EIIAnDEtI - niEUWS
vonder lidjden
Overdenking
RIKKEN b.v.
^^Q^
GARAGE KNOPS
„Herr Kantor"
VAUXHALL
2e U&d
Vrijdag 2 juni 1978
No. 4695
HET
KITKVENSTER
blik op kerk
en samenleving
brengt een zig-zag
naaimachine
geheel compleet van
389,tijdelijik voor
officieel dealer voor
W. RIKKEN B.V.
Korte Meestraat 17
BERGEN OP ZOOM
Tel. 01640 - 35878
Contactdag Kinder
boerderij en open
Zomerfeest
Hernesseroord
WASAUTOMAAT
DEFECT?
voor snelle reparatie
I 01877 -1236 I
uit de
Heilige Schrift
iVlosseizaadvisserij
Verbod voor
iiokhanenvisserij
Uw huis verkopen?
TAIVIBOER
Boeten voor
zagerspitters
Opdracht voor
levering nieuwe
viskotter
GERo
altyd voor iedereen
X 15% korting X
X A. Vroegindeweij X
X Westdijk 46 - Mddelliarms
Bloedplasma-avond
van het Rode Kruis
Dan heeft u goed gekozen.
50 jaar
Reakties
Een groot goed
50 jaar Eilanden-nieuws. Dat is na
tuurlijk geen feit van wereldschokken
de betekenis. En toch zou het vreemd
zijn wanneer we deze gebeurtenis in dit
hoekje van de krant maar ongemerkt
voorbij zouden laten gaan. Want zolang
de krant bestaat, zolang bestaat ook het
Kijkvenster.
Dat laatste wil niet zeggen dat ook
Waarnemer 50 jaar „bestaat". En zeker
niet dat het in die 50 jaar steeds dezelfde
Waarnemer is geweest die door het ven
ster keek. De wacht werd weleens afge
lost, hoewel ook weer niet zó vaak.
Laten we het zó zeggen: Waarnemers
zijn gekomen en gegaan, maar het Kijk
venster is gebleven.
„Blik op kerk en samenleving". Zo
luidt sinds enige tijd de ondertitel van
deze rubriek.
Er wordt gepoogd wekelijks een ak-
tueel onderwerp in het vizier te Icrijgen
en dat van commentaar te voorzien.
Soms is dat een maatschappelijk, soms
een politiek, soms een kerkelijk onder
werp. De ene week is er meer nieuws
dan de andere. De ene keer is het nieuws
interessanter dan de andere. Maar er is
altijd wel iets. En zo niet, dan babbelen
we zomaar een eind weg.
Een rubriek als deze heeft per defini
tie iets subjektiefs. De Waarnemer se-
lekteert het nieuws, maakt er een keuze
uit en geeft er zijn visie op. Zijn visie,
waar niet iedereen het mee eens hoeft te
zijn, waar ook niet iedereen het mee
eens kan zijn. Zoveel hoofden, zoveel
zinnen, zeggen we. En zoveel abonnees,
zoveel meningen. Meningen die weer
afhankelijk zijn van eigen achtergrond,
politieke partijkeuze, kerkelijke rich
ting enz.
Daardoor sta je als Waarnemer iedere
week weer voor een probleem. Er komt
heel wat op je af, vanuit de dagbladen,
de periodieken, de kerkelijke pers. Maar
is datgene waar op een bepaald moment
je interesse naar uitgaat, ook werkelijk
aktueel? En als je erover schrijft, zal
het dan de interesse van de lezers heb
ben? En sta je niet te gauw klaar met
je oordeel? En als je dit aan het papier
toevertrouwd, zullen er dan geen reak
ties komen?
Nu doe ik dit werk alweer lang genoeg
om te kunnen spreken vanuit enige er
varing. Toen ik ermee begon zei mijn
voorganger: „Als je niets hoort is het
meestal goed". Dat is in de loop der ja
ren waar gebleken. Lezers reageren al
leen als ze het ergens niet mee eens zijn.
Daar ben je weleens dankbaar voor,
want dan bUjkt tenminste dat je ge
schrijf gelezen wordt. Zou je nooit iets
horen, dan zou je denken dat iedereen
systematisch je rubriek overslaat. Maar
zo nu en dan komen er ineens een paar
pennen in beweging en dan weet je het:
Ik word in ieder geval gelezen.
