EiiAnDEn niEuws
'n .uitzonderlijke zaait'
KERSTSHOW
intermeubel
De Vraagbaak
ff
i^ Dokter J. Ruizeveld gaat na
37^1 jaar met pensioen
ff
798/
3e blad
Dinsdag 19 december 1972
No. 4148
Iha-
SOMMELSDIJK
Zes Flakkeese schilders en tekenaars
exposeren hun werk
ANDRÉ VOOGT
Rijfoewijzen mogelijk
korter geldig
Giadiolenteelt
weg van Tholen
Bezoekt onze
2e Kerstdag van
2-5 uur
DEUBLOO - ZIEEIKZEE
Meelstraat 31
illiil
pn,
3le
ta
lm,
l98
9,-
uitf
Expostie van
„dekladders
Wie eens een poosje wil genieten van
l het schoons van de schilder- en telcen-
liunst lian in galerie „de Welle" te Som-
melsdyk een genoegelijk uur beleven!
Zaterdagavond werd door de tentoon
stelling van „de Kladders" geopend en
om met mr. L. J. den Hollander te
spreken was dat een bijzonder goed
initiatief. In „de Kladders" hebben zich
een aantal Flakkeese schilder- en teken-
talenten verenigd die hun producten
thans hebben geëxposeerd, niet uit pre
tenties miaar gewoon om de ander voor
hun hobby te winnen. De FlaJikeeër zal
de scheppingen van „de Kladders" ze
ker weten te waarderen omdat ze onge
compliceerd en hier en daar ongekim-
steld zijn, ook omdat ze soms verbazend
knap zijn v
Mr. L. J. den Hollander die i.v.m. uit-
stedigheid van burgemeester van Es de
expositie opende sprak in zijn ope
ningsspeech vol waardering over de
tentoonstelling als zijnde een „uitzon
derlijke zaak". Mr. den Hollander bleek
dat helemaal te menen zoals dat bleek
uit het vergelijk dat hij trok tussen de
stedelijke en plattelandscultuur.
„De cultuur van de schone kun
sten, waaronder ook de schilderskunst
is een stadse cultuur", verklaarde mr.i
den Hollander. Het platteland had daar
nauwelijks deel aan, omdat het dun
bevolkt was en omdat de gelijkgezinde
geesten nauwelijks gelegenheid hadden
elkaar te ontmoeten. De mensen waren
er arm, werkten er hard en hun ver
langen naar schoonheid werd door de
natuur bevredigd", zette hij zijn visie
uiteen om daartegenover de stadsmens
te schilderen: „mensen met
meer ontwikkeling en meer tijd maar
deel uitmakend van een opeenhoping
van mensen in een stenen en betonnen
omgeving. Hun behoefte aan schoon
heid vervulden ze in de kunst, in praal
en pracht waarin men elkaar ontmoette
en stimuleerde".
Mr. den Hollander trok daaruit de
conclusie dat de kunst alleen in de ont
moeting met de ander kan gedijen. De
schilder immers brengt zijn gedachten
via het schilderij over en hij heeft op
die gedachten een antwoord nodig dat
weer een vonk op hem overbrengt.
Met instemming kon mr. den Hollan
der in zijn beschouwing constateren dat
de door hem getekende scheidslijn tus
sen de stad en het platteland steeds ver
der vervaagt waardoor er ook op het
platteland een culturele bewustwording
plaatsvindt. „Het is aldus dhr. den
Hollander ,,een buitengewoon belang
rijke zaak dat de Welle er is als plaats
waar zij die schilderen bij elkaar kun
nen zijn en waar het publiek kennis van
hun werk kan nemen". Dhr. den Hol
lander enthousiast als hij hierover
was, durfde al te denken aan een Flak
keese schilderschool: ,,er zijn hier
krachten die voor mij een openbaring
zijn!" bekende hij, ik heb met genoegen
Het publiek toonde al zaterdag
avond haar belangstelling.
VAATWASMACHINES
Keus uit Mièle, Bauknecht,
(ndesit>Sauter j-qq
vanaf uïf O)**
BOSCH nieuwste model
met waterontharder
van 1148,voor
Rotterdam - lVIeent.19-21
telefoon 010-13 6817
OuddQrp - Boompjes 9.
