EIUVriDEII niEUWS
Ds. C. V. d. Meulen te Goes
ToGli gelukkig
Nieuws
Zeeuwse wandelingen
PREMIE SPAARPLAN
Bietencampagne
van 12 weken gaat
vroeg beginnen
verhoogde zijn levensverzekering
en wat het leulce is,
het kosX hem niets meer...
2a bl«^
Vrijdag 15 september 1967
No. 3620
UIT PE KSkKeM
Een fruitmand nodig?
Basfs voor persoonlijk bezit
X De witte pomp steunt UX
I NEBOH NELISSE
Oorzaken van
aardbevingen
een duister gelieim
De pendel Nog geen ontslag
Naar een nieuwe werkgelegenheid
jk wèrke in de haevens".
yi'èt dit simpele zinnetje kan menig
gezinshoofd op de Zuid-Hollandse en
Zeeuwse eilanden duidelijk maken op
welke wijze hij in zijn levensonderhoud
en in dat van zijn gezin voorziet. Tel
kens blijkt weer hoe spoedig een be
paalde streek op nieuwe bestaansmo-
gelijklieden is ingesteld. Tien, vijftien
jaar geleden was dat een uitzondering
wanneer iemand dagelijks heen en weer
reisde naar Rotterdam, thans is de
pendel een heel normaal verschijnsel.
Het was begrijpelijk dat in de jaren
na 1950 velen het besluit hebben geno
men, in de Maasstad het dagelijks
brood te gaan verdienen. De ver door
gevoerde mechanisatie in de landbouw
deed op de eilanden een overschot aan
werkkrachten ontstaan. En voor dat
overschot was toen nog weinig werk-
^Jegenheid. Bovendien, in Rotterdam
kon veel geld worden verdiend. Hoewel
daar vele nadelen tegenover stonden
een totaal andere sfeer op het werk en
lange dagen, zodat er van het gezins
leven en de huiselijke gezelligheid niet
veel overbleef heeft toch menige
eilandbewoner voor de pendel gekozen.
En zo is de havenarbeid één van de
gewone middelen van bestaan gewor
den.
Geen wonder dat er een schok door
menig gezin ging toen enkele weken
geleden bekend werd, dat een betrek
kelijk groot aantal havenarbeiders zou
worden ontslagen. De arbeiders zelf en
ook hun gezinnen waren erop ingesteld,
en de dorpsgenoten waren aan de pen
del gewend geraakt. Zou daaraan nu
voor velen een einde komen? En dreig
de er dan misschien werkeloosheid met
alle nare gevolgen van dien?
Gelukkig bleek het in eerste instan
tie mee te vallen. Er zouden minder
jnensen ontslagen worden dan aanvan
kelijk was gevreesd. Bovendien, laten
we eerlijk zijn, zonder chauvinistisch te
zijn, de havenarbeiders van de eilan
den afkomstig kunnen, wat de arbeids
prestaties betreft, een vergelijking met
de anderen glansrijk doorstaan. Geen
wonder, mensen die gewend waren sei
zoenarbeid op het land te verrichten
hebben een hoog werktempo, uitzonde
ringen daargelaten. Ook nu bleek weer
dat de soep nimmer zo heet gegeten
wordt als ze is opgediend. En in vele
gezinnen zal er een gevoel van op
luchting zijn geweest, toen bekend werd
dat man of vader of zoon niet zomaar
op straat zou komen te staan.
Toch moeten we we hebben dat
in diverse beschouwingen in de dag
bladen kunnen lezen de ogen niet
sluiten voor de realiteit. En die reali
teit is, dat de arbeid in de Rotterdam
se havens een gevoelige werkgelegen
heid genoemd moet worden. Ook deze
arbeid is onderhevig aan de onmisken
bare economische teruggang. Ook in de
havens zet de mechanisatie zich nog
steeds voort. Ook in de grote bedrijven
wordt scherp geconcurreerd. En zo zul
len er nog wel meer factoren te noe
men zijn die de werkgelegenheid on
gunstig beïnvloeden.
