36 flessen „jonge"
teveel voor
privé-gebruik
Nederlanders plukken druiveLggi,
in de Champagnestre« n.v
ARBEID ADELT
Nieuvifs
lode
uit de kerken
KANTON6ERECHT SOMMELSDIJK
ie Vrijspraak voor berijder van
y,4-wieiige^' brommer
C.P.J. vergadert
vrijdag
Jongdierendag 1975
Nut en Genoegen
Gemiddeld elke week:
ca. fi. 6 miljoen
brandschade
;DRI
Plaatselijk nieuwf
OOLTGENSPLAAT
SPE
Mees
VERVOLGVERHAAL
Bktdz. 2
«EILANDEN-NIEUWS"
Dinsdag 14 oktobe.
14 okt(
De Officier van Justitie mr. Scheffers,
kantonrechter mr. van Schravendijk en
de verdachte, de Ouddorpse Zelfbedie
ningswinkelier C. M. hebben vrydag-
morgen maar eens geglimlacht om het
verloop van de zaak tegen genoemde M.
Hem was ten laste gelegd in een beslo
ten ruimte, zonder vergunning van B.
en W., het slijtersbedrijf te hebben uit
geoefend en 36 flessen jonge jenever in
voorraad te hebben gehad. Er voltrok
zich een amusante woordenwisseling.
Verd. wilde best toegeven dat die 36
flessen inderdaad in zijn woning aan
wezig waren geweest, „maar" vroeg
hij de balie af „ik mag toch wel een
enkel flesje voor privé-gebruik in huis
hebben?"
„De Wet eist nu eenmaal een goede
afscheiding", legde mr. van Schraven-
deel hem voor en die afscheiding tussen
privé-woning en de winkel bleek niet
aanwezig. „Logisch", vond verd. „want
ik moet toch vanuit m'n woning in de
winkel kunnen komen. Ik kan die bin-
nen-doorgang toch niet dichtspijkeren
omdat ik privé wat flessen drank in
huis heb
Op de veronderstelling van mr. van
Schravendijk dat een aantal van 36
flessen voor privé gebruik misschien
toch wel wat veel en niet „een enkel
flesje" mocht heten gaf verd. te kennen
dat dat gekomen was door een hoge re
ductie op dat kwantum wat de koop
heel interessant had gemaakt. „Er gaat
toch elke week één en soms wel twee
flesjes door„ lichtte verd. toe, „dat voor
raadje had dan hooguit in 3 maanden
op geweest".
„Maarprobeerde de Off. „zijn er
in Ouddorp dan niet eens wat Duitse
gasten die bij U in de winkel om
„schnapps" komen
„Duitsers zijn eraan gewend dat ster
ke drank alleen in slijterijen te koop is
en bij mij vragen ze er niet om, ik drijf
geen slijterij!" verzekerde de verdachte.
Mr. Scheffers bleek daar gevoelig
voor en hij liet het primair ten laste ge
legde, het voeren van een slijterij, dan
ook vallen. Bleef nog de aanwezigheid
van 36 flessen Jonge in verd.'s woning
die vanuit de winkel toegankeUjk is.
De Off. eiste een geldboete van 200,-
8 dgn. waarvan de helft voorwaardelijk,
met een proeftijd van een jaar. Ook eis
te hij verbeurdverklaring van de 36 fles
sen.
Verd. kon het er maar weinig mee
eens zijn: „...wat mag ik dan nog wel in
huis hebbenvroeg hij de balie af,
om daarop ten antwoord te krijgen dat
daarover geen letter in de wet staat,
maar dat bracht verd. niet verder: „elke
consument kan net zoveel kopen als hij
zelf wil en dat wordt ook gedaan nu er
met de prijzen wordt gestunt. Ik mag
dat ook alleen mag ik het niet in m.'n
eigen huis zettenverbaasde verd.
zich.
