EIIABDEn niEUWS
Goes in oude ansichten
Overweldigende belangstelling
voor jubilerend „flmicitia"
DE WATERGEUS
Zeeuwse wandelingen
DESIÏÏEE
I P. NELISSE
KEÜVELAAR
2e blad
Vrijdag 7 mei 1971
No. 3984
Hervormde Jeugdverenigingen in
IVSiddeiharnis organiseerden een
geslaagd jongeren-weekend
1
Dienstencentrum
DIRKSLAND
M3DDELHARNIS
Te Utrecht slaagden
(Wordt vervolgd)
De laatste jaren zijn sommige mensen
begonnen om oude ansichtlcaaren te ver
zamelen. Uit antieke albums en sigaren-
kistjes werden ze bij elkaar gezocht, per
stad of dorp of landstreek gerangschikt.
Ze werden gevraagd door middel van
advertenties in de krant. Er werd ge
kocht en geruild, het verzamelen was
een gezellige bezigheid geworden. Nog
leerzaam ook: je kon er wat kennis van
plaatselijke geschiedenis mee opdoen.
De Europese Bibliotheek in Zaltbom-
mel heeft van deze verzamelhotoby ge
bruik gemaakt en nu al ver over de
honderd albums met deze oude prent-
briefkaarten uitgegeven. Dat van Goes
ligt hier voor me, de samenstellers zijn
L. J. Abelmann en Kr. Goudzwaard. Uit
de vele honderden hebben ze er onge
veer 150 uitgekozen, de meeste van i~.
190O.
Het centrum
De kerk staat meestal in het midden
van de stad of het dorp. Er is zelfs
een uitdrukking ontstaan: je moet de
kerk in het midden' laten, maar deze
zegswijze heeft een andere betekenis ge-
l;regen.
Van de Maria Magdalenakerk zijn
slechts een paar kaarten, de bomen
op het kerkhof, vroeger de ruimte rond
de kerk, waar begraven werd en waar
nu de auto's en vrachtwagens staan.
Onder de foto van het interieur wordt
verteld dat de kronen bij de restauratie
van 1928'30 naar Roermond verhuisd
zijn. Hier vlakbij staat de r.k. kerk in
het oude slot Ostende.
Niet ver van de kerken staat het
stadhuis, dat op 't ogenblik gerestau
reerd wordt. Er voor de Grote Markt,
die ruim een halve eeuw geleden nog
niet bestraat was. Op de dinsdagse
marktdag stond er toen nog maar één rij
kramen aan de kant van de graanbeurs.
Wel stonden' er iedere dag de autobus
sen, die de diensten onderhielden met
de dorpen in Zuid-Beveland en de plaat
sen aan het veer naar Noord-Beveland.
De markt was ook een mooie gelegen
heid voor een paardenshow.
In de hoek stond het politiebureau,
op een kaart met 8 agent ervoor, hun
namen staan er onder. Oude echte Goe-
senaars kunnen zich sommige misschien
nog herinneren. De tegen'woordige inwo
ners van Goes zullen de ordebewakers
van nu waarschijnlijk niet allemaal ken
nen. Maar vroeger waren er niet zo
veel en iedereen kende hun naam en
scheldnaam.
Vóór het stadhuis laat een kaart de
nieuwe brandspuit met laddeiTvagen uit
1906 zien. Op een andere kaart staat
een groep, meest meisjes en vrouwen,
waarvan twee in klederdracht, netjes
in de houding voor de fotograaf. Wat
opvalt zijn een paar kinderwagens op
hoge wielen'. Eigenlijk niets bijzonders,
want na een ,,laagte"-periode zijn de
hoge wagens weer teruggekomen, wel
van een enigsfins ander model.
Van de andere marktpleinen uit Goes,
de Vlasmarkt en de Beestenmarkt, is
vooral de laatste bekend door de mo
numentale pomp, die er nog steeds is.
Een kaart laat de jaarlijkse paarden-
■markt zien.
