EiiArtDErt niEuws
Varen tussen
overkanten
Overdenking
RIVATO\
De bouwmeester
en zijn bruid
m,^
uit de
Heilige Schrift
2e blad
Vrijdag 15 december 1978
No. 4751
ZEEUWSE WANDELINGEN
r^'///Uien ^^-^f^
Rijnsburger \N>.;^^^
i\\\' Hethoogste% iil):^
GEZONDE UIEN na/
BEWARING
RÖYAL SLUIS
Kerstconcert door
Herman van Vliet
Goed jaar voor
Z.C.„de Stelle"
Uw huis verkopen?
TAMBOER
KORFBAL
Moderne veerboot Vlissingen Breskens v.v.
Zo heet het boek, dat de journalist
Rinus Antonisse geschreven heeft, een
boekwerk van bijna 00 bladzijden. U
zult w elbegrijpen waar het over gaat:
over de veerdiensten in Zeeland.
Nu zijn er maar twee meer, maar om
streeks 1800 waren er meer dan hon
derd. Wel te begrijpen in een provincie
met zoveel eUanden. Soms kleine veren
door middel van een roeiboot, later met
een motor erin. Zo heb ik ook eens ge
varen in een kleine boot van Yerseke
naar Gorishoek op het eiland Tholen.
Met mijn bromfiets en nog een paar
reizigers was het bootje vol.
Vaste dienst.
In 1828, dus 150 jaar geleden, begon
men met een geregelde dienst over de
Westerschelde tussen Vlissingen en
Breskens, een paar keer per dag. Er
was al een dienst met zeilschepen,
steigerschuiten genoemd. Erg primitief,
met niet veel comfort voor de reizigers.
Nu werd de dienst uitgevoerd met hou
ten raderboten, aan weerskanten van
het schip zat een groot rad dat de boot
in beweging bracht.
Deze ee;"ste raderboot was van hout en
kostte 48.000,„De Schelde" was een
passende naam.
Men wilde de provincie nog opsche
pen met een afgekeurde boot van het
veer bij de Moerdijk, maar dat ging niet
door. Nadat nog een houten raderboot
dienst gedaan had, kwamen de stalen
raderboten en daarna de stoomschepen
en motorschepen met een schroef..
Eerst met zijlading en toen er steeds
meer auto's moesten overgezet worden,
met koplading. U ziet dat ik meer dan
een eeuw door de scheepvaart ben ge
jaagd, want die laatste soort boten be
staan nog niet zo lang. Daartoe moesten
ook de aanlegplaatsen veranderd wor
den, de nieuwe veerboten varen in een
fuik. Om nog even met het verhaal over
de boten verder te gaan: tussen Vlissin
gen en Breskens varen de grote en mooie
„prinsesseboten", genoemd naar de
dochters van koningin Juliana. In 1958
de prinses Beatrix, in 1960 de prinses
Irene en in 1964 de prinses Margriet.
Grote boten, die ongeveer 1000 passa
giers kunnen bergen en 80 auto's.
Prinses Christina heeft het nog mooi
er gekregen: een dubbeldekker tussen
Kruiningen en Perkpiolder, het veer dat
in de plaats is gekomen van de dienst
Hansweert - Walsoorden. Dit schip
heeft 20 millioen gulden gekost en is in
1967 in gebruik genomen.
Op het benedendek worden de vracht
auto's geplaatst, ongeveer 80, terwijl 100
gewone auto's een plaats vinden op het
bovendek. Het aantal passagiers kan tot
1000 oplopen.
In 1970 is hier een dergeUjke dubbel
dekker in gebruik genomen, de prins
Willem Alexander.
We gaan nu nog even terug naar de
eerste veerdiensten van 150 jaar geleden.
Dat was een dienst in handen van par
ticulieren, die niet altijd even vlot ver
liep. Zo werd eens de dienst van VUs-
singen naar Temeuzen een paar jaren
stilgelegd. Altijd waren er tekorten.
