Komt de toren van
Sommelsdijk voor
een kwartje te koop?
Westhoeve's Supermarkt
Tegenlicht is vaak een bondgenoot
vondcfhdjclen
„H@rr Kantor"
Biadz. 2
RAAi> MIODELHARNIS:
Restauratie stap dichter genaderd
-A P. Grinwis stelt Herv. Vrouwenver.
ten voorbeeld
TV DEFECT?
voor snelle reparatie
01877 -1236
Wedstrijdoverzicht
Intermezzo
Onderzoek naar
stof zuiger prestatie
KOOLWEG 11 - OUDDORP - Tel. 1384-2376
VERS VLEES
500 gram SUPER HAMLAPPEN 5,99
500 gram HAAS CARBONADE 5 9»
250 gram VERSE LEVER 1,39
200 gram HAM2,15
1 KIP 1300 gram 4,98
1 fl. MANTALAWIJN 5,35
1 fles PEPSI COLA 1,09
1 bus PLEDGE
4,52 nu 3,29
2 fles APPELSAP 1,50
500 gram Jonge Kaas 4,39
1 pak MACCARONI
4 rol KING
1 pak LANGE VINGERS
1 kg. BLOEM
250 gram ZOUTE PINDA'S
1 tas ALL
1 blik HERO ERWTENSOEP
1 ARKS
KOLOSSAAL KOEK
1 pak PANNEKOEK MIX
1 pak REOVNIE
1 f lakon
PALMOLIVE SHAMPO
0,98
1,35
1,09
1,25
1,78
7,49
2,09
1,49
1,12
3,90
2,69
U BELT - WIJ BEZORGEN
„E I L A N D E N - N I E U W S"
Dinsdag 11 april 1978.
Met het beschikbaar stellen van een
krediet van 125.000,— heeft de ge
meenteraad van Middelhamis donder
dagavond een belangrijke stap gezet in
de totstandkoming van de restauratie
plannen voor de toren van Sommelsdijk.
Het plan zal worden opgemaakt door de
dienst Gemeentewerken, maar nu al is
te voorzien dat met de uitvoering een
bedrag van zo'n twee miljoen gemoeid
zal zijn. „Een lieve duit", volgens dhr.
A. Tiggelman (PvdA), maar ook drin
gend noodzakelijk.
De restauratie-gedachte kreeg ook de
volledige insetemming van de heren v.
d. Ketterij, Jacobs en van dhr. G. C.
Joppe en gehoopt wordt dat er binnen
een redelijke tijd aan begonnen kan
worden. De raadsvoorz. burg. van Es
kon de raad verzekeren dat er met geen
enkele aannemer al afspraken zijn ge
maakt waarom de gemeente in die keu
ze de handen geheel vrij heeft. De voorz.
burg. van Es veronderstelde dat de
Herv. Kerkvoogdij de toren wel aan de
gemeente zal willen verkopen omdat ze
dan ook van het onderhoud af zal zijn.
„Al voor een kwartje", dacht de voorz.
maar dhr. G. C. Joppe (Pres. kerkvoogd)
kan de voorz. al bij voorbaat verzekeren
dat dat heel wat te laag getaxeerd is!
Verkoop postkantoor.
Voor een bedrag van 60.000,werd
het Postkantoor en de bijbehorende
woning te Nieuwe Tonge verkocht aan
de huidige beheerder, dhr. L. Horseling.
Op de vraag van dhr. T. Arensman
waarom de gemeente tot die verkoop
wilde overgaan antwoordde weth. J. H.
Koppelaar dat de gemeente voor de
keus stond of de woning een goede op
knapbeurt te geven ten koste van 70 a
75,000,of de verkoop van het pand,
waarom het de gemeente voordeliger
leek tot dat laatste over te gaan.
Dhr. Huijssen vond het best. Dhr. Hor
seling zal het pand ongetwijfeld op
knappen en dat betekent dat de voor
gevel, die volgens dhr. Huijssen al ja
renlang een aanfluiting is, ook verbe
terd zal worden.