Van de meeste straten rond dit cen
trum zijn kaarten opgenomen. Het zijn
nu nog de drukste winkelstraten'
van Goes. Wie heeft er nooit inkopen
gedaan in de Korte en Lange Kerk
straat, de Klokstraat en de Lange Vorst?
Wat opvalt zijn de hardstenen palen
(schamppalen) op de straathoeken, die
moesten voorkomen, dat al te hard rij
dende voertuigen in de hocht de huizen
zouden beschadigen.
Een travalje zoals in de Ganzepoort-
straat paste toen in het straatbeeld, er
wareri nog voldoende paarden om te be
slaan.
De buitenkant
We verlaten nu de binnenstad en
komen bij de Icade. Er is een Grote en
een Kleine kade (ze verschillen niet veel
in grootte!), door een brug verbonden.
Op de oude ansichten nog een ophaal
brug, in 1939 vervangen door een vaste
bnig, zodat de kadekom niet meer voor
schepen beschikbaar is. Hier dichtbij
aan de andere kant van de brug de
gevangenis (bestaat niet meer) en de
Rijks H.B.S. van 1866 en een grote klap-
bank. Nog iets verder weg was een
kleine scheepswerf en een meestoof uit
de tijd dat er in Zeeland nog meekrap
verbouwd werd, waarvan de wortels in
de stoof werden gedroogd, daarna ge
malen en tot rode verf verwerkt.
De oudste kaart van deze omgeving
is een foto van 1 oktober 1856: de Oost
poort. Evenals de andere Goese poorten
is ook deze afgebroken.
De Kleine Kade loopt uit op de Turf-
kade met het grote gotische huis, dat tot
voor kort gediend heeft als museum.
Een paar ansichten ervan laten ook het
grote notarishuis zien en de visafslag
■met het huisje van de. afslager, dat nog
bestaat.
Wij kijken nog iets verder en komen
bij de oude vestingwerken, de Oostwal
en de Westwal, nu herschapen in mooie
wandelwegen en waarvan een dichteres
(Allee Nahon) zegt:
„Des avonds wordt de wereld klener
en dichter alle ver verleen.
Die eenzaam zijn worden allener
en die beminnen meer bijeen."
Volgens de inleiding „kijkt men nu
naar de snaterende watervogels" in de
vesten, waar men' 's winters de schaat
sen onderbindt. Aan de andere kant de
singels, waarvan de Oostsingel niet veel
veranderd is.
Nog een afbeelding van de stationsweg
en het station -r-met de voetgangersbrug
hoog boven de rails, een kwelling voor
oude slecht-ter-been reizigers. De klach
ten over de hoge brug hebben deze
stellage geen lang leven beschoren.
Groot Goes
De samenvoeging van Goes met en
kele omliggende dorpen is ook in dit
kaarterialbum verwerkt. We verlaten
Goes door de voorstad met het café,
„De laatste stuiver", een naam die ik
ook dn andere plaatsen ben tegengeko
men. Sommige dorstigen hebben er in
derdaad hun laatste stuiver in vocht
omigezet. Langs de Kloetlngse weg met
het r.k. ziekenhuis en de oude tol be
reiken we het mooie dorp Kloetinge.
Het oude zondagschooltje, het markt
plein met de vate (drinkplaats voor het
vee), de prachtige kerk en de witte
molen van 1704 (in 1964 gerestaureerd)
waren mooie objecten voor de foto
graaf. Evenals de installatie van burge
meester Zandee, met zijn vrouw in
Zuidbevelands costuum, en de twintig
genodigden', waarvan nu de meesten
overleden zijn.
Het kanaal van Goes naar de Ooster-
schelde loopt door de Wilhelminapolder.
We zien de huizen langs dit water, de
brug met tolhuis, het geboortehuis van
de schrijver Stamperius, de zoon van de
bakker van het dorp.
Iets verder ligt Wolphaartsdijk met
het veer naar Kortgene op Noord-Be
veland. In 1890 was de veerboot nog een
zeUsehip. Nog altijd wordt er met de
boog geschoten, in 1902 was er een con
cours van boogschutters. Bij dit dorp
behoort ook het -gehucht Oud Sabbinge. i
Ruim 120 jongelui uit allerlei
plaatsen (o.m. Den Haag, Leiden,
Dordrecht, Scherpenzeel, Som-
melsdijk, Herldngen, Middelhar-
nis, Vlaardingen) beleefden afge
lopen zaterdag en zondag 1 en 2
mei een gezellig jongeren-week
end met elkaar.
