IG lEIIAnDEn - niEUWS
N
De Bilt ziet de bui ai op grote
afstand iiangen
Wie is dit meisje?
DESIREE
KOLFF
Ie herberg „Het 11"
C. KIEVIT Zn.
anders dan andere
Diijes en Datjes
KEUVELAAR
Zijdelings varen
sblad
Vrijdag 9 augustus 1968
No. 3710
IERS
bes.
JITHEI
te'^^^
KOLFF - Middelharnis
VOORSTRAAT 36
TELEFOON (01870) 2012.
WEERPRAATJE
Centrale Verwarming
CONSTANTE KWAUTEIT - 25 STUKS f 1.60
Boekbespreking
De elegante verloviiigsrmp
MIDDELHARNIS
Transplantatie
middei tegen kanker?
te Den
to augus-
Lregsloten
Voerende
ifoor deze
len langs
Hoen op-
Jsloten te
■en dijken
De paus heeft gesproken
Traditionele uitspraken
Leergezag en eenheid
i Roma locuta, res finita", zegt een
latijns spreekwoord. Dat wil zeggen:
lis Rome gesproken heeft, is de zaak
l^ie deze woorden leest, zal onmid-
lellijk denken aan de uitspraken van
Ie paus over geboorte-regeling, die in
log geen twee weken tij ds al zoveel
Kof deden opwaaien. Men heeft het
lelfs over een gezagscrisis binnen de
ïjoms-Katholieke kerk. Het is verba-
iingwekkend hoe priesters en leken
Ipenlijk stelling durven nemen tegen
Be pauselijke uitspraken. Dat zou twin-
Eg of zelfs nog maar tien jaar geleden
liet mogelijk zijn geweest.
Toch was het niet mijn bedoeUng,
irandaag iets te schrijven over de bit-
Bere pil, dat de paus de pil verbood
t)e paus heeft niet alleen op 29 juli
iesproken, de paus heeft ook op 1 juli
lesproken. En wat hij toen heeft ge
legd, is naar mijn gevoel heel wat be-
fcngrijker dan zijn uitspraken over de
leboorte-regeling, ook al zullen vele
looms-katholieken het in dit opzicht
inisschien niet met me eens zijn
Laten we vaststellen dat deze paus
[liet bang uitgevallen is. Hij is een
Jnan die tegen de stroom durft op-
loeien, desnoods in zijn eentje. Ook al
lou hij de meerderheid van het kerk-
lolk tegen zich krijgen, ook al zou hij
ïeker weten dat hij niet spreekt namens
lë gehele kerk, ook al zou hij ingaan
fegen al zijn adviseurs, hij zegt wat
Jii meent te moeten zeggen En of hij
iaarmee de vurig begeerde toenade-
Ing tot de andere kerken schade doet,
lat is een vraag, die niet eens binnen
|ijn gezichtsveld schijnt te komen!
Om dat laatste gaat het voornamelijk
de pauselijke boodschap van 1 juli.
bet mag als bekend worden veronder-
jteld dat vooraanstaande theologen uit
ie rooms-katholieke kerk en uit vele
feformatorische kerken al jarenlang
lezig zijn met naar elkaar te knipogen,
In méér dan datVoor de progres-
lieven in de kerken der Reformatie en
foor de vernieuwingsbeweging in de
joomse kerk is het eigenlijk allang een
litgemaakte zaak: „We horen bij el
kaar". Neem nu bijvoorbeeld het Avond-
naai: Wie neemt het nog voor zijn re-
lening dat de Heidelbergse Catechis-
nus zegt, dat de mis in de grond een
terloochening is van het enige offer van
fchristus aan het kruis geschied? En
■tel daar dan tegenover dat een groot
looms dogmaticus als Prof. Küng er
|en praktisch calvinistische Avond-
naalsopvattlng op na houdt, dan zijn
looms en protestant toch al een heel
|ind dichter bij elkaar gekomen?