Rarekiek.
Een subsidieverzoek van de fotoclub
„de Rarekiek werd niet ingewilligd. Ge
oordeeld werd dat het verzoek te sim
pel van opzet was om er serieus op in te
kunnen gaan. „Een rare kiek, zo'n ver
zoek" vond ook dhr. Huijssen.
Neutronenbom.
Heel wat woorden werden gewisseld
over de motie van de gemeente Hoens-
broek m.b.t. de afwijzing van de neu
tronenbom B. en W. hadden die mo
tie voor kennisgeving willen aannemen,
omdat de verantwoordelijkheid dien-
omtrent bij de landsregering berust,
maar zo niet de P.v.d.A.-fractie die er
een flinke boom over opzette.
Vond de P.v.d.A. dan ook dat de bom
moest worden afgewezen; dhr. P.
Krijgsman dacht er wat genuanceerder
over: „...het feit dat wij hier in vrijheid
kunnen vergaderen danken we aan de
bescherming die de nucleaire wapens
ons bieden", stelde hij vast. Voor het
overige vond hij dat deze materie op
een hoger dan het gemeentelijk niveau
beter behandeld kan worden.
„Wij hebben inderdaad geen behoefte
om de rode loper voor het Warchaupact
uit te leggen", was de lezing van dhr. W.
Villerius (SGP). Zijn fractiegenoot dhr.
Grinwis dacht er ook zo over: „zolang
er nog wapens zijn op de wereld kunnen
we de loftrompet over het humanisme
wel laten zwijgen", vond hij. Van de
zijde van de P.v.d.A.-fractie was de S.G.
P. fractie op de vingers getikt: „Jullie
spraken je wel uit tegen abortus, maar
dit wil je aan de regering overlaten?"
„Abortus is moord, oorlog althans
de zelfverdediging is op Bijbelse
gronden aanvaardbaar" aldus dhr.
Grinwis.
LUNAPARK.
Bij monde van de heer v. d. Ketterij
sprak de S.G.P.-fractie zich vervolgens
uit tegen het in gebruik geven van een
deel van de voormalige sportcomplex te
Nieuwe Tonge aan de N.T.V.V. voor het
houden van een lunapark. Ook dhr. P.
Grinwis deed er zijn zegje over: het
is bedroevend dat ook Nieuwe Tonge
geconfronteerd wordt met dit lawaai en
de sportver. niet zo sportief is om de
ander dat lawaai te besparen.
„Het is altijd ordelijk en netjes ver
lopen" wierp dhr. van Alphen tegen;
„je kunt trouwens beter een paar dagen
verslaafd zijn aan de suikerspin dan
aan wat anders".
Ook dhr. T. Arensman verklaarde er
begrip voor te hebben dat N.T.V.V. zo'n
inkomst nodig heeft voor haar grote
object. Dhr. Arensman kwam nog even
terug op de vorige vergadering waarin
hij de S.G.P.-fractie vroeg hoe zij het
Loofhuttenfeest zouden hebben gevierd.
Het ging toen om een aanvrage van de
Stadse voetbalver, voor een te houden
Lunapark. Dhr. Arensnvan verklaarde
het thans te betreuren dat een zeker
blad (Eilanden-nieuws) zo'n slechte
weergave had gegeven. Ach ja
Vos cursisten - Herv. vrouwen
De raad besloot een krediet van
1720,beschikbaar te stellen voor het
houden van een VOS cursus. VOS staat
voor: Vrouwen Oriënteren zich op Sa
menleving; voor een 20 tal deelneem
sters wordt een cursus gehouden be-
staand uit een twaalftal bijeenkomsten.
Alhoewel de VOS groep Middelhamis
nog geen plan kon overleggen (noodza
kelijk om ook voor Rijkssubsidie in
aanmerking te komen) meende de raad
het verzoek toch maar te moeten inwil
ligen al werd wel gesignaleerd dat er zo
een precedent zou kunnen worden ge
schapen.
