EIIAHDEn - niEUWS
Nieuws
CAMERA'
DE WATERGEUS
In Ouddorp liggen
de boten stil
Schaapjes kijken
S:
TELEURGESTELD...
RUIL ZE IN
W. RIKKEN N.V.
Dinsdag 24 augustus 1971
No. 4014
UIT P€ KmtKSIi
X Ook voor
FOTOFRAFIE
J. ZANDSTRA
SOMMELSDIJK
De scheepjes die nog vorig jaar, vanuit de haven van Ouddorp, druk af
en aan voeren met .sportvissers, liggen nu voor een deel werkeloos te
wachten op betere tijden. Het is de schippers inmiddels duidelijk ge
worden dat de sportvisser momentee! de Grevelingen mijdt en eerder
een stekkie zet in de Oosterschelde waar eb en vloed nog wel toegang
hebben. We hebben daarover in Ouddorp het oor te luisteren gelegd
maar daar kwam geen duidelijke uitspraak uit voort. ïn het officiële
orgaan van de algemene hengelaarsbond AHB „de Nederlandse Hengel
sport" troffen we een informatief artikel van de hand van de deskundige
sportvisser-journalist Anton van der Vet waaruit we een aantal be
vindingen weergeven.
OVER UW
ZIG-ZAG NAAIMACHINE?
■voorde
moderne PFAFF
zig-zag lichtgewicht
Wij ruilen alle morkGnin,:;
ook vroomdo
BERGisM oa? asotxai
Twee scheepjes 'keren na een dagje vissen naar de haven van
Ouddorp terug. (archief foto)
INGEZONDEN
2e Had
NED. HERV. KERK
Beroepen te Ridderkerk I. Kok te
Baarn; Slikkerveer en Meerkerk R.,
Kuus 'te Voorthuizen; Wekerom G. v.
Estrik te Genemuiden; Ederveen P.
Breugem te Barneveld; Maarssen J.
Kooien te Werkendam.
Bedankt voor: St. Annaland P. Breu
gem te Barneveld.
Krimpen aan de IJssel: Wegens ver
trek naar LJsselmuiden, nam Ds. J. H.
Vlijm afscheid van deze gemeente met
Hebr. 12 1-2.
Groningen: Als gevolg van de thans
verplichte en belangrijk verhoogde bij
drage aan de Generale kas, welke wordt
vastgesteld naar het aantal ingeschre
ven lidmaten (inch z.g. doopleden) heeft
de kerkeraad toesloten systematisch alle
ingeschreven leden, die financieel niet
bijdragen te bezoeken en te vragen of
zij er nog prijs op stellen ingeschreven
te blijven. Men hoopt op deze manier
een meer reëel beeld te krijgen van de
omvang der plaatselijke Hervormde
kerk en op die manier ook de uitgaven
belangrijk te verminderen. De plaatse
lijke kerkbode zal voortaan niet meer
eens per week, maar om de veertien da
gen verschijnen. Zulks i.iv.m. een ex
ploitatietekort van 30.000,—.
GEREF. KERKEN
Beroepen te 's-Gravenzande H. Groe-
neveld te Vlissingen; Amsterdam F.
Kraan te 's Gravenhage; Waardhuizen
en Woubrugge T. Middelkoop, kand. te
Amsterdam; Nieuwe Pekela J. v. An-
del, kand, te Rotterdam.
Aangenomen naar Nieuwe Pekela J.
V. Andel kand. te Rotterdam.
Bedankt voor: Berlikum H. Lenters te
Delden.
Prof. Kuitert en het leven na de dood.
Onlangs heeft een nog al geruchtma
kend vraaggesprek plaats gehad tussen
Godfried Bomans en Prof. Kuitert voor
de N.C.R.V. televisie over het leven na
de dood.
Op de vraag van Bomans, wat Prof.
