EiiAriDEn niEuws
Dairnpo
Olrunoff
Ds. G. n. Zijderveld maakte reis
door Zuid-Afrika
reportages
DESTREE
.Hondemastate"
Geu
Landelijke ploegwedstrijden
in de Flevo polder
Als hoofdbestuurslid van de
Nederl. Zuid-Afrikaanse Werkgemeenschap
KEUVELAAR
blad
Vrijdag 20 oktober 1967
No. 3630
-^ Bij VERKOUDHEDEN
-k
SMEEDIJZERENWANDKLOKKEK
47.50
^ig
Dl' elegante verlovingsring
MIDDELHARNIS
„ONS BROEDERVOLK"
Voor gashaarden
fa. P. KIEVIT Zn.
Zaterdag a.s. wedstrijden te Middelharnis
t Ook voor
FOTOOHAFIE
J. ZANDSTRA
SOMMELSDIJK
De Kerkhervorming.
Was het nodig?
Waar ging het om?
ffanneer het eind van oktober in
0 komt gaan telkens weer onze ge-
jachten uit naar Wittenberg, waar de
jugustijner-monnik op 31 okt. 1517 zijn
j5 stellingen over de aflaat aansloeg
jan de deur van de slotkapel, een daad
jie nog steeds mag worden beschouwd
jls de aanleiding tot de Hervorming. En
jit jaar besteden we extra aandacht
,an deze dag, omdat het precies 450 jaar
«leden is, dat dit gebeurde.
De kerken der Reformatie kunnen
loch niet dankbaar genoeg zijn dat de
■e God in een nacht van bijgeloof
tiet licht van Zijn waarheid weer deed
jgaan. Men krijgt in onze tijd weleens
jelndruk, als zou de Reformatie eigen-
overbodig zijn geweest; van Rooms-
jjatholieke zijde zijn ze druk bezig orn.
Luther in ere te herstellen en van Pro
testantse zijde wordt al het mogelijke
an om toenadering te zoeken tot
Bome. Als men dat alles ziet, vraagt
men zich af of het wel nodig was dat
luther de band met Rome zo radicaal
tieeft verbroken. De Roomsen stellen
t ook graag zo voor. Nu ja, er waren
paalde misstanden in de Roomse kerk
en het is goed dat Maarten Luther
daartegen protesteerde, maar Luther
ad in de kerk moeten blijven, dan had
j daar zijn reformatorische werk kun
nen verrichten.
We moeten eerlijk toegeven dat deze
Roonase visie weldadig aandoet, verge-
Islien bij wat vroeger over de Hervor-
r van Wittenberg werd uitgekraamd.
is toch echt nog niet zo lang ge
leden dat schoolboekjes in het zuiden
van ons land niet méér over Luther ten
leste gaven dan dat hij een afvallige
monnik was, die met de Roomse kerk
brak om te kunnen .trouwen met een
weggelopen nonIn dat opzicht is
er dus vs?el het een en ander veran
derd en daar mogen we dankbaar voor
ïijn. Maar de bewering van Rome dat
luther in de kerk had moeten blijven
verraadt toch wel een totaal verkeerd
ip van de eigenlijke drijfveer tot de
Reformatie. Het ging in wezen niet om
een aantal misstanden, die opgeruimd
moesten worden, het gins (hoe vreemd
het ook'moge klinken) nög niet eens orn
te beeldendienst en de heiligeiiiverering.
Het ging in de groiid' van de zaak maar
léén ding: geloof of werk; genade of
verdienste. En deze kwestie is zó be
langrijk dat al het andere eigenlijk
maar bijzaak is.
En dat is het ook wat de Hervormers
aan elkaar verbindt. Want bij alle on-
teriing verschil tussen Luther, Me-
lanchton, Calvijn en Zwingli, komen ze
toch hierin overeen, dat de rechtvaar
diging van de goddeloze centraal staat.