Dhr. P. Grinwis (S.G.P.) sprak in deze
de meest radicale taal:
„Het loopt de spuigaten uit...!" liet
hij weten over de veelheid en verschei
denheid van de subsidieaanvragers.
Liever stelde hij hen die maar steeds
gemeenschapsgeld vragen de Herv.
Vrouwenver van Sommelsdijk ten
voorbeeld. Die Vereniging geeft elk jaar
enkele duizenden guldens aan een ker
kelijk doel. Daartegenover noemde dhr.
Grinwis de Rijksbijdragen „afgeperste
belastingcenten". Weinig waardering
had hij dan ook voor een cursus als de
VOS omdat die niet geschoeid is op
Schrift en Belijdenis maar op de geest
van de tijd.
Kapitaals-werken.
De raad nam de lijst met „in de toe
komst uit te voeren kapitaalswerken"
zo goed als voor kennisgeving aan.
Er behoefden geen bindende uitspra
ken te worden gedaan en de raad zou
daar ook niets voor gevoeld hebben om
dat beslissingen voor een latere termijn
beter aan de volgende raad kunnen
worden overgelaten.
Er kwam dan ook nauwelijks iets te
recht van het stellen van prioriteiten,
zoals B. en W. dat hadden gesuggereerd.
De lijst werd nu al doorkruist nu voor
de bouw van de technische school goed
keuring is ontvangen. Dat impliceert
dat binnen korte tijd van de raad een
krediet zal worden gevraagd voor de
inrichting van de aula, een voorziening
die door de gemeenschap gebruikt zal
mogen worden. Het nog te vragen kre
diet zal nodig zijn voor de extra inrich
ting die door dat buitenschoolse gebruik
nodig zal zijn.
Op de laatste thuiswedstrijdendag
van dit seizoen hebben zowel dé dames
als de heren van Intermezzo hun wed
strijd weten te winnen. De dames had
den veel moeite met een zich taai ver
werend Radius uit Gouda, dat zelfs een
2-0 voorsprong nam. Moeizaam werd
een 3-2 overwinning behaald. De heren
hadden het een stuk gemakkelijker. De
hekkesluiter in de promotieklasse, het
reeds gedegradeerde Spirit 2 uit Ba-
rendrecht, was geen partij voor de In
termezzo-heren, die binnen het uur de
3-0 winst binnen hadden!
De 2e teams kwamen beide tot een 2-2
gelijkspel tegen een hoger geklasseerde
tegenstander. De dames 2 leverden een
prima prestatie tegen Volley 2. Twee
maal kwam de ploeg achter te staan,
maar evenzovele malen werd de ach
terstand weggewerkt. Het 2e heren-
team speelde een goede wedstrijd tegen
Rust Wat uit Numansdorp, dat met
setzeges van 18-16 en 15-6 een 2-0
voorsprong nam.
In de 3e en 4e set werd het spel-
beeld wat rommelig, maar door de span
ning bleef de wedstrijd boeien. De thuis
ploeg won met klein verschil de 3e en 4e
set, beide met 15-13.
Het 3e damesteam is na de nederlaag
van koploper Kangoeroes vorige week
een serieuze kandidaat voor het kam
pioenschap geworden. Beide ploegen
hebben met nog een wedstrijd te gaan
het zelfde aantal punten, 34. Inter
mezzo 3 kwam op dat aantal door za
terdag moeiteloos te winnen van TOP
3, dat totaal slechts acht punten ge
gund werd.
Het 3e herenteam speelde een prima
partij tegen Spivo 3. De eerste twee
sets was er weinig krachtsverschU tus
sen beide ploegen, die ieder een set met
15-13 wonnen. Daarna bleek Intermez
zo snelheid in het achterveld tekort te
komen en kon Spivo opstomen naar een
3-1 zege.
