EIIAriDEn - tllEUWS
Overdenking
Ned. Vereniging voor Land
aanwinning Icrijgt nieuwe naam
NUTSSPMRBflNK
Variabele September'temperatuur
MELISSANT: Q|,||(g belangstelliüg voor
gehouden verkoping
DE WÜTERGEUS
,Water, land en ruimte" meer acceptabel
WEERPRAATJE
.Wad
Vrijdag 24 september 1971
No. 4023
uit de
Heilige Schrift
SPAARBANK EN ALLE BANKZAKEN
VOOR GEZIN EN BEDBUF
Voorsüaat 36, MiddeUiarrda
Bjjk. Loüogeweg 15, Ooltge33B^Ass!.t
^M\P.
KAPELLE-tel. 01102-1441
.l^V OLGVERHAAL
VU-magazine Linkse koers
Verontrusting Snelle afloop
Het aantal opiniebladen is weer met
fén vermeerderd. Op 1 september is het
eerste nummer verschenen van het
maandblad „VTJ-magazine". De bedoe-
lini^ van dit blad is dat het de band zal
ver'stevigen tussen de Vrije Universiteit
Yan Amsterdam en het maatschappelijk
leven. Het wil op ruime schaal bekend-
],eid geven aan allerlei zaken die be
trekking hebben op het hoger onder
wijs en de maatschappij.
Er is de laatste tijd nogal wat deining
«eweest rondom het (interne) VU-blad
Jharetra". Dit tijdschrift was nogal
links georiënteerd en kreeg vrij veel
kritiek uit „het achterland" te verduren.
Aanvankelijk was het te verwachten dat
Pharetra" zou verdwijnen, maar dezer
dagen konden we in de dagbladen lezen
dat de redaktie de uitgave wil voort
zetten. Zo zullen er dus straks twee ver
schillende bladen zijn, die beide aan de
Vrije Universiteit gelieerd zijn: „Phare-
ira", speciaal voor de VU-studenten, en
,^VU-magazine" met een veel bredere
lezerskring:
Het ligt niet in mijn bedoeling, veel
worden te wijden aan het nieuwe
maandblad, waarvan nog maar één
nummer verschenen is. Het getuigt ove
rigens wel van moed, terwijl zoveel bla
den moeten verdwijnen en anders met
moeite het hoofd boven water kunnen
liouden, toch weer een nieuw blad het
licht te durven laten zien.
IVIaar Ik wilde het eigenlijk hebben
over iets anders.i De koers, die ook deze
nieuwe VU-magazine zal varen, zal een
linkse zijn. De naam van de hoofdredac
teur Ben van Kaam (de vroegere „Flex"
van „Trouw") zegt in dit opzicht ge
noeg. En de eerste artikelen spreken
ook voor zichzelf: die handelen onder
meer over de atoomoorlog, over de ont
wapening, over het kraken van huizen,
over „Synoodkreet", enz. enz. Het is te
vrezen dat ook dit nieuwe blad de geest
zal ademen van mannen als Kuitert,
Augustijn, Verkuyl, en anderen, en dat
er weinig of geen plaats zal zijn voor
stemmen van de andere zijde.
En dat laatste nu is het dat de veront
rusten, in en buiten de Ger. Kerken, nog
meer reden tot verontrusting geeft. Dat
de avant-garde gewoon doorgaat met
het lanceren van linlkse theologieën, the
orieën, leuzen en kreten, en dat daar
vrijwel geen gelegenheid is om er ook
maar iets tegenin te brengen. Om het
afgezaagde spreekwoord nog maar een
keer te gebruiken: „De honden blaffen,
maar de karavaan trekt verder". Zo is
het in de Gereformeerde Kerken, zo is
het ook in de Nederlandse Hervormde
Kerk. Het is een linkse groep, die de
dienst uitmaakt, en die de rechtse groep
eenvoudig het zwijgen oplegt of negeert.
Intussen weerspiegelt de VU wel „de
snelle afloop als der wateren", die ook
in de Ger. Kerken valt waar te nemen.
