iiahdeii niEUws
lodilorp gevuld met botsautootjes
ZEISS
1 PORTRETTEN
Hollandse kerkdienst In Locarno
B\
Van het Nigeriaanse
Zendingsveld
BUIJSSE
10
istersl
lers
;ser
|e herberg „Het IJ"
Diijes en Datjes
Zeeuwse wandelingen
C. KIEVIT Zn.
Aardbeien zeer gevoelig
voor aaltjes
jblad
Vrijdag 2 augustus 1968
No. 3708
ttinptstad I
loge-
pn.
lis
J. Keuvelaar
-&• -k
f
Ook voor
FOTOGRAFIE
J. ZANDSTRA
SOMMELSDIJfi
Utv Modehuis
Centrale Verwarming
Orgelbespelingen
te Zierikzee
door Dirk Jansz. Zwart
i**"i
lai
[ervolgverhaal
UWM*£!
y€^
tiuis kuni
^8 aanvanstl
^stersopleidil
chtlijnen.
1968 is
en tenmins
liploma of e
porden gestell
968, 17 jaar ff
ig, een eei
Ireiskosteiw
Itietoelage,
1,63, 248,14
|eede of dei
regelmatige
btrekt doori]
Veer, Bari
van 11 tot 11
uddorp is geschrokken van de twee
[endige ongelukken die er in het vo-
L, week-end zijn gebeurd. Een man
Ide bloei van zijn leven en een meis-
Inog aan het begin daarvan zullen
leven lang de gevolgen daarvan
bben mee te dragen. Véel minder
istig z^ijii talrijke botsingen die
alle mogelijke wegkruisingen in
Iddorp voorkomen, het lopende va-
Meseizoen lijkt zich door de veel-
|d daarvan te kenmerken.
De oorzaak blijkt veelal gelegen in
niet voorrang verlenen, de ver-
■zakers, in casu de „verdachten" zijn
f het moet gezegd voor een groot
k vakantiegangers. Aan de deugde-
jcheid van de opleiding die hen tot
t verkrijgen van het rijbewijs bracht
hoeft dachten we niet te wor-
;etwijfeld. Een voorzichtige con-
lisie zou derhalve kunnen zijn dat
vakantiestemming, de hele vakan-
isfeer, hen wat nonchalant maakt?
fen is uit de sleur, voorschriften en
palingen die elke dag weer stipt
lesten worden opgevolgd worden nu
tl minder serieus genomen. Wan-
ler men dat in het verkeer toepast
i blijven de gevolgen niet uit. Ook
nen die stukken wanneer men het
Eht in eigen hand neemt en koste
fet het kost op zijn „recht" van voor-
hg biyft staan, zoals zeer recentelijk
beurde.
Desgevraagd bleek ons dat het niet
altijd de jeugdige overmoed is die tot
de stukken leidt. De gemiddelde leef
tijd van de „verdachten" in een acht
tal aanrijdingen bleek 32 te zijn zodat
de jongeren dit niet aangewreven kan
worden. De politiepost, onder comman
do van adjudant van Heest werd voor
de tijd van het vakantieseizoen met
drie manschappen uitgebreid. Eegel-
matig komen op het bureau meldingen
binnen, gelukkig veelal zonder ernstig
lichamelijk letsel te veroorzaken. Wan
neer dat wel gebeurt stemt dat temeer
tot nadenken!
Wat we ieder persoonlijk aan de
vermindering van het aantal ongevallen
kunnen doen? Helaas enkel maar nog
veel attenter te zijn. In Ouddorp dat
door een groot aantal vakantiegangers
wordt bezocht is het op de smalle we
gen ongelooflijk druk. Velen drukken,
gecharmeerd door de bochtige wegen
het gas op de plank. Doet u het niet.
Mocht u eens een dronkeman of iemand
die flink wat alcohol gebruikt heeft
(het warme weer maakt dorstig!) naar
zijn auto zien waggelen, probeer hem
van het rijden te weerhouden en laat
ondertussen de politie waarschuwen.
