Ds. A. V. d. Beek nam
afscheid i.v.m. vertrek
naar Genemuiden
Veel complimenten voor
vernieuwd en vergro
Toppershoedje
»DE
Niet oos, O Heere...
Af8cheiclspreek^ii.a.v. Matth. 11 28
SOMMELSDIJK
Stichting
woonwagenkamp een
moeiiijiie kwestie
INGEZONDEN:
OUDDORP
Werk e
Post uw st
van bestem
VERVOLG V, EBHAAL
DE MEEUWEN
SCHREEUWEN
GELUK! GELUK!
Stuur de
afgedruk
in een. oj
envelop
Reforma
Gezinsblj
Antwoor
Goes.
Een post
niet nod
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWSf»
Dinsdag 10 juni
ag 10 juni
i 197
Bezorgd als hij in de voorbije 4V2 jaar
heeft betoond te zijn heeft ds. A. v. d.
Beek zondagmiddag de Sommelsdyitse
Ilerv. Gemeente een alles bevrijdende
boodschap gebracht. „Komt herwaarts
tot Mij, allen die vermoeid en belast
zijn, en Ik zal u rust geven", predikte
ds. n.a.v. Matth. 11 28 de gemeente
waarin hij tijdens zijn ambtsvervulling
de knellende aanwezigheid van velerlei
juk heeft ervaren. Daar tegenover prees
ds. V. d. Beek de dienst des Heeren aan
als het juk dat zacht- en de last die
licht is, het juk waarvan het dragen tot
de volkomen rust zal leiden.
Ds. wees erop hoezeer in de tekst alle
menselijke systemen en redeneringen
om zalig te worden aan de kant worden
gezet. „De Farizeeën en Schriftgeleer
den aldus ds. hadden van de dienst
van God een systeem gemaakt en leid
den een leven vol wetten maar bleven
zonder geloof. Zij kenden geen zelfmis-
hagen en niet de vreze des Heeren. Zij
legden anderen het harde juk op wat bij
de een tot wanhoop en bij de ander tot
schijnheiligheid leidde, maar Christus
spreekt van een juk waar bovenuit Hij
rust zal geven", zo prees ds. aan, de ge
meente afvragend of er ook onder haar
harde jukken worden gevonden. „Zijn
die jukken er ook onder ons dat de één
de ander de weg naar God voorschrijft
en zijn er daardoor ook onder ons kleine
plantjes in de genade vertrapt en uit
getrokken?"
Tegenover het juk van de traditie of
van de dorpsgewoonte, waarmee ds. in
Sömmelsdijk is geconfronteerd wees hij
op het bevrijdende tekstwoord waarin
God Zijn juk aanbiedt. „Het juk van
onze ongerechtigheid praten we weg en
we bemantelen die omdat de dienst van
God ons een last is, maar, waarscjiuwde
ds., dat vergt alle krachten en de mens
werkt er zich geestelijk in dood!" „Ziet
u de onmogelijkheid niet en merkt u
niet dat u zich dood werkt onder veler
lei juk?" vroeg ds. de gemeente af, wij
zend op de liefde Gods om de mens
daaraan te willen ontdekken en de
daardoor vermoeide mens tot Zich te
manen.
Hij heeft Zichzelf vernederd en Hij
boog onder het recht van Gods eis. Hij
heeft het juk van al onze menselijke in
zettingen en ongehoorzaamheid, van
hoogmoed en ongeloof, opgenomen en
Hij droeg het naar Golgotha. God is
rechtvaardig, eer hij de zonden onge
straft liet heeft Hij ze gestraft aan Zijn
Zoon. Hij heeft helse kwellingen gele
den en nu zegt Hij, Die het juk meenam
en tot een kruis maakte; kom hierheen,
tot Mij", wees ds. aan.