In 1866 heeft de provincie de zaak
overgenomen. Een ongelukkig jaar was
dat. De houten raderboot die men van
de aktieve Dirk Dronkers had overge
nomen voor 8.000,(herstelkosten
29.000,liep na enkele maanden ge
bruik in de mist op de wal bij Borssele
en was verloren. Mist is funest voor de
scheepvaart, ook nu nog, ondanks de ra
dar, die op een scherm alle schepen die
er varen aanwijst. Telkens lees je nog
van aanvaringen. Als het al te erg wordt,
wordt de dienst stilgelegd.
Vooral tijdens de eerste wereldoorlog
waren er veel passagiers: vluchtelingen
De verwoeste havenwerken te Vlissingen.
HET GEBOREN KIND IS KONING
Jesaja 9:5...
„en de heerschappij
is op Zijn schouder
Als de profeet Jesaja, door Geestes-
licht geleid, profeteert over het geboren
Kind en de gegeven Zoon, over de lang
verwachte Messias, dan zegt hij ook,
wat dat Kind doet „en de heer
schappij is op zijn schouder".
Dit Kind zal dus Koning zijn.
'Dit Kind zal regeren.
Zó, als Koning, heeft Israël de Mes
sias verwacht.
Zó is Hij door de profeten aangekon
digd.
Als vanzelf denken vrij aan Micha's
woord: En gij Bethlehem, Efratha, zijt
gij klein om te wezen onder de duizen
den van Juda; uit u zal Mij voortkomen,
die een Heerser zal zijn in Israël".
En Jeremia profeteert: „Zie de dagen
komen, spreekt de Heere, dat Ik David
een rechtvaardige Spruit verwekken
zal; die zal. Koning zijnde, regeren".
Maarworden die beloften ver
vuld in dit Kind?
In dit Kind, dat geboren wordt in een
beestenstal, omdat er in de herberg
geen plaats is?
Niet heerlijkheid omgeeft Hem, maar
armoede, schamelheid, nederigheid!
Als straks uit het verre Oosten de wij
zen komen, om de geboren koning der
joden hulde te brengen, dan is hun zoe
ken in de koningsstad Jeruzalem
vruchteloos.
Hij is geen KoningHij is een
Man van smarten!
Geen glorie is zijn deel, maar smaad!
Straks is zijn kroon een doornen
kroon en zijn troon een kruis.
„Is dat, is dat mijn Koning?
Dat, aller vaad'ren wens?"
En tochJesaja, zing uw kerst
zang maar!
Roep het maar uit„Een Kind is
ons geboren, een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij is op zijn schouder".
Het natuurlijk oog moge geen heer
lijkheid zien, het oog des geloofs mag
deze wel zien.
Van nature zien we niet de heerlijk
heid van deze Koning.
Maar door het geloof mag men Hem
zien, met de scepter op de schouder, als
de van God gegeven Koning.
God de Vader heeft Hem beloofd: „Ik
zal U geven de heidenen tot uw erfdeel
en de einden der aarde tot uw bezitting".
Hij formeert zich een Rijk, het gees
telijk Koninkrijk van genade en vrede,
samen gebracht uit alle talen en volken.
Zekerde last van zijn heerschap
pij is zeer zwaar!
Grote macht is er toe nodig!
Want de mens, geroepen als koning te
heersen over de schepping, is nu ko
ning-af.
Toen hij de heerschappij van zijn
Schepper verwierp kwam hij onder de
heerschappij van satan. Hij werd slaaf
van de vorst der duisternis. Hij kan de
banden, die hem binden, niet losmaken,
hij kan zich uit de macht van die sterke
niet bevrijden.
Hij begCjert dat ook niet, omdat hij
van nature zich niet gebonden weet.
Uit zulk een macht moet de van God
gegeven Koning zijn onderdanen be
vrijden.
MaarHij kan het! Hij is Koning!
Hij neemt satan de zegekroon af. Door
zijn kracht herschept Hij vijanden in
vrienden. Hoeveel verzet er is tegen
zijn heerschappijHij neemt het
hart in. Elk koningskind getuigt:
„Heere, Gij zijt mij te sterk geworden.
Gij hebt overmacht".
Zó sterk is deze Koning, dat de
krachtsconcentratie van de duivel tegen
de gemeente van Christus er op stuk
breekt.
Wie is een heerlijk Koning als Hij?
En, „welke vorsten ooit het aardrijk
moog' bevatten, wie hunner is met Hem
gelijk te schatten?"
