Anti-fluor comité antwoordt het
drinkwaterleiding-bestuur
fotocQpieën
Nieuws
De graanoogst is binnen!
TVorgels
piano's
mosselHh
iiersteege
toer
Gerechtelijke
stappen
nog in onderzoek
Nu ook mammoet spruit in Sommelsdijli
^at
De lierlierg „Het IJ"
I Ook voor 4
Klaar terwijl U wacht.
F0T06BAFIE
J. ZANDSTRA
SOMMËLSDUE
-f j installaties
fl het bes
VERVOLGVERHAAL
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS"
Dinsdag 27 augustus
Onderstaand laten we in extenso liet
schrijven volgen dat het comité tot ver
krijging van ongefluorideerd water laan
het Bestuiu' van de drinkwaterleiding
zond, na het bekend worden van het
Bestuursbesluit tot verstrekking van on-
gefluorideerd water a f 0,10 et. per liter.
Het comité schrijft:
Uw brief als antwoord op ons be
zoek van donderdag, 16 mei j.l. aan uw
Bestuur hebben wij met grote inte
resse gelezen.
Het verheugt ons, dat U onze bezwa
ren en motieven heeft willen aanhoren
en blijkens een recente perspublicatie
inderdaad deze bezwaren ook serieus
hebt willen behandelen, zo zelfs, dat U
hieraan naar buiten bent tegemoet ge
komen. In het vervolg van deze brief
hopen wij op deze daad nog verder in
te gaan.
Ondanks het feit, dat uw Bestuur
volledig aandacht heeft willen schenken
aan de voor ons comité zo belangrijke
en ingrijpende zaak is ons uit uw ant
woord gebleken, dat de door ons op uw
vergadering genoemde 10 punten voor U
geen aanleiding gaven op het enkele
jaren geleden genomen besluit inzake
de fluoridering terug te komen. Ook
konden wij uit uw antwoord niet opma
ken, dat hierover opnieuw beraad zal
worden gepleegd. Integendeel, zelfs de
adviezen en documentatie van de door
U genoemde organisaties en instellingen
spreken U zo zeer aan, dat uitspraken
van andere zijde en de wellicht min
der goed gedocumenteerde bezwaren
van onze zijde niet aan bod komen.
Wanneer wij letten op het steeds veel-
vuldiger verschijnen van publicaties van
tegenstanders van fluoridering welke
naar onze mening toch ook wel het pre
dikaat „gedocumenteerd" kunnen dra
gen-, dan had uw Bestuur bij een vol
gens uw brief „gewetensvol" onderzoek
de pro's en contra's zorgvuldig tegen
elkaar moeten afwegen, om daarna pas
over te gaan tot het mnemexi van het
besluit tot handhaving. Nu hiervan uit
uw antwoord niets blijkt moeten wij he
laas constateren, dat u wel erkent, dat
bezwaarden zijn, maar dat de aangewen
de bezwaren weinig betekenis hebben.
De klinkende namen van de organisaties
welke pro zijn, zeggen u blijkbaar veel
meer dan de roepende enkeling, die con
tra is. Nu is dit laatste geen vreemd
verschijnsel!
Toch is die roepende enkeling reëel
aanwezig, hetwelk niet te loochenen is.
Daar „zit" uw Bestuur mee en kennelijk
heeft U uit menslievende overwe
gingen en geleid door de gedachte van
het „respecteren van een ieders mening"
ijverig gezocht naar een compromis.
Op zichzelf zou deze daad toe te juichen
zijn, indien het een compromis was tus
sen twee gelijkwaardige partners. Ver
liest men deze basis van gelijkheid uit
het oog, dan is het geen compromis,
doch slechts een tolerantie vanuit een
meerderheids- en/of machtsstandpunt.
U heeft echter ook in dezen weer een
waardevolle instelling aan uw zijde, n.l.
de Centrale Raad voor de Volksgezond
heid. Hoewel wij het met het door dit
lichaam uitgebrachte advies geenszins
eens zijn, betreuren wij het toch in hoge
mate, dat vanaf het eerste besluit in
1962 door uw Bestuur de gedragslijn
door deze Centrale Raad geadviseerd
niet is opgevolgd.
