EiiAnPEn - niEuws
Suiker Unie beperict
aantal laadplaatsen
ZEISS
Uitbreiding van
de Maasvlakte
De 125-jarige Z.L
De landbouw in het jaar 2000
't Mooiste bruin
De herberg „Het 11"
Zeeuv/se wandelingen
is Weer 20 havens voor levering
van bieten gesloten
Vrijdag 21 juni 1968
No. 3696
ZUIVERE HUID
PUROL en PUROL-poeder
Levensfeest
J. Keuveiaar
beschermt
legen
zonnebrand
Anjeractie 1968
Er zijn afkortingen, die we moeilijk
thuis kunnen brengen. Vooral niet wan
neer het militaire aangelegenheden be
treft en dan soms met Engelse namen,
zoals we die gedurende de jongste oor
log nogal eens tegenkomen. Maar de
drie letters die hierboven staan, weten
de meesten wel te ontcijferen. Zeker in
Zeeland, nog een echte landbouwpro-
vincie, al probeert de industrie er ook
een voet aan de grond te krijgen. Die
afkorting heeft namelijk betrekking op
de landbouw: Zeeuwse Landbouw
Maatschapij. De oorspronkelijke naam
was iets langer: „Maatschappij tot be
vordering van landbouw en veeteelt in
Zeeland."
De oprichting.
In 1843 werd deze Maatschappij opge
richt. Als doel staat in art. 1 van de
statuten: „De werkzaamheden dezer
Maatschappij zullen een voortdurende
strekking hebben om de landbouw en
veeteelt in Zeeland aan te moedigen en
te bevorderen. Dit doel zal men trach
ten te bereiken, zowel door het ver
spreiden van landhuishoudelijke ken
nis, mededeling van door ondervinding
beproefde en nuttig bevonden voorstel
len, als door het toekennen van pre-
mieën en beloningen aan landbouw
kundige nijverheid en verdiensten. Dat
is een hele mondvol. De Z.L.M, heeft
ïich aan de statuten gehouden en is in
de loop der jaren op allerlei gebied
actief geweest.
Vooral in het begin voelde men er
weinig voor. De boerenbevolking ds
over het algemeen nogal conservatief,
kijkt liever eerst de kat eens uit de
boom. In een jaarverslag van 1866
lees ik over Walcheren „dat vooral de
Walcherse landman sterk gehecht is
aan voorvaderlijke gebruiken en ge
woonten en niet dan node gaat hij tot
enige afwijking over." Tegenwoordig
is dat veel veranderd en zijn de mees
ten vooruitstrevend genoeg. Na een
jaar waren er nog maar 700 leden. La
ter kreeg men waardering voor het ve
le en goede werk en telde men de leden
bij duizenden. Dat is wel enigszins ver
minderd toen hier ook confessionele
organisaties ontstonden, zoals b.v. de
Christelijke boeren- en tuindersbond
(C.B.T.B.)
Nu gaat men in juni het 125-jarig
bestaan vieren. In de Wilhelminapol
der wordt een grote land- en tuinbouw
tentoonstelling gehouden, die op 20 en
21 juni door onze Koningin zal bezocht
worden. De leden van ons vorstenhuis
hebben wel meer zulke tentoonstellin
gen bezocht. Zo b.v. in 1851 koning
Willem I die te Goes en in 1921 de
koninklijke familie die te Vlissingen.
Vroeger werd op de jaarlijkse bijeen
komsten altijd een tentoonstelling geor
ganiseerd. De laatste tijd doet men dat
niet elk jaar meer, wel wordt er tij
dens die jaarvergaderingen (ieder jaar
op een andere plaats) een rijtoer in de
omgeving gemaakt.