Zijn regering is zo rechtvaardig, wijs
en zacht.
Zijn juk is zo zacht... zijn last zo licht.
Alleen het rijk van Koning Jezus heeft
perspectief, want het zal eeuwig bestaan
AUe aardse rijken hoe machtig en ge
weldig ook, zullen straks vergaan.
„De wereld breekt" riep eenmaal ze
ker staatsman op een hachelijk ogenblik
in de geschiedenis.
Welnu, op de jongste dag zal de we
reld breken en krakend ineenstorten.
Maar op de puinhopen van de wereld
zal het Rijk van Christus zich ontplooien
in volle glorie.
De volle heerlijkheid van zijn Konink
rijk breekt aan.
Dan wordt werkelijkheid: „Van zee
tot zee, zal Hij regeren".
In die toekomst zal het ons alleen
goed zijn, als wij in dit leven voor Hem
de knie leerden buigen.
Als we dit niet doen, maar nog die
andere koning, de vorst der duisternis
dienen, dan is er reden voor grote vrees.
Dan wacht een wis verderf.
Geef dan toch uw verzej; tegen Ko
ning Jezus op.
Kies dan nog heden wie gij dienen
zult. Het is nog het heden van de ge
nadege kunt nog van koning ver
anderen. Het zal echt niet aan deze Ko
ning liggen, want Hij is een zeer gena
dige Koning.
Deze Koning wil met zondaren te doen
hebben.
Hij heeft het kleine, het gebrokene en
verslagene lief.
Maria zingt ervan in haar lofzang:
„Hij heeft machtigen van de tronen af
getrokken, en nederigen heeft Hij ver
hoogd; hongerigen heeft Hij met goede
ren vervuld, en rijken heeft Hij ledig
weggezonden".
Allen die in waarheid koning-af zijn
die hun wapens ingeleverd hebben...
allen die voor Hem moesten capituleren
kiest Hij tot zijn onderdanen.
In de nederigheid van kribbe en stal
verhult zich zijn majesteit, opdat on-
waardigen vrijmoedigheid hebben tot
Hem te komen.
Zalig de mens, die burger werd van
Christus' Koninkrijk.
Koningskinderen bij de gratie Gods,
mogen zij in Hem roemen:
„Mijn hart vervuld met
heilbespiegelingen,
Zal 't schoonste lied van
enen Koning zingen".
B. H.H.
4;»..\\«5rV
py.'i ,',iv "■■'■-.'Js»^
ï^Siw
POSTBUS 22-ENKHUIZEN
uit België, dat door de Duitsers bezet
was, verplaatsing van .Nederlandse troe
pen en veel overtocht van burgers, die
naar het noorden trokken, nu de grens
met België was gesloten. WUt U een
paar getallen, in ronde cijfers en over
de Westerschelde; 1913 - 274.000 passa
giers, 1914 - 447.000 en 1916 - 650.000
die de overtocht maakten.
Van 1945 tot 1950 mocht men gratis
overvaren. Zeeuws-Vlaanderen had in
de tweede wereldoorlog veel geleden en
daarom kreeg men dat voorrecht. De
veerboot werd beschouwd als een ver
lengstuk van de weg. Vanwege de hoge
kosten werd er later een tarief vastge
steld, tot grote ontevredenheid van de
Zeeuws-Vlamingen. Er werden een
paar demonstraties in Den Haag ge
houden onder leiding van de verzets
strijder Colsen. Eens werd de haven
van Breskens twee uur geblokkeerd
door ontevreden veergebruikers. Zonder
resultaat, de tarieven blijven en worden
nu en dan verhoogd. Nu legt men zich
er bij neer.
Overig Zeeland.
Wat ik hier boven geschreven heb be
treft de veerdienst over de Westerschel
de. Maar er is ook nog een Oosterschel-
de, die overgestoken moet worden en
nog enkele kleine oversteekplaatsen. In
1912 heeft de provincie ook deze diens
ten overgenomen. Er is een tijd geweest,
dat men van Middelburg naar Zierikzee
kon varen, het duurde nogal lang.
Hier zijn nooit zulke grote boten in
gezet als op de Westerschelde, het was
trouwens overal zijlading. Maar het
ging er wel gemoedelijker toe.