Ieder voor zich hadden ze deze ontdek
king gedaan, dat God de goddeloze
rechtvaardigt om Christus' wil, zonder
onze werken en alleen uit genade en
teor iiet geloof. En dat was het dat de
tak veroorzaakte met de kerk van
e. Want als het uit genade is dan
IS het niet meer uit werken. Anders is
genade geen genade meer en het
geen werk meer
Het is uiteraard te betreuren dat de
Servormers onderling wat uit elkaar
gegroeid, en dat ze bijvoorbeeld in
4e leer van het- Heilig Avondmaal ieder
eigen opvattingen hadden. Justus
Vermeer zegt in zijn bekende Catechis-
nins-verklaring: „daar heeft de duivel
«e hand in gehad, want hij wilde het
"wk der Reformatie verstoren".
Maar in die ene zaak waren zé het
'Wend met elkaar eens: alleen dè
thrift; alleen uit genade; alleen door
geloof.
ïn dat zou het ook moeten zijn wat
«kinderen der Reformatie aan elkaar
vele modellen met batterij-uurwerk
reeds v.a.
WINKELCENTRUM BINNENWEG 45
TELEFOON 11.66.15 - ROTTERDAM
iiiBiHiiiiHniipiipiiiniiiinpipiniiiii^^^^^^^
verbindt. De Hervorming moge dan in
Duitsland en in de Skandinavische lan
den een meer Luthers stempel dragen
en in ons land meer door Calvijn zijn
beïnvloed, maar bij beide ging het toch
hierom dat uit de werken der Wet geen
vlees gerechtvaardigd zal worden voor
God. En dan moeten we helaas consta
teren dat zowel de geestelijke nazaten
van Calvijn als die van Luther veelal
zijn vergeten uit welk diensthuis ze zijn
uitgeleid. Alle reden is er dus om ons
ieder jaar opnieuw te bezinnen op het
erfgoed der Reformatie en om te ge
denken de grote daden Gods in de ge
schiedenis van Zijn kerk.
WAARNEMER.
RIJMEN VAN TIJMEN
Nou, dat is zeer zeker.
Toch wel iets voor stad.
Men is fijne geuren,
Daar niet spoedig zat.
Er zijn daar ook nare.
Doch het spreekt vanzelf:
Men neemt tot verdrijving
„4711"
Nou, wie zal dan klagen,
Dat het daar zo geurt?
Zekere bewoner.
Heeft het zeer betreurd,
't Ging om zijn produkten.
Boter tot en met.
Daarom wordt er immers.
Zoveel omgezet?
Daarom is 't zo geurig.
En geen vieze geur.
Want alleen dat laatste.
Stelt altijd teleur.
En nog geen bewoner,
Is die geuren zat.
Vraag het aan de bakker.
Vraag het aan heel Stad.
Sihaken, ze verschillen.
Geuren evenzeer.
En wat zei een Moeder,
Lang geleên ook weer?
Zekere juf had klachten.
Over dit haar kind.
Daar ze deze leerling.
Nogal geurig vindt.
Juf kreeg toen ten antwoord,
Van die boze Moe:
„Om aan 't kind te léren.
Stuur ik haar U toe.
Niet om aan te ruiken".
Kijk, zo doet ook Stad.
Mën is botergeuren.
Daar nog lang niet zat.
Niet om adn te ruiken.
Bakt men daar dat spul.
Wel om op te eten.
Stank? Nul komma nul!
TIJMEN.
STAD AAN 'T HARINGVLIET
In het verenigingsgebouw „Het Tref
punt" zal spreekuur worden gehouden
voor woningzoekenden op maandag 23
oktober a.s. van 14.00 tot 15.00 uur.
Onderstaand vervolgen wij de publi
catie van het interview dat wij hadden
met ds. G. A. Zijderveld, predikant der
Ger. Gem. te Middelburg, kort nadat hij
was teruggekeerd uit Zuid-Afrika.