De mogelijkheid dat vroeg of laat
ontslag komt mag voor de eilandbewo
ners dan niet zo dreigend zijn, maar
helemaal weggenomen is ze niet.
Dat betekent dat de ouderen mis
schien hun tijd nog wel zullen uitdie
nen, maar dat de jongeren die voor de
beroepskeuze worden geplaatst er ver
standig aan doen zich enkele malen te
bedenken. Dat betekent ook dat er op
eilanden zelf andere werkgelegen
heid moet worden gezocht. En dat zal
dan wel neerkomen op een verdergaand
industrialisatie.
Het lijkt ons allemaal, eerlijk gezegd,
ook wel wat gezonder. In de eerste
plaats met het oog op de arbeidssfeer.
In de havens heerst, hoewel ik dat
geenszins wil overdrijven, toch een an
dere geest. Dan ook met het oog op de
reis. Het is toch echt geen sinecure, da
gelijks zo'n lange bustocht heen en te
rug te moeten maken om op je werk
te komen. Maar vooral ook ten aanzien
van het gezin. Het is een afgezaagd
grapje, dat een kind vroeg aan z'n
moeder: „Mama, wie is toch die vreem
de man, die hier iedere zondag komt
eten?" Maar dat de pendelarbeid een
voortdurende bedreiging vormt voor
het gezinsleven, zal toch niemand kun
nen ontkennen. En tenslotte is de maat
schappij ook gediend met een gezond
gezinsleven, want het gezin is de cel
van de maatschappij.
WAARNEMER.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Oldebroek en Giessen-
dam A. Breure te Hei en Boeicop;
Nordhorn C. v. d. Berg te Kesteren;
Loon op Zand C. Treure te Hasselt;
Oudewater en Capelle a.d. IJssel J. C.
Vos te Rijssen; Katwijk aan Zee en
Wezep C. v. d. Bergh te Oud Beijer-
land; Emmeloord C. Bras te Nieuwer-
kerk a.d. IJssel.
Aang. naar St. Philipsland kand. M.
V. d. Linden te Utrecht; Poortvliet C.
Mulder te Hien en Dodewaard; Ochten
P. Posthouwer te Heteren.
Bedankt voor Nieuw Beijerland kand.
M. V. d. Linden te Utrecht; Brandwijk
C. Mulder te Hien en Dodewaard; Val
burg J. G. Abbringh te Amemuiden;
Waddinxveen en Woudenberg C. Vos te
Gouda; Nw. Lekkerland H. Haikema,
zendingsdirector G.Z.B.
Wierden. Na bevestiging door ds. G.
Westland aldaar, deed ds. H. J. van Bie
gekomen van Alblasserdam, intrede
met 1 Sam, 17 50.
Oud Beijerland. Na bevestiging door
ds. C. V. d. Bergh aldaar met Jesaja 62
6-7 deed ds. L. Trouwborst, gekomen
van Bleskensgraaf, intrede met Jesaja
55 10-11.
Nederhemert. Na bevestiging door ds.
D. J. Cuperus uit Aalst met 1 Kor. 15
58, deed ds. J. v. Vliet, gekomen van
Ouddorp, intrede met 2 Kor. 4 7.
Ds. J. Vermaas te Huizen gaat per 1
okt. a.s. met emeritaat. Ds. Vermaas
stond te Ter Aa ('29-'32) Hoogeveen ('32
-'36) Huizen ('36-'46) Amersfoort ('46-
'51) Bodegraven ('51-'56) Veenendaal
('56-'62) en voor de tweede maal in
Huizen van 1962-1967.
Mej. C. Bout, arts te Utrecht (dochter
van Dr. H. Bout) vertrekt binnenkort
als zendingsarts van de G.Z.B, naar
Kenya.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Hoogvliet J. Mierop te
Nijkerk; Poortvliet T. Ledegang, kand.
te Baarn; Oostzaan J. v. d. Brink, kand.
te Groningen; Ridderkerk F. de Jonge
te Emmercompascuum; Loppersum R.