Al enkele jaren bestaat hier geen en
kele veerdienst meer. Het veer tussen
Kortgene en Wolphaartsdijk behoefde
geen dienst meer te doen, toen in okt.
1960 de dam over de Zandkreeg klaar
was. Noord-Beveland was nu geen echt
eiland meer, het was verlost uit zijn
isolement. Vóór de jongste oorlog was
dit bijna het geval door het bouwen
van een brug, maar dat kon toen niet
doorgaan, er waren belangrijker dingen
te doen.
Een jaar later werd er een dam in het
Veerse gat gelegd met grote caissons, ik
heb er nog boven op gestaan. Toen was
het veer van Veere naar Kamperland
overbodig.
In 1965 kwam de Zeelandbrug klaar,
5 km lang, de langste brug op één na van
Europa. Toen hoefden er geen boten
meer over de Oosterschelde te varen.
De laatste oorlog heeft zowat alle
boten vernield, de meeste werden tot
zinken gebracht. Een paar ervan kon
den boven water gehaald worden en na
reparatie weer gebruikt. Ook hebben
de Duitsers er enkele meegenomen toen
ze vluchtend ons land moesten verlaten.
Daarvan zijn er ook een paar terugge
vonden. De meeste aanlegplaatsen wa
ren vernield.
Toen Walcheren 1944/'45 onder water
stond, werd er een dienst ingesteld over
het ondergelopen land; met roeiboten-
met-motor en met Dukw's, de gevaarten
die op het land en in het water gebruikt
kunnen worden. Ik heb er ook wel eens
een tocht meegemaakt van hier naar
Domburg.
Ook de watersnood van 1 febr. 1935
heeft moeilijkheden veroorzaakt, vooral
op de Oosterschelde en op het veer
Kruiningen - Perkpolder.
Nu wachten we op de tunnel met brug
op de Westerschelde. Dat zal nog vele
jaren duren.
Middelburg.
L. van Wallenburg.
Op zaterdag 16 december a.s. heeft
Koncertcommissi e „Organum", geves
tigd te Hardanxveld-Giessendam, weer
een koncert georganiseerd in de Ned.
Herv. Kerk van Tholen. Dit concert
zal geheel in het teken van het kerst
gebeuren staan, en zal worden afge
wisseld met samenzang van hekende
kerstliederen. De organist die deze
avond achter de klavieren zal plaatsne-
m.en is de hekendte organist uit Bode
graven, Herman Vliet.
Het programma vermeldt o.a. werken
„De Stellendamse zwemclub heeft een
goed jaar achteir de rug", dat consta
teerde de (herkozen) voorzitter van Z.C.
„de Stelle", dhr. W. Hansen, op de jaar
vergadering van vrijdag j.l. in het
Haegse Huus te Stellendam.
Ondanks dat het een duur jaar voor
de Stelle is geweest, mede door het 10-
jarig bestaan, staat de clubkas er nog
goed voor, zodat contributieverhoging
ook dit jaar niet nodig is.
Door o.a. de medewerking van spon
sors en verkregen giften in het afgelo
pen jaar, heeft de zwemclub aan z'n
bezit toe kunnen voegen: 6 startblok
ken, een stencinlmachine en 4 electro-
nische stopwatches.
Dit jaar is' voor het eerst begonnen
met een wintertraüiing in het water
van het zwembad in Dirksland door de
Stellendammers.
Hierdoor krijgen de leden in de win
ter niet zo'n grote achterstand op de
verenigingen, die wél kunnen beschik
ken over een overdekt bad. Wekelijks
zwemmen in Dirksland kon tot stand
komen, doordat een van de ouders dit
financieel steunt en div. ouders voor
vervoer zorgen.
Node werd er afscheid genomen van
drie bestuursleden, die al vele jaren
in het bestuur een functie hadden be
kleed. Dat waren: mevr. H. Redert-van
Seters, mevr. J. Nagtegaal-Klink en dhr
P. V. Soest.
De voorzitter bedankte hen, verge
zeld met bloemen.
Ook bloemen waren er voor mevr. v.
d'. Nieuwendijk en mevr. Grootenboer,
die voor véél donateurs gezorgd hadden.