Toch over het geheel genomen zijn
de reakties miniem. Daar kunnen ver
schillende oorzaken voor zijn. Het is
toch mogeUjk dat een groot deel van het
lezersbestand dit hoekje niet inkijkt.
Het is ook mogelijk dat een categorie
abonnees denkt: Laat hem maar klet
sen! En de derde mogelijkheid is natuur
lijk dat je zo kleiirloos schrijft dat
iedereen het er wel mee eens moét zijn.
Hoe dan ook, de krant bestaat 50 jaar
en het is gebleken dat deze rubriek toch
wel in een behoefte voorziet. Ik heb u
zómaar eens deelgenoot gemaakt van de
zorgen die een Waarnemer kan hebben
als hij z'n hoekje vullen moet. Daarom
gaan we, als de Heere ons het leven en
de kracht geeft, maar gewoon door. En
reakties zijn altijd welkom.
Laten we tenslotte met dankbaarheid
vaststellen dat we deze krant een halve
eeuw mochten hebben, en dat we daarin
de vrijheid hebben voor onze mening uit
te komen. Een mening die altijd weer
zal moeten worden getoetst aan het
Voor de derde opeenvolgende keer
wordt op 17 juni a.s. een „Contactdag
Kinderboerderij" gehouden, benevens
een Zomerfeest, georganiseerd door „de
Brugh".
We willen nu alvast enkele onderde
len van het druk gevulde feestprogram
ma meedelen.
09.30 - 12.00 uur: Kinderspelen voor de
uitgenodigde scholen.
De verschillende scholen zullen
per klas tegen elkaar uitkomen.
12.00 - 13.00 uur: Piknik voor de deelne
mers aan de kinderspelen.
13.00 - 16.15 uur: Gevarieerd program
ma o.a.:
stands, zoals: Koek en Soopie -
Rad van Avontuur - Ballengooien
- Ringwerpen - Kegelen - Touw
tje trekken - Hora.
Voetbalwedstrijd: bewoners
Hernesseroord - ouders.
Schapen scheren, spinnen, weven
Optreden Sempre Crescendo en
Brassband.
Optreden Oostmoerse Ruiters
Optreden Kindercircus.
16.15 uur: Prijsuitreiking van ochtend-
spelen.
16.30 uur: Balonnenwedstrijd.
Alle kinderen van het eiland en van
Hernesseroord zijn op deze dag welkom
op Hernesseroord.
Woord en de belijdenis der kerk.
We beseffen, geloof ik, nog te weinig
dat dit een groot goed is. Want de pers
is een machtig wapen, ook tegen de
geest van de tijd. En naarmate de tijd
geest veld wint, wordt toch ook onder
ons het besef levend dat we de krachten
moeten bundelen en dat we ons tegen
die tijdgeest hebben te wapenen.
Juist vandaag las ik een stukje van
Prof. C. Veenhof, die met dankbaarheid
vaststelde dat een krant als het Refor
matorisch Dagblad in korte tijd meer
dan 42.000 abonnees heeft gekregen.
Daarnaast bestaat in Vrijgemaakte
kring het Nederlands Dagblad met een
oplage van 20.000. Hij noemde ook ver
schillende kerkelijke bladen aan de
rechterzijde van de Gereformeerde Ge
zindte. Dat zijn verheugende cijfers, die
wel niet alles zeggen, maar die toch
spreken! Want op deze wijze komen de
Reformatorische beginselen toch nog in
duizenden gezinnen. En daarom mogen
we ook het 50-jarig bestaan van EUan-
den-nieuws in alle ootmoed, maar ook
met diepe dankbaarheid herdenken.
WAARNEMER.
HERDENKEN
„Want Gij zflt mij een hulp
geweest".
David, de man naar Gods hart, heeft dit
geloofsgetuigenis uitgesproken in psalm
63.
Hij mocht terugkijken op de weg, die
hij gegaan had. De Heere was voor hem
geweest de nimmer beschamende toe
vlucht. Hij was omringt van velen, als
hij dit uitspreekt. Maar, hij zegt niet tot
de mannen, die bij hem zijn dat hij
staande is gebleven dóór hun hulp.
