PESCH
bij 4 pakjes
nu 40 extra zegels
per pakje 42
ROZQIOmiJIUII
numet
30 extra zegels
per pot 120
i CAMERA'S
)ók
reert,
p
op
Itaat
.hij
|ookt,(ü
ijft
[lijk
Ackter
de grenspaal
Wegwijzer met aanduiding
Hellegatsplein" verdwijnt
i
)llen,
ken!
Hondemastate"
iddorp - Middelharnis X
g|<
'Opleiding
Ziekenverzorgster
ubiieum dokter Buth
Felijk
»LAAT-en SPUITWERK
'I
met dubbel aantal zegels
met dubbel aantal zegels
Prachtige
O Ook voor
FOTOGRAFIE
J. ZANDSTRA
SOMMELSDIJK
[januari 19|H, 23 januari 1968.
„EILANDEN-NIEUWS"
Bladz. 3
Speciaal ingericht voor goed
Vlotte afwerking.
i
-
g.^uC^U-.X
SHAG
lEEGINR. „DER BÖEDE K0UDEKERKE(W>
|1 maart a.s. begint weer een nieuwe voorop-
voor het staatserkend diploma ziekenver-
Sster.
atingseisen: in de maand maart ten minste
17 jaar oud zijn en enige jaren voortgezet
onderwijs hebben genoten (huishoudschool,
ULO e.d.)
[oden wordt: een prettige werkkring en een
gedegen opleiding. Tijdens de vooroplei
ding van 2 maanden (tevens proeftijd) een
bruto salaris van 435,89, daarna 450,89
per maand.
Tevens kunnen nog enkele assistenten in
de huishouding worden geplaatst.
Leeftijd vanaf 15 jaar. Salariëring naar
leeftijd en ervaring.
Voor het verrichten van onregelmatige
diensten wordt een extra toeslag verstrekt.
Vijfdaagse werkweek. 6% vakantietoeslag.
In- of extern.
'5 Inüchtingen: wórden verstrekt door de direktrice
Zr. A. van Rooyen (tel. 01185 - 216).
citaties: te richten aan de Stichting „Ver
pleeg- en Rusthuizen Zeeland", Rouaanse-
kaai 35, Middelburg.
Deze chintz-poplin slaapzak, met 1200
gram Acrylvulling, met poplin binnenkant,
is volledig in ruiten doorgestikt, zodat de
vulling niet kan verschuiven.
De slaapzak is rondom voorzien van
ritssluiting en mede door de royale maat
n.l. 160 cm, bij 190 cm. (snijmaat) kan
ze tevens als deken of sprei gebruikt
worden. Zolang de voorraad strekt.
(vervolg van pag. 2)
3e in D(
IMÉfcift
Kk2
^■nn
jjBroE
.woning was en is een centrum
lp en genezing en dat zullen de
.lenaren nooit vergeten" verze-
'Öe'spr. Hij bood dokter Buth een
leelte van de gehouden receptie aan
wenste hem een goede verdere pe-
ie in Den Bommel: „U bent nog jong
ijft alsmaar nog jong..."
Ijkzuster, zr. Vrij die tien jaar in
nmel werkt wist uit hoofde van
Iroep hoe grote consequenties de
ïvan dorpsarts meebrengt. „Door
samenwerking die is ontstaan is er
i band ontstaan en dat doet mij ook
t delen in de vreugde van vandaag"
ld Zr. Vrij. Zij herinnerde aan de
%pnma ng^e bij genezingen en het gevoel
ag. 1 onmacht, wanneer een zieke niet
er herstelt.
tollen, ai Tvenste de dokter en zijn gezin
fneden is. jaren van voorspoed en geluk
1 I namens het comité overhandigde
foken, hen een reischeque!
engd is. huisarts een ongelofelijk moei-
beroep heeft verzekerde ook dokter
izeveld uit Ouddorp, sprekend na
ns de afdeling Goeree-Overflakkee
i de Kon. Ned. My ter bevordering
OXy 1 de geneeskunst. „Er wordt veel van
Jr dokter gevraagd en hij heeft veel
fiïrlf veel kennis en opofferings-
j indheid nodig" wist dokter Ruize-
d. Hij overhandigde zijn jubilerende
JW lega een platenbon.
Ihr. G. A. Winkels sprak namens het
I 'Jj.. Gele Kruis te Achthuizen. Hij prees
111QL. to Buth mede voor zijn belangstel-
l op sociaal gebied. Dhr. Winkels
m hoeveel waarde wordt ge-
ht aan „wat de dokter zegt".