Het is bijna niet te geloven dat deze
schepping van Abraham Kuyper, die in
1886 werd gesticht en bedoeld was om
de ontkerstening van het onderwijs en
de wetenschap tegen te gaan, in enkele
jaren tijds kon worden wat ze nu is.
Het is zomaar een aardigheidje, dat
ik tot besluit toch nog wil vertellen. Een
jaar of vijftien geleden sprak ik eens
een meisje, dat in Amsterdam ging stu
deren. Op mijn vraag naar welke Uni
versiteit zij ging antwoordde zij: „Na
tuurlijk naar de VU! Mijn ouders zijn
veel te bang dat ik aan de Stedelijke
Universiteit Barthiaans zal worden..."
Ik heb dat meisje nooit weer ontmoet.
Ik zou weleens willen weten wat ze nu
geworden is
WAARNEMER.
NOG STAANDE
„Maar Abraham bleef nog staande
voor het aangezicht des Heeren".
(Gen. 18 22).
De Heere wilde voor Abraham niet
verbergen, v/at Hij op het oog had met
de steden Sodom en Gomorra. Zo kreeg
de vader der gelovigen inzicht in Gods
wegen en werken. Daarin is Abraham
een beeld van de Kerk. Gods Kerk
krijgt de geschiedenis te zien in hoger
licht.) Zij ziet er in de weg naar God.s
koninkrijk. Zij heeft weet van de oor
delen Gods, die op de aarde zijn.
Daarom zullen echter de ware kinde
ren Abrahams ook wandelen in het
voetspoor van de vader der gelovigen.
En dat wil ook zeggen dus, dat zij staan
zullen als voorbidders in het leven.
Abraham pleitte voor twee goddeloze
steden. Hij wierp die twee steden niet
in de hel. Hij dacht niet: De maat is
toch vol; alleen Lot nu ja, als Lot er
nog maar mag uitkomen. Neen Hij be
gon te roepen tot God en Hem. als het
ware voor te werpen, dat er nog wel
vijftig rechtvaardigen in die steden
konden zijn.
Hoe kwam Abraham toch tot zo'n
vrijmoedigheid? Laat ons niet denken,
dat Abraham in een zekere overmoed
vergat, wie God was en wie hij was.
Neen, hij bevindt zidh juist als „stof
en as" voor het aangezicht des Heeren.
Dat lezen we toch in vers 27: „hoewel ik
stof en as ben". En wat is as? Hout
dat in 't vuur is geweest en verteerd is.
Juist daarom staat Abraham echter
voor het aangezicht des Heeren. Want
aan „stof" wordt Gods heil geopenbaard.
Altijd weer zal vervuld worden, dat ge
nade wordt geopenbaard en bewezen
aan het verbrijzelde voor Gods aange
zicht. Voor zulken verschijnt Christus in
het midden van de hoge troon Gods om
hen te doen ondervinden, dat God van
Sion neerziet en hoort het gebed van
degenen, die neerbuigen voor Gods ho
ge majesteit.!
Daarom lezen we van Abraham, dat
hij nog stond voor Gods aangezicht. Dat
wil zeggen, dat hij zich die plaats niet
liet ontnemen. Want hij had juist
als stof en as daarop een genaderecht
gekregen. Hij liet die zich niet ontne
men door het zien van zijn eigen niets-
zijn; hij liet die zich niet ontnemen door
wat de duivel hem probeerde wijs te
maken met diens redenering, dat zo'n
nietig zondig mens toch niet voor zo'n
hoge God kon blijven staan.
Neen, Abraham bleef nóg staan voor
het aangezicht Gods. En wel als voor
bidder, als pleiter. Juist zo had hij
machtige wapenen en grote vrijmoedig
heid.
j Wie neergeworpen wordt, zal ook op-
i gericht zijn. „Houdt aan, grijpt moed,
uw ziel zal zeker leven".
En waarom zullen juist die verbrijzel
den voorbidden en pleiten?