Kuitert hiervan concreet geloofde, ant
woordde deze: Als je dood gaat, dan
vernietst je niet helemaal. Voor mezelf
denk ik: je gaat toch op een of andere
manier terug, waar je vandaan bent ge
komen en dat is bij God vandaan en
teruggekeerd in God zul je verder ook
wel meemaken hoe het met je kinder
tjes gaat en hoe het met deze wereld
afloopt. Dat lijkt me een heel stoutmoe
dige gedachte, maar todh wil ik er dan
graag op een of andere manier bij zijn,
bij de rest. Maar vroeger kleedde je dat
aan met van die voorstellingen van gra
ven die open gaan en dat kun je je toch
echt niet meer zo voorstellen, tenminste
ik kan dat niet en ben ik dan een ket
ter? Dan denk ik: welnee, iedereen die
ik daarop aanspreek, zegt tegen me: dat
kan ik eigenlijk ook niet. Maar dan zeg
gen ze hetzelfde wat u (Bomans) zegt:
Wat houd je dan over? Dan zeg ik: wat
je overhoudt, dat is waar het al die tijd
om begonnen was, dat, als je dood gaat
dat je dan niet zo vreselijk angstig dood
behoeft te gaan. Je wordt op de een of
andere manier opgevangen en geloof
dat nou maar, doe je oogjes dicht. Zo
moet het toch kunnen op de een of an
dere manier?"
Wij vinden deze uitspraak van een
hoogleraar in de theologie maar een
armzalige versie op de uitspraak van
onze oude catechismus, welke op de
vraag: Welke is uw enige troost in le
ven en in sterven, het antwoord geeft:
Dat ik met lichaam en ziel, beide in le
ven en in sterven, niet mijns, maar
mijns getrouwen Zaligmakers Jezus
Christus eigen ben, Die met Zijn dier
baar bloed voor al mijn zonden volko
men betaald en mij uit alle geweld des
duivels verlost heeft en alzo bewaart,
dat zonder de wil mijns hemelsen Va
ders geen haar van mijn hoofd vallen
kan, ja ook dat mij alle ding tot mijn
zaligheid dienen moet, waarom Hij mij
ook door Zijn Heiligen Geest van het
eeuwige leven verzekert en Hem voor
taan te leven, van harte willig en bereid
maakt. „Dat is wat anders dan de vaag
heden van „op een andere manier", die
prof. Kuitert bezigt.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Alphen aan de Rijn H.
eenstra kandj te Amsterdam; Veenen-
aaal P. Deddens te Rozenburg; Bedum
en Hoogkerk S. Cnossen te Alkmaar.
Bedankt voor: Urk en Nagele A. Geel
hoed te Hasselt.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Hillegom kand. G. v. d.
Kamp te Apeldoorn; Rijnsburg J.
Brons te Veenendaal.
Aangenomen naar: Wormerveer kand.
G. V. d. Klis te Apeldoorn.
Bedankt voor Biezelinge kand. G.i v. d.
KMs te Apeldoorn.
Ds. M. Roos te Eiburg, is ernstig ziek.
Na een maagperforatie is opgenomen en
geopereerd in een ziekenhuis te Zwolle.
Zijn toestand was de eerste dagen kri
tiek. Ds. Roos is 74 jaar.
In aansluiting op het bericht over de
ziekte van Ds. M. S. Roos te Elburg,
moeten wij mededelen dat deze inmid
dels is overleden.
Hij werd op 4 november 1897 te Nieu-
werkerk aan de IJssel geboren, was
aanvankelijk werkzaam in een levens-
middelenbedrijf en werd in 1950 op art.
8 D.K.O. kandidaat in de Chr. Geref.
Kerken. Van te voren had tüj de toen
nog kleine gemeente Naarden enige tijd
naar art. 3 D.K.O. gediend. Ds. Roos
diende de kerken van Zwijndrecht ('50-
'51), Alphen aan de Rijn ('51-'56), "s-
Gravenzande ('56-'61) en Elburg. Hij
schreef verscheidene preken in de series
„De Levensbron" en „Recht en Genade".,
De begrafenis vond heden plaats te
's-Gravenzande waar ook zijn echtge
note begraven ligt. Vooraf had om 10
uur een rouwdienst plaats in de Herv,
Kerk te Elburg, waarbij zijn vriend Ds.
R. Kok van Nijkerk voorging. Ds. M. S.
Roos is de vader van Ds. P. Roos, Ohr.
Geref. predikant te Middelharnis.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Uddel P. v. d. Bijl te Kat
wijk.
OUD GEREF. GEMEENTEN
Overleden: In de ouderdom van 87
jaar overleed Ds. A. Lukas em. pred. te
's-Gravenzande.. In 1941 werd hij pre
dikant te Monster, vandaar vertrok hij
in 1953 naar Wijk en Aalburg, waar hij
in 1964 met emeritaat ging.