Ds. Zijderveld bracht alsi hoofdbe
stuurslid van de Nederlands Zuid-Afri
kaanse Werkgemeenschap kortgeleden
een oriënterend bezoek aan dit land. In
zijn beantwoording van deze laatste
vragen beschouwt ds. Zijderveld de
godsdienstige en economische structuur
van de gebieden die hij bezocht alsook
de zending die daar reeds vanuit ons
land bedreven wordt.
Eil.-nieuws: Wordt er onder de Hin
does en Mohammedanen in de omge
ving van Durban ook zending bedre
ven?
Ds. Z.: Hier is de N.G. kerk pas mee
begonnen, dit is echter zeer moeilijk
werk. Van Durban gingen we terug
naar Pretoria, het eind van de reis.
Eil.-nieuws: Wat nu de drie voor
naamste kerken van Z.-Afrika betreft
(de Nederd. Geref. Kerk, de Nederd.
Herv. Kerk en de Geref. Kerk de z.g.
Dopperkerk) hoe is nu de ligging van
deze kerken gezien tegenover de ver
houdingen in Nederland?
Ds. Z.: Modernen komen er niet voor,
alles is overwegend orthodox. Het Chr.
Instituut geleid door figuren als dr.
Boyers Naudé en dr. Geyser heeft nog
geen 1.000 volgelingen. (Dit zijn de
voornaamste personen van het gerucht
makende proces tegen prof. dr. Pont.
Eil.-nieuws: U vertelt dat de econo
mische situatie bijzonder gunstig is en
dat het land bijzonder mooi is. Hoe ligt
dit met de emigratiemogelijkheden?
Ds. Z.: Voor vaklieden is hier volop
plaats. De bijzonder fraaie villa's in
Pretoria, Kaapstad, Durban e.d. deden
me uitroepen: „De helft hiervan is me
niet aangezegd".
Eil.-nieuws: Worden de emigranten
toegelaten in Z.^Afrika?
Ds. Z.: Ja, zeker.
Eil.-nieuws: In voldoende mate?
Ds. Z.: Er wordt wel gekeurd, maar
dat doen andere landen ook.
Eil.-nieuws: Hoe staan ze tegenover
Nederlanders?
Ds. .Z.: Ze, ontvangen dolgraag Calvi
nistische hoUanders. We hebben ont
zettend veel goodwill in Zuid-Afrika.,
Eil.-riieuws: Zijn er zendingsmogelijk-
heden voor de Geref. Gemeenten?
Ds. Z.: Zoals U weet drijft de Chr.
Geref. Kerk zending in Z. Afrika. Po
gingen van de Geref. Zendingsbond
zijn mislukt omdat de synode der Herv.
Kerken in Nederland de kerken van Z.-
Afrika niet meer beschouwt als de ker
ken van Christus.
Ook voor onze kerken is er voldoende
plaats. Het is altijd mijn mening ge
weest dat Z.-Afrika de beste mogelijk
heden voor zendingswerk heeft. Ook
voor ons liggen hier nog vele mogelijk
heden. De rest van Afrika is een ko
kende zee.
In het vliegveld dat een tussenlan
ding maakte in Brazaville (Fr. Kongo)
stapten 30 Congolezen in met bestem
ming Moskou. Het werd voorgesteld
alsof ze voor studie naar Rusland gin
gen. Mij werd echter medegedeeld dat
dit een smoesje was. In werkelijkheid
werden ze opgeleid voor terroristen.
Het werken in Z.-Afrika op zendings
gebied geeft grote voordelen. Immers
wortelen deze kerken op dezelfde
grondslag die wij kermen n.l. de 3 for
mulieren van enigheid. Dit is hun basis.
Eil.-nieuws: U hebt dit land nu in zijn
geheel bereisd. Hoe ziet U in zijn tota
liteit het geestelijk leven in Z.-Afrika?