Omdat zij stof en as zijn en zich
daarom niet buiten of boven de wereld
stellen. Zij moeten bekermen, dat zij van
nature ook zijn als de anderen. Slechts
Al jaren is het bestuur van de Ne
derlandse Vereniging voor Landaanwin
ning het niet meer eens met de naam
van „hun" vereniging, die op 19 de
cember 194G te 's-Gravenhage werd op
gericht en daar ook zetelt in het pand
Eaamweg 26. De laatste tijd bleek het
dat de naam „Landaanwinning" een be
lemmering voor de Vereniging beteken-
en dat deze naam ook niet meer als
een zuivere afspiegeling van de prak
tijk van werken kon worden aange
merkt. Daarom is een statuten wijziging
voorbereid,, De huidige statuten ver
melden als doel, in de eerste plaats het
bevorderen van de landaanwinning in
Nederland, te bereiken langs een wet
tige weg, met o.a. de volgende punten:
het aanmoedigen, het zelf ter hand ne
men van de vereiste studies en onder
zoekingen met betrekking tot landaan
winning; het vergaren en verspreiden
van kennis daaromtrent en het bevorde
ren van gedachtenwisseling daarover;
het bij de bevoegde instanties aandrin
gen op het uitvoeren of ondersteunen
van verantwoord gebleken landaanwin
ning en tenslotte andere middelen, die
aan het doel bevordelijk kunnen zijn,
een en ander zowel alléén als in samen
werking met andere organisaties, per
sonen of instellingen.
Belangstelling wekken.
In het concept-statuten, dat nu door
net bestuur is opgesteld, spreekt men
over het doel der vereniging als belang
rijkste bron: belangstelling te wekken
en te bevorderen door de waterstaat
van land en gewest, in het bijzonder
voor de kering van buiten- en binnen
water, voor de waterhuishouding, ten
aanzien van kwaliteit en kwantiteit, en
voor andere waterstaatsaspecten, waar
onder begrepen de verantwoorde uit-
oreicling van het grondgebied in zee.
Achter dit alles zit de drang om een
bijdrage te leveren aan de ruimtelijke
inrichting van ons land opdat dit als
leefgebied aan hoge eisen kan voldoen.
Dit „nieuwe doel" van de Vereniging
tracht men langs wettige weg te berei
ken door in haar verband samen te
brengen de natuurlijke en rechtsperso
nen die belangstelling hiervoor hebben,
tevens voorliöhting te geven door het
organiseren van lezingen en excursies en
doxir de uitgifte van geschriften; een
klankbord te zijn voor zienswijzen van
particuliere en ambtelijke zijde, tenein
de een juist begrip te kweken voor een
verantwoord beleid. Vervolgens de be
trokken instanties zonodig haar wensen
en inzichten kenbaar te maken en zoe
ken naar andere middelen die het doel
kunnen dienen. Vele andere, meer en
minder belangrijke wijzigingen van de
statuten zijn door het bestuur voorbe
reid.
Vergadering(en).
Voor deze statuten-wijziging was het
nodig een ledenvergadering bijeen te
roepen. Deze zal -worden gehouden op
donderdag 30 september a.s. nam. 2 uur
in het pand Raamweg 7 te 's-Graven
hage. De helft der leden moet hierbij
tegenwoordig zijn en daar dit vereiste
aantal niet wordt verwacht is voors
hands al een tweede vergadering ge
pland, n.l. vrijdag 15 oktober a.s. nam.i 2
uur in de Beatrixhal van het Jaar
beursgebouw te Utrecht. De vergadering
op 15 oktober, ter wijziging van de sta
tuten zal direct worden gevolgd door
een Algemene Ledenvergadering, waar
in naast de gdbruikelijke punten een
aantal belangrijke onderwerpen aan de
orde zullen worden gesteld.
Het 25-jarig bestaan van de vereni
ging zal in een z.g.n. „lezlngendag" niet
in december van dit jaar plaats vinden
maar in het voorjaar van 1972.
Reeds nu is besloten dat de jaarlijkse
grote" excursie in 1972 zal plaats vin
den naar Delfzijl, met een dagvaart op
de Eems ter bezichtiging van de nieu
we haven van Delfzijl, de Eemshaven-
in-wording en zo mogelijk de werken
op de punt van Reide ten behoeve van
de afwateringen van Reiderzijlvest. De
ze excursie-dag zal worden voorafge
gaan door een lezingenavond te Gro
ningen, waar het „Noorden des lands"
zal worden behandeld. Ook staan enkele
kleinere excursies op het programma.
