De onderhërder gaat;
de Opperherder blijft.
Derde Gezinsvervangend tehuis l(omt van de groul
IIRBEID ADELT
.J
Sommei
Ds. A. Cysouw Melissant
in afscheidsprediking
100,- Gulden
korting op Pfaff
KWALITEITS-
NAAIMACHINE!
V
W. RIKKEN B.V.
VOLLEYBAL
INTERMEZZO 2
GERARD DE LANGE 3: 2—2
Na 82 jaar geen Jansen meer op de
Chr. School te Dirksland
SOMMELSDIJK
J.l. vrijdag werd de eerste steen gelegd
GROEN VI
INGEZONDEN:
Stichting
,,Redt een kind India"
CHR. MAVO STELLENDAIVI BEDACHT
KINDERBOERDERIJ mHERNESSEROORD"
OND
»T. Nld
lANBII
VERVOLGVERHAAL
,MODE{
lUd^feniiiiiiuiiuiiiiiniiuHil
Bladz. 2
„E I L A N D E N - N I E U W S"
Dinsdag 2 december j
De afscheidsprediking waarmee ds. A.
Cysouw zondagmiddag afscheid nam
van Melissants' Hervormde Gemeente
was geïnspireerd door de ryke belofte
die in Mattheus 28 20 geschreven staat.
Ds. kon daarom de gemeente die hij
ruim eVa jaar diende met een gerust
hart overgeven aan Hem die beloofd
heeft: „En ziet, Ik ben met ulieden al
de dagen tot de voleinding der wereld,
Amen". „Zoek die Borg- en Zaligma
ker" zo noodde hij de gemeente in een
laatste vermaan.
Ds. liet de gemeente zien hoe Chris
tus door Zijn opstanding uit de doden
alle macht gegeven is op aarde en in
de hemel. „Die koning der kerk blijft,
als een onderherder naar een ander deel
van de wijngaard vertrekt", aldus ds.,
de gemeente bepalend bij de belofte uit
de tekst en 's Heeren belofte dat Hij
daar zal zijn waar twee of drie in Zijn
naam vergaderd zijn.
„Als Hij met U is is Haw toekomst ver
zekerd en als dienaar laat ik U met een
gerust hart onder Zijn bescherming
achter", zo predikte ds.; „Wat zou u
slecht af zijn als de dienstknecht bleef
en de Heere weg zou gaan!"
Ds. ontvouwde de gemeente hoe de
Heere in Zijn mensheid van de aarde
was gegaan maar in zijn Godheid, gena
de en majesteit nimmermeer wijkt.
„Toen hij van hen ging bleven de Zijnen
geen wezen want de HeUige Geest
kwam. Die troost en in alle waarheid
leidt".
„Christus is ook met Zijn Woord met
de Kerk en als u dat Woord centraal
stiet dan maakt Hij Zijn belofte waar!"
verkondigde ds. „Kent U de troost en de
kracht van het Woord, spreekt het u
aan en bemoedigt en versterkt het u?"
zo vroeg hij de gemeente af. Ds. wees
de gemeente op haar roeping de deug
den des Heeren te verkondigen en daar
om de opkomst niet te verzuimen.
Andermaal benadrukte ds. de waar
heid van de gegeven belofte voor men
sen die zich zondaar weten voor God.
„Hij ging naar de hemel en donkere tij
den wachtten de Zijnen. De ene dag
zult u wonderlijk vertroost zijn door
Zijn Woord en de andere dag gaat U
weer klagend en zuchtend uw weg, maar
van Zijn kerk gaat géén verloren".
