EiiAnDEn niEuws ''"t"^
Grootvader vertelt
Heilige Schrift
I
2e blad
Vrijdag 2 juli 1976
No. 45011
-jfL
HET
KI7KVENSTER
X Speciaal inboawstation voor X
t L.P.G. l
X gasinstallaties x
X in elk meirk automobiel. X
t Garage Nijsse B.V.
Oude-Tonge
X Oostdijk 15
Tel. 01874 - 1235 -1385
ALFA ROMEO DEALER
voor geheel
GOEREE-OVEBFLAKKEE
Openstelling
postinrichtingen
tijdens vakantie
ir it
Onderwijsvoor
zieningen
te IVIelissant
DUNSCHILLER VOOR AARDAPPELEN
Landbouwscliap
benieuwd naar de
weg naar een beter
zuivelbeleid
C. KIEVIT ZN.
Centrale Verwarming
80MMELSDUE
Telefoon (01870) 26 09
VAKANTIE-TIP
RABO-Bank iVliddeiliarnis stelde 2
wisselbekers bescliikbaar voor
kampioenen in „Diekhuus''
VEBVOLOVEBHAAL
blik op kerk
en samenleving
Marxisten aan de V.V.
Het dilemma
Infiltratie
De gemakkelijke methode om je van
lastige problemen te ontdoen is die pro
blemen voor je uit te schuiven. Het is
een van de (weinige) sterke kanten van
de regering-Den Uyl, die dankzij deze
methode nog steeds kans gezien heeft
aan het bewind te blijven.
De viniversiteitsraad van de Vrije Uni
versiteit in Amsterdam heeft onlangs
ook voor deze methode gekozen, toen
ze het besluit nam de uitspraak over de
marxistische studenten aan de V.U. een
half jaar uit te stellen. Komt tijd, komt
raad, denkt men blijkbaar. Of dat waar
is zal de tijd leren, maar intussen wordt
het probleem niet opgelost, en woekert
het kwaad voort.
De kwestie kan bekend zijn. Aan de
Vrije Universiteit studeren marxisten.
Dat is op zichzelf geen wonder, het
hoger onderwijs staat open voor ieder
een. Overigens is het wel een beetje
vreemd dat marxisten kiezen voor de
V.U., de Gereformeerde Universiteit van
Abraham KuyperHebben ze voor
de V.U. gekozen om er te kunnen in
infiltreren? Of zijn bepaalde studie
programma's al zo verlinkst dat het
weinig verschil maakt of je studeert
aan de Gemeentelijke Universiteit van
Amsterdam of aan de Vrije? Of dat
is nog een andere mogelijkheid die door
de V.U. zelf wordt gesuggereerd be
doelde studenten zijn niet als marxisten
aan hun studie begonnen, maar zijn het
door of tijdens hun studie geworden.
In elk geval, er studeren marxisten
aan de V.U. Het zijn er niet zoveel.
Op het moment staan 12000 studenten
aan de V.U. ingeschreven, maar hoog
stens 135 van hen kunnen worden be
schouwd als aktieve leden van de Com-
ntunistische Partij Nederland. Dat is
maar een handjevol. Maar deze „Gide-
onsbende" heeft wel kans gezien in ver
schillende organen de bestuursfuncties
te bezetten
De vraagt ligt nu voor de hand: Kan
dat, marxist zijn, studeren aan de Vrije
Universiteit en daar zo'n beetje de la
kens uitdelen? Die vraag is het, waar
over de Universiteitsraad zich heeft uit
te spreken.
Voor de duidelijkheid schrijven we
hier even de doelstelling van de Vrije
Universiteit neer:
„De Universiteit stelt zich ten doel
overeenkomstig de grondslag der Ver
eniging al haar arbeid in gehoorzaam
heid aan het Evangelie van Jezus
Christus te richten op het dienen van
God en Zijn wereld".