Het programma van dit weekend be
gon zaterdagmiddag met een hartelijke
ontvangst in de aula van de Lagere
Technische School. Daarna werd een
speurtocht gehouden door Middelharnis.
Dit keer niet per auto, maarte voet!
In deze speurtocht zaten verschillen
de opdrachten,. In groepjes moest men
bepaalde personen in de gemeente be
zoeken en deze mensen interviewen over
het beroep dat zij uitoefenden. In dit
interview ging het voornamelijk over de
verschillende in uitoefening van het be
roep vroeger en nu. Dat hierbij verras
sende dingen te voorschijn kwamen, is
duidelijk!
Na een goedverzorgde maaltijd volgde
het avondprogramma. Hierbij kwam de
speurtocht van 's middags nogmaals ter
sprake. Allerlei opdrachten moesten
worden uitgewerkt, zoals een verslag
over de speurtocht, een lied maken, de
beroepen van de geïnterviewden uit
beelden e.d.
In de zondagmorgendienst ging hulp
prediker A. Terlouw voor. Een vreugde
voor hem en voor de jongeren die maar
al te goed weten hoezeer het jeugdwerk
de liefde van zijn hart heeft.
De maaltijd werd gebruikt bij de
gastadressen en na nog wat gezellig bij
elkaar te zijn geweest, werd de tweede
gezamenlijke kerkgang het volgende
programma-onderdeel. In deze dienst
preekte Ds. J. T. Cazander over de tekst
„Bewaar het pand u toebetrouwd". Het
thema voor deze dienst en ook voor de
volgende preekbespreking was „Tradi
tie". Aan de hand van enkele diskussie-
vragen werd dit onderwerp doorgeno
men. Hierbij kwamen verschillende vra
gen aan de orde als: „Kunnen we in de
kerk zo maar alle tradities overboord
gooien?" en „Zijn er in de kerk goede
en verkeerde tradities?" Tenslotte wer
den deze vragen in een plenair gesprek
o.l.v. ds. Cazander nog besproken. Van
de zijde van de kerkeraad was goede
belangstelling.
Een fijn weekend voor de verenigin
gen van Middelharnis en voor de gasten!
;^:xM'.-A~ifi^'^^^^^
i LANDBOUW
i MECHANISATIEBEDRIJF
I TEL, (01875) 216
1 NIEUWE-TONGE 1
i«iwniuiutiiniii!iiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiii!!!i!iiiiiiiiiuiii!iiniiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiuu)j
MIDDELHARNIS - SOMMELSDIJK
A.s. dinsdag wordt er in het Dien
stencentrum een middag georganiseerd
door de Hervormde Kerk. Er worden
o.a. dia's vertoond van Zuid-Afrika,
door Burgemeester Bos. Aanvang 2.30 u.
Voor de Bejaardengymnastiek was er
grote belangstelling, het is toch wel ver
heugend dat zoveel mensen het belang
hiervan in zien.
Voor nieuwe leden geldt, meldt U
even in het kantoor van het Diensten
centrum i.v.m. de grootte van de groep
en het eventueel in tv/eeën splitsen
daarvan.
Ook is het raadzaam alvorens aan de
gymnastiek te beginnen even contact op
te nemen met uw huisarts, of het ver
antwoord voor U is hieraan mee te doen.
's Woensdags weer zoals gewoonlijk
zitting van de P.T.T. U kunt dan voor al
Uw postzaken teredht in het Diensten
centrum van 10.30 - 11.30 uur.
Sinds vorige week is er een 2e biljart
bijgekomen, er kan dus nu door 8 per
sonen gelijk gebiljart verorden.
Diegenen die niet biljarten kunnen
een ander gezelschapsspel doen of zo
maar gewoon voor de gezelligheid ko
men. Soosmiddagen zijn: maandag,
woensdag en vrijdagmiddag.