Ypma te Amersfoort; Haamstede, Mid-
wolde en Bellingwolde K. Dijk, kand. te
Amsterdam; Hoorn E. Oomkes te Leeu
warden; Schoonebeek en Boskoop W.
Koele te Ens; Alblasserdam W. ten Ka-
te' te. Huizen.
Aang. naar Mechelen A. Verbeek te
Hoek; Oenkerk A. Groenewegen te ül-
rum; 't Harde G. Brinkman te Kam
pen; Heerjansdam J. v. d. Haagen te
Wieringerwerf.
Bedankt voor Aalten, Groningen en
Noordwijk en Veenendaal J. Bosman te
Vrouwenpolder; Bovensmilde H. Ver-
haagen te Opperdoes; Hattem H. Tien
te Ede.
Ds. Pi V. Dqkt In de ouderdom van
66 jaar overleed ds. T. v. Dijk, em.
pred. van Munnekeburen. Hij was daar
predikant van 1948-1952, toen hem
reeds emeritaat werd verleend i.v.m.
zijn gezondheidstoestand.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Berkum J. W. Beekman
te Hilligersberg; Averest G. Mulders te
Murmerwoude.
Bedankt voor Bunssum-Treebeek T.
Dekker te Goes.
Bedum: Wegens vertrek naar Ma-
riënberg, nam ds. H. de Vries afscheid
met Hebr. 13 12 13.
Daarlerveen: Na bevestiging door
prof. J. V. Bruggen te Kampen met
Markus 13 37, deed ds. E. Knoop in
trede, gekomen van Enumalik, met Je
saja 2:5.
Zuidwolde: Wegens bekomen emeri
taat, nam ds. F. de Haan afscheid van
deze gemeente met Jesaja 40 6-8.
CHR. GEREF. KERKEN
Tweetal te Vlaardingen M. Baan te
Zeist en G. Buys te Murmerwoude.
Beroepen! te Bennekom G. Buys te
Murmerwoude; Schiedam W. Hierma te
Enschede.
In ons blad van 14 juli werd iets ge
schreven over de Afscheiding op Goe-
ree-Overflakkee, het kwartaalnummer
van de „Kerkhistorische Kroniek".
Daarin wordt ook de naam van Ds.
Cornells van der Meulen genoemd. In
het jaar 1800 werd hij te Middelhamis
geboren, eveneens de geboorteplaats
van Elisabeth Geertrui van de Roo-
vaard; met wie hij in 1927 trouwde.
Hij werd aannemer en ging in Rot
terdam wonen. Daar verloor hij door
de cholera twee zoontjes van 4 en 2
jaar. Dat werd het middel in Gods hand
om hem tot bekering te brengen.
Tot predikant geordend.
Bij de kleine afgescheiden gemeente
te Middelharnis werd hij eerst ouder
ling, later oefenaar. Zo gemakkelijk
ging hem het spreken niet af. Eens
wilde hij een toespraak houden over de
drie jongelingen in de brandende oven
uit Daniël 3. Het mislukte, hij verviel
in herhalingen en vertelde telkens het
zelfde. Niet lang daarna was hij in Mid
delburg op een bijeenkomst en werd
als het ware gedwongen een stichtelijk
woord te spreken.
Het gelukte en toen voelde hij zich
enigszins bekwaam om als oefenaar te
Middelharnis op te treden. Echter niet
bekwaam genoeg. Hij voelde een gemis
aan kermis van de Bijbel, aan weten
schappelijk onderwijs, een theologis'che
scholing. Daarom vertrok hij in 1838'
naar Utrecht om les te nemen bij Ds.
Scholte, een der voormannen van de
Afscheiding van 1834. Slechts een jaar
heeft hij er college gelopen. Veel te kort
maar er was gebrek aan afgescheiden
predikanten en op eigen houtje orden
de Ds. Scholte hem tot dienaar des
Woords en bevestigde hem te Middel
harnis (1839). In sommige opzichten
was Ds. Scholte een vrijbuiter en hij
heeft meer vreemde dingen gedaan.
