EIIAIIDEn - niEUWS
Op reis rond het
jaar 19<
Westhoeve's Supermarkt
Renault 4.
^.ïtrH^ RENAULT
vonJcfhcijdcA
„Herr Kantor"
A
s
Bu
pKi
RAMOCO b.v.
2e blad
Dinsdag 20 juni 1978
No. 4700
ZEEUWSE WANDELINGEN
ft
KOOLWEG 11 OUDDORP Tel: 1384-2376
VERS VLEES
500 gram FEICANDEAU
100 gram SNITZEL
500 gram Randgehakt speciaal
300 gram HAM
4,99
1,89
4,99
1,89
1 draagtas CLQSET 3,98
3 fI. SINAS 2,25
3 fles DRINK 2,25
1 krat HEINEKEN 12,95
1 fles Varela Sherry 6,49
1 beker APPELSTROOP
1 potje AUGURKEN
MERGPIJPJES
advokaat of naturel
2 pak BLUE BAND
van 1,59 voor
1 zak Mini mars. Mini nülky
way of Mini snikkers
1 pot Hero Aardbeien jam
1 fles Prosit Frambozen-
bessenwijn
1 fles Quanto Wasverzachter
1 pak Stroopwafels 10 stuks
0,98
1,25
0,98
1,29
2,38
2,09
3,70
1,88
1,98
uit de kerken
GEREP. KERKEN
Molendijk 85 - Stad aan 't Haringvliet - Tel. 01871 -1662
WASAUTOMAAT
DEFBCT?
voor snelle reparatie
I 01877 -1236
Hellevoetse ambte
naren kiezen voor
taan zelf hun
werktijden
Simca 1100
RAIVIOCO b.v.
De tijd van reizen is weer begonnen.
Een groot deel van ons volk gaat naar
het buitenland of zoekt het ergens in
eigen land. Ook Walcheren wordt weer
druk bezocht, vooral de kust met zijn
mooie stranden vanaf Vlissingen tot
Vrouwenpolder. In dit artikel wil ik
eens nagaan hoe men hier reisje rond
de eeuwwisseling, dus omstreeks het
jaar 1900.
DE TRAM.
Toen begon de stoomtram door het
land te rijden. Precies gezegd op 14 april
1906 met de officiële naam N.V. Stoom
tram Walcheren. Verscheidene dorpen
kregen nu een vaste verbinding met
Middelburg. De opkomende badplaats
Domburg was nu gemakkelijk te berei
ken, maar met een grote omweg en het
duurde nogal lang.
Vooral voor het goederenvervoer heeft
de tram goede diensten gedaan: duizen
den kilo's aardappelen en suikerbieten
zijn ermee vervoerd. Ook de post naar
de verschillende dorpen ging per tram.
Maar het vervoer van de passagiers is
nooit geweldig geweest, vooral later niet
Toen gingen de schoUeren per fiets naar
de Middelburgse scholen, alleen bij
slecht weer gingen ze met de tram. Of
met de autobussen, die het vlugger de-
dendan het gemoedelijk voortstomende
trammetje.
De stoomtram werkte met verlies,
vooral toen de vrachtauto's steeds meer
dienst gingen doen. Vlak voor de eerste
wereldoorlog heeft men er nog over ge
dacht om er een ringlijn van te maken
met de kortere verbinding over Seroos-
kerke en Oostkapelle naar Domburg,
maar deze oorlog verhinderde de plan
nen. Ook na de vrede kwam er niets van,
het trammetje sukkelde verder, totdat
op 1 januari 1938 de dienst werd stop
gezet. De zijlijn Koudekerke - Vlissingen
was al eerder opgeheven. De naam is
nog jarenlang blijven bestaan bij de
autobussen, die de dienst van de tram
hebben overgenomen.
Maar hoe reisde men vóór het in
bedrijf steUen van de tram op Walche
ren? Dat is dus zo ongeveer rond het
jaar 1900.
Per fiets en te voet.
Enige tijd vóór dat jaar waren de eer
ste fietsen in gebruik gekomen, eerst
met massieve en later met luchtbanden.
Maar toen had nog lang niet iedereen
een fiets, zoals dat tegenwoordig het
geval is. Zelfs kleine kinderen van een
paar jaar oud fietsen al. Wat een vreem
deling eens de woorden in de mond gaf,
dat een Hollander zeker op de fiets ge
boren wordt!