Die doelstelling lijkt ons kan
moeilijk worden onderschreven door
marxistenMaar als ze dan tóch ko
men en er toch zijn, en zelfs sleutel
posities gaan bezetten? Moeten ze dan
uit die functies worden geweerd? Of
moeten ze zelfs de toegang tot de Uni
versiteit of het deelnemen aan colle
ges en examens worden ontzegd? Nee,
zeggen velen, want dan komt de demo
cratie aan de V.U. in gevaar
Wat er in gevaar komt, wanneer de
marxistische studenten niets in de weg
wordt gelegd, vergeet men gemaks
halve maar
Wat voor gevaar dreigt er dan? Ik
vrees: het gevaar van infiltratie. Wie
ook maar iets weet van de beginselen
van het communisme, kan het niet on
bekend zijn dat daarin alles geoor
loofd is wat de partij maar kan dienen.
Daarom geeft ik er geen cent voor
wanneer Barend Middelkoop, voorzit
ter van de studentenraad, zelf C.P.N.-
lid!, het belachelijk noemt wanneer men
vreest voor infiltratie.
Trouwens, de bewijzen van commu
nistische agitatie zijn er! Aan de Vrije
Universiteit doceert ó.a. Prof. Troost
ook bekend als voorman van de ver
ontruste Gereformeerden Jethiek. Vol
gens de C.P.N.-studenten stopt deze
hoogleraar te weinig marxisme in zijn
colleges. Gesprekken met hem over het
studieprogramma leverden niets op.
Toen werd een programma opgesteld
met bepaalde tegen Prof. Troost ge
richte taktieken, onder andere:
a) Dreigen met geweld, verlies, onge
mak of schandaal
b) Zoeken van publiciteit door middel
van perspublicaties
c) „Ongemak", door voortdurend vra
gen te stellen tijdens de colleges en
het schrijven van brieven
d) geweld wordt in dit eerste stadium
(nog) niet overwogen.
Wanneer dit allemaal zwart op wit
staat, dan is het voor mij geen vraag
meer wat de bedoelingen van de mar
xistische studenten aan de V.U. zijn.
Dan mag het ook geen vraag meer zijn
of het lidmaatschap van de C.P.N, ver
enigbaar is met een leidende functie
in het studentenleven aan de V.U.
Uiteraard is het niet eenvoudig op
een afstand over deze kwestie een oor
deel uit te spreken. Daarvoor zitten er
te veel kanten aan de zaak. Maar wat
aan de Vrije Universiteit gebeurt is toch
een teken aan de wand. Communistische
studenten die sleutelposities innemen
en een Universiteitsraad die daar vrij
wel machteloos tegenover staat. O,
Abraham Kuyper, wie had dit kunnen
voorzien
Waarnemer.
Wegens vakantie is de openstelling
van de volgende postinrichtingen als
volgt gewijzigd:
DEN BOMMEL 5-23 juli 0900-1200 uur
(ma./vr.)
SOMMELSDIJK 5-23 juli 1976 1400-1600
uur (ma./vr.)
TWEEëRLEI ZAAD
II
De gelijkenis van het onkruid.
(Matth. 13 24v.v.)
Er is tweeërlei zaad, goed zaad en
onkruid. Het goede zaad in de akker
ontkiemde, het werd tot kruid, al lan
ger en langer. Vervolgens kwam er een
aar, en daarna ook graankorrels in de
aar. Het gaat in het rijk der natuur, het
gaat ook in het rijk der genade, alles
langzaam en geleidelijk.
Het is een proces van ontkiemen, van
groeien en vruchten dragen. Die geleide
lijke ontwikkeling is ons niet naar de
zin. Wij zijn net als kinderen die wat
gezaaid hebben en nu maar direct een
plant, een bloem, een vrucht willen
zien. Hoe menigmaal wordt alzo de dag
der kleine dingen veracht. Menig zuige
ling gaat zich meten aan een ver ge
vorderde. En omdat ge dan nog niet een
bevestigd christen zijt, gaat ge in moe
deloosheid klagen: het is met mij nog
niets!
Het ontkiemende zaad is echter nog
niet het kruid, en het kruid is nog niet
de aar en de aard is nog niet het volle
koren. Dit tot bemoediging van die
kleine, bevende zielen, die zo dikwijls
alles verdenken, omdat zij niet zijn ge
komen tot het welverzekerde geloof, dat
de Heere anderen heeft geschonken.
Dit is het, waar het in de allereerste
plaats op aan komt: zijt gij een zaad des
Heeren? Behoort gij tot het goede zaad?