U zoudt daarmee best eens een leven
I kunnen redden.
\n de dagbladen kan men bijna iede-
liag lezen over de strijd in Nigeria,
ft zal onze lezers zeker interesseren
iets te vernemen van de zendings-
_wên die in Nigeria arbeiden en die
tgezunden zijn door de Ger. Gemeen-
pp het ogenblik werken in de Bethes-
kliniek in Ikachi zuster Sonneveld,
met verlof in Nederland) zuster
Rossum, zendeling-landbouwkun-
Ie J. Commelin en echtgenote, zus-
L. Commelin, zuster L. Breedveld
zuster Ann Herfst die uitgezonden
Ird door de Ger. Gemeenten in Co-
Ka. Daarnaast heeft onderwijzeir J.
Iten Voorde en echtgente zijn stand-
gots in Oturkpo, ten dienste van het
erwijs.
booT onze zendingsarbeiders daar
|amen was er geen medische hulp.
iicijnmannen gaven kruiden waar-
ze de mensen vaak vergiftigden
lat het sterftecijfer zeer hoog was.
Jrloskundige hulp was er helemaal
It. De helft vn de kinderen stierf bij
1 geboorte of kort daarna.
In het begin dat ze er waren gingen
pter Sonneveld en zuster van Rossum
naar de dorpen om de zieken op te
Iken en geneeskundige hulp te ver-
len. Ze werden daarbij dikwijls op-
pkelijk ondersteund en hun midde-
gezegend zodat ze bij de mensen
Ig vertrouwen kregen. Ze hebben
In gevraagd of de zieken naar hen
[den komen. Daaraan werd gevolg
peven zelfs zo dat ze het bijna niet
konden Gelukkig hebben ze toen
tsterking gekregen door de uitzen-
Ig van de zusters Commelin, Breed-
M en Herfst. Ondertussen is ook
kliniek gebouwd waarin ze niet
en de mensen medicijnen kimnen
Istrekken of verbinden maar waarin
[ook enigen zonodig kunnen opne-
Op de dagen dat kliniek wordt
bouden komen dikwijls 150 personen.
^iet alleen worden die mensen daar
holpen naar het lichaam maar zoveel
[tijd het toelaat wordt hun ook het
pgelie gebracht. Men zal wel begrij-
I dat al die werkzaamheden niet door
alleen kunnen worden verricht
|ar ze hebben daartoe inlandse jon
en meisjes aangetrokken die hen
lenige opleiding tot veel hulp zijn.
pdeling Commeling spreekt des zon-
|s in een der dorpskerkjes en tracht
iets bij te brengen om hun land
er te bewerken. Ook daarin is nog
U veel te verbeteren. Ze doen nog
p met de hand en hun enigste werk-
is een soort krauwel.
^it is zeer in het kort iets verteld
het werk dat in dat verre land
pt verricht. Velen zijn er genezen
hun kwalen en onder de hulpen
mogen ze geloven dat er zijn waar
Gods Geest in werkt.
Maar we zouden ook iets schrijven
van de strijd die daar het land ver
woest. Tot 1960 was Nigeria een kolo
nie van Engeland. Zonder revolutie of
bloedvergieten werd het een zelfstan
dige staat met een federale regering,
dat wil zeggen een bond van verschil
lende staatjes en stammen onder één
regering. Dit leek heel mooi maar was
toch ook oorzaak van veel wrijvin
gen. Nigeria bestaat feitelijk uit drie
delen: Noord, Oost en West Nigeria.
In het noorden wonen de Moslims of
Mohammedanen. Deze zijn fanatiek en
vijanden van het Christelijk geloof. De
stammen zijn Hausa's en Fulani's. De
fulani's hebben meest geen vaste woon
plaats maar trekken met hun kudden
van de ene plaats naar de andere.
In West Nigeria wonen de Yoruba's
en veel in de grote steden die daar zijn,
Lagos, Ondo, Ibadan en andere.
In Oost Nigeria leven de Ibo's. Van
af de kust is hier reeds vroeg zending
bedreven door de Methdist Church.