I tele woorden van een arts hebben
^31 een geweldige betekenis. „Mis-
ien is het wel eens lastig als u weg-
oepen wordt maar weet dan dat aan
>s wat U doet heel veel waarde wordt
lecht" verzekerde dhr. Winkels. Hij
gj" ld de dokter een boekenbon aan.
'roede woorden ook werden gespro-
1 door de directeur van de CLANAG,
itrolelaboratorium van de Neder-
Het overlijden van de president van
Zuid-Afrika, dr. Th. E, Donges, heeft
in de pers niet veel aandacht gehad. Dit
is niet zozeer gekomen door het feit,
dat dr. Donges maar kort aan het be
wind is geweest, doch o.i. hebben de be
richten over de harttranplantaties in
zijn land en in de Ver. Staten het heen
gaan van Zuid-Afrika's eerste burger
naar de achtergrond verdrongen.
Theophilus Ebenhaezer Donges is nog
geen jaar president geweest. Op 28 fe
bruari 1967 werd hij tot het ambt ge
roepen, toen hij president Swart op
volgde. Hij behoorde tot de Nationale
Partij, die reeds jaren aan de macht is
landse Apotheekhoudende geneeskundi
gen en namens het Alg. bestuur van het
ziekenfonds W.Z.E. De dankbetuigingen
aan dokter Buth gericht gingen verge
zeld van een mooi geschenk.
Een deputatie van de beide lagere
scholen bood haar gelukwensen in
dichtvorm aan met een prachtige fruit
mand, daarna kwam Zr. Vrij nog eens
aan het (dicht)woord waarbij zij een
terugblik gaf op de voorbije 25 jaren.
Zeer royaal.
Dokter Buth sprak een hartelijk
dankwoord voor de wat hij noemde
„zeer royale" huldiging. Hij zegde de
verschillende woordvoerders allen dank
voor de gesproken woorden en de ont
vangen geschenken. Het aandeel van
zijn vrouw in zijn werk achtte hij van
zeer grote betekenis. Ook het tegen
woordige en vroegere huispersoneel
werd door dokter Buth hartelijk dank
gezegd voor hun werkzaamheden en het
adviseren die hen tot ware E.H.B.O.'ers
maakte! Tot slot van de middag kreeg
de bevolking gelegenheid de dokter en
gezin de hand te drukken. Het werd een
prachtige middag.
en nam tal van jaren een vooraanstaan
de plaats in de politiek in. In 1941 werd
hij parlementslid en zeven jaar later
kreeg hij zitting in de regering als mi
nister van financiën. Als zodanig ijver
de hij voor een krachtige ontwikkeling
van de Zuidafrikaanse economie, want
hij begreep goed, dat men het commu
nisme op een doelmatige manier kan
bestrijden door een volk omhoog te
brengen.
Tijdens zijn ministerschap deed hij
veel voor zijn land om de industriali
satie te bevorderen om de gekleurde
bevolking van zijn land arbeid te ver
schaffen. Hij was een voorstander van
de apartheidspolitiek, hoewel hij daarin
volgens sommigen van zijn politieke
medestanders een gematigd standpunt
vertolkte. Hij was wat de rassenaange-
legenheden betreft nogal soepel, het
geen echter niet wegnam, dat hij toch
verschillende apartheids wetten van vrij
verstrekkende aard door het parlement
zag aangenomen, toen hij van de rege
ring deel uitmaakte.
Veel verwachting.
Men had juist van president Donges
veel verwacht, doch al vrij spoedig na
het aanvaarden van zijn ambt, namelijk
in april van vorig jaar, werd hij door
een beroerte getroffen. Hij herstelde
aanvankelijk langzaam, maar het zou
nog lang duren voor hij zijn ambt weer
kon uitoefenen. In het najaar werd hij
getroffen door een hersenbloeding, wel
ke na verloop van tijd de dood tenge
volge had.
Dr. Donges heeft niet als president
zijn grote verdienste gehad voor zijn
land, doch als minister en tijdens dat
„bewind" is Zuid-Afrika met sprongen
vooruit gegaan. Hij was een warm
voorstander van goede betrekkingen
met ons land, waarom hij het betreurde,
dat Nederland een vrij koele houding
inneemt t.o.v. Zuid-Afrika. Dat was in
vele opzichten een teleurstelling voor
dr. Donges, die ondanks de kritiek in de
Verenigde Naties en in de wereldpers
met vaste hand de juiste koers voor
zijn land bepaalde en die consequent
volgde.
Zware taak.
Hij moest destijds na de dood van dr.