Sprekend over de voleinding der we
reld, zichtbaar aan de tekenen der tij
den maande ds. de gemeente Christus
steeds meer gestalte in haar te laten
krijgen: „als wij werkelijk gelovigen
zijn is het ons tot troost te weten dat
Hij ons tegemoet komt, dwars door alle
gevaren en bezwaren. De Koning der
Kerk blijft met u tot aan de voleinding
der wereld, geldt dat voor ieder van u
persoonlijk?" zo vroeg ds. de gemeente
af; „bent u reeds op Zijn aanbod inge
gaan en heeft de Heilige Geest u al be
kend gemaakt met uw zonden en
schuld?" Dan zal Hij met U zijn in het
leven, in moeite en strijd, zelfs tot in de
dood. Zoek die Borg en Zaligmaker;
drijve de Heilige Geest u als een zon
daar naar Hem uit",^zo beëindigde ds.
zijn prediking.
Afscheid.
Vervolgens sprak hij een kort af
scheidswoord tot o.m. het college van
B. en W. met dank voor de ondervon
den samenwerking, de collegae uit
Ring en Classis met dank voor de on
dervonden vriendschap en hartelijkheid
en inzonderheid richtte ds. zich tot de
consulent ds. H. Visser te Nieuwe Tonge
die hij veel sterkte toewenste. Voorts
dankte ds. de afgevaardigden van de
verschillende kerken voor hun aanwe
zigheid, dhr. den Boon, jeugdwerkleider
voor zijn werk waardoor bloeiende
jeugdverenigingen ontstonden en ook
richtte ds. zich-tot de koster, de organist,
kerkvoogdij, kerkeraad en tenslotte tot
de hele gemeente: „Christus en Die ge
kruisigd was steeds het thema van on
ze prediking, moge Hij het aan uw hart
geheiligd hebben".
Ds. Visser.
Wederkerig bracht de consulent ds.
Visser de scheidende ds. Cysouw dank
voor de manier waarop hij in liefde en
trouw heeft gewerkt om de Koning der
kerk te dienen. Ds. verklaarde over de
komende vacaturetijd met veel zorg ver
vuld te zijn en van harte te hopen en te
bidden dat de lege plaats spoedig ge
vuld zal zijn. Ds. wenste ds. Cysouw de
kracht van het Woord toe, om ook in
zijn nieuwe gemeente Lexmond met het
zwaard des geestes op de voorpost te
staan. „Als u daar komt als gezant van
Christuswege, met het Vredesaanbod
moge u de boodschapper van de vrede
zijn van Hem wiens komst op de wolken
des Hemels door de Zijnen verwacht
mag worden". „Het ga u onder Gods ze
gen goed".
Ouderling A. Troost vergeleek in zijn
afscheidswoord ds. Cysouw met de
zaaier die heeft gezaaid en het was dhr.
Troost welbekend dat ds. vele malen in
de gemeente was uitgegaan om te zoe
ken wat er van het gestrooide zaad was
terecht gekomen: Daarbij wees hij op
Gods belofte dat Zijn Woord niet ledig
zal wederkeren. „Wij hoeven u niet te
troosten, want u hebt de troost in de
Bijbel voor U" bezag dhr. Troost, ds. op
wekkend om ook in Lexmond uit dat
Woord te vertroosten. „God zegene u
samen", zo wenste spr. het gezin Cy
souw toe.
De gemeente wekte hij op trouw op
te komen ook in de vacaturetijd omdat
de satan rondgaat als een briesende
leeuw. „Laat er gebedsmedeleven met
de kerkeraad zijn", hoopte dhr. Troost
tenslotte. Op zijn verzoek werd ds. Cy
souw nog Ps. 119 9 toegezongen, waar
na de dienst beëindigd werd.
Probleemloze Pfaff lichtgewicht
naaimachine met vrije arm en be
roemde dubbelroterende grijper,
geheel compleet
nu van 749,— -j.
voor maar Ot^,^
Korte Meestraat 17, (01640) 35878
BERGEN OP ZOOM
Alleenvertegenwoordiger voor
Flakkee en Schouwen.