Er zijn kerkjes en schooltjes gesticht
waardoor de bevolking met het evan
gelie in aanraking kwam. Op die school
tjes werd ook onderricht gegeven in de
Engelse taal.
Al deze stammen werden in 1960
samengevoegd maar zijn in werkelijk
heid nooit één geworden. De Ibo's zijn
veel intelligenter en meer ontwikkeld
dan de Hausa's. Vele Ibo's waren dan
ook in het noorden op belangrijke pos
ten. Dit wekte de jaloezie op van de
Hausa's en het was hun een doom in
het oog.
In 1966 kwam het tot een uitbar
sting. Er kwam een staatsgreep waar
door generaal Ironsi, een lbo, aan het
bewind kwam. Dit duurde niet lang,
want een half jaar later verdreef Ko
lonel Gowon Ironsi, die met ongeveer
200 van zijn aarihangers werd vermoord.
Naar aanleiding daarvan riep Kolo
nel Ojoekwoe in 1967 de zelfstandige
BRILL.ENGI..AZEN
by de speciaalzaak
ZandiKid S2 - Mlddelhamls
RIJMEN VAN TIJMEN
Zie zo, het gaat echt minderen.
Je merkt het dag aan dag.
Zeer vele Nederlanders,
Ze gaan weer aan de slag.
Er zijn niet veel gebruinden,
Ze zijn maar o zo schaars.
Al kurmen we niet zeggen:
Nu zijn ze pimpelpaars.
De centjes gingen rollen.
Er is flink potverteerd.
Vermoeider dan ze gingen.
Zijn velen weergekeerd.
Het moet weer even wennen.
De spieren doen soms pijn.
Na zoveel dagen rusten,
Schijnt 't werk soms zwaar te zijn-
Oogsttijd is aanstaande.
Alles machinaal.
Als het even meeloopt,
Vlug de velden kaal.
Sikkel heeft in Holland,
Grondig afgedaan.
Enkel bij de Russen,
Schijnt-ie nog te gaan.
Boeren zijn gedurig,
Ietwat pessimist.
Koren, piepers, bieten,
Hebben zeer beslist.
Heel veel moeten missen.
En dat was: de zon.
Zodat een en ander,
Niet zo groeien kon.
Misschien valt de opbrengst,
Strakjes nog wel mee.
En hoe zijn de prijzen?
Is 't punt één of twee?
■A- -k
Grote advertenties.
Lees je in de krant.
't Ziekenhuis vraagt zusters,
't Geldt voor heel het land.
Juist in de verpleging,
Gaat het niet zo goed.
Zodat men gedurig,
Weer aan 't werven moet.
Zuster zijn vraagt liefde,
En bewogenheid.
Da's een schaars artikel.
Juist in deze tijd.
Men schuift een en ander,
Liefst maar van zich af.
't Geen dan ook gedurig,
Meer problemen gaf.
Personeelsproblemen,
Zijn er tot en met.
En daar wordt door velen.
Heel niet op gelet.
TIJMEN
staat Biafra uit. Dit was het begin van
een medogenloze strijd, die tot op he
den woedt. Alle Ibo's werden uit het
Noorden verdreven. Zij vluchten naar
hun stamland Biafra. Tienduizenden
bereikten dit niet. Ze werden onder
weg op vreselijke wijze vermoord. Er
loopt een spoorlijn van het noorden
(Kano) naar het zuiden (Port Harcourt).
Velen probeerden via deze lijn te vluch
ten. Zo kon de heer ten Voorde in die
tijd zien dat er een trein uit Kano in
Oturkpo aankwam zo vol dat er nie
mand meer bij kon terwijl er buiten
aan nog velen hingen met touwen aan
de wagons gebonden. Maar in Oturkpo
werd de trein tot stilstand gebracht
en ontstond er een strijd waarbij ve
len sneuvelden.
Hoe maakten het toen onze zendings
mensen? Op aanraden van de autoritei
ten hebben ze in het begin van die
strijd de zendingspost verlaten en zijn
naar Jos gevlucht.
