Langdurige bespreking
over veri(oop/verliuur
gemeente-woningen
Arrive
luliileuni„Scliuttevaer
Stemmen staakten ten tweede male
STUKWERK
RAAD aOEDEREEDE
TELEURGESTELD...
RUIL ZE IN
W. RIKKEN B.V.
Concert door
Dirk Jansz Zwart
OP HET ORGEL VAN
DE GROTE KERK TE MAASSLUIS
Kol lekte voor
Astma-bestrijd ing
KERKBOUW
IN BIJBELS LICHT
ff
voor de
moderne PFAFF
zig-zag lichtgewicht
Wij ruilen alle merion in,
ook vreemde
Wi w.i
RAAD GOEDEREEDE:
VERVOLGVERHAAL
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS"
Dinsdag 30 april 1974,
„Zo wordt het gehannes in de raad...",
constateerde j.l. donderdag Raadslid W.
't Mannetje wat gegriefd nadat de raad
drie kwartier lang gediscussieerd had
o£ twee woningen in Stellendam óf ver
huurd óf verkocht moesten worden. Het
werd geen van beiden omdat het college
ter elfder ure het voorstel (tot verkoop)
terug nam.
Het betrof de woningen Mr. Iman
Caustraat 76 waarvan B. en W. voor
stelden die aan de huidige bewoner,
gem. ambtenaar C. Noorthoek te ver
kopen voor de getaxeerde waarde van
44.000,en de woning Raadhuisplein
1 waarvan werd voorgesteld die voor
80.000,te verkopen aan dhr. J. van
Wezel. Weth. L. Visser had zich tegen
die verkoop uitgesproken omdat hij ge
volg wilde geven aan de schriftelijke!
toezegging aan badmeester Snoeij dat
hij de laatstbedoelde woning zou kun
nen huren. De meerderheid van het
college bleek nu een ander standpunt te
huldigen, volgens burgemeester van
Velzen omdat daartoe een goede aan
leiding bestond. Uit de besprekingen
maakten we op dat de meerderheid van
het college van mening was aan haar
morele verplichtingen te hebben vol
daan door dhr. Snoeij de voorkeur van
koop te geven maar deze had daar i.v.m.
de hoogte van de koopsom van af moe
ten zien. Wel had dhr. Snoeij nu een
juridisch adviseur in de arm genomen
omdat hij prijs blijft stellen op de toe
gezegde huurmogelijkheid.
De raad nam de zaak hoog op, getui
ge de veelheid van meningen die veelal
conform die van weth. Visser waren:
...„Ik vind dat de toezegging aan dhr.
Snoeij gehonoreerd moet worden!" gaf
dhr. G. Tanis te kennen. Niet alleen
daarom was hij tegen verkoop; ook de
prijs was volgens dhr. Tanis te laag:
„we gaan toch geen erfenis voor
44.000,weggeven
Mevr. Grinwis-Blok (P.v.d.A.) ver
weet het college wat amateuristisch te
werk te zijn gegaan en ook zij vond dat
de gedane toezegging waar gemaakt
dient te worden.
Dhr. A. Human (S.G.P.) was de eerste
die zich vóór verkoop verklaarde, zij het
ook voor een hogere dan de genoemde
prijs. Z.i. mocht de woning in de Mr.
Iman Caustraat best een halve ton op
brengen.
Voor verhuur sprak zich ook dhr. J.-
C. Komtebedde (V.V.D.) uit al zou hij
normaliter in principe voor verkoop
zijn. Verhuren wilde ook dhr. A. den
Eerzamen (A.R.) mede ook om grotere
moeilijkheden te voorkomen wanneer
dhr. Snoeij gaat procedei^enDan
zitten we er goed mee in de boot...!"
voorspelde dhr. den Eerzamen.
De stroom van meningen hield niet
op; „Verhuren", vond dhr. Reus (P.v.
d.A.) waar dhr. Grinwis (S.G.P.) „ver
kopen" tegenover stelde, voor een prijs
van 50.000,— wat betreft Mr. Iman
Caustraat 76.
Verklaring.