Het 50-jarig bestaan van de Z.L.M.
heeft men niet gevierd. Dat was dus
in 1893, aan het eind van de grote
landbouwcrisis, die duurde van onge
veer 1878 tot 1895. De oogsten van
1878 en '79 waren tegengevallen, er
werd goedkoop Amerikaans graan in
gevoerd, zodat de graanprijzen daalden
en er grote armoede ontstond. Wie zou
er zin in feestvieren hebben?
Het 100-jarig bestaan (1943) kon niet
gevierd worden, want een jaar te vo
ren was de Z.L.M, ontbonden. Ze moest
zich aansluiten bij de door de Duitsers
ingestelde Landstand en dat weigerde
men. In 1945 kwam na de bevrijding
de Z.L.M, weer terug. Ir. M. A. Geuze,
die zelf een landbouwbedrijf heeft te
Poortvliet, werd toen voorzitter. Sinds
een paar jaar is het Ir. J. Prins.
Activiteiten
Wat de Z.L.M, in die jaren allemaal
gedaan heeft is geweldig. Er zouden
verscheidene artikelen nodig zijn om
3|les te beschrijven. Daarom moet ik
Wer en daar een greep doen.
Ongeveer een eeuw geleden was het
met de verbouw van meekrap zo goed
3ls gedaan (ik heb hierover in januari
wn paar stukjes geschreven). Wat
■noest hiervoor in de plaats komen?
Suikerbieten, zeiden de meesten. In het
jaarverslag van 1854 lees ik: „behoor
lijk verbouwd, zuiver gewied en met
Suano bemest, grenst haar opbrengst
Mn het ongelooflijke."
Maar op de jaarvergadering van 1882
zegt de voorzitter: „Toen de meekrap
te niet ging werd niet in veehouding,
maar in suikerpenen redding gezocht,
en al is de suikerpeen op zichzelf niet
te veroordelen, het verderfelijke voor
schotstelsel en de uitgebreide teelt van
ruim 6000 ha maken ze tot een vloek."
(bij het sluiten van het contract werd
soms een voorschot gegeven). U ziet,
de meningen waren verdeeld. Zoals dat
altijd het geval is als men experimen
teert en nieuwe proeven neemt. Het
kan dan vriezen of dooien. Afwachten
maar.
Geen enkele boer beschouwt de teelt
van suikerbieten nog als een vloek!
Integendeel. In Zeeland werd ook een
suikerfabriek opgericht, n.l. in Sas van
Gent.
Men verbouwde te veel tarwe, de
Zeeuwse tarwe had een goede naam.
Maar als Amerika ze goedkoop invoert
en de prijzen zakken, is de teelt niet
lonend meer. Diezelfde voorzitter wilde
meer veeteelt. „Trachten we uit de
veestapel weg te halen, wat uit de ko-
renzak niet komen wil," zei hij. „Had
men de erwten en bonen het vorige
jaar maar niet naar de markt, maar
naar de stal gebracht."
„Met guano bemest," las u hierboven.
Met de inkoop hiervan heeft de Z.L.M,
zich ook bemoeid, er werd soms slechte
kwaliteit Peruaanse guano afgeleverd.
Later kwamen chilisalpeter en andere
kunstmeststoffen. Men behoefde het
dus niet meer alleen met stalmest te
doen, het braakland om de zoveel jaar
kwam ook te vervallen.
Vooral in de Wilhelminapolder wer
den veel proeven genomen. In 1809
was dit gebied van 1600 ha ingepol
derd, waardoor het eilandje Wolphaarts-
dijk met Zuid-Beveland verbonden
werd. Eerst genoemd Lodewijkspolder
naar koning Lodewijk Napoleon, werd
deze naam in 1815 veranderd in WU-
helminapolder naar de gemalin van ko
ning Willem I. Hier werd in samen
werking met de Z.L.M, van alles ge
probeerd: een draineersysteem, nieu
we landbouwwerktuigen. Wat voldoen
de uit de bus kwam, werd definitief
ingevoerd.
