luvriDEii niEuws
Geschiedenis van een kerW'
Tunis van huis uit bekeken
len
DaiHP^breekt
Door de bril van Han en Rien Boomsma:
hou4l
In.v. I
Vrijdag 6 oktober 1967
No. 3626
f>
jaar Gereformeerde Gemeente Dirlcsland
iSa
[ers
He ma- J
Diekhuusnieuws
L. J. DE GAST
- .L de.huicl
smetteloos zuiver
[Ober igMjblad
jegen-
In. En
}uper-
rvice,
jkens-
Ireten.
rkens-
tuin.
adres
Ideuren
llharnis
leurd.
490
yen en
165)
I maken
cunnen
en.
bling.
lad.
jsband. f
-trans- J
srguson f
Samengesteld door ds. P. Blok en
Th. de Waal. Uitgegeven door de
kerkeraad van de Gerei. Gemeente
j te Dirksland. Linnenband, 123 pag.,
geïllustreerd met vele foto's; prijs
10.-.
Eigenlijk lenen gedachtenisboeken en
jiibileumuitgaven zich niet voor een
rewone boekbespreking. Het karakter
i'an dergelijke uitzonderlijke publikaties
verbiedt om die met een gebruikelijke
jjiaatstaf te beoordelen. Dat we dan
'ijcii, in overleg met de redaktie van
lijit ijlad, er een beoordeling aan wagen,
lindt zijn oorzaak in het feit, dat we
L bovengenoemde jubileumuitgave een
Jstuk kerkelijke streekgeschiedenis heb-
L*l)en, van zulk een omvang, dat het
ioek alleszins recht heeft op onze be
langstelling.
Laat ik dan maar beginnen met een
enltele opmerking over de uitvoering
van dit boek; vervolgens bespreek ik
et en inhoud van dit boek, om dan
eindigen met een overweging van
jneer algemene strekking, die bij mij
oplcwam, nadat ik dit boek gelezen
De uitvoering.
De kerkeraad van de Ger. Gemeente
van Dirksland heeft het 100-jarig be
staan van de gemeente willen vieren
ook met een kloeke uitgave. Het boek
is gedrukt op werkelijk prachtig pa
pier, en ingebonden in een linnen band,
waarop in gouddruk een tekening is
aangebracht van het gerestaureerde
Iterkgebouw. Deze tekening is van ar-
cMtekt G. Geluk uit Vlaardingen. Vele
duidelijke en fraaie foto's verluchten
liet geheel. Op pag. 21 is een tekening
vinden van het eerste kerkgebouw
der Ger. Gem. te Dirksland, gemaakt
door de heer G. C. Vreugdenhil aan de
hand van oude tekeningen uit het ge
meentearchief. Voor de druk is een let
tertype gebruikt, dat het lezen prettig
en gemakkelijk maakt. Kortom: de he
le lay-out, zoals men dat dan noemt, is
voortreffelijk.
Opzet en inhoud.
Wat opzet en inhoud aangaan, het
boek wordt geopend met een „ten ge
leide" van ds. P. Blok. Dan volgen
veertien kortere of langere hoofdstuk
ken, waarvan het eerste een overzicht
biedt van de kerkelijke toestand in de
19e eeuw, terwijl het laatste een slotbe
schouwing geeft, dat een enigszins me
ditatief karakter draagt. De tussenlig
gende hoofdstukken dragen de namen
tot opschrift van de predikanten, die in
Dirksland gearbeid hebben, maar de
inhoud van deze hoofdstukken betreft
niet alleen persoon en arbeid van deze
dominees, doch ook allerlei belangrij
ke gebeurtenissen, die zich in hun
ambtsperiode hebben afgespeeld. Om
deze stof te verzamelen, werd gebruik
gemaakt van de notulenbundels van
de kerkeraadsvergaderingen. Het boek
wordt afgesloten met acht bijlagen en
een inhoudsopgave.
