iiAnDEn - niEuws
Afscheidsavond van ds.
en mevr. Van der Plas
fblad
Vrijdag 7 maart 1975
No. 4369
TklJKVENSTER
Torenbouw
Ifieuwerkerk
OOLTGENSPLAAT:
ir Grote belangstelling van heel jong tot heel oud.
ie Waardering ging gepaard met prachtige oadeau's.
Vooruitlopend op de af scheidsdienst a.s. zondag 9 maart, werd maandag
avond j.l. al in intieme kring afscheid genomen van ds. en mevr. A. W.
V. d. Plas-Kuyt wegens vertrek naar Rijssen (Ov.). Na een periode van
414 jaar in zijn eerste gemeente Ooltgensplaat te hebben gearbeid,
wordt ds. Van der Plas op zondag 33 maart a,s. bevestigd als predikant
in genoemde gemeente, een pla^tts met bijna 10.000 hervormden en
met vier predikanten.
De afschidsavond in „Elthato" kenmerkte zich door een hartelijke sfeer.
De belangstelling was overweldigend, de grote zaal was meer dan vol
en onder het gezelschap waren heel jonge gasten, n.l. een groepje kin
deren van de Zondagsschool en gasten met een hoge ouderdom, o.a. het
oudste lid van de kerk en ook van de burgerUjke gemeente, dhr. Ja«.
Hotting, 96 jaar en om nog enkelen te noemen de heren C. Fun, 88 jaar
en W. de Bonte, 86 jaar. Alle drie gaan zondags nog trouw op naar de
kerk en ook op deze afscheidsavond wensten zij niet te ontbreken.
-ee, I
af, I
Middelharnisse
65-plussers bezochten
„Vroonlande"
Nieuws uit Zeeland
jblik op kerk
|en samenleving
De SMRA-
Geen wonderen-
Bezwaren en gevaren-
^et gebouw van de SMRA in Delft
enkele weken geleden gedeeltelijk
or brand verwoest. De SMRA
dchting Mechanische Registratie en
iiidministratie) is een centrum van de
Nederlandse Hervormde Kerk, waareen'
ntraal register met alle gegevens van
aen, doopleden en geboorteleden
prdt bijgehouden door middel van een
rnputer. Ongeveer 300 gemeenten zijn
g^ij aangesloten, maar daar er nogal
"veel grotere gemeenten bij zijn, is het
zielental dat via de computer wordt
'geregistreerd groter dan de helft van
het totaal.
Uiteraard is het een goede zaak dat
de administratie van een' gemeente, en
een kerk in haar geheel, goed ver-
igd is. Dat imen daarbij moderne
llpmiddelen gebruikt, kan ook geen
Jraad. Vooral de Hervormde Kerk, met
Jar brede rand van onkerkelijkheid,
feeft, met het oog op het bearbeiden
van degenen die van het Evangelie zijn
Brvreemd, zeker een goede admini-
fratie nodig.
IDe computer kan ook snel gegevens
Irschaffen, waarover een plaatselijke
Imeente niet zo ineens beschikt. Wil
jen de namerï van alle jongeren, die
I aanmerking komen voor de catechi-
Itie, dan kurmen die met weinig moei-
I worden verstrekt. Wil men een lijst
In alle bejaarden boven de 65 of bo-
In de 70 jaar, dan komen die eruit.
IDat alles natuurlijk onder één voor-
parde: dat juiste en volledige gege-
worden verstrekt. De computer
wel veel, maar denken' kan hij niet.
'orden er foute gegevens in gestopt,
in komen er ook foute gegevens uit.
forden onvolledige gegevens verschaft,
kan de computer die ontbrekende
(gevens ook niet opsporen.
'I Het lijkt me toe, dat vele gemeenten
veel wonderen van de SMRA hebben
irérwacht. Heeft men zelf het kaart-
^steem van de gemeente niet goed
pgehouden, dan kan dat in Delft niet
*orden geperfectioneerd.
l'En daarom is het allereerst zaak dat
P kaartenbak van de gemeente in orde
Dat moet ter plaatse geschieden, en
.|at moet door mensen geschieden. En
in begint toch de vraag te klemmen
of het aangesloten zijn bij de SMRA
niet een te dure en overbodige zaak
is. Als er zoveel werk moet w^orden
verricht om het ledenbestand in orde
te maken, is het dan nog wel rendabel
zoveel geld uit te geven om dat leden
bestand ook in orde te houden? Van
daar dat sommige gemeenten, die aan
vankelijk met de SMRA werkten, zich
weer hebben teruggetrokken en opeen
goedkoper systeem zijn overgegaan.