Bent u ook vermoeid; vouwt u wel
eens uw handen en hebt U Hem uw
last al voorgelegd?" vroeg ds. de ge
meente af; „bent u trouw in uw kerk
gang, anders leert u niet hoe belast u
bent; zoek dan eerst het Koninkrijk
Gods en al het andere zal u toegewor
pen worden"r
Ds. wees erop dat God rust zal geven.
„Dat is wat anders dan de taal van ons
hart die de ziel zegt rust te nemen".
„Leeft u al van het gegevene, van ge
nade? „Komt!" zegt Hij en Hij geeft
rust van alle vijanden rondom al is hier
het land van de volkomen rust nog niet.
De rust hier is dat we Zijn juk, het juk
van Zijn geboden, opnemen. Alleen in
het houden daarvan is vrede en rust".
„Laat u geen andere jukken opleg
gen", waarschuwde ds. de gemeente.
Het juk van Christus is voortdurend
van Hem te leren, zelfverloochening en
nederigheid.
„Er is aldus ds. zoveel onrust en
onvrede in het leven omdat er zoveel
hoogmoed is; leer dan van Hem zacht
moedig en nederig te zijn en U zult rust
vinden voor uw zielen
Toespraak.
Na de prediking heeft ds. v. d. Beek
tot een aantal personen een woord
ten afscheid gesproken. O.m. dankte hij
'het college van B. en W., haar de kracht
en zegen toewensend dienaresse Gods
te mogen zijn en blijven. Ook richtte hij
zich tot de aanwezige collegae van
Classis en Ring, de afgevaardigden van
het plaatselijk Convent van Kerken in
wie hij hoopte dat de bede om éénwor
ding zal leven. Voorts sprak ds. een
woord van dank en bemoediging tot de
eilandelijke zendingscommissie, de eer
waarde heer Terlouw, bestuur en per
soneel van de Chr. scholen, medewer
kers aan het kerkblad „de Zaaier", be
stuur en bewoners van het Rusthuis van
Sjaloom, koster-organist, kerkvoogdij
en tenslotte tot kerkeraad en gemeente.
Ds. meende dat er na de afscheidsavond
van j.l. donderdag weinig méér te zeg
gen' was dan waarmee hij 4V2 jaar gele
den in Sömmelsdijk zijn ambtswerk was
begonnen: „de Heere zal het voorzien".
Ds. J. Maasland sprak daarop een kort
woord, mede namens Classis en Ring> en
het Convent van kerkep. Hij dankte ds.
V. d. Beek inzonderheid voor het geda
ne werk als scriba/questor van het breed
ministerie van de Ring Sömmelsdijk.
Over het Convent van kerken zei ds. te
hopen dat het gebed om éénheid in de
praktijk meer gestalte zou krijgen. Spr.
nam van ds. v. d. Beek afscheid als van
een bescheiden, integere en zeer colle
giale vriend die zijn werk met trouw
deed, in stilte en onverdroten, ook door
de dikwijls onbillijke kritiek. „Sommi
gen aldus ds. Maasland willen een
predikant die met handen en voeten
preekt, U echter preekte rustig maar
indringend, zo uit het hart; het is niet
ongezegend gebleven. Genemuiden is
goed af met uw komst en ons is het tot
troost dat het welbehagen des Heeren
gelukkig zal voortgaan. God zegene u
en uw gezin".
Ouderling dhr. KI. Mulder typeerde
met Calvijn zij die in het ambt
staan als heel kleine mensjes maar an
derzijds ook dragers van de buitenge
wone genade Gods. „Door die buiten
gewone genade Gods mocht u 4V2 jaar
onder ons werken, leven en dood, zegen
en vloek voorstellen, mocht U ons Jezus
Christus voorstellen en worstelde u uit
bewogenheid voor de Troon van de Ge
nade. Uw arbeid is niet ijdel geweest,
God heeft zegen gegeven en U hebt zich
vrijgemaakt van ons bloed. Dhr. Mulder
wenste ds. ook in de toekomst de bui
tengewone Genade Gods toe en hij
hoopte dat ds. v. d. Beek ook in Gene
muiden tot een rijke zegen moge zijn,
hem en zijn gezin die zegen toewensend.