De raadsvoorz. meende aan de hand
van zijn verklaring gevoegelijk te kun
nen ontkennen dat het college zoals
mevr. Grinwis beschuldigend gezegd
had amateuristisch te werk was ge
gaan. „Er waren aanleidingen om op ons
eerder ingenomen standpunt terug te
komen", verontschuldigde zich de voor
zitter. Het bleek allemaal te maken te
hebben met de omstandigheid dat een
ambtenaar voor wie een van de wonin
gen bestemd was er geen prijs op bleek
te stellen. Toen de woning Raadhuis
plein 1 vrij bleef besloten B. en W. die
te verkopen, evenals de woning Mr.
Iman Caustraat toen de bewoner daar
van de opzet had zelf een woning te
bouwen waarvan hij overigens weer te
rug is gekomen en te kennen heeft ge
geven de nu door hem bewoonde wo
ning te willen kopen. Overigens had hij
de huur daarvan nog niet opgezegd. De
voorz. meende dat jegens dhr. Snoeij
aan de morele verplichtingen is vol
daan door hem de woning die hij aan
vankelijk zou kunnen huren te koop
aan te bieden. Stellig meende de voorz.
dat dhr. Noorthoek de woning ook voor
50.000,zal accepteren en dat de wo
ning Raadhuisplein 1 85.000,op zal
kunnen brengen.
De voorz. wilde niet ingaan op het
verzoek het voorstel terug te nemen om
de mogelijkheden van verhuur nog eens
te bezien. Wel besloot het college het
voorstel terug te nemen om een nadere
verkoopprijs vast te stellen. Mevr. Grin
wis zag daarmee teleurgesteld haar
kans vervliegen om een voorstel tot
verhuur aan dhr. Snoeij in te dienen.
„Verkoop levert de gemeente elk jaar
een voordeel van 5.000,op", stelde
weth. Voogd in het vooruitzicht.
Grootste en best gesorteerde
speciaalzaak in West Brabant
-voor breiwol, tapijtwol,
gobelins, tafellakens, da-
meshandwerken uit binnen»
•.enbyitenlando.a.Cronjaeger,
Heinze, Lanarte, Lindhorst,
Oehlenschlager, Eva
Rosenstand, Zareska enz.
B. op Zoom,' Zuivelstr: 19
Roosendaal, Nwl Markt-46..
Zaterdag 4 mei 1974.
AANVANG: 20.30 uur.
Zaterdag 4 mei zal één van de zonen
uit het beroemde organistengeslacht
ZWART concerteren in de Grote Kerk
van Maassluis. Voor deze avond van
gedenken en herdenken heeft deze zeer
knappe musicus een prachtig program
ma weten samen te stellen. Met zijn
veeljarige ervaring en bekendheid met
het monumentale instrument zal het
een avond worden waar men met in
tens genot aan zal terugdenken. Dirk
Jansz Zwart laat u op deze avond op
nieuw kennis maken met Joh. Seb.
Bach, Max Reger en met de vierde mei
past hier zeker bij de Marche funèbre
et chant séraphique van Alexandre
Guilmant. Daarnaast nog enkele bewer
kingen van de hand van zijn eertijds zo
beroemde vader Jan Zwart en ook een
kleine fantasie van de concertgever
over het Valeriuslied, Kom nu met zang
van zoete tonen.
Omreden dat er meestal veel mensen
van buiten Maassluis komen hebben wij
met het oog op de stilte rondom de klok
van acht uur gemeend er goed aan te
doen dit concert te laten aanvangen om
half negen.
Een ieder heeft dan de mogelijkheid
om op tijd in de kerk aanwezig te zijn.
De toegangsprijs is zoals gebruikelijk
2,50 p.p. en houders van een C.J.P. en
65+ hebben reductie.
Er is voldoende parkeergelegenheid
rondom de kerk aanwezig.
DIRKSLAND
Gevonden en verloren voorwerpen.
In de maand april 1974 zijn op het
postbureau der rijkspolitie te Dirksland,
de volgende voorwerpen als verloren/
gevonden opgegeven:
VERLOREN: Wit met groene porte
monnee; rood met gele slipper; dames
portemonnee, zwart; zwarte damesfiets,
Batavus; rode portemonnee.
GEVONDEN: sleutel no. 91; zwart
zakmes; bruine motorhandschoen; groe
ne damesportemonnee, bosje radijs;
rood-witte autoped; bruine portemon
nee met pasfoto's; kinderarmband met
bloedkralen.
1.300.000 Nederlanders lijden aan ast
ma of een andere, daarmee verwante
aandoening van de luchtwegen. Samen
worden die ziekten aangeduid als
CARA.
