EiiAnoEn - niEUWs
Het graf in de polder
DESIREE
Jubileumconcert
„Hondemastate"
Snuif en wrijf
PREMIE SPAARPLAN
Zeeuwse wandelingen
Spreekuur
ZANDYLO: interessante V.W.-kruising in lie Y.S.
ik los nog steeds evenveel af,
maar tocli gaat het me
f 100,- minder kosten...
2e blad
Vrijdag 27 oktober 1967
No. 3632
UNIEKE AANBIEDING
VOOR NEDERLAND!!
TIJDELIJK
F 249.-
VAN DAM N.V.
Basis voor persoonlijk bezit
De elegaute verlovingsring
KEUVELAAR
MiDDELHARNIS
Pofygamie in Ede
besproken
Voor gashaarden
fa. P. KIEVIT Zn.
De kerkhervorming in Nederland.
Luthersen en nationaal-gerefor
meerden. Godsdienst en volksaard.
Het is een goede gewoonte dat we
omstreeks 31 oktober stilstaan bij de
daad van Maarten Luther, die zo niet
de oorzaak, dan toch de aanleiding tot
de kerkhervorming mag worden ge
noemd. Nu is het een opvallend ver
schijnsel, dat er bij deze herdenkingen
vaak een zwaar accent wordt gelegd op
de publicatie van de 95 stellingen. Op
zichzelf is dat wel te begrijpen, want
deze gebeurtenis, die nu eenmaal als het
begin van de Reformatie wordt be
schouwd, wordt ook inderdaad herdacht
jlaar uiteindelijk gaat het niet om de
aanleiding tot, maar om de gevolgen
van de Reformatie. En ik zou me kun
nen voorstellen dat iemand vroeg: „Hoe
is het nu allemaal in z'n werk gegaan
nd die 31ste oktober 1517? Want dat
hele landen voor de Reformatie werden
gewonnen, dat is toch niet allemaal te
verklaren uit die. éne daad van Maar
ten Luther. En,om een voorbeeld te
noemen, ons eigen land is toch veel
meer door Calvijn dan door Luther be
ïnvloed?"
We raken hier inderdaad aan een
uiterst ingewikkeld probleem. Onder de
historici is nog steeds veel verschil van
mening over de vraag of de invloed van
Luther in Nederland wel zo groot is
geweest. De vestiging van het Calvinis
me in Nederland is een vraagstuk,
waarover in de loop der eeuwen dikke
boeken zijn geschreven, maar dat nog
niet helemaal bevredigend is verklaard.
Het is dus voor een niet-historicus ui
termate gevaarlijk dit terrein te be
treden, maar anderzijds is het zó aan
trekkelijk dat ik het niet kan laten.
Het staat wel vast dat het Luthera
nisme in ons land niet veel aanhangers
heeft gehad. De eerste Nederlandse
martelaren, Hendrik Voes en Johannes
van Essen, verbrand te Brussel in 1523,
waren in elk geval volgelingen van Lu
ther. Aan hen heeft Luther immers
een lied ter nagedachtenis gewijd.
Ook in sommige plaatsen in het
oosten van het land vinden we sporen
van Lutheranisme, wellicht ^Is gevolg
van de handelsbetrekkingen. Maar groot
is Luthers invloed in de Nederlanden
nooit geweest.
Daarvoor zijn verschillende oorzaken
aan te wijzen. Vooreerst was het Luthe
ranisme te weinig georganiseerd om
snel te kunnen doorwerken. En daar
door stond het ook zwak tegenover de
drastische maatregelen van de Roomse
overheid. De inquisitie heeft dit tere
plantje, zodra het boven de grond was
gekomen, uitgeroeid.
Maar dat is toch niet het enige. Het
Lutheranisme vond in ons land ook niet
veel weerklank doordat er op de vader
landse bodem eigenlijk al verschillende
Reformatorische bewegingen op gang
gekomen waren. Die bewegingen vinden
hun oorsprong al in de late Middeleeu
wen. We denken alleen maar aan de
„Broeders des Gemenen Levens".