Ds. Z.: Bij een reformatorische predi
king lopen de kerken vol en gelooft U
me, er wordt geluisterd. Ik heb daar
gesproken over de leer van onze vade-
jren en vond er een willig oor. Bij hon
derden gaan Se preken van het Smyte-
geltfonds hier naar toe en er is belang
stelling voor.
Eil.-nieuws: Zijn er mogelijkheden
om met het werli van het Smytegelt-
fonds daar ook te starten?
Ds. Z.: We hebben daar een grote
kans omdat er bloedbanden zijn. We
zullen proberen het kleine plantje ook
daar over te planten.
Eil.-nieuws: Is in de cultuur en in de
ontspanningsmedia te merken dat Z.
Afrika een- Calvinistisch land is?
Ds. Z.: Ze hebben daar wetten die op
zondag verbieden dat dé bioscopen open
zijn en dat er voetbalwedstrijden en
andere openbare vermakelijkheden
kunnen plaatsvinden. Om 12 uur moe
ten de cafe's dicht zijn.
Uit de praktijk is me daar gebleken dat
er zonder onderscheid des persoons ge
handeld wordt. In een geval waar na 12
uur doorgefeest werd, greep de politie
in en werden hoge functionarissen, zon
der verder praten, verbaliseerd.
Eil.-nieuws: Bent U van plan over
deze reis lezingen te gaan houden?
Ds. Z.: Stellig wel op zendingsavon
den etc. Ook zal ik hopenlijk hierover
lezingen kunnen houden voor de af
delingen van de Z.N.A.W.
Hererovrouens, Suidwes-Afrïka.
ILl^V OLGVERHAAL
door
HERMAN DE MUINCK
klein kwartier later zag hij haar
Sleden knipperen. Toen gingen de in-
auwe ogen open en keek Lucie ver-
™*rd rond. De blik viel op haar
yf- „Waar ben ik?" stamelde zij.
„in het ziekenhuis, kind", antwoord-
M niet omfloerste stem. „Alles wel".
"33, de dijk". Het ongeluk kwam
nu duidelijk voor de geest. En
Werii de vraag, die verwacht
jff,,; die zo pijnlijk was: „Moe-
Biet^ Adrigem slikte iets weg en zei
5,^^smoorde stem: „Moeder is ook
Jaar u ^.'^^nhuis, maar zij gaat straks
Lucie
wierp een blik op de dokter en
^t^^' hadden afgewend en
Ujljj "^iten stonden te staren, waar de
.Dokt(
zon op de tuin brandde.
:ier, u verbergt wat voor mij",
Ch '"y alstubeUeft de
■doort?" ^^der, is moeder... is mams
Van Adrigem boog het hoofd; de bei
de anderen zeiden niets.
„Dood!" kreet Lucie. „Neen, dat kan
niet". Zij snikte wanhopig.
De zuster keek de dokter aan.
„Laat maar even begaan", zei deze
zacht. „Straks een kalmerend middel.
En dan een slaappil".
VervolgverhaalennjK-'
Met grote passen verdween hij uit het
vertrek, in één van de corridors de di
rectrice ontmoetend, wie hij vertelde,
dt de dochter van Van Adrigem tot be
wustzijn was gekomen. Ernstige gevol
gen van het ongeluk zou zij niet heb
ben.
Zo werd dominé Fottema op de hoog
te gebracht.
„U moogt er wel even heen, dominé.
IVlaar maak het kort".
Hij knikte haar begrijpend toe en liep
schoorvoetend naar het zaaltje, waar
van hij het nummer wist. Nadat hij
zachtjes de deur had geopend bespeur
de hij alleen de zuster, die, hem ziende,
het vertrek verliet.
Hij was alleen met Lucie, die weer
hevig schreide, toen zij hem zag. Hij
vatte haar hand zonder een woord te
zeggen.
't Was zeker enkele minuten later,
toen hij zacht opmerkte: „Kind, ik weet
niet wat ik zeggen moet. Alleen: onze
God zij met je. Hij troost als een moe
der troost".