1.300.000 Nederlanders hebben, in
meer of minder ernstige mate, moeilijk
heden met hun ademhaling. Velen wor
den er invalide door (IS'/o van alle in
validen) en moeten vaak hun werk ver
zuimen (20''/o van het totale ziektever
zuim).
Velen sterven eraan: CARA is de
derde doodsoorzaak in ons land.
Het Nederlands Astma Fonds heeft
tot taak de strijd tegen deze volksziekte
te bevorderen, te coördineren en te fi
nancieren. Het is ieder jaar weer de
grote zorg van het Nederlands Astma
Fonds om het nodige geld bij elkaar te
krijgen.
Voor een (klein) deel komt dat uit
overheidssubsidies, voor een ander deel
uit giften van bedrijven, instellingen en
particulieren, maar voor het grootste
deel krijgt het Nederlands Astma Fonds
zijn geld uit de jaarlijkse kollekte.
Daarom doet het Nederlands Astma
fonds een beroep op ieder om deze kol
lekte, die dit jaar wordt gehouden van
6 tot 12 mei, tot een succes te maken.
Als men bedenkt, dat één miljoen
gulden voor 1.300.000 patiënten in feite
nog maar nauwelijks 80 cent per pa
tiënt is, dan begrijpt men, dat er zeer
veel nodig is.
In ons aller belang is het nodig, dat
de bestrijding van de volksziekte astma
mede door uw bijdrage steeds beter kan
worden gevoerd!
Op de laatste distriktvergadering van
de jev's der Ger. Gem. werd boven
staand thema door dhr. G. C. Vreug-
denhil ingeleid.
Spreker begon bij het paradijs, waar
geen zonde was en dus geen kerk nodig.
Enos begon de Naam des Heeren aan te
roepen, dit was het begin van de aardse
kerk.
Dan werd uitgebreid stil gestaan bij
de bouw van Salomo's tempel, voorts bij
de volgende, waarin de steen was met
de zeven ogen; die wees op Gods vol
maaktheid. Dit was de tempel waarin
de bediening rechtstreeks was, daar had
de Heere Jezus zelf in gepredikt. Ook
was binnen die muren het voorhangsel
van boven naar beneden gescheurd.
Ook het kerkgebouw van nu kwam
ter sprake. Allereerst waarvoor het ge
bouw nodig is, en de eisen die gesteld
worden voor men tot de bouw overgaat.
Hoe men aan geld kan komen en of er
nog subsidies voor te krijgen zijn. De
plaats van de bouwcommissie werd ook
belicht en het werk van het deputaat-
schap. Alles zeer interessant om te ho
ren, toch moeten we niet vergeten dat
kerkbouw een zaak des Gebeds is.
Spreker wees op die Kerk aan welks
Gebouw al vanaf de Schepping begon
nen is en waaraan gebouwd blijft wor
den tot aan het eind der dagen. Inlei
der noemde onze taak in dezen en sprak
de wens uit dat we mochten blijven zien
op de Hoeksteen die dat Gebouw volein
den zal.
We waren verheugd dat dhr. Vreug-
denhil bereid was bevonden om dit
mooie onderwerp voor ons in te leiden.
Het was zodoende een mooie afsluiting
van een goed en leerzaam seizoen.
Namens het distriktbestuur.
EEN APPELTJE VOOR DE DORST
APPELWIJN
De appel is in Nederland een zeer po
pulaire vrucht maar toch zijn de Ne
derlandse appeltelers niet tevreden.
Wat wil het geval? De Nederlandse
huisvrouw gaat er maar al te dikwijls
van uit dat wat men ver haalt ook lek
ker moet zijn en geeft al gauw de voor
keur aan importappels boven de Ne
derlandse.
En dat terwijl er zulke heerUjke Ne
derlandse appels zijn! De Cox bijvoor
beeld en de Golden Delicious zijn alle
bei Nederlandse rassen.
Het gevolg van deze voorkeur voor
buitenlands fruit is, dat de Nederlandse
appelkwekers steeds minder brood zien
in hun bedrijf en dat er steeds meer
boomgaarden moeten worden gerooid.
Om dit tegen te gaan is er nu kort ge
leden een reklame- en verkoopkampag-
ne gestart die de nadruk legt op de Ne
derlandse appel en waaraan ook een
wedstrijd is verbonden, waarbij 100 ap
pelwijnpersen zijn uitgeloofd.
