EiiAriDEn niEuws
Overdenking
Noordgouwe bestaat 600 jaar
ANNEKE JUNSZ
Zeeuwse wandelingen
uit de
Heilige Schrift
No. 4519
2e blad Vrijdag 3 september 1976
KVENSTER
HET
GERO m
altijd voor
iedereen
ruim en overzichtelijk
in onze speciale g
showroom. 1
A. Vroegindeweij
Westdijk 46 - Middelharnis
VERVOLGVERHAAL
PREDIKBEURTEN
i 1
Alcoholvrije hotels,
pensions en
restaurants
Rode Kruis kursus
in IVliddelharnis
blik op kerk
en samenlaving
Bidstonden
Eenheid en schuldbeiydenis
De Prins
J.l. zondag, 29 augustus, is in vele
Hervormde Gemeenten van Gerefor
meerde signatuur een bidstond gehou
den, of althans in de voorbede bijzon
dere aandacht besteed aan de geestelijke
en zedelijke crisis waarin ons land en
ons volk zich momenteel bevinden.
Het initiatief daartoe werd genomen
door de kerkeraden van de gemeenten
Ede en Putten, overigens geheel onaf
hankelijk van elkaar. Het hoofdbestuur
van de Ger. Bond, bij monde van Ir. J.
van der Graaf, heeft terstond adhaesie
betuigd en het voorstel om er een lan
delijke biddag van te maken, doorge
speeld aan de kerkeraden.
Het is een verheugende zaak dat dit
voorstel ook weerlclank heeft gevonden
buiten -de kringen van de Ger. Bond.
Zo heeft het hoofdbestuur van de Con
fessionele Vereniging in de Herv. Kerk
zich meteen achter de oproep gesteld.
Ds. S. Kooistra, de hoofdredakteur van
het Herv. Weekblad dat in de kringen
van de Conf. Ver. gelezen wordt, deed
de suggestie om in de voorbede niet al
leen te denken aan de leden van de
volksvertegenwoordiging, die straks in
het abortus-debat hun stem zullen moe
ten laten horen, maar ook aan de artsen
en de verpleegsters, die soms in ernstige
gewetensnood komen.
In de Saambinder, het orgaan van df
Ger. Gemeenten, heeft Drs. A. Vergunst
eveneens opgeroepen tot het houden van
een landelijke bidstond. Hij dacht ech
ter niet zozeer aan één bepaalde dag,
maar aan een periode, bijvoorbeeld van
20 september tot begin oktober. Daar de
Ger. Gemeenten een groot tekort heb
ben aan predikanten zou het moeilijk,
zo niet onmogelijk zijn, deze biddag
overal tegelijk te houden.
Vanuit de verschillende kerken en
groeperingen binnen de Ger. Gezindte
werden ook de handen ineengeslagen om
te komen tot een landelijke, interkerke
lijke samenkomst, die de bidstonden
moet afsluiten. Dat zou dan een dag van
bezinning en verootmoediging moeten
wórden, die rechtstreeks uit de kerken
opkomt.
Bij alle verdrietelijkheden rondom de
verscheurdheid van de Ger.'Gezindte Is
het een verheugende zaak dat men el
kaar weer eens een keer heeft weten te
vinden. Kerken en groepen die wensen
te leven bij het Woord van God zijn
naar elkaar toegedreven door de nood
en de crisis waarin land en volk zich
bevinden. Waar de machten uit de af
grond steeds driester optreden, waar het
gezag systematisch ondermijnd wordt
en het leven van een mens. ook het on
geboren leven niet meer meetelt, daar
heeft de Kerk nog één wapen, het wa
pen van het gebed. Er zijn tijden ge
weest in de geschiedenis van ons volk,
waarin de vijanden meer bevreesd wa
ren voor een nationale biddag dan voor
het Hollandse leger of de Hollandse
vloot. Dezelfde God, Die zo vaak uit
komst heeft gegeven, leeft nóg en Hü is
een Hoorder der gebeden.
