bedrijf (slaaf, dat wU zeggen, te lang
werken voor te weinig loon). Zij hebben
recht op vrije tijd, zodat zij zich kun
nen inzetten voor een funktie in de
maatschappij of om hun hobby's te kun
nen uitoefenen.
Nu zijn zij er vaak te moe voor, om
dat zij het werk, waarvoor zij 20 jaar
geleden nog 4 werknemers hadden, nu
alleen moeten doen met hulp van hun
gezin.
De arbeidsproduktiviteit kan bijna niet
hoger en de gezinsuitgaven kunnen niet
lager.
Als de E.E.G. en dus ook de Neder
landse overheid, haar landbouw blijft
uitzuigen zal zij zelf de konsekwenties
daarvan moeten dragen.
Het ontstaan van voedseltekorten, in
de toekomst dan, Ujkt me niet denk
beeldig. De land- en tuinbouw verschaft
ons het voedsel en is daardoor de basis
van onze samenleving oftewel „de kurk
waarop we drijven". De overheden zul
len dat nu eindelijk eens in moeten zien.
Wij zijn er trots op dat we boer en
boerin zijn, we wülen dat echter wel
big ven
Wij rekenen er daarom op dat onze
wens, een prijsaanpassing van 7,9%
onverkort wordt ingewilligd en in dat
vertrouwen gaan wij ook dit jaar weer
zaaien en poten op hoop van zegen.
Door mevr. v. Eek is mede
namens de Landbouworganisaties
aan minister Braks een atten
tie aangeboden, in de vorm van
een stenen mok, opgemaakt met
een droogboeket. Dat boeket be
stond louter uit produkten uit de
landbouw, zoals korenhalmen en
een geplukte maiskolf. Dat
geplukt zijn moest de situatie van
de tegenwoordige agrariër ver
beelden. Het kunstwerk werd
ontworpen en gemaakt door bloe
mist Dick Grootenboer uit Dirks-
land. De attentie ging vergezeld
van het volgende bijschrift:
„Partij-bons of Minister
Koning of Kardinaal
De boer moet voor hen winnen
Het middagmaal..."
In de veronderstelling dat een lid van
Gedeputeerde Staten wel moeite zou
hebben met het hanteren van een schop
't is hen tenslotte geen alledaagse
bezigheid zgn we woensdagmorgen
naar Goedereede getrokken om daar
Haags gestuntel in de Flakkeese klei
vast te leggen, maar neeDhr. Hoek
van Dqke, geboortig uit het Zeeuwse
land bleek best tp weten hoe je een
boompje planten moet en samen met
enkele honderden schoolkinderen werk
te hij mee aan de aanplant langs de
Middeldjyk tussen Ouddorp en Goeree.
Hij deed dat met een duidelijke inspi
ratie welke hij later, tijdens een bij
eenkomst in het gemeentehuis, nader
verklaarde. Met scherts weliswaar maar
met een niet weg te denken ernstiger
ondertoon verklaarde hij dat de Gede
puteerden gevolg gegeven hebben juist
aan die nodigingen van gemeenten die
de voorkeur hebben gegeven in het ka
der van de Prov. herindeling naar een
andere Provincie dan Zuid Holland te
wülen!
Spreker zelf kwam naar Goeree dat
naar Zeeland wü, een ander ging naar
Woerden dat Utrecht prefereert en ook
in Hülegom was een Gedeputeerde te
signaleren, de plaats die voorkeur heefl
voor toevoeging aan Noord Holland.
i Echter zijn het de kleine geschenken
die de vriendschap onderhouden en
graag overhandigde dhr. Hoek van Dijkt
aan de hoofden van de 7 bij de Plantdag
betrokken scholen een vaantje en eer,
prachtig boek voor de schoolbibliotheek.
I Burgemeester van Velzen liet in zijn
welkomstwoord wat zorg horen over he.
groene gezicht van zijn gemeente. Hi.,
had met spijt gesignaleerd dat er in he
I kader van de ruilverkaveling „de SteUe
nogal wat groen is verdwenen waaron.
hij hoopte dat het metterdaad waar za,
worden gemaakt dat het dubbele ervooj
terug komt!
Eerder was het de iepziekte waaraar.
nogal wat bomen ten prooi zijn geval
len en met spijt moest dhr. van Vel
zen het constateren het is lang ze
geweest dat ten gemeentehuize meei
rooivergunningen werden gevraagd dari
toestemming om te planten.
Mede in aanwezigheid van het Hoofd
van de Landinrichting dhr. Biemond en
dhr. L. Visser als voorz. van de plaatse
lijke Commissie voor de ruüverkave-
ling liet burg. van Velzen weten hoe hij
het landschap na de ruüverkaveling
graag weer wü zien, en ongetwijfeld
was hij daarin veler tolk: „een niet te
strak landschap en niet te strakke wa
terlopen, een niet vooraf geplande be
planting maar een beplanting met speel
se varianten, zoals we tot dusver hier
en daar een meidoomstruik vonden. Het
moet allemaal niet te rechtlijnig zijn".
„Elk bosje wordt wel 10 keer bekeken
voor het weggehaald wordt" stelde dhr.