De Z.L.M, organiseerde In de winter
avond-cursussen in land- en tuinbouw
voor jonge boeren. In 1894 werd in
Goes de Rijkslandbouwwinterschool
opgericht, later door andere landbouw
scholen gevolgd.
In 1917 werd een pand op de Markt
te Goes aangekocht, het volgend jaar
uitgebreid met het gebouw er naast:
het Landbouwhuis. Enkele jaren later
werd hier een eigen boekhoudbureau
opgericht. Toen was (sinds 1920) Mr.
P. Dieleman voorzitter van de Z.L.M.
Van geboorte een Zeeuw (uit Axel), be
kwaam jurist, heeft hij zich op land-
bouwaangelegenheden toegelegd. Zijn
jaarlijkse redevoeringen trokken altijd
grote aandacht. Tijdens de laatste oor
log moest hij evenals de Z.L.M, wijken
voor de Duitse bezetter.
Middelburg.
L. van Wallenburg.
Boterbloemen en papavers
Geur van rode en witte klavers
Wuivend gras nog niet gemaaid
Wind die door je haren waait.
Wind die aanvaart langs de stromen
Juichend opdruist in de bomen
Blijde zon aan 's hemels trant
Dat is feest in 't polderland!
Dat is feest, is vreugd, is zegen
Voor de mens die langs de wegen
Van de wijde polder dwaalt
Wetend dat het al verhaalt
Van de liefde en trouw des Heeren
Die de Lente weer deed keren.
Die ons na een donk're tijd
Met veel vrolijkheid verblijdt.
Hem te prijzen allermeest
Dat is 't schoonste levensfeest!
Lanerta.
Als onderdeel van de nieuwe opzet
van de bietenontvangst in het kader van
de Suiker Unie zullen dit jaar wederom
verschillende laadplaatsen worden op
geheven. Volgens het Maandblad Suiker
Unie, beschikte de organisatie het afge
lopen seizoen over 113 ontvangstplaat-
sen, n.l. 6 op de fabrieksterreinen, 75
laadplaatsen van de Suiker Unie, 20 van
Beta en 12 van Covas. Al een aanzien
lijke vennindering bij vroeger verge
leken. De rationalisatie is echter nog
niet voltooid. Aanvankelijk had men het
voornemen tot sluiting van 33 laad
plaatsen over te gaan (28 van de Suiker
Unie en 5 van Beta), maar tegen deze
plannen rezen nog al wat bezwaren,
hetgeen heeft geleid tot een herziening
van het aanvankelijk plan. Het aantal
sluitingen zal nu beperkt blijven tot 20.
Bij de verschillende plannen is ook
overleg gepleegd, of rekening gehouden,
met de organisatie van de buitendienst
van de C.S.M. Hieronder volgt een op
somming van laadplaatsen die zullen
worden gesloten en die voor zelfaanvoer
blijven opengesteld.
Volgend jaar nog meer.
i In Zeeuwsch-Vlaanderen worden ge
sloten de laadplaatsen Hoofdplaat, Em-
mahaven en Axelse Sassing. Hier blij
ven over: het fabrieksterrein te Sas van
Gent en de laadplaatsen Breskens en
Walsoorden. Op laatstgenoemde laad
plaats wordt een Rüpro geplaatst, waar
door alle bieten in Zeeuwsch-Vlaande
ren mechanisch bemonsterd zullen wor
den.
Op Noord-Beveland worden gesloten
Geersdijk, terwijl Colijnsplaat dit jaar
nog in bedrijf zal blijven, maar volgend
jaar zal worden gesloten. Dan blijven
alleen Kamperland en Kortgene nog
over.
Op Zuid-Beveland worden Kruiningen
Lewedorp en Nieuwdorp gesloten. Ge
opend blijven: Goes, 's Heer Arends
kerke, Heinkenszand, 's Heerenhoek,
Borssele, Driewegen, Oudelande, Baar-
land, Kwadendamme, Nisse, Bosseweg
en Wemeldinge. Over de laadplaatsen
Wemeldinge, Goes en Oudelande zal
volgend jaar een beslissing worden ge
nomen.