Op blz. 34 en 35 van dit advies wordt
uitdrukkelijk gesteld, dat het belangrijk
is in een zaak van fluoridering de be
volking zoveel mogelijk te laten mee
spreken, teneinde daardoor alle conse
quenties te kunnen overzien.
De Centrale Raad noemt dit belang
rijk. Iets dat belangrijk is, behoort goed
voorbereid en gedocumenteerd ter tafel
te worden gebracht. Uw Bestuur durft
toch niet te zeggen, dat dit in 1962 als
een belangrijk punt in de gemeentera
den op ons eiland aan de orde is ge
steld. Doordat U toen de belangrijkheid
hiervan niet erkend hebt, kon U ook de
consequenties niet overzien en krijgt U
ze nu achteraf.
Gelukkig biedt het advies van de
Centrale Raad uw Bestuur nog meer, n.ï.
het hierbovengenoemde „compromis"
om de bezwaarden ongefluorideerd
drinkwater te verstrekken op een be
paalde distributieplaats en zulks tegen
een vergoeding, welke ligt binnen de
grenzen van het redelijke.
Nu is ook dit probleem opgelost. Ge
fluorideerd water, alsmede erkenning
van en tegemoetkoming aan de groep
bezwaarden. Iedereen is weer geholpen
en bovendiennog precies in de lijn
van de officiële rapporten. Hulde aan de
democratie! Volgens de perspublicatie 1
(meer weten wij als comité niet) is dit
besluit unaniem genomen, d.w.z. ieder
een vóór.
Doch is deze bestuursdaad nu werkelijk
zo uniek als zij zich laat aanzien? Bent
U werkelijk volledig unaniem ervan
overtuigd, dat dit de oplossing is?
U als Bestuur draagt de verant
woordelijkheid voor de watervoorzie
ning voor de gehele Flakkeese bevolking
en verricht hiermede een dienende en
verzorgende taak. Kunt U dit ook van
het genomen besluit zeggen?
De bezwaren, welke de fluoridering
voor een niet gering gedeelte van onze
bevolking heeft worden door haar als
een overlast gevoeld, en om hieraan te
ontkomen neemt u het eerste niet weg,
maar gaat een tweede overlast daar
bovenop stapelen. Is dat de dienende
taak? Bovendien sorteert dit besluit
geen enkel effect, want de bevolking
kan niet aan de fluoridering ontkomen.
Heeft U zich de situatie ingedacht van
een „bezwaard" gezin met 5 6 kleine
kinderen? Al zouden de ouders zich zon
der meer het financiële offer willen en
kunnen getroosten, al zou de moeder
ook om de andere dag de tijd en gele
genheid hebben met het water te gaan
„slepen" (voor een dergelijk gezin altijd
nog minstens 30 liter), wat te doen als
het water „op" is?
Hoe te handelen met het koken van
aardappelen en groenten; als men op
visite gaat en bij anderen „een bakje"
doet; wanneer men frisdranken gebruikt
enz.? Verder is deze maatregel uit een
oogpunt van hygiëne zonder meer af te
wijzen.
Het komt ons dan ook onbegrijpelijk
voor hoe de Centrale Raad voor Volks
gezondheid zulk een advies kan ver
strekken en dat uw Bestuur dit advies
klakkeloos overneemt. En dan nog wel
unaniem. De voorgestelde maatregel zou
een veelvoud van schadelijke gevolgen
voor de volksgezondheid met zich mee
brengen boven de situatie om aan ieder
een weer ongefluorideerd water door de
leiding te verschaffen.
Dan nog de financiële zijde. In het
persbericht werd vermeld, dat deze dis
tributie 180,per dag kost. U moet
dus 1800 liter water verkopen om de
kosten te dekken en dit 3 x per week.
Indien men deze hoeveelheid niet ,haalt'
verzwaren deze extra kosten de begro
ting, hetgeen een verhoging van de ta
rieven kan inhouden. Anderzijds krijgt
een gezin zoals hierboven gesigna
leerd bovendien een extra last van
ca. 10,per week en dat zonder
dat het beoogde effect wordt bereikt,
terwijl het moet blijven meebetalen aan
de kosten van fluoridering.
Als laatste vraag willen wij U stellen;
Hoe beziet U de mensen, die bezwaren
f
OOLTGENSPLAAT
Kerkdienst. Donderdag 29 aug. a.s.
des nam. 7.15 uur zal voor de Oud.