Maar rond 1900 hadden nog maar en
kelen een fiets.
Naar het Franse woord velocipede
noemden ze het een velocipée. Echte
„progressieven" waren het die met zo'n
vehikel incluis aangegaapt werden als
een bezienswaardigheid van het dorp.
Ook wel beschouwd werden als een
beetje lichtzinnig om zo'n duur modem
ding te kopen.
Vrouwen klommen toch zeker niet op
zo'n tweewieler, dat was niet netjes en
volgens sommigen ook nog zonde. In
enkele jaren is dat gauw veranderd en
reden er steeds meer fietsen langs de
Walcherse wegen, vóór de inundatie van
1944 meest begroeid. De struiken aan de
kant gaven bij warm zomerweer heer
lijk schaduw en bij wind (het waait hier
zowat altijd) goede beschutting.
Wie geen fiets had deed het te voet, er
zat meestal niet anders op dan je voe-
betrof. Maar ze wisten niet beter, het
kon nu eenmaal niet anders.
Iedereen deed het trouwens.
Dat wil nu ook weer niet zeggen, dat
ze niet probeerden de kortste weg te
vinden. De kronkelende hoofdwegen
gebruikten ze alleen als het niet anders
kon. Smalle binnenpaadjes, soms dwars
door een weiland en met een aantal
smalle planken over de sloten, konden
meestal de tocht aardig bekorten.
Overal waren ze te vinden voor de ech
te Walcherse mensen, die in hun omge
ving iedere boerderij en ieder stuk
grond met de eigenaar bij naam en
toenaam kenden.
Met de wagen en de boot.
Toch was er omstreeks 1900 ook een
andere gelegenheid om op stap te gaan.
Dan spande de boer het paard voor zijn
verenwagen. Behalve zijn vrouw kon
hij ook nog een paar anderen uit het
dorp meenemen, die niet in het geluk
kig bezit van zo'n vervoermiddel waren.
Vooral oudere mensen, die de lange af
stand naar Middelburg niet meer kon
den lopen, hadden zodoende nog gele
genheid om er marktdag te houden.
Het was ook een bof als je met de
bodewagen kon meerijden. De meeste
Walcherse boer 100 jaar geleden
ten te gebruiken. En lopen konden de
mensen van toen, uren lang. Van het
dorp een paar uur lopen naar Middel
burg, als het bijvoorbeeld donderdags
markt was, telde men toen niet mee.
Hetzelfde aantal kilometers moest men
natuurlijk ook weer terug.
Ging een jongeling 't zaterdagsavonds
uit vrijen, dan moest hij vanzelf ook
tippelen. Woonde zijn meisje wat ver uit
de buurt, dan moest hij er dus een ste
vige wandeling voor over hebben. En
laat in de avond dezelfde weg terug.
Dat viel niet mee in de winter als het
regende of sneeuwde of als de weg glad
was. Bovendien overal pikdonker.
Maar onze voorouders zagen niet te
gen wat moeite op, vooral als het zo'n
aangename zaterdagavond gold.
Verwend waren ze niet wat het verkeer
Tram en autobussen op het emplacement te Koudekerke,
dorpen hadden een bodedienst op Mid
delburg (zeldzamer op Vlissingen), niet
iedere dag maar een paar keer per
week. Grote lage wagens met een huif
erover, door één of twee paarden ge
trokken. Bestemd voor vrachtvervoer,
maar zonodig met beperkte passagiers-
accomodatie. Als de wagen niet al te vol
geladen was, bleef er altijd nog wel een
plaatsje open voor een of twee mensen.
Nog eerder kon men Middelburg ook
wel over water bereiken, met een
bootje door de watergangen. Maar rond
1900 was dit vervoermiddel in onbruik
geraakt. Een halve eeuw vroeger werd
de vracht- en passagiersschuit nog al
gemeen gebruikt.
Na de strenge winter van 1890 is de
laatste schuitenboer Floris Malj aars van
Aagtekerke er mee opgehouden. Ieder
dorp had zijn schuitvlot, een houten
steigert je, waar de boten aanlegden.
Sommige dorpen hebben nog een Schuit-
vlotstraat, zoals Middelburg b.v. het
Domburgs schuitvlot heeft.
Als het in de winter vroor kon de
schuit geen dienst doen. Geen nood, dan
spande de boer zijn scherpgezet paard
voor de arreslee, ook als er een laag
sneeuw op de wegen lag.