Is het bij u een werk van God? Die
vraag kome maar veel op u aan. Stel u
met geen schijn tevreden. Onderzoek
uzelf, of de wortel der zaak in u wordt
gevonden, of de levenskiem in u is ge
legd, of gij van onkruid, dus tarwe zijt
geworden. Als dat zo is, dan geen nood.
Het gaat door, ondanks tijden van
droogte. Zelfs ruwe stormen, die het
jonge koren door elkander werpen,
kunnen het niet vernietigen.
Maar toen het goede zaad tot kruid
opgewassen was en vrucht voortbracht,
toen openbaarde zich ook het onkruid.
Het openbaarde zich, dat wil zeggen,
het was er wel, maar kwam nu als on
kruid aan het licht.
Hoe is het mogelijk zult gij wellicht
denken, dat men dit onkruid niet eerder
heeft gezien? Wel, het onkruid, hier
bedoeld, is van een bijzondere soort,
Zizania geheten. Dit onkruid is in het
eerste bijna in het geheel niet te onder
scheiden van de tarwe. Eerst als het op
de vrucht asinkomt, openbaart het zich.
De vrucht ontbreekt..
Zo wil de HeUand ons leren, dat er
zoveel schijnbare overeenkomst kan
zijn tussen de kinderen des Koninkrijks
en de kinderen der bozen. Het kon zo
ver gaan, terwijl ge toch nog onbekeerd
zijt. Er kan zo veel zijn, bijvoorbeeld
een onbesproken gedrag, een zuivere
belijdenis, een ontwaakt geweten, een
vertederd gevoel, vele goede voorne
mens dit alles kon er zijn zonder
harts-verandering. Het onkruid kan zo
op de tarwe gelijken.
Neen, het is niet zo gemakkelijk uit
te maken, wat tarwe en wat onkruid is,
met betrekking tot uzelf en anderen op
de akker der wereld niet wie zou een
zuivere scheidslijn kunnen trekken
maar ook bij uzelf op de akker uws
harten is het zo dikwijls met betrek
king tot een overtuiging, een belofte,
een zoete ervaring, een gebed, is dit het
rechte wel? Is het werkelijk een werk
des Heeren?
Er is dus veel schijnbare overeen
komst tussen het goede zaad en het on
kruid, tussen de kinderen des Konink
rijks en de kinderen der bozen. Dan is
het een gedaante van Godzaligheid, ter
wijl toch de kracht er van wordt gemist.
Er is nochtans een wezenlijk verschil
en dat openbaart zich in- de vrucht. Aan
de vruchten zult gij ze kennen. Het goe
de zaad brengt vrucht voort. Bij de kin
deren des Koninkrijks wordt niet ge
mist: oprechtheid, berouw, belijdenis
van schuld voor de Heere, gebed in de
nood der ziel, begeerte naar verzoening
met God, naar een Borg, een haten en
vlieden van de zónde, begeerte om God
te dienen, de keuze om met het volk
des Heeren te leven en te sterven.
Zie, deze vruchten worden gevonden
bij het goede zaad. Ze worden gemist
bij het onkruid, dat ge, bij het licht van
Gods Woord en Geest uzelf aan deze
zaken toetsen mocht!
Er is tweeërlei zaad, tweeërlei op
wassen. Toen het goede zaad nu tot
kruid opgeschoten was en vrucht voort
bracht, toen openbaarde zich ook het
onkruid. Dit bemerkende, gingen de
dienstknechten tot de heer des huizes
en zeiden: „hebt gij niet goed zaad in
uw akker gezaaid? Vanwaar heeft hij
dan dit onkruid?
En hij zeide: „een vijandig mens heeft
dat gedaan". Dan willen de dienstknech
ten in hun ijver aan het wieden gaan,
en daarom vragen zij„wilt gij dan, dat
wij heengaan en dezelve vergaderen?
De heer van de akker verbiedt dit ech
ter en zegt: „Neen, opdat gij het on
kruid vergaderende, ook mogelijk met
hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze
beiden samen opwassen tot de oogst".
Moet er dan niet gestreden worden
tegen de boze en zijn werken? Zeer ze
ker, maar daarover gaat het hier niet.