Geref. Gemeente voorgaan ds. J. v. d.
Poel te Ede. Zie verder de advertentie in
dit nummer.
Kerkdienst. Woensdag 28 aug. des
nam. 7.30 uur zal voor de Geref. Ge
meente voorgaan ds. Chr. van der Poel
van Yerseke.
hebben tegen de fluoridering? Zijn het
mensen, die de volksgezondheid werke
lijk in gevaar brengen? Dan zou U op
hun bezwaren in feite niet mogen in
gaan. Zijn het mensen, die de orde ver-
I storen, rebellie veroorzaken of iets van
dien aard? Dan zou zeker aan hun op
roep geen gehoor gegeven mogen wor
den. (De provo's daarentegen genieten
dikwijls voordelen)!
Wanneer echter deze mensen niet be
horen tot één van de hierboven ge
noemde, of daarop gelijkende catego
rieën, doch behoren tot de normale
doorsnee-burger van de Nederlandse
Staat, dan hebben ze volgens de demo
cratische begrippen recht op een nor
male behandeling, d.w.z. eenzelfde be
handeling als de doorsnee-burger. En nu
krijgen we de zeer wonderlijke en on
begrijpelijke situatie, dat hoewel in
Nederland de apartheidspolitiek van an
dere landen sterk wordt veroordeeld en
de discriminatie als een onmenselijke
daad wordt beschouwd,hier een apart
bevolkingsgroep in het leven wordt ge
roepen, waartegenover' men een discri
minerende daad pleegt.
Wanneer men al deze bezwaren
wellicht nog met meerdere aan te vul
len beziet, dan rijst de vraag of deze
daad van uw Bestuur niet al te snel ge
nomen is, zonder daarvan ook de con
sequenties te overzien? Dan moeten we
helaas concluderen, dat zowel het be
sluit tot het overgaan tot fluoridering,
alsmede het besluit tot tegemoetkoming
aan bezwaarden, besluiten zijn, welke
getmgen van weinig wijsheid en inzicht.
Nóch met het één, nóch met het ander
heeft U de dienende taak tegenover on
ze eilandbevolking naar behoren ver
vuld. Het spijt ons dit te moeten con
stateren.
Wij hopen dan ook van harte, dat U
deze weg zult verlaten, opdat de be
volking In al haar geledingen werkelijk
van uw dienstverlening zal profiteren.
Naar onze mening is dat alleen te be
reiken met: Staakt de fluoridering.
Voor mensen, welke beslist fluor tegen
tandcarries wensen te gebruiken zijn
meerdere en o.i. betere methoden
aanwezig. Bovendien zijn wij ervan
overtuigd, dat de groep, die beslist geen
fluoridering wenst zeker niet gering is,
ja zelfs wel eens een meerderheid zou
kunnen uitmaken.
Inzake het laatste punt van uw brief,
betreffende een rechterlijk onderzoek,
kunnen wij U nog geen standpunt me
dedelen, aangezien dit onderdeel nog
bij ons comité in onderzoek is. Wij ho
pen U t.z.t. daaromtrent nog nader in te
lichten. Liever ware het ons, dat zoiets
niet nodig behoefde te zijn, doordat uw
Bestuur over zoveel bestuurskracht zou
beschikken, dat deze niet afhankelijk
gesteld behoefde te worden van een
rechterlijke uitspraak, hetzij in positieve
of negatieve zin.
Uw reacties, welke hopelijk in het
belang van onze gehele eiland bevol
king zullen zijn of daartoe kimnen
strekken-, zien wij met grote belang
stelling tegemoet.
De momenteel door U voorgestelde
oplossing beantwoordt hieraan helaas
niet.
Namens het comité:
J. H. Koppelaar, voorzitter.
P. Grinwis, secretaris.
REVOLUTIONAIRE
PROJECTIELEN MAKEN GOEDE
PRIJZEN
Straatkeien, die bij de relletjes in Mei
in Parijs zijn gebruikt om de politie
mee te bekogelen of de barricaden te
versterken waren reeds tijdens de on
lusten een veelbegeerde buit van toe
risten, speciaal Amerikanen. Daar de
meeste kopers niet in de „gevechtszone"
kwamen ontstond een levendige handel
in dergelijke straatkeien, die voor een
franc, ongeveer 70 cent, van hand tot
hand gingen.