Toen echter bleek dat de strijd zich
meer naar het zuiden verplaatste, naar
de omgeving van Enugu en Port Har
court zijn ze teruggekeerd en zijn tot
op heden ongemoeid gelaten. Wel heb
ben ze vele moeilijkheden (dagelijks)
tengevolge van de oorlog.
Olie, benzine, het is bijna niet of
zeer moeilijk te krijgen. Voor reparatie
van de auto's gingen zij voorheen over
een goede weg naar Enugu en moeten
ze nu over een slechte weg naar Jos
(450 kilometer). Soms krijgen ze ook
gewonde soldaten te verplegen in de
kliniek. Dit alles vraagt zeer veel in
spanning en volharding. Wij vragen
daarom van u, gedenkt hen in uw ge
bed opdat hun arbeid mocht strekken
tot Gods eer en tot toebrenging van
vele heidenen.
Het is altijd mijn gewoonte op zon
dag een kerkdienst mee te maken, als
ik met vakantie ergens in het buiten
land ben. Zo heb ik kerkdiensten bijge
woond in diverse talen, sommige gro
tendeels onverstaanbaar voor me. Maar
ondanks dat en niettegenstaande de an
dere gebruiken, de andere liturgie, voel
je toch iets van de gemeenschap der
heiligen, die we in de twaalf artikelen
belijden.
Op een van mijn reizen was ik deze
zomer in Locamo. Een mooie plaats
aan het Lago Maggiore. ledere dag had
den we prachtig zomerweer, een enkele
dag wel een beetje te warm zelfs.
Ook op zondag was het mooi weer.
Roomse kerken zijn er genoeg in Lo
camo, heel oude zelfs. In de hoogte te
gen de bergen de veel bezochte bede
vaartskerk Maria del Sasso, met twee
bekende schilderijen: de vlucht van Ma
ria en Jozef met het kind Jezus naar
Egypte en de begrafenis van Jezus. De
vorige dag waren we er met een kabel
baan naar toe geweest.
'k Had eens geïnformeerd of er ook
een Protestantse kerk was. Jawel, om 9
uur zou er dienst gehouden worden in
het Duits. Dat was een bof, want Locar
no ligt in het kanton Ticino (Tessin), dat
is het Italiaans sprekende deel van
Zwitserland. Je hoort er dan ook hoofd
zakelijk ItaUaans spreken, dat vlugge
vurige taaltje, waarvan je weinig be
grijpen kunt. In de meeste zaken kun je
echter ook met Duits terecht, een enkele
keer heb ik me met Frans verstaanbaar
moeten maken.
Duitse dienst.
Een eenvoudig intiem kerkje, waar
toch nog ongeveer 400 zitplaatsen zijn.
Een kwartier van ons hotel gelegen,
ietwat in de hoogte, in een tuin onder
hoge bomen. De kerk was goed bezet.
De dienst was eenvoudig. Zoals ik wel
meer meegemaakt heb waren er ner
gens ouderlingen en diakenen te ont
dekken. Bij het uitgaan kon ieder zijn
gaven in een grote bus aan de muur de
poneren. Geen altaar in de kerk, waar
voor de dominé de liturgie leest en al
leen op de preekstoel de preek houdt. In
ons land gebeurt dat trouwens ook veel,
niet bij een altaar maar achter een ta
fel. Geen kruis, geen beelden. Wel en
kele mooie hortensia's voor de preek
stoel, van die prachtige blauwe die al
leen tieren in ijzerhoudende grond.