Nog enkele kaarten van 's Heer-
Arendskerke en via 's Heer Hendrinks-
kinderen met de grote pastorietuin zijn
we weer in Goes terug.
Ik wil tenslotte nog wijzen op en
kele feestkaarteri. De feesten van 1898,
toen koningin Wühelmina de troon be
steeg, van het koninldijk bezoek in 1907
en vooral het 25-jarig regeringsjubi
leum In 1923. Toen hadden er sportde-
monstraties op de Beestenmarkt plaats,
ringrijden met sjeesjes op de Markt, his
torische optochten en kinderfeesten. Wat
vooral opvalt zijn de grote erepoorten,
mooi versierd, werkstukken zoals ik er
in geen jaren gezien heb: we doen er
niet meer aan.
Tenslotte bekijken we nog even de
foto van prinses Juliana in Zuidbeve
lands costuum te midden van twintig
Zeeuwse schoonheden, toen ze in 1924
Zeeland bezocht.
Middelburg
L. van Wallenburg
Goes: Museum (oude gevel)
(Foto Torbijn, Goes)
Kade te Goes met visafslagplaats,
Vrijdag de 14e mei wordt de grote
feestdag voor het jubilerende „Amici-
tia" te Dirksland maar zaterdag j.l. nam
de Vereniging alvast een voorproefje
met een drukbezochte receptie in „de
Schakel". Zovelen kwamen daar de 50
jarige Muziekvereniging geluk wensen
dat de zaal volliep, zeer tot genoegen
overigens van het comité dat de huldi
ging heeft voorbereid, gepresideerd door
dhr. M. W. Goudswaard die temidden
van de drukke receptie alweer veertien
dagen verder keek en de aanwezigen op
riep toch vooral een bezoek te brengen
aan het dan te houden concert in de
hallen van de voormalige Victoriafa-
briek.
Samen met de kleurige majoretten en
de roffelende drumband had „Amicitia"
zaterdagmiddag een rondgang door het
dorp gemaakt en na die gedane arbeid
zette het bestuur zich in de feestelijk
versierde zaal aan de tafel waaraan
zioh spoedig de eersten aandienden die
hetzij persoonlijk hetzij als afgevaar-
dlgüe van verenigingen gelukwensen
aanboden. Dhr.; Goudzwaard kon daar
de aanwezigen mededelen dat er in de
gemeente geld is ingezameld waarvan
de resultaten meegevallen zijn. Op 14
mei zal het daarvoor gekochte geschenk
namens de bevolking worden aangebo
den. Na die manifestatie op 14 mei zal
er op 5 juni in Dirksland een grootse
muziekdag worden gehouden waaraan
ettelijke muziekl?;orpsen deel zullen ne
men! Een applaus klonk vervolgens op
voor alle bestuursleden en leden die ooit
de vereniging hebben geleid en ge
steund. Met name gold dat voor de di
rigent dhr. M. de Bonte die vanaf het
eerste uur van de vereniging lid ge-
w^eest is.
Namens de federatie van Harmonie-
en Fanfaregezelschappen werd een ge
lukwens gesproken door dhr. Bakker.
Door hem werden de hoogte- en diepte
punten die Amicitia op haar weg heeft
gekend gereleveerd om daarin te con
stateren dat de gemeente Dirksland zo
wel moreel als financieel achter haar
muziekvereniging staat. Dhr. Bakker
wekte dan ook ieder op mede ervoor te
zorgen dat de muziek dat stukje leef
baarheid niet behoeft te verdwijnen.
Gaarne bood hij de jubilerende vereni
ging, korteling aangevuld met drum
band en majorettes, namens het lande
lijk en provinciaal orgaan een geschenk
onder couvert aan, alsook de herinne
ringsmedaille die aan het vaandel kan
worden bevestigd.
Namens allen.