Daar komt nog een vraag bij. Wordt
de concentratie in de Kerk door middel
van de SMRA niet al te veel bevor
derd? En raakt de plaatselijke gemeen
te hierbij niet in het gedrang? Deze
vragen worden opgeworpen in het jong
ste nummer van „KOERS" (28 febr.
1975).
Bovendien wordt daarin gewezen' op
een gevaar dat evenmin dekbeeldig is.
Het gevaar dat een overheid die de
Kerk vijandig is, de gegevens over de
kerk en haar leden zomaar voor het
krijpen heeft. Ik citeer:
„In zodanige omstandigheid heeft
zulk een overheid, die van mening
is iets tegen die Kerk, tegen het
christendom, tegen het geloof te
moeten ondernemen, door manipu
latie van haar aaiihangers, het
heel erg gemakkelijk gekregen. De
bandjes met al die namen, al die
gegevens zijn er om uitgeplozen te
worden. De administratieve greep
op die Kerk, op de leden van die
Kerk, ligt voor de overheid als
present gereed. En wij weten uit
ervaring als boven bedoeld dat dit
een wezenlijk gevaar betekent".
De bezwaren en gevaren van een
mechanisch administratie-systeem, die
toch al bestonden, zijn door de brand
in Delft opnieuw aktueel geworden.
WAARNEMER.
In het kader van de a.s. torenbouw
zijn deze week de voorbereidende werk
zaamheden begonnen. Op de plaats waar
eertijds de toren stond, zijn dezer da
gen een zestal bomen uitgeschept. Deze
bomen zijn naar Oosterland vervoerd
en ingeplant op het dorpsplein aldaar.
Inmiddels is met een graafmachine van
de fa. Wandel begonnen en zijn de fun
damenten van de oude toren blootge
legd. Het is de bedoeling dat straks op
deze oude „voet" de nieuwe toren zal
worden gebouwd. Een' en ander bracht
deze week al veel mensen op de Kerk-
ring, om zo getuige te zijn van werk
zaamheden die niet vaak te zien zijn.
Belofte en geen vrees.
De leiding van deze avond berustte bij
ouderling P. A. Korteweg, het oudste
lid van de kerkeraad. Na het zingen van
Ps. 46 1 en 6, gebed en het lezen van
Psalm 46, stond ouderling Korteweg een
ogenblik stil bij genoemde psalm. De
dichter leert ons hier, dat wy onze toe
vlucht en vertrouwen op de Heere moe
ten stellen. Ook nu onze predikant weg
gaat. Er staat zelfs dat we niet moeten
vrezen, want God is in het midden der
gemeente. Ook voor Ds. van der Plas
geldt deze belofte. „Gij behoeft niet al
leen te gaan, want de God Jacobs is u
en ons een hoog vertrek".
Namens de kerkeraad sprak ouderling
Korteweg vervolgens een hartelijk wel
komstwoord, speciaal tot ds. H. Talsma
van Den Bommel, de consulent van Oolt
gensplaat en tot oud-kerkvoogd de heer
Adr. Neels, die ondanks zijn ziekte ook
aanwezig kon zijn. Verder werden allen
verwelkomd, kerkvoogden en notabelen,
leden van diverse verenigingen en jeugd
clubs, zondagsschool en catechisanten,
oud-kerkeraadsleden en wel de grootste
groep de overige gemeenteleden en be
langstellenden.
Goede contacten.
Als eerste gast-spreker voor deze
avond kreeg oud-president kerkvoogd,
de heer A. Neels het woord. Hij rele
veerde de goede contacten die er altijd
geweest zijn. Speciaal dacht de heer
Neels hierbij aan het werk dat ds. van
der Plas heeft verricht als voorzitter
van de orgelcommissie. Spreker (80 jaar)
heeft al veel predikanten zien komen en
gaan, dat is nu eenmaal zo endaar
is nu eenmaal niets aan te doen, aldus
de nuchtere opmerking van de heer
Neels, die ds. en mevrouw Gods zegen
toewenste in hun nieuwe woonplaats.