Het bestuur, met voorzitter Ir. C. Staf en
secretaris Mr. D. H. Schortinghuis, doet
de laatste tijd veel van zich spreken en
ontplooid een bruisende activiteit.
vrije genade heeft hen er uitgehaald.
Zo zijn ze solidair met de wereld. Soli
dair met de wereld voor het aangezicht
van de richtende God.
Tegelijk denken ze: „Als God naar mij
heeft omgezien, dan is het ook mogelijk
voor anderen; wie weet wat daar in die
steden allemaal zucht over de godde
loosheid".
Want immers het Woord was in die
steden uitgegaan. Hoe dan ook. Lot mag
veel duisternis over zich hebben ge
haald, maar feit is, dat hij met het
Woord in de steden Sodom en Gomorra
is geweest, en dat hij zijn rechtvaardige
ziel gekweld heeft.
Waar het^ Woord komt, daar werkt de
Geest. Abraham dacht: dan kurmen er
wel vijftig rechtvaardigen zijn, en wie
weet nog veel meer: mensen die in
nood verkeren, de levende God van he
mel en aarde vrezen, en aanvoelen, dat
God zal komen om de donder zijner
oordelen bekend te maken.
Zo liet Abraham niet af in zijn plei
ten voor twee goddeloze steden. En wij?
Wie zijn wij? Leerden we pleiten
voor een wereld, die wegzinkt in haar
ongerechtigheid, omdat wij dé goddeloze
werden en telkens weer worden voor
God.
In Abraham pleitte eigenlijk Chris
tus. Abraham droeg toch Christus in
zijn lendenen en was drager van de be
lofte. Zo heeft de pleitende en voorbid
dende Christus zijn handen nog uitge
strekt naar ons.
Als we nu de gelegenheid tot beke
ring zouden laten voorbijgaan en onze
tijd zouden vullen met ijdel gedoe en het
najagen dezer wereld, hoe zwaar zal dat
eenmaal op ons drukken. Hoe zullen we
staan voor God, als we op duizend vra
gen niet één kunnen antwoorden!
Ouderkerk a. d. IJssel J. v. Sliedregt
De meeste mensen zijn tevreden over
het weer in de huidige septembermaand,,
Tot nu toe zijn herfststormen uitgeble
ven en is er slechts een minimale hoe
veelheid regen gevallen. De groeizaam-
heid is nog opmerkelijk groot, v/at ieder
een, die zijn gazon goed geschoren wenst
te houden, zal beamen. Natuurlijk werkt
ook de gunstige verhouding tussen
droogte en regen van de afgelopen zo
mer nog door.
Het droge weertype (tot vrijdag vorige
week viel er in De Bilt nog maar an
derhalve mm!) houdt verband met de
nog steeds voortdurende blokkering van
de oceaandepressies. De circulatie is
dan óf noord-zuid (koel weer) óf zuid
noord (warm weer).
Veertien dagen geleden werd de w^e-
kenlang in Oost-Europa heersende tro
pische warmte (30-35 graden) vrij plot
seling afgebroken. De natuur viel toen
in het andere uiterste n.l. flinke kou. In
sommige streken op de Balkan daalde de
temperatuur in vrij korte tijd 20 graden
of meer. Een depressie verplaatste zich
tegen de draad in van oost naar west,
waarna enige tijd later ook in West-
Europa een koudere noordelijke wind
binnenviel. Op den duur leidde deze
ontwikkeling tot recordkou in midden-
Nederland. In De Bilt werd 16 septem
ber op anderhalve meter hoogte 0,7
gr. C waargenomen, een nieuw koelte-
record voor september over op zijn
minst 115 jaren. Uniek over de laatste
120 jaar was ook het vroege tijdstip
van de zware nachtvorsten. Op de Zug-
spitse werd 12° C waargenomen en er
viel 18 cm sneeuw! De opmerkelijk lage
temperaturen ook in de bovenlucht kon
den alleen worden gerealiseerd met op
de een of de andere manier hiilp van
een krachtig hogedrukgebied, dat zich
van de Britse eilanden naar de lage
landen verplaatste. De circulatie begon
nadien weer wat normaler te verlopen
en een zuidelijke tot zuidwestelijke stro
ming ging zachtere lucht aanvoeren.