- De dirigent dhr.i Vernooijs uit Mid
delharnis meende namens alle muziek-
minnende mensen en namens alle mu
ziekvereniging te kunnen spreken toen
hij „Amicitia" zijn gelukwensen aan
bood. „Uit ervaring weet ik wat het
verenigingsleven betekent, het zou ge-
^nakkelijk zijn als ieder zoveel verant-
v/oordelijksbesef had dat hij de repeti
tieavonden altijd bezocht en ook thuis
oefende", sprak dhr. Vernooijs. Van gro
te bewondering gaf hij blijk jegens de
dirigent dhr. de Bonte die alweer 50
jaar het spel meespeelt en gaarne hoop
te spr. dat de tweede dirigent in de
voetsporen van dhr. de Bonte verder zal
gaan.
Burgemeester H. Bos verklaarde zijn
Dirigent M. de Bonte (1.) en W.
Vernooijs schudden elkaar de
hand. Samen zijn ze goed
voor bijna een eeuw ge-
musiceer en gedirigeer.
officiële feestrede voor 14 mei in petto
te houden maar niettemin wilde hij ook
nu, namens het gemeentebestuur, een
hartelijke gelukwens overbrengen. Dhr.
Bos liet dat vergezeld gaan van het be
drag van 500,— dat de raad kortgele
den als extra subsidie voor het organi
seren van een muziekfeest beschikbaar
stelde. Graag wilde burgemeester Bos de
bewering onderstrepen dat een muziek
korps in een gemeente niet gemist kan ij
worden en met instemming kon dhr.
Bos releveren dat „Amicitia" wat be- ii
treft haar materiële behoeften bij de j;
gemeente steeds een open oor treft. „Een
van de eigenschappen van een bloeiende
vereniging is zichzelf en haar levens
kracht waar te maken", aldus de bur
gemeester wijzend op de „enorme brui
sende activiteit" die „Amicitia" aan de
dag legt. Zeer waarderend liet burg.
Bos zich uit over allen die de Ver. lei
ding hebben gegeven, zo ook over het
huidige bestuur dat ook qua uiterlijke
presentatie met de tijd mee gaat en haai-
taken energiek aanpakt! De veteraan de
Bonte vond de voorzj in de sfeer van
„Amicitia" verweven, hem en allen die
de vereniging steunen, de supporters en
hen die aan de supporting leiding geven
werden door burg. Bos gecomplimen
teerd. Tot slot van de middag werd nog
gesproken door dhr. J. Lodder, voorzit
ter van het Bestuur die allen opriep ds
Vereniging met sympathie en steun te
blijven omringen.
'•■■-'■
VOOR COUPEUSE:
Anny 't Mannetje, Goedereede; Marieke
Wiegel, Melissant.
VOOR TAÏLLEUSE:
Joke Pijl, Ouddorp; Corrie Orgers, Goe
dereede; Riet Nagtegaal, Melissant.
VOOR COSTUMIERE:
L. Boogerman-v. d. Laan, Middelharnis;
T. V. d. Berg-Vroegindeweij, Middelhar
nis; Gobi V. Wageningen, Melissant;
Willy Kachgelland, Oude Tonge; Sanny
Vj Noord, Oude Tonge; Ada de Bonte,
Oude Tonge.
Zij genoten hun opleiding bij mevr.
Kleijn aan de Ensaid modevakschool te
Dirksland.
VERVOLGVERHAAL
door Sibe van Aangium
H13 is een Portugees, dapper en door
tastend, en van een edel karakter. Het
Wordt tijd, Hotse, dat wij alle bezwaren
terzijde stellen en kleine dingen laten
rusten. We moeten ons samen verenigen.
Wil en we iets goeds voor ons arme va
derland bereiken".
Tv"*^f hebt gelijk, Heer Van Treslong.
sluit mij bij u aan". Hotse reikte
J-res!ong de hand. Deze sloeg toe.
„Prachtig", zei hij. „Het is nog vroeg,
maar mijn schepen liggen tot uitzeUen
öSreed. Ge weet, dat ik feitelijk een ge
hangene ben van Graaf Edzard. Maar ik
zaï me naar mijn schip begeven. Ik heb
vertrouwde vrienden bij de bewakers.
voeg u met uw schip, als het kan, mor-
ATiyT*^ bij mijn schepen voor Emden..
