EBUVIIDEil tllEUWS
Raad Goedereede staat
stil bij 25-jarig jubiieum
wetbouder L Visser
Zo ging hei toen
in ÊfÊidtieiitarnis
De bouwmeester
en zijn bruid
2e blad
Dinsdag 31 oMober 1978
No. 4738
Korfbal nieuws
Vanaf heden
is onze zaak 's maandags de
hele dag gesloten.
Openingstijden
Dinsdag t.e.m. domderdag
van 8-12 en 1-6 uur.
Vrijdag van 8-12 en van
1-9 uur.
Zaterdag van 8 tot 6 uur.
Firma
W. A. den Hertog
Co.
Westhavendijk 43 - Dirksland
Tel. 01877 - 1968 - 2544
Nieuw bestuur
P.v.d.A. IViiddelharnis
Bescherming van
Kamerplanten in
de wintermaanden
HERFSTGLORIE
Herinneringen van oud
mandemaker H. Dubbeld
^;W:'^^S??;-^^;Mi^
„Dhr. Visser is al vijfentwintig jaar
vanachter het heek'ie" (hekje) zo werd
donderdagavond gekscherend het zUve-
ren jubUeum van weth. Visser getypeerd
Kort na de ramp van 1953 stapte dhr.
Visser de gemeentepolitiek binnen en
nadien is hij in Goerees' raadsgebeuren
een markante verschijning geweest;
vandaar dat er donderdagavond uitvoe
rig bij de bereikte mijlpaal werd stilge
staan.
Met name deed de raadsvoorzitter
burg. van Velzen dat, van harte, dat
mag gezegd, omdat dhr. van Velzen
deels ook uit eigen waarneming wist
met hoeveel enthousiasme en voortva
rendheid dhr. Visser heeft gewerkt, met
name ook in de jaren na de ramp toen
het zwaar getroffen SteUendam aan een
periode van opbouw begon. „U hebt
SteUendam zien ondergaan maar U hebt
ook aan het herrijzen mogen meewer
ken", stelde dhr. van Velzen vast, we
tend met hoeveel ambitie dhr. Visser dat
deed. Zijn raadslidmaatschap begon in
oktober '53. Hij werd toen gelijk tot
wethouder benoemd en bleef dat met
uitzondering van de periode 1966 - 1970
ook in de nieuwgevormde gemeente
Goedereede.
Dhr. van Velzen meende de jubileren
de wethouder het best te lomnen typeren
door op hem het Latijnse gezegde „een
gezonde geest in een gezond lichaam"
toe te passen. Het gezonde lichaam is
voor ieder waarneembaar en van de ge
zonde geest kon 'de voorzitter getuigen
vanuit de vele collegevergaderingen.
Dikwijls had de voorz. daarin de indruk
gekregen dat de bruinverbrande wet
houder zich een gekooide vogel voelde
en hij had dan ook meermalen büjk ge-
geven een uitgesproken hekel aan ve
lerlei ambtelijk gedoe te hebben waar
na hij dan w^eer door de overige leden
van het college in evenwicht moest
worden gebracht. „Uw heldere geest
doet dan ook een frisse wind waaien
door de ambtelijke stukken", zo com
plimenteerde hem de voorz. Spr. bleek
alle bewondering te hebben voor dhr.
Visers' lijfspreuk, „voor niemand te wij
ken" al tekende hij daarbij aan dat dat
niet van toepassing is bij ziekte en bij
politieke verandering. Dhr. van Velzen
hoopte dat dhr. Visser zowel voor het
een als voor het ander wordt gespaard
en dat hem nog vele gezonde en be
stuurlijke goede jaren zullen wachten.
Hij bracht hem voor al het verricht©
werk hartelijk dank namens het ge
meentebestuur en' namens de gemeen
schap van Goedereede. Het traditioneel
geworden wandbord werd ook ter her
innering aan dhr. Visser overhandigd.
Gelukwensen.
De raad sloot zich graag bij de geluk
wensen van de voorzitter aan en una
niem bleek de waardering voor dhr.
Visser groot te zijn.
