Sr^sT Jeugd droeg bij aan het groene gezicht van Goeroe Bijeenkomst 82e jaargang Vrrjaag 28 maart 1980 No. 4879 CHR. STREEKBLAD OP GEREF0IIMEE21DE GRONDSLAG VOOR DE ZUn>-HOLLANDSE EN ZEiEUWSE EILANDEiN Verschijnt tweemaal per weekdinsdag- en vrijdagavond ALLES MAG, NIETS MOET ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^T X BEZOEKT ONZE l GARAGE KNÖPS t LANGEWEG 113 TELEFOON 01870-2043 Auiomofiielen-verkoophal OOK OP VRIJDAGAVOND l - MIDDELHARNIS MEVR. VAN ECK-KNAPE „WIJ WILLEN GEEN SUBSIDIE -, MAAR LOON NAAR WERKEN werkers(sters) verzorgende beroepen Presentje voor de Minister Nationale boomplantdag s Opsporing ooriogspleeggezin te Ouddorp PAASSAMENKOMST DEN BOMMEL Passie-concert in de Ned. Herv. kerk te Middelhamis Uw liuis verkopen TAMBOER POSTBUS 8 3240 AA MIDDELHARNIS Redactie en administratie Langeweg 13, Sommelsdijk Tel. (01870) 2629. Na 5 uur (alleen voor redactie) tel. 01870 - 3392 Giro 167930 Bank Rabo Middelhamis Rek. no. 34 20 01 108 ABONNEMENTSPRIJS 9,50 PER KWARTAAÏ. ADVERTENTIEPRIJS 28 cent per mm. Bij contract speciaal tarief. Actievoeren is tegenwoordig hoogst actueel. Het is in onze open samenleving ook niet moeilijk. We kunnen anderen gemakkelijk bereiken. De massamedia, zoals radio, T.V. en niet te vergeten de kranten en opiniebladen staan voor el ke kreet open. Gretig werpen ze zich op elke groep, die meent benadeeld te worden. Actievoeren betekent immers nieuws. Het ongenuanceerd benaderen van ac tiegroepen is op zich weer een impuls om actie te voeren. Want wie wil niet graag belangrijk zijn, wie wil niet graag in de publiciteit komen? Daarbij komt dat we in de loop der ja ren eigenlijk niet meer weten, wat nog wel kan en wat niet meer kan. Het is bijna reeds zo in ons land geworden, zoals boven Nieuwspoort, het nationale perscentrum in Den Haag staat: „Alles mag, niets moet". We behoeven er geen doekjes om te winden, het zal een ieder duidelijk zijn, dat we met walging een dergelijke si tuatie ervaren. Immers wanneer we van daag alles mogen ,en daar lijkt het toch op, dan betekent dat we nog minder ge worden zijn dan de beesten. Dan zijn we wiUoze slachtoffers geworden van de sensatielust, die ons allen eigen is. We behoeven maar om ons heen te zien, waar dat toe leidt. Nog maar nauwelijks is de loonmaat regel tot stand gekomen, die de lonen aan banden leggen moet, of er is al weer een omweg gevonden om die loonmaat regel te ontduiken. Het feit, dat die om weg gevonden werd, was natuurlijk weer groot nieuws. Meesmuilend werd er gelachen. Nu gaat het er ons niet om om die loonmaatregel te verdedigen, dat is een heel ander hoofdstuk. Het gaat er ons om om de zotte situatie te signaleren, dat wat tot stakingen en hevig politiek krakeel leidde, op een betrekkelijk eenvoudige manier te om zeilen is. Het is duidelijk dat het moeilijk wordt om in die situatie nog van gezag te spre ken. Gezag dat onmisbaar is om te rege ren. Het is vandaag een belast woord. De democratisering is onder ons zo ver voortgeschreden, dat we eenvoudig geen gezag meer dulden. Misschien is dat wel de meest trieste ervaring die de laatste weken aan het licht treedt. Het maakt de problemen waar we als volk mee worstelen bijna onoplosbaar. Die problemen liegen er niet om. We bevinden ons als land in een uiterst moeilijke situatie. Onze invloed in de wereld neemt zien derogen af. We hebben er moeite mee