DERDE THUISZEGE IN SUCCESSIE
VAN INTERMEZZO I
Nadat eerder Spivo en Ericsson de
kracht van Intermezzo's eerste dames
team In thuiswedstrijden hadden onder
vonden was het afgelopen zaterdag
Lekkerkerk, dat er niet in slaagde de
winst mee te nemen. Intermezzo, aan
tredend zonder de geschorste Nellie van
den Doel, kwam uitstekend uit de start
blokken, maar bij de stand 44 stokte
de tot dan toe uitstekende machine en
Lekkerkerk profiteerde hier goed van
en pakte met 7-15 de eerste set. Waar
het Interrnezzo publiek op hoopte ge
beurde in de tweede set. Het Intermezzo
offensief brandde los, mèt zoals ge
woonlijk Nienke Bijsterbosch in de
hoofdrol. Het verbeten vechtende Lek
kerkerk kreeg geen kans om ook de
tweede set te pakken: 15-11. In de derde
set prolongeerde het goede spel uit de
tweede set en ook deze set was met 15-
11 voor Intermezzo. Het door de „derde
divisie wol" geverfde Lekkerkerk kreeg
in de vierde set, door een verslapte con
centratie bij Intermezzo, kans om terug
te komen: 6-15. In de noodzakelijk ge
worden vijfde set leek Intermezzo van
de vloer geveegd te worden. Lekker
kerk liep regelmatig uit naar een 2-7
voorsprong. Intermezzo, wakker ge
schud, nam het initiatief over van Lek
kerkerk, en met een gevarieerde aan
val werd Lekkerkerk voor schut gezet.
In de laatste fase van de strijd moest
Corrie Wilbrink uitvallen met een naar
het zich aanvankelijk liet aanzien vrij
ernstige blessure, veroorzaakt door Ed
dy V. d. Sluys, maar die gelukkig mee
viel. Ze was in ieder geval in staat om
te zien hoe Intermezzo de vijfde set met
15-7! pakte en daarmee eveneens een
3-2 overwinning.
Het is het tweede damesteam van In
termezzo j.l. zaterdag niet gelukt om
tegen het sterke Gerard de Lange uit
Rotterdam de volle buit in eigen huis te
houden.
Intermezzo 2, waarin Matty Kool een
sterke partij speelde, pakte met een re
delijk draaiende aanval de eerste 2 sets
vrij eenvoudig met 15-12 en 15-13.
Hierna vergat Intermezzo door te
gaan en kreeg Gerard de Lange volop
de gelegenheid orde op zaken te stellen.
Dit resulteerde in een voor Intermezzo
drastisch 6-15 verlies. Wat Intermezzo
in de vierde set ook probeerde, de be
zoekende partij rook haar kans om
tenminste één punt mee te nemen en
hoewel de opdracht van coach Jaap
Driesse, taktische ballen, goed uitge
voerd werd, ging de vierde set met 9-15
naar Gerard de Lange. Uitslag 2-2.
THOLEN
Zagerspitters veroordeeld
De politierechter te Middelburg ver
oordeelde donderdag T. van de V. en J.
F. L. uit Roosendaal bij verstek ieder
tot 250,boete voor het spitten van
zagers op een mosselperceel bij Tholen.
Juffrouw L. J. Jansen, handwerkon-
derwijzeres van de Christelijke school
te Dirksland, heeft vrijdag l.I. afscheid
genomen van Bestuur, Personeel en
kinderen van de Pr. Mauritsschool we
gens het bereiken van de pensioenge
rechtigde leeftijd.
Dhr. L. Bestman, voorzitter van het
schoolbestuur, memoreerde dat sinds
1893 een Jansen werkzaam is geweest
aan de Chr. school. Eerst de vader van
de handwerk-juffrouw en later haar
broer, die vele jaren hoofd ■was. Mejuf
frouw L. J. Jansen heeft ook een lange
staat van dienst. Op 1 aug. 1932 werd
de scheidende juffrouw benoemd in
plaats van haar zuster C. Jansen als
helpster in Nuttige Handwerken op een
salaris van 172,50 per jaar. De lessen
werden elke dag na schooltijd gegeven.