Deze planten van eigen bodem wor
den meestal de „nationaal-gereformeer
den" genoemd. We kunnen daartoe re
kenen: Hinne Rode, rector van een
school in Utrecht; Jan de Bakker, pas
toor te Woerden; Angelus Meruia, pas
toor te Heenvliet; Anastasius Veluanus,
pastoor te Garderen en vele anderen.
Deze groep van nationaal-gereformeer
den vond aansluiting bij Zwingli en
diens Avondmaalsopvatting. Omdat ze
van Luther verschilden inzake de sa
cramentsleer werden ze ook wel „sa
cramentariërs" genoemd. Onderling
vertoonden ze grote verschillen. Som
migen verwierpen het celibaat, volgens
anderen mocht een priester niet trou
wen. Ze ageerden vooral tegen bepaal
de kerkelijke misstanden, maar dogma
tisch waren de meesten niet erg be-
lijnd.
In Desiderius Erasmus vonden ze een
voorman, hoewel deze ook weer te veel
humanist was om als reformator te
worden beschouwd.
-k TÜr
Deze groep van nationaal-gerefor
meerden is later door de Remonstran
ten en nog later door de vrijzinnigen
verheven tot de eigenlijke Reformatie-
YOUTH ZIG-ZAG POPULAIR
geheel compleet (met ingebouwde
verlichting), tijdelijk van f 350,-
voor f 249,-
Mogelijkheden:
Naden afwerken, knoopgaten maken,
rekbaar materiaal verv^rerken, sier-
steken maken, stoppen, borduren en
rechtsteekwerk enz., enz.
Vraag demonstratie of uitgebreide
kleurenfolder aan:
ROTTERDAM - HOOGSTRAAT 165-167
TELEFOON 010-13.04.24 en 11.39.02.
beweging. Zó had het gemoeten volgens
sommige geschiedschrijvers: geen Lu
theranisme, geen Doperij, geen Calvi
nisme, maar echte nationaal-gerefor
meerden. En dan stelden ze het graag
zó voor dat het Calvinisme eigenlijk
maar een vreemde indringer was, dat
zich wederrechtelijk de plaats van de
vaderlandse gereformeerden had toege
ëigend... Nederland was niet rijp voor
het Calvinisme, het Calvinisme was
zelfs in strijd met de volksaard...
Als deze beschouwing juist zou zijn
(ze zijn het echter niet), dan blijft het
de vraag hoe het Calvinisme zo snel
ons land heeft weten te veroveren. Ik
zie niet zoveel heil in dergelijke ras-,
bloed- en bodemtheorieën... Er is trou
wens géén volk dat rijp is voor het
Calvinisme, want het verkondigt ons
een Evangelie dat niet naar de mens is.
En als het ook maar iets met bloed te
maken heeft, dan met het bloed van
het Lam Gods dat de zonde der wereld
wegneemt. En misschien met het bloed
der martelaren dat ook in óns land bij
stromen gevloeid is!
Maar zover komen we vandaag nog
niet. Want er is nóg een stroming die
aan de intocht van het Calvinisme voor
af is gegaan, namelijk: de Dopers. Het
zou teveel tijd en ruimte vergen, daar
over verder te gaan, dus dat bewaren
we nog een week. Tenslotte kan het
geen kwaad ook nog in de maand no
vember aan de Reformatie te denken!
WAARNEMER.
Uw verkoudheid van neus,
keel of borat wer met
RIJMEN VAN TIJMEN.
Ze togen naar „'t Trefpunt",
De lieden van Stad.
Geen woning te hebben,
Dat is me toch wat!
Ze dachten natuurlijk:
Het kan toch wel zijn.
Dat wij er een krijgen,
't Zij groot of 't zij klein,
'n Luchtkasteel bouwen,
Doet niemand in Stad.
En ook zoekt er niemand
Een flèt (lees maar flat)
Men zoekt er naar huizen,
Heel laag bij de grond,
Met voortuin en schuurtje,
Zo men ze daar vond.
Maar ja, 't valt niet mede.
Er zijn er niet veeL
'n Woning te zoeken,
Dót hangt uit de keel.
Het lijkt soms een speld,
In een wagen vol hooi.
Wie niet lang moet wachten.
Die vindt het al mooi.
En wie tevergeefs kwam.