Exemplaren die tekenen toonden dat
ze met succes naar de politie waren ge
worpen en dus „revolutionaire sporen"
vertoonden deden een betere prijs.
Nu er weer rust heerst in Parijs is de
handel in deze projectielen nog toege
nomen en de prijs gestegen tot vijf dol
lar of achttien gulden!
De kopers eisen voor dat bedrag ech
ter ook een schriftelijke garantie, dat
de steen inderdaad bij de gevechten met
de politie is gebruikt. (DIA)
Nu het weer zich na een natte periode
uitstekend heeft hersteld hebben de
loonbedrijven bijzonder drukke dagen
achter de rug met het maaien en dorsen
van de graanoogst. De oogst is dan ook
binnen, slechts resten nog enkele kleine
voor de loonbedrijven minder inte
ressante percelen. Toch was na de
meerdere dagen van zonneschijn de
grond nog vrij zacht maar de combines
hebben hun werk uitstekend gedaan.
Van het gevreesde schot is nauwelijks
of in het geheel geen sprake, de zonne
schijn is precies op tijd gekomen. Al is
de graanoogst dan wat later binnen dan
vorig jaar, de resultaten zijn weer goed
gebleken. Ook behoeft van de aan het
eind vorige week gemaaide koren geen
deel van de opbrengst aan het drogen te
worden besteed. Wat in de natte periode
het vochtgehalte ver in de 20 procent,
de zon heeft het koren dermate „ge
stoofd" dat het vochtgehalte tot de toe
gelaten 17 procent is teruggelopen.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Gouderak en Giessendam
A. V. d. Vlist te Andel; Melissant, Oud-
dorp, Arnemuiden, Nw. Lekkerland,
Rijssen, Nunspeet, Wijk bij Heusden, j
Kampen en Scherpenzeel J. Jongerden
te IJsselmuiden; Vlaardingen Jac. v.
Dijk, em. pred. te 's-Gravenhage; Bont
huizen A. Stekelenburg te Lexmond;
Hardinxveld B. Meyndert te Wouden
berg; Zoetermeer J. Vlijm te Krimpen
aan de IJssel.
Bedankt voor Ede C. Vos te Gouda;
Groot Ammers J. Bos te Lunteren.
Ds. J. T. Doornebal te Oene, beklaagt
zich in de Veluwse Kerkbode, dat de
natuur steeds meer slachtoffer wordt
van de moderne methoden in de land
bouw. Daardoor zijn vrijwel alle veld-
dieren als egels en kikkers verdwenen.
Ook het aantal vogels is drastisch ver
minderd. Tortels en bosduiven, fazanten
en uilen, kraaien en vleermuizen zie je
haast niet meer. Tevergeefs luistert men
naar lijsters en leeuwerikken. Ze zwij
gen, gedood door vergif, door anti-bio-
tica of wat het ook is.
Wat mij nu, deze zomer, het meest
gehinderd heeft, is de verwoesting der
In Sommelsdijk heeft moeder natuur weei ecu van haar grillen getoond. Na de
mammoet aardappelplant en de bijzonder grote zonnebloem heeft zich nu ook
een mammoetspruit aangediend. Het exemplaar dat verdacht veel op een heuse
kool lijkt maar naar mevr. J. A. v. d. Slik-Slui uit Middelharnis ons verze
kert toch boven in de kop van een spruitkoolplant is gegroeid weegt maar
liefst 700 gram terwijl een spruitje van meer normale afmeting slechts enkele
grammen weegt. De kweker is dhr. J. Slui, Kreekstraat 9 te Sommelsdijk die
naar we aannemen het „spruitje" inmiddels wel heeft geconsumeerd!
alle goede merken In één zaak
Middelburg L.Delft 103'105 Tel. 01180-7684
Ook in Den Haag Groningen Heerfen
;d van O
iv^ndom7u
toltgensplaat
bijeen zal k
Cte- een cred
- A, voor h
'e Oude
;,or de di
opgemaa
jven B. e
de uitv"
jiu. gewacht
.rin:? is voorzie
van Binne-
oel een geldle-^
Geen bij
[t de „houtpo
f 69.276,41
[en geput
■inden, waa
van Oude
1 waarvan
direct op d
[en realiseri
reserve nie
in B. en W.