Het gaat hier over degenen, die uitwen
dig braaf en godsdienstig leven, die
misschien niet ver zijn van het Konink
rijk Gods. En nu zijn wij geen harte-
kenners, het gevaar is groot, dat wij
met het onkruid ook de tarwe uittrek
ken. Zo dikwijls zien wij tarwe voor
onkruid aan en maken wij ons op om
het uit te trekken. Wij trekken het uit,
als wij kinderen des Koninkrijks reke
nen tot de kinderen des bozen. Laat ze
beiden opwassen tot de oogst! Groot is
de lankmoedigheid des Heeren tegen
over de kinderen der bozen. Hij spaart
ze, verlengt hen het heden der genade,
dat ze van onkruid nog tarwe kunnen
worden.
Groot is de tedere zorg van de hemel
se Landman voor Zijn tarwe. Geen en
kele zal er verloren gaan, zelfs de dun
ste, de zwakste, de teerste niet.
Er is een tweeërlei opwassen, een
tweeërlei rijpen. Er is een rijpen voor
de hemel en voor de hel. Een tweeërlei
rijpen in hetzelfde kerkgebouw, op de
zelfde werkplaats, in hetzelfde huis. En
wij? Waartoe worden wij rijp gemaakt?
Laat die vraag ons ernstig be^ig hou
den.
(Wijlen ds. S. van Dorp)
(Slot volgt)
Lager onderwijs
In het dorp Melissant zijn twee scho
len voor gewoon lager onderwijs, te
weten een openbare school en een bij
zondere school.
De openbare school aan de Juliana-
weg 4 is gebouwd in 1967 en bevat drie
lokalen met een hal.
De bijzondere school is gelegen aan
de Beatrixlaan, gebouwd in 1957 en
heeft 5 lokalen en een hal.
Door de toeneming van hét aantal
leerlingen van de openbare lagere
school is het nodig, dat een lokaal wordt
bijgebouwd. Dit geschiedt nu tegelijk
met de bouw van een openbare kleuter
school (zie hieronder).
Kleuteronderwijs
Melissant heeft momenteel twee kleu
terscholen, één openbare school, thans
nog ondergebracht in 2 gebouwen, na
melijk de semi-permanente school aan
de Julianaweg (achter de openbare la
gere school) en het gebouw aan de Bin
nenweg 24, voorheen in gebruik geweest
bij het bijzonder kleuteronderwijs.
Tot 1 december 1974 is er te Melis
sant geen openbaar kleuteronderwijs
gegeven, omdat toen naast het Prot.
Chr. kleuteronderwijs er ook nog een
kleuterschool was, uitgaande van de
Stichting Neutraal Kleuteronderwijs,
BK^"-'
Aardappels zijn nog steeds schaars en
duur. Met de dunschiller van Braban-
tia heeft u per dag 80 gram minder
afval. Als alle 3 miljoen Nederlandse
gezinnen (aldus Brabantia) een dun
schiller zouden gebruiken, zou ons land
elke dag 249.000 kilo minder consume
ren. Bovendien zit de vitamine vlak
onder de schil. Gezond jen zuinig. Het
schillertje is te koop in elk warenhuis
of huishoudzaak. De prijs: 2,50 en 2
jaar garantie.
die per laatstgenoemde datum is opge
heven.
De bouw van een nieuwe kleuter
school is thans gegund. Deze kleuter
school komt achter de bestaande open
bare lagere school en wordt via een
verbindingsgang daarmede verbonden,
zodat van een soort geïntegreerde scho
len kan worden gesproken.
Sedert 1 januari 1975 beschikt ook de
Vereniging tot Stichting en instandhou
ding van scholen te Melissant over een
nieuwe kleuterschool aan de Fabius-
straat 22. Wanneer bovenbedoelde bouw
is voltooid beschikt het dorp Melis
sant dus over 4 nieuwe scholen.
Het Landbouwschap heeft een werk
groep „Naar een beter zuivelbeleid"
i.o. gevraagd voor een nader gesprek.
De werkgroep heeft onlangs een oproep
gedaan aan alle Nederlandse melkvee
houders. Het Landbouwschap stelt het
op prijs als de werkgroep een nadere
toelichting geeft op de voorstellen voor
een beter zuivelbeleid.