Op „'t Trefpunt" in Stad,
Die zegt soms heel nijdig:
„'k Ga nooit meer op pad".
Een graf midden in de polder, ergens
tussen Biervliet en Hoofdplaat, met een
grote steen erop, wie verwacht dat
daar? „Hier ligt begraven de weledele
gestrenge heer Mr. Willem Schorer"
staat er in de steen gebeiteld. Dan vol
gen zijn ambten, geboortedatum (1717)
en jaar van overlijden (1800) en de tek
sten Job 14 1 en 2, Psalm 39 5 en 6,
Psalm 90 10.
Warmeer u deze teksten in uw Bijbel
opslaat, ziet u dat ze wijzen op de korte
duur en de vergankelijkheid van het
menselijk leven, vergeleken met een
bloem die verwelkt en een schaduw die
heenvliedt.
Vroeger had ik het graf reeds een
paar keer bezocht en deze zomer heb ik
het weer gezien. De A.N.W.B. heeft n.l.
een mooie route uitgestippeld door
Zeeuwsch - Vlaanderen en wanneer
men deze weg volgt, komt men ook
langs Het graf. De meesten zullen er
niets van bemerken, het ligt wat hoog
op een dijk en ongemerkt rijdt men er
voorbij zonder er erg in te hebben. Wie
het weet stopt even, gaat de dijk op en
ziet daar Schorer's graf, zoals iedereen
in die streek het noemt. Buiten deze
omgeving weten de meeste Zeeuwen er
niets vanaf.
Het geslacht Schorer.
Deze familie is oorspronkelijk afkom
stig uit Augsburg, waar ze zich met de
lakenhandel bezig hielden. Later ves
tigden ze zich in Aken, vanwaar Lucas
Schorer in 't begin der 17e eeuw naar
Middelburg verhuisde. De Schorers zijn
echte Zeeuwen geworden, een voorna
me bekende familie zelfs. Nog wonen
er hier nakomelingen van dit geslacht.
Bedoelde Willem Schorer werd in
1717 te Middelburg geboren, waar zijn
vader burgemeester was. Een eeuw la
ter was er weer een Schorer burge
meester, zoals u uit de artikelen over
Napoleon van J. Adriaense in ons blad
van augustus '66 hebt kunnen lezen.
Zijn moeder heette Hillegonda Alida
Paspoort, eveneens een bekende Zeeuw
se familie, 's Zomers woonden ze op de
buitenplaats Arnestein, nu is daar nog
een hofstede van die naam.
Nadat hij zijn studie te Middelburg en
Leiden voltooid had, promoveerde hij in
laatstgenoemde stad.
Toen hij 6 jaar was, stierf zi^ moe
der, die hem uitgebreide bezittingen in
Staats-Vlaanderen naliet. Zijn werkter
rein zien we dan ook dikwijls in dit ge
deelte van Zeeland. In 1740 werd hij
lid, in 1765 president van de Raad van
Vlaanderen. Toen ons land bij Frank
rijk werd ingelijfd (1795), werd dit col
lege opgeheven. Door zijn bemiddeling
is hier een jarenlang geschil tot een
oplossing gebracht, n.l. de kwestie over
de schorren van Hoofdplaat.
Hoofdplaat,
Een paar eeuwen terug reeds hadden
zich hier voor de kust schorren ge
vormd, die steeds hoger werden. Op een
oude kaart wordt dit schor aangeduid
met de naam Hoogplaat, er bevonden
zich ook schapestellen op als verblijf
van de daar grazende schapen.
Omstreeks 1700 wüden de Staten van
Zeeland deze schorren verkopen. Maar
hadden ze daartoe het recht? Neen zei
den andere rechthebbenden. Dat waren
er heel wat: de ambachtsheer van Bier
vliet, de erven van Jacob Cats (die hier
veel land ingepolderd had), het college
van het Vrije van Sluis, het stadsbe
stuur van Biervliet, de Algemene Sta
ten (Staten Generaal). Zoals U ziet, wa
ren er heel wat die meenden aanspraak
te kunnen maken op het eigendom van
deze Hoogplaat. Jarenlang is de zaak
slepende gehouden en van verkopen
kwam niets. In de tijd van Mr. Willem
Schorer werd de zaak geschikt. Hij ver
dedigde de provincie Zeeland; deze zou
3/5 van de gronden krijgen en de Staten
Generaal (waartoe Z.-Vlaanderen be
hoorde, vandaar de naam Generaliteits
landen of Staats-Vlaanderen) kregen
2/5 deel.