Op Tholen zal dit jaar geen sluiting
plaats vinden, zodat Strienham, Stave-
nisse en Öud-Vossemeer open blijven.
Op St. Annaland zal de organisatie van
de ontvangst worden gewijzigd. Voor de
komende campagne zal de ontvangst op
Tholen waarschijnlijk zo worden gere
geld, dat de Suiker Unie bieten zal ont
vangen op Oud-Vossemeer en de C.S.M,
te Scherpenisse.
Sluiting op Flakkee.
Op Goeree-Overflakkee zullen Mid-
delharnis-dorp. Herkingen, Stellendam
en Ooltgensplaat worden gesloten. De
verlading van de hardeweg-bieten ge
schiedt op de Rijkshaven te Middelhar-
nis. In de komende campagne zal hier
tevens gelegenheid zijn voor zelfaanvoer
met kip- en zelflossende wagens. Deze
bieten worden met een transporteur
model Noord-Beveland in het schip
geladen. Door de grotere aanvoer zal de
weegbrug van de Suiker Unie worden
uitgebreid. Behalve de Rijkshaven blij
ven voor zelfaanvoer opengesteld de ha
vens te Den Bommel, Dirksland, Oud-
dorp en Oude-Tonge.
Op Voorne-Putten wordt alleen Zuid-
land gesloten.
In de Hoeksche Waard wordt Numans-
dorp gesloten, dat was nog de enige
haven in deze streek waarvan bieten per
schip werden vervoerd.
Op Walcheren is enkel Middelburg
voor levering opengesteld.
Op Sehouwen-Dulveland enkel Brou
wershaven en Zierikzee ((voor zelfaan
voer).
In het Land van Heusden en Altena
worden Dussen en Drongelen gesloten.
BRÜXENGKAZEN
by de speciaalzaak
Zamdipad S2 - Mlddeltaarnls
Limburg.
In Limburg worden gesloten de laad
plaatsen voor koopbieten: Swalmen,
Roermond, Maasbracht en Reuver. Deze
bieten werden tot nu toe op de Covas-
laadplaatsen afzonderlijk ontvangen,
maar ze zullen nu op dezelfde plaatsen
worden ontvangen waar de Covasbieten
worden verladen. Te Roermond en te
Maasbracht zullen schoningsapparaten
worden geplaatst zoals reeds te Cuyk in
gebruik is. De Covas zal Maastricht en
Swalmen sluiten.
In de Noord-Oostpolder zullen naar
alle waarschijnlijkheid gesloten worden:
F 1, Rampsol zelfaanvoer en Emmeloord.
Bezwaren.
Tegen het sluiten van diverse havens
rezen bij de landbouwers nogal bezwa
ren. Met name tegen de sluiting van de
haven te Ooltgensplaat werd op de
Kringvergadering protest aangetekend.
In deze haven werd vorig jaar nog bijna
10 miljoen kg. bieten geladen van meer
dan 100 klanten.
De haven is gemakkelijk te bereiken
en ligt in de onmiddellijke nabijheid van
de fabriek te Dinteloord. De schippers
hebben niets met de Volkeraksluizen te
maken, wat dikwijls veel oponthoud
geeft. De vaart Ooltgensplaat-Dinteloord
(vluchthaven) is maar een klein halfuur
en dikwijls bij slecht weer ((als van an
dere havens niet kan worden gevaren)
was hier wel een mogelijkheid de fa
briek te bereiken. Nu moeten de land
bouwers 10 a 15 km naar de dichtstbij
zijnde haven hun bieten gaan vervoeren,
met een gevaarlijke kruising bij de
Schaapsweg (vooral bij mist). De pro
testen leverden geen resultaat; het is
kosten besparend, werd er geantwoord.