Daarmee miskent hij niet de trouwe
hulp en vriendschap van hen, die in de
nood en de strijd hem trouw bleven.
Maar hij mag door het geloof zien dat
dit alles vrucht is van de trouw en de
bewaring des Heeren.
De plaats waar deze belijdenis wordt
uitgesproken is: toen hij was in de
woestijn van Juda. Hij was niet in een
paleis, maar in een veldleger. Ieder
ogenblik kon de boodschap komen om
op te trekken.
Dan wachtte weer een andere strijd en
een andere legerplaats.
Hij mag, als hij in de woestijn is ge
tuigen: „O, God, Gij zijt mijn God".
Als David op zich zelf ziet is er bij
hem geen oorzaak aan te wijzen dat de
Heere een hulp was. De Heere was hem
een hulp geweest. Dat is tot verwonde
ring van het hart. Hij mag daarin op
merken de onveranderUjkheid in God.
Deze woorden van David zijn een ge
tuigenis bij de herdenking van het 50
jaar bestaan en verschijnen van ons
streekblad: „Eilanden-nieuws".
Wij schrijven: ons blad. Zo is het in
derdaad. Immers „EUanden-nieuws
heeft deze plaats gekregen in vele ge
zinnen.
Haar plaats is dan ook een bijzondere.
Haar uitgave steunde op de begeerte
van een deel der bevolking, die naast
een eerlijke ook een principiële bericht
geving verlangde.
Gezien de ontwikkeling van het staat
kundig en maatschappelijk leven moest
het ook dienen om gegrond op het Woord
des Heeren een antwoord te geven op de
vele vragen, die opkwamen en zich
voor deden.
Voorwaar, geen geringe taak. De opzet
van een streekblad als dit, plaatste hen
midden in de strijd. Dat waren de man
nen van het eerste uur zich goed bewust.
Toch heeft de Heere hen daarin niet
beschaamd. Als na 50 jaar ons een te
rugblik wordt vergund, zijn er vele za
ken, die onze aandacht hebben.
Ook nu is de plaats: „In de woestijn".
Dat is toch de plaats waar de Heere in
leidt en bewaart. Het is goed dat voor
ogen te houden. Toen David van uit de
spelonk van AduUam optrok was er
slechts een hand vol getrouwen bij hem.
Tegenover de macht en de kracht van
Saul en zijn leger was het nietig en ge
ring. Toch heeft de Heere betoond te
staan aan de zijde van dit kleine getal.
Zo mogen wij in alle schuchterheid spre
ken van de hulp des Heeren aan het
kleine getal dat het aandurfde „Eilan
den-nieuws" te laten verschijnen.
In de woestijn van Juda trok een ge
ringe schare op en met inzet van alles
wat ze hadden, zelfs hun leven, hebben
zij het met Gods hulp aangedurfd.
Zij zijn niet beschaamd geworden.
David mag schrijven: „Gij zijt mij een
hulp geweest".
De Heere wil met geringe middelen,
grote zaken uitvoeren. Het ging niet om
winstbejag, maar de zaak des Heeren
drong. Zo trok ook 50 jEiar geleden
„Eilanden-nieuws" op, om een bood
schap te brengen zonder geldelijke voor
delen na te streven. Hoe belangrijk is
immers de voorlichting in het perswezen
De geschiedenis van de volken leert ons
daarvan de zegen, maar ook de vloek.
Hoevele volken zijn in het verleden door
de nieuwsmedia gedreven in de paden
der zonde en revolutie. Maar, hoe heeft
de Heere ook zijn zegen geboden in het
houden van Zijn geboden. Door per
soonlijke mededelingen van lezers weten
wij, dat ook de overdenkingen uit de
Heilige Schrift tot zegen zijn geweest.
David heeft in de woestijn strijd ge
voerd. Zij hebben zijn ziel gezocht, zo
schrijft hij, maar zij hebben niet over-
mocht.
De loopbaan van „Eilanden-nieuws" is
niet zonder strijd verlopen. Voor velen
was het blad een doorn in het oog. Toch,
heeft de Heere betoond: „Gij zijt mij een
hulp geweest". „Daar heeft de vijand
boog en schild en vurige pijlen op ver-
spUd".