Verwoerd in 1966 korte tijd diens taak
overnemen, totdat een nieuwe premier
was gekozen en toen hij vorig jaar tot
het hoge ambt van president werd ge
kozen, besefte hij zeer goed, dat een
zware taak op zijn schouders werd ge
legd, een zware taak door de wereld
situatie en door de houding, die het
merendeel van de landen in de V.N. te
genover zijn land innam en nog in
neemt.
Het Hooggerechtshof van Zuid-Afrika
dat onlangs moest constateren, dat dr.
Donges zijn ambt niet langer kon uit
oefenen en deswege voorbereidingen
trof voor nieuwe presidentsverkiezin
gen, zal deze beslissing niet gemakke
lijk hebben genomen. Het hof zal het
ongetwijfeld gedaan hebben in het be
sef, dat Zuid-Afrika veel dank aan
Donges, de zoon uit een eenvoudig pre
dikantsgezin, verschuldigd is.
Ogen op Kaapstad gericht.
Het heengaan van president Donges
viel samen met het feit, dat de ogen
van de gehele medische wereld op Zuid-
Afrika, op Kaapstad zijn gericht.
In hetzelfde ziekenhuis, waar dr. Don
ges stierf, genaamd „Groote Schuur",
verrichtte dr. Barnard de tweede hart-
plantatie, die zovele pennen en tongen
in beweging heeft gebracht. Na de eer
ste hartoperatie, waarbij het hart van
een dode in het lichaam van een ander
mens werd overgeplant, en die helaas
niet tot gevolg had dat die ander in
leven bleef, wordt nu in spanning af
gewacht, of de tweede wel het behoud
van het leven van dr. Blaiberg zal be
tekenen.
Wij kunnen de uitspraken van ds. G.
A. Zijderveld uit Middelburg, die vorig
jaar Zuid-Afrika uit eigen ogen heeft
aanschouwd, en die in het S.G.P. week
blad „De Banier" schreef, dat Neder
land trots kan zijn op het Zuid-Afri
kaanse broedervolk, zeker goed begrij
pen. De medische wereld is thans tot
veel in staat en dat is verheugend te
noemen. Maar aan een harttransplan-
ir Naam oorzaak van veel
misverstanden.
De uit 1964 daterende A.N.W.B. weg-
wijzers met de aanduiding „Hellegat-
plein", welke naam zoveel verwarring
heeft gesticht dat de P.Z.C, het Helle-
gatplein „het plein der misverstanden"
noemt zullen spoedig allemaal verdwe
nen zijn. Langs de „bruggenroute" zul
len wegwijzers worden geplaatst die en
kel de plaatsnamen „Rotterdam en Vlis-
singen" dragen.
De aanduiding „Hellegatplein" die
sinds de opening van de Haringvliet-
brug op de wegwijzers van en naar
Flakkee werd gebruikt heeft tal van
automobilisten met een gemiddelde geo
grafische kennis voor een probleem ge
steld. In de verste verte konden velen
niet bevroeden dat met het Hellegat
plein het toekomstig verkeersplein aan
de Westzijde van de Haringvlietbrug
werd bedoeld. Zekerheidshalve hebben
tal van automobilisten het plein gela
ten voor wat het was en een andere
route naar Zeeland genomen.
De A.N.W.B. die al spoedig na de op
stelling van deze borden klachten ont
ving verwachtte aanvankelijk dat het
begrip „Hellegatplein" wel voldoende
tatie zit niet alleen een medische, maar
ook een zedelijke, ja een godsdienstige
kant. Wij worden hier vanuit Zuid-
Afrika voor vragen gesteld, welke niet
maar zo direct zijn op te lossen en die
ook bij het licht van de H. Schrift
dienen te worden onderzocht en
beantwoord. Want de God van leven en
dood moet ook in dit vraagstuk het
laatste woord hebben.
bekendheid zou krijgen en in zou bur
geren. Nu dat niet het geval blijkt, heeft
de A.N.W.B. besloten tot opheffing van
de borden. Eerder is de A.N.W.B. de
automobilist al tegemoet gekomen door
extra aanduidingsborden waarop ver
meld; „Vlissingen via Hellegatplein" e.a.
De P.Z.C, herinnert in haar bericht
aan het contact dat hieromtrent is
geweest tussen R.W.S. en de A.N.
W.B. Op de achtergrond speelden
daarbij ook de teleurstellende cijfers
van het gebruik van de Zeelandbrug
mee. De exploitanten van deze tol
verbinding over de Oosterschelde
waren ervan overtuigd, dat meer
automobilisten de nieuwe route zou
den kiezen, wanneer op de richting
wijzers een onmiddellijk herkenbare
naam zou staan. Dat zal na 1 mei
overal het geval zijn.