Want dat is een van de vele dingen
die je met appels kunt doen: wijn ma-
VERVOLG VAN VOORPAGINA.
Geschenk van de afdelingen.
Namens de afdelingen kwam er een
commissie naar voren, die bij monde
van dhr. H. Pors, voorzitter van de af
deling Ouderkerk a. d. IJssel het be
stuur een geschenk van 3.500,aan
bood, bestemd voor een copieermachine.
Mevr. Muller kreeg een prachtig bou
quet bloemen. Mevrouw Van der Klippe
van de „Spes Secunda" uit Drinamelen
werd verrast met een gouden broche.
Zij borduurde op de Schuttevaer-strop-
dassen het embleem, en repareerde een
grote vlag die vorig jaar gedeeltelijk
was gesneuveld. Zo werden over en
weer geschenken en bloemen uitgereikt
in een zaal die in een bloementuin was
herschapen.
De Koningin.
Om ongeveer 11 uur kwam de Konin
gin. Eerst was Hare Majesteit op be
zoek geweest bij het jonge schippers-
gezin W. van Waardenberg. Hun mo-
torschip „Inca" (830 ton) lag bij De Boeg,
met daarnaast de duweenheid „E.W.T.
105". Met burgemeester W. Thomassen
en het oudste bestuurslid van „Schutte-
vaer", Ir. J. J. Surie werd op de „Inca"
een poos gezellig gepraat over het leven
op een binnenschip. De Koningin en
haar gevolg gebruikte in de roef de kof
fie en liet zich door het echtpaar Van
Waardenberg inlichten en rondleiden.
Het was erg gezellig en ongedwongen,
aldus mevr. Waardenberg.
Later stapte de Koningin over op de
duweenheid en werd daar ontvangen
door de kapiteins Van den Berg en Van
Loon. De E.W.T. 105 „de Willem Ba-
rendz" werden ook grondig bekeken.
Alles over en het leven op zo'n duw-
trein werd onder de loupe genomen.
Een hartelijk afscheid op beide schepen
volgde.
Aankomst bü HUton.
Even voor elf uur schorste de heer
Van Dam de Vergadering in afwach
ting op de komst van de Koningin.
Voor het hotel werd H.M. door dhr. Van
Dam begroet en bood de 8-jarige Sabien
Thissen uit Gouda de Koningin een
bouquet orchideeën aan. Zij deed dit
heel leuk, charmant en zonder opsmuk,
gewoon zoals zij is, wel met een tikkel
tje schroom, dat door de Koningin werd
overwonnen met een praatje en be
zorgd als H.M. was voor de kou, ging ze
met Sabien die in haar jurkje stond
vlug naar binnen. In de hal werd het
bestuur aan H.M. voorgesteld en teken
de zij het felicitatie-register. Vervolgens
ging H.M. naar de zaal waar zij met een
luid applaus werd ontvangen. Mr. Van
Dan begroette de koningin met:
„Majesteit van harte welkom. De ko
ninklijke familie heeft banden met
„Schuttevaer". Uw vader Prins Hendrik
werd in 1913 beschermheer van onze
vereniging en In 1934 was u bereid als
Beschermvrouwe op te treden". Dhr.
Van Dan releveerde daarna in het kort
•het ontstaan van „Schuttevaer", begin
nende bij de voorvechter Willem Jan
Schuttevaer. Toen uw vader in 1922 een
bezoek bracht aan 's-Gravendeel heeft
hij volgens de notulen gezegd op een
vergadering van de afdeling: „op Julia
na is onze hoop voor de toekomst geves
tigd". Dat is veelvuldig bewaarheid ge
worden. U bent niet alleen onze Be
schermvrouwe maar u bezit met prin
ses Beatrix ieder nog een jacht; de Piet
Hein en de Groene Draeck. Dus u hoort
bij ons. En leden die zich verdienstelijk
hebben gemaakt worden beloond. Veer
tig jaar bent u nu onze Beschermvrouwe
en derhalve hebt u de traditionele
Schuttevaer kop-en-schotel verdiend,
die mr. Van Dam Hare Majesteit aan
bood.