In een brief van 25 j.l. aan de werk
groep, heeft de commissie Melkveehou
derij van het Landbouwschap gevraagd
om zo spoedig mogelijk een gesprek te
hebben met een delegatie uit de werk
groep bestaande uit ondertekenaars van
de gepubliceerde oproep. Aan de werk
groep is overgelaten welk tijdstip en
welke plaats voor dit overleg gekozen
wordt. Het Landbouwschap wil van de
werkgroep een nadere toelichting en
een argumentatie van de voorstellen
om de melkproduktie te beheersen.
Erg vervelend, als je kind plotseling
vakantie-diarree krijgt. Door het wa
ter, ander eten, een veel warmer kli
maat, te lang in de zee
Voor volwassenen is er dan wel een
tabletje, maar zijn die ook altijd voor
kinderen geschikt?
Een natuurlijk middel ter bestrijding
van zulk vakantieongerief bij kinderen
is Roosvicee-Stop, op basis van bos-
bessesap. Natuurlijk, altijd veilig.
Neem zo'n flesje mee in uw reis-apo-
theek.
Bij een aandoening van lange duur of
een die zich ernstig laat aanzien, na
tuurlijk een dokter raadplegen.
Al jarenlang biljarten de oudere he
ren uit de gemeenschap Middelharnis
en Sommelsdijk om het kampioenschap.
Niet dat het iets opleverde; het ging
alleen om de eer. Zo ging het ook bij
de jongeren, die eveneens in het Diek-
huus een prettige tijdspassering vonden.
Pas spannend was het, toen beide
clubs een beroep op de directeur van
de RABO-bank in Middelharnis deden.
Immers, die jubileert!
Alras was het bekend, dat de ge
meenschap het feest mee zou vieren
en waarom dan de mannen in het Diek-
huus niet.
Het verzoek viel in goede aarde en
men besloot zelfs twee wisselbekers be
schikbaar te stellen. Dit wetend werd
er fanatieker dan ooit gespeeld en
dinsdagavond -vond dit alles zijn be
kroning bij het bekend worden van de
kampioenen. Het waren dte heer B. Vis,
Middelharnis bij de ouderen en de heer
L. van Nimwegen bij de jongeren.
De heer De Krey kwam de bekers
uitreiken. Hij zei het een goede ge
dachte te vinden van het Diekhuus om
de zaal beschikbaar te stellen voor dit
doel en van het bankbestuur vond hij
het een goed besluit om de bekers be
schikbaar te stellen. Namens de bank
kon hij de beide winnaars naast de be
ker ook een vulpenset aanbieden en
Van links naar rechts: de heren L.
van Nimwegen; H. R. de Krey
en B. Vis.
ieder lid kreeg een balpen. Hij zei vol
gende maal, over vijf jaar, graag weer
van de partij te zijn, wanneer de bekers
„uitgespeeld" zijn en de bank dan 80
jaar bestaat. „Als ik U was, zou ik dan
weer maar van me laten horen," gaf
hij de heren de raad, hetgeen met groot
applaus werd aanvaard.
Namens de oudere heren sprak de
heer A. van der Sluijs, die de bank op
een geraffineerde manier in de hoogte
stak, en de heer De Krey een hartver-
sterkertje aanbood.
De heer Kastelein sprak namens het
Diekhuus. Hij deelde mede, dat in de
naaste toekomst de zaal een verjon
gingskuur zal ondergaan.
Het is een prettige avond geworden
voor jong en oud in het Diekhuus. Het
biljarten gaat gewoon door, want de
oudere heren storen zich niet aan va
kantieperioden.
MIDDELHARNIS
Geslaagd. Dezer dagen slaagde de
heer C. P. Verolme Pz. voor zijn mees-
-schilder'diploma aan dé M.I.M.E.T.O.
School te Utrecht, 4-jarige opleiding.
door Jan Knape M.m.
55
EEN HOOFDSTUK UIT DE -•
GESCHIEDENIS VAN DE ARMEN
ZORG OP HET EILAND.