Maar als er vanuit de kerken een na
tionale gebedsdag wordt georganiseerd,
dan kan dat alléén maar in een ootmoe
dige schuldbelijdenis tegenover de Hee-
re en ook tegenover elkaar. Het oordeel
begint immers van het huis Gods, en de
nood van onze samenleving is de nood
van de kerk. We zullen moeten leren
inzien en belijden dat het onmogelijk is
samen te bidden en vervolgens weer
ieder onze eigen weg te gaan en, zoals
de bijbel zegt, „te lopen voor ons eigen
huis".
De grondtoon van ons gebed zal dan
ook moeten zijn: „Wij hebben God op
het hoogst misdaan, wij zijn van 't heil-
spoor afgegaan, ja wij en onze vaderen
tevens".
it
In deze dagen mag ook het gebed voor
ons Koninklijk huis zich wel vermenig
vuldigen. We hebben allen tnet ontzet
ting de ontknoping van dit drama ge
volgd. Het kan echter voor mensen die
bij het Woord willen leven geen verras
sing zijn dat ook hooggeplaatsten een
misstap kunnen begaan. Maar het mo
ge óók verre van ons zijn, uit de hoogte
op de Prins neer te zien, die in het ver
leden bovendien zoveel voor ons volk
heeft betekend.
Het mag ons wel een wonder zijn dat
de monarchie niet méér te lijden heeft
gehad onder de kritiek van de linker
zijde. Dat is naast God de Heere te dan
ken aan het optreden van premier Den
Uyl, die deze zaak op waardige wijze
dat moet gezegd worden, ook al zijn we
geen vrienden van hem! heeft behan
deld.
Mogen Vorstenhuis en volk samen
verder gaan in ootmoedige belijdenis
van schuld en met het lied dat de eerste
van de Oranjes in de mond is gelegd:
„Dat ik toch vroom mag blijven. Uw
dienaar t' allpr stond
WAARNEMER.
MET GOD DE TOEKOMST IN
„Wentel uw weg op de Heere en
vertrouw op Hem, Hij zal het
maken". Psalm 37 5.
David geeft in deze woorden onder
wijs, geen gebed of lofzegging. Hij heeft
het over de voorzienigheid Gods, die al
gemeen is omtrent alle schepselen, bij
zonder over Zijn redelijke schepselen,
engelen en mensen, en allerbijzonderst
over Zijn gunstgenoten. Het steeds te
rugkerende in deze psalm is het onder
scheid tussen de rechtvaardigen en de
goddelozen.
De les is niet zeer moeilijk te begrij
pen, maar wel heel moeilijk in de prak^
tijk te beoefenen. Hij vermaant zijn leer
lingen de goddelozen niet te benijden
vanwege hun voorspoed en dat men zich
daarover niet moet ontsteken, want dat
zij haast als gras wordep afgesneden.
Een blik in het rond zegt duidelijk dat
alles buiten God slechts ijdelheid is. Een
blik naar, eigen binnenste in ons hart
leert ons, dat wij er zo licht toe geneigd
zijn om goddelozen te benijden vanwe
ge hun voorspoed. Te meer omdat er ge
noeg aanleiding is, om zwarigheden in
ons leven te verwachten, omdat door de
afval van God in Adam alles verwoest
en geworden is tot een Mesech van el
lende.
Het leven op aarde is te vergelijken
bij een weg, die loopt door een jammer-
dal, vanwege de gevolgen van de zonde.
Niemand zal de moeilijkheden des le
vens kunnen ontgaan. Door onze ver
dorvenheid kunnen wij niet verenigd
zijn met God en met de weg die Hij met
ons houdt. Twisten met God onze Maker
het beter vallen weten dan Hij, het an
ders willen doen dan de Heere, dat ligt
als een zware last op onze ziel.
Soms met een zwijgende mond, loopt
men daarheen met een opstandig hart,
maar de Heere ziet het hart aan en de
gedachten zijn niet tolvrij. Er is dus
ruimschoots aanleiding tot de degelijke
raadgeving in bovenstaande tekstwoor-
den vervat. David wist bij ervaring hoe
het stormen kon in zijn hart, waar de
Heere hem leidde in uitzonderlijk diepe
wegen, die hij zonder hulp van Boven
niet begaan kon.
Hij was dan ook een type van Chris
tus, de zone Davids. Die komen zou in
diepe vernedering als Man der smarten.