Het spreekt vanzelf, dat ik niet alle
hoofdstukken in het bestek van deze
recensie kan bespreken. Men kan er
zeer veel wetenswaardigheden in vin
den, die ons niet slechts inlichten over
de gang van zaken in Dirksland, doch
óók over het ontstaan van de overige
Ger. Gemeenten op ons eUand. Juist
dat maakt het boek leesbaar en inte
ressant voor een brede kring van le
zers, die buiten Dirksland wonen.
De samenstellers hebben naar hun
beste weten getracht een objectief ver
slag op te stellen aan de hand van de
beschikbare gegevens. Dat dit niet een
voudig was, moge blijken uit het feit,
dat over de tijd van 1867 tot 1893 alle
notulen vernietigd waren, en in het
kerkelijk archief geen enkele informa
tie beschikbaar was. Tot in het buiten
land toe moest speurwerk worden ver
richt De heer Stoppelenburg van de
Kerkhistorische Kroniek heeft zich de
moeite van onderzoekingen willen ge
troosten in het Algemeen Rijksarchief
te Den Haag. Hij heeft er bepaald me
de voor mogen zorgen, dat het boek zo
volledig mogelijk kan verschijnen.
Op pag. 27 vond ik een enigszins
vreemde zinswending. Op 26 dec. 1894
werden twee broeders voor diaken ge
kozen, die „zich dit lieten welgevallen"
en op Nieuwjaarsdag 1895 in het ambt
werden bevestigd.
Ik meen dat wij de begeerte om de
roeping op te volgen beter niet op
zodanige wijze kunnen voorstellen. Het
riekt een beetje naar goedgunstigheid
ran mensen, in plaats daarvan, dat het
weergeeft de gehoorzaamheid aan een
opdracht van Godswege.
De samenstellers zullen zich bewust
zijn geweest, dat men zich bij het ge-
oruiken van notulenbundels een be
paalde beperking op moet leggen, niet
zozeer vanwege de wijdlopigheid, die
moet vermeden worden, maar met het
oog op geheimhouding, die betracht
moet worden. Ik bedoel maar: er is
ook zoveel, dat niet genoemd mag wor
den en ook niet genoemd kan worden.
Il 1941 b.v. werd een lid van de ge
meente in het openbaar met de Chris
telijke ban afgesneden, het enige ge-
in 100 jaar. Ik neem echter aan,
dat in (je loop der jaren, zoals dat in
'edere gemeente gaat, onderscheidene
leden ernstig gewaarschuwd moesten
worden. Dat vereist vaak vele en lang
durige gesprekken. Teleurstelling blijft
ambtsdragers daarbij soms niet be
spaard. En wat een .zorg, tijd, takt en
ffomv vereisen de gewone huisbezoe
ken, de catechisaties, de zieken- en de
oejaardenbezoeken, de prediking! Daar
over moest dit boek zo summier mo-
Selijk zijn, maar het is een zeer we
zenlijk deel van de kerkgeschiedenis,
"■e ons meer biedt dan alleen techni-
°ene en huishoudelijke zaken. Het pleit
voor de schrijvers, dat zij de sensatie
•er van zich gehouden hebben; dat zij
met uiterste kiesheid de stof hebben
verzameld; dat veel verteld is, maar
ook veel verzwegen; en dat de verf-
doos met té lichte en té donkere, als
ook met al te mooie kleuren dichtge-
bleven is.
Tenslotte een (vrij uitvoerige) over
weging van meer algemene aard. Ds.
Blok schrijft in het „Ten geleide", dat
het woord „kerk" in de titel van het
boek geschreven is met een kleine let
ter. Hij onderscheidt de zichtbare open-
baringsvorm (met koren en kaf, enz.)
met een kleine „k", van de door God
levend gemaakte Kerk, met een hoofd
letter. Ik kan mij daar goed in vinden,
mits het bedoeld is in de geest van
Zondag 21, vr. en antw. 54. Maar ik
dacht, dat er ook nog een andere re
den kon zijn, om de zichtbare gemeente
met een kleine „k" te schrijven, n.l. uit
een „bescheitjenheidsoverweging". Ds.