Daarvan maakte o.m. dhr. A. de Jong
(S.G.P.) gewag, de hoop uitsprekend dat
de verwachting van dhr. Visser ook in
de toekomst van Boven nioge zijn, ge
volgd door dJir. van Oosterom (PCP)
van wie de aan het begin van dit ver
slag geciteerde uitspraak was. „Visser is
in '53 vanachter 't heek'ie e'komme en
je kriegt t'm d'r niet meer achter", zo
had dhr. van Oosterom uit de volksmond
vernomen. „U hebt zich metterdaad ge
weldig verdienstelijk gemaakt", erken
de dhr. van Oosterom, zijn fractiegenoot
onder de zegen des Heeren nog vele
goede jaren toewensend.
Mevr. Grinwis (P.v.d.A.) bleef even
min achter met een hartelijke geluk
wens al herinnerde ze eraan met dhr.
Visser meermalen de degens te hebben
gekruist. Ook dhr. J. C. Komtebedde
(WD) maakte gewag van een prettige
samenwerking en een zo grote waarde
ring van de wethouder dat hij bij de
laatste wethoudersverkiezing ook.de
beide WD-stemmen op zich heeft ver
zameld.
Beantwoordin g.
„Het zijn bewogen jaren geweest", zo
begon dhr. Visser zijn dankwoord, terug
ziend op vooral het begin van de voor
bije periode waaruit hij tal van soms
amusante voorvallen naar voren haalde.
Toen de gevolgen van de ramp waren
weggewist dienden zich weer de proble
men van de komende samenvoeging aan
en daarmee ook de vraag waar dan wel
het gemeentehuis zou komen. In dat al
les betoonde dhr. Visser zich een weer
bare figuur en met smaak dacht hij te
rug aan de dag waarop de toenmalige
RTM-directeur de schooljeugd naar het
huis van dhr. Visser had gestuurd om
hem verantwoordelijk te stellen voor de
maatregel dat de tram over de door de
ramp getroffen rails niet harder dan 20
km mocht rijden.
„Ik heb ze toen die dag allemaal vrij
gegevenl" herinnerde zich dhr.
Visser.
Komisch was ook de typering van de
5 burgemeesters die hij in zijn ambts
periode heeft meegemaakt:" de een wil
de een toren bouwen, de ander wilde een
stad afbreken, de een zong van het stü-
le dorpje en de ander wilde er grote we
gen doorleggen. De een was al zeeziek
als hij nog maar water zag en de ander
yoer met „de Hoop" naar de visgronden.
De een reed hard en de ander nog har
der. Ik heb er met blijdschap zien ko
men, met nog groter blijdschap zien
gaan, maar ik heb er ook gezien die met
tranen in de ogen afscheid namen".
Niet minder humoristisch was de ma
nier waarop dhr. Visser verbeeldde hoe
men in raadsverband aan elkaar gaat
wennen; „...als de oude heer Grinwis z'n
hoofd schudde dan wist je dat het „te
diere" was, als mevr. Grinwis haar haar
omhoog streek dan kwam haar vraag;
als Oosterom voorover ging zitten en
z'n oogleden sneller knipperde dan wil
de hij het woord en Bruggeman gaf dat
te kennen door in omvang toe te nemen
en op te rijzen als een Phoenix".
Voorts sprak dhr. Visser zijn bewonde
ring uit over coUega-wethouder Voogd
die nooit kwaad maar alleen wel eens
verdrietig is, waardering gaf hij nu ook
te kennen voor het werk van de diverse
raadscommissies en voor de pers van
wie hij wist dat getracht wordt zo eer
lijk mogelijk verslag te geven.
„M'n mooiste dagen zijn die geweest
waarop ik iemand kon helpen maar dat
wordt moeilijker omdat ook wij beladen
worden met wetten en verordeningen",
verklaarde dhr. Visser, zijn dankwoord
beslmtend met Hemj dank te brengen van
Wie hij weet alle krachten ontvangen te
hebben en die ook voor de toekomst van
Hem te verwachten. „Voor mij was het
geen offer, zo het dat al geweest is dan
is het dat voor mijn gezin geweest", zo
besloot dhr. Visser.