Bij de jeugd bezegelde het junioren
team jongens het lot van Flits, dat met
3-1 werd geklopt en hierdoor uit de
Topklasse degradeert. Het werd tradi
tiegetrouw een lange partij, doordat de
3e set verloren werd. Het door blessures
gehandicapte meisjes-junioren A-team
een goede wedstrijd tegen MVC uit
Maassluis. Dit werd tamelijk kansloos
met 3-0 verloren. Nu werd het net geen
gelijkspel. In de 4e set werd met IS
IS verloren.
Overige uitslagen:
Dames:
Intermezzo 4 - Data Center 3 O3
Intermezzo b - Spivo 13
Heren:
Intermezzo 4 - Spivo 2 O3
Intermezzo 5 - Rust Wat 3 31
Intermezzo 6 - Spivo 5 2
Intermezzo 7 - Rowido 2 O3
Intermezzo B - Spivo O3
Intermezzo a - Rust Wat O3
Intermezzo b - Vovero 2 O3
Intermezzo c - Data Center ud
Intermezzo d - Vovero 2-2
OOSTFLAKKEE
Gemeentebestuurders komen soms
voor moeilijke opdrachten te staan
Neem nou die van Oostflakkee die voor
de vraag zaten of de stofzuiger nou wei-
of niet op z'n taak berekend is. Een
„ingesteld onderzoek" leerde dat de
huidige stofzuiger die in normale ge
vallen voldoende kracht heeft onmo
gelijk al het vuil van de Heugafeltte-
gels verwijderd kan krijgen. Wat er
voorts volgt in het voorstel tot aanschaf
van een nieuwe krachtiger stofzuiger
kon ontleend zijn aan een reclamefolder:
nu heeft Nilfisk een stofzuiger
met grotere zuigkracht, die voorzien kan
worden van een electrische borstel, die
als het ware de tapijttegels klopt en
daardoor het vuil losmaakt.
Uit een proef is gebleken dat deze
combinatie de enige goede oplossing
van het probleem zal zijnDuizend
gulden worden de raad gevraagd om
een Nilfisk aan te schaffen. Als burg.
V. d. Harst eind deze maand van zijn
Amerikaanse vakantie terugkomt zal hij
niet weten wat hij ziet, de schoonmaak
ster met een nieuwe krachtpatser en de
gemeentesecretaris in een nieuw ge
meubileerde kamer waarvoor de raad
3500,wordt gevraagd.
•««^♦4
tJ\J\t gXiUll XM.t:XXHt3 Vn±VJL»»Ji''l X»i»ül 5,99
♦♦^♦♦^♦♦♦♦♦♦^♦♦o
Het licht maakt het fotograferen niet
altijd gemakkelijk. Vooral de dosering
van licht kan soms problemen geven.
Maar datzelfde licht is ook vaak een
mogelijkheid om bijzondere resultaten
te bereiken. Dat geldt vooral voor foto's
die worden gemaakt met z.g. tegenlicht.
Wat is dat?
De meester foto's worden zo genomen,
dat de lichtbron zich achter de fotograaf
bevindt of met een belichting van de
zijkant. Het voordeel is, dat het onder
werp dan het meeste licht ontvangt.
Maar 't kan ook anders. Dan bevindt de
lichtbron (de zon - een lamp of een
raam bijvoorbeeld) zich achter het on
derwerp. Vaak veroorzaakt dat een te
kort aan licht aan de voorkant, waar
door er een donkere figuur ontstaat. Op
deze wijze kunnen bijvoorbeeld foto's
worden gemaakt met een silhouet-ach-
tig effekt.
Lensopening aanpassen.
Wanneer u een tegenlichtfoto wilt
maken zult u zien dat de naar de ka
mera gerichte kant van uw onderwerp
nogal donker is. Heel logisch, want die
kant zit in de schaduw. Om te voorko
men dat uw onderwerp helemaal zwart
wordt kunt u tenzij u dat silhouet
juist wilt natuurlijk de „lichtkraan"
van uw kamera iets verder opendraaien.