Het moet voor de voorstanders van
enadering toch wel een klap in het
lezicht zijn geweest, toen ze kennis
Eamen van de pauselijke boodschap
fan 1 juli. Niet dat de paus daarin
ok maar iets heeft gezegd over de
erhouding tot de kerken der Refor-
hatie. Men krijgt zelfs de indruk, dat
|r voor deze paus geen kerk bestéét
lan de kerk van Rome. Maar wat hij
Iver de leer van zijn eigen kerk heeft
lezegd, liegt er niet om. De Roomse
|erk, dat is dè kerk, deze kerk heeft
pn onfeilbaar leergezag, de regering
fan die kerk is hiërarchisch, de trans-
ubstantiatie moet worden uitgelegd
de zin van Trente, enzovoorts
Het zijn precies die punten, die de
patste tijd in discussie waren, niet al
pen binnen de R.K. kerk zelf, maar ook
pet de vertegenwoordigers van de an-
|ere kerken.
Ik laat hier een paar pauselijke uit-
Ipraken volgen.
I Eerst die over het leergezag: „Wij
leloven alles wat vervat is in het
voord Gods geschreven of overge-
fiverd en wat de kerk als door God
leopenbaard te geloven voorhoudt, het-
|ii door plechtige uitspraken, hetzij
Hoor gewoon en algemeen leergezag.
Jij geloven in de onfeilbaarheid van
pe opvolger van Sint Petrus als hij ex
pthedra als herder en leraar van alle
ielovigen onderwijst en ook wanneer
pet gaat om uitspraken van het colle-
|e van bisschoppen samen met de paus,
janneer het met hem het opperste leer-
lezag uitoefent."
Dan die over de kerk: „Wij geloven
dat de kerk onwrikbaar is in het ge
loof, de eredienst en de hiërarchische
verbindingslijnHet bestaan erken
nend van talrijke ware en heiligmaken-
de elementen buiten het organisme van
de kerk van Christuskoesteren wij
de hoop dat de christenen die nog niet
geheel met de ene ware kerk verenigd
zijn, zich eens zullen aansluiten tot de
ene kudde met de enige herder
-iV it
De andere uitspraken zullen we nog
even laten rusten, maar bij deze twee
zullen we toch even moeten stilstaan.
Van de uitspraak over het leergezag
ben ik niet geschrokken. Ik had niets
anders verwacht. Als de paus zijn eigen
leergezag in twijfel zou moeten trek
ken, kon hij beter het Vaticaan verla
ten. Men kan zich hoogstens verwon
deren over het feit dat dit allemaal zo
expliciet wordt vermeld. Men zou haast
denken dat het nodig was dat het cen
trale gezag nogeens zo nadrukkelijk
w^ordt onderstreept
Maar dan die uitspraak over de „an
dere christenen". Nu ja, ook dét wisten
we allang. Maar ik had toch niet ge
dacht, dat de paus op zo'n traditionele
manier de roomse kerk als de enige
kerk zou voorstellen, waarheen alle
voor veilige verzekeringen en
lage premies.
Bijzonder snelle schade
afwikkeling.
Zeer scherpe tarieven voor
autoverzekeringen en
na 1 jaar schadevrij rijden
reeds 20'/« korting.
Financierimgen.
Bgna een eeuw assurantie-
agenten.
„andere christenen" moeten terugke
ren. En toch staat het er met zoveel
woorden. Het bestaan van „ware ele
menten" wordt erkend, maar die staan
buiten het organisme van de ene kerk
van ChristusEn voor eventuele
hereniging is er maar één mogelijkheid:
„terug naar Rome". De paus hoopt im
mers dat ze „zich eens zullen aanslui
ten tot de ene kudde onder de enige
herder".
Die éne kudde, dat is uiteraard de
roomse kerk, de éne herder, dat is on
getwijfeld de pausDat weten we
dan. En dat is voor deze week genoeg!
Waarnemer.
(Van onze weerkundige medewerker)
RADAR. Gedurende de tweede we
reldoorlog hoorde men er hier, in be
zet gebied, af en toe heel geheim
zinnig over spreken, al wist men niet
precies wat het inhield. Wij herinne
ren ons nog, dat de Geallieerde vlieg
tuigen op weg naar doelen in Duits
land boven ons land soms grote par
tijen smalle strookjes zilverpapier uit
strooiden. Dit diende om de radar
posten van de Duitsers op een dwaal
spoor te brengen, zodat zij de binnen
vliegende toestellen niet meer konden
volgen.