dat te moeten erkenen. Het is een van de oorzaken waarom we ons als de leermeester der ethiek aan de wereld presenteren. Daarin zien we een kans om als voortrekker naar een betere wereld te kunnen fungeren. Zolang echter deze wereld bestaat heeft het streven naar macht en het be reiken van machts posities het hande len der volkeren beheerst. Want wie de macht bezat, kon macht uitoefenen. De weg daartoe was meestal een lange weg. Een weg bezaaid met bloed en tranen. Die smaken ons mensen niet zo erg. In tegendeel, we hunkeren nog steeds naar het paradijs, dat we verloren hebben. Dat is ook met ons streven het geval om een betere wereld te scheppen. We wil len een wereldbeeld terug, we willen intermenselijke relaties terug, die een maal in het paradijs bestonden. Maar we wülen niet de God terug, die juist de heerlijkheid van dat paradijs uitmaak te. Want laten we ons niet vergissen, wat moeten we met het paradijs terug, wan neer daar die Enige en Drieënlge God niet is? Of is onze visie ook al zo horizontaal geworden, dat we Hem uit het oog heb ben verloren? „Alles mag, niets moet", schreven we. Vandaag weten we wat dat betekent. De aavde wordt steeds onleefbaarder en het ogenblik komt steeds dichterbij dat de knellende band van onze zogenaamde vrijheid verbroken zal worden. Wanneer we in al onze naaktheid en schande voor die God zullen komen. Dan zullen we weten wat het betekent: „alles mag, niets moet". Daar zijn de huidige zorgen en moeiten nog maar kinderspel bij. Op de vorige week zaterdag in Bleis- wük gehouden demonstratieve bqeen- komst van boeren tegen het landbouw- prysbeleid in Brussel heeft ook een ver tegenwoordigster van de agrarische vrouwen zich geducht laten horen. Het was mevr. Nellie van Eck-Knape uit Middelhamis. Haar betoog nemen we onderstaand woordelgk over. Z\j oogstte op de bqeenkomst een groot applaus waaruit bleek dat haar oproep velen uit het hart gegrepen was „Het is een trieste zaak dat in een tijd waarin iedereen gemaand wordt een stapje terug te doen, wij als agrariërs een demonstratieve vergadering moeten houden om te protesteren tegen de te lage prijsverhogingen die „Brussel" ons wil toestaan en die al jarenlang ons deel zijn. Van de inflatie, die al jaar en dag voortwoekert, zijn wij, agrariërs, één van de slachtoffers. Wij kunnen geen kostenverhogingen doorberekenen, maar moeten net als on ze kollega's in de 3e wereld, afwachten wat wij krijgen voor onze produkten, en bij een te hoge produktie en/of te lage prijs is dat soms niets! Dat is iets anders dan minder meer krijgen waarvoor vorig jaar gestaakt werd of iets teruggaan in koopkracht, waartegen de vakbonden nu akties voeren. De F.N.V. zegt: „de lonen in de tang, de prijzen vrij!", nu onze prqzen zitten al jarenlang In de tang, wat op onze ge zinnen een zware druk legt. Hoewel niet één boer of tuinder het wil, wijst de praktijk uit, dat de gezinsfinanciën de sluitpost vormen op de uitgaven kant. Niet één vrouw wil toch, op zich ge rechtvaardigde, verlangens uitvoeren als zij weet dat haar man het financieel zo zwaar heeft? Vorige week konden we lezen dat de Konsumentenorganisaties de landbouw prijzen willen bevriezen. Juist die orga nisaties, voor wier leden de boeren en tuinders zich dagelijks inspannen om voor belachelijk lage prijzen een zo uit stekend en veelzijdig voedselpakket te produceren. Belachelijk lage