„Wel in het kippenhok of in het var-
kenshok...", stelde Mr. Scheffers voor,
„als het maar een van uw winkel afge
sloten ruimte is.
„De Drank-wet is erg streng op dit
punt, slijtersvergunningen worden aan
strenge eisen onderworpen", voegde de
kantonrechter daaraan toe.
„Of ik moet maar niets meer in voor
raad nemen of geheelonthouder wor
den", concludeerde verd. waarop Mr.
Schravendijk hem te kennen gaf dat dat
niet eens ongezond zou zijn".
„Een borreltje is ook gezond, als er
maar geen misbruik van gemaakt
wordt", stelde verd. daar tegenover.
Mr. van Schravendijk bracht de boe
te aanvankelijk terug tot 150,- 6
dgn. met de kennelijke bedoeling verd.
de in beslag genomen flessen terug te
geven maar daarmee riep hij de Offi
cier in het geweer: „...Als U die flessen
aan verd. teruggeeft dan is hij weer in
overtreding en we kunnen een overtre-
dirig toch niet uitlokken
Öat had best wel te omzeilen geweest
maar mr. Schravendijk zocht het in een
andere richting; een geldboete van
100 - 4 dgn., waarvan de helft voor
waardelijk, met een proeftijd van een
jaar plus verbeurdverklaring van de
flessen; „al is 't wel zonde", voegde
Mr. van Schravendijk eraan toe.
4 wielige brommer.
Verd. J. J. K. uit Middelhamis kwam
óók al met een glimlach binnen en dat
zat'm in de oproep. Hij had zonder helm
gereden zo stond daarin te lezen
op een vierwielige brommer en met
recht kon hij dat ontkennen.
„Tjazo'n ding lijkt me ook een
technisch wonder!" verbaasde zich ook
de Officier die het overigens heel goed
met verd. voor bleek te hebben. Hij had
ter plekke een 'wijziging kunnen vragen
maar liever ging hij tot vrijspraak over
omdat zo gaf hij te kennen een op
roep moet kloppen.
Mr. van Schravendijk en verd. had
den er weinig moeite mee met de „eis"
van de Off. accoord te gaan
Te snelle taxi.
Taxi-ondernemer R. P. G. uit Som-
melsdijk was op de Langeweg verbali-
seerd omdat hij daar 65 reed inplaats
van de maximum toegestane 50 km. per
uur. Verd. had niet willen schikken om
dat hij de balie even wilde vertellen hoe
het allemaal gekomen was. „Ik was met
een patiënt op weg naar het ziekenhuis
in Rotterdam!" gaf hij te kennen, „ik
fungeerde als ziekentaxi en de patient
moest op tijd in het ziekenhuis zijn!"
Op de vraag of hij dan niet eerder
had kunnen vertrekken moest verd.
ontkennend antwoorden omdat hij zich
in Rotterdam bevond tóén hij van de
opdracht op de hoogte werd gesteld
dus eerst nog een te snelle rit
naar huis...?" veronderstelde Mr. Schef
fers, maar dat ontlokte de verd. een
glimlach„ik rij nooit hard Edel
achtbare, iedereen heeft er om gelachen
dat (N.B.) ik een bekeuring gekregen
had!"
„Och't was ook niet zo verschrik
kelijk hard", gaf de Off. toe waarom hij
volstond met een geldboete van 45,
te eisen.
„Liever had ik een schuldig-verkla-
ring zonder toepassing van straf! liet
verd. weten, maar Mr. van Schraven
dijk gaf te kennen dat net niet te zien
zitten. De uitspraak luidde: 25,
„Als ik zachter gereden had was ik te
laat gekomen", probeerde verd. nog
eens en Mr. van Schravendijk verklaar
de het begrepen te hebben.
maar net niet goed genoeg voor
mij!" constateerde verd.