Juffrouw Jansen heeft op verschillen
de Chr. scholen op ons eiland les gege
ven o.a. te MiddeUiamis, Stad aan 't
Haringvliet en Stellendam. Na 43 dienst
jaren mag ze de breinaalden overgeven
aan jongere krachten.
Van het bestuur, personeel en kinde
ren kreeg Juffrouw Jansen enkele
mooie cadeau's.
Niet om later te kunnen wijzen op
het grote Babel dat wij gebouwd heb
ben, maar omdat de behoefte er aan zo
hoogst urgent is!", zo argumenteerde ds.
H .N. van Hensbergen vrijdagmiddag de
bouw van het derde gezinsvervangend
tehuis te Middelhamis. Ds. deed dat in
zijn kwaliteit van voorz. van de Prot.
Chr. Stichting voor Geestelijke en So
ciale Zorg aan hulpbehoevenden op
Goeree - Overflakkee" t.g.v. de eerst-
steenlegging, met vaardige hand door
burg. van Es gepleegd.
Het nieuwe gebouw komt achter „Sja-
loom", het fijne thuis dat alom een
goed gerucht verspreidt. Echter zijn Sja-
loom en Salem overbezet en ds. van
Hensbergen wist hoezeer het de „altijd
bijzonder ijverige" directrice mej. Bax
verdriet door dat plaatsgebrek aanvra
gen te moeten afwijzen.
Daarom ziet ds. met de overigen met
veel verwachting uit naar het moment
dat het derde tehuis gereed zal zijn.
Aannemer Mans werd daarom temeer
een voorspoedige bouw toegewenst.
De eerste
De bewoners van „Sjaloom" en „Sa
lem" waren er getuige van dat burg.
van Es van Middelhamis de eerste
steen legde en met hen hun ouders en
bestuurders van de Stichting.
Graag gedaan.
„Ik heb dat duwtje er graag aan ge
geven", gaf burg. van Es te kennen na
dat hij- het karwei had geklaard. Dhr.
van Es bleek met zovelen bewonderaar
van allen die gestalte geven aan de zorg
voor de „gezinnen" in de beide tehuizen.
Het deed de burgemeester dan ook veel
deugd te kunnen constateren dat ji 1
„Sjaloom" en „Salem" families v-qJ
in de gemeenschap zijn geïntegreeijj
Graag complimenteerde spr. het SjJ
tingsbestuur voor haar vroegtijdig f
tie en hij betrok dat complimem'L
op de voorgenomen nieuwbouw, ut
dhr. van Es als „gezellig en efficiÈjj
gekwalificeerd, waarvoor hij archjJ
Koole dan ook alle waardering i
toekomen.
Dhr. van Es besloot met de
wens dat de directrice mej. Bax entj
medewerkers ook in het nieuwe
even blijmoedig te werk zullen l_
dat alle nieuwe gezinsleden er büjl
gelukkig zullen zijn!" 1
De burg. werd als dank voor de 1
ste steenlegging verrast met een Pjl
pennenset waarna hij van arcli. kJ
het prachtige boek „Te hooi en te {J
ontving.
iag 2 decembe
D AI
i3or de vele bl
p het overlijdt
Ihuwd-, groot-
^wdbroeder
JOH
echtgei
^tuigen wij u
nk.
ad aan 't Har
Ivrouwtjesweg
DA
oor de betoon
jrlei wijze moe
en na het
Ihoonzuster er
HE
btuigen wij u
knk.
oltgensplaat.
Nog deze weel?
De
Het is ve
fitgeverö STE:
Xel. (01
eel I is nu le\
prijs van
Itad aan 't Ha
Een van de pupillen mocht burgemeester de eerste steen aangeven.
Sa een verbli;
Inderwijzeress
gaan werkei
Wij vieren onze feesten en geven onze
kinderen cadeaus.
In India zwerven honderden ten dode
opgeschreven kinderen langs de wegen,
van alle hulp verstoken.
