lEAnDEn niEuws
$mmfm keent de mepj!
ZEISS
Rbb
100 GULDEN
Nieuws
Bronchiletten
.Hondemastate"
Kieviten kunnen vroeg zijn na
zo'n slappe v/inter
zoveel kan
Mef modder
meer Mans
alleen
de ri-ha
u bieden.
Fa. Bernard Zn.
Düjes en Daijes
Een zeem voor iedereen
1967 was een jaar vol
„flower power"
blad
Vrijdag 23 februari 1968
No. 3664
IGER
hel
i^ ir
UÊT DS KERKEN
GEREF. KERKEN
J. Keuvelaar
WEERPRAATJE
snel bespeelbaar!
het klinkt geweldig!
betaalbaar!
Kade 7—9
MTODELHARNIS
Telefoon 2172
it
ir it
Belastingvrije spaarpremie
van 20% voor deelnemers aan
het Premie Spaarplan tot een
maximum van f 100,- per echt
paar of f 50,- per persoon
per jaar.
mwtdrqnK in tobl«tvorrit9Sc^
Eenheid en waarheid
Breedte en diepte
Verwactitingen
loor de derde en voorlopig voor de
kte maal willen we samen naden-
1 over de Oecumenische Beweging,
[zagen vorige week dat het streven
eenheid van allen die de Naam
Christus belijden, op zichzelf een
waardig streven is. De verscheurd-
I en de verdeeldheid van de Chris-
lice Kerk is een zonde die we niet
2g kunnen bewenen. En het zou
elijk een zegen zijn wanneer de
Eje bü elkaar zou brengen wat by
lar hoort. Maar dat neemt niet weg
we tegen de Oecumenische Bewe-
zoals die heden ten dage functio-
E't, grote bezwaren hebben. En over
I bezwaren wilden we het vandaag
elkaar hebben.
laar is allereerst het bezwaar dat de
heid wordt bevorderd ten koste van
raarheid. Er wordt zó geroepen om
iieid dat de vraag naar de waarheid
ledig wordt overstemd. En een een
die niet in de waarheid is gewor-
f is geen werkelijke eenheid. De
pstanders van de Oecumene spreken
Kaatste tegen. Die zeggen: „Waar de
jieid is, daar is ook de waarheid".
Ih dat moeten we op schriftuiirlijke
Men ten enenmale bestrijden. De
Irheid wordt niet geboren uit de
heid, maar de eenheid wordt gebo-
I uit de waarheid. Met andere woor-
men kan organisatorisch één zijn,
ijl er toch over allerlei fundamen-
dingen verschillend wordt gedacht.
|dat geval is er slechts een schijn-
heid. Maar ook: wanneer er nog
verschil is over de grondslagen,
het Christelijk geloof, dan behoeft
eenheid eigenlijk niet eens gezocht
vorden, dan is die eenheid ec
In dat is meteen het tweede bezwaar
fen de Oecumenische Beweging van
tijd, dat men kunstmatig bezig is
[eenheid te zoeken, terwijl de een-
niet gezocht behoeft te worden,
ht de ware eenheid is er. Wij geloven
heilige algemene Christelijke Kerk,
Igemeenschap der heiligen... Die éne
pk kunnen wij niet organiseren, die
met eerbied gezegd door God
If georganiseerd.
foals ook de Heidelbergse Catechis-
het zegt: „Dat de Zoon van God
het ganse menselijke geslacht Zich
gemeente vergadert, in enigheid
waren geloofs, van het begin der
^eld tot aan het einde..." Deze oecu-
ne is veel groter dan de oecumene
I kunstmatig tot stand moet komen.
Oecumenische Beweging van onze
1 zoekt het in de breedte, zij zoekt de
fcheid tussen allerlei kerken en ge-
jenschappen. Maar de ware oecumene
Ikt het in de diepte, zij weet zich ver-
pden met de Christenen van alle tij-
met Paulus en Augustinus, met
Ither en Calvijn, kortom met allen die
[Heere Jezus Christus liefhebben en
gehad hebben in onverderfelijkheid.