Telefoon 01878-937
bekeken wat zich altijd in het verbor
gene heeft afgespeeld!"
Mr. den Hollander besloot zijn ope
ningsspeech met een welgemeende raad
die hij met nadruk wenste te onderstre
pen:
„Wanneer Je 's avonds langs de huizer,
loopt zie je prachtig gemeubileerde ka
mers maar wat er aan de muur hangt
maakt je koud en diep ellendig!" Spr.
noemde dat een stuk milieubederf in
eigen woonkamer, zoals de „landschap-
jes die met griesmeeipap geschilderd
lijken te zijn„Gooi die kitsch van
de muur en gooi ze het huis uit en pro
beer het eensmet een „levend" stukje
kunst
„Uw expositie is een bijzonder goed
idee", besloot mr. den Hollander: „Wan
neer het u lukt dat er iets doordringt
van wat er in uw kring leeft waardoor
de mensen een stukje meer levensge
luk krijgen dan is dat voor hen en voor
u prettig; dan gaan we op een heel klein
onderdeeltje toch een betere maatschap
pij tegemoet!"
De expositie.
Op de expositie zijn schilderwerken,
aquarellen en tekeningen te bewonde
ren van een zestal deelnemers, t.w. me
vrouw Dien Baas-van Dam, Goedereede;
dhr. van Doorn, Goedereede; dhr. A.
Vogelaar, Middelharnis, Aai Boógerman
Middelharnis; dhr. Bowring, Middel
harnis en dhr. C. v. d. Sluys, Sommels-
dijk. We zullen ons niet aan een beoor
deling w^agen, iedere deelnemer heeït
z'n best gedaan.i We kunnen V een be
zoek aan de expositie dan ook van har
te aanbevelen.
De ministers Udink (verkeer) en Van
Agt (justitie) wiUen dat in de toekomst
rijbewijzen met een geldigheid van kor
ter dan vijf jaar kunnen worden uitge
geven.
Zij vinden het onbillijk dat mensen
van wie wordt verwacht dat zij niet de
volle vijf jaar lichamelijk en geestelijk
geschikt zullen blijven om auto te rij
den, tot nu toe geen rijbewijs kunnen
krijgen. Om aan deze „onbiilijkheid"
een eind te maken hebben zij bij de
Tweede Kamer een wijziging van de
wegenverkeerswet voorgesteld. De mi
nisters willen het ook mogelijk maken
dat de geldigheidsduur van voor vijf
jaar afgegeven rijbewijzen wordt be
kort als uit het geneeskundig onderzoek
blijkt dat de houder niet voor de volle
vijf jaar geschikt kan worden geacht.
Om een gemiddeld goede boterham te
kunnen verdienen zal men toch altijd
ervan uit moeten gaan teelten te heb
ben met een goede werkspreiding en
waarbij arbeidsstoppen zoveel als mo
gelijk vermeden moeten worden, wil
men zijn nek niet breken. Het is altijd
Weer jammer dat een teelt, die aardig
goed paste in ons soort bedrijven, weer
gedoemd is te verdwijnen. Zo zal de
giadiolenteelt door gebrek aan gezonde
grond het veld moeten ruimen. Als
vanvanger kan daar misschien de
spruitenteelt voor worden genomen,
omdat die zijn grootste oogst geeft in
oktober en november. Ook met machi
nale pluk zou er misschien door kleine
spruitenlïernen de beschikbare arbeids
uren in het najaar toch weer rendabel
zijn te maken. Zou er door de veilingen
wanneer de giadiolenteelt verdwijnt,
hierin ook de hulpzame hand kunnen
worden geboden? Dat wij het nieuwe
jaar mogen beginnen met nieuwe hoop,
dat er voor ons beroep toch altijd nog
perspectief blijft!
(Thoolse corr. Z.L.M.)
MEDEDELINGEN
Vanaf donderdag '21 december 1972
tot en met woensdag 10 januari 1973 is
het voorlichtingscentrum „De Vraag
baak", Zandpad 126 te Middelharnis niet
geopend.
In het afgelopen jaar is de belang
stelling voor het voorlichtingscentrum
gestadig toegenomen. Hopelijk gaat dat
in het komende jaar. zo voort.