^Js het tij meewerkt, varen we morgen-
ria"^ V ^^- moeten de volgende week
"e schepen van Lumey ontmoeten voor
■Terschelling".
Treslong was opgestaan. Dan vervolg-
70 ■'i begeef me naar Êmden. Op
^ee ontmoeten we elkaar weer"
HOOFDSTUK 2
Hotse vertoefde nog enige uren te
Norden. Daar woonden enkelen van zijn
schepelingen, die aan het stillere Nor
den de voorkeur gaven boven het druk
ke Emden.
Dan liet hij zijn paard halen en reed
naar Emden. Het was reeds na de mid-
dag.i De korte februaridag liep ten einde.
Een vroeg voorjaarszonnet.je wierp haar
laatste stralen over het veld. De lucht
was helder.
In gedachten reed Hotse door. Hij
dacht na over het gesprek met Treslong.
„Voortaan ten volle in dienst van de
Prins. Ten volle een Watergeus", mom
pelde Hotse half luid. „Hallo, wat is
dat?" Hotse schrok op uit zijn gepeins.
Zijn paard steigerde. Een stevige vuist
hield het echter in bedwang. Naast hem
stond een bedelaar, die het paard vast
hield. Een touw was dwars over het pad
gespannen. Onmiddellijk greep Hotse
een pistool.
,,Laat uw wapen zakken, edele Heer",
zei de bedelaar onderdanig. „Ik redde
u het leven, toen uw paard steigerde. Ik
greep het bij de teugel en deed het stil
staan".
„Nadat ge eerst zeker zelf het touw
gespannen hadt", zei Hotse argwanend.
Het viel hem onmiddellijk op, dat de
bedelaar, ondanks zijn gebogen gestalte
en zijn grijze haren er nog krachtig uit
zag en dat de vuist waarmee hij het
paard in bedwang hield, gespierd moest
zijn.1
De edele Heer is al te wantrouwend",
antwoordde de bedelaar. „Ik kwam hier
niet toevallig, maar opzettelijk, wijl ik
vreesde, dat u iets kwaads overkomen
zou. Uw gesprek met de Heer Van Tres
long is vanmorgen afgeluisterd. Ik
hoorde enkele rabouwen erover spre
ken. Zij sohijnen Spaanse spionnen te
zijn of in elk geval handlangers der in-
kwisitie. Op mijn beurt luisterde ik hun
gesprek af en vernam van hun aanleg.
Ik spoedde mij hierheen om het touw
te verwijderen, maar kwam bijna te laat
Doch laten wij ons haasten. Ongetwij
feld liggen de rabouvvfen op de loer. Elk
ogenblik kunt u worden aangevallen".
„Dacht je, dat ik bang was voor en
kele struikrovers?"
„Geen struikrovers, edele Heer, en
niet* enkele. Er zijn er wel een man of
twintig".
„Hm ja, dan is het beter, dat ik de
strijd ontwijk", sprak Hotse.
„Haast u, edele heer", drong de bede
laar angstig aan. „Volg mij. Ze houden
de wegen naar Emden bezet. Het betreft
hier een heel complot om de geuzen-
sohepen te verhinderen uit te varen. Ze
willen alle kapiteins gevangen nemen".i
Besluiteloos keek Hotse de bedelaar
aan. Het was niet te ontkennen, dat de
ze man bekend was met zijn gesprek
met Treslong. Maar hoe was dat moge
lijk? Ze waren toch met elkander in een
aparte kamer geweest! En was deze
bedelaar te vertrouwen? Aandachtig be
studeerde Hotse de man. Schijnbaar was
hij een oud man. Maar hiermee waren
in tegenspraak zijn gespierde handen.
Betrekkelijk gemakkelijk hield hij het
vurige paard van Hotse in bedwang.
Zijn haren waren grijs, maar zijn huid
nog-glad en zonder rimpels.
De bedelaar drong krachtig op vluch
ten aan. Aarzelend besloot Hotse ten
slotte hem te volgen. Hij nam zich voor
zijn ogen goed open te houden en bij
het geringste pogen tot verraad de be
delaar onschadelijk te maken. „Een ge
waarschuwd man geldt voor twee. En
ik heb mijn wapens bij mij", dacht Hot
se.