Staande zong de gemeente tenslotte
haar scheidende predikant Ps. 121 4
toe: „de Heer zal U steeds gadeslaan".
STELLEND AM
Gymver. Sparta organiseert
„rondje Goeree"
De gymnastiekver. „Sparta" organi
seert a.s. zaterdag 14 juni weer een
„rondje Goeree". Daarmee wordt ge
doeld op de jaarlijkse fietstocht langs
de duinen, de zee, de havens en de pol
ders. Ook de Ouddorpse schurvelingen
krijgen de aandacht.
De fietstocht kan worden gestart aan
de Ouddorpse haven, bij Bek-af te Goe-
dereede of in het Haegse Huus te Stel-
lendam. Men kan zichdaar voor de
start, van 11 tot 1 uur laten inschrijven
a 2,50.
„Blijf jong; pak de fiets"; is h.et motto
van de tocht.
OUDE TONGE
Geslaagd. Op woensdag 4 juni j.l.
slaagde Drs. A. C. van der Sluijs voor
zijn arts-examen, waarna de beëdiging
plaats vond in de aula van de Gemeen
telijke Universiteit van Amsterdam.
B. EN W. OOSTFLAKKEE:
De raad van de gemeente Oostflak-
kee wordt verondersteld zich in zijn
vergadering van a.s. donderdagavond
uit te spreken op het voorstel tot het
aangaan van een gemeenschappeiyke
regeling betreffende voorzieningen voor
bewoners van woonwagens op Goeree-
Overflakkee.
Nu de stichting van één regionaal
centrum niet mogelijk, noch gewenst
blijkt te zijn, is op Goeree-Overflakkee
overeengekomen dat elke gemeente
voor een eigen woonwagencentrum
zorg zal dragen. B. en W. ervaren de
vraag waar het Oostflakkeese centrum
te vestigen als een „moeilijke kwestie".
Na enige mogelijkheden te hebben on
derzocht achten B. en W. de meest ge
schikte plaats gevonden te hebben op
een perceel gelegen aan de Zandweg te
Den Bommel, naast het bestaande
woonwagencentrum. Het college kan
omtrent de aanlegkosten nog geen con
crete mededelingen doen omdat de on
derhandelingen tot aankoop nog moe
ten beginnen. Het terrein zal plaats bie
den aan 6 wagens. 'Wel is duidelijk dat
het Rijk QS'/o van de aanlegkosten zal
subsidiëren mits er een gemeenschap
pelijke regeling van kracht is.
De raad wordt voorgesteld om, voor
uitlopend op een definitieve plaatsbe
paling, over te gaan tot vaststelling van
de gemeenschappelijke regeling, waarin
ook de overige gemeenten op Goeree-
Overflakkee participeren.
MIDDELHARNIS - SÖMMELSDIJK
Bejaardenreis door Zeeland
De Alg. Bond van bejaarden afd. Mid-
delhamis - Sömmelsdijk is voornemens
bij voldoende deelname op 9 juli a.s.
een bustochtje te maken voor de Prov.
Zeeland o.a. Veere, Middelburg, Vlis-
singen enz. kosten voor de leden 35,
niet leden 38,Vertrek vanaf par
keerterrein Gasfabriek 8 uur, Doetin-
chemsestraat. Dienstencentrum 8.15 uur.
Opgeven voor deze reis maandag 16 juni
Diekhuus 2-5 uur, woensdag 18 juni
Dienstencentrum 2-5 uur en bij mevr.
Breur,' Lijnbaanstraat 7, Middelhamis
en/of mevr. van Nimwegen, Oudeland-
sedijk 59, Sömmelsdijk.