Afhankelijk van de mogelijkheden van
uw kamera kunt u dan een iets grotere
lensopening nemen of een langere be
lichtingstijd instellen. Bij de zgn. „auto
matische" kamera's moet u dus die
automatiek (kunnen) uitschakelen.
De weerkaatsing.
Fotografen, die op de mogelijkheden
letten van weerkaatst lichtj zijn vaak te
vinden in de buurt van water. Daar ont
staat namelijk het effekt van spiegelin
gen in het water en dat kan mooie re
sultaten geven.
Het voordeel van in water weerkaatst
licht is ook, dat het in kleine lichtpunt
jes wordt verdeeld, waardoor het niet
als een grote en felle zon de lichtver-
houding van de foto verstoort. Ook
sneeuw en ijs of andere lichtweerkaat-
sende voorwerpen als glaswerk kunnen
voor verrassende effekten zorgen.
Lichtstralen fotograferen.
Dat is de derde mogelijkheid van te
genlicht. Het zal meestal gaan om de
zon als lichtbron en het klassieke voor
beeld is de bosfoto met een „lichtharp".
Een voorbeeld van zo'n lichtharpfoto is
bij dit artikel afgedrukt. De foto is ge
nomen op een wat nevelige ochtend in
het bos, de zon breekt net door de mist
heen waardoor de schaduwstrepen van
de stammen voor het „harp-effekt"
zorgen. Ook deze foto is niet moeilijk te
maken mits u er voor zorgt, dat de zon
niet rechtstreeks in de lens schijnt. Een
zonnekapje kan daarbij goede diensten
bewijzen. En een belangrijk punt is na
tuurlijk, dat u er op een wat nevelige
morgen vroeg genoeg op uit zult moeten
trekken om met wat geluk net die zon-
nedoorbraak vast te kunnen leggen.
Mensen, die diet zo van vroeg opstaan
houden, kunnen overigens een derge
lijke foto ook wel maken wat later in de
namiddag als de zon al wat zwakker be
gint te worden.
Spelen met licht.
Fotograferen is: schrijven met licht.
Dat doet iedere fotograaf. Wie de moge
lijkheden benut van het tegenlicht doet
méér. Hij of zij speelt dan met de mo
gelijkheden van het licht. Door de licht
bron zelf in het beeld op te nemen. Door
het weerkaatste licht te laten zorgen
voor een bijzonder effekt. Of door met
de kamera te proberen de lichtstralen zo
in het beeld te vangen, dat er een nieuw
en verrassend resultaat ontstaat. Zo
wordt licht met recht een bondgenoot
van fotografen.
Een vroege, wat nevelige morgen in een beukenbos. De zon begint juist door te breken. Dat is de tijd om zo'n „harp-
foto" te maken. Wie er voor zorgt, dat de zon niet direkt in de lens schijnt en wat experimenteert met belichtingstij
den of verschillende lensopeningen kan met zo'n foto thuiskomen.
VERVOLGVERHAAIj
door Barend de Graaff
Uitgeverij B.V. „De Banier" - Utrecht
4
Maar er was immers iets gebeurd
terwijl hij omstreeks twaalf uur mis
moedig en boos naar huis liep, zonder
reebout?
Hij had het vrouwtje niet gezien, dat
langs hem en de beide ruige knapen
heen het bergpad opging. Dat was de
oude Utta Schleich, een tante van Ma
nuel, de jager. Die kende hij anders
goed genoeg. Want de oude Utta kwam
ook bij hen in de kerk. leciere zondag
zat ze op haar plekje. Er kwamen niet
veel mensen in de kerk. Het dorpje was
klein en er was ook nog een grote room
se kerk, daarom bleven er voor de Lu-
thersen niet veel mensen over. Zo ken
den ze elkaar allemaal, die naar het
mooie witte kerkje vlak naast de beek
in de buurt van de watermolen gingen.