prijzen ja, als u weet dat in 1960 ruim 36,2''/o van het gezinsin komen aan voeding werd uitgegeven en in 1978 nog maar 22%. M.a,w. het voed sel is relatief goedkoper geworden. De producent, de boer en tuinder, voelt daarvan direkt de gevolgen, vooral om dat de kosten van produktiemiddelen sterk zijn gestegen. De boer moet volledig voor die kosten stijging opdraaien, zijn beloning is niet meegestegen, maar gedaald. Als boeren en tuinders vragen wij geen top-inko- men, maar voor een werkweek met veel meer dan 40 uren mag toch wel een verteerbaar modaalinkomen verlangd worden, daar in tegenstelling tot het loon van loontrekkenden ons inkomen niet verteerbaar is, maar hiervan moeten eerst investeringen ,rente, verzekeringen enz. betaald worden. Wij behoeven ook geen 2 vakanties per jaar, voor velen van ons is er zelfs geen gelegenheid voor 1 vakantie per jaar, omdat wij, Inplaats van vakantie toeslag te krijgen, voor vervangende hulp in onze vakantie, veel moeten be talen. Hoeveel kosten moeten agrarische ge zinnen ook niet maken om hun kinderen naar kleuterschool of lagere school te brengen en te halen. Velen wonen ver van de woonkern. In ons geval is dat al ruim 15 jaar 150 km. per week tegen nu 41 cent per km-ambtenarenvergoeding, dus rekent u maar uit. En mogen onze kinderen niet ook aan het verenigingsleven deelnemen, zoals de burgerkinderen? Ook hiervoor rijdt de gezinstaxi vele kilometers, daar wij onze kinderen 's avonds niet door een zame polders durven laten fietsen. Het moet niet nodig zijn om altijd op koopjes te moeten lopen en zelden iets te kunnen kopen wat niet direkt drin gend nodig is. Dit veroorzaakt vaak spanningen in de gezinnen, die niet zo gemeend, nog minder zo bedoeld zijn. Waarom mag die groep die met 6°/o van de beroeps-bevolking het voedsel voor de gehele bevolking in overvloed produceert, in een keur van variaties en kwaliteit, ook niet zelf hiervan de vruch ten plukken. Waarom mag dat niet, als we zien dat er ook nog zoveel geëxpor teerd kan worden en dat daardoor de agrarische sektor in feite één van de (weinige) pijlers is waarop onze ekono- mie nog rust? Ik kan me voorstellen dat veel men sen best een stapje terug kunnen maar niet onze land- en tuinbouw die telkens weer voor voldoende voedsel zorgt, te gen zulke lage prijzen. Een klein beetje waardering, in de prijzen uitgedrukt, zou geen kwaad kunnen. Het is echter niet zo verwonderlijk dat de konsument vindt dat wij ten on rechte demonstreren. Of de uien nu 4 et. per kilo opbrengen of 40 cent de klant betaalt in de winkel 1,per kg. Aard appelen en fruit dito. Zij weten niet wat de producent krijgt, welke kosten hij MIDDELHARNIS D.V. woensdag 7 mei a.s. zal er in het verenigingsgebouw van de Geref. Ge meente te Middelhamis een regionale bijeenkomst worden gehouden voor al len die in de verzorgende beroepen werkzaam zijn. Ds. Th. van Stuyvenberg, predikant van de Gereformeerde Gemeente te Me liskerke zal dan een lezing houden over het thema: „Gezinsproblemen opgelost bij Gods Woord". Hoewel deze bijeenkomst pas over en kele weken zal worden gehouden, wil len wij de datum nu reeds bekend ma ken, met het oog op het vrijhouden van deze avond. Uiteraard zijn ook personen van bui ten de kring van deze gemeenten har telijk welkom! heeft, dat hij alle werk hiervoor levert en alle risiko's draagt van „te veel of te weinig