Blok zal dat begrijoen, als ik verwijs
naar pag. 104, waar ik lees: „de breuk
van Sion is groot, de tranen over de
breuk zijn weinig, van de smart daar
over is weinig merkbaar." Er zijn meer
kerken (kleine letter!) dan alleen de
Geref. Gemeenten. Ik moet aannemen
dat de Heere ook in andere kerken Zijn
kinderen heeft, en dat ook daar zonda
ren onder de bediening van het Woord
behouden worden. Ik reken daar alle
kerken van de Geref. gezindte toe, en
die niet alleen. Maar dat had ik dan
ook graag eens uitgesproken gehoerd,
in verband met die kleine letter. Ik ge
loof, dat onze tranen daarover inder
daad maar weinig zijn. Wij houden te
weinig rekening met elkaar, omdat wij
de kracht van een verkoudheid
IMBH bij Vader, Moederen Kind.
te gemakkelijk de kerk (met die kleine
letter) verabsoluteren tot onze eigen
kerk. Wij zijn in de gezonde zin te wei
nig oecumenisch. Is het vandaar, dat
doorsnee-kerkleden soms tot zulke
vreemde opvattingen komen? Wat ik er
nogal eens van merk, is, dat men bij
de Geref. kerken totaal aan het ver
keerde adres zou zijn. Daar kan alles
er bij door, daar neemt men het zo
nauw niet, enz., terwijl omgekeerd van
uit Geref. kring de leden van de Ger.
Gemeenten versleten worden voor
„zwarte kousentypen".
Ik spreek nu maar ronduit: daar is
wel eens iets smakeloos en hatelijks
in ons omgaan met elkaar. Wij voelen
ons helemaal niet onderling verbonden,
ook al behoren wij tot verschillende
kerken. Wij leggen elkaar Soms maar
een lak op, en wij willen elkaar soms
maar nauwelijks met goed fatsoen een
hand geven. Ik voor mij kan met blijd
schap lid zijn van de Geref. Kerken
ook al zie ik bepaalde bezwaren
en ik denk er niet over van die kerken
afscheid te nemen, maar ik pas er wel
voor op mijn eigen kerkverband te
verabsoluteren. Ik zou willen, dat wij
oprechter, vriendelijker, broederlijker
naar elkaar keken, en eens wat meer
nota van elkaar namen. Het zou veel
misverstand voorkomen. Wij kunnen
daarbij ook het geschiedenisboek nog
wel eens openslaan. Het kon best eens
zijn, dat wij in bepaalde opzichten
geen recht doen aan de geschiedenis, en
daardoor nodeloos op grote afstand
van elkaar blijven. Ik waag het er maar
op, deze dingen eens eerlijk neer te
schrijven. JEr zullen er wel zijn, die
denken, dat ik „de kant van de Geref.
Gemeenten op zit", maar die ^opmer
king neem ik dan maar voor kennis
geving aan.
Persoonlijk ben ik er dankbaar voor,
dat deze recensie in handen werd ge
legd van een Geref. predikant. Ik van
mijn kant heb getracht dit broederlij
ke gebaar te beantwoorden met een
paar broederlijke woorden, waaruit ik
de geveinsdheid heb geweerd. Mis
schien wil de Heere dit gebruiken tot
een beter verstaan van elkaar.
Ooltgensplaat. Drs. A. W. Meeder.
MIDDELHABNIS-SOMMELSDIJK
Franse conversatieles voor gevorderden
Graag zouden we ook de franse taal in
het Diekhuus een kans geven. We zoe
ken enkele mensen die hieraan ook
mee willen doen. Een heleboel mensen
zullen soms met spijt terugdenken aan
al die moeilijke franse lessen op school,
die nu nog wel in het geheugen liggen
maar heel vlug vergeten zullen zijn als
er nu niets aan gedaan wordt.