Gelijk David moest geheiligd worden
door het lijden, otn te kunnen worden
tot een theocratisch koning, dus een ko
ning van God aan Israël gegeven,, een
koning onder God en met God, zo moest
Christus door lijden geheiligd worden
tot Koning van Sion, de berg Zijner hei
ligheid.
En nu moeten ook al Zijn gunstgeno
ten door lijden geheiligd worden tot'on
derdanen van die Koning. Zij moeten
kruisdragers worden, want hun Verlos
ser heeft het kruis gedragen en de
schande veracht. En al moeten Gods
kinderen daartoe gedwongen worden,
evenals Simon van Cyrene, het baat hen
niet.
Het zijn de eigen woorden van de
Heere Jezus: Die achter Mij wil komen,
verloochene zichzelf, neme zijn kruis op
en volge Mij
Daarom krijgt dat volk soms een zwa
re diepe weg, opdat zij weten zouden
wat het is, om gemeenschap te hebben
aan Zijn lijden, opdat zij het ook zou
den mogen hebben aan Zijn heerlijk
heid. Elk kind Gods krijgt een weg te
bewandelen, een weg die tegen vlees en
bloed ingaat.
Vanaf het ogenblik dat de kracht der
goddelijke genade hen overzette van de
brede weg der wereld en der zonde, op
de smalle weg, die ten leven leidt, zijn
zeer veel beproevingen en verzoekingen
hun deel, vooral de voortdurende be-
strij dingen en aanvechtingen des dui
vels, alsmede de vijandschap dergenen,
wier deel in dit leven is. Ook de eigen
zonde en dwaasheden berokkenen Gods
kind gedurig nieuwe moeilijkheden. Die
Eigenlijk bestaat Noordgouwe niet
meer, ik bedoel als zelfstandige gemeen
te. Zoals op zoveel plaatsen zijn er ook
op Schouwen-Duiveland een heleboel
gemeenten bij glkaar gevoegd. Dat was
op 1 januari 1961. Door samenvoeging
heeft men van de 18 gemeenten er 6 ge
maakt: Zierikzee, Westenschouwen,
MiddenschoUwen, Brouwershaven, Dui-
veland en Bruinisse.
Noordgouwe behoort bij de gemeente
Brouwershaven, waartoe met Brouwers
haven ook behoren Zonnemaire en Drei-
schor. Schuddebeurs eveneens, maar dat
was vroeger een deel van Noordgouwe.
Nu heeft Noordgouwe op 7 augustus
feest gevierd omdat het 600 jaar be
stond. Ik kan beter schrijven: ongeveer
600 jaar. In een oorkonde van 13 mei
1374 staat dat graaf Albrecht een gors
(schor) van de graaf van Bloois tussen
Schouwen en Dreischor verkoopt aan
Willem de Hont, rentmeester van Zee
land, om het te bedijken. Daar is toen
ontstaan de Noordgouwe polder en het
dorpje van die naam.
De oude toestand.
Als u een kaart uit die tijd bekijkt,
ziet u dat er een vaarwater dwars door
het eiland loopt. Het is de Gouwe
(Goude, Golda), die in het noorden Dijk-
water heet.
Daar is Noordgouwe ook naar ge
noemd. De Dreischorpolder was vroeger
een eilandje en de Gouwe scheidde dit
eiland en Duiveland van Schouwen.
Toen de Vlamingen in 1304 een inval de
den in Zeeland en tot hier doordrongen
(later zelfs tot bij Haarlem, waar ze te
ruggeslagen werden), heeft er op de
Gouwe nog een scheepsstrijd plaats ge
had. Een veerdienst verbond de beide
oevers.
Langzamerhand is deze vaarweg ver
lamd, dichtgeslibd en voor de scheep
vaart niet meer te gebruiken. De Gouwe
werd drooggemalen en ingepolderd.
Dit deel van Schouwen heeft veel van
het water te verduren gehad. Bij de
grote overstroming, de St. Felixvloed
van 5 november 1930, werd een deel'van
het eiland overspoeld. Het bleef 18 da
gen drijvende onder water), velen
verlieten Zeeland geruïneerd, in den
vreemde stierven velen „van rouwe en-
de melancolie" of „van honger ende
kommer".