MELISKERKE
Beroepen. Ds. J. C. Weststrate alhier
heeft een beroep ontvangen naar de
Ger. Gemeente te Boskoop.
!».«»«..•-
|7
1
1
E SHAG
ERVOLGVERHAAL
door
HERMAN DE MUINCK
e zult er wel van opkijken, dat je
tweede moeder krijgt. Ja, ik ben
wel_ zeker van, dat deze gedachte
n pijnlijk voor je zal zijn. Maar ik
'P vurig, dat je niet denkt, dat ik
e lieve dode vergeten ben. Mevrouw
nourez kan dat ook wel begrijpen.
SS^ is zij ook weduwe. Geloof mij,
■^^wel voor jou als voor mij, dat
3ze stap besloten heb. Ik weet,
|an mij heel weinig zoudt heb-
ik alleen zou terugkomen,
mgezien mijn gezondheidstoe-
iel goed is, ik gevoel mij zo fit
zou ik mij weer in de zaken
>n jij zou als een eenzame op
lastate" verblijven. Ik voelde,
dit niet ging. Je moet gezelschap
'ben van een Ueve, ontwikkelde
uw, die ook jou leiding kan geven,
mevrouw Dumourez is, evenals je
ïder was, lief. Anders natuurlijk,
it geen twee mensen zijn gelijk. Ook
wikkeld. Ik tA^ijfel er niet aan, of
jullie zullen het met elkaar kunnen
vinden. Daar komt nog iets prettigs bij.
Mevrouw Dumourez is niet alleen. Zij
brengt een dochter mee, Gabrielle, die
twee jaar ouder is dan jij. En dan is er
nog een zoontje, Emil, jammer genoeg
wat zwak en iets misvormd, 'k Heb hem
verteld, dat hij een goede kameraad aan
jou zou hebben.
Nog een paar mededelingen. Mevrouw
Dumourez is niet een Francaise, al
spreekt zij vloeiend Frans. Zij is een
puur echte Hollandse. Haar eigen naam
is Haagmans en zij is afkomstig uit
Utrecht. Dhr. Dumourez bekleedde een
hoge functie op een departement in
Parijs. Vandaar, dat Agnes, dat is haar
voornaam, een flink pensioen geniet,
dat nu natuurlijk komt te vervallen. Zij
kon behoorlijk leven, royaal zelfs. Toch
bevredigde de situatie haar niet. Zij
wenste te hertrouwen.
Ik zal vandaag Janus schrijven en
hem opdracht geven, dat alles half sep
tember in orde is. Zijn vrouw moet er
voor zorgen, dat er 1 september of, zo
het niet anders kan, een week later,
een keukenmeisje en een binnenmeisje
zijn zoals verleden jaar. Je nieuwe ma
ma wil het misschien later iets anders,
maar dat zullen we dan wel zien. Het
is misschien wel goed, dat jij ook naar
vrouw Jonker schrijft, om haar instruc
ties te geven. Je bent per saldo in mei
nog een weekje op „Hondemastate"
geweest.
Ik stel er prijs op, dat je uiterlijk
eind augustus thuis bent. Dan heb je
alle tijd een wakend oog te laten gaan
over de voorbereidingen, die getroffen
worden, om je aanstaande mama en mij
behoorlijk te kunnen ontvangen.
Zend spoedig een brief terug. Heus,
ik verlang er naar. Het adres van mijn
hotel vind je beneden deze brief. Als
ik gelegenheid heb, want mevrouw Du
mourez krijgt het druk met inkopen en
zo, schrijf ik je aan het eind van deze
maand naar Schouwenburg, want dan
zul je daar wel zijn.
Nu, kind, het beste met je. Ik hoop,
dat deze brief je niet in de war brengt,
al kan ik mij wel voorstellen, dat hij
een verrassing voor je is. Maar ik weet,
als je even aan de gedachte gewend
bent, dat je mijn beweegredenen zult
begrijpen en dat je je nieuwe mama
vriendelijk en lief tegemoet zult treden.
Ik weet zeker, dat je haar aardig zult
vinden en jullie goed met elkaar kun
nen opschieten.
Tot ziens, meisje.
Je liefh. vader.
Als wezenloos staarde Lucie door het
raam, dat op een binnenplaats uitzag.
Alles had zij, bij wijze van spreken,
kunnen vermoeden of verwachten, maar
dit
Dan evenwel vermande zij zich. Het
werk wachtte.