Het vrouwtje zag wat er gebeurde. Ze
zag, dat de beide grote jongens Rudolf
de zak afnamen en ze hoorde hoe ze hem
uitscholden voor stroper. Natuurlijk
kon zij ook niets tegen de vechtersbazen
beginnen. Maar wacht, dacht ze, ik zal
het mijn neef toch eens netjes vertellen.
Ik ben op weg naar hem toe en hij moet
het weten. Die jongen van schoenmaker
Schneider zal toch niet liegen? Nee,,
daar geloof ik niets van!
Ze klom verder het bergpad op. Ze
kon dat goed. Ze was in het bergbeklim
men getraind. Van jongs af hadden haar
voeten niet anders geweten dan dat ze
haar tegen de steilste hellingen op
moesten dragen. Ze kwam boven en
rook al, vóór ze nog bij de voordeur
was, dat er reebout gebraden werd. Zie
je wel! Dat jochie van Schneider had de
waarheid gesproken! Het kwam precies
zo uit. Ze vertelde haar neef wat ze ge
hoord en gezien had. Manuel zei niet
veel. Dat was zijn gewoonte niet. Hij
ging gewoon door met zijn vrouw te
helpen, die het maar wat druk had om
het vlees van de ree in de kuip te ber
gen, onder het vet, dat het niet beder
ven zou.
Maar toen ze er mee klaar waren,
gooide hij zijn buks over de schouder,
voelde eens of zijn jachtmes goed zat,
trok de grepareerde laarzen aan en zei:
„Ik ga er nog op uit, Fritsel". Zijn tante
Utta was toen al weg en het begon be
neden in het dal al een beetje donker te
worden. Ja, hij was 'toch een grote, fer
me kerel. Aan zijn snor parelden weldra
kleine ijspegeltjes, ook in het haar van
zijn zware wenkbrauwen. De lucht was
namelijk erg koud en tegelijk een beetje
vochtig. Er zou wel een dikke mist ko
men. Dat was voor hem niet erg, want
hij kende de berg, waarop zijn huisje
lag, als zijn vestzak, en het bos ook.
Rustig, met kalme tred daalde hij het
pad af. Het gaf hem altijd een trots ge
voel als hij zo in het bos liep. Het was
alsof heel de berg, met al de bomen er
op van hem was. Dat was natuurlijk
niet zo. De berg en het bos, ook de ak-
akkers en de weiden beneden buiten het
dorp aan de kant van de beek waren
van baron Hugenfelz, die in de stad
woonde. Maar die had hem boswachter
en jager gemaakt en gezegd: „Manuel,
nu doe je maar of alles van jou is. Zorg
er goed voor! Laat de houthakkers op
tijd de bomen omhakken. Zorg dat het
wild op tijd wordt afgeschoten, zit de
stropers achter de vodden en breng mij
van tijd tot tijd een paar hazen, eenden
of een goede reebout!"
Zo was Manuel dus eigenlijk toch wel
heer en meester in het bos en op de
berg. Over de akkers en de weiden had
hij niets te zeggen. Die waren aan de
boeren verpacht en daar bemoeide hij
zich niet mee.
Rudolf wist niet, dat zo ongeveer op
hetzelfde ogenblik dat zijn vader van de
burgemeester terug kwam, Manuel al
op de weg liep en het huis van Ziegler,
de houthakker, aandeed. Maar toch was
dat zo.
Vader was niet erg opgewekt van de
burgemeester terug gekomen.
„'t Is altijd zo, jongen, onze burge
meester wil geen kwaad van zijn lieve
zoontje horen. Hij zei: ik zal het onder-
boeken. Maar ik geloof zo maar niet,
wat die jongen van jou vertelt. Mijn
Filip doet zo iets niet. Die Heinz van de
houthakker, nou, dat kan wel. Maar als
Filip er bij was, volgens jouw jongen,
dan geloof ik het niet. Ja, en daar sta je
dan met je gebakken peren!" Weer kwa
men vaders handen omhoog en fladder
den de vingers. Dat was zo een gewoon
te van hem. Rudolf keek wat beduusd.