THOLEN
Benzine gestolen. In de Venkelstraat
is dezer dagen uit een geparkeerde
auto ongeveer 20 liter benzine gestolen.
De van een slot voorziene benzinedop
was opengebroken. Daders onbekend.
Good-Lucfc 1 sterker dan Kinderdijk 3
In een uitwedstrijd speelde Good-Luck
1 degradatiekandidaat Kindeardijfc 3 naar
een 5-8 nederlaag.
De reserve van Good-Luck Oranje-
Wit 2 op bezoek, de thuisclub moest op
nieuw de pimten afstaan. In de begin
fase was het een gelijkopgaande strijd,
echter bij 3-3 kwam de beginaanval
weer voor de korf en zij hadden maar
twee kansen nodig om de stand op 3-5
te brengen, ruststand 3-6.
Als eindstand van deze uiterst spor
tieve wedstrijd noteerde men 7-12.
Voor Good-Luck scoorden: Lau Mln-
heere, Jan Leentjes, Ditty Grootenboer
2 X en Leen van Antwerpen 3 x.
Good Luck 3 verloor op eigen veld
met 1-8 van VIOS 2. Piet Dubbeld wist
met een strafworp de eer voor Good-
Luck te redden.
Kinderdijk 3 - Good-Luck 1 5-8
Good-Luck speelde al direkt in hoog
tempo en zeer aanvallend. Dit leverde
goede kansen op en het was Leo' Boe
ter die de score opende en met een
fraaie doorloper 0-1.
Kinderdijk bracht de stand even later
weer in evenwichtmet een afstand
schot 1-1.
De beginverdediging kwam nu in de
aanval en draaide goed, in de 20ste
minuut kon lemke Huizer de stand op
1-2 brengen nadat de bal bij het uit
verdedigen was onderschept.
In de 25ste minuut kwam Jan Verha-
ge vrij en scoorde van afstand 1-3.
Kinderdijk scoorde direkt na de vak
wisseling maar Good-Luck bleef in
hoog tempo spelen en zat fel op de bal.
De aanval wist de bal goed rond te
spelen, maar konden de liansen niet goed
benutten. Ruststand 2-3.
Na rust bleef Good-Luck de meerde
re en er werd Kinderdijk weinig speel
ruimte gegeven, zodat zij niet in hun
spel konden komen. In de 5e minuut
vergrootte Wim Snijder de voorsprong
met een doorloopbal 2-4. De beginaan
val kwam nu voor de korf en liet er
geen gras over groeien.
In de 10de minuut was het opnieuw
Leo Boeter die wist te scoren en zo de
stand op 2-5 bracht. Good-Luck ging nu
nonchalanter spelen en gaf Kinderdijk
meer ruimte wat tot gevolg had dat zij
met twee afstandschoten de stand op
4-5 konden brengen.
Gelukkig had Good-Luck op tijd in
de gaten dat het op deze manier de kost
bare punten zou verspelen en gingen
opnieuw op de bal jagen.
lemke Huizer bracht nu met een af
standschot de stand op 4-6.
Good-Luck bleef aandringen en Wim
Hobbel maakte 4-7 uit een vrije bal. In
de 42ste minuut scoorde Wim Hobbel
opnieuw, dit maal met een afstandschot.
In de slotfase bepaalde Kinderdijk
de eindstand op 5-8.
A.s. zaterdag speelt Good-Luck 2
thuis tegen koploper V.I.O.S 1! Aan
vang 15.00 uur.
Op de 26 oktober j.l. druk bezochte
jaarvergadering van de P.v.d.A. afde
ling Middelhamis, is een nieuw bestuur
gekomen, met welke als volgt is samen
gesteld:
dhr. A. Langerak, Somm,eisdijk - voor
zitter,
dhr. W. M. J. A. Schouten, Midaeilhamis_
secretaris
dhr. H. V. d. Veer, Sommelsdijk - pen
ningmeester.
Leden:
Mevr. E. A. Damen-de Koning, Middel-
harnis
Mevrouw J. Mouw.-Koole, Nieuwe Tonge
Mevr. Slooter-van Vliet, Middelhamis
dhr. J. Springvloet-Dubbeld, Middelhar-
nis
dhr. J. C. V. Ouwerkerk, Middelhamis
dhr. J. Luyckx, Middelhamis.