INGEZONDEN
Geachte Redactie,
In uw blad d.d. 11 juni 1968 trof ik
een artikeltje aan onder de kop: Stich
ting Z. Hollands Landschap: Gem.
Maasvlakte langs Voorne's kust! Het
zou me genoegen doen onderstaand
commentaar te plaatsen, waarvoor har
telijk dank.
Na lezing van dit artikel besloot ik
het in dit voorjaar aan de raden der
gemeenten in Rijnmond aangeboden
rapport,
„Verkenning van de ontwikkelings
mogelijkheden voor zeehavens in het
Deltagebied," nogmaals ter hand te ne
men. In de meeste gemeenten is dit
rapport in discussie geweest, de reac
ties waren zowel positief als negatief.
De motie die aan het Dag. Bestuur der
Stichting werd aangeboden behelsde
zonder meer een krachtig protest tegen
de uitbreiding der Maasvlakte. Beho
rende tot de fractie van de P.v.d.A.
die positief gereageerd heeft op di+
rapport kom ik tot de conclusie dat
dit zeer voorbarig is. Dit rapport met
de zeer lange naam is, zoals uit de naam
blijkt niet meer en niet minder een
Verkenning naar de mogelijkheden.
De materie die daarin genoemd wordt
grijpt direct en indirect in het leven
van de mensen op Voome en Putten
en waarschijnlijk ook in een groot deel
van Nederland, m.n. het Deltagebied.
Dit ingrijpen zal echter eerst plaats
vinden zodra er beleidsbeslissingen
genomen worden op welk niveau dan
ook. Het rapport dat gebaseerd is op
cijfermateriaal en publikaties uit vroe
gere rapporten zijn herberekend op re
centere gegevens. Niemand is in staat
in het economische en industriële kof
fiedik te kijken en niemand kan met
100°/o juiste gegevens voor de dag ko
men, maar ook niemand kan beweren
dat ze onjuist zijn. Het belangrijkste is
de samenstelling van het Overleg or
gaan, n.l. de provincies Z. Holland,
Zeeland, N. Brabant, Openbaar Lichaam
Rijnmond, Rotterdam en advieseur van
Rijkswaterstaat. Deze gecoördineerde
L^RVOL OVERHAAL
door P. de Zeeuw J.Czn.
NV. Uitgeverij „De Banier" - Utrecht
En terwijl Verhupt bezig was het le-
J'en van hen allen te redden, zei Lopez
'egen Frans en Mieke: „Instappen,
™oruit, we moeten direkt weg. Die
™echt kan niet mee, want hij staat niet
°P jullie paspoort vermeld. Opschieten
ik heb geen tijd te verliezen!"
"y gaf aan zijn mannen eên paai' or
ders
en toen sprong hij in het wagentje.
Waarin Mieke en Frans al hadden plaats
toornen.
Toen Pieter dit zag hief hij zijn armen
wn hemel en jammerde: „O! O!"
«Houd je bek, lummel! riep Lopez,
lerwijl hij zweep en leidsel pakte
"obeer een paspoort te krijgen en kom
"is dan maar achterna!"
«y gaf het paard een tik met de
J™eep. Het dier trok aan en begon te
raven en weldra stoof het wagentje
net dorpsplein af. Daar reden Lopez, de
^"M van politie, lytieke, de bruid en de
"Mdschapper van Willem van Oranje
p' 2"n drieën naar Antwerpen.
L^n Pieter, de ongelukkige bruidegom,
het nakijken
ER KOMEN MOEILIJKHEDEN
Het werd geen prettig reisje naar
Antwerpen.
Lopez had al zijn aandacht nodig voor
het paard, dat hij onophoudelijk tot
meer spoed aanspoorde, zodat het dier,
met schuim en zweet overdekt, langs de
weg galoppeerde. Hij had geen ogenblik
gelegenheid zich met het bruidspaar te
bemoeien. Mieke en Frans wisselden
ook zo ,goed als geen woord met elkaar.