I dat is geen zaak die ons op wereld-
tigressen kan worden aangepraat,
|ar die door de Heilige Geest in het
is gewerkt
Dat wil dus niet zeggen dat we nu
I kerken en kerkjes in ons vaderland
daarbuiten maar langs elkaar heen
nnen leven. De verdeeldheid zou ons
fen moeten benauwen en beklemmen.
|ar eenheid zoeken buiten het woord
en buiten de belijdenis om, dat is
zinloze, en ik dacht zelfs zondige
figheid. Dat werkt de uitholling van
Evangelie in' de hand. Dat zien we
luwens ook bij de Oecumenische Be-
Iging, waarin veelal het Evangelie is
pmald tot een boodschap van sociale
fechtigheid en medemenselijkheid, en
lar de liefde tot de naaste vaak alleen
lar bestaat uit hulp aan de onderont-
Kkelde gebieden...
En de I.C.C.C. dan? U weet, dat is
1 organisatie van Christelijke Kerken,
een soort tegenhanger tegen de We-
Idraad van Kerken, en in deze orga-
|atie wordt een zwaar accent gelegd
I Schrift en Belijdenis. Dat is uiter-
fd te waarderen, maar toch heb ik
|en deze I.C.C.C. ook ernstige bezwa-
Al was het alleen maar het feit dat
I voor het grootste deel bestaat uit
kerken, die zich om een of andere re
den van andere kerken afgescheiden
hebben, en daardoor in de oppositie en
dikwijls ook van de oppositie leven.
Zoals de lezers weten (dat was im
mers de aanleiding tot het schrijven
van deze artikelen) zal de Assemblee
van de Wereldraad dit jaar voor de
vierde maal bijeengekomen, ditmaal in
Uppsala in Zweden. Daar zullen onder
meer de volgende onderwerpen aan de
orde worden gesteld: De eenheid van de
kerk in een kleiner wordende wereld;
De Kerk en de Zending; De rol van de
kerken in de sociale en economische
ontwikkeling; De rol van de kerken in
de internationale betrekkingen; en De
eredienst in een gesaec\ilariseerde tijd.
De verwachtingen van deze bijeen
komst zijn nogal hoog gespannen. Voor
al het feit dat op de vorige bijeenkomst
in New Delhi werd besloten, de Inter
nationale Zendingsraad in de Wereld
raad te laten opgaan, alsook de veran
deringen die zich beginnen te voltrek
ken in Rome geven hoop op een verder
naar elkaar toegroeien.
Het is misschien beter onze verwach
tingen niet zo hoog te spannen. We kun
nen alleen verwachting hebben van die
God, Die door al het mensenwerk heen
bezig is Zich een gemeente te vergade
ren. En die gemeente is één, ook al zou
zij over honderden kerken verspreid
zijn
WAARNEMER.
Er wordt in Melissant gesjouwd,
'n Bejaardencentrum moet gebouwd;
een bouwwerk, voor Flakkee uniek
't wordt daar beslist wel magnifiek,
al is daarvan nog niets te zien.
Maar dan toch volgend jaar misschien.
Men werkt er op, 't moet spoedig klaar
al duurt 't nog wel het hele jaar.
Maar toch... het gaat verbazend snel,
en 't is beslist de moeite wel
daar eens te kijken hoe het gaat.
Het bouwterrein, nog niet bestraat
is werkelijk een brei-moeras,
echt zoiets als het eertijds was
voor 't werd ontworsteld aan de zee.
't Valt voor de mensen daar niet mee
te baggeren door de taaie brei
der beruchte Melissantse klei.
Want al verzet je maar een been
dan ben je slik van „top tot teen".
Zo is 't met al een heel getob,
te werken daar is heus geen job.
Nochtans staat men gewoon versteld.
En daarom mag niet onvermeld...
het ganse „bouwvak-personeel"
presteren hier toch wonderveel.
Men sprak mij aan: „geloof me man,
je wordt er „Sikkeneurig" van;
die klei zit ons hier danig dwars,
en wat j' ook doet, het helpt geen snars.
Je ziet nu zelf hoe of 't hier gaat,
het is in één woord „desolaat".
Toch werkt men, ondanks tegenspoed
weer rustig verder; 't gaat op moed.