Van over de grenzen:
Op 4 januari j.l. overleed in de gevan
genis van Kirov (Sovjet Unie) de chris
ten Boris Talantov. Hij was destijds
schrijver van vele artikelen over de
toestand van maatschappij en kerk in de
Sovjet Unie, waarin hij de leugens van
officiële leiding der kerk in Rtisland aan
de kaak stelde. Deswege werd hij in 1969
gearresteerd. Vrienden in Amerika be
zitten nog enkele brieven, die hij vanuit
de gevangenis schreef. De laatste is van
7 december 1970j Hij schrijft daarin: „Ik
dank u en uw vrienden van ganser har
te voor al het goede dat u mij hebt be
wezen toen ik mijn lijden moest onder
gaan. Oprechte en zelfopofferende liefde
tussen christenen is de bezegeling van
het feit, dat wij discipelen van Christus
zijn. Deze wetensohap vertroost en be
moedigt ons, onder welke omstandig
heden wij ook mogen verkeren.
Het is voor mij, een oude en zieke
man niet gemakkelijk in de gevangenis
te zitten, maar ik heb hier enkele ge
lovige gevangenen ontmoet, die, daar zij
jonger waren dan ik, mij verzorgden en
hielpen alsof ik hun vader was. De ge
lovigen, die in vrijheid verkeren, ver
troostten mij door hun brieven, waaruit
hun oprechte chrigtelijke liefde blijkt.
Sedert 6 november ben ik opgenomen
in het hospitaal, wegens een hartkw^aal,
maar dat heeft mijn geest en geloof niet
gebroken. Gode zij dank kan ik nog
brieven lezen en schrijven. Ik voel mij
gelukkig en aanvaard van God met
dankbaarheid alle bittere ervaringen. Ik
bid ijverig tot God voor uw gezondheid
en de gezondheid van alle ware chris
tenen. Moge God u bewaren voor alle
kwaad en u Zijn volkomen vreugde
schenken.
Uw vriend Boris Talantov.
VERVOLGVERHAAL
door Sibe van Aangium
33
Als ge mij de schatten van het klooster
uitlevert, laat ik u los". Hij liet een
öiuende lach horen. „Ik heb geld no-
"'g stiet hij uit. „geld, geld, geld".
«_'«lig klonk de kreet, die hij uit
schreeuwde.
„'/'^'^"•J'^e!" smeekte de monnik. „Ik
f e schatten tonen". Met moeite
°e monnik op. Dan wankelde hij
"aar achter het altaar. Hotse volgde
t'„ °P de voetv Hij zag de monnik tas-
u J;3" knarste er een veer. Blijkbaar
W= ™°nnik op een knop gedrukt, 't
7= P*kedonker, zodat ze niets konden
0^1 H°'tse hoorde een paneel
°Pen schuiven.
niir^^'i^ faan!" gebood Hotse de mon-
kg^' "Onbewegelijk. Ik zal u blinddoe-
^,J geen menselijk oog mag zien,
Z! IK Uitricht. En ik zou u blind kun-
sch'tf™^a^ ik spaar u, als de
on n u°™°* 2«""- ™J spralc dit alles
rnnntT geheimzinnige toon. De
nonnik rilde. Hotse had een doek uit
van zijn zakken opgediept en bond
die de monnik voor de ogen. Dan greep
hij hem bij de arm en leidde hem naar
de kerkbanken. „Ga liggen!!' gebood
Hotse. „Het hoofd naar beneden.
Als ge één keer het hoofd opheft, zijt
ge verloren".
Roerloos bleef de monnik liggen.
Geen moment bewoog hij zich. Hotse
stiet een gillende lach uit. De monnik
kromp ineen. Dan nam hij een buis en
blies erop. Een holle toon klonk, als een
gil. Hij werd door de gewelven w'eer-
kaatst. 't Was alsof de gewelven door
demonen gevuld waren. Nu sloop Hotse
naar 't koor en zocht de kaars. Met de
kaars verwijderde hij zich achter het
altaar. Hier ontstak hij ze. 't Eerste wat
hij zag, was een geopende paneel, groot
genoeg om gemakkelijk een mens door
te laten. Hotse ging erdoor en kwam in
de schatkamer. Hij zag een grote kist
van donker eikehout. De kist bleek
open te wezen. Hotse opende zehij
keek. Dan sloot hij de ogen. In de kist
lag een zwaar gouden crucifix met edel
gesteenten bezet. Onwillekeurig floot
Hotse zachtjes.i „Dat alleen is schatten
waard", mompelde hij. „Zoiets heb ik
nog nooit gezien". Verder lagen er nog
drie massief gouden kelken en een
schenkkan, ook geheel van goud. In een
tweede kist lagen misgewaden. Ze wa
ren kostbaar uitgevoerd. Maar toch
sloot Hotse de kist spoedig. „We hebben
genoeg aan de inhoud van de eerste
kist", zei hij zacht.