Van 1775-1790 heeft men dit hoogge
legen schor bedijkt, de naam van het
dorp Hoofdplaat (Hoogplaat) herinnert
er nog aan. Vroeger lag dit dorpje mid
den in de nieuwe polder, tegenwoordig
vlak bij het' water. Een bewijs dat er
dus al heel wat van deze indijking door
de zee verzwolgen is, een verschijnsel
dat we op meer plaatsen aan de zee
kust waarnemen. De zee geeft en de
zee neemt!
Het nieuwe dorpje kreeg in 1785 een
Protestantse en toen in 1795 de Fran
sen kwamen en er gelijkheid van gods
dienst kwam een Roomse kerk.
Een veelbewogen leven.
Behalve zijn pleidooi voor het recht
van de provincie Zeeland op deze aan
groeiende schorren heeft Mr. Schorer
nog meer geschreven. Hij was tegen het
begraven in de kerken. Dit werd later
verboden. Ook was hij tegen de pijn
bank om een bekentenis af te dwingen,
ook deze methode is afgeschaft (1798).
Zo heeft hij eveneens geijverd voor de
afschaffing van de slavernij en ook
hierin heeft hij, al is het vele tientallen
jaren later, gelijk gekregen. Dat waren
voor zijn tijd erg „progressieve" ideeën,
zoals we dat woord tegenwoordig veel
gebruiken.
Hiermee was hij zijn tijd ver vooruit en
dat hij in vele opzichten juist gezien
had, blijkt pas vele jaren na zijn dood.
Een onverkwikkelijke geschiedenis in
zijn leven is zijn echtscheidingsproces.
In 1740 was hij getrouwd met Anna
Elisabeth Eversdijk uit Goes. Dit hu
welijk liet hij 7 jaar later door het ge
recht ontbinden. Zowel hij als zijn
vroegere vrouw zijn hertrouwd. Mr.
Schorer in 1750 met Juliana Philippi,
waarbij hij één dochter heeft verwekt.
De laatste jaren van zijn leven was
hij wat moeilijk van spraak, maar ove-
SS^^^^^'ff^■|Sy'■'^^^^'?•^^■^^^f^i7i^'f?^^
In de Verenigde Staten is Volkswagen
enorm populair. Het is dan ook niet
verwonderlijk, dat daar alle mogelijke
min of meer sportieve variaties worden
uitgedokterd. Üe laatste daarvan is de
„Zandvlo". Zandvlooien zijn geschikt
voor elk denkbaar terrein: woestijnen,
zandduinen, uitgedroogde vennen en
heuvels. De geestelijke vader is de za
kenman Andy DeVercelly uit Zuid-Ca-
lifornië. Zijn Volkswagen-constructie is
een kruising tussen een kameel en een
berggeit. In de weekenden kan men
hem en de „woestijnduivel?" vinden in
de Borrego-woestijn van San Diego,
waar hy tussen rotsen en zandheuvels
ronddart. Door toedoen van de woes-
tijnduivels, echte duinkeverenthousias
ten, zijn in Zuid-Califomië al niet min
der dan vijfhonderd duinkevers geïn
troduceerd.
Dit is het recept: men neemt een
Volkswagen zonder carosserie, snijdt 62
centimeter uit het chassis, brengt ter
versteviging een dwarsbalk aan en een
veiligheidsbeugel. Daarna legt men om
de achterwielen vliegtuigbanden, maat
1100 X 2 en vóór normale 560 x 15 ban
den op omgekeerde velgen. Dan wordt
de benzinetank weer ingebouwd, de
koplampen worden bevestigd en de mo
tor wordt ter versteviging aan
een steunstang gemonteerd. En klaar is
de zandvlo.