Om u een beter inzicht te geven,
waarover u voorlichting kiint vragen is
er een overzichtelijk aanvraagformulier
met de onderwerpen opgezet.
Bij een bezoek aan de tentoonstelling
in ,,De Vraagbaak toint u zo'n formu
lier meenemen.
„De Vraagbaak" is helaas, gezien de
bezuinigingen, genoodzaakt met ingang
van 1 januari a.s. een kleine vergoeding
voor de adviezen te vragen. Dit zal zijn
plm. 1,tot 2,50 per advies.
Hopenlijk zal de bovenstaande maat
regel u niet weerhouden om persoonlijke
huishoudkundige voorlichting in te win
nen. „De Vraagbaak" wenst u prettige
kerstdagen en een voorspoedig 1973.
MIDDELHARNIS
Dienstencentnmi: „Feest van hel Licht"
In verband met het naderende kerst
feest wordt in het dienstencentrum
vrijdagmiddag a.s. van 14.,00 tot 16.30
uur een bijeenkomst gehouden waarop
alle bejaarden uit de gemeente welkom
zijn. Zij die per auto wülen worden op
gehaald kunnen dat graag tijdig
aan het Dienstencentrum opgeven (tel.
3366).
Het programma luidt als volgt:
Opening; Drie kerstliederen gezongen
door het Bejaardenkoor o.l.v. de heer
G. Zoon; Kerstspel o.l.v. Mw. Polder;
Thee; Twee kerstliederen; Eliza's vlucht,
verteld door dhr. Schol; Koffie; Slotlied
Er is een roos ontsprongen.
DIRKSLAND
Groene Kruis. Wegens de feestdagen,
houdt Dr. Elvé op donderdag 28 dec.
geen zuigelingenbureau.
Ouddorp neemt volgende
weeklafscheld
^^i^mnm''cz-%
^^^(f;?Aa^':'>-ï' -*-^c
van ..d'n dokter"
„Afscheid nemen is een beetje
sterven". Die woorden heeft dokter
J. Ruizeveld te Ouddorp zelf nog
kortgeleden gebezigd toen afscheid
werd genomen van dokter Ouwer-
kerk. Nu, nog maar enkele weken
later is hij zelf na ruim 37 Oud-
dorpse jaren bezig aan de laatste
loodjes wiaarvan hij moet bekennen
dat ze het zwaarst wegen. In 1935
kwam de jonge dokter Ruizeveld
naar Ouddorp en ogenschijnlijk het
enige wat hij met velen in zijn nieu
we woonplaats gemeen had was dat
hij ook Jan heettej Sindsdien is hij
Ouddorper geworden met de Oud-
dorpers want, al direct na zijn komst
heerste er een sfeer van wederzijds
vertrouwen en begrip. Dokter Rui
zeveld en Ouddorp, ze bleken bij el
kaar te horen, vandaar dal het af
scheid op 28 dec. a.s. voor beiden
zo'n moeilijke zaak wordt
Wat vond de dokter eigenlijk het
aantrekkelijke van „zijn" Oud-
dorpers onder wie hij zich in de
dertiger jaren begaf?
Om het antwoord te vinden hoeft
dokter Ruizeveld nauwelijks na te
denken: „de eenvoud!" zegt hij; „Ik
zou me nooit in een elite stadsprak
tijk hebben thuisgevoeld". In Oud
dorp bleef dan ook geen deur voor
hem gesloten waarom de dokter nu
kan zeggen: „Ik geniet hun vertrou
wen voor 100»/o en dan kun je met de
mensen iets beginnen, je gaat maar
eens gemoedelijk met ze praten en
dan krijg je alles van ze gedaan, ze
hebben dan ook praktisch altijd mijn
raad opgevolgd", zegt dhr. Ruizeveld
tevreden.