Sportvissers mijden de Grevelingen
ilipi|i||ii:|ilJ|jpi||H|Hj^^
Twee linkerhanden
Op de vraag hoe het op de Grevelin
gen met de visstand gesteld is verklaart
dhr. van der Vet echt met twee linker
handen te staan. Hij schrijft verder:
„Ook van anderen die de Grevelingen
goed kennen heb ik het trouwens al
gehoord; je moet het water bij wijze van
spreken opnieuw leren kennen, je moet
opnieuw leren ontdekken waar de vis
zwemmen wil en na een paar weken in
tensief oefenen kan ik echt nog niet veel
meer dan een paar algemene adviezen
geven. In ieder geval: plekken waar we
vroeger bijna zeker waren van een
flink maaltje vis bij een bepaald tij le
veren nu tot nogtoe weinig tot
niets op, plekken waar we 't vroeger
eigenlijk niet eens meer probeerden om
dat er toch weinig zat zijn nu ineens
veel beterj
Een paar voorbeelden.
Van Brouwershaven uit mocht ik
graag tegen het hoogst van het water
achter rode boei GB 12 een geultje tus
sen twee zandplaten in schieten; meestal
was die geul goed voor dikke aal, mooie
bot, en er joeg vaak zeebaars. Nu er
geen getijverschil meer is blijft er wa
ter genoeg in die geul staan om te vis
senmaar vis heb ik er nog nauwe
lijks kunnen pakken. (Of er nog zee
baars in 't gat zit weet trouwens nie
mand voor zover ik kon nagaan; ge
vangen werd ze er bij mijn weten sinds
1 mei nog niet.)
Voor dikke aal was de geul van Osse-
hoek tussen boelen GO 2 en GO 4 voor
heen vermaard (wat mij betreft dan 't
liefst bij afgaand tij). Ik pakte er nog
niet één; weiwat schar, die je daar
vroeger zelden zag. Schar ving je voor
heen veel in het Gaatje van Bommene-
de bij boeien GB 4 en GB 8, en vooral
ook bij gasboei GH voor het Geultje van
Herkingen. Ik ving er na de afsluiting
niet één maar wel had ik er een paar
(mooie) bij de Hoek van Bommenede
waar ik vroeger wel eens heen ging air
ik dacht dat er fint zou zwemmen. Zou
die er trouwens nog wezen?
De goede plekken die ik tot nu toe
heb gevonden?
Tjadieper dan vroeger moet je
wezen, zou ik zeggen, en dat geldt dan
vooral voor schol en aal. Schol pakte ik
nogal veel en erg mooie, mag ik zeg
gen bij de tonnen B 15 en B 17, mid
den tussen Brouwershaven en Ouddorp,
ver van alle platen, op een meter of
acht -water. Vroeger ving ik alleen maar
schol dicht bij de platenen naar dat
wijde water taalde ik gewoon niet,
vooral niet met de zomerdag als daar
zo'n portie groen op de getijdenstromen
dreef dat je lijn als de etalage van een
groenteboer bovenkwam. Aal ving ik
eind mei op nota bene 26 meter diepte,
voor 't dorp Scharendijke; vroeger kon
ik er niet ankeren, op die diepte met
felle stroom. Wie weet wat die diepe
gaten nog voor verrassingen in petto
hebben!
Nieuwe, grote mogelfllsheden.
Dit zijn maar een paar tips. Vast staat
wel dat er mogelijkheden te over zijn,
nu nog, in de afgesloten Grevelingen.
Nu ja, gul zal er straks niet meer in
kunnen komen, geep niet meer, fint niet
meer, zeebaars niet meerHarders
zitten er volop in, ik heb hele scholen
zien spelen in kalm, ondiep v/ater, in de
luwte van de Kabbelaarsbank en de
plaat Dwars in de weg. Erop gevist heb
ik nog niet, dat doen we wel op een
stille morgen een keer.