OUDDORP
Kinderwandelmars. Op zaterdag 14
juni organiseert de Sportverg. „de Krie-
kel" te Ouddorp een wandelmars voor
alle kinderen. De afstanden zijn 5 en
10 km. Start om 2 uur 's middags vanaf
Café „de Meulblok, Molenweg 15 te
Ouddorp. Inschrijven vanaf 1 uur. In
schrijfgeld 2,Na afloop ontvangen
de deelnemers een mooie medaille.
Toen we gevraagd werden of er een
foto van Maria en Ruth gemaakt mocht
worden voor Eilanden-nieuws dachten
we dit niet te kunnen weigeren, het is
tenslotte ons eigen streekblad.
Vanzelf gaven we de verslaggever
antwoord op de gestelde vragen. Maar
tot onze spijt, vroegen we niet het on
derschrift bij de foto te mogen lezen,
voor het in de krant kwam.
■Want toen we het stukje lazen, voel
den we ons bezwaard, was wat we la
zen tot eer van God?
Waarom word er zo'n ophef gemaakt
over de doop van Maria, voor ieder die
gedoopt wórd, of belijdenis des gelobfs
aflegt staat er iets groots te gebeuren.
■yVe waren blij toen Maria zelf vroeg
gedoopt te mogen worden, ze is ernstig
voor haar leeftijd, waarschijnlijk door
haar zorgelijke jeugd, maar ze is een
zondig kind, als alle anderen. Ook las
ik iets over een geweldige moeder, die
de kinderen tot Jezus bracht. Heeft het
de zelfde betekenis om kinderen in een
voudigheid met veel gebreken te ver
tellen van God's genade voor zondaren,
door de offerande van Jezus Christus,
als hen tot Jezus te brengen?
Van Monica kan gezegd worden dat
ze haar kind tot Jezus bracht! We heb
ben dit dan ook nooit gezien als een
tastbare vrucht op ons werk, waarmee
we bijzonder gelukkig zouden zijn.
Als er ooit vruchten zullen zijn op de
zendingsarbeid in Nigeria dan zal dat
niet zijn door ons, maar alleen door
Hem!
Met dank voor de plaatsing.
Coby van Rossum.
Een flink aantal genodigden bq de
opening van het vernieuwde en uitge
breide conferentieoord „Toppershoedje"
te Ouddorp hebben vrydagmiddag de
goede zorgen van het beheerdersecht
paar Muurling en hun personeel erva
ren. Die presentatie met een gezellige
babbel, een verfrissend drankje en een
smakelijke lunch was er het beste be
wijs van hoe goed het op „Toppers
hoedje" toeven is, temeer nu de acco-
modatie meer dan ooit aan de .behoefte
is aangepast. Burg. van Velzen van
Goedereede die de opening verrichtte
was er dan ook bijzonder enthousiast
over
„U zult op de (recreatie) markt een
goede greep hebben met zo'n accomo-
datie!" zo complimenteerde burg. van
Velzen de leiding, nadat hij de voor de
deur gespannen vlag had weggetrokken.
Dhr. van Velzen noemde het vernieuw
de „Toppershoedje" ook een aanwinst
voor de gemeente Goedereede, omdat
ook het gemeentebestuur het op prijs
stelt als anderen, die er normaliter van
verstoken zijn, kunnen genieten van de
natuur en de zee die „Toppershoedje"
in de directe nabijheid heeft. Het deed
Goerees eerste burger goed dat „Top
pershoedje" op hen uitnodigend staat te
wachten en hij besloot dan ook met de
wens dat velen er in de toekomst ge
bruik van zullen maken.