„Wat zie je bleek, wat heb je?" vroeg
een collega, toen beiden enkele patiën
ten geholpen hadden en op de corridor
liepen, om naar een andere kamer te
gaan.
„Och, 't gaat wel over. Ik voel me
niet erg prettig".
„Geen zieke kindertjes, hoor", lachte
de ander, „'t Is toch al poot-aan werken
nu er nogal met vakantie zijn".
„Ik voel me niet ziek", antwoordde
Lucie.
Neen, ze voelde zich niet ziek. Ze was
het ooli niet. Maar zij kon niet onder
woorden brengen, wat haar, na het le
zen van de Parijse brief, nu eigenlijk
scheelde, 't Was een soort verdoving.
Ze kon er ook niet goed over nadenken.
In de loop van de morgen ontmoette
zij de directrice.
„Kan ik u vanmiddag even spreken?"
„Wel natuurlijk, Lucie. Hoe komt het
uit met het werk? Tegen theetijd?"
Lucie knikte alleen en liep door, na
gestaard door de directrice, die het in-
bleke gelaat uiteraard ook had be
speurd en haar gedrag vreemd vond.
Enfin, 't zou wel blijken, wat er aan de
hand was.
Dat vernam zij die middag.
„Wat heb je, Lucie?"
„Mijn vader wil, dat ik deze maand
thuiskom. Hij zelf komt ongeveer half
september".
„Dat is jammer. Voor ons allen hier.
Maar voor jou in de eerste plaats. Je
was hier al aardig gewend en, ik kan
dat nu wel zeggen, ik hoor van jou al
leen goeds. Maar ja, 't was te verwach
ten. En ik moet me aan onze afspraak
houden. Als je vader terug zou komen,
was het hier afgelopen. Wanneer denk
je te gaan?"
„Ik blijf zo lang mogelijk. Maar eind
van deze maand moet ik thuis zijn".
Lucie had moeite, haar tranen te be
dwingen.
„Wat is er toch, kind?" vroeg de di
rectrice. „Trek je het je zo aan, dat je
hier vertrekt? Of... 't Is toch wel goed
met je vader?"
„Papa maakt het, volgens zijn brief,
die ik vanmorgen ontving, heel goed.
Maar hij komt niet alleen terug".
Zuster Van Abeele zette vragende
ogen op. Het antwoord drong aanvanke
lijk niet zo goed tot haar door.
„Zodra de papieren in orde zijn,
trouwt Papa in Parijs".
Ja, ik kan me levendig voorstel
len, dat je dat niet prettig vindt, 't Is
nu, als ik het wel heb, ongeveer een
jaar geleden, dat je moeder overleed.
Maar je moet het geval niet overtrek
ken, Lucie. Zoiets komt toch in het
leven veelvuldig voor? Het is toch ook
niets onwaardigs of wat ook? Natuur
lijk is die mevrouw je moeder niet,
maar zij kan toch wel lief voor je zijn?
Is zij weduwe?"
Lucie vertelde in enkele woorden. De
directrice luisterde alleen en dacht: o.
een dochter en een zoontje, daar wordt
de situatie niet beter van.
„Nu, kind, we bepraten nog wel, wan
neer je weggaat. En wacht nu eens af,
hoe het geval zich zal ontwikkelen. Het
kan nog best meevallen. En, Lucie, je
weet wel, dat ik niet van preken liou,
maar dit moet ik toch zeggen, je weet
even goed als ik, er gaat niets buiten
Gods wil, ook dit niet".
Lucie knikte alleen maar. „Sterkte
meid". Een krachtige handdruk en Lu
cie stond weer op de corridor.
Bij oom Jochem en tante Suze ver
telde zij de volgende dag geen nieuws.
Er was een kort briefje van haar vader
gekomen, waarin hy van zijn aanstaand
huwelijk gewag maakte. Geen bizonder-
heden. Maar die wist Lucie dus mee te
delen, hoewel zij gereserveerd was. Ze
was nog niet van haar ontroering be
komen. Ze vertelde op een opmerking
van haar tante, dat mevrouw Dumourez
niet een Frangaise, maar een Hollandse
was van afkomst en dat er een dochter
en een zoon waren.
Bij de Van Adrigems was verande
ring ingetreden. Hermien had, na het
gebeuren met Heleen, de sfeer in huis
zo onaangenaam gevonden, dat zij, tot
genoegen van haar vader, maar onder
heftig verzet van haar moeder, een kan
toorbaan gezocht en gekregen had. Met
Heleen was het raadselachtig gesteld.
(Wordt vervolgd)