Vast staat ook dat er straks forel komt
want de Federatie Deltavissers heeft al
aanigekondlgd dat ze volgend jaar reeds
met uitzetten wil beginnen. Nu, wie er
mee op de hoogte is welke formidabele
mogelijkheden de forellen aan het Veer-
semeer als viswater hebben gegeven,
heeft er voor de Grevelingen ook de
beste verwachtingen van.
Langs de Grevelingen worden overal
koortsachtig Jachthavens gebouwd..
Plaats voor nieuwe sportvissers op dit
water komt er dus wel. En nog altijd
varen er, uit Brouwershaven, Bruinisse
en Ouddorp, schepen die hengelaars een
dagje mee 't water opnemen. (Anderen
zijn vei^huisd naar de Oosterschelde, zo
als Piet van der Vlies, die nu zijn coas
ter Cascade" in de werkhaven Schelp-
hoek heeft liggen en daarmee in de
monding van de Oosterschelde mooie
successen boekt).
Oevers: voorlopig twijfelachtig
En hoe 't van de kant af is? Ik heb
er nog niet veel gegevens over. Maar
daarover weten we misschien binnen
kort meer.
Tot nu toe kreeg ik de indruk dat de
mogelijkheden in de afgesloten Greve
lingen er van de kant af bepaald niet
groter op waren geworden. Maar nog
maals: dit is maar een voorlopige in
druk, gebaseerd op een zij het vrij
intensieve ervaring van nog maar
enkele weken vissen in het afgesloten
water.
Dat water is wel veel helderder ge
worden. Allicht, er is geen zandtrans-
pori meer. Duikers uit Den Haag, die
bij Dreisohor veel te w^ater gaan, zeiden
me dat de oeverfauna en de vissenwe-
reld er nog nooit zo mooi te zien was
geweest als nu. „Man, ik zag zo'n
kreeft!", zei een van de duikers me en
hij wees me een formaat aan van, pak
weg, een zeebaars van acht pond't
Water liep me uit de mond.
„En nu de getijdestroom weg is vis je
er ook lichter, natuurlijk. Dat is zo lo
gisch dat ik er niet over hoef uit te wij
den", zo besluit Anton van der Vet.
NAAIMACHINEHUIS
Kortemeestr. 17 - TeL 01640-8SS78
BON voor gratis to\>Ssrs xwoéem
aan PFAFF, Aatww»d Iflffl,
Berg^i op ZooiB.
E4aam:
Straet:
Baats:
Zaterdagavond, even acht uur. Zo
tussen licht en donker. Op de Zuiddijk,
tussen Dirksland en Herkingen staat
eert auto, w^aarin een zeker iemand.
Die iemand zit daar heel genoeglijk
te zitten, om in deze niet al te ver
moeiende houding te genieten van de
aanblik van zijn aldaar grazende schaap
jes.
Inderdaad, het zal wel een interessant
gezicht zijn een aantal schapen te zien
grazen, vooral als dit eigen bezit is.
Wie zal iemand dit genoegen mistgun-
nen.
Echter, voor deze bezigheid nam ge
noemde heer de linkerzijde der weg.
Nu schijnt deze heer dit als de ge
woonste zaak van de wereld te be
schouwen, daar hij deze wijze van „even
schaapjes kijken" bij voorkeur aan de
linkerzijde van de weg beoefent. Maar
in dit geval was het dan in zoverre
anders, dat hij dit thans deed bij in
vallende duisternis, met volledig bran
dende verlichting.
Het kan dan gebeuren, dat op die
weg twee voertuigen elkaar uit tegen
overgestelde richting gaan naderen.
Als dit dan voorvalt ter plaatse waar
een auto met brandende verlichting
links staat geparkeerd, dat moet U zich
even de reaktie voorstellen van de be
stuurders van deze voertuigen. Wat er
had kunnen gebeuren wanneer men ter
plaatse niet bekend is, of, als men niet
de gave bezit zijn driften" te beteu
gelen.
In dit geval liep het allemaal goed
GOES
Aanbesteding gemaal. Het dagelijks
bestuur van het Waterschap De Brede
Watering van Zuid Beveland heeft aan
besteed het bouwen van een bemalings
gebouw in de Heer Janspolder aan de
Westers chelde.
Van de 48 inschrijvingen was fa. J. A.
Leijs uit Kapelle de laagste met een
som van 1.837.000,Het gebouw van
10 bij 17 meter eri een hoogte van 10
meter is een ontwerp van het technisch
adviesbureau van de Unie van Water
schappen.
af, want beiden kwamen tijdig tot stil
stand.