Dhr. G. Baay, dir.-recreatie-centra
Nederland ging, zoals ook burg. van
Velzen dat had gedaan, in zijn geluk
wens terug naar het begin van „Top-
TOPPERSHOEDJE:
Het buitenhuis Toppershoedje
werd gebouwd in opdracht van
dhr. Baart de la Faille, President-
Commissaris van de Handelsmy
Intematio, welke My. vooral be
zittingen had in het voormalig
Nederl. Indië. Dhr. Baart de la
Faille ging daar veelvuldig op
inspectie. Hij voer dan met een
boot van eiland naar eiland,
waarbij het bevaren van de Straat
Soenda berucht was door een
dwarse golfslag waarvan de be
manning soms ziek werd. 'Wan
neer men de Straat bijna gepas
seerd was kwam een uitgebluste
vulkaan in zicht die de vorm had
van een hoed(je). In het opper,
van die vulkaan was het leed ge
leden en kwam de zee en de be
manning tot rust. Dat is voor dhr.
Baart de la Faille aanleiding ge
weest zijn buitenhuis, waar hij
rustend was, Toppershoedje te
noemen.
Het buiten werd op 26 april
1957 door de raad van Goedereede
aangekocht. Dat gebeurde met
een gift van 50.000,van de
Prov. Friesland die die gift voor
een watersnoodgebied beschik
baar had gesteld. De bedoeling
was er een streek-conferentie-
oord van te maken maar dat
kwam niet van de grond. In '59
wierp burg. Kleijnenberg zich als
exploitant op totdat het in 1960
in erfpacht lïwam bij de Stichting
Recreatie-centra van de Her
vormde Kerk. De Stichting werd
vorig jaar omgezet in een inter
kerkelijke Stichting die samen
met de My. van Welstand (die de
belangen van de Prot. minderhe
den in het Rooms-Katholieke zui
den behartigt), de Stichting Re
creatie Centra Nederland. Het
conferentieoord Toppershoedje
ontvangt zomers vooral groepen
van de Duitse Kerk. Het terrein
is bezet met 30 bungalows en
biedt plaats aan 160 tenten en
toercaravans en 60 sta-caravans.
pershoedje" als vakantie- en recreatie
oord. Het begon in 1959 met een „bosje-
huisje en nog een huis" en dhr. Baay,
destijds zelf de eerste beheerder, con
cludeerde dat de geschiedenis van Top
pershoedje er een is van „de nood een
deugd te maken". Niettemin heeft dat
tot het huidige resultaat geleid waarmee
dhr. Baay zich bijzonder gelukkig toon
de. Hoe belangrijk de ontmoeting met
de ander kan zijn, waartoe op Toppers
hoedje alle gelegenheid is, illustreerde
dhr. Baay met zijn eigen ervaring met
gasten van de Evangelische Kirche uit
Duitsland en ouderling Piet Bezuijen
aan wie, zo bekende spr. hij nog dik
wijls terug denkt, al kennen beiden een
andere geloofsbeleving. In de goede
gang van zaken op „Toppershoedje"
kende dhr. Baay dhr. Muurling een
gi'oot aandeel toe en hij wenste hem toe
niet alleen gasten met een kerkelijke
achtergrond maar ook „anderen" te
kunnen bereiken. Dhr. Baay compli
menteerde ook de medewerker Hans
Tanis (hij was al tuinman bij Baart de>
la Faille, de oorspronkelijke eigenaar
van Toppershoedje)" en bood hem een
boek aan. Dhr. Muurling mocht een
embleem voor een gevelsteen in ont
vangst nemen.
Rij van sprekers.
De rij van sprekers werd geopend
door oud-burgemeester J. A. Kleijnen
berg. Hij was destijds, in 1959, de eerste
exploitant en met groot respect aan
schouwde hij nu hoe Toppershoedje van
een heel klein tot een geweldig groot
centrum is uitgegroeid. Al even blij ver
klaarde zich dhr. J. C. Komtebedde,
voorzitter van de V.V.V. Ouddorp. Hij
stelde „Toppershoedje" graag ten voor
beeld aan andere recreatiebedrijven in
de gemeente!