Namens de Jeugdraad Ooltgensplaat
vertolkte de heer J. Zuidijk de gevoe
lens van dank en hij deed dit met Ps.
119, „met de liefde van uw hart hebt
gij ons onderwezen uit de schat des
Woords". Hij overhandigde een envelop
met inhoud naar vrije keuze te beste
den.
■Een persoonlijk woord richtte oud-
ouderling, de heer KI. van Oostende tot
ds. en mevr. van der Plas. Hij ging te
rug nu 4V2 jaar geleden tijdens het be
zoek in Katwijk aan Zee, toen een be
roep op ds. van der Plas was uitgebracht.
U kwam naar onze gemeente waar ro
zen bloeiden maar waar ook scherpe
doornen in schuil gingen. „U klaagde
daar echter nooit over, maar gedroeg u
als een dienstknecht", aldus de heer v.
Oostende, die het jammer vond dat ds.
wegging.
Hij hoopte dat ds. daar een land zal
mogen vinden met veel Volk.
Na de pauze werd met orgelbegelei
ding van de heer D. Holleman gezongen
Ps. 121 4. Zijn wens ging hiermede in
vervulling. Vervolgens zongen de kin
deren van de Zondagsschool enkele
verzen van Lied 251, o.l.v. de leider, de
heer C. W. Braber. De voorzitter van
de Zondagsschoolvereniging, de heer P.
de Vos Jac.zn. bood ds. van der Plas
een Parker schrijfsel aan (vulpen en
potlood) en mevrouw kreeg een boeket
bloemen. „Dank voor uw bezoek aan
onze vergaderingen".
Adrie Groenendijk vertolkte de ge
voelens van de Jeugdclub in dichtvorm
en Nel Blom Hd. en Suze Duim Ad.
overhandigden namens de meisjes cate
chisanten van 12 tot 16 jaar een prach
tige plant.
Schrijfmachine.
Daar de president-kerkvoogd, de heer
G. K. Timmerman door ziekte verhin
derd was, nam de vice-president, de heer
A. Mans zijn taak waar. Namens kerk
voogdij en notabelen dankte hij ds. voor
zijn werk deze 4V2 jaar voor de ge
meente gedaan. Hij dacht daarbij hoofd
zakelijk aan de tijd toen de plannen
voor een nieuw orgel zich aandienden
en tijdens en na de bouw. Als voorzÜT
ter van de Orgelcommissie werd met
uw initiatieven nu al ƒ100.000,bij
eengebracht, door de stuwende mede
werking gingen de beurzen open. We
hebben een prachtig orgel, aldus de heer
Mans, die had vernomen dat er te Rijs
sen ook een paar orgels aan vernieuwing
toe zijn
Namens genoemde kolleges en de ker
keraad bood spreker ds. Van der Plas
een nieuwe Olivetti-schrijfmachine aan
daar de oude totaal is versleten. De
secretaris van de kerkvoogdij, de heer
Li. C. Dorsman richtte zich speciaal tot
mevrouw van der Plas: „Uw man
wordt deze avond bedacht met toespra
ken en cadeau's, maar u hebt ook een
groot aandeel in zijn ambtsbediening
gehad. In de pastorie werden wij altijd
hartelijk ontvangen en vele avonden
moest gij uw man afstaan voor het ge
meentewerk." Als herinnering aan de
Plaat en als vulling voor de nieuwe
pastorie te Rassen overhandigde de
heer Dorsman aan mevr. van der Plas
drie tinnen sierkannen.
Daar mevrouw J. van Dam-Kievit,
presidente van de Vrouwenvereniging,
door droeve familieomstandigheden ver-
1. 6 I
er- I
oor I
vil- i
ge- I
age- i
Straks zou hij het bericht van zijn
luisvaart door de scheepsradio naar de
'al zenden en de nieuwsdienst zou het
toorgeven in de middaguitzending. De
«Adelaar" is de jager! Hij brengt mals
zeebanket, honderdvijf kantjes!
.■Neem het roer," zei hij tegen zijn
^on- „Zuid-ten-oosten is de koers. Je
™et nauwlettend sturen, en als je on-
^enveg soms altemet de „Verwachting"
figenkomt, moet je mij roepen, dan kan
,"J "^en braadje krijgen. Vraag eerst aan
Qe monteur of hij de motor niet wat
sneller kan laten draaien. Een paar toe-
''en maar. We moeten eruit halen wat
enn zit."