Alleen wUlen we genoemde „schaap
jes-kijker" ad,viseren van deze „parkeer
gewoonte" af te stappen.
Wanneer hij zich wil verlustigen in
de aanblik van zijn schaapjes, laat hij
deze dan van de andere kant benade
ren.
Is het uitzicht dan niet voldoende,
of is hij niet in staat om zijn lichaam
uit de wagen te hijsen, dan raden wij
hem eert wagen aan te schaffen met het
stuur aan de rechterzijde.
Dat zou minder gevaarlijk zijn voor
andere weggebruikers, en zijn echtgeno
te verschonen van een vervroegde aan
vrage om een W W uitkering.
Want niet iedere chauffeur is met
lankmoedigheid uitgerust. En er zijn
tenslotte overal grenzen!!
Waarvan akte.
J. S. H.
MIDDELHARNIS
GereJ. Gemeente. Donderdag 26 aug.
a.s. hoopt voor de Geref. Gemeente al
hier voor te gaan ds. G. Schipaanboord
van Rotterdam. Aanvang sav. 7.30 uur.
HERKINGEN
Muurtje hersteld. De daders die het
stenen muurtje bij het Wijkgebouw van
„Het Groene Kruis" hadden vernield,
hebben zich gemeld bij de voorzitter,
en voorgesteld de muur eigerJiandig
weer te herstellen, hetgeen dan ook
inderdaad door hen is geschied. De
muur staat er weer fris en sterk bij in
de hoop dat men deze zal laten staan.
MELISSANT
Kerkdienst. Donderdagavond half 8
hoopt voor de Ger. Gertieente (Bea-
trixlaan) voor te gaan ds. P. Blok van
Dirksland.
OUDDORP
JWooie prestatie. De heer B. Dorsman
heeft, als eerste en enigste van Oud
dorp, 4 duiven mee gegeven naar Barce
lona. Een afstand van 1172 km.
Het resultaat was 1ste duif 23ste na
tionaal eri 6e boven de rivieren, de
tweede 83 nationaal. De duiven legden
de afstand af in twee dagen, met zeer
warm weer.
Onder zijn pij had hij een paar stevi
ge zakken gebonden om zijn lichaam.
Hij was niet van plan geweest ze te ge
bruiken, maar had ze als voorzorgs
maatregel meegenomen. Zijn plan was
alleen maar te verkennen en dan later
met zijn mannen het klooster te over
vallen. Maar nu besloot hij al de schat
ten mee te nemen. „De gelegenheid is
te mooi", mompelde hij. Hij vulde de
beide zakken met d.e kostbaarheden.
Dan bond hij ze samen en wierp ze over
zijn schouder. „Een hele vracht", zei hij
in zichzelf, „maar zo draagt het ge
makkelijk. Nu eerst nog de monnik
verschrikken". Hij stiet een vreselijke
gil uit. De monnik steunde hoorbaar. Hij
begon te prevelen. Hotse hoorde klan
ken: „Alle goede geesten loven de
Hotse blies de kaars uit. Dan sloop
hij op de tast over het koor naar de
kerkbanken. Hij greep de monnik bij de
schouder. „Sta op!" krijste hij, „filius
acinorum (ezelszoon), ga nu feest vie
ren". Hij trok de arme kerel bij de ha
ren.. De monnik wrong zich in doods
angst. Hotse lachte gillend. Dan verliet
hij de kerk. De deur viel achter hem
dicht. Pas nu durfde de monnik opzien
De arme kerel deed het eerste uur niets
dan zich bekruisen en „Onze Vaders"
prevelen. Dit wisselde hij slechts af door
het aanroepen van alle heiligen, die hij
'kende en dat was een hele verzameling.
Hotse liep met grote stappen op het
klooster toe. Spoedig was hij bij Rooie
Wieger. Deze hield nog steeds de mon-
nikenschaar in bedwang door afwisse
lend te gillen, te lachen en allerlei ver
schrikkelijke klanken uit te stoten. Zo
nu en dan prevelde hij op galmende
toon. Telkens klonk het woord Beëlze
bub. De monniken denkende dat de dui
vel werd aangebeden lagen geknield.
„Kom", fluisterde Hotse, „wij moeten
weg. Ik heb de schatten!"
„Wat?" Rooie Wieger sprong op. „Heb
je ze nu al bij je?"