Depressiefrontj es drongen met wat re
gen over de Noordzee naar het oosten
door.
Twee jaar geleden, in september 1969,
was de „blolikering" ook sterk met als
resultaat een eveneens zeer droge sep
tember met in Bergen (N.H.i) maar 3
mm neerslag in totaal.
Zoals u misschien nog niet vergeten
zult zijn, volgde daarop een bijzonder
koude decembermaand. Het ligt voor de
hand, dat ook in de komende winter de
kans op vorstperioden weer vrij groot
zal zijn, wanneer de blokkering voort
duurt of zich versterkt. Het is ons be
kend, dat de activiteit op de zon de
laatste weken opvallend krachtig is ge
weest. Voor het overige blijft het een
kwestie van afwachten.
September gedraagt zich als gehele
maand wel eens zomers. Over de laatste
265 jaar toereikte 20»/o van de septem-
bermaanden het minimale zomerniveau
van 15.2 gr. C. of overschreed het. Uit
gesproken zomerse Septembers (16.2 gr.
C of hoger) komen zelden voor, slechts
8 van de 265. Eenmiaal was september
een „warme zomermaand" (17 gr. C of
hoger) en wel in 1949 met 17.4 gr. C.
Vanaf 1706 is het maar eenmaal gebeurd,
dat september de warmste maand van
het hele jaar was.i Dit unieke gebeuren
beleefde Nederland in 1949.
De vorig jaar opgerichte Vrouwen
vereniging „Draagt elkanders lasten"
van de Ger. Gemeente te Melissant heeft
j.l. dinsdagmiddag en -avond een ge
weldige belangstelling mogen ondervin
den voor de door haar georganiseerde
verkoping van voornamelijk zelf ver
vaardigde artikelen. De verkoping was
naar voorbeeld van de verkopingen die
in andere gemeenten vooral door zen-
dingskransen gehouden worden ten ba
te van de zending. De Melissantse vrou
wenvereniging had besloten de op
brengst beschikbaar te stellen voor het
in aanbouw zijnde nieuwe kerkorgel. Na
telling bleek er aan verkochte artike
len, koffie en andere dranken en het
raden van de naam van een pop een be
drag van 1671,te zijn ontvangen dat
na aftrek van de kosten aan het orgel
fonds zal worden aangeboden.
We vonden het interessant eens een
dergelijke verkoping te bezoeken en we
kunnen het in den vervolge ieder van
harte aanbevelen. Er zijn voornamelijk
zelf gemaakte artikelen samengebracht
in een assortiment dat in weinig zaken te
vinden zal zijn. Er is fijn naald- en
handwerk zoals kunstig geborduurde ta-
fellakens, prachtig geborduurde kussens,
schattige gebreide babykleertjes, voorts
wanten en sokken en alle mogelijke
andere gebruiksartikelen. De dames wa
ren om het assortiment nog wat te ver
breden op pad gegaan en bij de mid
denstanders en handelaren vonden ze
vrijwel altijd gehoor. Mede daardoor
kon dinsdagavond van een succes wor
den gesproken en was opnieuw gebleken
dat een sympathiek opgezette aktie nog
steeds kans van slagen heeft.
f!
door Sibe van Aanginm
..Ben ik?" zei Hotse. „Ik denk, dat het
wmt door het bloedverlies. Maar ik ben
dank zij jouw liefderijke zorgen,
bauw weer in orde".
..Je moet God danken ndet mij", zei
'«ne zacht.
..Dat weet ik", zei Hotse. „God schenkt
™s alles. Maar de goede broeder Ber-
wphus en jij vooral bent het middel
geweest üi Gods hand tot mijn herstel".
bloosd Anne diep in de ogenj Zij
on"^T°"^"' "drink gauw je melk
dr;*^ nioet vóór het eten nog een be-
1,1 "^^^Men. En nu direct. Ander smaakt
Weten je niet".
brarviT'l^ Hotse z'n eitjes oppeuzelde,
Hii 1 "°'S een beker melk.
teru<% °P wachten toen ze
ffi'etsk'^"' herinnert me aan
is'dat''*^'^^'" verwonderd. „Wie
»Oat was mijn verloofde", zei Hotse.