^We hebben onze. Leen nog niet gezien,
.vader. Waar kan hij nu ongeveer zijn?"
'öat weet ik zo net niet. Hij heeft
'annacht niet gevist, denk ik, zijn
lotor is niet zo sterk. Jij bent geluk-
joh! Jouw eerste reis is een korte
'eis."
„Plus daarbij de eerste nieuwe,"
vulde Evert aan.
Leen van Klaart je voelde zich pret
tig. Hij liet z'n mensen bij zich ach
terin komen. Roep maar: „Schoot aan!"
Hij haalde een volle fles jenever van
achter zijn hoofdkussen en schonk ie
dere man twee borrels in. Heerlijk nat
van Schiedam! „Toe maar! Op één
been kan je immers niet lopen!"
„Als het met de oude meeloopt, is
't' ie een goeie vent," zeiden de matro
zen. Maar ze moesten hem nog leren
kennen. Bij tegenslag, bijvoorbeeld.
Aan boord van de „Verwachting"
was de haring verwerkt. Ze voeren
met een ruime wind, hadden het groot
zeil bijgezet.
„Is er nog nieuws van de vloot?"
vroeg Leen.
„Jouw vader komt naar huis, met
nog drie andere jagers," antwoordde
de schipper. „Maar van de vier sche
pen ligt je vader aan de kop. De
„Adelaar" is een snel schip, er staat
een sterke motor in. Wij zullen onze
handen vol hebben om hem vóór te
blijven."
„We moeten letterlijk alle zeilen
bijzetten," meende de stuur.
„Dat doen we dan. Haal de grote
fok uit de zeilenkee en zet hem aan
de bezaanmast. Elk doek doet z'n
kracht. En let er goed op dat er pre
cies gestuurd wordt.''
De bolgespannen zeilen trokken de
logger door de zee. Het schip schudde
het overslaande buiswater vrolijk van
zijn flanken, als hield het een jolig
stoeipartijtje met de golven: Je krijgt
mij niet! Je krijgt mij tóch niet! Soms
heide het zwaar naar bakboord van
wege de last der zeilen en de druk
van de aanrollende zee: maar telkens
herstelde het schip snel het evenwicht.
De zon ging onder; na een korte sche
mering viel de duisternis in. Voortjoeg
de logger door de nacht. Legioenen
sterren schitterden aan de donkere
hemel. Flauw en onzeker bescheen de
maan het woelige water van de Noord
zee.
In het houten stuurhuis op het ach
terschip losten de wachten elkaar vol
gens de voorschriften af. Een jonge man
stond te roer; een meer ervaren visser
hield de uitkijk, en halverwege de
wacht wisselden zij van functie. Zo
is het altijd gegaan op de vissersvloot
en zo is het goed. Je moet nooit twee
jonggezellen samen op wacht zetten,
want dan zou de blinde de blinde
geleiden, met alle gevolgen van dien;
de goeden overigens niet te na ge
sproken.
Tinus de tweede heeft ook dien
aangaande iets wonderlijks meege
maakt. Hij verhaalt over een voorval
dat hij eens heeft meegemaakt. Zijn
schip voer naar huis, het had een volle
lading. In een stikdonkere nacht na
derden zij Hollands blonde, maar drei
gende kust. Twee jonge knapen ston
den op wacht; zij dachten meer aan
hun meisjes dan aan de navigatie.
Daardoor weken zij van de rechte
koers af. Vooruit van hen was een
,klein lichtje, het was een boei, meende
de uitkijk; en de roerganger besloot
daar eens dicht langs te varen, want
een aan zijn anker rukkende brulboei
is altijd een fascinerend gezicht, vooral
in het donker. Ze hielden er recht op
aan, doch bereikten hem niet: de brui-
boei bleek een schelpenkar te zijn; de
eigenaar eivan was druk doende met
de uitoefening van zijn stiel op de
Noord-HoUendse eilanden. En de log
ger stond opeens muurvast, de verra
derlijke gronden hadden hem in hun
greep; het schip was gestrand.