Mocht U soms zin hebben om toch
weer eens iets aan frans te willen doen
geeft U zich dan gerust op.
De lessen zijn op donderdagavond
9.30 - 10.30 uur.
Dammen.
Nog enkele deelnemers voor de dam-
club en dan kan dat ook beginnen.
Jongens kom op! Dammen maandag
6.30 - 7.45 uur. Leeftijd 12 jaar en ouder
Biljarten.
Nog enkele jongens kunnen zich opge
ven voor het biljarten. Dit voor de
competitie. Geven diegenen die willen
biljarten zich zo vlug mogelijk op.
Biljarten zaterdagavond op nader af te
spreken uur.
Engelse conversatie les.
Ook op de engelse conversatie les kun
nen nog enkele cursisten geplaatst wor
den. Deze lessen zijn iedere dinsdag
avond van 9.30 - 10.30 uur. Deze lessen
bestaan uit het gezamenlijk behandelen
van een boek, en een gezellig praatje.
Iedereen die al enige kennis heeft van
de engelse taal is welkom.
In mijn reisbrief uit Tunis heb ik de
naam van de huidige president Habib
Bourguiba genoemd en er bij geschre
ven, dat deze mian Timesië enorme
diensten heeft bewezen. Ik beloofde
hierop terug te komen. In het stadje
Monastir wijst men U de eenvoudige
woning aan de Boulevard aan, vlak bij
de vissershaven, waar Habib Bourguiba
in 1903 geboren is. Men heeft me ver
teld, dat zijn vader een ambtenaar was
men spreekt tegenover de vreemde
lingen blijkbaar niet graag over het
verleden doch vast staat, dat hg in
Frankrijk rechten heeft gestudeerd, en
naderhand dit ook deed in Tunesië.
In het begin van deze eeuw waren er
ook in Tunesië grote politieke proble
men. Ik heb er al eens op gewezen,
vanaf het begin van deze eeuw zijn er
by de „gekleurde" volkeren, niet onge
rechtvaardigde verlangens naar politie
ke vrijheid, wanneer zij door een grote
mogendheid bestuurd worden. Bourgiba
een man van deze eeuw, kent ook deze
verlangens, komt met de grote politiek
in contact, wordt eerst lid van de na
tionalistische partij, de Destour, die se
dert 1920 tegen het Franse bestuur
ageert. In 1933 wordt de leiding van de
Destour te zwak gevonden en wordt de
agressievere politieke partij opgericht,
de neo-Destour, waar Habib Bourguiba
secretaris van wordt.
Hij is dan een politieke figuur van
betekenis, tijdens de oorlog 1940-1945
trachten de Duitsers en Italianen hem
te winnen voor hun politiek. Doch hij
weigert op hun voorstellen in te gaan.
Nadat de Fransen teruggekeerd zijn
volgen de Fransen weer de koloniale
politiek, dan eens mild, en dan weer
eens gestreng en Bourguiba zal zijn po
litieke activiteiten gestraft zien met ge
vangenneming. ZijnFranse vrouw
volgt hem in Frankrijk in de gevange
nis. Van haar zal hij zich laten scheiden
om te hertrouwen met een Mohamme
daanse.
Nog voordat de Franse regering van
Mendes France op 20 maart 1956 Tunis
zelfbestuur zal geven is Bourguiba op
1 juni 1954 teruggekeerd en gereed het
bewind in handen te nemen. Dat ge
beurt op 25 juli 1956, als de bey de
vorst van Tunis afgezet wordt en
Bourguiba president wordt. Van Frans
protectoraat, uitgebuit en veronacht
zaamd, is het nu een vrij land, met
enorme zorgen en problemen die nu
Bourguiba moet oplossen.