Het donateurschap kost bij „de Stelle"
10,per jaar.
Op deze avond werd het jeugdbestuur
officieel geïnstalleerd. Dit jeugdbestuur,
dat al enige maanden functioneert, is
nu met algemene stemmen door de le
den goedgekeurd.
Dhr. Snoey gaf tot slot een vóór en
na beschouwing over het zwemjaar
1978 en 1979 en concludeerde dat de
zwemclub nog steeds als nr. 1 op haar
verlanglijst een kap over het bad heeft
staan.
Na del pauze vertoonde dhr. Snoey een
serie dia's, die hij het afgelopen jaar
van Z.C. „de Stelle" heelt gemaakt,
waarna de resterende tijd van de avond
werd verzorgd door Disco Utopia uit
Stellendam,
Het secretariaat van Z.C. „de Stelle"
is thans bij dhr. J. v. Seters, Mei
doornstraat 9 en penningmeesteres:
mevr. M. Hansen-Koese, Dahliapad 44,
beide te Stellendam.
van: Jan Zwart, (Kerstsuiten), Bach, Vi
valdi (concerto in G), Bach (koraal-
voorspelen), Mozart (Kerksonate), Di-
dor (serenade), Guilmant (variaties over
een kerstlied).
Aanvang 20.00 uur. Kerk open 19.30
uur. Programma's aan de kerk ver-'
krijgbaar. Allen hartelijk welkom!
A-SELECTIE GOOD-LUCK
AAN DE KOP
In Zierikzee trad de Jeugd-selectie aan
tegen OWK, de Rood-Witten speelden
in de beginfase erg gehaast en misten
enkele kansen.
Ko Tanis opende de score door een
doorloper te benutten. 0-1.
De ploeg uit Middelhamis speelde dui
delijk sterker en via Wim Huizer werd
het 0-2.
In de eerst helft werd het door doel
punten van Henny v. d. Laan, Bennie
Vis en Wim Huizer 0-5.
Na de thee speelde Good-Luck op
nieuw sterk en wisten via Wim Huizer
en Bennie Vis uit te lopen naar 0-7.
De verdediging speelde nu iets te ge
makkelijk en maakte teveel fouten, dit
leverde een tegendoelpunt op. 1-7.
In deze fase van de strijd werd Ko
Tanis vervangen door Herbert Robijn
en Diana Blok door Petra Sprong.
De concentratie was weer terug en de
schotvaardige Wim Huizer bracht 1-8
op het scorebord.
In de laatste minuten schoten Bennie
Vis, Dick Boeter en Danielle Vermeulen
nog raak, waarna OWK de eindstand op
2-11 bracht.
Door deze overwinning gaat de jeugd-
selectie ongeslagen aan kop.
Good-Luck 2 speelde onder leiding
van scheidsrechter Hartog tegen All-
Ready 3 en wonnen met 3-5.
Good-Luck 1 gaat zaterdag a.s. naar
Oranje-Zwart en zal het tegen deze
harde ploeg erg moeUijk krijgen, ook
Good-Luck 4 speelt uit, terwijl de junio
ren in 's-Gravendeel uit komen tegen
ADO.
Programma Sporthal Middelhamis:
Senioren:
Good-Luck 2 VIOS 2 21.00 u.
Good-Luck 3 Vent. Sport 20.00 u.
Aspiranten:
Good-Luck 2 Or. Zwart 1 19.20 u.
Good-Luck 3 Or. Wit 7 18.35 u.
Pupillen:
Good-Luck Vent. Sport 18.00 u.
OOLTGENSPLAAT
Ruilbeurs schaatsen/schoenen.
Er blijkt een behoefte te bestaan om
onderlipg schaatsen met/of zonder
schoenen te ruilen. Deze ruilbeurs wordt
gehouden zaterdag 16 december van
1.20 tot 2.30 uur in „'t Centrum". Met
nadruk wordt er op gewezen dat het
bestuur van de IJsclub zich beslist NIET
aansprakelijk stelt voor deze transactie.
Een en ander valt geheel buiten de
verantwoording van het bestuur.