Vuurpijlen,
Aan, verd. P. B. v. H. te Sommelsdijk
was ten laste gelegd dat hij, zonder in
het bezit van een vergunning te zijn,
vuurpijlen had afgeleverd aan een aan
tal jongens uit Sommelsdijk. In het op
gemaakte proces verbaal hadden de
knapen dat verklaard, maar verd. ont
kende ze zelf te hebben afgegeven. „Dat
heeft beslist m'n zoontje van 10 gedaan
en ik kan het niet helpen als hij dat
doet terwijl ik niet thuis ben!" verde
digde zich verd.
Gevraagd naar de hoeveelheid vuur
werk die hij had gehad verklaarde verd.
dat dat met een pakketje was afgelopen
en de Off. besloot het verd. dan ook
maar als een soort vergissing aan te re
kenen. Overigens wilde hij dat wel met
een geldboete van 50,2 dgn. be
straft zien.
„Knap veel", vond verd. „ik was ervan
overtuigd dat ik er niemand kwaad
mee deed".
De uitspraak luidde: 40,sub. 2
dagen.
OUD VOSSEMEER
Opbrengst verkoping Vrouwen ver.
De N.H. Vrouwenvereniging „Liefde
vindt Werk" hield een verkoping van
grotendeels eigen gemaakte goederen.
De opbrengst was 4168,
STAVENISSE
Kerknieuws. Ds. H. A. Samson, pre
dikant der Herv. Gemeente, ontving
dezer dagen beroepen naar Wilnis,
Streefkerk en Westbroek.
A.s. vrijdag 17 okt. houdt de C.P.J.
Flakkee haar eerste vergadering in het
nieuwe seizoen.
Op deze avond wordt na afhandeling
van het huishoudelijk gedeelte een
klankbeeld vertoond dat is gemaakt-
door het Provinciaal bestuur. De avond
begint om 8 uur in de aula van de Rijks-
Scholengemeenschap te Middelhamis.
OUDDORP
De konijnen^ en pluimvee Vereniging
„Nut en Genoegen" heeft op 27 sept. j.l.
haar jaarlijkse jongdierendag gehouden
bij C. Pape Co., Molen „de Zwaan" te
Ouddorp; er werden 146 jonge konijnen
van diverse soorten gekeurd door de
heren Domisse en-Dieleman, Keurmees
ters van de Bond.
Kampioen van het geheel werd Dhr. L.
Doomheim mét KI. Zilver Mz., van de
maanden 1 en 2 werd L. Doomheim 1ste
met KI. Zilver, 2e J. van Keulen met VI.
Reus wit, 3e Fr. Koese met Pool roodoog.
De maanden 3 en 4 werd: Ie M. Ba
zen met VI. Reus Haas, 2e KI. Groenen
dijk met Blac and Tan zwart, 3e J. van
Keulen met VI. Reus wit.
De maanden 5 en 6 als volgt: Ie M.
Bazen met VI. Reus Haas, 2e M. Tanis
met VI. Reus Haas en 3e M. Bazen met
VI. Reus Haas.
De beste van de tekeningrassen werd
A. H. Boelaars met Hollander en de
beste van de Jeugd werd J. van Bazem
met KI. Zilver m. geel.
Met de SIERDUIVEN werd onder
staande resultaten bereikt, hier werden
er 85 gekeurd door dhr. Zwaluw.
In de kropper rassen werd: Ie, 2e en
3e van Seters allen met Br. Kropper
rood. In de niet kropperrassen werd Ie,
2e en 3e I. van Zielst, resp. met Kruil-
duif R. Sch, IJsduif Holl. vl., Kruüduif
R. Sch., de beste van de jeugd werd A.
Tanis met O. H. Meeuw.
Alle winnaars vanaf deze plaats onze
hartelijke gelukwensen en wij hopen U
allen weer te zien op onze grote ten
toonstelling die gehouden zal worden
op vrijdag en zaterdag 12 en 13 dec. a.s.
in het Ver. gebouw te Ouddorp.