Om ook na 50 jaar getrouw aan de op
zet een boodschap te mogen houden, zal
dezelfde ijver en liefde geëist worden.
Dat zal het blad alleen de plaats doen
behouden, welke de Heere in het ver
leden gaf.
De belijdenis uit Psalm 63 en de we
tenschap, dat de Heere een hulp was,
eist dit ook.
Dat geeft voor de toekomst de enige
garantie van het waardig voortzetten
van het werk dat toebetrouwd werd.
Bewaar het pand, u toebetrouwd. Dat
geeft verwachting voor de toekomst.
Dan kon David schrijven: „In de
schaduw van uw vleugelen zal ik vro
lijk zingen".
Gelijk een vogel zijn beschermende
vleugelen uitbreid over haar jongen, zo
veilig zjjn zij, die het op de Heere wa
gen mogen. Dan stijgt een loflied op in
het hart van de zanger Israels.
Hij mag blij zijn in God. Na vele
klaagliederen, is zijn hart verblijd in de
Heere.
Hoe wonderlijk is toch het geloofsle
ven. In de woestijn, na de strijd zich
veilig in God te weten.
Zo moge het ook zijn wanneer wij ge
denken het vijftig jarig verschijnen
van ons blad Eilanden-nieuws. De bij
zondere plaats welke de Heere gaf legt
verplichtingen op. Dan is er ook nu, ja
misschien meer dan ooit een taak.
Mijn ziel kleeft U standvastig aan
Gij ondersteunt mijn zwakke schreden;
Uw rechterhand, vol mogendheden,
Doet mij getroost en veilig gaan.
Dirksland.
Ds. P. Blok.
Het verruimen van de grenzen waar
binnen op het Friese Wad, mocht wor
den gevist, zoals die in de week van 22
tat 26 mei door de Inspectie der Visse
rijen is toegestaan, heeft voor de mos
selzaadvisserij uitstekend gewerkt.
Vooral in het Bosgat (een deel van het
Friese Wad, waar eerst niet mocht wor
den gevist werd een tamelijk goede bank
ontdekt, waarop door plm. 50 schepen
werd gevist, op zaad van uitstekende
kwaliteit.
Deze week is de visserij verdeeld, de
meeste schepen zullen op het Friese
Wad blijven vissen, maar een ander deel
zal vissen op het Groninger Wad, maar
uitsluitend dat deel van de vloot, dat
percelen om te bezaaien in Zeeland be
zit, want uitsluitend in Zeeland mag het
zaad van het Groninger Wad worden
uitgezaaid.
------O------
Dhr. P. J. Huijbrecht te Terneuzen,
lid van de Prov. Staten van Zeeland,
heeft de aandacht van Ger. Staten ge
vestigd op de visserij op kokhanen of
kokkels, zoals deze de laatste jaren
wordt verricht met de z.g. zuigappara-
tenvisserij.
Dhr. Huijbrecht is van mening, dat
door deze sterke zuigapparaten, de ge
hele zeebodem c.q. de bodem van Oos-
terschelde zodanig wordt verwoest dat
er gevaar bestaat voor alle andere die
ren die in en op deze bodem leven. Hij
wil de structuur- en milieuverwoesten
de apparatuur verbieden.
Door de rechtbank in Rotterdam wer
den vorige week een aantal zagerspit
ters uit West-Brabant fors beboet, we
gens het vernielen van mosselzaad- en
mosselzaadpercelen in Volkerak en in
de Oosterschelde (Gouweveer-polder).
Vooral op de percelen van de Firma
Hoogerheide te Bruinisse werd enorme
schade aangericht.
Veroordeeld werden J.J., W.C, L. van
C. en G, van H. uit Roosendaal, P. van
C. uit Stampersgat en C.K. uit Zegge tot
boetes van 500,tot 750,De beide
eerste verdachten werden tweemaal op
heterdaad betrapt.
De schade die men met intensief za
gers steken op een mosselperceel kan
worden aangericht kan in de tienduizen
den guldens belopen, maar de zagerspit
ters realiseren zich dat blijkbaar niet.