Afgevaardigden voor de federatie:
mevr. F. W. Tiggelman-Kievit.
mevr. M. E. Schouten-Schaapsveld.
Wanneer op de markt of bij de bloe
mist, poptplanten worden gekocht, komt
het veelvuldig voor, dat de planten
reeds zijn aangetast door luis, spint, wit
te vlieg, enz.
Ook al ziet men dit niet, de eitjes zijn
dikwijls op de planten aanwezig. Zo
dra de planten in de warme kamer ko
men, gaan de luizen, spint, witte vlieg
e.a. zich langzaam maar zeker ontvsnk-
kelen en de planten kwijnen hierdoor
weg.
Ook in de wintermaanden zal men
hierop moeten letten en de bestrijding
hiertegen ter hand nemen.
ledere huisvrouw is trots op haar
planten, maar al te dikwijls gaan prach
tige planten als gevolg van luisbezet-
ting, spint e.a. verloren.
Dit kan op een eenvoudige manier
voorkomen worden.
Wanneer er om de 10 of 14 dagen
een bespuiting met Pokon Plantenspray
plaats vindt, is men van alle onheil
verlost en komen de planten mooi en
gaaf de winter door. Dit beschermmid-
del is niet giftig!
Wil men plezier van zijn planten be
leven, dan houdt men ook^met boven
staande rekening.
OUDDORP
Dankuur voor gewas en arbeid
Geref. Kerk
Vrijdag 3 november 7.30 uur ds. H. J.
van Dalen van Zuidland.
STAD AAN ^T HARINGVLIET
Dankstond voor gewas en arbeid
Woensdagavond 7.30 uur wordt in de
Geref. Kerk een dankstond gehouden,
waarin hoopt voor te gaan ds. J. G.
Arensman van Kamperland.
Het vonkt in de platanen,
de herfstzon stookt het vuur.
Hij smeedt de gouden bladen
die huppelen op de paden
en vallen uur na uur.
Een feest voor blijde ogen
die late zonnegloed.
Die lanen maakt tot zalen
waar gouden lovers pralen
in rijke overvloed.
Een feest voor wie geloven
in Scheppers Majesteit.
Dat Hij voor hen die treuren
wijd open zet de deuren
van d' eeuw'ge heerlijlüieid'.
(Matth. 5 4).
Lanerta.
THOLEN
Teveel alcohol. De politierechter te
Middelburg veroordeelde donderdag L.
D. tot twee weken gevangenisstraf en
twaalf maanden niet rijden, waarvan
zes maanden voorwaardelijk met een
proeftijd van twee jaar.
L. D. was op 11 juU in de omgeving
van Oud Vossemeer aangehouden. Bij
controle bleek hij een alcoholpromilage
te hebben van 2.66.
J. W. uit Scherpenisse werd veroor
deeld tot 1.000,boete en een rijont
zegging van zes maanden, waarvan 3
maanden voorwaardelijk met een proef
tijd van twee jaar. J. W. was op 9 juli
bij St, Maartensdijk aangehouden. Hij
bleek een alcoiholpromilage te hebben
van 1.47.
Collecten. Dierenbescherming. De ge
houden collecte voor de dierenbescher
ming bracht te Tholen 753,20 op, in
Oud Vossemeer 153,79, in St. Annaland
350,40, in Stavenisse 206,48, in St.
Maartensdijk 355,54 en in Scherpenis
se 64,42. In Poortvliet werd er geen
collecte gehouden.
SCHERPENISSE
Vrijspraak. Omdat de autobestuurder
A. A. V. in de Van Dishoekstraat te VUs-
singen onvoorzichtig enkele fiesters in
een file zou hebben ingehaald moest hij
woensdag zich verantwoorden voor de
kantonrechter te Middelburg. Na ge
hoor van getuigen eistte de Officier van
Justitie een boete van 100,De kan
tonrechter betwijfelde of de autobe
stuurder wel de enige was die schuld
had, omdat de fietsers C. van den B. en
A. P. S. elkaar blijkbaar ook inhaalden
en weinig ruimte overlieten aan de auto
bestuurder. De kantonrechter kwam
daarom tot vrijspraak.