Begon radar in de oorlog dienst te
doen om vijandelijke vliegtuigen op
te sporen, na de oorlog werd het meer
en meer aangewend voor nuttige, vre
delievende doeleinden.
Zo beschikt het KNMI te De Bilt al
enige tijd over radar, waarmee buien
worden opgespoord.
Het hele land op het scherm
De korte uitgezonden radargolven
worden namelijk niet alleen door me
talen voorwerpen, zoals vliegtuigen, te
ruggekaatst, maar ook door regendrup
pels, roet- of ijsdeeltjes. Zo kan men
in De Bilt bij wijze van spreken al op
een grote afstand (soms 200 km) een
bui zien hangen.
Het voordeel van radar is, dat men
ieder ogenblik de positie van een bui
of een buienfront kan vaststellen, en
dat men niet een uur of een half uur
op een weerapparaat van een bepaald
weerstation behoeft te wachten. Ook
gebeurt het dikwijls, dat een bui (met
of zonder onweer en hagel) juist tus
sen een aantal waamemingsposten door
glipt, maar met radar heeft het KNMI
bij een situatie met buien la minute
een overzicht van de buientoestand bo
ven ons land.
Het is zelfs mogelijk vrij goed vast
te stellen op welke hoogte de toppen
van de buien zich bevinden, hetgeen
voor de luchtvaart van belang is.
Op een zaterdagmiddag was op het
radarscherm in De Bilt een hevig
SOMMELSDIJK
Telefoon (01870) 2609
buiencomplex waar te nemen met zeer
hogen buientoppen, van ongeveer 13.000
meter hoogte. Dit moest wel een hevi
ge bui zijn, maar de radar vertelt niet
of er zwaar onweer in zit, veel regen
of veel hagel. Die zelfde middag belde
een waarnemer uit Losser (vlak bij
Enschede) op met de mededeling, dat
er zojuist een zware bui was geval
len met enorm veel hagel, die op de
straat voor het opscheppen lag. Een
voorbeeld hoe nauwkeurig deze radar-
waarnejTungen zijn, want De Bilt had
deze zware bui geschat boven Ensche
de, waarvan Losser slechts een paar
km vandaan ligt. De waarneming heeft
plaats op een afstand, hemelbreed (De
Bilt-Losser) van ongeveer 130 km.
Den Helder 71 km
Deze zomer heeft ook al enkele zeer
zware buien gebracht. Enkele etmaal-
regensommen kwamen boven de 50 mm.
Zaterdagavond, 3 augustus j.l., was
er een zeer zware bui boven Den Hel
der, waar zondagmorgen 71 mm regen
werd gemeten. In Naarden 48 mm.
Een paar dagen daarvoor had een he
vige onweersbui 52 mm regen in Fle
voland gebracht en 46 mm in Drach
ten.
Deze zomer is allerminst schaars aan
zware buien, al zijn er ook provincies,
die in vergelijk met vorige zomers niet
te klagen hebben. Daartoe behoren
Overijssel, Gelderland, Zuid-Holland en
Limburg. En de hittegolven, week in
week uit door de molenaar aangekon
digd (wel een volhouder en dan krijg
je zeker een keer gelijk) laten nog op
zich wachten!
(Nadruk verboden)
caballero
RIJMEN VAN TIJMEN
't Ziekenhuis te Heerlen,
Heeft maar weinig bloed,
't Gaat met de transfusie.
Helemaal niet goed.
Donors gaan naar Aken,
Want dédr wordt betaald,
Als men de mensen,
't Bloed uit d' aderen haalt.
Graag neemt men dit bloedgeld.
Van de Duitsers aan.
Ondertussen laat men
Heerlen rustig gaan.
De bloedeigen naaste.
Zet men in de kou.
Waar is naastenliefde?
Waar blijft nu de trouw?
Kruipt het bloed dan hier niet,
Daar het niet kan gaan?
Kan er nu aan zoiets.
Echt eens niets gedaan?
Foto's uit Biafra,
Zie je in de krant.
En men moet wel zeggen:
Wat een treurig land!
Stromen vluchtelingen,
Honger tot en met.