De Koningin kon daarna getuige zijn
van de behandeling van enkele van de
217 ingediende voorstellen. De schip
pers namen als vanouds geen blad voor
hun mond en verdedigden met gloed en
verve hun belangen.
ken. Trouwens, ook degenen die niet
beschikken over een appelwijnpers kun
nen appelwijn maken. Informatie hier
over kunt u opvragen bij het Adviescen
trum Fermentatie Dranken, Wassenaar-
seweg 25, Den Haag, dat onlangs is op
gericht.
Appels kunnen gekonserveerd wor
den: als appelmoes in blik, fles of weck-
pot; gedroogd; tot gelei gekookt en ook
in de vorm van wijn.
Zelf appelwijn maken is voor ons
land vrij nieuw, maar in Engeland is
het al lang zeer populair en moeilijk is
het niet. Het hoe kunt u te weten ko
men bij bovengenoemd adviescentrum.
Proost! (CONSU)
H.M. tussen de schippers.
In een staande-lunch die in een ander
deel van het hotel werd gebruikt on
derhield de Koningin zich met vele
schippers en hun echtgenote's. In de
gevormde groepen onder super-visie van
mr. van Dam zagen we wethouder Heu-
velman uit Ouderkerk a. d. IJssel en het
ere-lid, dhr. Joontjes. Steeds verplaatste
Hare Majesteit zich om met jongere en
oudere schippers, en hun vrouwen een
praatje te maken, waarbij de Lands-
vrouwe vele vragen stelde over alles wat
de schipperij aangaat. Het geheel ging
er ongedwongen en gezellig toe. Deze
conversatie heeft wel twee uren ge
duurd en het was merkbaar dat de Ko
ningin zich bijzonder amuseerde. Zij
liet dit ook blijken in een gesprek met
de voorzitter.
Om 2 uur verliet de Koningin het Hil
ton Hotel. Behalve enkele leden van de
Hofhouding bestond het gezelschap uit
Staatssecretaris, mr. van Hulten, bur
gemeester Thomassen, Mr. Vrolijk de
commissaris der Koningin, e.a.
Afscheid van Ir. J. J. Surie.
In de middagvergadering werden een
groot aantal gasten welkom geheten van
Regering, scheepvaartkringen. Rederij
en, politie, enz. In deze samenkomst
werd afscheid genomen van het oudste
bestuurslid en Vice-voorzitter Ir. J. J.
Surie. „Hij was bijna een rechtskundige
die door zijn jaren lange ervaring bij
Rederij Van Ommeren alles afwist wat
de scheepvaart betreft. Zijn beloning
naast veel dank was het ere-lidmaat-
schap van „Schuttevaer" en een vlag-
gestok met de Nederlandse driekleur.In
zijn dankwoord onthulde de heer Surie
nog een geheim. De voorzitter Mr. J. C.
W. van Dam bleek namelijk 25 jaar be
stuurslid te zijn en onder groot applaus
werd hem de bekende kop en schotel
uitgereikt. Mevrouw Van Dam werd
vereerd met een prachtig bouquet bloe
men.
Na alle officiële handelingen en het
uitreiken van geschenken volgde nog
een alleraardigst moment. De jongste
van alle bezoekers de 8-jarige Sabien
Thissen werd door de voorzitter achter
de bestuurstafel geroepen. Als een
aandenking aan deze dag (het aanbie
den van bloemen aan de Koningin) werd
haar door de voorzitter een zUveren ket
ting met hanger, een grote S van
„Schuttevaer" uitgereikt. Mevrouw Mul
ler moest wel even de voorzitter helpen
om de ketting om de hals te hangen van
Sabien. Mr. Van Dam, altijd adrem,
bleek in dit soort werk niet zo handig.
De zaal onderstreepte deze hulde voor
Sabien en haar ouders met een ware
ovatie. Haar vader, dhr. J. W. Thissen
is secretaris van de afdeling Rotterdam
en tevens ook van het feestcomité uit de
Maasstad, die dit congres perfect heeft
voorbereid na maandenlange arbeid. De
ontvangst en het verloop van deze twee
dagen was voortreffelijk. Het secretari
aat van „Schuttevaer", mevr. H. E. J.
MuUer-van Vliet heeft in een nog gro
tere mate aandeel gehad in de algehele
uitwerking en met haar echtgenoot, dhr.
OVER UW
ZIG-ZAG NAAIMACHINE?
Kortemeestr. 17 - TeL (01640) 35878
BERGEN OP ZOOM
BON: Voor gratis folders zenden
aan Pfaff antwoordnummer 102,
Bergen op Zoom.