Dat wil de scheidende dokter nog
benadrukken dat de mentaliteit van
de Ouddorper -en diens levensbe
schouwelijke opstelling ook de zijne
was waarom de integratie zo geruis
loos verliep:
„Ik kon me daar helemaal in vin
den", verklaart dhr. Ruizeveld. „Ook
de opofferingsgezindheid heeft me
zo aangesproken en vooral in de oor
logsjaren hebben we daar sterke
staaltjes van meegemaaktEn
over de integratie; „als je de Oud-
dorpers hebt dan heb je ze helemaal,
dan storten ze ook hun hele hart voor
je uit. Dat doen ze soms nog eerder
voor de dokter dan voor de dominee"
Wanneer de dominee komt kleden ze
zich netjes aan maar wanneer de
dokter komt dan moeten ze zich uit
kleden en dat brengt je wel eens
gauwer bij de „pit"is 's dokters
ervaringDat doet de dokter ook
ontkennen dat de Ouddorpers geslo
ten en wat achterdochtig zouden
zi]n.
Hoe trof dokter Ruizeveld Oud
dorp en de gezondheids-toestand
in 1935 aan?
Dat ligt de dokter nog vers in het
geheugen; er waren veel, heel veel
infectieziekten waaronder veel tu
berculose gevallen. Wat hem toen
ook is opgevallen was het grote aan
tal hersengezwellen waaraan velen
overleden zijn maar wat thans wei
nig meer voorkomt. Hij is er dank
baar om dat juist de voorbije perio
de een periode was waarin veel meer
dan vroeger ooit het geval is ge
weest voor de patiënten kon vvrorden
gedaan, o.a. door de ontdekking van
de penniciline. Zo ook met de insu
line tegen de suikerziekte.i „Suiker
ziekte komt op Goeree-Overflakkee
4 a 5 maal zoveel voor dan het lan
delijk gemiddelde", merkt dokter
Ruizeveld daarbij op zonder naar de
oorzaak daarvan te durven raden.
„Is de Ouddorper eigenlijk een
matig mens?" hebben we de dok
ter gevraagd en ook daarin kan
hij positief zijn:
„In het algemeen wel al zijn er
natuurlijk uitzonderingen maar waar
vindt je die niet?" Op de vraag of
Ouddorp misschien een volkszonde
tegen de gezondheid heeft moet de
dokter na enig nadenken zo is hij
er al mee vertrouwd geraakt wij
zen op het veel te hoge zoutgebruik!
„Vijfentwintig pond zout ging er
vroeger op een varken dat de kuip
inging maar gelukkig is de diepvries
me hierin te hulp gekomen. Al de
jaren die ik hier gewerkt heb heb ik
tegen dat overmatige zoutgebruik
moeten waarschuwen!"
Dokter Ruizeveld heeft het vroe
gere Ouddorp gekend en hij kent
nu het nieuwe Ouddorp, voor
welk kiest hij?
„Voor het oude!" is zijn snelle ant
woord. „Door de meerdere contact-
mogelijkheden t.g.v. het verkeer, de
komst van recreanten e.a. verandert
de mentaliteit", verklaart dr. Ruize
veld desgevraagd maar hij maakt
graag een uitzondering voor de
„oude" Ouddorpers die dat allemaal
de baas kunnen. In zijn algemeenheid
moet hij echter constateren dat de
onderlinge liefde en saamhorigheid
een stuk minder zijn geworden.
„Hebben ze niet eens té veel van
u gevergd? was een volgende
vraag.
„Nou, nee, ze hebben me niet té
veel belast maar toch is het wel eens
erg druk geweestvergoeilijkt de
dokter die uit roeping dokter werd.
Misschien kan hij daarom zo van
harte zeggen dat hij er altijd was
wanneer ze hem nodig hadden en
dat was nogal eens het geval. Nooit
heeft dokter Ruizeveld zich een vrij
week-end gepermitteerd want er kon
aan het thuisfront van alles gebeu
ren. ,,Maar", dat, laat hij er waar
schuwend op volgen nu hij op het
punt staat afscheid te nemen: „Oud
dorp zal zich tegenover de nieuwe
doktoren die mijn praktijk over ne
men wel wat anders moeten gaan op
stellen". Hij bedoelt dat niet men
taal maa.r praktisch:
„Nog kortgeleden werd ik gebeld
voor ene Mierop in de Margrietweg
en dan herken ik aan de stem al bij
welke Mierop ik moet zijn maar dit
maal heb ik verkeerd geraden en ik
heb er 7 bezocht voor ik tenslotte de
juiste te pakken had en dat kan na
tuurlijk bij de nieuwe dokter niet
gebeuren. Boodschappen dienen dan
ook compleet met het juiste adres te
worden doorgegeven".