Wanneer u en uw vrouw nu deelnemen aan tiet Premie Spaarplan
en elk jaar 500,- aflossen op uw hypotheek, dan krijgt u vanaf
1972 ieder jaar honderd gulden van het Rijk! BelastingvrijI
Dit geld kunt u dan weer gebruiken voor de aflossing. (Nou ja, of u
moet uw collectie grammofoonplaten eens behoorlijk willen
aanvullenGeïnteresseerd? Vraag dan morgen eens nadere
Inlichtingen. Alle Hypotheekbanken, Bouwfondsen, Banken,
Boerenleenbanken, Raiffeisenbanken, Levensverzekerings
maatschappijen en Spaarbanken zullen u graag helpen.
rigens had hij een krachtig gestel: hij is
bijna 84 jaar oud geworden. Toen hij op
6 december 1800 uit de kerk kwam,
kreeg hij een beroerte en werd dood in
zijn woning in de Gortstraat te Middel
burg gedragen.
Hij had reeds vroeger de wens te ken
nen gegeven, dat hij begraven wilde
worden te midden van zijn bezittingen
in Staats-Vlaanderen. Daar op de dijk
tussen de Amaliapolder (genoemd naar
Amalia van Solms, de vrouw van Fre-
derik Hendrik) en de St. Pieterspolder
is zijn graf nog te vinden.
Middelburg.
L. van Wallenburg.
Over dit onderwerp werd urenlang
emotioneel gedisputeerd tijdens de Sy
node van de Christelijke Kerk in Sum-
ba, die gehouden werd in de plaats Ede
op Sumba.
Het nemen van meer dan één vrouw
is voor een Christen niet geoorloofd.
Wanneer een Christen er een tweede
vrouw bijneemt, is het vanzelfsprekend
dat hij onder tucht komt. (en blijft tot
hoe lang?)
Maar mag zo'n tweede vrouw, wan
neer zij tot bekering komt, gedoopt
worden?
Betekent zo'n doop niet een verkapte
instemming met de polygamie?
Aan de andere kant: wie heeft de
moed om iemand die zich aan de Hei
land toevertrouv^rt de heilige doop te
onthouden? Wat de Synode hierover
besloten heeft, kunt u lezen in het Zen
dingsblad van november.
PIET VAN EGMOND IN DE NIEUWE
ZUIDERKERK TE ROTTERDAM
Ter gelegenheid van zijn 40-jarig ju
bileum als kerk- en concertorganist
hoopt PIET VAN EGMOND een jubi
leumconcert te geven in de Nieuwe
Zuiderkerk, Westzeedijk 43 te Rotter
dam. In deze kerk bevindt zich een
prachtig 4 klaviersorgel met fernwerk
hetwelk uniek is in Nederland. T.z.t.
zal de kerk vanwege het verkeer wor
den afgebroken terwijl nog niet bekend
is wat er met dit prachtige orgel zal
gebeuren.
Dit is dan ook één van de redenen, dat
PIET VAN EGMOND zijn jubileum
concert in deze kerk zal geven. Het
staat vast, dat dit één van de laatste
concerten op dit prachtige orgel zal zijn.
Het programma bevat o.a. werken
van: Mendelssohn, Franck, Bossi, Ver-
schraagen en een improvisatie van de
concertgever.
Na afloop van het concert hetwelk
plaats vindt op VRIJDAG 3 NOVEM
BER a.s. 8.15 n.m. is er gelegenheid
de jubilaris te feliciteren met zijn 40-
jarig jubileum.
HOUDT VRIJDAG 3 NOVEMBER
A.S. DUS VRIJ VOOR HET JUBILE
UM VAN PIET VAN EGMOND.
De kerk gaat open om 7.30 n.m. voor
de kaartverkoop.
uw adres
ZANDPAD 4-6 - MiddeUiarnis
tegenover De Gruyter
VERVOLGVERHAAL
door
HERMAN DE MUINCK
10
Van Adrigem at als regel met
andere chefs in de koffiekamer zijn
brood op. Het meisje bleef op het kan
toor, had altijd een leerboek bij zich.
Want zij volgde een cursus. Nu moest
hij ook wel naar een lunchroom. Ge
lukkig wist hij, waar de drie altijd
neen gingen. Hij dus naar een andere.