Het gaat op hoop van droger weer,
vanzelf presteer je dan ook meer.
Eén ding staat vast, op Melissant
bouwt men dit huis echt niet op zand.
En als straks, na verloop van tijd
dit „modderbad" is geplaveid
dan zegt men: ('k breek beslist geen lans)
„men is op Melissant veel Mans".
NED. HERV. KERK
Beroepen te Valburg A. Baars te Pa-
pendrecht; Delf shaven J. de Bruyn te
Krimpen aan de Lek; Hardinxveld K.
Schipper te Middelharnis; Dussen G.
Smeling te Schoonrewoerd; Capelle a.
d. IJssel N. Kleermaker te Rotterdam;
Woerden G. v. Estrik te Genemuiden.
Bedankt voor Nunspeet L. Blok te
Ridderkerk; Kampen, Oldebroek en
Wijk bij Heusden J. H. Vlijm te Krim
pen a. d. IJssel; Ouddorp E. Schimmel
te Harderwijk; Ede J. Boogaard te Emst
Rijssen A. Noordergraaf te Oldebroek.
Ds. R. de Bruin te Lunteren is voor
een rustkuur in het ziekenhuis te Ben-
nekom opgenomen. Ook na zijn ontslag
uit 't ziekenhuis zal hij nog geruime tijd
zijn werkzaamheden niet kunnen her
vatten.
Bond voor Inw. Zending op G.G.
Deze bond zal D.V. 24 febr. a.s. haar
jaarvergadering houden in het C. B.
gebouw te Utrecht. De aftredende
Hoofdbestuursleden Ds. J. C. Terlouw te
Lage Vuurse; Ds. J. Vermaas te Huizen
en de heer G. v. Rossum te Amersfoort
zijn herkiesbaar. Ds. A. Noordegraaf te
Oldenbroek zal refereren over „De be
kering als organisatorisch probleem".
Te Huizen overleed Mevr. M. E. Neel,
weduwe van wijlen Ds. B. Batelaan, in
de leeftijd van 86 jaar. Ds. Batelaar
stond in het laatst van zijn leven te
Huizen, waar hij tijdens een kerkdienst,
waarin hij voorging plotseling overleed.
Dit gebeurde in 1932. Hij was destijds
een zeer begeerd predikant, welke grote
bekendheid genoot in de kring der Ger.
Bond.
Beroepen te Hoorn en Zwartsluis A. v.
d. Zwaag te Den Boer (voorheen te Stad
aan 't Haringvliet); Wormerveer G. v. d.
Veere te Hardegarijp; Luttelgeest T.
Dillingh te Fernaard; Leimuiden D.
Averes, kand. te Oosterwold; Broekster-
woude - Donkerbroek - Geesteren -
Hantum - Holwerd - Krabbendijke -
Molenaarsgraaf - Hardinxveld - Tholen
en Zwammerdam A. Dronkert, kand. te
Leiden; Amsterdam (als docent aan de
Theol. School te Djakarta) L. Oranje te
Baarn; Ouderkerk a. d. Amstel W. Ob-
bink, kand. te Amsterdam; Leeuwarden
H. Dijkstra te Spijk; Oude en Nieuwe
Wetering J. de Hoop te Zwartebroek.
Aang. naar Amsterdam L. Oranje te
Baarn; Hattem T. v. d. Wey te Emmen;
Vinkeveen P. Paal kand. te Amsterdam.
Bedankt voor Gerkesklooster J. de
Ruiter te Haikema; Ds. W. Koele te Ens
(N.O.P.) is benoemd tot legerpredikant
in lang verband.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Grootegast en Gerkes
klooster H. Mosterd te Harderwijk; Loe-
nen aan de Vecht A. Kamer te Hyken;
Marum en Pernis E. Teunis te Monster.
Bedankt voor Axel en Berkum R. te
Velde te Schildwolde.
Utrecht - Voorburg: Ds. M. J. C. Blok
nam afscheid Van de kerk te Utrecht
met Joh. 14 27 en deed intrede te
Voorburg met Matth. 28 30, na beves
tiging door ds. C. Trimp te Groningen.