Hun doel is zoveel mogelijk zagers spit
ten en zagers houden zich bij voorkeur
op, op mosselpercelen tussen de mosse
len, een kUo zagers brengt een spitter al
gauw 60,op. Met walkie talkies
waarschuwen de spitters elkaar als ze
onraad zien of vermoeden. En het ge
vraag naar zagers, die als visaas worden
gebruikt, neemt nog steeds toe. Alleen
voor vrijheidsstraffen is een zagerspit-
ter bang.
De Firma P. Maaskant en Zonen te
Bruinisse kreeg opdracht tot het leveren
van een nieuwe Noordzeeviskotter aan
de rederij Firma Bakker te Den Helder,
geheel naar de eisen des tij ds in te rich
ten.
Rederij Bakker is eigenaar van vier
Noordzee viskotters en de nieuwe kot
ter gaat de H.D. 25 vervangen die naar
het buitenland is verkocht.
Het schip zal worden gereedgemaakt,
bij Maaskant B.V. te Stellendam, waar
het casco, overgebleven uit een andere
transaktie al gereed ligt. De opdracht is
opnieuw aan een stralïke tijdslimiet ge
bonden, maar Maaskant heeft al meer
bewezen, dat op dit gebied nogal wat
kan worden gepresteerd. In elk geval be
tekent het wel een half jaar werk voor
het SteUendamse bedrijf.
De levering van een nieuwe Noord-
zeekotter voor Nederlandse rekening, in
een tijd, van contingentering van de
vangsten en inkrimping van de vloot is
wel een bijzonderheid.
POORTVLIET
Frontale botsing, drie gewonden
Een auto, bestuurd door M. B. A. uit
Rotterdam, reed maandagavond op de
PoortvUetsedijk, richting Poortvliet, in
een onoverzichtelijke bocht op de lin-
kerweghelft. Hij botste daardoor op een
tegemoet komende auto bestuurd door
H. J. P. uit Poortvliet. De beide bestuur
ders en een inzittende van A.'s auto
werden gewond en overgebracht naar
het ziekenhuis te Bergen op Zoom.
X op alle komplete cassettes X
afd. Middelhamis, Sommelsdqk,
Den Bommel en Stad aan 't Haringvliet
Voor Den Bommel,, Stad aan 't Haring
vliet, Sommelsdijk en Middelhamis
vindt de bloedafname plaats op maan
dag 12 juni 1978 van 18.00 tot ongeveer
20.30 uur in de Sporthal te Middelhamis.
Hiervoor ontvangen de donors een
oproepkaart.
Nieuwe donors tussen 18 en 65 jaar
kunnen zich opgeven bij Mevr. Franzen,
Oudelandsedijk 6, post Middelhamis
(tel. 01875 - 359) of op maandag 12 juni
in de Sporthal.
Willen de donors a.u.b. op 12 juni de
Zegelkaart en de oproepkaart meebren
gen?
Hij scoort
lioge kijkcijfers
De Vauxhall Chevette is populair bij
een breed publiek. Dat komt omdat de
Chevette gevoel voor stijl, luxe en
komfort goed kombineert met pittig
rijplezier. Z'n motor - een 1256 cc
4 cylinder is betrouwbaar en z'n weg
ligging sportief en stabiel.
't Kan best zijn dat de Chevette ook
bij u hoge ogen gooit. Moet u 'm wel
even komen bekijken. Op uw gemak en
ongestoord. Als u ons daarbij nodig
heeft, dan even 'n seintje graag. Doe 't
wel, nog voor u 'n nieuwe wagen kiest.
Want anders kiest u misschien verkeerd.
Vauxhall Chevette. Leverbaar
in 9 uitvoeringen met 2,3, of
4 deuren. Vanaf f 11.558,-,
incl. BTW ex. General Motors
Continental, Rotterdam.
Prijswijzigingen voorbehouden.
Uw Vauxhall/GM Ranger/Bedford dealer:
Langeweg 113, Tel. 01870-20 43/22 22, Middelharnis.
Financiering mogelijk via het GM ACN-plan.
VERVOLGVERHAAIJ
door Barend de Graaft
Uitgeverij B.V. „De Banier" - Utreclit
18
„Ha, schoenmakertje zei de burge
meester, toen Rudolf binnenkwam.
Excuseer me even, heren. Ik moet Ru-
dolfje even hebben. Kom mee, jongen".