Of wat primitiever, hij haalde de ijs-
bak („iezebak") van de zolder, de boe
rin stapte erin met een warme stoof
onder haar voeten en de korven met
eieren en boter op haar schoot. Zelf
bond hij zijn schaatsen aan en duwde
de ijsbak met inhoud voort. In die da
gen stonden grote weidegebieden onder
water en bij ijsgang kon hij dan in ta
melijk rechte lijn voortstekkeren en
hoefde niet altijd de kronkelende wa
tergangen te volgen.
Middelburg.
L. van Wallenburg.
NED. HERV. KERK
Beroepen te: Katwijk aan de Rijn W.
Vlasblom te De Bilt; Middelhamis D. v.
d. Berg te Ede; Wageningen J. den Hoed
te SUedrecht.
Aangenomen naar; Veenendaal P.
Vermaat te Vlaardingen.
Bedankt voor: Hasselt C. v. d. Bergh
te Rotterdam; Bleskensgraaf en Har
derwijk I. Kok te Zoetermeer; Wouden
berg C. V. d. Bergh te Rotterdam; Hars
kamp A. Vlietstra te Doomspijk; Oude-
water H. Koudstaal te Ridderkerk; Rot-
terdam-Z W. Vlasblom te De Büt.
Benthuizen: Na bevestiging door Ds.
J. Vos te Nijkerk met Ezra 7 10, deed
Ds. K. Exalto, gekomen van Hasselt, in
trede met 2 Cor. 4 6.
Ds. J. Arendshorst: enige tijd geleden
uitgezonden als docent aan de/Theol. Ho
geschool op Ambon, is door het zinken
van een vrachtscheepje, zijn gehele in
boedel kwijt geraakt w.o. een kostbare
bibliotheek.
Ds. P. v. Galen te Klundert hoopt
medio juli de 65 jarige leeftijd te berei
ken en zal dus binnenkort met emeritaat
gaan. Hij werd in 1938 predikant te Den
Bommel en diende vervolgens de ge
meenten van Eist: Brakel, Papendrecht,
Gorinchem, Hilversum en sinds 1967
Klundert.
Katwijk: Tot op heden zijn er te Kat
wijk ongeveer twee honderd duizend
handtekeningen binnen gekomen, waar
in het verzoek om terugkeer van de be
de in de troonrede, onderstreept wordt.
Beroepen te: Een W. ten Kate te Vleu
ten; Wolvega M. Beima kand. te Ooster-
wolde; Haarlemmermeer D. Dondorp te
Dronten; Rotterdam L. v. Dalfsen te
Hardinxveld; Schoonhoven D. Braam te
Vlaardingen; Honselersdijk H. de Boer
te Halle; Hülegom D. Bouwknecht te
Rotterdam; Mijdrecht F. Fokkema te
Laren; Woerden H. Bijleveld te IJlst.
Aangenomen naar: Woerden H. Bijle
veld te IJlst; Wolvega M. Beima kand.
te Oosterwolde.
Bedankt voor: Berkel A. Klap te Fij-
naart; Werkendam M. Kersten te Sche-
veningen.
Emeritaat: Wegens het bereiken der
65 jarige leeftijd gaan met emeritaat;
Ds. G. Aalbersberg te Stadskanaal. De
ze werd in 1948 op grond van singuliere
gaven, predikant te Zonnemaire en dien
de vervolgens de kerken van Nieuw
dorp; Vlaardingen en de Glidt (Zwijn-
drecht).
Ds. G. Kuipers te Gorinchem. Hij werd
eveneens in 1948 predikant te Boksum,
waarna hij naar Gorinchem ging.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te: Aduard, Onnen, Vrouwe
polder en Loppersum kand. C. Mewe te
Zwolle; Zevenbergen A. v. d. Sloot kand.
te Kampen; Ureterp R. Urban te Goes;
Eemdijk J. v. d. Wetering kand. te
Zwolle.
Aangenomen naar: Lutten H. Messe
link kand. te Enschede.
Bedankt voor: Anna Pauwlona, De
Lier, Deventer, Grijpskerk en Kornhom
H. Messelink kand. te Enschede; Rotter
dam T. Keegstra te Arnhem; 't Harde H.
Hidding te 's-Gravenhage; Albany
(Austratlië) J. Blok te Waardhuizen.