CHR. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Schiedam B. Bijleveld
te Bussum; 's Gravenhage en 's Gra-
venzande J. v. Amstel te Middelburg;
St. Thomas (Canada) J. Westerink te
Haamstede; Deventer H. Biesma te
Stadskanaal.
Prof. J. J. v. d. Schuit, die onlangs
voor de tweede maal werd geopereerd,
maakt het boven verwachting goed. Hij
hoopt binnenkort het ziekenhuis te ver
laten.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te 's Gravenhage-Z. en Vlis-
singen J. v. Haaren te Amersfoort; Joel
den C. V. d. Poel te Yerseke; Veenendaal
en Z.-Beijerland A. Hoogerland te Wer
kendam; Waardenburg C. Wisse te El-
speet.
Bedankt voor Rijssen C. Harinck te
Utrecht; Oosterland C. Wisse te Elspeet;
Middelharnis D. Hakkenberg te Dord
recht; Enschede P. Honkoop te Kam
pen; Rilland Bath G. v. d. Noort te Ca
pelle a. d. IJssel.
Op de classisvergadering van Tholen
kwam o.m. ter sprake de bezwaren die
sommige ambtsdragers hebben tegen
het reizen van predikanten op zondag
om elders een predikdienst te vervullen.
De classis besloot om deze bezwaren
kenbaar te maken op de Particuliere
Synode. Tot zover dit bericht. Wij teke
nen hierbij aan dat het ons bevreemdt,
dat er wel bezwaren zijn om het Evan
gelie op zondag elders te prediken, maar
blijkbaar niet om het elders te beluiste
ren. Hiervan wordt reeds jaar en dag
een overvloedig gebruik gemaakt.
BRILLENGLAZEN
by de speciaalzaak
Zandpad 32 - BUddelhamls
van onze weerkundige medewerker)
Een weervoorspeller is de Kievit niet,
maar wel een juiste barometer van het
vroege of late lenteweer. Blijft het lang
koud dan kan zij haar ei niet kwijt;
zijn februari en begin maart opvallend
warm dan riskeert zij alle eventueel nog
volgende koude golven en Maartse bui
en, dan kan zij niet langer wachten en
„moet" zij haar ei kwijt. De datum,
waarop het eerste kievitsei in ons land
wordt gevonden, hangt nauw samen met
het gemiddelde temperatuurverloop, zo
wel van februari als van begin maart.
Vanaf 1897 (dus al zo'n 70 jaren lang)
heeft men van deze vinddata van het
eerste ei aantekening gehouden. Zo
werd het record-vroegste ei op 4 maart
1961 bij Vaassen (Gld.) gevonden. Ver
wonderlijk déze datum niet, want fe
bruari had een gemiddelde temperatuur
van ruim 4 graden boven normaal te
zien gegeven, hetgeen de kievit tot deze
record-vroege leg heeft gebracht. Zij
heeft het daarna in dat jaar niet altijd
even gemakkelijk gehad, want al was zij
dan haar eerste ei kwijt, later in maart
kwam er toch nog een koudegolf met
sneeuw en 's nachts matige vorst.
VROEGE EN LATE EIEREN
In een bijzonder koude maart met
meer dan 20 vorstnachten komt de kie
vit heel laat „op leg", zoals in 1955 bleek
toen het eerste ei record-laat, n.l. op 28
maart werd gevonden.
In 1959 op 11 maart; 1960 op 15 maart
1961 (record vroeg) 4 maart; in 1962 veel
later als gevolg van veel nachtvorst n.l.
24 maart. De strenge winter van 1963
verdween eerst op 5 maart, maar daar
na werd het snel zacht weer, waardoor
het eerste ei niet bar laat werd ge
vonden n.l. op 17 maart te Denekamp.
In 1964 op 25 maart te Ederveen; 1965
20 maart te Oosterzee (Fr.) en Schagen
(N.-H.), 1966 op 7 maart bij Amsterdam
en verleden jaar ook op 7 maart bij
Tilburg.
De fenologische afdeling van het K.N.
Dankzij het aantal voetmaten
(toonhoogtes) zijn alle Ri-ha or
gels zeer gemakkelijk te bespe
len. Ri-ha biedt u 5 toonhoogtes
per toets. U kunt hem desnoods
met één vinger bespelen.