Er wordt nog te weinig,
Op dit feit gelet.
Wij zijn zo verzadigd,
In een weeldetijd.
Dat we soms niet letten.
Op het onderscheid.
Kijk de vuilnisemmers,
Maar eens even na.
Tekenen van weelde.
Zien we dan aldra.
Neen hoor nee, Biafra,
Is niet naast de deur.
Zeg dan echter toch niet:
Stop met dat gezeur
Geef aan deze mensen.
Met een gulle hand.
Toon in deze kwestie.
Eens een liefdeband.
Ergens kwam een molen,
Heelhuids van z'n plek.
Thans is zo'n verplaatsing,
Helemaal niet gek.
Zelfs geen ruit gebroken,
Ondanks het transpiort.
Als dat nu zo doorgaat.
Zien we binnenkort
Heel veel transporteren,
Wat niet goed meer staat.
Beter dus dan afbraak.
En het geeft meer baat.
Er zijn „krachtfiguren",
In de maatschappij,
Want met zulke kranen.
Is 't niet zo'n warwei.
En zo werd een molen.
Goed getransporteerd.
Deze eerste luchtreis.
Ging gans niet verkeerd.
TIJMEN
Globe-reeks: Instructieve boekjes
voor de jeugd.
Uitgeverij J. H. Kok N.V. te Kam
pen stuurde een viertal bijzonder in
teressante boekjes ter beoordeling. Wij
kunnen ze alle jeugdigen bijzonder
aanbevelen! Ze handelen over „Grote
uitvindingen", „Ruimte onderzoek", Mu
ziekinstrumenten" en „over magneten,
lampjes en batterijen." De deeltjes kos
ten f 2,95 per stuk, ze zijn geweldig
interessant en voorzien van unieke
'kleurenplaten!
Warmeer we het deeltje „Over mag
neten, lampjes en batterijen" doorne
men, dan lezen we voorin wat er zoal
nodig is om aan het experimenteren
te slaan. Het zijn eenvoudige zaken als
glazen potjes, wasknijpers, punaises en
paper-clips alsmede een paar batterijen
maar daarmee kan dan b.v. een vuur
toren, stroomgeleiders en eletromag-
neten worden gemaakt. Zelfs het verko
peren en verzilveren kan worden be
oefend en met een haardun ijzerdraad
je wordt een eleotrische lamp ge
maakt! Prachtige tekeningen verduide
lijken de handelingen die moeten wor
den gedaan. Met aanschaf van dit boek
je bezorgt u zoonlief talloze nuttige
uren!
Zeker niet minder interessant zijn
de andere deeltjes uit deze Globe
reeks. Het deeltje over „Ruimteonder
zoek" vertelt over de ontdekkingen die
de mens in de ruimte wil doen en over
de verbazingwekkende vooruitgang die
is geboekt in het bestuderen van het
Universum. Er wordt over de construc
tie van de raketten verteld, ze wegen
meer dan 100 ton en zijn zo hoog als
een kathedraal! Er wordt verteld over
de bevindingen van astronauten in de
ruimte; het boekje is verlucht met bij
zonder mooie tekeningen.
Het kereltje dat we vorige week fo
tografeerden was weer gauw genoeg
bekend. Het is Tommy Lugtenburg,
Hyacintenstraat 38 in Sommelsdijk, zo
werd ons geschreven. Er was een kaart
uit Oude Tonge, van mevr. Koole-
Doornheim en o.m. was ook Nelly v. d.
Sluys uit Sommelsdijk in de pen ge
klommen. Allen weer hartelijk dank
voor de reacties. Uit de veelheid daar
van menen we op te kunnen maken dat
dit foto-spel geweldig wordt gewaar
deerd waarom we nog maar eens een
ronde over het eiland zullen maken,
nadat nu alle dorpen aan de beurt zijn
geweest.
Ditmaal is het dan weer een aller
liefst klein meisje, haar blonde haar is
wat nat van de regen en wijst naar alle
richtingen maar de parapluie zal haar
verder wel droog gehouden hebben?
Wie is dit meisje, graag zullen we het
weer van u horen. U weet het adres,
Eilanden-nieuws, Postbus 8 in Middel
harnis.