Daarvoor waren ze veel te verbouwe
reerd. Hotsend en schokkend reed het
wagentje langs de ongelijke weg en ge
heel door elkaar geschud kwamen ze
eindelijk bij de Mechelse poort aan.
Lopez sprong onmiddellijk van de bok
en informeerde bij de commandant van
de wacht naar een kerel met een grijs
hoed. Maar niemand had zo'n man ge-
wambuis en een fazanteveer op zijn
zien.
Dit deed Lopez genoegen, want nu
was hij er van overtuigd, dat hij de ke
rel vóór was. Hij vertelde aan de com
mandant wat er aan de hand was en
zond een bode naar de officier die aan
het hoofd van de politiemacht stond,
om hem met het signalement op de
hoogte te brengen. Nog altijd zaten
Frans en Mieke op het wagentje te
wachten op orders van Lopez.
Opeens kreeg hij hen in het oog.
„Jullie kunnen wel doorrijden zei
hij ik blijf hier. Commandant, deze
mensen hebben een geldig paspoort, je
kunt ze doorlaten!"
Onder de zwaargewelfde Mechelse
poort reden de jongelui daarop Ant
werpen binnen. Frans liet het paard
stapvoets lopen en keek Mieke eens aan.
„Nou da's een mooie geschiedenis,
vind je niet?" vroeg hij. „Ik vind het
vreselijk zuchtte Mieke Ik had
wel gehoopt in Antwerpen te komen,
maar dat ik er op deze manier zou ko
men, had ik niet kunnen denken".
„En wat moeten we nu beginnen?
vroeg Frans Zeg maar eens, wat jij
beginnen wil. Door een wonderlijke sa
menloop van omstandigheden ben ik op
het ogenblik Pieter Roosebeke en ben
jij mijn vrouw Mieke. Gelukkig dat de,
poorten nu gesloten zijn en dat er nie
mand binnen kan komen, die Pieter
kent. Zouden er in Antwerpen mensen
zijn die hem kennen, wat denk je?"
„Dat weet ik niet, Frans; maar ik
vind het verschrikkelijk".
„Kom, kom, er zijn wel erger dingen,
Mieke".
„Maar die arme Pieter is toch maar
alleen in Berchem achtergebleven, ver
geet dat niet".
„Pieter, Pieter, tob daarover nu maar
niet hoor. Ze zullen hem in Berchem
heus niet in de steek laten. Ik zou zeg
gen, dat wij op 't ogenblik genoeg met
onszelf te stellen hebben".
„De jongen moet wel wanhopig zijn
hield Mieke vol Stel je toch eens
even in zijn plaats, Frans".
„Ik ben immers in zijn plaats?"
„Hè Frans, heb je nou nog zin om
grappen te maken? Hoe is 't mogelijk".
„Hoor eens hier Mieke, wat schieten
we er mee op, als wij zuur kijken? We
moeten de dingen eenvoudig nemen zo
als ze zijn. Niemand kan er iets aan
doen. Of had je liever gehad, dat ik me
aan Lopez bekend gemaakt had?"
„Dat had er nog net bij gekund. Het
zou je dood geweest zijn".
„De mijne zeker, maar jullie waren er
allemaal aangegaan en wat zou er van
de boodschap van De Zwijger terecht
gekomen zijn? Geen spaan!"
„Mensen, mensen, wat een toestand!"
„Verlies nou de moed niet, Mieke. Dit
duurt hoogstens een paar dagen. We
moeten nu zo gauw mogelijk voor Pie
ter een paspoort zien te krijgen".
„Dat kan immers niet. Pieter is al in
de stad!"
„Nou ja, dan vragen we een paspoort
aan voor Jan Coster, onze knecht, die
we op bevel van Lopez achter moesten
laten".
„En als dat lukt zou Pieter knecht
worden in zijn eigen herberg en jij zou
baas zijn in de herberg, die hij geërfd
heeft, 'n Mooie boel zou dat zijn".