In 1974 bedroeg de direkte brand
schade ruim 304 miljoen.
Het totale aantal branden steeg boven
de 22.000. Ruim 60 per dag!.
Bij deze branden waren 65 doden en
663 gewonden te betreuren.
In de landbouwsektor (boerderijen en
schuren) ging voor 22 miljoen in vlam
men op.
Onder de brandoorzaken die op het
platteland veel voorkomen behoren:
spelen met vuur/baldadigheid
defekten aan elektrische apparaten/
kortsluiting
hooibroei
onvoorzichtig gebruik van verbran
dingsmotoren
blikseminslag
Van veel branden is de oorzaak moei
lijk op te sporen. Bijna zeker mag men
aannemen dat ook in die groep mense
lijke onvoorzichtigheid de boventoon
voert.
Het menselijk leed, het verlies van
dierbare bezittingen, de zorg om aan
nieuwe woon- en bedrijfsruimte te ko
men, kunnen niet in cijfers worden uit
gedrukt.
Bij het lezen van de kranteberichten
over branden'- in huizen, fabrieken en
boerderijen blijft de mens optimistisch
van aard. „Bij mij gebeurt zoiets niet!"
„Dat zijn qverdreven maatregelen!"
Dit zijn uitspraken die men vaak te ho
ren krijgt wanneer het onderwerp
brandveiligheid ter tafel komt. Bijna
iedereen omgeeft zich met een muur
van optimisme. Men wil niet of zo min
mogelijk denken aan gevaren die hem
of haar bedreigen. Toch is het noodza
kelijk, ondanks die drempel, dat elk
mens brand zoveel mogelijk tracht te
voorkomen. Wie de gedachte „ik moet
oppassen .voor brand" ook in daden
omzet, kan meehelpen brand binnen de
perken te houden. En i^at is hard nodig,
want in ons land gaat voor ca. 6 mil
joen gulden per week in vlammen op.
In de preventie ligt de kracht van onze
verdediging tegen brand.
Het voorkomen van een brand is al
tijd eenvoudiger dan het blussen ervan.
Voordat de druivenoogst in de Noord
franse Champagnestreek begint, speelt
zich een ware invasie af van plukkers
die uit verschillende delen van Franlt-
rijk, maar ook uit andere landen naar
dit wijnbouwgebied komen. Ook dit jaar
bevindt zich hieronder een aantal Ne
derlanders die op eigen gelegenheid
of via reis- en bemiddelingsbureaus
naar de Champagnestreek zijn gereisd
om er de dmiven voor de sprankelende
feestwijn te plukken.
Met hoeveel romantische gevoelens
sommige plukkers ook van huis zijn ge
gaan, op de wijnhellingen van het
Champagnegebied worden zij met de
neus op de hardewerkelijkheid gedrukt.
Het oogsten van de druiven is hard en
vooral zwaar werk. Zeker de eerste da
gen betekent het voor de meesten een
pijnlijke rug, doodvermoeide benen en
's avonds uitgeput op bed neervallen.
Na een paar dagen zijn de plukkers
echter aan de zware belasting gewend
en kunnen zij meer bewust genieten van
het werken in de natuur, het meestal
zeer goede eten en drinken en de
vele nieuwe contacten die tijdens een
druivenoogst worden gelegd.
Omdat de Champagnestreek het meest
noordelijk gelegen wijnbouwgebied van
Europa is, ligt de gemiddelde tempera
tuur er lager en valt de oogsttijd er dan
ook later in het jaar dan in de rest van
Frankrijk. Wettelijk is bepaald dat tus
sen de bloei van de druiven en de oogst
minimaal 100 dagen moeten verstrijken.
Dit om ervoor te zorgen dat de druiven
zolang mogelijk kunnen rijpen, wat de
uiteindelijke kwaliteit van de cham
pagne ten goede komt. Met de oogst
mag dan ook vaak niet eerder dan be
gin oktober worden begonnen.