Wanneer Tunis vrij komt verlaten
vele Fransen het land. De zakenlieden
nemen hun kapitaal mee. Later ver
trekken de leraren van de scholen en
de technici gaan uit het land. In 1956
is 30°/o van de mannen werkeloos en
voor 70% van de kinderen waren geen
scholen. Men kende daarbij nog het
grote probleem van de duizenden, ou
derloze en zwervende kinderen, die
trachtten met bedelarij aan de kost te
komen. Voor de laatste groep worden
kinderdorpen opgericht, waar tiendui
zenden kinderen tot de leeftijd van 15
jaar een onderdak, een tehuis en on
derwijs zouden vinden.
Bourguiba heeft problemen naar alle
kanten. Een der problemen is het on
derwijs, scholenbouw; en vanaf 1960
gaat al de helft van de leerplichtige
kinderen naar school. Wanneer men nu
weet, dat in 1885 726 jongens en 6
meisjes een school bezochten, in 1956
worden dat er dan 142.000 jongens, en
49.000 meisjes, dat er in 1960 al 25.000
leerlingen de lycea of gymnasia be
zoeken, en dat men hoopt dat in 1968
100.000 leerlingen naar de middelbare
school zullen gaan, dan is dit al een
zeer opmerkelijk resultaat. Bovendien
worden landbouwscholen en technische
scholen opgericht. Voor landbouw is
niet zoveel mogelijkheid, Tunis zal zich
willen omstellen op techniek.
De invloed van de Fransen is vooral
van liberale invloed geweest op de ver
houding van de Islam en de bevolking.
Weliswaar is de staatsgodsdienst de Is
lam, en de voertaal het arabisch, doch
de invloed van de Islam-priesters is
sterk afgenomen. De positie van de
vrouw is er heel wat plezieriger voor
haar, dan in endere oosterse landen.
Het is de man verboden er meer dan
één vrouw op na te houden de is
lam geeft de man het recht vier vrou
wen te trouwen. Hij kan ook niet zo
gemakkelijk meer in Tunis zijn vrouw
verstoten, en als hij echtscheiding
vraagt, dan moet hij alimentatie geven.
De vrouw is gelijkgerechtigd aan de
man, terwijl de sluier niet meer gedra
gen mag worden. Vele vrouwen doen
een hoofddoek om, die ze tussenbeide
bij wijze van sluier gedeeltelijk
toch voor het gezicht trekken. Doch dit
gebruik neemt bij de jongeren af.
Er is maar één politieke partij in Tu
nis, de Neo-Destour, die tegelijkertijd
vakbond en waarvan Bourguiba de lei
der is. Een democratische staat als Ne
derland is het niet Bourguiba gaat
uit van de stelling, geen tyd voor veel
praten, maar alle tijd voor „doen".
Een heel groot probleem is voor hem
zeer zeker de huidige wereld-toestand
rondom de Middellandse zee. Bourguiba
heeft geen haat tegen Frankrijk, dat
hem zovele jaren gevangen hield. Hij
weet, dat hij van Europa veel mag ver
wachten en zijn politiek is geheel wes
ters georiënteerd. Wij hebben dat goed
kuimen ondervinden, de bevolking was
vriendelijk tegenover de vreemdelingen,
bijna iedereen spreekt Frans, want op
de scholen wordt vanaf de 2de of 3de
klas naast het arabisch het Frans ver
plichtend onderwezen.
Hij heeft de macht van de orthodoxe
Moslem-kerk gebroken, terwijl op dit
moment door Nasser alles gedaan wordt
om een groot orthodox Moslem-blok te
vormen. Wü konden- het in de radio
horen, hoe momenteel de Syrische re
gering de niet-staats-scholen (lees de
katholieke Franse scholen) het bestaan
moeilijk zal gaan maken als zij zich niet
richten aan het (Moslem) staatsschool-
onderwijs.