Zoiets zal een ervaren visser nim
mer gebeuren. Hij let zorgvuldig op
de navigatie, houdt andere schepen in
de gaten, en hij kijkt scherp naar de
zee en naar de lucht. Vooral in de buurt
van Neerlands duinen is hij waakzaam,
want de kust is berucht, de gronden
zijn ondiep en veelal in beweging;
men kan daar niet zorgeloos zijn.
Maar de „Verwachting" heeft een
goede bemanning. Gestadig hakkepof-
te de middeldrukmotor z'n uitlaatgas
sen in de lucht. De malende schroef
duwde onverbiddelijk het water ach
ter zich, tekende een brede strook
kielzog. Het werd ochtend, nog immer
hinderd was aanwezig te zijn, nam me
vrouw J. Mans-Wolfert haar taak over.
Zij wenste ds. en mevr. veel vrucht op
hun arbeid en de nabijheid des Heeren
toe. Als aandenken overhandigde
spreekster een grammofoonplaat van
de Plaat (Psalmen).
Miniatuur orgel.
Met de familie Zuidijk onderhield ds.
en mevrouw nauwe banden. Dat had
iZijn oorzaak in blijde en droeve om
standigheden, in het bijzonder tijdens
en na de ontploffing in de woning van
het echtpaar C. Bom-Zuidijk op woens
dag 2 oktober 1974. De heer Zuidijk
dankte ds. nog hartelijk voor al zijn
bemoeiingen in die spannende tijd. Als
dank en als herinnering bood spreker
de familie van der Plas het nieuwe or
gel van Ooltgensplaat in miniatuur aan
(schaal 1 30), gemaakt door de hobby
ist, de heer A. Bestebreur te Oud-Beier
land.
Na een tweede pauze sprak oud-ou-
derling en tevens tuinman, de heer D.
Troost nog enkele persoonlijke woor
den. „Wij gingen met elkaar als vrien
den om. Veel hebben we over uw pre
ken gesproken en dan van hart tot hart.
Voor eigen geloofsbeleven is dit mij tot
steun geweest. Spreker hoopte dat het
in Rijssen goed mag gaan. Alles ligt in
Gods hand. „Dat u mag opwassen in de
genade en dat u mag arbeiden met en
het loon mag ontvangen van" een ge
trouwe dienstknecht", aldus de heer
Troost, die het moeilijk zal kunnen
verzetten de kinderstemmen (2 zoon
tjes) niet meer te zullen horen als hij
in de tuin bezig is.
De heer A. Leijdens bracht ds. dank
voor hetgeen hij zondags heeft mogen
horen. Gebed is nodig voor de predi
kant. Hij hoopte dat het de familie
van der Plas goed mag gaan in Rijssen.
Verbondenheid.
Ds. van der Plas was de laatste spre
ker. Hij vond het vreemd als buiten je
om iets wordt georganiseerd, als je zelf
het organiseren eigen bent. Hij dankte
allereerst voor de grote opkomst. De
verbondenheid in die jaren gegroeid
blijkt hieruit. Spreker dacht aan de tijd
toen hij met zijn vrouw kennis kwam
maken na het beroep. Velen van hen zijn
er niet meer. Iii het bijzonder dacht hij
aan wijlen ouderling Cors. Korteweg,
wiens toespraak hen sterk trok. Vervol
gens dankte ds. van der Plas alle spre
kers persoonlijk en de kinderen van de
Zondagsschool voor hun lied: „Breng
ons samen weer". Spreker hoopte dat hij
tijdens de diensten des Woords iets
heeft mogen betekenen voor de gemeen
te. Hij was dankbaar dat God hem de
krachten gaf al dit werk te doen. Voor
de mooie geschenken was spreker me
de namens zijn vrouw heel dankbaar.
Vooral het orgel in miniatuur heeft hem
getroffen. Het krijgt een ereplaats in
Rijssen. De jongelui werden ook harte
lijk bedankt voor hun woorden en ge
schenken. Vorige week kreeg ik van de
catechisanten al boekenbonnen en daar
kwam deze avond nog meer bij. Ook de
cadeau's van de kerkeraad en kolleges,
de zondagsschool en verenigingen wer
den onder veel dank aanvaard. De
schrijfmachine is een zeer welkom ge
schenk.
Nadat ds. van der Plas nog enkele
herinneringen had opgehaald, wenste hij
te eindigen in de lof des Heeren. Tot
slot: „Dank wat u voor ons hebt bete
kend en dat vanavond zo tot uiting
kwam."