Want zij hadden er niets mee te maken,
oat hij ergens een broodje kaas at.
..Dag, Marie", zei hij, min of meer
opgewekt, tegen het meisje.
"Tot straks, mijnheer'-', antwoordde
net kind, hem verbaasd aanziend: was
öe „bui" over?
HOOFDSTUK V
Het leek een normale dag te worden.
^oals altijd waren om zes uur de werk
lui de fabriek binnengegaan (de werk-
'ijaen waren van zes tot zes met een
schafttijd van twaalf tot één); om acht
uur kwam het administratief personeel
tegelijkertijd verscheen de heer Van
Stralen, de onderdirecteur en onge
veer negen uur de directeur-eigenaar,
Van Adrigem, als hij tenminste niet op
reis was. Want hij reisde vaak naar
Holland, ook wel eens naar België (Van
Stralen ook enkele malen per jaar) om
de relaties met de klanten te onder
houden en te zien, nieuwe orders te
verkrijgen.
Ook die morgen negen uur stopte het
rijtuig voor het gebouw en steeg van
Adrigem uit. Janus op de bok kort
groetend. Het rijtuig deed weer dienst.
Hij was er nog niet toe gekomen, een
nieuwe auto te kopen.
Van Stralen schrok van het in-bleke,
vale gelaat van zijn directeur. Sinds de
plotselinge dood van zijn vrouw was hij
de oude niet meer, maar deze doodelijke
bleekheid
't Was wel een zielig geval: zo'n
flinke, doortastende zakenman, die het
toch maar voor elkaar had gekregen in
het min of meer vervallen, afgelegen
stadje een bedrijf op te bouwen met een
man of zeventig personeel, een bedrijf,
dat in het hele land bekend was. Buiten
de zaak had hij nog verschillende
transacties, hij deed veel zaken met de
Transito- en Beleggingsbank, al wist
Van Stralen geen bizonderheden. En nu
zo'n man te zien aftakelen. Hij leek nu
wel oud. Zou hij zich te veel vermoeid
hebben op zijn reis vgn drie dagen? De
vorige avond was hij thuisgekomen.
Het kantoor van de directie bestond
uit twee afdelingen, gescheiden door
een glazen wand. De ene afdeling was
het domein van Van Adrigem, de an
dere van Van Stralen.
„Mogge, Van Stralen".
„Goede morgen, mijnheer. Wat hebt
u? U ziet zo bleek".
„Ik ben wat vermoeid, Kees. Het
trekt wel bij".
Van Stralen keek verbaasd op. Dat
was al lang geleden, dat de baas hem bij
de voornaam noemde. Als jongen van
twaalf jaar was Van Stralen in het
bedrijf gekomen; was pienter; had met
goed gevolg cursussen afgelopen; was
steeds opgeklommen tot de positie van
onderdirecteur bereikt was. De eerste
tien jaar was hij „Kees" genoemd,
daarna „mijnheer". En nu opeens ,Kees'.
„'k Zou het maar eens wat kalm aan
doen, mijnheer. Ik kan best wat werk
van u overnemen, althans voorlopig;
tot u weer de oude bent".
„Kom over een half uur bij mij; we
moeten eens praten".
De lucht werd steeds meer bewolkt.
Nauwelijks vijf minuten later stak de
wind op en werd het water met bakken
uit de wolken geworpen. Het was trou
wens begin november, wat voor weer
kim je dan anders verwachten?
Van Adrigem keek even naar buiten,
maar ging dan verder met het behan
delen van de post, voorzover die voor
hem bestemd was. Van Stralen sorteer
de elke morgen de post, die naar de
verschillende afdelingen ging. Van
Adrigem behandelde alleen de grote lij
nen. Op de afgesproken tijd verscheen
Van Stralen in het kantoor.
„Prachtig, ik ben juist klaar, tenmin
ste door het voornaamste", zei Van
Adrigem. „Ik heb op reis belangrijke
orders opgedaan, die we even moeten
bekijken. En daarna moeten we over
iets anders praten, dat belangrijk is".
Twee hoofden bogen zich over de pa
perassen, die de directeur ter zake kun
dig behandelde. Van Stralen was stom
verbaasd: hoe was het mogelijk, om in
énkele dagen zo'n orderportefeuille te
verkrijgen!