ing van de a
lit de houtp
an het Ver. g
[emeente in Ou
sert overigen,
nu in beh
omdat pas
I afrekening
utschade aan
,n. B. en W.
et een doel bet
(Joch ten be"
bevolking v"
t afwijzing vo
S
Bke wintel'
nds in het V
6t een „instu
ld door de st
Itgensplaat w
nstuif een g
sloten. Vanaf mijn kinderjaren hebj
die sloten liefgehad met hun flora va
eendekroos, riet en biezen en zovfT
vegetatie in allerlei soort en vorm, I
met hun even gevarieerde fauna vi
torren, libellen, schrijvertjes, kikkersJ
salamanders, vissen en eenden, wate|
hoentjes en reigers.
Bijzonder hield ik van de sloten 1
de Middendij k en Veluwsedijk. Vant
tot tijd werden die sloten wel schooi
gemaakt, maar door eigen groeiki'aq
sproten zij uit in onweerstaanbare t
vensdrang. Maar de almachtige PoKJ
heeft het anders beschikt en alle
langs de Middendijk dood laten spuitJ
Alle leven is er opgehouden. ïm
vissen drijven aan de oppervlakte. qA
geluid van enige vogel wordt meer m
hoord. En 't mag allemaal maar. En f
apotheek vallen ze dood op een mil
gram vergif, maar in 't boerenlail
wordt het het kilo's en hectoliters tejf
lijk verstrekt en uitgestort. En datï
niet anders kan is onzin. Als de polii
100,— meer betaalt, zijn er mamJ
zat, die de sloten maaien willen. mJ
dat is zonde van de centen. Dat het «1
zonde is van de prachtige sloten ent
wonderbare leven er in, mag blijkhi
niet hinderen. De heren van de polC
zien het waarschijnlijk niet eens, alsJ
er langs rauzen in een dure Merceds|
Tot zover Ds. Doornebal.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te 's-Gravenzande R. Slcf
stra te Mussel.
Tweetal te Nunspeet W, de Joode|
Rotterdam en M. Tanis te Barendreci
Bedankt voor Murmerwoude J. Plii|
tinga te Rozenburg.
Hoogeveen: Wegens vertrek naar/
melo, nam Ds. J. Kievit afscheid r<|
deze gemeente met Handel. 20 32.
Nunspeet: Wegens vertrek naar Vil
nendaal, nam Ds. J. Brons, na een dif
jarig verblijf, afscheid met 1 Petrus 1
24-25.
Broek op Langendijk: Wegens verfii
als zendingspredikant op Celebes, nil
Ds. W. V. Heest afscheid met Haniii
20 32.
11 dece
Intehuize v
[tingsvergad
Ming voor
lOverflakke
gepasseer
Ris te Ou
|eid van de
J. A. KIe-
V. Hordyk,
fan der Ha
stichting
|et verlenen
en.
Bracht dat
|e bevolkin
van de vl
In en van
Igorieën vlu
pet werven
hulpverle'
|et berame
plannen
^or de eers
J het te-
Bestuur op
^ters en de
jiorff, toen
^ereede en
ft het alge-
Fgenwoordi
Re organisa
I Hervorm
Pth; de Ge
'petjes; de
Rosingh; d
[s; de Bond
F- M. Gelu
pwenbond:
pwenbond:
rrouwenbo
P- Soldaat
Es: notaris
Ps: Mevr. A
Kruis: C.
uren: de
Peerde Ge-
pf- Gemeen
por en da
ïverking ko
12-jarig
Kend gerich
rn doen.
f eds in nov
[in oprich
ponteerd
garije.
h werkka-
Plerijl inge
P een verw
|gen. Er k-
t bemiddel
I. geleidelij
|het kamp
I het begi
rfung zich
Pschappelij
■ntelingeng
-' één te
[e Tonge
|en- het Ro
■bedrijven
Ide wonin
Tjhulp geb
Jielharnis
fopvolgend
De Stich
Peienis me
L"iag als 1
pen besch
novembe
J. hemiddel
Png van e
door P. de Zeeuw J.G.zn.
N.V. Uitgeverij „De Banier" - Utrecht
29
Daarom deed hij eenvoudig wat hem
gezegd was en tussen de beide soldaten
in verliet hij de herberg.