EXCLUSIEF SOUVENIR
De directie van Ouwehands Dieren
park heeft weer eens voor een primeur
gezorgd, ditmaal op het horecavlak. In
de restaurants van het park staan
sinds kort op de tafeltjes op originele
wijze gedrukte menukaarten, uitge
voerd als een drieluik, met aan de bin
nenzijde alles wat er aan culinaire ge
neugten valt te genieten en aan de
buitenkant in kleuren uitgevoerde teke
ningen van zebra's, pinguins, een alliga
tor en een gepluimde kop van een
kroonkraanvogel.
Deze meniikaart is werkelijk een sie
raad, is door de aangebrachte versie
ringen geheel in stijl gebleven van de
omgeving waar men zich bevindt en
heeft als bijzonderheid dat aan de voet
ervan staat gedrukt: „U mag deze kaart
gerust als souvenir meenemen".
En dat lijkt ons een primeur voor de
horecasector in ons land.
Prachtig is ook het deeltje waarin
„Grote uitvindingen" worden behandeld.
We zien op de kleurige tekeningen
de drukkers van 1500 aan het werk,
James Watt met zijn stoommachine.
Stephenson met zijn eerste locomotief
in 1829, Graham Bell, de uitvinder van
de telefonie, de eerste fietsen, lucht-
banden (Dunlop), de eerste verbrand-
dingsmotoren, het vliegtuig, de came
ra enz. enz.
Bijzonder instructief is ook het deel
tje over „muziekinstrumenten". Daarin
wordt het principe van een groot aan
tal instrumenten verklaard, ook weer
mede aan de hand van illustraties.
Vooral voor jongens en meisjes die
van welke soort muziek ook houden
is dit boekje een mooi bezit waaruit
een hele boel geleerd kan worden.
WELKOM (Zuid-Afrika), 5-8. In een
toespraak tot een plaatselijke afdeling
van de Zuidafrikaanse vereniging te
gen kanker heeft de bekende Zuid
afrikaanse chirurg dr. Barnard ge
zegd, dat overplanting van organen
een middel tegen kanker zou kunnen
zijn. Persoonlijk is hij ervan over
tuigd, dat met deze methode kanker
kan worden genezen.
In Duitsland neemt men proeven met
straalaandrijving voor boten. Een pomp
zuigt onder de kiel water op dat door
straalpijpen aan de achtersteven wordt
gespoten, zodat de boot vooruit gaat.
Tevens bevinden zich dergelijke pijpen
aan de voorkant, zodat wanneer daar
water ingespoten wordt de boot ach
teruit, gaat. Tenslotte bevinden zich
ook nog straalpijpen aan stuurboord en
bakboord, waardoor de boot naar links
of naar rechts gaat. Dit biedt waar
schijnlijk grote mogelijkheden bij het
manoevreren in havens waardoor sleep
boten overfoodig zouden worden.
-O-
GOEDEREEDE
Voor het inzamelen van de gelden
Stichting Vluchtelingenhulp BIAFRA
kan men zich voor de Gemeente Goe-
dereede vervoegen op onderstaande in-
zamelingspunten.
A. Voor Ouddorp: Gebouw AMRO-
BANK Ouddorp.
B. Voor Goedereede: Raadhuis te Goe-
dereede.
C. Voor Stellendam: „Haegse Huus".
D. Voor Oostdijk: Motel „Oostduin".
E. Voor Havenhoofd: Chr. School al
daar.
MIDDELHARNIS
Geslaagden Praktykdiploma Boek
houden. Van de kursus Prakijkdiploma
Boekhouden te Middelharnis, docenten
de heren A. v. d. Sluijs en C. Quist,
slaagden voor het Praktijkdiploma As
sociatie Mej. I. L. Roozemond, Dirks-
land en de heren P. Driece, Sommels
dijk; W. Kievit en J. Vroegindeweij,
Middelharnis; J. Koppenaal en L. Wes-
dijk. Stad aan 't Haringvliet. Eén kan
didaat werd afgewezen.
zorgt
_ERvoLGVERHAAL
door P. de Zeeuw J.G.zn.
p. Uitgeverij „De Banier" - Utrecht
J ''^^^rom zou ik de waarheid niet
¥Pf^- ■^oeg Frans, enigszins ge-
weiga In Berchem had ik toch kun-
|en verzwijgen wat ik gezien had? Ik
lori 11 "aar waarheid zal
leneuen of ik de man herken of niet.
veioot maar niet dat ik veel op heb
pei die Geuzen-mensen. Ze bezorgen
Wr "'^ar een heleboel last met al die
fecreten en edicten".