Praktisch en ekonomisch.
Enorm ruim met 'n vlakke vloer
voorwielaandrijving. Vijf deureri
wegklapbare achterbank
voor heel veel bagage. Pri
ma wegligging en vering.
Renault 4,4 TL
en Safari:
845 cc 34 DIN
pk, 120 km/u.
Benzinever-
door
en
per 1(X) km bij 90 km/u konstant.
Gratis: haal bij
ons 't kleurrijke
Renault boek
boordevol in
formatie over
autorijden en
alle Renault-
modellen.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te: Leerdam P. Roos te Har
derwijk; Rotterdam-C J. Marmi te As
sen.
Aangenomen naar: Putten A. Bijkerk
te Aalten als luchtmachtpredikant W.
Kruis te Wildervank.
Beroepbaar: De volgende kandidaten
zijn geslaagd en beroepbaar: C. v. Atten,
J. Groenleer, H. Jonkman en H. Velema.
Dordrecht: Na bevestiging door M.
Tanis te Sliedrecht, met 1 Thess. 5 12,
deed Ds. H. v. d. Ent, gekomen van Kat
wijk, intrede met Psalm 51 20.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te: Poortugaal en Amster
dam A. Hofman te Scheveningen; 's-
Gravenzande A. Elshout te Slikkerveer;
Oosterland A. Moerkerken te N. Beij er-
land; Ouddorp E. Venema te Drachten;
Hoogvliet D. Hakkenberg te Lisse.
Bedankt voor: Eindhoven M. Mondria
te Waardenburg; Nunspeet L. Blok te
Capelle aan de IJssel; Krimpen aan de
IJssel J. V. Haaren te Amersfoort; Bo
degraven A. Verhoeff te Chilliwack.
Curatorium: Het curatorium heeft als
student toegelaten, de heren Ir. M.
Burggraaf te Rotterdam; T. M. v. Dijk
te Dirksland; G. Mouw te Elspeet en G.
Sonneveld te Zoetermeer.
OUD GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor: Rotterdam-Z M. Mid
delkoop, vrij predikant te Zwolle.
THOLEN
Geslaagd. Mej. J. A. Zandee slaagde
aan de opleidingsschool voor het Chris
telijk Kleuteronderwijs te Middelburg
voor het examen hoofdleidster.
BERGEN OP ZOOM
Baggerwerk Oosterschelde
Van dinsdag 20 jimi tot half juli wordt
er door de baggermolen Holland VII van
de rijkshavendienst Oosterschelde in het
Bergsche Diep baggerwerkzaamheden
uitgevoerd. Er wordt dagelijks gewerkt
van 6.00 tot 19.30 uur. De gebaggerde
specie wordt in sleepbakken door de
sleepboot En Avant 19 via het Tholense
Gat vervoerd naar een in het Lodijkse
Gat gelegen stortplaats. Daarbij wordt
het Schelde - Rijnkanaal regelmatig
gekruist.
In' Hellevoetsluis mogen de gemeen
te-ambtenaren voortaan zelf hun werk
tijden kiezen. Burgemeester en wet
houders hebben dat beslist na het hou
den van een proef, die gunstig is uitge
vallen. De ambtenaren werken 7% uur
per dag; op zijn vroegst te beginnen
om half acht en op z'n laatst te eindigen
om kwart over zes.
De regeling is niet van toepassing op
het technisch personeel van Openbare
Werken, dat in de buitendienst werkt.
Het Hellevoetse systeem kent ook z.g.
bloktijden, waarop iedereen aanwezig
of bereikbaar moet zijn. Deze tijden
liggen tussen 9.00 uur en 12.00 uur en
tussen 14.00 uur en 15.45 uur.
De ambtenaren kunnen per dag kie
zen welke tijden zij werken. Vanzelf
sprekend moet dat in overleg met hun
collega's en chef, om de bezetting per
afdeling redelijk op peil te houden. Een
andere regel is nog, dat de lunchpauze
kan variëren van 30, 60 of 90 minuten.
1976, 33.000 km, rood.
RENAULT DEALER
01871 - 1662 - 1553
VERVOLGVERHAAIJ
door Barend de Graaft
Uitgever^ B.V. „De Banier" - Utrecht
23
Nee, dat kon zeker niet. En wat zou
dat helpen?
„Wat is er?" vroeg zijn moeder met
nog meer schrik in haar stem omdat ze
zag welke grote ogen Rudolf opzette,
net of hij aan iets vreselijks dacht.