Vele jaren later heb ik Meester Both-
man nog een keer ontmoet, „hij ging al
tegen zijn pensioen aan." Hij vertelde
mij toen we „de oude tijd gingen op
halen", dat hij niet meer aan politiek
deed. Hy stemde nog wel rood, nu ja,
wat moest je anders doen? Maar op
Koninginne-verjaardag droeg hij nu een
klein Oranjespeldje op de revers van
zijn colbertjasje. Dat deden trouwens,
veel soosjalisten, want er was een oor
log geweest. En toen was er alweer een
Oranje, die voor onze vrijheid in de
bres had gestaan: vijf jaar lang, in het
grauwe Londen!
Toen we uit eljcander gingen met een
handdruk zei ik; „Breeroo heeft al ge
zegd „'t kan verkeeren!"Hij slofte
weg op zijn oude benen; aan zijn voe
ten droeg hij mooi gepoetste gave schoe
nen
Hij keerde zich nog even om en zei:
„'t ssosjalisme is me tegengevallen,
niks waard
En ik: „dat wist'ik tóen al,lang
geleden". Hij knikte triestig.
Ik heb Meester Bothman niet meer
gesproken, de man is dood. Toen ik
van zijn dood hoorde dacht ik: „hij is
teleurgesteld door het leven gegaan zo
als ieder, die geen ander houvast heeft
dan een vuurrode das en knalgele klom
pen
tV ir
De vraag rijst: wat weerhield de ar
beidersmensen op deze Eilanden om het
soosjalisme in zijn totaliteit te accep
teren? Troelstra en zijn volgelingen be
loofden toch betere toestanden voor de
werklieden: hogere lonen en wat al niet
meer, alles even begerenswaardig! Weg
met de boeren en andere uitbuiters. De
bedrijven moesten aan de werknemers
komen, die ze met hun „knoken" had
den opgebouwd. Dat hadden zij gedaan
en hun voorvaderenWeg met de
armoe, met werkloze dagen. Weg met
alle narigheid aan het arbeidersbestaan
verbonden. Arbeiders van alle landen
verenigt U; ook de arbeiders, die in een
uithoek van de wereld woonden zoals
in deze DeltaDe arbeiders van de
Delta knikten, dat het zó moest, maar
ze bleven aan de kant staan: ze waren
huiverig voor deze ongehoorde nieu
wigheid.
Daar zijn verschillende oorzaken voor.
Eén ervan heb ik al aangevoeld toen ik
in het begin der dertiger jaren mijn
roman „Polderland" schreef. In dat boek
teken ik hoe een jonge landarbeider
soosjalist werd. De inleiding begint: „In
hem was de geest gestorven die eeuwen
lang in zijn geslacht gewoond had. De
geest van diepe onderdanigheid en slaaf-
sche onderworpenheid voor den boer en
voor alles wat boven hem stond. Deze
geest was voor goed in hem onderge
gaan
Dat was één van de oorzaken: men
zat vastgegroeid aan het oude, en ve
len konden daar niet van los komen.
Het traditionele bindt met sterke ban
den. In de eenvoudige zaken des levens
wordt dat: sleur., Maar in zaken van
meer gewicht wordt het: een beginsel.
Zó is het en zó behoort het te zijn, want
het is nooit anders geweest. Vaak ko
men daar nog godsdienstige overwe
gingen bij. Op maatschappelijk terrein:
God heeft rangen en standen gescha
pen, rijken en armen, daar mag niet aan
getornd worden. De ongelijkheid is in
de Schepping gegrond. We moeten te
vreden zijn met datgene, wat de Heere
ons heeft toebedeeld. In dier voege heb
ik het mijn vriend ouwe Kees horen
uitleggen. Of hij het nu nóg zo zeggen
zou weet ik niet; er is sinds zo veel
veranderd!
Maar daar zijn nog wel meer oor
zaken waarom de arbeiders aan de kant
bleven staan. Er zijn zelfs nü nog werk
lieden, die geen lid zijn van een Vak
bond. Als dat om principiële redenen is
dan kan ik dat accepteren. Maar ik
heb een arbeider een keer horen zeg
gen en dat is nog niet zo lang gele
den „het kost aollemaele mar cen
ten, mien niet gezieë, ze knappe het wel
voor m'n op"Toen heb ik gedacht:
„je bent een klaploper!" Want hier
speelt het egoïsme, dat elk mens eigen
is want niemand is zonder gebreken
een dominerende rol. Dat egoïsme
speelde in de twintiger jaren aanmer
kelijk mee. Waarbij we toch ook wel
in het oog moeten houden, dat de con
tributie van een politieke vereniging en
van een vakbond zwaar drukte op het
budget van een arbeider, met zijn lage
loon en veel onwerkbare dagen.