regen, hagel, nachtvorst, te gro te opbrengsten enz." Het niet afnemen van gecontracteerde producten enz. en de gevolgen hiervan draagt. De handel verhoogt regelmatig de marges en zij zal daar best redenen voor hebben, maar moet de producent dan maar genoegen nemen met .iets (of soms niets) wat overblijft? Men moet al een flink gezin hebben om 10 kg. aardappelen per week te eten, 20 eieren te konsumeren en 5 kg. appels. Als de aardappelen 10 cent meer op brengen voor de teler, de eieren 2 cent meer voor de boer en de apels 20 cent maakt dat voor zo'n flink gezin 2,40 per week meer uit, dat zijn maar 2 ge bakjes, nog geen pakje sigaretten en maar enkele pilsjes. De tussenhandel behoeft hiervoor de distributie-kosten niet te verhogen en wij kunnen blijven boeren. De praktijk leert echter dat bij Bintjes van 15 cent per kg. de patat niet goedkoper is dan toen de aardappelen 30 cent per kg. wa ren. De prijzen voor onze produkten moe ten kostendekkend zijn en ook nog wat winstgevend om ons bedrijf in stand te houden. Wij willen geen subsidies maar loon naar werken. Landbouw is basis. Natuurlijk heeft het buitenleven voor delen die niet in geld zijn uit te drukken, zoals ruimte en vrijheid (niet altijd) en evenzo hebben de meesten van ons vrij willig dit beroep gekozen met alle kon- sekwenties vandien. 't Is wel zo, dat wij in staat moeten zijn en blijven om deze konsekwenties te dragen en dat de aan vaardbare risiko's niet ten koste mogen gaan van het agrarische gezin. Onze jongeren moeten in staat kun nen worden gesteld om t.z.t. het bedrijf over te nemen en een menswaardig be staan op te bouwen. Onze mannen en zonen mogen geen slaven worden van hun bedrijf (slaaf, dat wU zeggen, te lang werken voor te weinig loon). Zij hebben recht op vrije tijd, zodat zij zich kun nen inzetten voor een funktie in de maatschappij of om hun hobby's te kun nen uitoefenen. Nu zijn zij er vaak te moe voor, om dat zij het werk, waarvoor zij 20 jaar geleden nog 4 werknemers hadden, nu alleen moeten doen met hulp van hun gezin. De arbeidsproduktiviteit kan bijna niet hoger en de gezinsuitgaven kunnen niet lager. Als de E.E.G. en dus ook de Neder landse overheid, haar landbouw blijft uitzuigen zal zij zelf de konsekwenties daarvan moeten dragen. Het ontstaan van voedseltekorten, in de toekomst dan, Ujkt me niet denk beeldig. De land- en tuinbouw verschaft ons het voedsel en is daardoor de basis van onze samenleving oftewel „de kurk waarop we drijven". De overheden zul len dat nu eindelijk eens in moeten zien. Wij zijn er trots op dat we boer en boerin zijn, we wülen dat echter wel big ven Wij rekenen er daarom op dat onze wens, een prijsaanpassing van 7,9% onverkort wordt ingewilligd en in dat vertrouwen gaan wij ook dit jaar weer zaaien en poten op hoop van zegen. Door mevr. v. Eek is mede namens de Landbouworganisaties aan minister Braks een atten tie aangeboden, in de vorm van een stenen mok, opgemaakt met een droogboeket. Dat boeket be stond louter uit produkten uit de landbouw, zoals korenhalmen en een geplukte maiskolf. Dat geplukt zijn moest de situatie van de tegenwoordige agrariër ver beelden. Het kunstwerk werd ontworpen en gemaakt door bloe mist Dick Grootenboer uit Dirks- land. De attentie ging vergezeld van het volgende bijschrift: „Partij-bons of Minister Koning of Kardinaal De boer moet voor hen winnen Het middagmaal..." In