De grote man stond een beetje moei
lijk op. Zijn buik, met de gouden horlo
geketting er overheen gespamnen, kwam
ver over de tafel. „Kom eens even mee!"
Rudolf volgde hem tussen de mensen
door, die ruim baan maakten voor
„de Bierton" dacht Rudolf, en hij knip
oogde tegen zichzelf. Even kwam een
hand op zijn schouder. Hij keek op en
zag, dat het Manuel, was. Ze groetten
elkaar als goede bekenden.
De burgemeester opende een deur,
Rudolf volgde hem en kwam in de gang
van het woonhuis. De mooie, deftige
gang, waar hij vanochtend gebloosd
had bij het passen van de schoentjes
van Klara. Zou hij nu mee moeten in de
deftige huiskamer? Zou de burgemees
ter hem daar vragen om in de plaats
van zijn vader...? Zou...?
Maar de burgemeester deed niet de
huiskamerdeur open, maar die van de
kelder. „Ga maar eens voor, jongen!"
Rudolf zag een brede trap van steen
rode plavuizen. Er kwam een kUle lucht
omhoog, met die bepaalde geur van kel
ders in de zomer. Hij hoorde iets. Waren
er mensen in de kelder? De burgemees
ter, die hem volgde, duwde hem tegen
de schouder, dat hij door moest lopen.
In de kelder was het bijna donker. In
de muur, naar de tuin, was ook slechts
één klein raampje.
Toen hij met de burgemeester op de
keldervloer stond, hoorde hij duidelijk
het ademhalen van mensen. Er waren
dus
Naast hem klonk het geluid van een
lucifer, die aangestoken werd. Even la
ter brandde een kaars en daarvlak
naastelkaar, handen en voeten stevig
gebonden, zaten PiUp en Heinz. Rudolfs
mond ging open en verschrikt keek hij
de grote man naast hem aan. Even voel
de hij zijn hart bijna stilstaan. Zou hij
naast hen moeten gaan zitten en ook ge
bonden worden? Dacht de burgemees
ter, dat het een eerlijke vechtpartij was
geweest, zou
„Dat zijn geen vrinden van je, hè?"
Zwaar klonk de mannenstem.
Rudolf schudde het hoofd.
„Ze hebben je voor de tweede maal
gemeen behandeld, hè?"
Rudolf knikte.
„Ik wou je maar even laten zien, dat
ik een rechtvaardig mens ben. Ik weet
precies wat er op de ruïne is voorgeval
len. De dwazen hebben er over opge
schept. Tegen mijn dochter Klara. Pch!
De stumpers. Klara eiste, dat ze direkt
naar boven moesten gaan om jou los te
maken. Maar wat zei jij, Pilip, tegen
Klara?"
Filip zweeg. Doch, toen zijn vader een
stap naderbij kwam, klonk, half ver
staanbaar: „dat hij tot zonsondergang..."
„Ja, en je loog ook nog. Want je wist,
dat een groepje meisjes, dat toevallig
ook naar de ruïne geklommen was, hem
had bevrijd. Dat heeft je zuster Lotte
verteld. Lafaarden! En nu jij, Rudolf.
Vertel op! Ik wil de hele waarheid.
Lieg niet!"
Rudolf had niets te verbergen en hoe
wel hij voornemens was geweest zelfs
niet aan Lotte ta zeggen, wie hem zo ge
meen behandeld hadden, moest hij nu
wel namen noemen.
„Klopt dat, Püip?"
Filip knikte en kreunde zoiets van
„ja".
„Klopt dat, Heinz?"
„Ja, burgemeester".
„Zo, dan weet ik genoeg. Dan blijven
jullie hier zonder eten of drinken tot
morgenochtend zitten. Kom mee, Ru
dolf!" Voor de trap keerde de burge
meester zich nog eens om en bulderde,
dat het door de kelder weerklonk: „Als
jullie weer een keer probeert om het
schoenmakertje aan z'n huid te komen.
dan staat er nog iets anders te wachten.
De trap op, jong".
Dat laatste was natuurlijk tegen Ru-
dolf, die ZO' snel mogelijk de rode treden
opvloog en bUj was, dat hij weer in de
gang stond.
Daar zei de burgemeester: „Kom eens
mee!" En zowaar, Rudolf werd in de sa
lon van het burgemeestershuis gebracht.