De dominé preekte over Job (Hiob in
het Duits), de ontmoeting tussen God en
de satan. „Hebt ge ook acht geslagen op
mijn knecht Job?" vraagt de Here aan
de duivel. Dan staat God hem toe Jobs
geloof op de proef te stellen. De predi
kant past dit toe, ook met voorbeelden
uit zijn eigen gemeenteleven, op de te
genwoordige tijd. Nog gaat de duivel
rond als een briesende leeuw. Het is een
overoude waarheid: Waar Christus een
kerk bouwt, zet de duivel een kapel er
naast. Satan komt ook in de kerk om
het gezaaide woord weg te pikken, zo
als de vogels uit de gelijkenis. Teleur
stellingen in het leven, ziekte en moei
lijkheden, al deze beproevingen over
komen ook de mensen uit 1968. Geluk
kig wie dan hetzelfde kan getuigen als
Job: de Here heeft gegeven, de Here
heeft genomen, de naam des Heren zij
geloofd.
We zongen uit een bundel met 389
nummers de eerste waren de bekendste
psalmen (niet alle 150), verder aange
vuld met gezangen. O.a. „een vaste
burcht is onze God", dat we ook gezon
gen hebben.
De predikant sprak nogal vlug en zijn
Duits was niet bijzonder duidelijk, zodat
ik moeite moest doen om hem te kun
nen volgen. Hij beval de collecte aan
(de bussen achter in de kerk) om die te
kunnen bestemmen voor een eigen
jeugdgebouw, dat deze kleine gemeente
nog moet missen. Bij de uitgang kregen
we allen een hand van hem, zoals dat
wel meer de gewoonte is in het buiten
land.
In de tuin stond een tafel, waar de
verafwonende gemeenteleden een glas
limonade konden drinken.
HoUandse kerkdienst.
Vóór de dienst had ik een praatje ge
maakt met de koster om een en ander
te weten te komen. Hij vertelde me dat
er om half 11 een Hollandse dienst zou
gehouden worden. Speciaal voor de toe
risten uit ons land, die hier logeren in
een van de vele hotels of op een cam
ping hun vakantie doorbrengen in deze
mooie omgeving met subtropisch kli
maat.
Dat kwam mooi uit. De Duitse dienst
was om 10 uur afgelopen, we gingen een
kopje koffie drinken en om half 11 za
ten we weer in de kerk, die nu zo goed
als helemaal vol was. Even een vreemd
moment, wat bij ons in de kerk vast
storend zou werken. Na afloop van de
dienst om half 12 stond er een dame op
en vroeg: „Mag ik uw naam ook weten
en waar u vandaan komt?" Prompt
kreeg ze het antwoord: „Ik ben Ds.
Stoutjesdijk, Ned. Hervormd predikant
te Hellendoom in Overijsel".
Een mooie preek was het, op vlotte en
vurige manier voorgedragen, over het
geloof van Noach die bevel kreeg de ark
te gaan bouwen. Gedeelten uit Genesis
6 en Hebreeën 11 werden voorgelezen,
waaruit de tekst genomen was.
NATUURLIJK BU
MIDDELHARNIS
Nog meer dan bij de Duitse dienst
voelde je hier de verbondenheid van al
len die uit hetzelfde geloof leven. Van
hoeveel verschillende soorten kerken
zullen er wel onder zijn gehoor geweest
zijn?
Het zal wel geweest zijn zoals dat in
Meden Handelingen 2 beschreven staat:
Parthers, en Elamieten, enz. In eigen
land gescheiden, hier broederlijk bijeen!
Ook hij beval de collecte in de bus
aan: van de toeristen was er al zoveel
ingekomen, dat men bijna genoeg had
om het oude versleten orgel te kunnen
vernieuwen. Ook deelde hij mee dat hij
de hele maand juli hier 's zondags om
half 11 zou Breken.
Hij was hier met vakantie, vertelde
hij toen we na afloop in de tuin een
praatje met hem maakten. Op de cam
pings had hij het al doorgegeven van
die Hollandse kerkdiensten. Ik heb het
in ons hotel gezegd ten gerieve van
eventuele latere gasten uit Nederland.
Hij was geboortig uit Tholen, had in
Hellendoom een grote gemeente: iedere
zondagmorgen twee kerkdiensten met
een volle kerk (800 zitplaatsen) en ook
's avonds nog altijd de kerk half vol.
Voor een paar mooie beroepen (Sche-
veningen, Rotterdam) had hij pas be
dankt.