4
Ik keer nu terug naar de tijd dat ik bij mijn vader begon te werken.
Ik was al een paar maanden van school, ook toen ik nog school ging
was ik na schooltijd altijd in de mandenmakerij, ik moest dan van
de manden, die klaar waren de eindjes teen die nog uitstaken, met een
snoeimes afsnijden, dat ging als men het geleerd had heel vlug, maar
als ik niet goed oplette, sneed ik wel eens in mijn vinger. Maar de
manden die er waren moesten toch afgesnoeid worden. Een doekje om
de bloedende vinger, een vingersluifje er om heen, en het snoeien kon
weer doorgaan. U begrijpt wel dat het er nu niet makkelijker mee ging.
't Was gelijk een lesje om beter op te letten.
Het was in mei 1908 dat ik het plaatsje van mijn broer die naar Am.
ging innam. Even wU ik hier tussen voegen, mijn br. is 10 jaar geleden
te Vitsburg, een plaatsje in de Staat Mich, op 83 jarige leeftijd overleden,
terwijl zijn vrouw 2 jaar eerder overleden was. Wij hielden altijd door
schrijven kontakt met elkander, de laatste jaren iedere maand per lucht
post. Hij heeft wel eens geschreven; zo ver ik weet is er niet een manden-
makersbedrijf in Am. en ik denk dat het in Holland, mettertijd ook wel zo
zal zijn Het ziet er wel naar, dat hij dat goed gezien heeft, op ons eiland
is er niet één meer, en op Schouwen en Duiveland waar voorheen ook
mandenmakerij en waren ook niet één meer. Dat was in die tijd toen ik
het vak leerde wel anders. In Middelhamis waren er behalve wij, nog 4.
Ik zal ze even noemen: Piet v. d. Nieuwendijk die ook nog enkele jaren
met een paar zoons gewerkt heeft; Willem Jongejan (enkele jaren voor de
oorlog vertrokken naar f am. te IJmuiden, bij hem werkte Brampje Strong
een half invaliede mannetje; dan Joh. Versprille hij werkte alleen in een
schuur op de Achterweg, daar toen Notaris Van Buuren woonde. Ook nog
WiUem Huisman, hij woonde op de Zandpad en werkte thuis op de zolder,
het was, daar nu de Stoffeerderszaak van Campfens is. Die maakte meest
fijner werk, zoals wasmanden, boodschappenbennetjes, luierbennen, Jdn-
derwiegen, boterkorven, eierkorven enz.. Dat soort werk wer(i altijd van
witte teenen gemaakt. Witte teenen waren gewone teenen, maar geschud,
dus de groene bast er af. Hoe dat schillen ging, zal ik even schrijven. Het
werd gesneden ook wel gehakt, als het blad gevallen was; dat werk deed
men van november tot begin maart, teenhout behoort tot de wUgensoort,
men had daaronder ook nog verschillende soorten, ik zal er enkele noe
men: Katleen, meest, en het liefst door mij gebruikt, dan nog een paar
soorten die ook goed waren om manden te maken, zwarte driebast een
stug soort teenhout; Oostenrijks grauw een soort, de naam zegt het al, uit
Oostenrijk afkomstig. Bufteen een taaie teen maar meest dienstig om te
schillen voor witte teen. Dan vooral vroeger rode teen, ze waren niet zo
glad, en daarom bij de mandenmakers niet erg gewild. Om nu teen te
schillen gebruikte men het mooiste en taaiste teenhout. Men sneed of
hakte het in februari als het geen strenge winter was, ook wel vroeger.