De wettelijke beperkingen die op de
druivenoogst in de Champagne van toe
passing zijn, beperken zich echter niet
tot het tijdstip waarop met de pluk mag
worden begonnen. Ook op andere as
pecten zijn beperkingen van kracht, die
tot doelhebben een constante hoge kwa
liteit van de champagne te waarborgen.
Zo mag van de opbrengst van een wijn
gaard slechts een gedeelte worden ver
werkt tot champagne. Van méér ge
oogste druiven wordt een niet mousse
rende wijn gemaakt, de „Coteaux Cham-
penois", die ook niet de naam „cham
pagne" mag dragen.
Deze maatregel weerhoudt de wijn
boeren ervan de opbrengst zo ver moge
lijk op te jagen, wat de kwaliteit van de
druiven zeer ongunstig zou beïnvloeden.
Tot champagne mag alleen het sap
van gezonde, onbeschadigde druiven
worden verwerkt. Langs de wijngaarden
zitten in de oogsttijd dan ook vrouwen
die de geplukte druivetrossen nauwge
zet bekijken en alle druiven verwijderen
die niet aan de kwaliteitseisen voldoen.
De geoogste druiven worden op de
wijnhellingen gewogen en geregistreerd.
ml ingang!
dafcna, in H
m* onder
tePaan.
,yAA'!SCH^
i, .vieren
6 m, he
vlieger^
[slijn is
[engenoeil
tende gel
Dwdrocht, 1
JHeJn !ord,l
nieu üeijei
l^rot ileenl
.aktel
kkt U sn^
|en uit oi|
fchtige
nerts)
Hoog
velel
prijzen!
ne sorte
tins. Per
met wal
edige me]
156.
een rul
Iers, enzl
lieus veiT
lliteit tej
Dit gewicht moet exact' overeenkomen
met het aantal kilo's druiven waaruit
het sap wordt geperst. Op deze manier
heeft men zekerheid dat uitsluitend
druiven van het nauw omschreven
wijnbouwgebied in de Champagnestreek
voor de produktie van champagne wor
den gebruikt.
Na het persen van de druiven het
geen zorgvuldig en in verschillende fa
sen gebeurt beschikt men over het
druivensap waaruit de bruisende cham
pagne wordt gemaakt. Voor het ecJ
zover is moeten in de kelders nog ei
Ie jaren lang tal van speciale, vool
schreven bewerkingen worden uiil
voerd, die de champagne zijn sprai|
lende en unieke karakter geven.
Een gratis brochure over de proJ|
tie van champagne kan worden
vraagd bij: Comité Interprofessiol
du Vin de Champagne, Raamweg)|
Den Haag.
NED. HERV. KERK
Beroepen te: Amersfoort en Wijk bij
Heusden J. Westland te Schoonrewoerd;
Waddinxveen C. A. Tukker te Kamerik;
Ooltgensplaat J. v. d. Velden te Woer
den.
Bedankt voor: Nijkerk, Ede, Capelle
aan de IJssel, Bameveld, Wilnis, Game
ren, Wezep, Sommelsdijk, Stellendam en
Katwijk J. Westland te Schoonrewoerd;
Bennekom H. Jongerden te Veenendaal.
Haaf ten: Wegens vertrek naar Bode
graven, nam Ds. J. de Vreugd afscheid
van deze gemeente met Jacobus 5 7a.
Tange Alteveer: Na bevestiging door
Ds. W. V. Rennes van Onstwedde deed
Ds. J. V. Dijk, gekomen van Zuilichem
intrede met een prediking over Rom. 8
31.
Ds. P. Molenaar te Jaarsveld, die on
langs een beroep aannam naar Groot-
Ammèrs, kan dat besluit voorlopig niet
honoreren, daar hij geen approbatie
krijgt wegens het niet bijwonen der na
scholingscursus te Driebergen.
GEREF. KERKEN
Beroepen te: Nieuweroord Q. W.