Naam:
Adres:
Plaats:
L. Muller (zijn moeder Adriana Melis
sant, gehuwd met C. Muller kwam van
Den Bommel) is er dag en nacht ge
werkt om heel het programma „rond"
te krijgen.
Ontvangst op Stadshuis,
Na de samenkomst op deze eerste dag
werden de gasten door het gemeentebe
stuur op het Stadshuis ontvangen.
Burg. Thomassen sprak hier hartelijke
woorden en wees er op dat zijn stad
mede door de binnenvaart „groot" is gi
worden. Mr. van Dam beantwoorde de
toespraak van de burgemeester. Rotte's
Mannenkoor zorgde tussen de toespra
ken voor afwisseling. Met het koor wer
den tot slot twee coupletten van het Wil
helmus gezongen, gevolgd door een drie
werf hoera voor H.M. de Koningin.
Onder het genot van een apperatief kre
gen de gasten ruimschoots gelegenheid
het prachtige Stadshuis met al z'n mooie
zalen te bezichtigen.
Om 6 uur recipieerde het bestuur van
„Schuttevaer" in Hilton, waar velen
hun gelukwensen kwamen aanbieden,
met bloemen en geschenken. De eerste
dag werd met een gemeenschappelijlte
maaltijd gesloten.
Op de tweede congresdag kwamen de
voorstellen (217) in behandeling. De Ko
ninklijke Schippersvereniglng „Schutte
vaer" heeft een koninklijk jubileum ge
vierd. Proficiat.
Uit de regio van ons blad waren ook
vele afgevaardigden aanwezig, o.a. van
de afdelingen Goeree-Overflakkee,
Hoeksche Waard, Bruinisse, St. Philips-
land, Schouwen-Duiveland, enz.
In de donderdag gehouden raadsver
gadering hebben de stemmen voor de
tweede maal gestaakt toen het ging
over de wyze van uitvoering van on
derhoudswerken aan gemeenteeigen
dommen. Het betrof een meerderheids-
en een minderheidsvoorstel van het col
lege. In de vorige vergadering staakten
de stemmen met 5-5 doordat er drie
raadsleden afwezig waren; nu was de
raad op één na compleet en staakten de
stemmen met 6-6, wat mogelqk werd
doordat dhr. J. C. Komtebedde zyn me
ning verklaarde te hebben herzien
De meerderheid werd gevormd door
de beide wethouders, burgemeester G.
van Velzen vertegenwoordigde de min
derheid. Het ging om het schilderen van
gemeente-eigendommen wat ouderge-
woonte aan de schilders in de gemeente
werd opgedragen aan de hand van een
door hen ingediende prijsopgave. „Hou
den zo", vonden de beide wethouders
die het in 't geheel niet konden waarde
ren dat ook schildersbedrijf de Vogel
uit Melissant nu had ingeschreven. „Wij
dragen daar als college de volle verant
woordelijkheid voor" verklaarde de
voorz. maar weth. Visser had daar een
duidelijke andere mening over. Het in-
schrijfbedrag van de Fa. de Vogel was
aanzienlijk lager dan dat van de plaat
selijke bedrijven. Daarna was er op
nieuw een inschrijving gehouden waar
mee het Bedrijfsschap zich had bemoeid.
Fa. de Vogel was toen nog slechts 291,-
lager dan de anderen. Voor burg. van
Velzen aanleiding om voor te stellen
het werk aan de Fa. de Vogel te gun
nen; voor beide wethouders echter aan
leiding voor te stellen een krediet van
40.000,beschikbaar te stellen en het
werk aan de plaatselijke schilders op te
dragen.
Stemming.
Nadat enkele raadsleden opnieuw hun
stem hadden gemotiveerd werd er op
nieuw gestemd voor of tegen het meer-
derheidsvoorstel.
Vóór waren de beide wethouders Vis
ser en Voogd en de heren den Eerzamen,
Komtebedde, Tanis en Human.
Tegen waren Mevr. Grinwis-Blok,
dhr. 't Mannetje, dhr. Reus, dhr. Grin
wis, van 't Geloof en dhr. van Seters,
Nu de stemmen ten tweeden male
staakten moet het voorstel als verviror-
pen worden beschouwd, zonder dat dat
in zou houden dat daarmee het minder
heidsvoorstel zou zijn aanvaard.
Verhalen van Jan Lourense.