„Niets, moeder!"
Voor geen geld van de wereld zou hij
willen zeggen, wat er ineens in hem
opkwam: wolven! Nooit aan deze kant
van de berg. Maar Manuel had toen ook,
toen met die reebout gezegd, dat er
wolven waren. En gisteren hoorde hij er
ook weer over praten. Bij een boer had
den ze zelfs een kalf gedood, waren ze
in de stal gekomen. Dat was wel heel
ver weg bij een dorp, dat nog veel ho
ger in de bergen lag, maar
Nee, hij zei daarvan niets tegen moe
der. Maar het maakte hem zelfs heel erg
ongerust. Wat kon een man tegen een
troep wolven beginnen? Dan weer zette
hij de angst radikaal uit zijn gedachten.
Aan deze zijde van de berg waren in
geen jaren wolven gezien. Maar
MaarDan was er de angst weer.
Toen met dat arme reetje!
Ze stonden angstig bij elkaar. Rade
loos, met toch de hoop in het hart, dat
het goed zou komen. Allerlei veronder
stellingen kwamen bij hen op. Vader
was immers nogal verkouden. Misschien
is dat erger geworden op de heenreis
en misschien heeft dat goede vrouwtje,
waar vader het altijd over had, wel ge
zegd: je komt de deur niet uit, Schnei
der! Geen kwestie van, denk je dat ik
een man, die zo hoestDat kon!
Er waren meer mogelijkheden. Rudolf
had in een boek uit de bibliotheek ge
lezen, dat een man helemaal onschuldig
door de poUtie werd opgepakt, omdat er
een bankoverval had plaats gehad en de
politie iedereen, die ze niet kenden en
die nog laat op straat Uep, maar voor
de zekerheid opsloten. Als ze dan mor
gen te weten kwamen wie vader was...
Al die veronderstellingen namen de
onrust niet weg. Als ze elkaar aankeken,
herkenden ze in eikaars ogen dezelfde
angst. Lotte sliep rustig door. Die wist
gelukkig nergens van. In de keuken
pruttelde de pap in het pannetje. Ineens
zag Rudolf het reediertje zo duidelijk,
hoe het even zijn pootje bewoog en zijn
kopje oprichtte. Een wolf! Wolven! Hij
maakte een vreemd, bang geluld. Moe
der keek er niet eens van op. Ze zou zelf
ook welZe zei: „Waar denk je aan,
Rudolf!"
„Nee, nee zei hij haastig en liep
naar de kapstok in de gang. Ik ga
naar Manuel en
„Maar jongen! Het is middernacht,
die man
Eigenlijk was Rudolf altijd nog echt
een kind geweest. Een grote jongen, die
heus wel naar zijn moeder luisterde.
Maar nu zette hij, zonder met haar te
overleggen, zijn idee door: naar Manuel!
De man, die beter dan wie ook de ber
gen en de bossen kent. Trouwens, moe
der weerhield hem niet. Ze zei niet: blijf
hier, RudoU! Ze wist immers ook niet
wat het beste was? Met tranen in de
ogen en de blijvende angst in haar hart
keek ze hem na,, hoe hij, dicht in zijn jas
gedoken, de ij smuts over de oren, de
bergstok in zijn hand over de dorpsstraat
liep, in de richting van de Sonnenkop-
pe. Heel het dorp sliep. Het was bitter
koud en de maan scheen. Moeder ging
terug in huis, wierp zich op de knieën
voor de bedstede, op dezelfde plaats
waar vader altijd geknield lag, voor ze
gingen slapen. „O God en Heere!" Veel
woorden had ze niet. Het was slechts
een angstig vragen om hulp, om raad.
Wat moesten ze doen?
Manuel wist het ook niet. Rudolf had
snel gelopen, zonder vrees voor de ver
schrikkingen van de nacht; hij hijgde en
sprak eerst voor Manuel in raadselen.
„Vertel nu rustig, Rudolf. Wolven? Er
zijn van 't jaar geen wolven en zeker
niet aan deze kant van de Adlerhohe of
de Sonnenkoppe. Dat zou ik toch weten?
En je hoort ze niet ook. En je vader
kwam van de stad? Nou, dan blijft hij
toch aan deze kant van de spitsen. Ga
maar gerust naar huis. Je vader komt
morgen wel boven water. Misschien
was er één van zijn vrienden jarig en
zitten ze lekker bier te drinken".