Door meer kontrast in klankkleur
en de grotere volheid van toon.
Mede hierdoor heeft het Ri-ha
orgel een toonaangevend karakter
gekregen.
Dankzij de grote produktle met
export naar alle werelddelen kun
nen In Ri-ha orgels veel meer
speelmogelijkheden Ingebouwd
worden voor een lagere prijs.
Voor f 1.995,- heeft u reeds een
volwaardig Ri-ha produkt (4-korig
en Preset-registratie. Keuze
uit 8 modellen en 3 houtsoorten.
M.I., die zich ook bezig houdt met het
voorspellen van de bloei van appel- en
perebomen in ons land (dit aan de hand
van het tijdstip van bladontplooiing bij
de wilde kastanje), voorspelt vaak de
vinddatum van het eerste kievitsei.
SLAPPE WINTER
Al zullen eerst eind volgende week
de officiële wintercijfers bekend wor
den, (de klimatologische winter ein
digt op de laatste februaridag) zeker is
al, dat deze winter, evenals die van ver
leden jaar, als een wat slappe winter
kan worden geboekt. Het enig opmer
kelijke is geweest de korte maar in de
oostelijke helft van ons land zeer in
tense vorstperiode in de tweede januari-
week, met in het noorden, oosten en
zuiden van ons land meer dan 20 gra
den vorst, hetgeen maar zelden in een
zo korte vorstperiode voorkomt.
Na half januari is de ontwikkeling
weken achtereen zodanig geweest, dat
we haar maar het beste snel kunnen
vergeten. Door de weinig vorst is de
temperatuur van het Noordzeewater
ook aan de hoge kant gebleven. In echt
strenge winters zoals in 1963, heeft de
Noordzee eind februari nog een tem
peratuur dicht bij het vriespunt, mo
menteel wordt er door de lichtschepen
voor onze kust 5 soms zelfs zes graden
gemeten, hetgeen boven normaal is te
noemen.
Na zoveel gekwakkel is het te hopen
dat februari nog de kortste weg naar
het voorjaar gaat aanwijzen, zodat
maart zich eens weer als een gunstige
lentemaand kan gedragen.
RIJMEN VAN TIJMEN
't Aantal sigaretten
Dat gerookt wordt, stijgt.
Zodat iedere roker,
Hier zijn trek wel krijgt.
Zes en zestig pakjes.
Rookt nu elk per jaar.
Dat is 't dus gemiddeld.
Wie is de sigaar?
Vrouwelijke rokers,
Roken weer veel meer.
Want daar is de stijging
't Sterkste deze keer.
Anti-rook-reclame,
Geeft al weinig baat.
Daar men immers toch niet
Al dat roken laat.
Als dat zo blijft doorgaan,
Zal het rookgordijn,
In nabije toekomst.
Nog wel dikker zijn.
Zes en zestig pakjes.
Voor 'n elk per jaar.
Nog niet meegerekend,
d' Extra f eestsigaar!
Delft is wel zeer kostbaar,
Ziend' op 't onderwijs.
De T.H. ter plaatse.
Wordt van zorg haast grijs,
't Loopt in de miljoenen.
Wat het daar wel kost.
En toch is 't gelukkig.
Nog geen schadepost.
Want het is een prachtig
Nuttig instituut,
't Kost driehonderd gulden,
ledere minuut.
Reken dat eens even,
In één jaar dus na.
Tientallen miljoenen,
Hebt ge dan aldra.
Toch is Delft onmisbaar.
Er wordt gestudeerd.
Zodat dit geval daar.
Nog steeds goed floreert.
Sijmen zal wel dokken.
Kosten geen bezwaar.
Ingenieurs, men maakt ze
Daar goed kant en klaar.
Wegenbouwers kunnen,
Straks goed aan de slag.
Nieuwe wegennetten,
Komen voor de dag.
Splinternieuwe bruggen,
Legt men strakjes aan.
Op dit bouwprogramma.
Blijkt heel veel te staan.
Binnen vijftien jaren.