„Hierheen, Heer", riep de bedelaar,
die bemerkte, dat Hotse zijn aarzeling
had overwonnen. „Ik weet een veilige
schuilplaats, vanwaar ge ongezien naar
Emden kunt vertrekken".
Met grote passen snelde hij voort, ter
wijl hij het paard bij de teugel leidde.
Hij sloeg een zijweg in naar een of an
der gehucht. Het viel Hotse op, hoe
veerkrachtig de man zich bewoog.i ,,Zijn
vermomming is al te doorzichtig", peins
de hij. „Dit is nog geen oude man".
Snel liep de man intussen voort, steeds
het paard aan de teugel leidende.
„Waar brengt ge me heen?" vroeg
Hotse, nadat ze ongeveer een half uur
waren voortgegaan. Het trok zijn aan
dacht, dat de landstreek eenzaam werd.
Alles maakte een troosteloze indruk van
verlatenheid.
„Wij zijn er zo, edele heer", gaf de
bedelaar ten antwoord. „We zijn hier
vlak bij de kust".
Inderdaad zagen ze voor zich de dijk.
't Was slechts een laag dijkje, dat ge
makkelijk de stormvloed vrij spel gaf
de landerijen te overstromen. De weg
van Norden naar Emden lag op een half
uurtje afstand van de kust. Ze liepen
nu naar het westen. Ze moesten wel
spoedig de kust bereiken. De grond
werd hier moerassig. Grote poelen vol
riet en biezen strekten zich langs het la
ge dijkje uit. De bedelaar scheen hier
de weg goed te kennen. Hij leidde Hot-
ses paard langs een smal paadje tussen
het riet door.i
„Nog een ogenblik, edele heer", her
haalde hij.
„'t Wordt tijd ook", antwoordde Hotse.
Zijn wantrouwen nam toe. Waar leidde
de bedelaar hem heen in deze woeste
streek? De zon was reeds ondergegaan.
De duisternis viel snel. Slechts vaag
kon men de omgeving meer onderschei
den. Eindelijk zag Hotse een gebouw
voor zijn ogen opdoemen, 't Scheen een
soort schuur te zijn. De bedelaar bleef
staan. „Stijg af, edele heer", zei hij. „In
deze schuur is u veilig".
In plaats echter van af te stijgen,
trok Hotse zijn pistool en richtte dat op
de bedelaar.
„Laat los het paard", snauwde hij.
De bedelaar richtte zich op. Hij lachte
spottend. Dan floot hij. Ogenblikkelijk
doemden van alle kanten gestalten op„
„U is te laat, edele heer", spotte de
bedelaar. „Hotse Hiddes is thans in onze
handen".
Dit was echter zijn laatste woord.
„Niet in de jouwe, verrader", siste
Hotse, terwijl hij zijn pistool aftrok. Do
delijk getroffen zakte de man in elkan
der. Hotse wilde zijn paard omwenden.
Van alle kanten werd hij nu door man
nen besprongen. Hij had geen tijd meer
zijn zwaard te treklcen. Wel deelde hij
nog enkele geduchte stoten uit en liet
zijn paard steigeren, maar vele handen
hadden reeds het dier aangegrepen.
„Geef u over, Hotse Hiddes!" riep een
stem op enige afstand.
„Aan wie?" vroeg Hotse kalm. Hij
besefte, dat verzet niet meer baatte. De
struikrovers, want dat schenen de man
nen wel te zijn, deden niet meer, dan
dat ze zijn paard in bedwang hielden.
Ze schenen eerbied voor Hotse te heb
ben.
„Dat gaat je niets aan, Hotse", ant
woordde de onzichtbare spreker. „Ik zou
je aanraden vrijwillig je te laten ontwa
penen. We zijn met minstens dertig man.i
Als je je woord geeft, dat je je niet ver
zetten zult, zullen we je goed behande
len en anders
„En anders?" vroeg Hotse.