Manuel begreep niet, dat Rudolf daar
over zijn hoofd minachtend opzij gooide.
Vader en dan bierdrinken en ons in zorg
en angst laten zitten!
„We kunnen nu niet gaan zoeken ook
vond Manuel. Wat zou dat helpen?
Je vader is toch een flinke man, die heus
wel de weg weet. En trouwens, de post
weg naar de stad is een brede gladde
baan".
„Maar het pad langs de Teufelskluft?"
Rudolfs stem huiverde. Hij had zo sterk
aan de wolven gedacht dat het niet in
hem op was gekomen, dat vader vaak
het pad langs het ravijn nam.
„Wat zeg je? schrok Manuel
Langs de Teufelskluft?" Rudolf haalde
diep zijn adem op en knikte.
„Maar ja klonk ineens geruststel
lend de zware bas van Manuel je va
der is een goeie bergman en als hij dat
pad iedere donderdagavond neemt!
Kom, ik ga met je mee. Even wat aan
trekken. Kom binnen!"
Nog steeds had Rudolf voor de onder
deur van Manuels huisje gestaan en de
jager aan de andere kant. Manuel liet
hem nu binnen.
Fritsel, Manuels vrouw, vroeg: „Wie
is daar, Manuel? Wat is er aan de
hand?" Manuel was bezig een klein
olielampje aan te steken en vertelde
wie er was en waarom de jongen mid-
dlen in de nacht de Sonnenkoppe was
opgeklommen.
„Maar, maar klaagde het vrouwtje
waarom
„Hou je mond maar dicht en ga sla
pen". Manuels stem klonk wat stuk. Hij
wilde niet, dat zijn vrouw de jongen nog
meer van streek maakte door allerlei
vragen te stellen op verhalen op te han
gen van mensen, die in de Teufelskluft
verongelukt waren. Hij kleedde zich
warm aan, trok een dikke ij smuts over
zijn haar en over zijn oren, nam de buks
van de wand, boog zich even over zijn
vrouw in de bedstee, die met bezorgde
stem zoals ze dat altijd wel zou doen,
dacht Rudolf, als haar man de bergen in
moest „voorzichtig, Manuel! Voor
zichtig!" zei.
Manuel haalde uit het schuurtje,
naast het huis, een paar strengen touw
en een paar ijzeren pinnen, die Rudolf
te dragen kreeg. „Jammer zei hij
dat Karro dood is, mijn goeie hond. Die
zou ons kunnen helpen. Wat is eigenlijk
een jager zonder hond", gromde hij.
Toen stak hij een lantaarn aan en liep
Rudolf voor de berg af. 't Ging snel.
Gelukkig hadden ze nu de wind mee, die
op de heenreis Rudolf de oren bijna van
het hoofd gesneden had.
Eigenaardig! Nu hij bezig was, nu hij
wat deed voor vader, was dat stomme
gevoel van angst min of meer geweken.
Als Manuel ook hielp! Wat een kerel
toch!
Toen ze voorbij het huis van Heinz
Ziegler op de postweg kwamen, bleef
Manuel staan. „Jij gaat thuis kijken, of
hij soms gekomen is. Stel je voor, dat
we voor niets gaan zoeken. Ik haal de
oude Ziegler en Heinz uit hun bed.
We moeten meer mannen hebben, als
er werkelijk wat aan de hand is en..."
Bots zweeg hij. 't Was vreemd, dat Ru
doU nog niet gemerkt had hoe bezorgd
Manuel was geworden, toen hij hoorde
dat vader nogal eens het bergpad langs
de Teufelskluft nam om vroeger thuis
te zijn. Zo'n schoenmakertje toch! mom
pelde de jager en stapte naar het huis
van de Zieglers toe.
Toch wekte hij hen nog niet. Eerst de
jongen afwachten. Geen nodeloos ge
rucht. Rudolf rende naar huis. Nee, va
der was er nog niet. Hij hoefde het niet
te vragen. Door het raam zag hij, dat
moeder voor de bedstede geknield lag.
Even deed hij de deur open en riep: „Ik
ga met Manuel op zoek!" Moeder kreeg
niet eens de gelegenheid om hem iets te
vragen. Hij rende terug naar de plaats
waar Manuel hem wachtte.
(Wordt vervolgd)