Een paar jaar later vreesde men dat
de zee in verbinding zou treden met de
lage moergrónden van Midden-Schou
wen. De polderdeskundige Andries Vier-
lingh wanhoopte zelfs aan 't behoud van
Schouwen. Gelukkig zijn deze sombere
verwachtingen niet uitgekomen. In 1540
was Karel V hier om de toestand te be-
Weelzicht bij Schuddebeurs.
kijken.
Bij de Allerheiligenvloed van 1570
stond heel Schouwen onder water, maar
het volgend jaar was er al veel hersteld.
Nu sla ik een paar eeuwen over; de
inundatie door de Duitsers in de laatste
oorlog en de grote ramp van 1 februari
1953 hebben Schouwen-Duiveland niet
kunnen vernietigen. Bij de laatste kon
den er nog 11 mensen in Noordgouwe
blijven.
Schuddebeurs.
Wanneer men van Zierikzee naar
Noordgouwe gaat komt men eerst aan de
buurtschap Schuddebeurs. Dat zal wel
genoemd zijn naar een herberg, -waar
ieder die wat gebruikt betalen moet, hij
„schud de beurs".
Er zijn meer plaatsen in ons land met
die naam. Zoals ook „de laatste stuiver"
genoemd is naar een drinkgelegenheid.
Vroeger maakten de inwoners van
Zierikzee graag een uitstapje naar
Schuddebeurs met zijn bosrijke omge
ving om er wat te gaan gebruiken. Toch
zeker op de tweede Pinksterdag als er
kermis was.
Er staan hier mooie landhuizen, door
welgestelde regenten lang geleden ge
bouwd; Mon Plaisir, Weelzicht, Heester-
lust. Zorgvliet, Welgelegen. De eerste
twee worden beheerd door Staatsbosbe
heer en zijn 23 ha groot, waarvan 18 ha
bos is. Door het zoute water is alles
vernield, maai- in 1956 heeft men op
nieuw geplant, die aanplant is nu 20
jaar oud.
In de 18e eeuw woonden hier de rijke
regenten uit Zierikzee. De namen Mu-
lock en de Jonge zijn bekende Zierik-
zeese namen. Ze hadden een eigen equi
page en konden er een koetsier, een
huisknecht, een tuinman en wel 3
dienstboden houden. Zoiets kwam vroe
ger voor. In het boekje met oude an
sichten van Vlissingen staat een kaart
met 4 dienstboden, die bij dezelfde me
vrouw in dienst zijn!
Nu is er geen kerk of school meer,
maar vroeger stond er een kapel, die
aan de maagd Maria was gewijd. In
1434 is hier gevestigd het klooster Sion
van de Karthuizer monniken, gewijd
aan de H. Hieronimus.
In 1575, toen de Reformatie meer en
meer ingang vond, hebben de bewoners
het verlaten.
NOORDGOUWE.
De Ned. Herv. Kerk is in 1955 geres
taureerd, men heeft er toen de pleister-
laag weggehaald. Ik las ergens dat er in
1462 reeds een kerk werd gebouwd,
maar dat zal wel niet dezelfde van nu
zijn. Het grootste deel van de ongeveer
800 inwoners behoort tot deze gemeente.
Nog twee oude dingen wil ik noemen
uit dit dorp.
Op 14 juli 1650 legateerde een zekere
Maria de Pottere 15.000,— voor hui-
Weelzicht bij Schuddebeurs.
Historisch verhaal uit de eerste tijd
der hervorming
door
M. VAN DER STAAL
Maerten-volgde hem, hoewel hij zich
een ogenblik schaamde, dat hij nu ver-
klikkerswerk scheen te verrichten. Doch
het feit, dat Hans zich onkenbaar had
menen te maken, prikkelde zijn nieuws
gierigheid.
Het kostte hem niet veel moeite, de
jonge man in 't oog te houden, al was
de afstand tussen hen beiden tame
lijk groot. De veerman had immers op
zee en op de rivier geleerd zelfs door
de duisternis heen te zien!
Maar welk een wonderlijke weg volg
de die jongen toch! Dezelfde straten
en stegen was hij daar straks doorge
lopen, toen hij uit de Coppaenstraat
kwam. Zou Hans
Een vermoeden reeds in Maerten op.