-----^O--------
HOOFDSTUK IV
„Hij heeft weer eens een bui", fluis
terde het meisje een ambtenaar in het
oor.
De man keek naar Jochem van Adri
gem en haalde lichtelijk de schouders
op.
„Niks van aantrekken", fluisterde' hij
terug, „'k Heb het ook al gedacht. Zeker
met het verkeerde been uit bed gestapt
of ruzie met zijn vrouw gehad".
Niks van aantrekken! Ja, hij kon ge
makkelijk praten, dacht het meisje. De
bui betekende, dat er die hele dag, en
zeker niet de hele morgen, geen woord
gezegd mocht worden dan strikt voor
het werk noodzakelijk was. Anders geen
grapje, geen gelach. Want dan kreeg je
van de chef, die in een slecht humeur
was, de wind van voren. Neen, dat was
niet mooi meer.
Inderdaad had de ambtenaar gelijk: 't
was die morgen bij Van Adrigem thuis
weer uiterst onaangenaam geweest.
Voor de zoveelste maal had zijn vrouw
hem verweten, dat hij wel eeri prul
moest zijn. Nu al jaren werkte hij op het
departement. En promotie? Ho maar.
Nu ja, hij had het gebracht tot chef
van een kleine afdeling, vijf man perso
neel (hijzelf inbegrepen) en verder zou
hij het wel niet brengen. Dat geloofde
hij trouwens zelf ook, al begreep hij
niet, waarom hij telkens werd gepas
seerd.
Jochem van Adrigem bladerde ver
strooid en humeurig in de stukken op
zijn bureau. In werkelijkheid voerde hij
niets uit. Tegen zijn gewoonte, want hij
was ontegenzeggelijk een hard werker.
Maar zijn hoofd stond er nu niet naar.
Zijn gedachten waren bij de scène,
die morgen, met Sioze, die hem weer
eens verweet, dat hij geen promotie
maakte. Maar daarover ging het per
saldo niet. Dat kon haar niet schelen.
Tot haar kennissen zeide zij toch steeds
dat haar man referendaris op het de
partement was. Er was niets van waar.
Hij was ettelijke graden lager in rang.
Maar van haar positieve leugen bloosde
zij niet eens. Zij had het al zo vaak ge
zegd, dat zij het zelf ging geloven.
Neen, promotie op zich liet haar koud
Maar promotie hield hoger salaris in
en voor geld was zij hoogst gevo^ig.
„Ik kan het toch niet helpen, dat ik
geen promotie maak", had hij die mor
gen weer eens nijdig uitgeroepen.
„Dat kun je wel", had zij terugge-
raasd. „Je bent een nul. Je praat niet
van, je af. Een sul ben je. Je vindt
alleis maar goed".
Zajhad hem weer eens diep verne
derd. Gelukkig waren zij alleen aan het
ontbijt geweest. Lucie, de jongste, was
al na,ar school. En Helena, zijn oudste,
en Hermien, zijn middelste dochter, wa
ren nog niet beneden.
„Je moet eens van je afbijten", had
zij hem toegebeten. „Je bent nodig aan
.Het Alg. T.B.C, hospitaal te Oshakati-Ovamboland,
geopend in 1965.
Als aansluiting op dit interview met
ds. Zijderveld kunnen we onze lezers
mededelen dat in de loop van novem
ber bij drukkerij „De Banier" in Utrecht
een boekwerk zal verschijnen, geschre
ven door ds. Zijderveld met als titel
„Ons Broedervolk". In dit boek worden
vele facetten over Z.-Afrika belicht. Het
zal plm. 160 pagina's tellen en wordt
verlucht met 20 foto's. Op de stofom
slag komt een statiefoto van Paul Krü-
ger. Het boek is opgedragen aan de na
gedachtenis van wijlen Hendrik Ver
woerd en begint met een voorwoord
van zijn schoonzoon prof. C. W. H. Bos-
hoff.