„Ze is verbrand in Leeuwarden op de
brandstapel. O, ik hield zoveel van haar.
Ze was zo zacht en vroom. Ik niet, ilt
v/as hard. Ik zwoer wraak aan alle
Spanjaarden en papen. Zij vermaande
mij telkens: „Hotse, jongen", zei ze,
„wreek u zelf niet", zegt de Here. Dat
zei ze nog op de brandstapel. En haar
laatste woorden waren een afscheid van
mij. „Ik ga naar Jezus, Hotse, en ik
wacht jou daar ook"j Maar ik was bit
ter. En ik heb me gewroken. Mijn naam
werd geducht. Ik plunderde kloosters en
kerken. Sloeg elke priester en monnik
dood. Tot God mij op mijn weg stil
hield. En toen zag ik Hem in Zijn liefde.
Sindsdien tracht ik m'n wraakgevoelens
te doen zwijgen en slechts Gods zaak te
dienen. Het is wel eens moeilijk".
Hij zweeg. Ook Arme zei niets. Ze was
bleek geworden.
Daarna spraken ze nog geruime tijd.
Hotse nam van dag tot dag in krach
ten toe. Met drie dagen kwam Rooie
Wieger. Het liep tegen de avond, toen
hij de deur binnenstapte. Hotse wan
delde met Anne in de tuin.
„Waar is Hotse?" vroeg Wieger.
„Die is met zijn verloofde in de tuin",
antwoordde Wijbe Germs lachend.
„Met zijn verloofde?" Wiegers mond
viel open van verbazing. „Hotse ver
loofd? Dat is toch niet waar?"
„En of", zei Wijbe Germs lachend.
„Anne, mijn dochter, en Hotse zijn het
eens geworden. Hotse gaat nu nog een
reis doen. Over twee maanden komt hij
terug om ons te halen. Ik zal trachten
mijn bezittingen, althans m'n losse goe
deren, te gelde te maken. Want het is
hier voor mij ook niet meer veilig. M'n
boerderij Imjgt mijn zwager in huur.
Die is helaas nog in het Paapse bijge
loof gevangen. Maar hij is een vriende
lijk en verdraagzaam man.. Hij zal voor
mijn goed zorgen, tot ik eens kan te
rugkeren. Tot zolang gaan wij naar Em-
den. Hotse gaat dan trouwen met Anne".
„En gaat Hotse dan niet meer varen?"
vroeg Wieger.
,,Dat weet hij nog niet", antwoordde
Wijbe Germs. „Dat zullen we later wel
overleggen. In elk geval hoopt hij nu
over twee maanden terug te komen en
dan gaan we samen naar Emden, waar
we de bruiloft vieren, zo de Heer wil".
„Wel, wel", was het enige wat Wieger
kon uitbrengen. „Wel, wel, wie had dat
ooit gedacht! Nou, ik gun het hem van
harte. Als één het geluk verdient, dan
hij wel".
Op dit ogenblik traden Hotse en Anne
de kamer binnen.
„Nou, Hotse, van harte gelukgewenst,
man. God zegene je! En jou ook, Anne".
Hij schudde Hotse hartelijk de hand en
gaf Anne naar oud gebruik een kliriken-
de kus. „Je krijgt een bovenste beste
man. Maar denk erom, dat je ons onze
kapitein niet afneemt. Ik kwam eigen
lijk om jou te halen", dus wendde hij
'zich tot Hotse. „We hebben hier een
veertien dagen voor de kust gekruist.
Vanavond is er een bode gekomen van
Treslong".
„Een bode van Treslong?" riep Hotse
verheugd.i „Is hij dan vrij?"
„Neen", antwoordde Wieger. „Hij is
op borgtocht vrij gelaten en verwacht
nu, dat zijn zaak spoedig behandeld zal
worden. Maar hij wil in elk geval ver
trekken en wel als het kan over een
week".