Scherper spande hij zijn blik. Want was
dat vermoeden juist, dan was het een
beschikking des Hemels, dat hij. juist op
de weg van die jongen geplaatst werd.
Ja, waarlijk! Hij had zich niet be
drogen: Hans sloeg de Coppaenstraat
in en richtte zich, om zich heen spie
dend nu, naar de woning van Meester
Jansz. Daar stond hij stil en bukte zich
en rekte zich uit, als zocht hij een reet
in de luiken, door welke hij een blik
in de kamer van de gehuwden kon
werpen.
„Die onbeschaamde!" kookte het
in Maerten en met zijn brede handen
tot zware vuisten ineengeknepen be
loofde hij het de schelm, dat hij hem
de lust tot onbescheidenheid wel zou
doen vergaan. Ja, hij stond reeds op het
punt, om op Hans toe te snellen en hem
van het venster weg te sleuren, toen
deze zich oprichtte en in snelle pas
zich verder spoedde.
„Waarhen gaat hij nu?" bromde de
veerman. „Maar al gaat hij nog zo
ver, ik volg hem en zal hem doen voe
len, dat hij met Anneke JanS niets te
maken heeft."
Geen ogenblik verloor hij de jonge
ling uit hét gezicht. Als hij plotseling
de hoek van een klein straatje omsloeg,
vloog Maerten op zijn tenen hetzelfde
straatje door. Hij wilde, hij moest het
einddoel kennen van die nachtelijke
wandeling.
Eensklaps, voor een klein huisje, bleef
Hans stilstaan. Maerten zag,'hoe hij op
de gesloten luiken klopte. Zeker een
afgesproken teken! Ja, daar werd de
deur geopend en Hans sloop naar bin
nen.
Voorzichtig liep de veerman nu op
het huisje toe. Neen, die daar woon
den, wist hij niet. Maar misschien, dat
hij een blik in de kamer kon werpen?
Ha, ja, daar schoot een zwakke licht
straal over het rechtse luik heen. Ge
lukkig, dat hij een goede lengte had!
Nu kon hij, wel voorzichtig maar toch
zonder veel moeite, zien, wie zich in
de kamer bevonden.
Wat? Was dat Machteld niet, Anne-
ke's weggejaagde dienstmaagd? Ja, ze
ker, die was het! En wat was Hans
vertrouwelijk met haar. Heel dicht zat
hij bij haar en ze lachten samen en
spraken
Maerten spitste zijn oren; zocht naar
een opening, waardoor hij in staat zou
zijn, het gesprokene te verstaan. Te
vergeefs! Op zijn tanden knarsend van
woede en spijt, richtte hij zich weer op.
Nu hij zijn oren niet gebruiken kon,
moesten zijn ogen maar dubbelen dienst
doen: mogelijk kon hij de woorden van
hun lippen aflezen.
Maar nu deinsde Maerten, ontzet,
bijna achteruit. Een ander had Hans'
plaats ingenomen. En anderde
dokter!
Maertens hersenen werkten koorts
achtig snel. De dokter was de gezwo
ren vijand van de Meester. Hans en
Machteld waren het die van Anneke!
Dan werd hier een complot gesmeed!
Helse gedachten woelden er achter de
lachende gezichten van die drie! Zou
den ze op dit ogenblik misschien reeds
wanen, dat de gehaten in hun macht
waren?
Hij moest bedaard blijven, nu vooral.
Geen ritseling mocht zijn tegenwoordig
heid verraden. De nagels van zijn vin
gers sneden in de sterk gebalde vuis
ten, zijn tanden beten in de lippen
het hinderde niet: als dat rot maar in
de mening verkeren bleef, dat ze onbe-
spied waren.
Hoe lang het wachten duurde? Hij
wist het niet. Maar al had hij ook
heel de nacht moeten ■wachten hij
zou op post gebleven zijn, tot de sa-
menspanners uiteengingen
Maerten zag, dat de dokter opstond
en Machteld de hand schudde. Wat
bleef er in die meisjeshand achter?