de veronderstelling dat een lid van Gedeputeerde Staten wel moeite zou hebben met het hanteren van een schop 't is hen tenslotte geen alledaagse bezigheid zgn we woensdagmorgen naar Goedereede getrokken om daar Haags gestuntel in de Flakkeese klei vast te leggen, maar neeDhr. Hoek van Dqke, geboortig uit het Zeeuwse land bleek best tp weten hoe je een boompje planten moet en samen met enkele honderden schoolkinderen werk te hij mee aan de aanplant langs de Middeldjyk tussen Ouddorp en Goeree. Hij deed dat met een duidelijke inspi ratie welke hij later, tijdens een bij eenkomst in het gemeentehuis, nader verklaarde. Met scherts weliswaar maar met een niet weg te denken ernstiger ondertoon verklaarde hij dat de Gede puteerden gevolg gegeven hebben juist aan die nodigingen van gemeenten die de voorkeur hebben gegeven in het ka der van de Prov. herindeling naar een andere Provincie dan Zuid Holland te wülen! Spreker zelf kwam naar Goeree dat naar Zeeland wü, een ander ging naar Woerden dat Utrecht prefereert en ook in Hülegom was een Gedeputeerde te signaleren, de plaats die voorkeur heefl voor toevoeging aan Noord Holland. i Echter zijn het de kleine geschenken die de vriendschap onderhouden en graag overhandigde dhr. Hoek van Dijkt aan de hoofden van de 7 bij de Plantdag betrokken scholen een vaantje en eer, prachtig boek voor de schoolbibliotheek. I Burgemeester van Velzen liet in zijn welkomstwoord wat zorg horen over he. groene gezicht van zijn gemeente. Hi., had met spijt gesignaleerd dat er in he I kader van de ruilverkaveling „de SteUe nogal wat groen is verdwenen waaron. hij hoopte dat het metterdaad waar za, worden gemaakt dat het dubbele ervooj terug komt! Eerder was het de iepziekte waaraar. nogal wat bomen ten prooi zijn geval len en met spijt moest dhr. van Vel zen het constateren het is lang ze geweest dat ten gemeentehuize meei rooivergunningen werden gevraagd dari toestemming om te planten. Mede in aanwezigheid van het Hoofd van de Landinrichting dhr. Biemond en dhr. L. Visser als voorz. van de plaatse lijke Commissie voor de ruüverkave- ling liet burg. van Velzen weten hoe hij het landschap na de ruüverkaveling graag weer wü zien, en ongetwijfeld was hij daarin veler tolk: „een niet te strak landschap en niet te strakke wa terlopen, een niet vooraf geplande be planting maar een beplanting met speel se varianten, zoals we tot dusver hier en daar een meidoomstruik vonden. Het moet allemaal niet te rechtlijnig zijn". „Elk bosje wordt wel 10 keer bekeken voor het weggehaald wordt" stelde dhr. L. Visser daartegenover en wijzend op het koinende bos van 40 ha. meende hij dat de ruüverkaveling het best weer goed weet te maken. Ook vorengenoemde heer Bie mond redeneerde in die trant: „we moe ten aldus dhr. Biemond realist blijven en ook beplantingen de gelegen heid geven en gurmen om eens af te sterven om voor nieuwe beplantingen plaats te maken zodat van tijd tot tijd de gehele beplanting vernieuwd wordt". De grote opzet van de Nat. Boom plantdag waarover het hier ging is de jeugd te animeren en te motiveren. Dat de zorg voor het groen aanslaat bleek uit het werkstuk dat de kinderen van de Openbare kleuterschool te Ouddorp hadden gemaakt. Het werd aangeboden door mevr. van Gelder en zal voorlopig een plaatsje in het gemeentehuis krij gen. Dhr. Hoek-van Dyke kreeg al gauw assistentie bij