Ompta te Zwartebroek; N. Lekkerland
L. Bouwkamp te Enumatil; Voorburg A.
Westra kand. te Amsterdam; Edmonton
(C) Th. Oosterhuis te Weesp.
Aangenomen naar: N. Lekkerland L.
Bouwkamp te Enumatil.
Emeritaat: Ds. J. Goldschmeding te
Rhenen gaat met vervroegd emeritaat
wegens gezondheidsredenen. Hij is in
1933 geboren en werd in 1963 predikant
te Dussen en sinds 1968 te Rhenen.
Ambt neergelegd; Behalve Ds. v.
Mechelen te Urk, hebben ook de predi
kanten van Heinenoord en Nieuwlande
hun ambt neergelegd, omdat zij het niet
langer eens zijn met de gang van zaken
in de Geref. Kerken.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te: Ommen en Rouveen J.
Post te Den Helder.
Bedankt voor: Flevoland J. Slotman
te Dalfsen; Breukelen J. Janse te Haar
lemmermeer (b.v.).
Groningen: Na bevestiging door Ds.
B. V. Zuylekom aldaar, deed Ds. A. Ver
steeg gekomen van Stadskanaal intrede
met Hebr. 8 1-2.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te: Lisse en Rotterdam-
Oost J. Germs kand. te Apeldoorn;
Maassluis kand, J. Oosterbroek te Apel
doorn.
Aangenomen naar: Middelhamis
kand. A. v. d. Mey te Apeldoorn.
Bedankt/Voor: Siegerswoude; Ouder
kerk en Doomspijk kand. A. v. d. Mey.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te: Ermelo A. Bac te Bos
koop; Almelo A. Hofman te Schevenin-
gen; Tricht R. Bogaard te Leiden;
MIDDELHARMS
Ringzang-avond
In het kerkgebouw van de Ge:
meente, Chr. de Vrieslaan te MM
hamis zal op D.V. woensdag 15 okti|
a.s. een Ringzangavond worden gel
den, uitgaande van de Bond van
verenigingen van de Ger. Gemeentf
Op deze avond zal door de koren
Dirksland, Goudswaard, Hellevoetslj
Oostvoome, Nieuw-Beijerland en
delhamis koorzang ten gehore woi
gebracht, terwijl tevens nog door
ren gezamenlijk een aantal liedere»
zullen worden gezongen.
De leiding van deze avond beruit|
Ds. Th. van Stuijvenberg; aanvang
20.00 uur. U bent van harte welkos
Kerkdiensten. Op woensdag 15 o^
ber des n9m. 7.15 uur zal voor
Geref. Gemeente voorgaan, dhr. l
Moerkerken te Vlaardingen. Zie vC
de advertentie in dit nummer. i
Op donderdag 16 oktober des nil
7.30 uur zal voor de Geref. Gemeensj
voorgaan ds. W. Hage te Oosterlanir
Klaaswaal H. Ligtenberg te T?rwo.(j
Bedankt voor: 's-GravenpoWer i
Ligtenberg te Terwolde; EmmeloorcJ
Hoogerland te Krabbendijke; 's-G|
venzande A. Bac te Boskoop; WagerJ
gen en als legerpredikant A. Venve?!
H.I. Ambacht; Benthuizen J. Kostsf
Bameveld.
S
levliet 1(1
Bus 661
|op park^
Math
de
Zijn taak
verse landi]
Gegadigden
voorkeur,
geblekel
pe studie!
biftelijkl
J van Kif
ld.). Tel.
tivertegei
lam:
Plaats:
door M. DE KRUIS.
12
Op een avond, als Steven thuis is,
praten ze samen over de naam van het
te verwachten kind.
Als het een meisje isOf een jon
gen
Steven vindt het allemaal eender hoe
het kind heten gaat. Bijna eender.