„Al ons denken is maar stukwerk"
8
In de loop der jaren hadden hij en
zijn vrouw wel eens gedacht en tegen
elkaar gezegd: Willemien en die Steven,
dat zou nog niet zo gek zijn. Ze waren
zowat even oud. Dat was eigenlijk de
oplossing. Maar....Steven dacht er
niet zo over. Die ging een oogje krijgen
op zijn dorpsgenote Mina Verheulen en
niet op Willemien Vermeer met haar
„stadse" manieren. Daar kwam bij, dat
in het achterhoofd van de pientere Ste
ven een idee ging rijpen.
Zeker: de klanten uit de omgeving
kwamen op donderdag vanzelf, maar
er konden nog veel meer kopers komen.
Welnu, dan draaide je de rollen om: je
ging naar de klanten inplaats dat de
klanten naar jou toe kwamen.
Die gedachte ging al meer en meer
rijpen. Maar dan kwam er een andere
gedachte bij. Jazeker, hij zou naar de
klanten ploeteren en Vermeer zou de
winst opstrijken. Hij had wel een be
hoorlijk weekloon, inderdaad was Ver
meer niet schriel, die waardeerde eey
goede kracht, maar' Steven zou meer
verdienen (heel wat meer!) als de ge
hele winst voor hem was.
Dus ging het langzamerhand voor
hem vaststaan: je begint eenvoudig
voor jezelf. Je weet de adressen van in
koop. Je weet de verkoopprijzen. Je
koopt een hondekar. En je gaat er op
uit. 't Was zo eenvoudig mogelijk. Een
schuur of schuurtje om als magazijn in
te richten, kun je wel huren. Een kost
huis kun je ook wel krijgen. Want hij
begreep wel: ik moet niet in het dorp
blijven wonen maar in het stadje. Dat
is het middelpunt. Bovendien zou hij
daar ook klanten krijgen. De mensen
kenden hem.
Steven ging eens praten met iemand
in het dorp, die geld had (want Steven
had natuurlijk geen cent) en die had
zoveel vertrouwen in de jongeman, dat
hij hem aan een bedrijfskapitaaltje
hielp tegen een matige rente. Steven
bracht alles voor elkaar en bracht zijn
patroon in verbazing en verrassing en...
woede, toen hij zijn baan opzegde en op
de vraag, wat hij dan ging doen het la-
konieke antwoord gaf:: „Ik ga voor
mijzelf beginnen".
Zo was de „firma Steven Hagen" ge
boren, welke woorden met flinke let
ters op de hondekar waren geschilderd.
En Steven ging op stap. Met borstels,
matten, verf en aanverwante artikelen.
Met de vaste bedoeling om geleidelijk
het assortiment met andere artikelen
uit te breiden.
Wat was dat nu met Steven Hagen?
De mensen begrepen er niets van. Ver
diende je nu zoveel op die spullen?
Borstels, matten, vloerkleedjes, verf,
soms een enkel meubelstukje? Of spe
culeerde Steven? Of speelde hij in de
loterij en was hij „gelukkig" in het spel?
Allerlei praatjes deden de ronde, al
lerlei veronderstellingen werden geuit.
Niemand v^nst het rechte. Men kende
alleen de naakte feiten: binnen de twee
jaar was de lening afgelost; binnen die
zelfde twee jaar was de hondekar ver
dwenen en reed een flinke wagen met
een goed doorvoed paard langs de plat-
telandswegen; was de zaak van Ver
meer zienderogen achteruitgelopen. En
nog geen twee jaar later werd „De
kleine winst" verkocht aanSteven
Hage, die daarop trouwde met Mina
Verheulen, die de zaak in de stad dreef
met een flinke jongen, terwijl Steven
bleef rijden: je moet je klanten opzoe
ken, dan red je je wel. Bovendien zat
je dan onder de mensen. Je kreeg soms
een tip: kocht onderhands een boerde
rijtje of huis, omdat onmiddellijk weer
te verkopen met enkele honderden gul
dens winst. Zo ging dat.
De jaren vergleden. De oude borstel-
winkel van Vermeer was al lang ver
dwenen. De firma Steven Hagen was
nu een echte firma, want Jan, de enige
zoon van Steven en Mina, was nu ook
in het bedrijf en had een vrouw „met
geld" getrouwd, enige dochter van een
welgesteld koopman.