VERVOLGVERHAAL
F. de Zeeuw J.Gzn.
Historisch verhaal uit de IVIiddeleeuwen
Uitgever^ ,J)e Banier"
Sl
ik heb het toen in mijn tobbe gelezen en
ook de sterren hebben het mij verteld:
De bouwmeester van de Domtoren kan
nooit jouw man worden!"
Met verheffing van stem had zij deze
laatste woorden gesproken. Bij de deur
bleef zij nog even staan.
„Mijn bezoek en de boodschap,.die ik
je gebracht heb, moeten een geheim
blijven tussen öns beiden, hoor poesje!
en met een grimmige stem voegde zij
er aan toe: Als jij ooit dat geheim
schendt, zal de wraak van Sanne de
heks jou treffen. Den daar om!"
Daarmee verdween de oude toverkol.
Toen de smid een half uur later thuis
kwam, lag Maria bewusteloos in haar
stoel.
HOOFDSTUK 11
Maarten mag de Domtoren bouwen
Maarten had de lange reis naar
Utrecht eindelijk volbracht. Maar hij be
reikte de oude bisschopsstad in een al-
desbehalve vrolijke stemming.
Het leek soms zelfs alsof hij het doel
waarmee hij naar Utrecht was gereisd,
geheel was vergeten. Het was goed aan
hem te zien, dat hem iets kwelde. Doch
in Utrecht was hij een totaal onbekende
en wie hem ontmoette schreef zijn af
wezigheid toe aan de spanning, waarin
hij leefde over de bouw van de Domto
ren. Zijn sombere stemming wist hij nu
en dan te verdringen en dan gelukte het
hem al zijn aandacht te concentreren op
het schone doel, dat hij zich had gesteld.
Het was hem immers te doen om Ma
ria, de knappe smidsdochter. En om
haar te bemachtigen, moest hij de bouw
meester worden van de Domtoren te
Utrecht. Als hij dat maar goed voor ogen
hield, dan verdween de sombere stem
ming wel weer.
Hij moest en. hij zou de bouwmeester
van de Domtoren worden.
Was dat doel eenmaal bereikt en had
men zijn plannen aanvaard, dan zou hij
twee jaar later naar Henegouwen te
rugreizen om zijn bruid te halen. Daar
op had hij dan recht, want dat was het
akkoord^ dat hij had gemaakt met smid
Van Aath. En de smid was er de man
niet naar om zijn woord te breken. Hij
had Maarten indertijd wel hard aange
pakt, maar als Maarten terugkwam als
de beroemde bouwmeester zou hij zijn
woord houden en hem zijn dochter Ma
ria geven. Dat geloofde Maarten beslist.
En dan zou zijn geluk volmaakt zijn.
Van Maria's trouw was hij overtuigd.
Daaraan twijfelde hij geen ogenblik. Zij
zou van hem blijven houden, ook al
woonden er tien Joost den Bakkers in
het dorp. Wanneer hij eenmaal Maria
kwam halen zou zij als de gelukkige
bruid met hem meegaan. Zij zouden zich
dan in Utrecht vestigen en dan zouden
al zijn idealen verwezenlijkt zijn. Hij
zou Maria zijn vrouw mogen noemen en
hij zou beroemd en geëerd door het le
ven gaan, als de grote bouwmeester van
de Domtoren te Utrecht.
Doch zover was het nu nog niet en er
zou nog heel wat water door de Oude
Rijn stromen, voordat hij was waar hij
wUde zijn.
Zodra hij in Utrecht was aangekomen
had hij zijn plannen en tekening ter be
oordeling ingediend bij het Domkapittel
en nu was het maar afwachten of hij zou
worden opgeroepen.
De gewichtige vergadering, waarin de
verschillende ingekomen ontwerpen
zouden worden bestudeerd, naderde nu
snel. Op die belangrijke vergadering zou
de beslissing vallen.
De dagen, die aan deze gewichtige
vergadering voorafgingen, werden door
Maarten in de grootste spanning door
gebracht. Ergens in een afgelegen
straatje van Utrecht had hij een herberg
gevonden, waar hij zijn intrek had ge
nomen. Het was er heel stU en dat was
juist wat Maarten zocht.