.■Goeie praat! zei Lopez met in-
™ming nu herken ik in jou de
|p™°°n van schepen De Smet. Die
|«en zich ook niet over onze vriend-
^nap te beklagen en als jij doet als hij,
^ue evenmin te klagen hebben".
U'-'eloof maar, dat ik alles zal doen
i^ zijn voorbeeld te volgen, senor", zei
rans met overtuiging.
öchoon gelijk. Je kunt van de vriend-
pap van de Spaanse autoriteiten heel
1°; P^'ofiJt trekken. Da's waar ook
l«^ciigde hij tegen Mieke is het hu-
X "j^^,f eschenk van oom De Smet naar
Mieke prees in haar hart de wijsheid
van Lieven de Smet, en opgewekt zei
ze: „Geweldig senor Lopez, kijk maar
eens", en daarbij toonde ze hem het
gouden halssnoer met het medaillon.
„Inderdaad, dat is prachtig. Ik begrijp,
dat je een beste avond gehad hebt. Nu
Roosebeke, dat is dan afgesproken
morgenochtend".
„Jawel senor, morgenochtend. Welte
rusten!"
Lopez ging naar zijn kamer en Frans
en Mieke begaven zich naar de achter
kamer.
Toen Frans op de vliering nog eens
nadacht over de opdracht van Lopez,
voelde hij een sterke neiging opkomen,
om te zeggen dat hij de man herkende.
Daardoor toch zou de politie op een
dwaalspoor komen en zou de aandacht
van hem worden afgeleid. Maar meteen
dacht hij er aan, dat hij dan een on
schuldige in de grootste moeilijkheden
zou brengen. Hij zou hem aan het wre
de onderzoek van de Spanjaarden over
leveren, om zijn eigen hachje te redden,
en dat was vals. Aan de andere kant be
greep hij best, dat de moeilijkheden
zouden toenemen indien hij verklaarde
de man niet te herkennen.
Hoe hij de zaak ook bekeek, het bleef
een netelige affaire en het is te begrij
pen, dat Frans de volgende morgen met
lood in de schoenen naar Mateo Lopez
ging.
Hij trof de chef aan in een afschuwe
lijk humeur.
„Die vent is er vandoor schreeuw
de hij, zodra hij Frans gewaar werd
Toen mijn mannen de wijk in gingen,
om hem te arresteren, was de vogel ge
vlogen. De stommelingen hebben hem
laten ontsnappen!"
„Verschrikkelijk!" zei Frans.
„Je zoudt hem vast herkend hebben,
Roosebeke ging Lopez verder ik
ben er van overtuigd dat hij het was.
De vent moet een half uur vóór ons de
stad zijn binnengekomen. Dat klopt dus.
Hij had zich verborgen in een wagen
met hooi!"
Frans zette een ernstig gezicht.
„Het is heel goed mogelijk, dat hij de
man is geweest met de grijze kiel", zei
hij.
„Heel goed mogelijk? siste Lopez
zeg maar gerust: vast en zeker.. Alles
wijst er op, dat dit inderdaad de ge
zochte vent was, en nu kunnen we wa
rempel weer van voren af aan gaan
beginnen".
„Best mogelijk dat u hem nog terug
vindt senor zei Frans bemoedigend
U kent hem nu en dus weet u pre
cies naar wie u moet zoeken".
„Ik hoop het, maar daarom blijft het
te bejammeren, dat de vent me ontglipt
is. Ik verzeker je, dat die stommelingen
voor deze ontsnapping zullen boeten".
Met grote stappen liep hij op en neer
door zijn kamer.
Het bleef een poos stil. Toen vroeg
Frans: „Heeft u mij nog nodig, senor?"
„Nee! Er is immers niemand meer om
te herkennen. Ik zal het mijn chef rap
porteren en ik zie het gezicht al, dat
messire Alvarez de Naja zal zetten. Ga
maar!"