„Dat geef ik toe, maar voorlopig zou
dat toch best zo kunnen".
„En dan zou jij moeten doorgaan voor
mijn man?"
„Ja, voor de buitenwacht moeten we
Mogelijk zullen de boeren hun gewassen birmen halen door machines te ge
bruiken uitgevoerd met elektrische ogen en zelfdenkende tastapparaten. De
ze zullen het fruit plukken, sorteren en direct verpakken. Een helicopter zal
de „containers" met de producten rechtstreeks naar de afnemers of veiling
brengen.
Mogelijk zal de grond op een totaal andere wijze bewerkt worden. De beno
digde kracht voor de grondbewerking ontvangt deze op een vleugel lijkende
machine van de tractor. De grote werkbreedte beperkt het in elkaar rijden
van de grond tot een minimum. De vleugels worden opgenomen voor trans
port en opslag.
aanpak kan leiden tot reële afweging
van belangen die broodnodig zijn om
de optimale kansen te benutten.
Dat het niet meer is als een Verken
ning is zonder meer duidelijk, de tal
rijke zaken hebben een gedegen onder
zoek nodig, alvorens men een beslissing
neemt.
Enige pnten zal ik noemen:
1. De huidige werkeloosheid, contai
ners, de noodzakelijke herstructue-
ring van de werkgelegenheid.
2. De dynamische ontwikkeling van
bepaalde bedrijfstakken.
3. Veel strengere selectie bij uitgifte
van terrein aan diep vaarwater.
De door de 2e Nota Ruimte Ordening
gestelde eisen t.a.o. recreatie gebieden,
de soc. econ. rentabiliteit daarvan is
moeilijk in getallen uit te drukken, de
steeds hogere eisen die de mens in de
toekomst gaat stellen aan zijn leefmi
lieu.
Ondanks deze nader te onderzoeken
problemen lees ik in Bijlage 1 blz. 49
„De wenselijkheid van een voortgaande
economische groei is evident, zowel
voor de wereld als voor ons eigen land.
Voor een groeiende bevolking kan
slechts volledige werkgelegenheid, teza
men met toeneming individuele en col
lectieve welvaart worden gerealiseerd
wanneer het nationaal product voortdu
rend stijgt. De nota van de Minister van
Ecom. Zaken van sept. 1966 spreekt die
zelfde taal.
Dat dit alles ten koste zal gaan van
recreatieve gebieden zou ik niet graag
ontkennen, maar is Voorne nu zo be
langrijk als recreatiegebied? Is Flakkee
geen mooi stuk natuur, voor de rust
zoekende mens? Schouwen en N. Bra
bant niet te vergeten, wat betekenen
afstanden in deze tijd?
Men spreekt dikwijls over de geva
ren der Chemische fabrieken, ik heb
helaas geen cijfers maar het zou me
niet verbazen als het dodental van on
gelukken t.a.v. recreatie vele malen
hoger liggen als arbeidsongevallen.
Geachte Redactie, ik hoop niet de
indruk gewekt te hebben, recreatie te
veroordelen, deze is broodnodig maar
hoofdstuk bladzijde 45 Conclusie no. 4
luidt: Het Deltagebied is van nature
bij uitstek geschikt voor de te ver
wachten Zeehavenontwikkeling, en dat
vind ik een juiste conclusie.
MIDDELHARNIS
t.b.v. het „Prins Bernhardfonds" zal
ook dit jaar de Anjeractie worden ge
houden. I.v.m. daarmee vindt de bus
collecte plaats te Middelhamis en Som-
melsdijk op vrijdag 5 en zaterdag 6
juli a.s.; tet Nieuwe Tonge en Stad
aan 't Haringvliet op vrijdag en zater
dag 29 juni a.s.