De Duitse predikant ds. de Fockert,
regelmatige gast verhief het Ouddorpse
gebied tot het meest voortreffelijke voor
een goede vakantie. Vooral nu de J
dikant had geconstateerd dat in
pershoedje de gezellige' hoekjes
waard zijn gebleven was hij etitbl
siast; „hier kan nog worden gespnl
over de zin van het leven, juist iii|
vakantie!"
Namens de Stichting Goereese i
meenschap werd door dhr. A. v. 4|
Windt een gelukwens gesproken,
spelend op het prachtige weer hooj
dhr. V. d. Windt dat het ook voor
pershoedje steeds mooi weer Tial blijJ
Dhr. Muurling werd door hem „ej
zeer bijzondere vogel" genoemd,
hoog kan .vliegen, maar dhr. Muutl
was het daar geenszins mee eens:
zijn niet op de wereld om hoog te
gen, we fladderen maar wat rond!'
rigeerde hij dhr. v. d. Windt.
Tenslotte kwamen nog aan het wJ
„tante Mina", (mevr. wed. Hameei
man), dhr. Westerduin als architecll
dhr. de Geus, aannemer te DirkslatI
Hij verklaarde rnet heel veel genoil
aan het werk te zijn begormen enlT
te hebben voltooid, slechts enkele l
ken na de geplande datum. Daanl
dankte dhr. de Geus allen die hadi
meegewerkt en hij prees ook de sll
waarin het karwei was geklaard, f
vonkjes waren er zo verhaalde 1-
wel eens afgevlogen maar steeds I
men begrip voor elkaar gehad watt
temeer met het resultaat tevredene
zijn.
De aanwezigheid van een deputd
van de miUitaire oogstcolonne uit]
Steen wij kerwold werd bijzonder
prijs gesteld. Met 150 man sterk hadl
de soldaten in het najaar in Toppd
hoedje een gastvrij onderdak gevonJ|
Nadat de genodigden gelegenheid I
hadden gehad de nieuwe accomodatit|
bekijken werden ze onthaald op 1
smakelijke lunch. Topperhoedje k\
zich geweldig gepresenteerd.
DA]
getroffen
."van deelnen
I en na het ov
echtgen
^tuigen wij U
...ik.
Izonderheid di
fke verzorging
lestra, voor d(
Iwezen en fan
lende hulp, tij
jide Tonge, ju
IDoelenstraat
DA
getroffen
hn van deelnei
en na het o
ader en groot
ADRL
echtge
tetuigen wij U
ank.
Uit
We
ude Tonge, ji
Oostdijk 31
Nederlandse
Toppershoedje met links vooraan de cantine en rechts de nieuwbouw met
slaapaccomodatie.
door COB VAN HARTEN
44
„Bén jeprotesteerde Ko. „Vast
weekgeld is vaste armoe, hoor. Jullie
zijn je mannen een poosje kwijt, dat
spaart een heleboel kosten".
„Vergeet dat maar", zei Moeder. „We
moeten ze eerst uitrusten! Hoeveel geld
denk je dat ik gisteren uitgegeven heb?
Je mag drie keer raden. En dat is nog
maar alleen voor je vader en onze Evert
Leen is daar niet bij".
„Jan heeft drie weken loon op voor
schot gekregen van de reder", vertelde
Gré. „Maar ik heb bar weinig overge
houden".
„Nou ja, Gré, Jan is nou stuurman",
plaagde Jans. „Jij houdt nu geld over".
„Dat is waar ook", viel Ko bij. „Jan
heeft promotie gemaakt, dus jij betaalt
de tractatie".
„Vader is schipper, die heeft dus een
nog hogere rang. Laat moeder maar
dokken", pareerde Gré.
„Dacht ik het niet?" lachte Moeder.
„Het draait weer op mij uit. Maar het
geeft niet, hoor. Ik vind het gezellig, zo
samen een bakje drinken. Het komt
tóch al zo weinig voor".