Frans vertrok en Lopez gooide de
deur achter hem met een smak dicht.
Alvarez de Naja mocht dan lelijk uit
zijn doen zijn over het gebeurde, Frans
was bijzonder in zijn schik. Hij was door
de ontenapping van een onbekende ke
rel ineens van heel wat narigheid af. Hij
begreep, dat Lopez en zijn bende nu
voorgoed op het verkeerde spoor zaten
en hij was er die onbekende van harte
dankbaar voor. Frans piekerde er nog
wel over, wie die onbekende geweest
kon zijn. Hij zou er toch wel een drin
gende reden voor gehad hebben, om op
deze manier de verboden stad binnen
te dringen. Maar één ding stond wel
vast: een tweede bode van Prins Willem
kon het niet zijn.
Later vernam hij, wie het dan wel
geweest was. De man was een valse
munter uit Beveren. Zodra hij er ach
tergekomen was, dat de politie hem op
het spoor was, had hij kans gezien zich
te verbergen in één van de wagens met
hooi, die voor het Spaanse garnizoen
naar Antwerpen werden gebracht. Daar
de wagens 's avonds niet meer afgela-
pen. Toen hij op een avond in een
kroegje bij de Schelde te veel had ge
dronken, was hij zo dom geweest iets
los te laten over zijn avontuurlijke in
tocht in Antwerpen.
Een spion, die dit verhaal hoorde,
bracht het over aan Lopez, en deze
meende onmiddellijk met de geheime
boodschapper van Prins Willem te doen
te hebben.
Toen hij weer nuchter was, had de
vent begrepen, dat hij zijn mond had
voorbijgepraat en had hij zich zo gauw
mogelijk verstopt. Dit werd allemaal
pas later bekend, toen de kerel door de
politie werd gearresteerd en als valse
munter werd herkend.
Frans vertelde het gesprek, dat hij
met Lopez had gehad aan Mieke.
„Wanneer het mij vannacht gelukt,
Mieke, mijn werk goed te doen zei hij
opgewekt dan behoeven we geen
angst meer te hebben".
„Ja, daar zeg je zo wat. Vannacht..."
Heel die dag voelde Mieke zich erg
gedrukt. Met angst en beving zag zij de
nacht tegemoet. Ze was nu nog veel
banger dan de vorige keer, want zij
wist nu uit eigen ervaring, wat een ge
vaarlijke reis Frans moest gaan maken.
En dan dat wachten, dat vreselijke
wachten, die duisternis en die een
zaamheid...
„Ach toe, Frans, ga niet! wilde ze
opeens zeggen Blijf thuis uit mede
lijden met mij!"
Maar zij hield die woorden met ge
weld binnen, omdat zij voelde, dat zij
Frans daarmee in een zware tweestrijd
zou brengen. Ze mocht niet aan zich
zelf denken en dat deed ze ook niet. Ze
overlegde niet, dat zij verloren zou zijn,
als hij gepakt werd. De enige gedachte
die haar beheerste en die haar hart van
angst ineen deed krimpen, was: „O,
als Frans toch eens niet terugkwam!"
9. O, DIE VRESELIJKE NACHT
In de donkere slaapkamer van Mieke
herhaalde zich die nacht, wat er vijf
nachten geleden ook was gebeurd.
Eerst wachten op het voorbijtrekken
van een patrouille, dan het voorzich
tig openen van het raam, het neerla
ten van het touw en het afdalen van
Frans, het touw weer optrekken en
het raam voorzichtig sluiten.
Daarmee was de eerste scène afge
lopen en begon voor Mieke het wa
kend wachten, het eindeloze wachten
en het tellen van de minuten.
Ondertussen was Frans zijn tocht
begonnen. Hij moest nu een andere
weg volgen, want de Jacobuskerk was
het doel. Zo sloop hij door sloppen en
stegen en wist hij een patrouille te
ontwijken. Aan een andere patrouille
ontglipte hij nog net op tijd, door zich
achter een hoek te verbergen. Maar
eindelijk bereikte hij toch ongedeerd
de Jacobuskerk.
(Wordt vervolgd)