Is de eerste een jongen, dan vast geen
Arie. Dat herinnert hem te veel aan zijn
vader, die voor hem behalve dan zijn
activiteit nooit een voorbeeld is ge
weest.
„Nee, geen Arie, laten we 'm dan maar
naar je overleden vader noemen. Mari-
nus heette die toch? 't Is wel geen naam,
die in onze familie voorkomt, maar dat
geeft niks".
„Dan noemen we een meisje naar
jouw moeder", zegt Greta gul.
Dat is dan afgesproken.
En nou maar wachten.
Dat wachten duurt tot 29 november
1899. Dan verschijnt de oudste zoon op
het toneel, schreeuwend als geen an
dere ze noemen hem Marinus.
Dokter de Snoo mompelt zoiets van:
„Zo, hij behoort dus de zee toe" en
vrouw Schouten, de baker, legt hem in
het wiegje.
In de schuur wordt het feest van de
geboorte gevierd met een borrel. Steven
heeft een kan „ouwe" gehaald bij Han
nes Goedegeburen, die zijn Slijterij in
het laatste hui? op het Maarland heeft.
Het glaasje zonder voet doet de rond
te en ieder maakt zijn opmerking.
„Proost, Steven. Op naar de volgen
de", zegt Willem Dorsman.
„Laat 'm geen zalmvisser worre",
raadt Arie van Soest aan.
„Goed gedaan voor zo'n snotaap",
meent een derde.
„Laat ze maar klesse", zegt Jan Prins,
„ze zijn nie wijzer".
Zo hebben ze allemaal wat, de een
wat minder rauw dan de ander, maar
hun gelukwens is gemeend en dat is
heel wat waard in een wereld, die aan
conventies ten gronde gaat.
Intussen heeft Greta de tijd om na te
denken.
Niet over de groei, het eten, de ver
zorging. Dat was alfes in orde.
Iets anders houdt haar bezig.
Ze heeft met zichzelf afgesproken,
dat het kind gedoopt zal worden.
Niet als een formaliteit, niet uit een
soort bijgeloof, maar als noodzaak. Haar
kind is Gods kind en dat moet door de
doop worden bezegeld. Gréta speelt
geen kiekeboe met haar overtuiging.
Haar overtuiging is geloof en dat ge
loof weet zeker.
Waar ze over denkt is, hoe ze over
deze zaak met Steven moet praten. Dat
ze moet praten staat vast.
Maar de manier
Ze heeft hem meegekregen naar de
kerk en dat gaat goed, maar op welke
manier gaat ze nu niet de indruk wek
ken van te overdrijven?
De dominee?
Nee, dat is geen partij voor Steven.
Dat gaat de indruk wekken van het in
gebruik stellen van een overmacht.
Zelf doen.
Enkele weken na de geboorte van de
eerste.
Steven leest de krant.
Marktberichten van Kralingse Veer,
de zalmmarkt. Buitenlands nieuws. Al
die ongelukjes en die dooienberichten
leest hij niet.
Als hij een blad omslaat, dus als er
een soort pauze is, begint Greta.
„Zeg Steven, heb je er al eens over
gedacht, dat ons kind gedoopt moet
worden?"
Een beetje onwülig legt hij de krant
neer en toont die onwil door zijn we
dervraag: „Mót dat dan?"
Hij ziet dat helemaal niet in. Aan
poppekast heeft hij een hekel en zoals
hij er nu voorstaat, vindt hij dopen-
poppekast. Dat durft hij niet te zeggen,
maar hij meent het wel.
„Nou moet je 's even naar me luiste
ren", begint Greta haar pleidooi, „je
vroeg: of het moest. Ja, het moet. Niet
van de kerk en niet van de dominee,
maar het moet, omdat we verantwoor
delijk zijn voor ons kind. Ik heb ge
leerd, dat we dus antwoord moeten ge
ven, antwoord aan God, als Hij roept".