Ouderling Korteweg sloot zich bij
deze woorden aan. Hy was zeer erken
telijk voor de grote belangstelling en
voor de sprekers, die de familie van der
Plas zoveel goeds hebben toegewenst.
Gezongen werd Ps. 133 1 en 3, waar
na ds. Talsma eindigde met dankgebed.
Op verzoek van mevrouw Neels-v. d.
Velde werd ds. en mevrouw van der
Plas nog staande toegezongen Ps. 121
4: „De Heer zal u steeds gadeslaan".
Na deze geanimeerde bijeenkomst was
er bij de uitgang van de zaal nog gele
genheid om van het echtpaar van der
Plas persoonlijk afscheid te nemen.
Vrijdag jl. heeft een groep van 40
ouderen van het Dienstencentrum een
bezoek gebracht aan de tentoonstelling
van de heer Vogelaar, die momenteel
in de verzorgingsflat Vroonlande te
Dirksland wordt gehouden. Met zeer
veel interesse en met grote bewondering
bekeek men de expositie; vele herinne
ringen aan veranderde of verloren ge-
gane stukjes Flakkee kwamen weer
boven.
Het was bijzonder attent van de di
rectie van de verzorgingsflat, dat er te
vens gelegenheid werd gegeven om
na de aangeboden koffie en thee het
gebouw nader te bekijken. De ruime
modelflat, de centrale keukens en de
logeerruimten werden bezocht. Na de
rondgang was er gelegenheid tot het
stellen van vragen, die door de heer
Lud. den Hollander zeer deskundig
werden beantwoord. Naast de inlich
tingen over prijzen en voeding, deelde
dhr. den Hollander mede, dat het in de
bedoeling van de directie ligt om te ge
legener tijd een verpleegkundige voor
Vroonlande aan te trekken.
De deelnemers, zowel als het bestuur
van het Dienstencentrum waren zeer
erkentelijk voor deze interessante mid
dag.
THOLEN
Ruitenschieter veroordeeld. De poli
tierechter te Middelburg veroordeelde
de 23-jarige J. C. B. voor zijn misselijk
optreden om met zijn windbuks ver
schillende ruiten van winkels en wo
ningen kapot te schieten. Op de avon
den 14 en 21 september schoot hij in
totaal 23 ruiten stuk, onder meer bij
het politiebureau, het postkantoor en
cafe's. Tegen hem werd een straf ge-
eist van 6 weken gevangenisstraf waar
van 3 weken voorwaardelijk. De poli
tierechter veroordeelde B. conform de
eis.
Afscheid commandant rijkspolitie.
In het gemeentehuis te Tholen werd
afscheid genomen van adjudant N. V.
Eekman als commandant van de rijks
politie op Tholen en St. Philipsland we
gens het bereiken van de pensioenge
rechtigde leeftijd. Hij werd hierbij toe
gesproken door overste W. D. Lanting,
districtscommandant te Middelburg,
door burgemeester P. J. Molthoff uit
Hulst als voorzitter van de Ned. Ver. v.
ex-politieke gevangenen, door oud-col-
lega's uit Zeeuws Vlaanderen, door ver
tegenwoordigers van de Nederlandse en
Belgische Politiebonden, een vertegen
woordiger van de Thoolse Jagersver
eniging, de heer J. E. van Boeyen, bur
gemeester van Tholen en collega's van
de groep Tholen en St. Philipsland.
Tot zijn opvolger werd benoemd de op
perwachtmeester A. W. van Zweden
uit Tholen, die per 1 maart bevorderd
werd tot adjudant.
Roekeloos rijden met brommer. De
politierechter te Middelburg veroor
deelde de 19-jarige R. J. H. B. tot f 150,-
boete en ontzegging van de rijbevoegd
heid van 6 maanden.
Op 6 juli reed B. te Oud Vossemeerop
een brommer en veroorzaakte door roe
keloosheid een frontale botsing met een
tegemoetkomende brommer. De bestuur
der daarvan liep schedelletsel op, even
als de duopassagiere van B. Zelf zal hij
er waarschijnlijk een verlamde arm van
overhouden. De eis was f 250,boete
en 8 maanden niet rijden.
SINT ANNALAND
Tijdrede S.G.P. In een matig bezet
dorpshuis aan de Kloosterstraat te St.