Eigenlijk was hij boos. Zou hij zo maar
liegen? Hoe durfde de burgemeester dat
ook maar te denken!
„Ik zei hij en balde zijn vuisten.
Ik wouMaar wat hij wou, heeft hij
nooit gezegd, want er was plots rumoer
bij de achterdeur.
„Opschieten jij! Vooruit. Pak op! Moet
je nóg een oplawaaier?"
Rudolfs ogen straalden. „Dat is
dat is!"
„Ja zei vader. Ik geloof, dat het
Manuel is, maar hij is niet alleen!"
Schijnbaar had moeder ook het ru
moer aan de achterdeur gehoord, want
vader en Rudolf hoorden haar stem:
„Maar Manuel. Zo laat nog? En wie is
dat?"
Vader ging de werkplaats uit, het
gangetje in. Rudolf volgde en beiden
zagen een eigenaardig tafereel. Moeder
met het looplampje. In de deur de forse
gestalte van Manuel, de jager, en daar
naast, een beetje op de achtergrond:
Heinz. Moeder hief het lampje wat om
hoog, zodat het precies in het gezicht
van de vechtersbaas scheen.
„Geef de mensen de boel terug, le
lijke rover! gromde Manuel, en zijn
stevige hand greep de schouder van de
knaap. Opschieten!" En daar kwam
de held een stapje nader. Over zijn
schouder droeg hij de linnen zak met de
reebout. Hij nam die van zijn schouder
af en reikte het vrachtje moeder toe.
Vader en Rudolf stonden verbaasd te
kijken.
„Wat gebeurt er toch?" Een meisjes
stemmetje, achter de figuren in de open
deur. Lotte, wist Rudolf. Zijn zusje, die
van haar dienst thuis kwam en niet kon
begrijpen wat er in de open achterdeur
gebeurde. Ze keek wat ontstemd naar
Heinz. „Wat heb je nu weer uitge
voerd?"
Moeder scheen niet goed te weten
wat ze moest doen. Ze stak tenminste
geen hand uit om de zware linnen zak
aan te pakken.
„Kun je niet praten, lummel!" Weer
de bromtoon van Manuel. En zo waar,
verlegen en maar half te verstaan,
mompelde Heinz: „Asjeblieft, vrouw
Schneider. IkHij hield op, maar
een flinke stomp van Manuel spoorde
hem aan om verder te gaan. Ik heb
het je zoon afgenomen. Ik zal
Weer hield hij op en weer moest een
por van Manuel hem aansporen. Ik
zal Rudolf ongemoeid laten".
Vader kwam wat naar voren, nam de
zware zak aan en vroeg: „Was jij alleen,
of was er iemand bij je?"
„Filip!"
„Ah! Sjuustement! Luister eens, Ma
nuel", en vader vertelde hoe hij bij de
burgemeester was uitgepakt.
„Daar weet ik wel een middeltje op.
Nog zo'n stuk ongeluk! Ga maar eens
mee, ventje!"
„Maar Manuel! Er klonk schrik en
medelijden in moeders stem. De jon
gen ziet er uit. Z'n gezicht..."
„Ja mens Manuel keerde de snuit
van Heinz, die er meelijwekkend uitzag,
naar het lampje. Bekijk hem maar
eens goed, Lotte! Ik moest hem een pak
slaag geven, voor hij bekennen wou. De
lafaard loochende het op de koop toe en
had nogal geen praatjes tegen me. Nou,
toen gaf ik hem een oplawaaier en de
stumper viel met z'n gezicht net op de
rand van de regenput. En kom nou maar
eens mee, ventje! Dan gaan we eens bij
de Bierton praten".
Moeder vroeg nog of Manuel niet bin
nen wilde komen om een kopje koffie te
drinken.
„Nee, nee, moedertje. Daar heb ik
geen tijd voor en in Hause Mariënhof
zullen ze me wel een kroes bier schen
ken.
(Wordt vervolgd)