Alles kant en klaar,
't Wroeten als de mollen,
Komt straks openbaar.
Goede rechte wegen.
Zijn een eerste eis.
Een en ander tegen
Een vrij hoge prijs,
't Wegenbouwprogramma,
Toont zeer duidelijk aan,
Dat men in die zaken,
Heus niet stil kèn staan.
Spaarvormen (evl. te combineren):
spaarkasinschrijvingen
hypotheekaflossingen
spaarbewijzen
effectenbewijzen
levensverzekeringen
garantiekredietaflossingen
Nadere inlichtingen bij Spaarbanken,
Boerenleenbanken, Raiffeisenbanken,
Postkantoren. Banken, Borgstellings
fondsen, Hypotlieekbanken, Bouwfond
sen, Spaarkassen, Levensverzekering-
maatschappijen, assurantie-tussenper
sonen en de Sociale Verzekeringsbank.
Of vraag per briefkaart aan Premie
Spaarplan, Postbus 51, Den Haag, vrij
blijvend de brochure over dit nationale
plan.
Eigenlijk hebben wij dat eerste kie
vitsei niet eens nodig. Ook al zou het
niet gelegd worden, dan barstten wij bij
het eerste lentekrieken toch al los in
een onstuitbaar klop-veeg-en-zuigwerk.
De schoonmaakdrift bruist ons nu een
maal door het bloed. Dat is nooit tegen
te houden.
Dan is er geen stofdoek, die nog een
ogenblik rust krijgt, geen boender en
geen spons, die nog eens ontspannen in
een hoek kurmen liggen.
Een belangrijk attribuut in deze tijd
van stofwolken en schuimbergen is de
zemenlap. Een delicaat artikel, waar
voorzichtig mee wordt omgesprongen:
het is immers duur, en het moet „lang
mee". Zelfs vader, die de zeem zo graag
gebruikt om de laatste hand aan zijn
pas gewassen automobiel te leggen,
wordt vaak op z'n vingers getikt.
Sinds kort brengt de AKU echter een
synthetische zeem op de markt, die een
stuk goedkoper is dan het klassieke
produkt, en die bovendien langer mee
gaat. De door de Nederlandse Vereni
ging van Huisvrouwen goedgekeurde
zeem heeft een flink formaat (44 x 37
cm) en is bestand tegen wasmiddelen,
ammoniak, azijn en spiritus. Bovendien
is hij niet gevoelig voor bacteriën en
kan dus niet rotten.
Voor automobilisten zal de zeem bin
nenkort in de handel gebracht worden
in een speciaal voor het vochtig bewa
ren vervaardigde plastic koker. Vader
en moeder kunnen dan fijn ieder hun
eigen zeem hebben.
Uit de jaarcijfers van Fleurop-Inter-
flora-Nederland over 1967 blijkt over
duidelijk dat bloemen vorig jaar een
zeer grote rol hebben gespeeld in ons
leven.
Zo zonden de Nederlanders elkaar bij
na 30.000 bloemengroeten méér, dan in
1966 het geval was, namelijk 734.929.
(In 1966 705.067).
In geld uitgedrukt gaf de Nederlan
der in 1967 S.so/o méér uit aan het ver
zenden van bloemengroeten.
Was tot voor kort de meimaand
met moederdag een topmaand voor
de 1450 Fleurop-bloemisten; de decem
bermaand is nu topmaand geworden,
met bijna 90.000 bloemengroeten, die
wij elkaar binnen 's lands grenzen toe
zonden. Uit de cijfers blijkt voorts, dat
de bloemenchèque „Kijk in m'n hart"
snel aan populariteit wint. Hiervan
werden er in twee jaar tijd ruim twee
maal zoveel verzonden n.l. 1329 in 1965
tegen 3413 in 1967.
[ERVOLGVERHAAL
door
HERMAN DE MUINCK
m nam afscheid, de hand van Lucie
_s langer vasthoudend. Maar dat
Irkte zij niet eens op.
|Dag, Lucie. Binnenkort schrijf ik,
Ipoed, Jan".
fnkeie ogenblikken later reed Ga-
lelle, opgewekt pratend (Lucie kon
goed zien door de ruit, al was die
beslagen) de oprijlaan door, de weg
ff Westgouwe op.