- In Ommeren woont Mevr. Rookma-
ker-Huitker. Zij is secr. van de Stich
ting „Redt een kind".
Deze Stichting bestaat al ettelijke
jaren en heeft in India reeds veel kin
dertehuizen geopend.
Voor 50 gulden per maand kan men
een kind adopteren die in een Chr. te
huis wordt opgenomen en een goede
verzorging geniet.
Met deze kinderen kan een goed con
tact worden onderhouden met de ver
zorgers in Nederland.
Mevr. Rookmaker is in de maanden
sept. en okt. weer naar India geweest.
In Dirksland bestaat een handwerk-
club die vorig jaar Mei een kind adop
teerde en meewerkt aan de adoptie van
een tweede kind.
Ook werden hier reeds velen contri-
buant van genoemde Stichting.
Door welwUlende medewerking van
dhr. Roodzant, mochten we de etalage
van zijn leegstaand winkelpand, Zo
merstraat, Dirksland, tijdelijk gebrui
ken voor het uitstallen van de artikelen
gemaakt door de handwerkclub.
Denk bij het feest voor uw kinderen
eens aan de arme kinderen in India en
help ons hen een goed tehuis te ver
schaffen.
Alle inlichtingen over het werk van
deze stichting zijn te verkrijgen bij:
Mevr. A. M. Rookmaker-Huitker, Dr.
Guépinlaan 23, Ommeren; Voor Mid
delhamis: Mej. Riet Boekhoven, Mei-
doomlaan 4; Voor Dirksland: Mevr. T.
Buth-ter Laan, Tuinstraat 2; Mevr. Ge-
luk-Poortvliet, Tuinstraat 18.
SINT MAARTENSDIJK
Eerste pr^js voor Euterpe
Door het behalen van een eerste prijs
op het K.N.T. concours te Loon op Zand
is de Muziekvereniging Euterpe zater
dag gepromoveerd naar de tweede af
deling.
Toen vrydag op de Chr. Mavo te Stel
lendam een feestelijke schooldag werd
gehouden was er alle plaats voor een
vroiyke stemming, maar evenmin werd
de ernst uit de weg gegaan! Toen het
ging over de pupillen van „Hemesser-
oord" was het Mavo-volkje één en al
oor voor wat burg. van Es van Middel
hamis daarover te vertellen had.
Aanleiding daartoe was de uitnodi
ging aan dhr. van Es even aanwezig te
willen zijn als voorzitter van de Stich
ting kinderboerderij „Hemesseroord",
want de Mavo'ers hadden hem een ver
rassing te bieden. De negenhonderd
guldens die ze vorig jaar als modderen
de oogsthulpen hadden verdiend, had
den ze besteed aan een drijvend Ijroed-
hok voor de eendenvijver en dat was
een geschenk dat heel graag werd aan
vaard. Het was op „Hemesseroord" ver
vaardigd en door een bereidwillige
chauffeur even retour naar Stellendam
gereden waar de goede gevers konte|
zien hoe keurig het geworden was,
Burg. van Es dankte de jongelui e|
hartelijk voor in een educatieve st
die er zijn mocht! „Wanneer je 1
bent hulp te bieden aan je verre nas|
ben je wel eens geneigd je eigen t
ving te vergeten maar ook daar liebtel
jullie aan gedacht", zo complimenteaèl
dhr. van Es het schoolvolkje. Hij »l
digde hen gaarne uit t.g.t. op de Mil
ting op bezoek te gaan waarmee li:|
aan een van de belangrijkste
lingen van de stichting van de kindtif
boerderij zal worden voldaan.
„Over wat je daar ziet en tt|
leeft kun je dan hier nog eens rus||
nadenken", stelde dhr. van Es hen ïojI
om ze tenslotte te zeggen:„erwoiC
veel gepraat over het Gereformee*!
denken, maar jullie hebben niet alleej
gereformeerd gedacht, je hebt ooit!
gehandeld; hartelijk dank daarvoor,.,!