Enige zilverstukken! Ja, ook Judas ont
ving die eens voor het verraad jegens
zijn Meester. Zou Machteld dan ook
niet recht hebben op het loon des ver-
raads? En zie, daar kwam Hans op
Machteld toe en fluisterde haar wat in
't oor. Lachend antwoordde ze. Hoopte
ze misschien, dat ze bij Hans de plaats
innemen zou, die Anneke geweigerd
had? Liet ze daarom toe, dat de rijke
schepenzoon haar even in zijn armen
sloot? Ha, wel een schoon gezicht, dat
die twee paren verraderslippen elkaar
kusten!
Aan de overkant der straat, stijf te
gen een muur aangedrukt, in de don-
levensgang hadden zij niet verwacht,
toen zij hun eerste tijd zo hartelijk zon
gen: Zij gaan van kracht tot kracht
steeds voort, enzovoort.
Verschillende wegen moeten zij door
met uitwendige en inwendige zwarig
heden. Mensen kunnen meeleven, maar
kunnen er niets aan veranderen of niet
geheel verlichten. De weg kan weleens
te zwaar worden, en dat men vreest er
onder te zullen bezwijken. Dat heeft
David wel doen uiti'oepen: Nog een der
dagen zal ik door de hand van Saul om
komen. In eigen kracht is vaak het leed
en het kruis niet te dragen, daarom gaf
David de raad: Wentel uw weg op de
Heere, Die de Almachtige is. Die de
druk kan en wil verlichten voor de Zij
nen. En dat kan üij op verschillende
wijze doen, maar altijd op Zijn tijd en
niet eerder.
Hij heeft vele middelen en wegen, om
te.redden uit de nood, maar Hij kan ook
krachten geven om te kunnen dragen,
wat Hij opgelegd heeft. Hij kan het
kruis heiligen tot een nauwer gemeen
schapsleven met de grote Kruisdrager
Jezus Christus. Wentelen van de weg
op de Heere is echter een geloofsdaad,
gelijk het woord wentelen te kennen
geeft. Dragen doet men wat te dragen
is, wentelen doet men een steen, die te
zwaar is om te dragen. Niet in eigen
kracht naar het vlees, maar in de kracht
van een wereldoverwinnend geloof kan
het alleen gedaan worden.
Het staat lijnrecht tegenover het po
gen, om zelf alle moeilijkheden op te
willen lossen. Zelfhandhaving zal de
druk verzwaren, maar om door het ge
loof alles in Gods hand te mogen over
geven, dat is het. En dat is ook het vei
ligst en het voordeligst. Hij weet wat
wij kunnen dragen en Hij weet wat goed
voor ons is. Hij weet wat wij nodig heb
ben en hoe Hij de druk kan verlichten.
Daarom zegt David: Vertrouw op Hem,
Hij zal het maken. Dat is geloofstaal, hij
spreekt hier naar het hart van Gods
volk en hij was de man naar Gods hart
en deze woorden werden hem ingegeven
door de Heilige Geest. De Heere is de
Getrouwe en Hij is het vertrouwen van
Zijn volk waardig. Hij zal een in Hem
zenbouw. De volgende dag stierf ze. In
1651 waren de huisjes voltooid, het wa
ren er vijf, bestemd voor 5 weduwen
eerlij cke van goede afkomste en van
kloecke voorstanders ontblote wedu
wen". Deze Maria de Pottere was ge
trouwd met de ridder John Conyers en
daarom worden ze Potteres- of Conyers-
huisjes genoemd, de laatste naam ver
basterd tot Koenjershuisjes. Ze zijn in
1953 gerestaureerd.
Verder is er nog een verweerde grens
paal met aan de ene kant de inscriptie
„beoosten den steen" en aan de andere
zijde „bewesten den steen".
Vroeger was er nog een „monument",
dat nu verdwenen is: de oude stoom
tram van de R.T.M, die door Schouwen
pufte. Die zijn zowat overal.vervangen
door bussen.
De kroniekschrijver Smallegange
noemt in zijn kroniek van 1696 een ze
kere Jan de Huybert, die heer van
Noordgouwe was.
Deze feestviering is gekoppeld- aan
een aktie om voor de meer dan een
halve eeuw oude muziekvereniging
„Con Amoro" nieuwe instrumenten te
verkrijgen.