Zo kun je zelfs in het buitenland, ver
van huis, dicht bij de grens van Italië,
nog een goede zondag hebben.
Middelburg.
L. van Wallenburg.
SOMMELSDUK
Telefoon (01870) 2609
In de komende week geeft de orge
list Dirk Jansz. Zwart orgelbespeluigen
op het orgel van de Grote Kerk te Zie
rikzee op 'dinsdag 6 en zaterdag 10
augustus.
Op beide dagen hebben deze orgelbe
spelingen 's middags om 4 uur en sav.
om 8 uur plaats.
De programma's bestaan uit werken
van Bach, Krebs, Widor, Guilmant,
Thours, Mudde, Jan Zwart en anderen.
-o-
MIDDELHARNIS
Uitslag P.V. de Reisduif vanuit
Quievrain. Los 10.30 uur. Aankomst Ie
duif 13.33.47. Laatste duif 14.07.09.
A. Peekstok 1, 2, 4, 5, 7, 11, 14, 17, 20,
24, 25, 29, 32, 44. C. Vroegindeweij 3,
8, 13, 31. J. Vis van Heemst 6, 42. B.
V. d. Doel 9. M. de Blok 10, 15, 39.
P. J. V. d. Slik 12, 16, 19, 21, 23, 27. B.
Schellevis 18. P. Mans 22, 27, 35, 40. H.
de Vos 26, 28, 33, 36, 38. C. Polder 30,
34. J. Kastelein 41, 43.
DRUINISSE
Kerknieuws. Woensdagavond 7 aug.
7.30 uur hoopt voor de Oud Ger. Qe-
meente alhier voor te gaan ds. H.
WUtink van Doetinchem.
Augustus is de maand dat er vele
nieuwe aardbei-bedden worden aange
legd. Daarbij moet uitermate worden
gelet op een goede vruchtwisseling. De
oude hoveniers wisten het ons al te
vertellen dat men minstens twintig
jaar moest wachten aleer op een be
paalde plek weer met succes aard
beien konden worden geteeld. Deed
men dit niet, dan kreeg men al spoe
dig met een mislukt gewas te doen.
De wetenschap met betrekking tot de
schadelijke aaltjes heeft een nieuw
licht doen schijnen op deze zaak. Aard
beien blijken namelijk een gewas te
zijn dat bij vele soorten aaltjes ge
liefd is. Het gewas is zeer gevoelig
voor stengelaaltjes, bladaaltjes en het
vrij levende wortelaaltje Pratylenchus
penetrans. Iets minder gevoelig is het
voor wortelknobbelaaltjes-, Longidorus-
en Xiphinemasoorten. De wonden die
de aaltjes aan de wortels veroorzaken
vormen weer gemakkelijke invalspoor-
ten voor schimmelziekten zoals bij
voorbeeld het zwartwortelrot. De be
roepstelers gaan er steeds meer toe over
om de grond voor het planten te ont
smetten. Voor de particuliere tuintjes
is dit nog een te ingewikkelde zaak en
de liefhebbers zullen voorlopig nog
moeten letten op de bovengenoemde 20
jaar en uiteraard gezond plantmate-
riaal.
door P. de Zeeuw J.G.zn.
Uitgeverij „De Banier" - Utrecht
pk dank u zeer, senor Lopez", zei
ns, toen hij het stuk gelezen had.
J behoeft er mij niet voor te be-
Ken meende Lopez want ik sta
pheel buiten. De Smet heeft het ver-
I aangevraagd en de provoost gaf het
iwee, dat is alles".
P elk geval hopen wij er een dank-
F gebruik van te maken verze-
pe Frans morgenavond gaan mijn
uw en ik naar schepen De Smet". En
f een stak hij het waardevolle stuk
|zich.
propos begon Lopez weer ik
pg me af, hoe het mogelijk is dat de
iepen jouw peetoom is. Jij komt uit
|fnera nietwaar? Daar had je een
■Paemerswinkel. Maar hoe is het dan
r wereld mogelijk dat de rijkste fa-
Kant van Antwerpen jouw peetoom
■vaar snap ik niets van!"