De verhouding Nasser-Bourguiba is
wantrouwend. Nasser wordt er van be
schuldigd moord-aanslagen te hebben
beraamd tegen Bourguiba, die zijn po
litieke inzichten niet onder stoelen en
banken heeft gestoken in de laatste ja
ren, Bourguiba had Nasser aangeraden
in 1965 om tot een accoord te komen
met Israël en Nasser antwoordde, door
op de Arabische conferentie van 30
april 1965 een poging te doen Bourguiba
te veroordelen. Bourguiba had toen
Nasser beschuldigd van dictator te wil-
die staten tot satellieten te willen de
len spelen in de arabische landen en
graderen.
Met de problemen rondom de Mid
dellandse zee zijn we nog lang niet
klaar, doch een figuur als Bourguiba
heeft de wereld er juist nodig. Zijn vi
sie, omtrent zakendoen, samengaan met
het westen kan van invloed blijken te
zijn. Niet direct zullen we dat onder
vinden, maar op den duur zal men er
toch gevoelig voor zijn, naar een stre
ven tot vrede en wat meer welvaart.
Dan komt er nog een probleem bij, dat
de bevolking in Tunis per jaar met 2,2
"/o toeneemt. Dat wil men weer op zeer
moderne manier aanpakken het gro
te woord gezinsbeperking. De moslem
wereld is er niet tegen. Het grote pro
bleem is, hoe kunnen al die jonge men
sen in dit land mettertijd een boterham
verdienen!
Habib Bourguiba heeft een moeilijke
taak, hij moet oude verdrietelijkheden
vergeten bij zijn steun aan Frankrijk te
vragen en zelf de grote problemen op
te lossen. Hij werkt hard.
Zo kom ik op foto nr. 1 (voorpag.) Als
Bourguiba even rust zoekt, of een grote
receptie heeft, buitenlandse gasten
moet ontmoeten of ten diner gaat vra
gen, dan doet hij dat in de prachtige
bungalow, die voor hem gebouwd is aan
het strand van Monastir. We hadden
speciale toestemming, om op dit prach
tige landgoed te komen, het „huis" van
buiten te bekijken. Zelden hebben we
zo'n mooi buis gezien, zonder enige
protserigheid of kitsch. Tunesische ar
chitecten moeten het gebouwd hebben,
en men kan direct zien, ze hebben de
Franse leerschool doorlopen.
Ik nam foto nr. 1 precies 12 uur des
middags. We staan nu voor het gebouw
er zijn 3 verdiepingen. De tweede ver
dieping heeft een gaanderij en voor die
gaanderij is dat netwerk bestemd om
schaduw te geven in de kamers, die er
achter zijn. Als je nu om het gebouw
loopt, dan vindt men aan de achterkant
de prachtige trap foto 2. Precies,
waar de trap op de galerij komt vindt
men de grote conferentiezaal, waar
Bourguiba en zijn ministers confereren.
Gezellige clubfauteuils rondom een
grote tafel. We zouden kunnen zeggen
een conferentiezaal, zoals die ook ge
bruikt wordt bij grote concerns, als di
rectie en commissarissen vergaderen
over het fabrieksbeleid. Naast de con
ferentiezaal is een eetzaal, en daaron
der gelijkvloers dus met de grond, zijn
grote moderne keukens. Want het ge
beurt, dat er bij een openbaar gehoor
een 3.000 gasten komen, die wat te eten
moeten krijgen of te drinken. Een mooie
eetzaal voor het personeel, bij het ge
bouw grote en mooie logeergelegenhe-
den, ook voor buitenlandse gezanten,
die hier voor bespreking moeten komen.
Wat opviel waren de zeer fraaie te-
geltableau's. Voortreffelijke kunste
naars hadden hun visies gegeven over
de oude sprookjes uit de arabische we
reld zo deze in steen waren gebakken.
Kleurenfoto's hiervan zijn uitstekend
gelukt ik heb me, bij het opnieuw
bekijken, nogmaals verwonderd over de
fijnheid, de kunstvaardigheid waarmede
deze kunststukken uitgevoerd werden.