zgn plantwerk. Voor Ron Boeter liep het wat minder goed af; een van zyn vingers werd ernstig verwond met een schop; dé politie verbond de wonde. Wie kan mij helpen aan de naam van het pleeggezin in Ouddorp waar ik in de oorlogsjaren 1943 t.m. 1945 opgeno men geweest ben? Ik ben door bemiddeling van de toen malige onderwijzeres van de Chr. lagere School, juffr. Vermaas, in dat gezin ondergebracht. Mijn naam is Jan de Rijke, ik was toen 6 jaar en woonde in Rotterdam. Graag zou ik met die familie of na- 'bestaanden in contact willen treden. Reacties worden graag ingewacht, tel. 01878 - 1404. D.V. woensdag 2 aprü hopen de leer lingen van de Chr. Nat. School met personeel, ouders en belangstellenden het lijden en de opstanding van Jezus Christus te herdenken en te vieren. Des avonds om half 8 wordt in de Herv. Kerk een programma van liede ren, muziek en deklamatie uitgevoerd onder de titel „Halleluja! Jezus leeft!" De overdenking tijdens deze samen komst zal worden uitgesproken door de plaatselijke Hervormde predikant, ds. A. Vos. Door de Stichting Kerkconcerteh Goeree-Overflakkee wordt op D.V. zaterdag 29 maart a.s. een concert ge- orgamseerd dat in het teken van de lijdenstijd zal staan. Aan dit concert werken mee: de Cliristelijke Oratorium vereniging „Middelhamis" o.l.v. Rinus Verhage en de welbekende organist Bram Beekman. Uitgevoerd worden werken van D. Buxtehude (Preludium en Fuga in d- moU), Joh. Seb. Bach (een zestal passie koralen uit het „Orgelbüchlein" en het concerto in G-dur), twee koraalvoor- spelen van Joh. Brahms en de grote koraalfantasie over „Straf mich nicht in Deinen Zom" van Max Reger. Het kooraandeel van deze avond zal bestaan uit het zingen van zes koraal zettingen bij de voorspelen uit Bach's Orgelbüchlein en het uitvoeren van de koraalcantate „O, Haupt voU Blut und Wunden" van Max Reger. Aan deze zeer fraaie, romantische cantate wer ken naast de zeer belangrijke orged- partij, vertolkt door Bram Beekman mee de sopraan Tannie Wülemstijn; de alt Myra Kroese, de hoboïste Nora Zom en de violist Arno Bons, allen zeer ta lentvolle studenten van het Rotterdams Conservatorium. De Christelijke Oratoriumvereniging „Middelhamis" geniet op ons eiland grote bekendheid; niet in het minst door de jaarlijkse kerstconcerten, waarbij uitvoeringen werden gegeven vsin „The Messiah" van Handel en het „Weih- nachtsoratorium" van Bach. Tevens heeft zij vorig jaar de „Johannes Pas sion" van Joh. Seb. Bach compleet uit gevoerd. Dirigent was destijds Jan van Dijk. Het koor staat sinds enige tijd onder leiding van Rinus Verhage, een veelbelovend enthousiaste dirigent, thans nog studerend aan het Rotter dams Conservatorium. Bram Beekman, die een veel gevraagd concertorganist in ons land is, is ook op ons eiland geen onbekende. Hij behaal de in 1972 het solistendiploma cum laude voor orgel aan het Brabants Conservatorium bij Louis Toebosch, met aantekening improvisatie en toelating tot de Prix d' Excellence. Hierna stu deerde hij een jaar te Wenen bij An ton Heiller. In 1975 behaalde hij de Prix d' Excellence. Het concert begint om 20.00 uur; de kerk is open om 19.30 uur. Toegangs prijs 6,voor volwassenen en 4, voor schoUeren en 65+. De kaarten zijn in voorverkoop verkrijgbaar bij Boekhandel Ariese en Muzielchandel Bernard te Middelhamis.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1980 | | pagina 1