Annaland heeft ds. G. Blom, Christelijk
Gereformeerd predikant te Meerkerk
voor de afdeling St. Annaland van de
S.G.P. een tijdrede gehouden. Nadat
de heer J. Moerland, oud wethouder van
de voormalige zelfstandige gemeente St
Annaland deze avond geopend had,
sprak de predikant zijn tijdrede uit
naar aanleiding van 1 Kon. 18 (Elia en
de profeten van Baal). Deze met grote
aandacht gevolgde tijdrede werd door
Ds. Blom met dankgebed gesloten.
Veertig jaar getrouwd. Het echtpaar
L. J. van Popering-N. M. van Popering-
Goedegebuure, wonende op de Molen
dijk alhier heeft zijn 40-jarig huwe
lijksfeest gevierd. Het echtpaar heeft 7
kinderen en 20 kleinkinderen. De heer
van Popering is een in St. Annaland
bekende persoonlijkheid. Hij heeft zit
ting in diverse besturen, is beheerder
van het koelhuis en president-kerk
voogd. In het Herv. verenigingsgebouw
hal een zeer druk bezochte receptie
plaats, waar velen het jubilerend echt
paar met hun familie kwamen geluk
wensen. Vele geschenken en bloemen
bewezen wel, hoezeer de familie Van
Popering in St. Annaland gezien en
geliefd is.
joeg het schip voort. Het slokte de
mijlen gretig op, spuwde die gedurig
uit, ver van zich af. Steeds kleiner
werd de afstand tot de ree. Eindelijk,
kort na de middag, liep de „Verwach
ting" de haven binnen, tromfantelijk
met de vlaggen in top; ze meerde aan
de afslag. Een trotse bemanning stond
aan dek, want de haringrace was ge
wonnen!
De „Adelaar" had zijn rivalen ach
ter zich gelaten en naderde de vader
landse kust. Aan boord heerste een
prettige stemming. De matrozen had
den de kantjes uit het ruim en aan
dek gehesen; zodra het schip afge
meerd was, kon direct met lossen wor
den begonnen.
Leen van Klaartje verkende de kust
bij Katwijk, liet dan dicht langs de
wal heensturen. Hij gaf order het gat-
zeil en de stagfok weg te nemen en
model te sjorren. Hij liet alle vlaggen
hijsen waarover hij beschikte. Vrolijk
gepavoiseerd voer de logger langs het
strand, dicht voorbij de pier. De
schipper stond in de brug, voelde zich
opgewekt. Hij was de nieuwe teelt
goed begonnen, hij hoopte dat het zo
mocht büjven. Dan zouden de uitkom
sten beter zijn dan in het vorige jaar.
Het verleden seizoen Leen dacht
met bitterheid terug aan al die narig
heid die hij aan boord en thuis had
moeten verwerken. Het was ellendig
geweest, zoveel tegenslagen in zo'n
korte tijd Doch nu was alles voor
bij. Niet meer/aan denken, een nieuwe
teelt lag vóór hem. Kundig stuurde hij
zijn 4ogger de havenmond in, terwijl
hij met een paar langgerekte stoten op
de scheepshoorn zijn komst aankon
digde. Geroutineerd draaide hij de
twee haakse bochten, die hij moest ne
men om de binnenhaven te kunnen
invaren.
Toen zag hij de „Verwachting" liggen.
Hij schrok, maar herstelde zich spoe
dig.
„Onze Leen zal malheur aan de mo
tor hebben," zei hij tegen de stuur
man. „Die ouwe karretjes geraken uit
de tijd."
Hij liet de „Adelaar" de laatste bocht
nemen, koerste naar het afslaggebouw.
De vletterman voer hem tegemoet om
te assisteren bij het uitbrengen van de
meertrossen.
„Hei Dirk!" schreeuwde Leen. „Heeft
de „Verwachting" motorpech?"
Toen kwam de ontnuchtering.
„Welnee!" riep Dirk terug. „Hij heeft
een dikke reis gemaakt. Hij heeft twee
uur geleden vijfenzestig kantjes ver
kocht; prima haring, allemaal eigen
vangst!"
„Dat kan niet!" gilde Leen, en zijn
stem klonk hoog, onnatuurlijk schril.
„Dat kan niet! Ik heb vooraan ge
stoomd!"
Wordt vervolgd.