Ze weet het niet, maar haar stem
heeft getrild en Steven heeft dat vibre
ren gehoord.
De reaktie van Greta maakt indruk.
Ze is kalm gebleven, omdat ze deze
weerstand heeft voorzien. Die kalmte
was maar uiterlijk, inwendig heeft ze
gebeefd en gebeden.
Steven bezet de laatste loopgraaf
voor zijn tegenstand.
Dat weet Greta niet.
„'n Voorrecht? Dat mot je me 's uit-
legge. Ik zie er veel meer kouwe drukte
in".
Dat het zo erg met Steven is gesteld,
heeft Greta niet verwacht. „Och jon
gen", zegt ze, „we hebben dit kind van
God gekregen, we kunnen het zelf niet
bewaren. En als God nou Zijn handen
uitstrekt naar wat Zijn eigendom is. En
moeten wij nu zo vijandig staan, dat we
zelfs een trap geven tegen Zijn goed
heid. Begrijp goed, ik doe dat niet en ik
wil dat niet. Als jij in de wieg kijkt,
komt er dan geen gevoel van rijkdom
in je op en als dat wel het geval is, heb
jij dan een adres om te danken?"
Was het dè liefde, die haar welspre
kend maakte? Tot God, tot haar kind,
tot Steven?
Het zal wel een mengeling van dat
alles zijn geweest. In ieder geval kan
Steven er niet tegenop. Hij voelt, dat
hij met zijn negatieve vragen naast de
ernstige woorden van Greta staat.
Nog een keer zegt Greta: „Denk eran
jonge, ik wil niks forceren. Denk maar
's rustig over de zaak na en as je het
weet, zeg het dan."
Steven is blij, dat zijn vrouw klaar is
met haar sermoen. Hij gaat naar bed,
want het is morgen vroeg dag. Van één
ding is hij zich bewust: hij heeft de
strijd verloren. En omdat hij niet tegen
verlies kan, blijft hij in bed nadenken.
Twee dagen later geeft hij toe met
weinig woorden: „Je had gelijk en het
is goed".
Toen heeft Greta gedankt.
Op een zondag in januari 1900 wordt
Marinus gedoopt.
Wanneer de doopformule wordt uit
gesproken, gaat er een rilling van geluk
door Greta heen. Mijn kind, Gods kind.
Hoe kan het?"
Schijnbaar onbewogen stond Steven
bij het doopvont. Neem het iemand
kwalijk, dat hij de „poppekast" en de
„kouwe drukte" niet in één keer en
voor de volle honderd procent als een
sacrament beleeft.
Geestelijke dingen hebben een groei
proces. Dat weet de vrouw en moe:|
man ervaren.
Bij het doopbezoek van de doi»!
begaat deze voor de tweede keer f
stommiteit door weer te vragen, w!!
om Steven toch geen lidmaat wom'l
Wat Greta wil laten groeien, v.ü dey
minee forceren.
Het is het verschü tussen de '"nil^l
gen en de broeikashitte.
„'k Heb er geen zin in", aldus SW"!
staat op en gaat de deur uit.
„Die man is vervelend", is zijn
ning, wanneer hij thuiskomt.
Zijn vrouw geeft geen antwooro,
maar geeft hem in stilte gelijk.
Een herder is wat anders dan een
herdershond.
En het leven gaat verder.
Ook in het stille Brielle holt de Wl
Het gezinnetje met een zoon ^f
uitgebreid met een tweeling. Die
ven na enkele maanden.
Deze gebeurtenis slaat diepe
in het innerlijk van Greta. Na t
len jaren doet het litteken nog py"Il
de wond, die toen is geslagen. In''|
wordt weer een jongen geboren.
noemen hem toch maar Arie en hM
het voorrecht om van meetaf de lifjj
ling van opa te zijn. Dat naarog*
bewees voor de zoveelste keer ziJ"
verstand.
Bninuiiiiiiiiniiii
(Wordt ver
ToK