In de gelagkamer had dit voorval in
tussen niet weinig schrik teweegge
bracht. De beide Praets, die juist uit de
keuken kwamen om te zien wat er ge
beurde, begrepen er niets van. Moest de
baas bij de provoost komen? Maar
waarvoor was dat nu nodig? De man
bemoeide zich alleen met zijn herberg
en senor Lopez was zijn vriend. Nee, dat
moest beslist een vergissing zijn. Zij
zouden hem gauw genoeg weer vrijlaten.
Zou je eens zien, hij was zo weer terug.
Maar vele bezoekers dachten er niet
zo gunstig over. Zij haalden hun schou
ders maar eens op. Als je bij de pro
voost geroepen werd, was je in de regel
niet zo gauw terug. Frans zelf dacht er
net zo over.
„Nu is het spel uit dacht hij, ter
wijl hij tussen de beide politiemannen
voortstapte ik ben er gloeiend bij.
Maar wat kan de oorzaak zijn van deze
ontdekking?" Met deze vraag pijnigde
hij zich de gehele weg af. Maar een
oorzaak kon hü niet vinden.
Zou misschien Lopez...? Maar dat was
onmogelijk. Nog gisteravond had hij
gezellig met hem gepraat en niet de
minste achterdocht bij hem kunnen ont
dekken.
Zou misschien iemand hem hebben
herkend?
Misschien had Lopez die geheimzin
nige man uit de Scheldewijk weten te
vatten en moest hij met hem geconfron
teerd worden. Doch dadelijk verwierp
hij die gedachte weer. Dat kon het niet
zijn, want dan zou men hem toch niet
door twee politiesoldaten laten opbren
gen. Misschien hadden ze de opdracht
van Lopez niet goed begrepen?
Aan deze laatste gedachte klampte
Frans zich vast, toen hij het bureau van
Alvarez de Naja binnenging. In elk ge
val zou hij nu gauw genoeg weten, hoe
de vork aan de steel zat.
Erg vriendelijk zag die mijnheer er
niet uit. Met zijn harde ogen, dunne
lippen, zijn haviksneus en zijn benig
voorhoofd, maakte hij een allerongim-
stigste indruk op Frans.
Tussen de politie - soldaten stond
Frans nu voor de tafel, waarachter de
gevreesde zat.
„Ben jij Pieter Roosebeke?" klonk het
scherp.
„Jawel, messire provoost".
„Jij drijft de herberg „Het IJ"?"
„Om u te dienen, messire provoost".
„Ben je daar wel zeker van?"
„Wat bedoelt u? Of ik de baas ben
van „Het IJ"? Natuurlijk messire pro
voost!"
„Dat bedoel ik niet! Ik vraag of je er
wel zeker van bent, dat je Pieter Roose
beke heet!"
„Maar messire, wie zou ik anders zijn?"
„Frans Claes waarschijnlijk, de bood
schapper van Willem van Oranje!"
Op het horen van die woorden twij
felde Frans er niet meer aan, of zijn
geheim was ontdekt. Maar toegeven zou
dwaasheid zijn. Hij moest zich uit deze
netelige positie zien te redden.
„Frans Claes zegt u? Maar messire
provoost, die Frans Claes heb ik pas
kort geleden voor het eerst ontmoet. Ik
heb hem nog maar één keer gezien. Dat
was op de dag dat ik met Mieke Ma-
thijssen trouwde. Hij kwam toen onze
bruiloft binnenvallen als een hond in
een kegelspel en als u 't mij vraagt, lijkt
hij mij helemaal de man niet, om door
de Prins van Oranje als boodschapper
te worden gebruikt. Hij is een echte los
bol en een doeniet".
„Best mogelijk! Maar ik zeg jou, dat
jij Pieter Roosebeke niet bent. Jij bent
ook niet met Mieke Mathijssen ge
trouwd en jij weet heel goed, dat Frans
Claes geen leeghoofd is, eenvoudig om
dat je het zelf bent".
„Nu weet ik het niet meer riep
Frans verwonderd uit Dat is wat
nieuws!"
Hij voelde best dat het gesprek hele
maal fout liep, dat er veel meer achter
zat dan hij wist, maar hij wilde door
brutaliteit de verloren zaak nog trach
ten te redden.