Dan werden die teenen uitgepoot, in laag gelegen vochtige grond, liefst op
terreinen die met de vloed even onder water kwamen,, zoals je dat vooral
vroeger veel in de Biesbos had. Die teen die groen gehakt was, dus levend
hout was, ging in april, soms in maart al uitbotten. Nu is het zo, dat weten
we allen wel, als in het voorjaar de bomen of struiken gaan uitbotten, dan
komt er ruimte tussen de bast, het wordt dan wat vochtig onder de bast,
zo ook met de gepootte tenen er komen dan katjes aan en in april gaan
ook de knopjesi voor de jonge blaadjes zich ontplooien, dan is het tijd om de
teen te schülen, dat werk heeft plaats in 't laatst van april tot in 't laatst
van mei Dat is een heel werk, nu gaat dat voor de witte teen en Bufteen
die nog verwerkt worden machinaal, maar in de tijd toen ik bij mijn le
verancier in het voorjaar mijn nodige teenhout ging inkopen ging dat alles
nog zonder machines. Ik heb gezien dat er wel 20 Ambonezen aan het
schillen waren, een voor een, werd ieder teentje, dikkere en fijnere een
paar keer door een ijzeren tang getrokken. Dat was toen te Vlijmen. Bij
's-Hertogenbos was daar toen een kamp van Ambonezen. Het was slecht
werk voor de handen, als men het dagenlang doet, dan krijgt men er klo
ven van in de handen. Toen ik bij dat werk kwam kijken, lagen er al en
kele Ambonezen tussen de rijen teenhout te rusten, ze lieten mij hun han
den zien, en zeiden dat hun handen te veel pijn deden om. te werken, ze
hoopten al, het was in het laatst van mei, op de kersenpluk.
Ik noemde daar ook Bufteen, dat ik ook geschilde teen, maar die wordt
dan eerst in grote ijzeren bakken, nog met de bast er aan gekookt, en dan
geschild, vandaar krijgt ze die oranje bruine kleur, die wordt meest ge
bruikt voor lux werk, boodschappenmandjes, bloemenmandjes, fruitmand-
jes enz. ook veel voor hondemanden. Nu keer ik terug tot de tijd toen ik
het vak ging leren. Het was toen nog de tijd dat voor bijna alles manden
gebruikt werden. In Rotterdam en ook wel in andere plaatsen, had men
mandenmakerij en, die met 10 tot 20 man personeel werkten, er was toen
een drukke export van groente, peentjes en aardappelen, naar Engeland.
Dat werd allemaal verzonden in grote manden, de manden waren rond,
er ging een rond deksel op, dat werd met garen vastgemaakt, men ge
bruikte daar een lange naald, met een wijd oog voor, een zogenaamde
paknaald. Zo'n naald was dik en wat gebogen zodat men zonder gevaar
voor breken de naald en het garen door de mand en het deksel kon steken.
Die manden werden gewoon genoemd pakmanden, ze waren van verschil
lende grootte, daar peeën of aarpels iti vervoerd werden, waren natuurlijk
kleiner als daar waar groente in verzonden werd. Ik heb ze nog helpen
maken, wij maakten ze alleen als het met ander werk slap was want er
was heel weinig aan te verdienen, de grootste soorten kostten toen maar,
met deksel erbij 12 of 13 stuivers, daar moest de vracht nog af voor de
beurtschipper die ze vervoerde naar Rotterdam.
De mandenmakers buiten het eüand werkten veel per stuk, dat betekent
dat ze wisten hoeveel ze aan een mand die ze maakten aan loon verdien
den. U begrijpt wel dat ging dan tegen elkander op, om maar per dag of
per week de meeste manden te maken. Men gunde zich bijna geen tijd om
te eten of te slapen. Het was in die tijd, dat weten de oude mensen nog wel
lange dagen, hard werken, om een klein weekloon te verdienen, en vooral
de mensen, met nog kleine of scHoolgaande kinderen maakten wel moei
lijke tijden mee. Men was in die tijd geboren en groot geworden, dus men
wist van geen beter tijd, zodat de mensen, algemeen genomen, nog -tevre-
dener waren dan velen in onze weeldetijd. Ik zal nu wat vertellen waarin
hoofdzakelijk het werk bestond dat in mijn vaders mandenmakerij ge
maakt werd. De hoofdtakken van bestaan waren toen Landbouw en Vis
serij. Sommelsdijk landbouw, Middelhamis hoofdzaak visserij. Voor beide
bedrijven werden veel manden gebruikt. In de landbouw werden nog geen
machines gebruUrt.