Enkele panden naast de bestaande
zaak waren gekocht, er was een grote,
moderne winkel verrezen: meubelen,
tapijten, het oude artikel borstelgerei
en aanverwante artikelen. Steven en
zijn zoon waren niet alleen detaillisten
meer, zij grossierden. In enkele dorpen
waren ook filialen. „De boer" ging hij
niet meer op. Hij was mijnheer. Met
weinig schoolse kennis. Maar veel le
venservaring. Steeds meer bravour, om
risico te nemen. Met stijgend succes.
Voor geldbelegging had hij in de stad
verschillende woningen opgekocht, die
een goede huur opleverden. In zijn ge
boortedorp bezat hij minstens tien wo
ningen. Hoe het allemaal kon? De
spraakmakende gemeente giste naar al
le kanten. Maar het rechte kwam men
niet te weten. Het feit bestond alleen:
Steven Hagen, de jongen uit een groot,
arm gezin was een schatrijk man ge
worden. Zo nu en dan sprak hy zijn
oude schoolkameraad Knelis Visser, het
vroeg-oude mannetje met de gebogen
rug, gevolg van de zware arbeid op het
land, van de vroege morgen tot de late
avond.
Toen kwam de tijd, dat Steven Hagen
de vijf en zestig al was gepasseerd. Mede
op aandrang van zijn Mina moest er nu
toch eens een eind aan zijn dagelijks
werk komen. Ze konden meer dan ro
yaal leven, de twee gezinnen. Steven
was het met zijn vrouw eens. Ook op
een ander punt was er geen verschil van
mening geweest: niet in de stad blijven
wonen, terug naar het mooie dorp, waar
Steven een knots van een huis liet bou
wen, van alle gemakken voorzien. Even
buiten het dorp. Ze konden zich ge
makkelijk bewfegen naar de stad en el
ders, want al verschillende jaren had
Steven een auto. En in de contreien was
dagelijks te zien de keurige, goed in de
lak zittende vrachtauto van de „firma
Hagen, woninginrichting".
Wat in de stad niet of heel weinig
was opgevallen: Steven Hagen kwam
zelden in de kerk. Hij was zeker de me
ning toegedaan, dat je de kerk of wil
men de godsdienst niet nodig had, als
het je in het leven al maar vóór de wind
gaat. Mina was een geregelde kerk
gangster. De bijbel kwam ook op tafel.
Steven las, maar zijn aandacht en hart
waren er niet bij.
Vaak had Steven vlak voor het bij-
bellezen een telefoongesprek met zijn
zoon gehad over de zaak. Het kwam
ook voor, dat hij het kopen van een
huis in zijn hoofd had. Er was zelfs
sprake van het kopen van een grote
boerderij, die hij dan wilde verpachten.
Als je bij al dat soort dingen en andere
leeft, dan kan het gebeuren, dat je
weinig of geen aandacht hebt voor het
Woord, want dat spreekt zo vaak an
dere taal.
Hij distancieerde zich niet geheel van
zijn oude schoolmakker Knelis Visser.
Praatte zo nu en dan opgewekt met
hem. Nam Knelis en zijn vrouw wel
eens mee in zijn wagen om een toertje
in de omgeving te maken. Want hij was
echt niet verwaand; sprak er met an
deren over, dat hij van arme aflwmst
was (sommigen zeiden: dat is zijn nede
rige hoogmoed, maar bewijzen kun je
dat toch maar niet!) en was tegen ieder
vriendelijk en hulpvaardig. Maar één
ding kon hij van Knelis niet verdrageH'
Die was geen man van vrome praatjes,
maar toonde zich metterdaad een chris
ten en werd als zodanig gerespecteerd.
Maar op een keer zeide hij tot Steven:
„Steven, je hebt het goed getroffen in je
leven. Je kunt doen wat je wilt. Je heW
geld genoeg. Ik misgun je niets... Maar,
jongen, je denkt er toch wel aan, dat f
een ziel te verliezen hebt? Je kunt je
geld en je goed niet meenemen in he'
graf, maat!" Nu, daar had Knelis toen
niets aan miszegd, wel? Maar' Steven
gaf er geen antwoord op, bracht het
gesprek spoedig op iets anders, op me»
neutraal terrein. Liever ontmoette M
Knelis voorlopig niet. Net zo min als d^
dominee, die hij zoveel mogelijk ont
week.
(Wordt vervolgo)