Het bevat de volgende hoofdstukken:
1. Geschiedenis van Zuid-Afrika; 2.
Sleutelpositie Republiek; 3. Schoonheid
van het Züiderland; 4. Bevolking van
Zuid-Afrika; 5. Kerken in de Republiek
6. Landbouw, Veeteelt en Visserij; 7.
Bloeiende industrie; 8. Grote rij dom van
de Republiek; 9. Zuid-Afrikaanse Re-
bliek in het beeld van U.S.A.; 10. Rege
ring Zuid-Afrika; 11. Leger, vloot en
luchtmacht; 12. Het emigratieland van
West-Zuid-Afrika.
uw adres
ZANDPAD 4-6 - Middelharnis
tegenover De Gruyter
Op dinsdag 10 okt. zijn bij Dronten in
de Flevopolder de landelijke ploegwed
strijden gehouden, georganiseerd door
de 3' landbouwjongeren- en de werkne
mersorganisaties.
Ongeveer 120 deelnemers, geselec
teerd door Streek- en Provinciale wed
strijden bonden daar de strijd aan om
de landelijke kampioenstitel voor de
eigen organisatie.
Geploegd werd in 3 categorieën n.l.:
Eenschaar kantel- en wentelploegen.
Tweeschaar kantel- en wentelploegen.
Tweeschaar rondgaande ploegen.
De opgave was 17 tot 20 cm diep ploe
gen in vrij zware kleigrond, bedekt met
een 20 cm lange onbewerkte graan-
stoppel.
Bij de kantel- en wentelploegen wordt
er extra aandacht aan besteed, dat de
openingsvoor recht, ondiep en geheel
schoon is, de aanstorting op de juiste
hoogte is en precies aansluit tegen het
omgeploegde land.
De kering van de geploegde sneden
goed is, er goede aansluiting is tussen
de sneden zonder gaten, een volledige
bedekking van de ondergeploegde stop
pel, het maken van een geer.
Voor de rondgaande ploegen welke
geen geer hoeven te maken, is de eind-
voor een zeer moeilijke opgave.
Het geleverde werk was over het al
gemeen van uitstekende kwaliteit.
Bij de 9 deelnemers welke in hun
organisatie en groep een eerste prijs
behaalden, waren 2 deelnemers van
Goeree en Overflakkee, t.w. dhr. J.
Roodzand, Dirksland als Ie bij de 2-
schaar wentelploegen en R. v. Putten
Dirksland Ie bij de rondgaande twee
schaar ploegen.
Opmerkelijk was ook dat 6 van de 9
eerste prijzen behaald werden met
Rumptstad ploegen.
Woensdag 11 oktober kwamen de
hoogstgeplaatsten van elke organisatie
tegen elkaar uit om de titels Kampioen
van Nederland.
Ook hier weer bevonden zich de he
ren Roodzant en van Putten onder de
9 hoogst geplaatsten, terwijl 6 van de 9
deelnemers deze prachtige prestatie be
haalden tnet een Rumptstad ploeg.
Bij elkaar waren enkele duizenden be
langstellenden getuige van een boeien
de wedstrijd, waar uitstekend werk
werd geleverd, en zwaar gevochten
werd om de hoogste' plaatsen.
Het is opvallend dat het peil van het
wedstrijdploegen steeds hoger wordt, en
dat deze ontwikkeling zich voortzet
naar het werk op het eigen bedrijf.
Het is mede daarom prettig te kunnen
aankondigen dat a.s. zaterdagmiddag
om 1 uur in de Van Pallandpolder, de
regionale wedstrijd van Goeree en
Overflakkee gehouden wordt.
Aanmeldingen voor deelname kunnen
nog worden opgegeven zowel met 1- als
met 2-schaar ploegen bij W. Struyk,
„Koornlust", Kruisweg 2, te Stellendam.
tel. 01879 - 364.
Om het geheel nog aantrekkelijker
te maken, zullen de Heren Noorder-
mee^ en R. v. Putten, een demonstratie
geven van het wedstrijdploegen zoals
dit in internationaal wedstrijdverband
wordt beoefend.