„Ik heb onze Leen niet aan de haven
gezien. Waar is hij?"
„Dat weet je toch? Hij is vandaag in
de stad. Hij moet zich laten keuren voor
de militaire dienst".
„Dus die zijn we binnenkort ook een
poosje kwijt", zei Ko. „Nou, het zal best
goed voor hem zijn. De dienst zal hem
wel drülen".
„Heeft hij nog geen stee?" vroeg Gré.
„Nee, en dat is wat voor hem. Hij li;an
absoluut niet tegen nietsdoen".
„Het is met zijn meisje ook af", zei
Nelly, blij dat ze een nieuwtje kon ver
tellen.
„Wat zeg je me nou? Is dat waar,
Moe? Hoe is dat gekomen?"
„Dat weet ik niet. Zij heeft het uitge
maakt. Onze Leen is ongenaakbaar. Ik
ben blij dat Vader op zee is. Het was nu
helemaal trammelant geworden tussen
die twee. Het houdt maar niet op, en ik
kan er hoe langer hoe minder tegen".
En tot Nelly: „Hier is" geld, ga jij even
wat lekkers halen in de winkel op de
hoek. Kinderen hoeven er niet altijd bij
te zijn wanneer grote mensen praten".
„Ik vind het sneu voor onze Leen".
Gré had steeds het beste met hem over
weg gekund, beter dan de anderen.
„Nou ja, wat geeft het, hij is nog
jong", meende Jans. „Er zijn nog meer
hieisjes. Teun zegt altijd: Er is geen
handvol, maar een land vol".
„Prettig, als je man zo'n mening is
toegedaan", zei Ko sarcastisch.
„Praters zijn nog geen daders", sneer
de Jans terug.
Ko haakte er direct op in. „Wou jij
soms beweren dat
„Maken jullie nou geen ruzie", suste
Moeder. „Kom, we zijn er; ons poortje
staat er nog en de rest zal er ook wel
zijn. Wij gaan gezellig een bakje drin
ken. Hè, ik vind het fijn
„Maar onze mannen zijn er niet..."
„Geeft niks hoor, Jans. Als de kat van
huis is dansen de muizen", zei Gré har
telijk.
Uit een loodgrijze hemel daalde de re
gen gestadig neer. Het liep tegen etens
tijd en de mensen, gehuld in regenjas
sen, of verscholen onder paraplu's, rep
ten zich naar huis, de dagtaak was vol
bracht. Langs de kant van de weg ver
zamelde het regenwater zich tot grote
plassen.
Door de Scheveningse bosjes liep
Leen naar huis. Hij was doornat, maar
hij merkte het niet. Bij elke voetstap
zogen zijn schoenen zich vast in de
zompige grond. Hij had, zo te zien, geen
haast, maar wat bezielde hem om in
zulk weer te gaan lopen de lange weg
van de stad naar Scheveningen? Hij
voelde zich ellendig, alleen en onnut in
de maatschappij. Was dat nu een jonge
kerel van negentien jaar? 't Mocht wat!
Zoals hij daar voortsjokte door de verla
ten slingerpaden tussen het geboomte
leek hij veel ouder, zo moedeloos, zo in
zichzelf gekeerd. Wat was er met hem
aan de hand?
Toen hij bij hotel Promenade de weg
ov.erstak passeerden een paar opgescho
ten jongens op de fiets. Ze keken ver
wonderd naar de kletsnatte Schevenin-
ger die, alleen en druipnat, in de bosjes
kuierde, 't Was inderdaad een gek ge
zicht.
De één tikte op zijn voorhoofd. „Die
knul is niet goed snik", zei hij.
De ander wist het ook wel.
„Hè, zeun!" riep hij, vergeefs probe
rend het Scheveningse dialect na te
bootsen. „Wil jij zo graag verzuipen,
niettan joj!"