„Wat zegt u me nou? Ben ik niet
Pieter Roosebeke? Ben ik niet met Mie
ke Mathijssen getrouwd, de nicht van
schepen Verhupt van Berchem? Och,
messire provoost! Vraagt u dat eens aan
seïior Lopez. Hij woont in zijn herberg
en hij was op de bruiloft aanwezig. Ik
heb hem nota bene nog attent gemaakt
op de man, die voor zijn mannen op de
vlucht was en ik heb hem in ons brui
loftswagentje mee naar Antwerpen ge
nomen. Hem vraagt u maar eens of dit
niet allemaal de volle waarheid is!"
„Aan senor Lopez vraag ik niets. Hij
is een domoor en hij heeft zich door jou
lelijk bij de neus laten nemen. Hij gaat
er ook beslist uit. Nee, ik heb een ander
die jou even zal bijlichten".
Aan zijn sekretaris, die aan een tafel
in een hoek van het vertrek zat, gaf hij
een wenk en deze opende een deur. Toen
zag Frans tot zijn ontzetting de monnik
binnenkomen, broeder Ignatius, naast
wie hij aan tafel had gezeten op de
bruiloft van Mieke. Deze broeder Igna
tius was, dank zij het slaapmiddel, dat
Frans rijkelijk in zijn wijn had gedaan,
in een diepe slaap gevallen. Maar zó
diep was die slaap niet, of hij was er
toch eindelijk weer uit ontwaakt. Mat
thias Verhupt had geprobeerd hem wijs
te maken, dat alle gasten verschijnselen
van slaperigheid hadden vertoond. Dat
moest een gevolg zijn van de speciale
soort wijn, die men aan tafel had ge
serveerd. Maar daar trapte Ignatius niet
in. Waar kwam die hoofdpijn dan van
daan en die duizeligheid, die hem kwel
de? Nee, nee, er was een andere oor
zaak. Men had het nodig gevonden, dat
hij flink en lang sliep. Maar waarom?
Daarover had hij nagedacht onderweg
naar Antwerpen en telkens was hem
daarbij die onverwachte bezoeker, die
kwast van een jongen, voor de geest
gekomen.
In Antwerpen over de kade lopend,
had hij die onverwachte gast gezien. Hij
stond met iemand te praten. Hij was op
enige afstand blijven staan en had later
aan een klant uit de herberg gevraagd
of hij de man kende, die zojuist „Het
IJ" was binnengegaan.
„O zeker had de man gezegd
dat is Pieter Roosebeke, de eigenaar van
de herberg".
„Weet je dat wel zeker, mijn zoon?"
„Natuurlijk, ik woon vlak naast hem
en kom bijna dagelijks in zijn herberg".
„Ja, in dat geval zul je wel gelijk
hebben. Neem mij niet kwalijk, dat ik je
lastig gevallen ben".
Over dit voorval had Ignatius lang
nagedacht. Hij had Mieke Mathijssen
getrouwd, zeker, maar met iemand an
ders, dat wist hij beslist. Er moest 1
een verwisseling van personen liebM
plaats gehad en hij begreep, dat het ii|
nut kon hebben, dat dadelijk aan'
provoost te gaan meedelen.
Zodra Frans Ignatius zag binnenl
men werd hij krijtwit. Dit ontging'
varez de Naja niet en hij zei onmidd^
lijk: „Ik bemerk dat jullie elkander!
kent. Houd je nu nog vol, dat je PifJ
Roosebeke bent? Houd je vol dat dj
geestelijke jou en Mieke heeft
trouwd?"
Frans kon daar onmogelijk een ai
woord op geven. Hij begreep, dat
Mieke en alle andere getrouwen in
dodelijkste gevaar zou brengen en
gedachte verlamde hem van pijn. EnfeJ
sekonden later had hij zich echter v'(f
hersteld. Lachend zei hij: „Och messi
provoost, wij hebben een grap uitSj
haald. Maar een grap uithalen is tiy
geen misdaad!"
„Wanneer het werkelijk een grapj
geweest, is het wel een langdurige f
geweest en ook een zeer verdachte i
Wij hebben daarover zo onze eigen S
dachten".
Dit zeggend keek hij op de klokl
vervolgde toen: „Ik zal je morgen J
een nauwkeurig verhoor onderwerp^
en vergeet niet dat wij de middelen r
zitten om een verdachte te doen
ken".
(Wordt vervolï]