Zij verliet het vertrek. Tranen brand-
Ji m haar ogen. „Nog koffie, kind?"
|Was om te gieren, als er niets on-
iispellends in lag. Dat was al te
Pendelijk. Wat voerde dat mens in
|ar schild?
^0 gauw de gelegenheid er voor was
gon mevrouw Van Adrigem, met haar
|n alleen, te informeren.
jEen aardige jongen, die Fottema. Is
bevriend met Lucie?"
|.0, die twee kennen elkaar al jaren.
J3 Kwam hiei; in de vakanties heel
|aK. Maar dat is nu afgelopen. Je hebt
f gehoord. Hij kwam afscheid nemen.
Ja, een aardige jongen. Maar de hoofd
zaak is, dat hij intelligent is. Daar zit
een kop op. Hij zal vlugger voor arts
klaar zijn dan normaal. En dan is hij
nog niet tevreden".
„Wat dan?"
„Hij hoopt direct door te kurmen gaan
voor chirurg. Maar tja, het geld speelt
een rol. Een oom zorgt nu voor zijn
studie, want zijn vader kan die niet be
talen. Een vrij groot gezin. En een pre
dikant verdient niet te veel, heb ik wel
eens gehoord".
„Wat is eigenlijk de bedoeling?" vroeg
zij langs haar neus weg. „Moeten Lu
cie en hij een paar worden?"
Hij haalde de schouders op.
„'k Weet er niets van. Zij gaan kame-
raadschappelijk met elkaar om. Maar
van verloving is tot nu geen sprake.
Janny had het graag gezien, maar in
vloed heeft zij er nooit op uitgeoefend".
„Zou jij het wel willen zien?"
„Och ja, waarom niet? Maar ik be
moei me er niet mee. Nu hij hier niet
meer komt bloedt die vriendschap van
zelf dood".
Mevrouw Van Adrigem dacht er an
ders over. Hoewel Fottema niet luid
had gesproken, had zij duidelijk ver
staan, dat hij tot Lucie zeide: „Binnen
kort sclirijf ik, hoor".
„Aardige vent, hé, Gabrielle? Ten
minste, dat vind ik".
't Was in de namiddag van die no
vemberdag. Het tweetal zat weer in de
huiskamer. Lucie was boven, Emil aan
het lesgeven.
„Ja, leuke jongen. En dan dokter".
„Chirurg, bedoel je".
„Chirurg?"
„Ja, 'k heb met vader over hem ge
praat. Hij wordt chirurg".
„Nu, dan boft Lucie wel".
„Lucie? acht je, dat er tussen die
twee iets bestond? Volgens haar vader
niet in het minst. Gewoon vriendschap.
Die Fottema is nu net een party voor
jou, Gabrielle. Beter dan Ribbius. Je
vond hem leuk, heb ik gemerkt. Je hebt
hem zó".
„Wie? Ribbius?" vroeg het meisje,
met afkeer.
„Ben je mal! Ribbius! Hoe kom je er
bij!"
„Die moet ik tenminste niet".
Gabrielle had op een feestje in Zee
stad kennis gemaakt met Henk Ribbius
van de firma Ribbius, een kleine rederij
die twee motorboten bezat, welke een
vrachtgoederendienst onderhielden tus
sen Zeestad en Rotterdam en Amster
dam. Henk Ribbius was een van de
twee firmanten, vader en zoon. Van
Adrigem mocht beiden graag, maar Ga
brielle moest niets van de hofmakerij
van de zoon hebben.
Nu, het zal je weinig kosten, Fotte
ma te winnen".
„En Lucie dan? Ik wil hem niet van
haar aftroggelen".
„Och, mallerd, dat doe je niet. Er is
niets tussen die twee. Maar het kan
natuurlijk nog komen. Jij moet haar
vóór zijn, dat is alles. Tussen die twee
moet geen briefwisseling zijn of komen.
Je moet op je qui vive zijn".
„Wat kan ik daar nu aan doen?"
vroeg Gabrielle. „Hij komt hier niet
eens meer, heeft afscheid genomen".