Dat brengt de dokter op een terug
blik in de dertiger jaren toen hij als
dokter van 24 in Ouddorp begon, heg
noch steg wetend en zich het hoofd
brekend over al de Tanissen en Grin-
wissen. Nu, zoveel jaar later is het
voor hem een duidelijke zaak dat de
heer T. Tanis uit de Oudelandseweg
niet zomaar T.| Tanis is maar T. Ta-
nis P.zn.CKP.znDat was ook
de. tijd dat er nauwelijks of hele
maal geen huisnummering was en
dat gaf nogal eens aanleiding tot een
zoekplaatje maar Ouddorp is de
dokter ook daarin altijd behulpzaam
geweest, ook wanneer hij met zijn
auto was vastgereden.
Ze hebben hem ook geholpen toen
hij in de oorlogsjaren weigerde lid te
worden van de Artzen-kammer en
daarom moest onderduiken. Ondanks
het feit dat hij gezocht werd voerde
hij toch zijn praktijk uit vanuit de
hooiberg bij de Fa. Joh. Hameete-
man. Toen zag de dokter kans om et
telijke Ouddorpers uit handen van
de Duitsers te houden door bij hen
een besmettelqke ziekte voor te wen
den. Soms vertrouwden de Duitsers
het niet en om dat vertrouwen
dan niet te beschamen gaf hij de
„patiënten" zo nu en dan een prik
opdat ze dan de plaats van de injec
ties konden tonen
In 1946 bleef dokter Ruizeveld als
enige arts in Ouddorp over nadat dr.
V. d. Borg naar Zeeland was ver
trokken.
Dokter Ruizeveld, die na 37V2 jaar
afscheid neemt, kan bogen op een
rijke ervaring waarover hij uren zou
kunnen vertellen. Hij beaamt dat hij
steeds emotioneel bij zijn werk be
trokken is geweest en dat heeft hem
een optimale iTeugde en dan weer
een diep verdriet gegeven, vooral
wanneer hij jonge levens verloren
zag gaan. Dokter Ruizeveld, de mens
in hem, maakt er geen geheim van
dat hij wel eens heeft moeten uithui
len, ook na gevallen waarin hij in de
plaats van een geestelijke een doods-
bericht ging brengen. Ook is de dok
ter maatschappelijk werker geweest,
hij heeft ogenschijnlijk verbroken
huwelijken weer geheeld en hij was
daar waar hulp, welke hulp dan ook
nodig was.
Thuis was er dan een trouwe hul-
pe, mevrouw Ruizeveld die haar man
al die jaren met niet aflatende ijver
en liefde heeft bijgestaanj Al die ja
ren heeft ze de apotheek en de ad
ministratie beheerd. Al die jaren
heeft ze de telefoon bediend en in
dringende gevallen haar m.an opge
spoord. Vroeger gebeurde dat des
noods door het stilzetten van de
draaiende molenwieken, thans door
middel van de mobilofoon maar hoe
het ook moest, ze deed het. De twee
zoons hebben al die drukte over zich
heen laten gaan en van harte, maar
ze hebben het dokters beroep niet
geambieerd; „ze hebben er teveel
van gezien" zegt dokter Ruizeveld
begrijpend.
De gezondheidstoestand van mevr.
Ruizeveld is er thans de oorzaak van
dat dokter Ruizeveld zich gaat te
rugtrekken waardoor zijn wens de
veertig jaar vol te maken, niet in
vervulling zal gaan. Dezer dagen
gaan ze de dokterswoning verlaten
om plaats te maken voor de nieuwe
dokter:
Dokter Ruizeveld die als geen an
der heeft ervaren wat het leven met
zich brengt is niet opstandig. Hij
heeft triester dingen zien gebeuren:
„het is een noodgedwongen zaak
waar Ik me rustig bij neer zal leg-
gen", zegt hy berustend. Het is hem
goed nog samen te mogen zijn, ook
samen met zijn Ouddorpers die hij
nooit meer hoopt te verlaten. „Zijn"
Ouddorpers gaan volgende week af
scheid nemen van „hun" dokter, ze
gaan voor hem de pil vergulden maar
beiden weten ze dat onder dat ver
guldsel toch nog die pil zit