„Stil!" fluisterde Hotse. „Kom mee".
Ze slopen de poort uit. De dubbele
kloosterdeur stond open,i maar de bui
tenpoort was gesloten. De poortwach
ter zowel als de portier hadden op het
vreselijke lawaai hun post verlaten en
waren het klooster in gesneld. Nu lagen
ze met de andere monniken geknield.
De sleutels van de buitenpoort lagen
echter in het kamertje van de poort
wachter. „Vlug", zei Hotse. Hij greep de
sleutels en opende de poort. Dan snel
den ze naar buiten zo vlug ze konden
lopen,! Na een tijdje vertraagde Hotse
zijn pas. „Dat is zwaar", zei hij.
„Draag jij de schatten?" vroeg Wie
ger. ,,Laat mij ze nu maar een tijdje
nemen. Ik ben ook sterker dan jij".
„Graag", antwoordde Hotse.
„Drommels", zei Wieger, terwijl hij
de beide zakken overnam, „die zijn
zwaar".
„Ja, wat dacht je dan?" antwoordde
Hotse. „Ze zitten vol goud, man".
„Vol goud?" zei Wieger verbaasd.
„Dat is geweldig, Hotse!
Hadden die oude schoeljes zoveel geld
of kostbaarheden?"
Hotse antwoorde niet. Hij keek ach
terom. Zijn hersenen werkten snel „'t Is
toch maar 't beste", zei hij halfluid,
„dat wij dezelfde weg nemen, want die
kennen we en anders kunnen we ook
nog verdwalen, 't Is wel wat een om
weg, maar dan lopen we ook minder
kans, dat ze ons achterna zetten.
Trouwens, ze zullen vannacht wel
niets ondernemen. Ze zijn veel te bang!"
Hierin vergiste Hotse zich echter ge
ducht. De abt en de monniken lagen
geknield in de zaal. Toen Hotse en Wie
ger vertrokken waren, bleef het lange
tijd stil. Eindelijk fluisterde de prior:
„Zouden ze vertrokken zijn?"
„Stil", zei de abt verschrikt,, „O, 't is
ontzettend!"
Nog enige tijd bleef de prior geknield.
Dan echter stond hij op „Ik wU toch
eens poolAoogte nemen", zei hij.
„Doe 't toch niet", huilde één der
monniken verschrikt. „Het is Beëlzebub
zelf met een zijner trawanten".
Nu echter toonde zich de abt dapper.
„Ga maar eens kijken", zei hij. „Wacht,
ik ga met u mee". Ze grepen elk een
crucifix en een kaars en openden voor
zichtig de deur. De abt fluisterde aan
één stuk door. „Ga weg van ons, Sata-
nas". In de gang was niets te zien. Nu
werden ze moediger. Nog enkele mon
niken voegden zich bij hen. Zij door
liepen het ganse klooster.
„De boze is uitgedreven", juichte de
abt. „Laat ons thans onze broeder in de
kerk opzoeken. Daar zal de boze zich
niet gewaagd hebben".
„Als het de boze was", opperde de bi
bliothecaris. „Ik las in een oude kroniek
een verhaal uit een oosters klooster.
Daar waren boze geesten verschenen
van afzichtelijke vorm.i Uit hun mond
ging rook omhoog. Maar later bleek, dat
zij zich hadden besmeerd met de zalf
genaamd fosforicon. Misschien, dat een
paar boeven gebruik hebben gemaakt
van deze kennis der oude broeders uit
het oosten. Een kennis, die hier in het
westen verloren is gegaan".
De abt verbleekte. „Zou helaar
zelde hij. „Dan vlug naar de kerk".
Ze snelden naar de kerk. De abt met
de prior en de bibliothecaris vooraan.
't- Was donker in de kerk. Toen ze de
deur openden klonk hun een dof steunen
tegemoet, 't Scheen alsof iemand in
doodsnood bad. Ze hoorden: „Regina
coeli, Stella maris. Mater Dei, ontferm
U onzer". Onwillekeurig bleven ze
staan. De abt sloeg een kruis. Dan riep
hij: „Broeder Johannes, zijt gij daar?"
Het kreunen hield op. Ze hoorden
iemand opstaan. „O", klonk het, is u
daar heer Abt? God zij geprezen. De
boze had me haast verslonden, 't Was
vreselijk, ontzettend; 't was
(Wordt vervolgd)
'i!;Ui