En dan, rondom dit fraaie huis is een
magnifieke tuin. Er is goed water, er is
vruchtbare grond, er zijn tuinlieden om
planten, heesters, bomen en gazons te
verzorgen. Er bloeien granaatappels, al
le soorten bloemen, die er in augustus
nog willen bloeien. En dat gazon, die
perken ze zien er uit of ze bij een En
gels kasteel staan, want in Engeland
zijn de gazons beroemd door hun eeu
wenlange verzorging. Maar zo zien ze
er hier ook uit.
En ];iu, foto nr. 3. Ligt het fraaie bui
tenhuis van Bourgiba een kilometer of
4 tot 5 noordelijk langs de kust van
Monastir aan dezelfde kust, maar nu
aan de grens van het stadje ligt het
oorlogskerkhof. Witte stenen bedekken
de graven, er zijn een paar mohamme
daanse graven stenen huizen met dak
waar een heilige in bijgezet is. Doch
te midden van die graven is een graf-
^Sii^^S^ï^^ï^^ïHiS
Uw leverancier
(Gediplomeerd gasfitter)
Stationsweg 12
Dirksland
tombe ingericht, voor de familie van de
president. Het zijn drie kamers, in de
middelste is nog de plaats open gehou
den, waar de huidige president eens
zal rusten, daarnaast is het graf van
zijn tweede mohammedaanse
echtgenote. Dan, in de andere kamers
zijn familie, neefs en ik meen in de
zelfde kamer als waar hij zal liggen
zijn ook de graven van zijn ouders.
Zo is Tunis, een goede regering. Een
goede president. Er zijn mensen, die
aanmerking maken, dat het huis „zo
veel" geld heeft gekost en betwijfelen
of het land dat wel mocht bekostigen.
Laten we het anders bekijken; oosters.
Een koning, een president moet wonen,
moet omgeven zijn met pracht en praal.
Zo is het door de eeuwen heen geweest,
de koningen der oudheid moesten goud
hebben en veel vrouwen en veel juwe
len. Van dit alles is nog wat overgeble
ven zelfs bij ons nog iets.
Wij moeten af en toe de koningin zien
in de Gouden Koets dat is een ko
ninklijk symbool zo eens per jaar,
dat is voldoende. Maar in die zuidelijke
landeuj, daar moet het eigenlijk dage
lijks!
OOSTFLAKKEE
Bevolkingsonderzoek Stichting
„Tuberova"
Als sluitstuk van het bevolkingsonder
zoek op Goeree-Overflakkee, zal in de
gemeente OOSTFLAKKEE gelegenheid
worden geboden een röntgenfoto van
de longen te laten maken. Er is daar
voor de gelegenheid in de navolgende
dorpen:
OUDE TONGE: Wit-Gele Kruisge-
bouw. Voorstraat 4, van 912 oktober.
OOLTGENSPLAAT: Veren, gebouw
„Elthato", Zuid Achterweg 25 van 16
19 oktober.
ACHTHUIZEN: Huize „St. Joseph",
Galathesedijk 81 van 23 26 oktober.
DEN BOMMEL: Veren, gebouw, Ben.
Oostdijk 82, van 30 oktober t.m. 2 no
vember.
Zoals uit eerdere publicaties bekend
mag worden geacht, is dit onderzoek
gericht op t.b.c. en andere ziekten der
borstorganen. Hiervoor komen alle in
woners van 15 jaar en ouder in aan
merking en ontvangen daarvoor EEN
PERSOONLIJKE OPROEP, waarop
datum en tijd is vermeld van het uur
waarop men wordt verwacht. Indien
men niet aan het onderzoek deelneemt,
wordt verzocht de oproepkaart op het
onderzoek-bureau terug te bezorgen
met vermelding van de reden. Veel on
nodig werk kan worden voorkomen, in
dien men zich aan het bovenstaande
houdt; dan kan het onderzoek een vlot
verloop hebben.