L. Visser daartegenover en wijzend op
het koinende bos van 40 ha. meende hij
dat de ruüverkaveling het best weer
goed weet te maken.
Ook vorengenoemde heer Bie
mond redeneerde in die trant: „we moe
ten aldus dhr. Biemond realist
blijven en ook beplantingen de gelegen
heid geven en gurmen om eens af te
sterven om voor nieuwe beplantingen
plaats te maken zodat van tijd tot tijd
de gehele beplanting vernieuwd wordt".
De grote opzet van de Nat. Boom
plantdag waarover het hier ging is de
jeugd te animeren en te motiveren. Dat
de zorg voor het groen aanslaat bleek
uit het werkstuk dat de kinderen van
de Openbare kleuterschool te Ouddorp
hadden gemaakt. Het werd aangeboden
door mevr. van Gelder en zal voorlopig
een plaatsje in het gemeentehuis krij
gen.
Dhr. Hoek-van Dyke kreeg al gauw
assistentie bij zgn plantwerk.
Voor Ron Boeter liep het wat
minder goed af; een van zyn
vingers werd ernstig verwond met
een schop; dé politie verbond de
wonde.
Wie kan mij helpen aan de naam van
het pleeggezin in Ouddorp waar ik in
de oorlogsjaren 1943 t.m. 1945 opgeno
men geweest ben?
Ik ben door bemiddeling van de toen
malige onderwijzeres van de Chr. lagere
School, juffr. Vermaas, in dat gezin
ondergebracht.
Mijn naam is Jan de Rijke, ik was
toen 6 jaar en woonde in Rotterdam.
Graag zou ik met die familie of na-
'bestaanden in contact willen treden.
Reacties worden graag ingewacht, tel.
01878 - 1404.
D.V. woensdag 2 aprü hopen de leer
lingen van de Chr. Nat. School met
personeel, ouders en belangstellenden
het lijden en de opstanding van Jezus
Christus te herdenken en te vieren.
Des avonds om half 8 wordt in de
Herv. Kerk een programma van liede
ren, muziek en deklamatie uitgevoerd
onder de titel „Halleluja! Jezus leeft!"
De overdenking tijdens deze samen
komst zal worden uitgesproken door de
plaatselijke Hervormde predikant, ds.
A. Vos.
Door de Stichting Kerkconcerteh
Goeree-Overflakkee wordt op D.V.
zaterdag 29 maart a.s. een concert ge-
orgamseerd dat in het teken van de
lijdenstijd zal staan. Aan dit concert
werken mee: de Cliristelijke Oratorium
vereniging „Middelhamis" o.l.v. Rinus
Verhage en de welbekende organist
Bram Beekman.
Uitgevoerd worden werken van D.
Buxtehude (Preludium en Fuga in d-
moU), Joh. Seb. Bach (een zestal passie
koralen uit het „Orgelbüchlein" en het
concerto in G-dur), twee koraalvoor-
spelen van Joh. Brahms en de grote
koraalfantasie over „Straf mich nicht
in Deinen Zom" van Max Reger.
Het kooraandeel van deze avond zal
bestaan uit het zingen van zes koraal
zettingen bij de voorspelen uit Bach's
Orgelbüchlein en het uitvoeren van de
koraalcantate „O, Haupt voU Blut und
Wunden" van Max Reger. Aan deze
zeer fraaie, romantische cantate wer
ken naast de zeer belangrijke orged-
partij, vertolkt door Bram Beekman
mee de sopraan Tannie Wülemstijn; de
alt Myra Kroese, de hoboïste Nora Zom
en de violist Arno Bons, allen zeer ta
lentvolle studenten van het Rotterdams
Conservatorium.
De Christelijke Oratoriumvereniging
„Middelhamis" geniet op ons eiland
grote bekendheid; niet in het minst door
de jaarlijkse kerstconcerten, waarbij
uitvoeringen werden gegeven vsin „The
Messiah" van Handel en het „Weih-
nachtsoratorium" van Bach. Tevens
heeft zij vorig jaar de „Johannes Pas
sion" van Joh. Seb. Bach compleet uit
gevoerd. Dirigent was destijds Jan van
Dijk. Het koor staat sinds enige tijd
onder leiding van Rinus Verhage, een
veelbelovend enthousiaste dirigent,
thans nog studerend aan het Rotter
dams Conservatorium.
Bram Beekman, die een veel gevraagd
concertorganist in ons land is, is ook op
ons eiland geen onbekende. Hij behaal
de in 1972 het solistendiploma cum
laude voor orgel aan het Brabants
Conservatorium bij Louis Toebosch, met
aantekening improvisatie en toelating
tot de Prix d' Excellence. Hierna stu
deerde hij een jaar te Wenen bij An
ton Heiller. In 1975 behaalde hij de
Prix d' Excellence.
Het concert begint om 20.00 uur; de
kerk is open om 19.30 uur. Toegangs
prijs 6,voor volwassenen en 4,
voor schoUeren en 65+. De kaarten
zijn in voorverkoop verkrijgbaar bij
Boekhandel Ariese en Muzielchandel
Bernard te Middelhamis.