Zodoende bleef Maarten gevrijwaard
van het gezelschap van andere bouw
meesters. Er waren er in die dagen heel
wat in Utrecht. Maar ze hadden hun
verblijf gekozen in het centrum van de
stad. Daar zagen ze elkaar bijna dage-
hjks en spraken ze samen over de bouw
plannen en over de komende beslissing.
Maar dat was nu juist iets wat Maar
ten wilde vermijden. Met niemand wUde
hij praten over de toekomstige toren
bouw. Het was net alsof hij er zich
voor schaamde, dat ook hij een ontwerp
had ingediend, dat ook hij meedong naar
de eer van te zijir de bouwmeester van
de Domtoren te Utrecht.
Waar was dat nu goed voor? Mee
dingen was toch een eerlijke zaak, waar
niemand zich voor behoefde te schamen.
Diep in zijn hart knaagde er iets en
dat was de oorzaak voor zijn vreemd ge
drag. Maar telkens als hij daarvan last
kreeg, dacht hij aan Maria. Zij was de
oorzaak van alles. Haar wilde hij heb
ben, al zou de onderste steen van de
Domtoren boven komen.
De dagen, die aan de beslissende ver
gadering voorafgingen, waren alzo ver
velende dagen voor Maarten.
Maar eindelijk brak die gewichtige
dag toch aan.
In het Domkapittel kwam een verga
dering bijeen van een uitgezochte scha
re van kerkehjke hoogwaardigheidsbe
kleders.
De president van de vergadering sprak
een openingswoord, waarin hij op het
gewicht van deze vergadering wees. De
komende eeuwen zouden gewagen van
de beslissing, die zij hier op deze dag
zouden nemen. Daarom was het ook van
het grootste belang, dat zij vandaag de
juiste keuze deden uit de ingeleverde
ontwerpen.
„De Heere zo zei hij had het de
hoogeerwaarde bisschop Frederik van
Synik, de 43ste bisschop van Utrecht, in
het hart gegeven om tot eer van God
aan de schone Domkerk een toren toe
te voegen, die wat schoonheid betreft
geheel bij de kerk zal aansluiten. Wij
hebben de bouwmeesters uit de chris
tenheid uitgenodigd om him plannen en
ontwerpen voor de bouw van zo'n toren
bij ons in te zenden. Heel veel architek-
ten hebben aan die vdtnodiging gehoor
gegeven en vele ontwerpen zijn bij ons
ingediend en de heren zijn nu bijeenge
roepen om uit die ontwerpen een keuze
te doen. En bij dit gewichtige werk mo
ge u gedurig voor ogen staan, dat het
hier gaat om een bouwwerk, dat tot
meerdere ere van God wordt gesticht".
Op deze wijze had de president de
vergadering geopend. Nu konden de he
ren met hun werk beginnen.
Voor hen op de diverse tafels lagen
de zware perkamenten rollen met de te
keningen van de te bouwen toren uit
gespreid.
Ook Maartens ontwerpen lagen er bij.
Maar het plan van de oude grijze reis
genoot van Maarten, met wie hij in de
herberg „Het IJ" te Antwerpen had ge
logeerd, ontbrak aan de koUektie
Al deze plannen werden nu aan een
nauwkeurig onderzoek onderworpen.
Wie de ontwerpen bekeek, zag dade
lijk dat hij hier met zeer singulier werk
te doen had. Doch aan bijna alle ont
werpen kleefden één of meer fouten of
gebreken, die het de jury onmogelijk
maakte zo'n plan te aanvaarden.
Er was echter een plan bij, dat in alle
opzichten aan de hoogste eisen voldeed.
De toren zelf was niet alleen sierlijk en
fraai, maar hij paste ook geheel bij de
kerk.
Eenparig werd dan ook besloten, de
bouw van de Domtoren op te dragen
aan Maarten Gevaerts, omdat zijn ont
werp het verreweg won van alle andere
ontwerpen.
De toren zou vierhonderd voet hoog
worden, dat is honderd en tien meter en
vijftig voet breed en het geheel zou in
overeenstemming zijn met de bouwstijl
van de kerk.
Reeds de volgende dag werd het be
sluit van de vergadering aan de jonge
bouwmeester meegedeeld.
(Wordt vervolgd)