Dat was iets!
Zo'n kamer had hij nog nooit gezien.
Zo deftig en met zulke meubels, zo'n
schitterende kroonlamp en zo'n hoge
spiegel in gouden Ujst. Hij was zo ver
bouwereerd, dat hij eigenlijk al even in
de kamer was, voor hij mevrouw en
Klara zag. Ze zaten beiden aan een
kant van een hoge schemerlamp. Het
gouden petroleumlicht viel over hen
heen op de boeken, waarin ze zaten te
lezen. Ze keken naar hem en weer
bloosde hij.
De burgemeester ging in een enorm
grote stoel zitten, wees Rudolf een an
dere gelukkig een kleinere aan. 't
Was Rudolf of hij diep wegzonk in het
kussen. Hij had ook nog nooit anders
dan op een rietmatten stoel gezeten of
op een houten bank.
„Klara vroeg de burgemeester
wil jij ons schoenmakertje een kop kof
fie inschenken?"
Rudolf had liever willen bedanken en
toch ook weer niet. Hij zag het meisje
opstaan, naar het buffet lopen. Een fijn,
haast bovenaards wezentje, dapht hij.
Zo mooi, zo vol gratie. Maar het was een
ondeugd. Met een beetje gemaakt def
tig stemmetje vroeg ze: „Belieft u sui
ker en melk, meneer?"
De burgemeester, die het door had,
gromde: „Klara, geen kunsten! Een paar
flinke scheppen suiker en een scheut
melk. Wat jou, Wilhelm!"
„Hij heet niet eens Wilhelm. Hij heet
Rudolf", corrigeerde Klara.
De mevrouw keek hem glimlachend,
toch wel op een prettige manier, aan.
Dat stelde hem nog het meest op zijn
gemak.
Klara plaagde hem eigenlijk weer, bij
het overreiken van het kopje koffie. Ze
maakte een knik, hield hem het kopje
voor en sprak een voor RudolE geheel
vreemd woord. Zeker Frans. In een
fUts zag hij haar blanke handje met de
gouden ring. De steen er in schitterde in
het weinige Ucht.
„Ik heb je niet aUeen laten komen om
je de beide knapen te laten zien".
O wee, dacht Rudolf, nu komt het
verzoek om in plaats van mijn vader te
spelen op het feest. En dan nu, met
Klara en die lieve mevrouw er bij en...
en
Maar het verzoek kwam niet. Integen
deel.
„Kijk eens de burgemeester humde
een paar keer. Kijk eens, RudoU, je
vader is een principieel man. Ik heb
daar respekt voor. Weet je al, dat hij
niet wil spelen op het feest?"
„Jawel, burgemeester".
„Nu waren er, die zeiden: dan nemen
we Rudolf. Ik dacht er eerst ook zo over
Maar ik doe het niet. Ik ben een man
van orde en gezag. Ik wil niet tussen die
ferme vader van jou en zijn zoon ko
men. Later, als je volwassen bent, kun
je je eigen wegen gaan. Op jouw leeftijd
moet de zoon zijn vader in alle dingen
volgen. Begrepen?"
Een zucht van verlichting bij Rudolf.
Wat zou hij het moeilijk gevonden heb
ben om te weigeren onder de ogen van
Klara en haar moeder.
„Pa!" Klara kwam op de leuning van
haar vaders stoel zitten, streelde zijn
kale hoofd en zei alleen maar: „FiUp!"
Maar haar vader weerde haar af.
„Geen complimenten over die rakker.
Je hebt zelf
„Ja, maar pa, niet zo'n zware straf.
Heel de nacht
„Wie heeft je eigenlijk bevrijd, Ru
dolf?" vroeg de burgemeester. Rudolf,
die zijn verlegenheid een beetje te bo
ven was, vertelde hoe het gegaan was.
„Een mooie boel!" Direkt na dit woord
wendde de burgemeester zich tot Klara.
't Viel Rudolf op, hoe prettig zijn ge
zicht veranderde.
Er kwam iets van de glans van vaders
gezicht in; „Wees jij maar gerust, hef
kind. Ik zal de belhamels om tien uur
nog even onderhanden nemen en dan
zal ik ze begenadigen.
(Wordt vervolgd)