„Mijnheer, met deze orders zijn we
maanden onder dak!" riep hij uit.
„Dat moet ook. Kees. Want we moe
ten nu over iets anders praten, dat
veel belangrijker is. 'k Heb er al enige
tijd over nagedacht, maar sinds twee
dagen staat mijn besluit vast. Maar ik
eis voorlopig stipte geheimhouding.
Eerst moet de zaak in kannen en krui
ken zijn. Daarop kan ik rekenen?"
„Mijn hand er op, mijnheer".
„In orde. Toen ik op de zaak kwam,
een half uur geleden, heb je gevraagd,
of ik iets mankeerde en ik heb geant
woord, dat ik moe was. Dat is ook zo.
Ik ben niet fit. In Utrecht heb ik van
de gelegenheid gebruik gemaakt een
specialist te raadplegen. Wat ik nu ver
der vertel, moet geheim blijven, begre
pen? Zelfs mijn dochter weet het nog
niet, al zal ik het haar vanavond ver
tellen. De dokter heeft mij gezegd, dat
ik uiterst voorzichtig moet zijn. Hij acht
het het beste, dat ik voor enige tijd vol
slagen rust neem, het liefst in het bui
tenland, 'k Heb er over nagedacht en
besloten, het advies op te volgen. Voor
geruime tijd ga ik weg".
„Maar hoe moet het dan hier, mijn
heer?" vroeg Van Stralen, die deze gang
van zaken met geen mogelijkheid had
kunnen voorzien.
„Daarover moeten we nu eens praten.
Kees. Al enige tijd loop ik met een idee
rond, dat steeds vastere vorm aannam
en nu, na de uitspraak van de dokter,
voor mij in kannen en kruiken is. Ik ga
de zaak omzetten in een naamloze ven
nootschap met twee directeuren, die te
gelijk commissaris zijn. Die directeuren
zijn jij en ik. Neen, laat me nu even
uitspreken... „Want Van Stralen keek
zo stomverwonderd en wilde hem in de
rede vallen..." Je ontvangt een direc
teurssalaris plus tantième. We stellen
het aandelenkapitaal vast. Acht en ne
gentig procent van de aandelen neem ik
voor mijn rekening, twee procent voor
jou rekening".
„Maar, mijnheer!" stamelde Van Stra
len.
„Stil nou. Als je het geld niet hebt,
fiksen we het wel. Je krijgt dus de
zelfde positie als ik en behartigt de zaak
zo lang ik weg ben. Natuurlijk moet je
een assistent hebben, noem hem voor
mijn part onder-directeur, anders krijg
je te veel aan je hoofd, 'k Heb vanmor
gen een afspraak met Verwey gemaakt.
Hij komt vanmiddag hier. Dan kunnen
we de zaken bespreken. Er moet spoed
worden betracht. Je gaat er mee ac-
coord? Ik vertrouw je volkomen en
weet, dat de zaken goed zullen draaien
zolang ik weg ben. Ik hoop weer fit te
zijn, als ik terug kom. Accoord?"
„Mijnheer Van Adrigem, ik weet niet
Kan ik dat nu doen?" vroeg Van
Stralen, onthutst door het voorstel.
„Mag ik in elk geval bedenktijd?"
„Jawel. Tot vanmiddag. Want dan
komt notaris Verwey. Daarna kunnen
we verder zien. Verdwijn en denk er
over na. Kees", glimlachte Van Adri
gem.
Natuurlijk had Van Stralen het ver
dere van die morgen het hoofd niet bij
zijn werk. Het aanbod was eenvoudig
verbluffend. Hij, althans voor de tijd,
dat de baas er niet was, alleen directeur
van dit bedrijf; aandeelhouder van de
N.V.; durfde hij dat &an; was hij hier
toe in staat? En... het was alles zo on
verwachts en het moest zo snel...
Inderdaad: het ging snel. Het ging op
de manier van Van Adrigem. Als die
eenmaal een weloverwogen besluit had
genomen, werd het met spoed en kracht
doorgezet.
(Wordt vervolgd)