De heer Noordermeer heeft ons land
vertegenwoordigd op de Wereldkampi
oenschappen van 1965 in Noorwegen, en
fungeert de laatste jaren als jurylid op
de landelijke wedstrijden.
R. V. Putten behoort tot de jongere
groep deelnemers en wordt algemeen
getipt als kanshebber voor afvaardiging
naar het Wereldkampioenschap ploegen
Al met Eil belooft dit een zeer bijzon
dere middag te worden welke niet al
leen voor onze jonge boeren en ploegers
van belang zal zijn, maar zeker ook
voor de niet agrariërs onder ons een
gang naar de Van Pallandpolder waard
is, waartoe wij U gaarne opwekken.
salarisverhoging toe. Of dacht je soms,
dat ik het geld niet kon gebruiken?"
Ja, dat kon zij zeker, overwoog hij.
Zij had veel geld nodig. Overwogen
huishouden kon zij niet. Een dubbeltje
omkeren vóór zij het uitgaf was taboe.
Zij was in één woord verkwistend,
koopziek. Op het eten bezuinigde zij
zoveel mogelijk; 't was thuis heus geen
vetpot, dat was hij vroeger anders ge
wend. Maar gasten ontvangen en die
goed onthalen, daarvoor stond zij be
kend. En kleren, hup maar. De beide
dochters waren niet anders, al moest hij
toegeven, dat de ergste op dat punt He
leen was.
't Was waar, dat hij niet bepaald een
dik salaris had. In particuliere bedrij
ven was wel iets meer te verdienen.
Maar zijn vrouw (hij had het haar zo
vaak gezegd) vergat, of wüde er niet
aan, dat hij een rijksbaan had, waaraan
pensioen verbonden was. Kom nu eens
in het particuliere bedrijf! Nu ja, er
was een heel goed bedrijf in Twente,
dat voor zijn personeel een verzekering
had afgesloten, zodat het op de oude
dag een pensioentje had. Misschien wa
ren er nog enkele van die bedrijven.
Maar al met al kwam het hierop neer,
dat je, als je oud was geworden, aan
je lot werd overgelaten. Je kon op een
houtje bijten, als je kinderen niet bij
sprongen. En dan weet je het wel. Ja,
wettelijk moesten zij het doen, maar als
er nu niet was? Dan verviel je in de
armenwet, die ook maar een fooi be
taalde. Je leed fatsoenlijk armoe. En nu
had hij dan toch maar pensioen, als hij
vijf en zestig werd. Bovendien liep er
een, zij het niet al te hoog, levensverze
kering, die ook soulaas bood. Maar er
hielp geen praten tegen. Hij was een
nul en een sul, dat hij niet meer ver
diende
De scène van die morgen (het was er
van weerszijden heftig toegegaan) zat
hem dwars, meer dwars dan anders het
geval was. Wat moest hij er toch aan
doen?
Hij was de vorige dag uit Zeeland te
ruggekeerd. Dat was feitelijk de aan
leiding tot de scène geweest. Was hij er
maar niet heengegaan. Maar ja, dat
ging toch ook niet. Zelfs Suze was het
met hem eens geweest. Als daar plot
seling een rouwkaart komt, dat je
schoonzuster, de vrouw van je broer,
door een „noodlottig ongeval" is over
leden, dan kun je toch niet volstaan met
een briefje van rouwbeklag te zenden,
te meer niet, waar er onder gedrukt
was, dat de ontvanger werd genodigd.
Aanvankelijk had Suze ook mee willen
gaan. Ze was nieuwsgierig naar wat er
nu aan de hand was geweest. Tja, Jan-
ny van Albert was zwak en ziekelijk
geweest, een zwak hart en zo, maar ze
was overleden door een „noodlottig on
geval". Wat kon dat nu zijn? Van de
trap gegleden of zoiets? En toen was
van schrik het hart blijven stilstaan?