^e^e kneep 'm als een ouwe dief.
zal Frans zich hier uit redden?
Pt ze.
peeft de schepen u dat dan niet ver
teld?" vroeg Frans.
„Nee, en trouwens, ik heb het hem
ook niet gevraagd. Hij stond op het
punt te vertrekken toen hij over dat
permis begon en toen drong het niet tot
mij door. Maar toen ik er later over na
dacht, vond ik het heel merkwaardig,
om niet te zeggen vreemd!"
„Ja, dat kan ik begrijpen en toch is
de zaak kindseenvoudig, mijnheer Lo
pez. Kijk, dat is zo gegaan. Voor mijn
vader in Berchem in de winkel trok is
hij jarenlang in dienst geweest bij mes-
sire De Smet. Hij stond daar heel hoog
aangeschreven, omdat zijn werk altijd
prima was. Toen mijn vader trouwde
moest hij uit Antwerpen weg, want mijn
moeder had hem die winkel aangebracht
Uit waardering voor zijn patroon heeft
hij toen aan De Smet gevraagd of hij
peter wilde zijn van zijn eerste kind.
Nu, en dat eerste en enige kind was ik,
senor Lopez. En zo komt het dat ik het
petekind van de rijkste Antwerpse fa
brikant ben".
Frans had zijn verhaaltje met de
grootste overtuiging opgedist en Mieke
had de grootste moeite om haar verba
zing te verbergen over dit fantastische
en toch zo geloofwaardige verhaal.
Waar haalde Frans zo gauw de nonsens
vandaan! Wat was hij eigenlijk wijs en
slim, dacht zy dankbaar. Nee, ze zouden
hem niet gauw vangen.
Nauwelijks was Lopez verdwenen of
Frans begon te lachen. „Wat zeg je er
van, Mieke, dat had je zeker niet ver
wacht hè? Ja, die De Smet is een slim
me kerel. Hij laat me de provoost een
vergunning schrijven en Lopez die weg
brengen voor de boodschapper van
Prins Willem, voor wiens arrestatie zij
een hoge prijs hebben uitgeloofd. Dat
is me even prachtig! Morgen gaan we
naar de schepen, Mieke. Dan zullen we
geen vrees hebben voor patrouilles en
nachtwachts en jij zal ook niet in het
donker op me behoeven te wachten,
Mieke, zoals de vorige keer!"
„Praat daar maar niet meer over!"
klonk het kort, en terwijl zij dit zei
draaide zij zich om en ging verder met
haar werk. Frans stond op en liep naar
haar toe. „Ben je nog altijd boos op me,
Mieke?" vroeg hij.
Mieke's lippen begonnen te trillen en
in haar ogen kwamen tranen.
„Het was niet mooi van je, wat je
gedaan hebt zei ze zacht Je weet
best... je had niet mogen... nou ja..."
Sinds die nacht, waarop Frans na zijn
gevaarlijke tocht Mieke had gekust,
had zij er nog niet over gesproken. Wel
had Frans aan haar houding duidelijk
kunnen merken dat dit voorval haar
dwars zat.
„Mieke zei Frans je bent veran
derd. Je bent niet meer zo tegen me als
vroeger".
„Wiens schuld is dat, Frans? Heb je
niet gezegd, dat wij vrienden zouden
zijn? Alleen maar vrienden. Voor de
buitenwereld zouden we net doen of we
getrouwd waren, we zouden de schijn
zo goed mogelijk bewaren, maar die kus
van jou, Frans, dat was geen schijn,
kom er maar rond voor uit. Je denkt
toch niet, dat ik vergeten ben dat ik
met Pieter getrouwd ben?"
Deze laatste woorden troffen Frans
scherp.
„Zeg Mieke zei hij heftig nu
^a je te ver. Ik ben geen beste, dat wil
ik heus wel weten, maar dat je denkt,
dat ik tegenover jou, die me zo dapper
geholpen hebt, een laagheid zou kunnen
begaan, nu dat gaat te ver, Mieke! Heus
dat is niet zo! Nu denk je te slecht van
me".