Doch Leen stapte door, hij reageerde
niet. Hij had totaal geen belangstelling
voor andere dingen, dan waarover hij
liep te piekeren. Hij voelde zich moe en
uitgerangeerd. Niemand wilde hem
hebben. Hoe was het mogelijk dat de
omstandigheden in zo'n korte tijd zo fi
naal konden veranderen!
En nu kwam dit er nog bij. Daar had
hij helemaal niet op gerekend. Wat zul
len de jongens wel zeggen als ze dit ho
ren? Nou ja, sommigen zullen hem lij
men: Jij boft. Leen, jij kan blijven va
ren. Maar hij bofte niet, hij had niet
eens een stee en hij had graag willen
dienen. Bij de marine, wel te verstaan;
de landmacht kon hem gestolen worden.
Maar die moest hem evenmin. Ik schijn
een ellendig, miserabel, ventje te zijn,
dacht Leen wrang. Marie had gelijk.
Eindelijk kwam hij thuis. Het water
sijpelde met straaltjes uit z'n kleren op
de mat en het zeil van het achterhuisje.
Z'n pet was loodzwaar; z'n schoenen
smerig. Hij had natte voeten.
„Jonge! wat zie jij er uit!" schrok
moeder Tina. „Hoe kom jij zo nat?"
„Omdat 't regent, natuurlijk".
„Ben je dan niet met de tram meege
komen? Wat ben je laat! Hadden ze dan
de hele dag nodig om jou te keuren?"
- Leen werd opstandig.
„Ach mens!" zei hij ruw. „Begin jij
ook al? Ik heb een paar uur door de
stad en door de bosjes gezworven
Ze waren al gauw klaar met mij te keu
rendaar hebben ze niet de.'ganse
dag voor nodig gehad. En ik ben afge
keurd, nou weet je het".
„Waarom ben je afgekeurd? Heb je
wat onder de leden?"
„Ja, alles is te groot, ik ben te fors
gebouwd. Die dokter moest tegen mij
opkijken. Ik imponeerde hem met mijn
Tarzanfiguur. Is het nou goed?"
Hij keek z'n moeder zo vreemd, zo
wild aan, alsof hij haar iets doen wou...
Maar opeens viel hij neer in een stoel,
een goeie stoel nog wel, zo maar, in zijn
kletsnatte plunje, 'en hij begon te huilen,
onbeheerst, als was hij een klein kind.
„Ik ben te schraal, ik ben te tengtl
ik ben onder de maatIk deug n«j
gens voor, hoor je dat! Hoor je dal
snikte hij. „Niemand wil mij heW^I
niemand!"
Zijn moeder legde haar hand op i
schokkende hoofd; ze streelde en troi)S|
te hem. Hij kalmeerde wat.
„Jongen", zei ze. „Het is wel niet l^
voor je, dat begrijp ik best. Maar is
nu zó erg dat je afgekeurd bent? K
jongens die zouden willen dat ze n'l
onder dienst hoefden. Jij moet je al'l
niet zo aantrekken. Jij doet net alsof
verloren bent. Schaam je. Je bent f
zond en je kunt werken".
Leen schudde z'n hoofd. Hij duw(ie|
zijn moeder weg.
„Dat is het niet alleen", zei hij
lend. „Maar alles zit mij tegen, lit 1*1
niet eens een stee! Schipper Jan neej
mij niet; m'n meisje wil mij niet en»
dienst moet mij nietI"
Dat waren kwade dagen voor W|
En niet alleen voor hem, doch ook ^"T
zijn moeder. Zij zag in hem almeerol
zelfde karaktertrekken rijpen, die "'l
haar man bezat. Het vervulde haar nj
grote zorg, wanneer zij de jongen
zitten in de grote stoel in het hoekje
het raam, gramstorig en piekerend,
zonder enige interesse voor wat om h'"!
heen gebeurde.
(Wordt vervoUl