„Je kunt hem eens opzoeken in
Utrecht. Zijn adres worden we wel ge
waar. En zij mag geen brieven ont
vangen. Dan bloedt het hele geval dood"
Gabrielle keek haar moeder scherp
aan. „Is u weer wat van plan? U zet
altijd door. Zonder scrupules. Altijd ge
daan".
„Toe, laten we daarover niet praten.
We komen er toch niet verder mee. Er
is nu eenmaal verschil in temperament.
En, ik wilde jullie goed opvoeden; ook
laten leren. Het salaris van je vader,
nu, dat was te weinig om van te leven
en te veel om van te sterven. En toen
dat onnozele pensioentje. Ik moest wel,
ook voor jullie".
Gabrielle lachte, min of meer smalend.
„U redt u er aardig uit. Maar enfin,
u hebt gelijk, er niet meer over te wil
len praten. Maar hengelen om een man
te krijgen, neen..."
„Waarom niet? Dat is toch heel ge
woon. Ik verg toch niet van je, dat je
doet, wat ik gedaan heb?"
„Dat zou er nog bij moeten komen",
smaalde Gabrielle. „Dan wierp ik mij
nog liever in de Seine. Maar ik wil op
die manier Lucie niet in de wielen rij
den".
„Dwaas! Dat doe je niet. Het zijn de
eigen woorden van je vader, dat er
niets tussen die twee is. Vond je Lucie
sorhs erg enthousiast, toen hij er was?"
„Helemaal niet. Stom vervelend".
„Juist, het kon haar weinig schelen,
dacht ik. Maar je kunt nooit weten op
de duur. Vooral als er geregeld brief
wisseling komt. Dat mag niet. Die brie
ven moeten onderschept worden. Dat
kan hier gemakkelijk genoeg..."
„Maman!"
„Nu, je behoeft het niet te doen. Je
moet het zelf weten. Maar je laat je een
goede kans ontglippen".
Hierbij bleef het gesprek, dat wil
zeggen: voor die dag. Wat mevrouw
Van Adrigem zich in het hoofd zette,
liet zij evenwel niet los. De eerstvol
gende dagen kwam zij er steeds op te
rug. „Als die twee geen contact meer
met elkaar hebben, heb je een gemak
kelijke overwinning. Hij vond je aardig
en jij még hem. Nu, dan komt het toch
voor elkaar, Gabrielle. Je kunt geen
betere partij doen".
Gabrielle zwichtte voor de overtui
gingskracht van haar moeder. Dat was
niets bizonders. En niet voor de eerste
maal. Daarbij kwam nog, dat zij voor
het idee heel veel voelde. Hij was toch
een aardige, sympathieke jongen...
„Je hebt dus anders niets te doen dan
de post nazien en als er een brief van
hem mocht zijn, die onderscheppen. En
ook opletten, of zij hem niet schrijft.
Dat is alles".
Het was eerst na kerstmis, dat er een
brief voor Lucie uit Utrecht was. Even
aarzelde Gabrielle, legde de brief terug,
maar pakte die weer op en liep er mee
weg. Op haar kamer wierp zij het
schrijven, zonder het geopend te hebben
in het vuur. Alleen het adres in Utrecht
dat achter op het couvert stond, noteer
de zij.
Er verliepen enkele weken. Toen was
er bij de uitgaande post een brief van
Lucie aan hem. Die zou Utrecht nooit
bereiken
Haar aanvankelijke bezwaren waren
weggenomen, nu zij al twee maal een
brief had onderschept.
Nadien, met wel vier, vijf weken er
tussen, kwamen er nog twee brieven uit
Utrecht. En toen was het afgelopen.
Lucie schreef blijkbaar niet meer.
HOOFDSTUK XXII
't Was vinnig koud. Een scherpe oos
tenwind had de wateren gestold en op
de stadsgrachten van Zeestad werd
druk gereden.
Even buiten de Nagelpoort, aan de
weg naar Schouwenburg waren enkele
niet al te grote landhuizen gebouwd, in
één waarvan Van Stralen was gaan wo
nen, toen hij eenmaal mededirecteur
van het Van Adrigem N.V. geworden
was.