(Wordt vervolgd)
VERVOLGVERHAAL
P. de Zeeuw J.Gzn.
Historisch verhaal uit de Middeleeuwen
Ultgevery „De Banier"
8
Zo'n bouwwerk als waarvan Frederik
droomde, zou schatten verslinden, dat
wist de kerkvorst best, maar dat achtte
hij geen bezwaar. De beminde gelovigen
zouden deze lasten graag genoeg dragen,
meende hij. De toren zou immers ge
bouwd worden ter ere Gods.
Op bisschoppelijk bevel werd het be
sluit tot het bouwen van een Domtoren
in die kerken bekend gemaakt.
Ook in het verre Henegouwen werd
men met het plan van de Utrechtse bis
schop bekend gemaakt.
Op een zondagmorgen werd het ook
afgekondigd in de kerk van het dorp,
waar Maarten Gevaerts woonde.
Het merendeel van de kerkgangers liet
dit bericht 'steenkoud.
Aan de mededeling, dat er in Utrecht
een Domtoren gebouwd zou worden,
werd nog toegevoegd, dat alle bouw
meesters van d© christenheid werden
opgeroepen, om hun bouwplannen in te
zenden.
Op een nader te bepalen- dag zouden
de ingezonden plannen aan het oordeel
van een vergadering van deskim.digen
worden onderworpen en de man, wiens
plan werd gekozen, zou de bouwmeester
van de Domtoren van Utrecht worden.
Zoals gezegd trokken de meeste kerk
gangers zich niets aan van de bisschop
van Utrecht en zijn bouwplannen.
Maar in de uiterste hoek van de kerk
werd een jongeman op het horen van
deze boodschap beurtelings bleek en
rood.
Maarten Gevaerts was gewoon, als de
kerk uitging geduldig te wachten tot
Maria van Ath naar buiten kwam, om
dan in het voorbijgaan nog een paar
woordjes met haar te praten.
Maar vanmorgen gunde Maarten zich
daarvoor de tijd niet. Nu was er maar
één gedachte, die hem bezighield.
Zou hij het eens wagen een plan te
ontwerpen voor die Domtoren en zou hij
het dan durven inzenden?
En als dat plan dan eens gekozen werd?
O, als dat gebeurde, zou de tijd van
roem, waarnaar hij zo verlangde, zijn
aangebroken.
Die toren zou hem een beroemd man
maken en Maria van Ath zou zijn bruid
worden. Zijn plannen lieten heb geen
ogenblik met rust. Hij werd er opge
wonden en zenuwachtig van.
Reeds een uur nadat hij uit de kerk
was thuisgekomen, klopte hij aan de
deur van de cel van broeder Clement.
Hij trof het niet best, want de monnik
lag geknield voor zijn stoel en was ver
diept in zijn gebeden.
Maarten begreep, dat hij hem hierbij
niet mocht storen en enigiszins teleurge
steld ging hij heen.
Jammer, hij had zo'n grote haast.
Peis tegen de aV'ond klopte hij weer
aan.
De pater ontving hem heel hartelijk
en met grote opgewondenheid vertelde
Maarten hem zijn plannen.
„Stel u eens voor, eerwaarde zo ein
digde hij zijn verhaal als het plan,
dat ik wil inzenden, wordt aangenomen,
dan ben ik in één slag beroemd en dan
wordt Maria mijn bruid".
Zo, eindelijk was hij uitgepraat.
Vol verwachting keek Maarten de
monnik aan.
Wat zou pater Clement wel zeggen?
Maar de monnik schudde langzaam
het grijze hoofd.
„Voor zo'n ontzaglijk plan is de tijd
nog niet rijp, mijn zoon", zei hij bedaard.
„Maar eerwaarde vader, ik maak toch
zulke goede vorderingen", zei Maarten
teleurgesteld.
„Dat weet ik welrnijn zoon. Maar ge
loof me, het ontwerpen van een plan
voor de bouw van een Domtoren te
Utrecht is te hoog gemikt, dat gaat jouw
krachten verte boven Maarten!"
„Maar ik mag het toch wel proberen,
vader, vroeg Maarten, al een heel
beetje gekalmeerd door de opmerking
van de pater. Proberen kan ik het
toch alicht. U weet, dat ik beroemd moet
worden, als ik ooit Maria mijn bruid zal
kunnen noemen".