Baarom vraagi
[maart '76 of
nze school h<
samenwerk
ig zijn uitst
bgadigde bene
'astgesteld.
Ie Gemeente
foningproblee
die er vooi
te nemen
schriftelijk
br School M.
SiddeUiamis,
Statiefsd
|ia-dozen uni[
Electron
Pijlaan-v
Pocket
ïog enkele vi
V..
Een aantal van de leerlingen flankeren de eendenkooi.
door M. DE KRUIS.
26
Op lastige vragen kun je antwoord
geven, maar je kunt er ook langs lopen.
En dat doet hij nu.
Wanneer Steven in huis komt om te
eten, zijn er twee berichten.
Het ene is van Arie uit Rotterdam.
Of hij en zijn vrouw naar Den Briel
mogen komen om de veüigheid en om
vordering voor Duitsland te ontkomen.
Ze praten daar over in de stad en van
daag of morgen heb je het natuurlijk.
„Laat ze maar komme", zegt Steven,
„als ze de bonnen maar meebrengen.
Voor de rest komme we hier op 't water
altijd aan eten". Hij wijst op een paling
fuik, waaraan hij bezig is.
„Dat had je gedacht, jongen", zegt
Greta. „Er is ook bericht gekomen van
het Raadhuis, dat je de haven niet uit
mag. Over een paar dagen kun je een
verlofpas bij'de Duitsers halen".
Greta kijkt hem strak aan, want ze
vreest een explosie.
En die zou zeker zijn gekomen, maar
als hij haar aankijkt, denkt hij'opeens
aan wat hij straks zag achter de schuur.
Nu blijft de explosie beperkt tot „Die
verraders, motte ze je ook nog het ete
uit de mond houwe?"
„Doe nou maar kalm an", zegt Greta,
„voorlopig hebben we eten genoeg".
Wanneer de avond is gevallen, de
luiken zijn gesloten, het licht is aange
gaan, gaat Steven nog maar ,;een stee-
kie" breien.
„Effe", want het is al laat.
Een week later zijn Arie en vrouw in
huis.
Ze vertellen over Rotterdam en dat
maakt de last van Greta en Steven
lichter. Wat een ellende!
Intussen zijn ze toch in hevige onrust
over hun oudste, die in Brabant woont.
Om ervan op te knappen vertellen de
mensen, die aan de deur komen, dat er
in Brabant niemand meer leeft.
„Alles vernietigd, mens, door de bom
men en de granaten. Ik heb 't gehoord
vanneEn dan volgt er zachtjes
een naam, die Greta niet kent.
„Och, laat ze toch klessen" zegt Ste
ven, „die Briellenaars hebbe altijd wat
nieuws, 'k Geloof er niks van".
In zijn hart vertrouwt Steven de zaak
ook niet.
Tot plotseling Rinusvoor hen staat.
Niets aan de hand.
De „ouwetjes" huilen. Allemaal nog
bij elkaar!
Weer een bericht over het verblijven
op de Maas.
Bij de Ortskommandant komen.
Steven gaat en vraagt twee verlof
pasjes voor zich en voor Arie.
Dat lukt boven verwachting. „Die
vent snauwde wel 'n beetje, maar dat
geeft niks. Hij ken evengoed borste",
zegt Steven, hetgeen Greta de uitlating
ontlokt: „Dat kun jij 'm niet laten
doen".
Steven reageert alleen met een vro
lijk: „We kenr^e goddank 't water weer
op"
„Morge direct kijke wat er nog van
de boel heel is", zegt hij tegen Arie.
Die is ook blij wat te doen te hebben
en de volgende dag gaan ze.
Met de scRuit.
't Is of Steven er een voorgevoel van
heeft gehad, wat er nog aan fuiken
staat is opengemaakt, kapotgetrokken
of -gevaren. En natuurlijk door de Duit
sers. Sommige fuiken drijven los op het
water, het snoer is gemakshalve niet
meer om de strop vastgemaakt. De ga
ten hebben ze er natuurlijk met een
haak in getrokken. Het is een grote
bende.