De zuivere opbrengst komt ten goede
aan het cultureel werk in de Provin
cie Zuid Holland. Ook in deze ge
meente is voor dat werk meermalen
subsidie verleend. Geeft met milde
hand.
Wil men zijn welvaart behouden en
vergroten zal men ook de middelen
moeten creëren die dat mogelijk ma
ken, vandaar dat ik de stemmen van
protest uitermate voorbarig vindt.
Geachte Redactie, het zijn maar en
kele aspecten, de materie is zo uitge
breid, heeft nog veel studie en onder
zoek nodig, niettegenstaande acht ik het
ter verduidelijking van de problematiek
van Rijnmond een bijdrage.
U nogmaals dankend voor de plaat
sing. Hoogachtend,
G. V. Rossum
Raadslid voor de P.v.d.A.
Spijkenisse
die schijn natuurlijk bewaren".
„Ik vind het ontzettend!"
„Dat vind ik ook, maar ga nu niet in
de put zitten. Dat is het slechtste wat
je doen kunt, want daardoor zou je
domheden kunnen uithalen. Ik heb me
ook nooit laten neerslaan door de moei
lijkheden waarvoor ik kwam te staan.
Als ik dat gedaan had, was ik er allang
niet meer geweest. Je weet, Mieke, wat
ik in Antwerpen kom doen. Ik hoop, dat
de stad over veertien dagen in de han
den van de Prins is. En als dat zo is,
komt alles in orde. Dan wordt Pieter
weer Roosebeke en baas van de her
berg „Het IJ" en dan ben jij zijn vrouw
en Frans Claes wordt dan weer de va
gebond, die hij al jaren geweest is.
Heus, geloof me, over veertien dagen is
Antwerpen van de Prins". Frans was er
diep in zijn hart nog niet zo zeker van,
maar hij zei dit slechts om Mieke ge
rust te stellen en om haar moed te ge
ven.
Het paard sukkelde onder dit gepraat
langzaam door, en Frans begon in de
gaten te krijgen dat de mensen bleven
stilstaan, om naar dit vreemde span te
kijken.
„Zeg Mieke, we kunnen zo niet de
hele nacht blijven doorrijden, hoor
zei hij lachend Weet jij soms waar
onze herberg staat? Ik heb er geen
flauw benul van".
„Ja zeker, op de U-kade, hoek Schut
terstraat".
„Mooi, die weet ik wel te vinden.
Vooruit beestje, we zijn er zo!"
Opeens kreeg Frans een schok.
„Mieke, wat moeten we beginnen?
Die herberg zal vast gesloten zijn, heb
jij soms de sleutel? Ik vrees, dat Pieter
die nog heeft". „Maak je maar geen
zorg, Frans. Pieter heeft in Antwerpen
een getrouwde knecht gehuurd, die met
zijn vrouw alles in orde zou brengen".
„Maar als ze Pieter kennen, dan zien
ze dadelijk..."
„Ze kennen Pietei' niet, Frans. Buur
man Lansaert heeft dat opgeknapt. Hij
heeft een brief geschreven en de sleu
tels gestuurd. Namens Pieter heeft hij
hen als knecht en meid aangenomen".
Eindelijk hadden ze de herberg be
reikt. Ze was inderdaad niet gesloten.
In de deur stond een man van omtrent
veertig jaar en naast hem stond een
vrouw van dezelfde leeftijd.
De man stapte op het wagentje toe en
zei vrolijk: „Welkom welkom mijnheer
Roosebeke, en u ook vrouw Roosebeke!
Ik ben Michel Praet, de knecht, en dit
is mijn vrouw. Gertrude heet ze. We
hebben bericht gekregen van de mole
naar en alles goed schoongemaakt".
„Gelukkig, dat is dan in orde!" zei
Frans.
Meteen sprong hij van het wagentje
en hielp daarna Mieke om er uit te
komen, door haar in zijn armen te ne
men en op straat te zetten.
(Wordt vervolgd)