„Dan gaan we vanavond nog onder
zeil", zei Hotsê. „Hoe kwam die bode
van Treslong?"
„Vanmiddag zagen we een smak",
vertelde Wieger, „die de Prinsenvlag
voerde. De schipper hield recht op ons
aan. Hij praalde ons en vroeg naar jou.
Toen hij hoorde, dat jij niet aan boord
was, deed hij mij de boodschap van
Treslong. Ik dacht: ik ga direct naar
Hotse".
„Ge hebt wel gedaan, beste vriend",
zei Hotse.
Anne zei niets, maar zuchtte. „Moet
je nu al vertrekken, Hotse?"
„Ja", antwoordde Hotse, „Mijn plicht
roept mij. Ik heb met de heer van
Treslong een afspraak gemaakt, dat we
ons zouden verenigen. En ik heb mij al
lang genoeg aan mijn taak onttrokken.
Niet dat dit onttrekken niet aangenaam
was", voegde hij er met een lach in de
ogen aan toe.
„Zo mag ik het horen", zei Wijbe
Germs. „Eerst plicht, dan genoegen".
„Dan zal ik eerst de avondmaaltijd
gereed maken", zei Anne.
Terwijl zij in de keuken bezig was,
praatten de drie mannen onder elkaar.
„Hebben jullie nog iets bijzonders be
leefd?" vroeg Hotse aan Wieger..
„Neen", antwoordde deze. „Het volk
verlangt alleen naar uw terugkeer. Na
dat ik verleden week de boodschap had
meegekregen, dat uw verwonding goed
genas, zijn wij hier in de buurt geble
ven. Eergister ontmoetten we een
Spaans galjoot. We hebben de Span
jaard nagezet. Hij is ons echter ontko
men. Dan hebben we deze week nog een
paar koopvaarders ontmoet. De rechte
fut was er echter niet bij onze mannen.
Ze misten hun kapitein. We hebben nu
maar wat gevist".
„Heb je ook een zoodje meegebracht?"
vroeg Hotse.
„Ja", antwoordde Wieger. „Ik heb het
in de keuken neergezet. Anne zal het al
wel gevonden hebben".
Inderdaad bemerkten ze spoedig, dat
Anne de attentie van Rooie Wieger had
ontdekt. Uit de keuken Kwam een ver
leidelijke geur van gebakken vis.
„Had je ze schoongemaakt?" vroeg
Hotse.
„Natuurlijk", antwoordde Wieger. „Dat
is voor ons een kleinigheid en het is
voor de vrouwen geen werk. Ik had wat
rooie poon en een paar roggen,, Dan wa
ren er ook nog een paar grietjes bij".
„Rooie poon en rog en grietjes wat
zijn dat toch voor dingen?" vroeg Wijbe
Germs verbaasd.
„Weet jij dat niet?" vroeg Hotse, op
zijn beurt verbaasd. „En jij woont nog
wel zo vlak bij zee".
„Ja", antwoordde Wijbe Germs,
„maar ik ben een boer en wij boeren
weten igewoonlijk niets van de zee en
van de visserij af".
„Neen", antwoordde Hotse, „dat is bij
ons in Anjum precies zo. Nu, rooie poon
is een vis van een haringmodel, rog is
een grote platte vis met een lange
staart., 't Is lekkere vis. Maar je kunt ze
haast niet schoon krijgen. En grietjes
zijn een grote soort bot. 't Is heel lekke
re vis".
Zo spraken de rnannen een uurtje.
Wijbe Germs had een vaatje bier aan
gebroken. Het schuimde in de kroezen.
De drie mannen dronken met smaak.
Anne kwam binnen met een dampen
de schotel.
„Ah, rooie poon", zei Wijbe Germs.
„Hoe weet Heit dat?" vroeg Anne. „Ik
denk, dat u met een vreemd kalf ge
ploegd hebt".
„Dat gaat zo, als je een schoonzoon
krijgt, die er verstand van heeft", lachte
Wijbe Germs.
Er heerste aan tafel een opgewekte
toon. Maar Anne was stil en afgetrok
ken.
(Wordt vervolgd^