„Ik hoor daar weer een verkeerd
Woord zei Clement Jij hebt het nog
maar steeds over beroemd worden. Dat
is ver mis. Jij jaaét naar ijdele roem
mijn zoon. Als jij dit trotse werk wüt
ondernemen tot de eer van God, dan
zou ik je graag mijn zegen geven, maar
nu kan ik dit niet doen".
Maarten dacht enige ogenblikken na.
Toen zei hij: „Dan zal ik het zonder
uw zegen gaan proberen, eerwaarde va
der. Maar ik wil beslist trachten bouw
meester te worden van de Domtoren te
Utrecht. Het is mijn vaste voornemen
en daarvan ben ik niet af te brengen".
De pater zuchtte diep.
„Maarten begon hij ik ben slechts
een sterfelijk mens en God heeft mij de
gave der profetie niet gegeven. Maar een
bang voorgevoel zegt mij, dat deze Dom
toren jou in het verderf zal storten".
„Kom kom, eerwaarde vader, nu ge
loof ik, dat u schromelijk overdrijft. U
moet niet zulke sombere voorspellingen
doen. U is zwaarmoedig en dat komt
omdat het zo donker is in uw cel".
Uit een nis in de muur haalde Maar
ten nu een zware koperen blaker te
voorschijn en nadat hij de kaars, die
daarin stond, had aangestoken, vertrok
hij, terwijl hij de monnik goede nacht
toewenste.
Reeds de volgende avond trad Maar
ten in het huis van de smid. De hele dag
had het grote plan door zijn hoofd
rondgespookt en toen de avond viel
moest hij naar Maria.
Zij zat aan het spinnewiel, terwijl
haar vader van zijn vermoeiende dag
taak zat uit te rusten in een lompe arm-
stoel.
Maarten begroette vader en dochter
heel beleefd, maar in de groet voor
Maria klonk een bijzondere warmte in
zijn stem door. Het meisje bood hem
vlug een stoel aan.
Aanvankelijk liep het gesprek lange
tijd over onverschillige zaken, maar ein
delijk wist Maarten er zo'n wending aan
te geven, dat hij gelegenheid kreeg met
zijn geliefde plannen op de proppen te
komen.
„Wat heeft de priester zondag in de
kerk een mooie afkondiging gedaan,
baas Van Ath zo begon hij vindt u
ook niet?" De smid, die direkt door had,
waarop Maarten doelde, deed alsof hij
hem niet begreep.
„Een schone afkondiging? vroeg hij.
Ach, de priester heeft vaak zoveel af te
kondigen,d at gaat gewoonlijk bij mij
het ene oor in en het andere oor uit.
Wat had hij dan nu weer te zeggen?"
„Heb je dan niet gehoord, dat hij
bouwmeesters opriep om in Utrecht een
Domtoren te bouwen?"
„O bedoel je dat? Ja, dat heb ik wel
gehoord, maar hoe kun jij dat nu een
schone afkondiging noemen? Dat is een
zaak voor bekwame architekten en kun
dige bouwmeesters".
„En voor mij!" vulde Maarten driftig
aan.
Een moment keek de smid hem met
ongelovige blikken aan.
„Voor jou?" vroeg hij toen langzaam.
„Ja zeker voor mijklonk het met vuur.
„Die afkondiging heeft mij ineens uit
de moeite geholpen. Ik ben van plan een
tekening te ontwerpen en dan ding ik
mee. Als mijn ontwerp aanvaard wordt,
ben ik de bouwmeester van de Domto
ren en dan is mijn toekoifist verzekerd".
Met een van geluk stralend gezicht
deelde Maarten zijn plannen aan de smid
mee. En het leek wel if de glans van zijn
gezicht door het gelaat van Maria werd
opgevangen.
Vol bewondering en vol trots keek zij
Maarten aan.
Wat durfde die jongen!
O, als dat plan toch eens gelukte.
Wat zou zij dan trots kunnen zijn op
haar bouwmeester.
Maari n het volgende ogenblik be
strafte zij zichzelf weer.
(Wordt vervolgd)