En vrolijker ging hij verder: „Wil je
Vrel geloven, Mieke, dat het een onge
luk was? Ik wilde je een zoen op je
voorhoofd geven, heus. Maar omdat het
donker was... nou ja, 't was gewoon
*en vergissing".
Nu moest Mieke toch ook glimlachen.
„Laten we er dan maar niet meer
over praten, Frans zei ze het lijkt
me beter eens te spreken over morgen
avond".
„Eerst zeggen, dat je niet boos meer
op me bent!"
„Nee Frans, ik ben niet boos meer.
Maar zeg, wat denk jij van de grap, die
De Smet nu heeft uitgehaald?"
„Dus je gelooft me hield Frans vol
je gelooft me, als ik je zeg... als ik
je verzeker..."
„Ja... ja... zeker, ik geloof je! Maar
zeg, het lijkt me een goed teken, dat
hy je morgen wil zien".
Frans hield maar op met zijn ver
zekeringen over zijn onschuld. Mieke
had er toch geen oren naar. Of ze deed
maar alsof. „Ja zeker, ik vind het een
goed teken. Als hij een kwade bood
schap voor me had, zou hij Struyk of
Denecker wel gestuurd hebben. Maar
laten we er nu maar over ophouden.
Lopez is wel niet thuis, dat is zo, maar
ik zou ook voor geen geld willen, dat
Michel of Gertrude er iets van opvin
gen. Ze moeten maar zo dom blijven als
ze zijn. 't Zijn eerlijke mensen, maar
vergeet niet, dat er vijfhonderd goud
guldens voor mijn arrestatie zijn uit
geloofd! De verzoeking zou de eerlijk
ste mens te sterk worden".
„Wat zeg je me daar? Zijn er vijf
honderd goudguldens op je hoofd ge
zet?" vroeg Mieke verschrikt.
„O, da's waar ook, ik heb je dat nog
niet verteld. Vanmorgen zijn er biljet
ten aangeplakt, waarop vermeld wordt
dat ieder die aan de politie inlichtingen
geeft, waardoor de geheime boodschap
per van Prins Willem gepakt kan wor
den, vijfhonderd gulden beloning zal
ontvangen. Zijn signalement staat er
bij".
„O Frans! zuchtte Mieke jouw
signalement, maar dan..."
„Maak je niet ongerust, Mieke. Ik zal
je vertellen welk signalement er opge
geven is. Iemand van 35 a 40 jaar, ma
ger, roodachtig gezicht, als een zeeman,
grote neus... nou, wat zeg je, lijk ik er
op? Het is het signalement, dat ik in
Berchem aan Lopez heb verstrekt. Ik
vertelde hem immers, dat ik een man
had gezien met een fazanteveer op zijn
muts en een grijze kiel aan. Nou, en
daar is Lopez lekker ingetrapt. Nee,
wees maar niet bang, dat signalement
zal de politie weinig helpen. Maar kom,
Mieke, ga maar weer aan je werk, dan
ga ik verder met mijn boeken. O ja,
da's waar ook. Ik wilde je nog zeggen,
dat de herberg heel goed loopt. Als
vrouw van Pieter heb je daar natuur
lijk belang bij. Nou, Pieter zal later
niet over ons te klagen hebben hoor!"
Mieke lachte maar eens.
De volgende avond gingen Mieke en
Frans op weg naar de Grote Markt.
Vooraf hadden ze mijnheer Lopez, Mi
chel en Gertrude welterusten gewenst
en toen gingen ze, in hun beste kleren
gestoken, op weg.
„'t Is reuze gemakkelijk een vergun
ning op zak te hebben zei Frans, toen
ze een eind zwijgend naast elkaar had
den voortgewandeld Je behoeft je nu
geen ogenblik om de patrouilles te be
kommeren en komt er een, nu ja, wat
is het dan nog?"
(Wordt vervolgd)