Steven en Arie brengen alles mee.
De eeréte gaat nog diezelfde dag naar
de Ortskommandant en doet zijn beklag
Als Steven en Arie de palingfuiken
hebben gezet, komt er geen Mof meer
aan. 't Heeft dus geholpen.
De directie komt.
„Zo, benne jullie daar eindelijk? Ja,
'k begrijp best, dat 't bij jullie ook niet
lekker was, maar toch ben ik blij dat je
er bent".
Er worden die dag afspraken gemaakt.
Geen fuiken meer zetten. In de eerste
plaats is het slecht en vervolgens, als je
wat vangt, weet je het niet aan de
markt te krijgen. Trouwens, wordt er
wel markt gehouden? 't Zal niet.
„Zet maar wat palingfuiken en brei
maar wat nieuwe", draagt Andries Kap-
tein op „wij zorgen wel voor garen en
katoen".
„Ja, en dan nog wat", vervolgt Kam-
stra: „Wat je vangt, zie je te verkopen.
Dat zal wel geen moeite kdsten en de
opbrengst samen delen".
Dat Arie Steven helpt, vinden ze goed.
Op die manier kunnen ze hun eigen
loon verdienen.
De heren vertrekken en als ze buiten
staan en Steven door de schuur naar
binnen loopt, denkt hij: „Dat is er nou
overgebleve van een visserij met twaalf
man en honderd en twintig fuiken te
water.
En wat gaat er nou gebeure, as ten
minste niet alles van de aardbodem
wordt weggevaagd door bommen en
granaten? De schuren verzieken, want
er is geen onderhoud, de schuiten ver
rotten, want ze krijgen geen onder
houdsbeurt. Ik zal morge de zeilen maar
afslaan. Die kenne dan hier boven op
zolder. En voor de rest ken ik er ook
niks an doen".
Die deprimerende gedachten ver
somberen hem en als hij binnenkomt,
vraagt Greta: „Wat is er?"
„Niks".
Dan weet ze genoeg.
Het begin van het einde.
Met Kerstmis gaan Steven en Greta
naar Brabant.
't Is een hele reis, vinden ze, maar je
komt er meest zittende, in trein en bus.
Steven voelt zich wel niet zo erg in
orde. Van de week roeide hij de haven
uit en toen hij op stroom was, voelde
hij ineens een hevige, klemmende pijn
in de borst. Hij heeft zich toen tegen de
kant laten drijven, heeft daar een poosje
gelegen en is toen weer teruggegaan.
Niks gezegd natuurlijk. Dat maakt
maar onrustig.
Ze komen in Loon op Zand.
Daar is het rustig, maar koud. Het«|
vuil weer met regen en sneeuw. Ds f
terdag in huis bij de kachel is pret*
„Blijven jullie toch een paar weken.
verzoeken Rinus en zijn vrouw.
Natuurlijk kan dat niet, want Aris'l
alleen en het is druk.
Rinus dringt niet aan, wan; hij ''-'l
zijn Vader.
Vakantie-nemen is tijd stelen. W
Vaders devies, dus laat hij het zo.
Dan komt het hartinfarct dieza
nacht.
De ijlings ontboden huisdokter
stateert dat en zegt aan Rinus: „Als
een mens ooit versleten heb gezien,
is dat je Vader."
Ophouden met werken, of het k®
niet en als het kan, dadelijk naar
Met een auto gaan Steven en Gret^
naar Rotterdam en reizen verder
tram. ^J
En dan zit daar thuis een gebrof
man, die zijn kracht heeft verteero
voor „arbeid adelt" en die nu, aP
voorlopig gedoemd is nietsdoende
tijd te verslijten.
Arie zorgt voor de fuiken. jj
En dan komt na een maand de twe
onheilstijding dwars door alle n^'' jj.
nood heen: „Moeder moet naar het
kenhuic. Borst geamputeerd". j.
tWordt TervW
Dub