Uit de evenementen op die dag zal de
ze muzikale club ook wel een graantje
meegepikt hebben!
Middelburg. L. van Wallenburg.
DIENSTEN HERV. KERK
OP ZONDAG 5 SEPTEMBER
THOLEN 9.30 en 6.30 uur ds. M. Ver
duin, Brakel.
POORTVLIET 10 en 6 uur ds. H. G.
Abma.
SCHERPENISSE 9.30 uur dhr. G. J.
Damen en 2.30 uur ds. P. Kolijn.
ST. MAARTENSDIJK 9.30 en 2.30 uur
ds. J. Blom, H.A. en dankzegging.
STAVENISSE 10 uur lezen, 2.30 of 6
uur?
ST. ANNALAND 10 uur ds. M. D. Geu
ze en 6 uur ds. J. Codée, H.A. en
dankzegging.
OUD VOSSEMEER 10 uur ds. F. A. v.
d. Wind, Serooskerk en 6.30 uur ds.
M. D. Geuze.
ST. PHILIPSLAND 9.30 uur lezen en
2.30 uur ds. H. Harkema.
OUDDORP
GROTE WIR-WAR t.b.v. de konij
nen en Pluimveefokkers vereniging
„NUT EN GENOEGEN" op zaterdag 4
september vanaf 2 uur in het Vereni
gingsgebouw, Stationsweg 3. Eventuele
opbrengst is voor de kostenbestrijding
van de grote tentoonstelling en aanschaf
van nieuwe kooien. Een ieder is van
harte welkom. Het Bestuur.
fcerte van een muur, zodat niemand
hem zou kunnen opmerken, stond Maer
ten het vertrek van de dokter en Hans
-gade te slaan. Enkele flulsterwoorden
met de achterblijvende Machteld wer
den er nog gewisseld en toen hoorde
hij op gedempten maar toch duidelijk
verstaanbare toon Hans zeggen:
„Ik zal u tot uw huis brengen, dok
ter!"
Toen ze de hoek van de straat waren
omgeslagen, wachtte Maerten nog eni
ge ogenblikken. Maar toen, zeker, dat
ook Machteld in huis was teruggekeerd,
liep hij, zo snel als zijn benen hem
konden dragen, door tal van steegjes
en straten naar het huis van de dokter.
Hij wilde die twee vóór zijn. Mogelijk,
dat hem daardoor nog een middel ge
werd, om het onheil, dat ontwijfelbaar
zeker de Meester en zijn jonge vrouw
bedreigde, van hen, af te wenden.
Ja, gelukkig! Hij was er het eerste!
Snel nu een schuilplaats gezocht, want
in de verte hoorde hij reeds de stap
der twee mannen. Was hier nu een
maar een poort als bij het schepen
huis! Neen, neen, hij zag niets. Ja toch
de heiligen zij dank! -daar aan
die gevel bevond zich een luifel en
o, maar dat had zo moeten zijn!
voor dat huis stond een bank. Daar kon
hij zich verschuilen!
In gewone tijden zou hij met een
blik op die bank gezegd hebben, dat
hij zich onmogelijk zo klein kon ma-
gesteld vertrouwen niet en nooit be
schamen.
Hoe gelukkig is de mens, die door
Gods genade in die geloofsdaad mag ge
oefend worden, en die drijven mag op
de rivier der vrije genade Gods. Arme
wereldling die alles zelf wil doen in
eigen kracht en daardoor steeds dieper
wegzinkt in naamloze ellende en ver
warring.
Gods volk heeft een Helper in alle nood,
ook in geval van doodsnood, maar u
durft de toekomst in te gaan zonder
God en meent in uw blindheid, dat u
uzelf wel zult kunnen verlossen.
Al zegt uw mond dat nu niet, maar u
leeft zo zelfverzekerd en gerust, dat het
duidelijk genoeg is, dat u geheel op
eigen kracht en wijsheid vertrouwt.
Wat zal dat bitter tegenvallen, niet al
leen gedurende uw leven, maar vooral
als de dood komt en het wordt eeuwig
heid, gaat Gods Woord zijn kracht doen.
Mocht u de Heere eens in waarheid en
oprechtheid nodig krijgen, om nog gered
en gezaligd te mogen worden ter bekwa
mer tijd.