Egoïsme! Ik herinner me een annec-
dote, die in mijn jeugd veel verteld
werd. Het verhaal werd zeer gewaar
deerd: Een „zendeling" van de over
kant" komt in een arbeidersgezin en
vraagt het hoofd des huizes om lid te
worden van de Sociaal Democratische
Arbeiders Partij en van de Vakbond.
Hij moet natuurlijk ook een abonne
ment nemen op het Dagblad van de
Partij. De „zendeling" zet de zaak uit
een met veel woorden, zoals we dat van
dergelijke zendelingen gewend zijn: we
krijgen ze in onze dagen nog wel aan
de deur, Jehovah-getuigen, Mormonen,
etcetera. Ze prijzen ons hun geloof aan,
waarbij ik altijd de indruk krijg, dat ze
een van buiten geleerd lesje opzeg
gen. Als we hun geloof aanvaarden zul
len we gelukkiger worden. En als heel
de wereld hun geloof heeft geaccepteerd
dan zullen alle mensen gelukkig zijn: er
valt nog veel te verbeteren in onze
mensenmaatschappij. Dat laatste ben ik
wel met zo'n zendeling eens, maar dat
is dan ook het enige. Als het gaat over
de oorzaken van onze kranke mensen
wereld en over de middelen tot verbe
tering dan scheiden onze wegen en gaan
ver uiteenlopen. Ik zeg dan maar: „ik
hou het btj m'n Bijbel". En daar kun
nen ze niet tegen opIk heb er in
dertijd met ouwe Kees over gesproken.
Hij lachte verachtelijk en zei: „Ze prae-
te over een betere waereld, daer mó
m'n niet an meedoeë. Laet de Duuvel
z'n gang mar gaen, zoevel te gaauwer
is 'n an het einde van z'n krachten en
dan komt de Heere Jezus op de wolken
van de Hemel om ons wakker te mae-
ken uut het stof der aarde"Of dat
nu de volle waarheid is weet ik niet,
het is zo intens moeilijk om de volle
waarheid te vinden. Zal ons dat op aar
de ooit gelukken? De volle waarheid!
Het houdt zoveel in, meer dain we met
ons menselijk verstand begrijpen kun
nen!
Ik ga met mijn verhaal verder: De
„zendeling" preekt en preekt, een dag
blad in huis is nodig voor je ontwik
keling, en voor de ontwikkeling van je
vrouw en van je kinderen,Je hebt
toch kinderen?"Ja", zegt de ar
beider, „een hele troep, en daarom heb
ik geen tijd om kranten te lezen; soms
niet eens de boekjes, die de kinderen
van de Zondagsschool meebrengen......"
De ander wuift met een handbeweging
die bezwaren weg. De arbeider zegt
nog: „een dagblad is een dure geschie
denisEn dat brengt de Soosjalist
op de noodzakelijkheid om zich aan te
sluiten bij de Vakbond. De Vakbond
zal zorgen voor hogere lonen, voor be
tere arbeidsvoorwaarden zodat er niet
van de vroege morgen tot de late avond
gewerkt behoeft te worden. Er komen
vakanties; als men werkloos is dan zal
men een uitkering krijgen wegens loon
derving en zal het gezin niets te kort
komen. De Vakbond gaat vechten voor
kinderbijslag,enfin, voor de rechten
van de werkman. Hij zal het even goed
krijgen als de boer!
De arbeider heeft de stroom van
woorden, die de Soosjalist over hem
heeft uitgestort, niet helemaal begre
pen. Hij vraagt ten slotte om nu 'es in
een paar ■woorden uit te leggen wat
eigenlijk dat socialisme is. Hij vraagt
zijn bezoeker om het kort te maken,
„want ik modde nog hoagnoadig 't ver-
ke uut gaen misseDat soosjalisme
is van de overkante an komme waoie,
mar ik begriep er geen barst van......"
(Wordt vervolgd)