De wereld gaat voorbij met al haar
begeerlijkheid. De tijd des levens gaat
als een zucht voorbij. Nu is het nog het
heden der genade, maar het kan onver
wacht ten einde komen. Heden, indien
gij Zijn stem hoort, verhardt u niet,
maar laat u leiden.
Laat de wereld dat volk smaden en
verachten, laten ze dat volk achterlijk
en ouderwets vinden zoveel zij willen,
maar zij hebben de wijsheid, die van
Boven is en de voorzichtigheid van de
rechtvaardigen.
Zij zullen in de toekomende eeuwen
duizendvoudige vergoeding ontvangen
voor alles wat zij in het strijdperk van
dit leven hebben moeten doormaken. Zij
zullen eeuwige vreugde hebben, waar
van zij reeds in dit leven de beginselen
mogen gevoelen in hun hart.
Hun strijd zal niet eeuwig duren. Zij
zullen eerlang meer dan overwinnaars
zijn, door Hem, Die hen heeft liefgehad
met een eeuwige liefde.
V. Ds. A. Vergunst.
MIDDELHARNIS (naast Ford) 1
1 Tel. (01870) 39 75 1
I Reparatie en Inruil van M
alle merken. M
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiPiiiiiiii
Het overkoepelende orgaan van een
19-tal alcoholvrije hotels, pensions en
restaurants in Zwitserland heeft een
nieuwe folder uitgegeven. Hierin zijn
naast een foto van het hotel/pension en
korte omschrijving van de plaats gege
ven over de 19 aangesloten bedrijven
opgenomen. Informatie over de aanwe
zigheid van een parkeerterrein bij het
hotel, lift, tuin of ligwei, evt. zwemge-
legenheid in de omgeving, toelating van
honden, enz.
Op een apart formulier staan de prij
zen vermeld. De alcoholvrije hotels en
pensions staan bekend om hun gastvrij
heid, hun eenvoud (alle kamers hebben
wel warm en koud stromend water) en
de voordelige tarieven.
De folder en prijslijst zijn gratis bij
het Zwitsers Verkeersbureau in Am
sterdam verkrijgbaar.
In september a.s. zal er weer een
kursus gegeven worden voor de oplei
ding tot Rode Kruis helper of helpster.
Dinsdag 7 september vergadert ds
Rode Kruis colonne weer in het Groe
ne Kruis gebouw aan de Langeweg.
Ieder die hiervoor belangstelling heeft
en in het bezit is van een geldig E.H.B.O.
diploma kan aan deze kursus deel
nemen.
De aanvang van deze avond is 19.30
uur.
ken, om er onder te verdwijnen. Doch
nu drong de nood entoen Hans en
de dokter zacht aan naderbij kwam,
hadden ze er in 't minst geen vermoe
den van, dat ze werden gezien en be
luisterd.
Maerten bedwong het hijgen van zijn
adem; geen woord mocht hem ontgaan.
Stil! Hoorde hij Hans al niet?
„Hij is een ketter, dokter! Wat Mach
teld vertelde, bewijst dat duidelijk. En
zij ook! Daarom hebben ze elkaar ge
nomen!"
,,Ja," antwoordde de dokter en in
de klank van zijn stem was duidelijk
de haat waarneembaar, die hij tegen
de Meester voedde. „Ze zijn 't alle
bei. En ik zal lachen, als ik onder hem
't vuurtje zie branden."
„Zacht wat, dokter! Men zou ons
kunnen horen. En niemand in Briellf
moet 't kimnen zeggen, dat ik het graj
gedolven heb, waarin zij levend gewor
pen zal worden."
De haat, 'die beiden samenbond, deed
hen toeven, 't Viel hun blijkbaar moei
lijk, het gesprek te beëindigen, dat door
telkens weer nieuwe wraakgedachten
werd gevoed.
„Ik moet ook buiten schot blijven,"
bromde de dokter„Maar weet
ge, wat ik vind? Dat we^in Machteld
een buitenkansje hebben! Wat weet
die veel van Anneke te vertellen! Een
flinke meid, die haar ogen en oren goed
de kost gegeven heeft."