Maar het volgend jaar werd de per
soonlijke daad van Ds. Scholte ge
sanctioneerd door de synode van Am
sterdam,
De Chr. Afgescheiden gemeente op
Goeree en Overflakkee was maar klein
en was eerst verbonden met Rotterdam,
waar Ds. van der Meulen ook woonde.
Na zijn erkenning als wettig dienaar
des woords door de Synode der Afge
scheidenen werd hij predikant te Mid
delharnis alleen.
Een kleine gemeente, die enkele ja
ren na het vertrek van Ds. van der
Meulen naar .Goes ophield te bestaan.
Naar Goes.
Reeds in 1841 verliet hij zijn geboor
teplaats Middelharnis. Hij was beroe
pen door de afgescheiden gemeenten in
Zeeland. Er waren hier 12 gemeenten,
maar alle zo klein, dat ze hem geza
menlijk als hun predikant kozen. Hij
ging in Goes wonen, maar preekte iede
rezondag en ook verschillende keren in
de week in een van zijn gemeentetjes.
Het is de in Zeeland zo bekende Ds.
Budding geweest, die eigenlijk de grond
legger was van deze kerkjes. De uit
bouw liet hij aan anderen over; hij
werd ontrouw aan zijn eerste liefde en
heeft in Goes later een aparte kerk ge
sticht, waaruit de Vrije Evangelische
gemeente is ontstaan. Het is vooral Ds.
van der Meulen geweest, die zijn werk
daa naar de
„FRUITEXPRESSE"
U belt Telefoon (01870) 3086 en
wij bezorgen wer geheel Flakkea
M. VAN DER KliOOSTER
Aang. naar Kampen J. J. de Jonge
te Noordsche Schut.
Nw. Vennep: Na bevestiging door ds.
D. Biesma te Aalsmeer, deed ds. W. de
Graaf, gekomen van Hasselt, intrede
alhier met 2 Kor. 4 5 6 15.
GEREF GEMEENTEN
Tweetal te Boskoop A. Hofman te
Zeist en K. de Gier te 's-Gravenhage;
Middelharnis A. Hofman te Zeist en G.
Schipaanboord te Apeldoorn.
Beroepen te Ridderkerk en Middel
hamis G. Schipaanboord te Apeldoorn;
Leiden J. v. Haaren te Amersfoort;
Klaaswaal J. Westrate te Meliskerke;
's-Gravenhage H. Rijksen te Gouda.
Bedankt voor Clifton (U.S.A.) J. v.
Haaren te Amersfoort; Scheveningen P.
Blok te Dirksland.
heeft voortgezet. Eerst alleen, later ge
holpen door andere predikanten. Dat
was o.a. in Nieuwdorp, de bekende Ds.
C. Steketee, die er gestaan heeft van
1842-1882. In ditzelfde jaar kreeg Wol-
phasirsdijk Ds. Gardenier als predikant
(is in 1853 naar Michigan geëmigreerd).
Zo reisde Ds. van der Meulen week
aan week door Zuid-Beveland en over
al had hij volle kerken. Kerken is het
goede woord niet, die waren er toen
nog niet. Hij predikte in gewone huizen,
in schuren en 's zomers ook in de open
lucht. Dikwijls was een schuur de kerk,
een wagen de preekstoel, een porce-
leinen schotel het doopbekken. Soms
ging hij naar de „overkant" (van de
Schelde) waar oefenaar Vijgenboom ja
ren geleden het fondament had gelegd
in Axel.
Zware tijden.
De Afgescheidenen bestonden niet uit
vele „rijken en edelen", hoewel er ook
enkele weigestelden bij waren. De rijke
boer uit Borssele, Jannis van de Luijs-
ter, stelde altijd zijn schuur beschik
baar, wanneer Ds. van der Meulen daar
optrad. Zo ook Jhr. Mr. W. Versluys
zijn buitenplaats bij Domburg.
Maar alle samenkomsten van meer
dan 20 personen waren verboden. En
meestal was het een veelvoud van
twintig dat de boodschap des heils be
luisterde. Met als gevolg boete, inkwar
tiering, gevangenschap. Dikke boeken
zijn er over geschreven, waarin we de
namen lezen van de predikanten De
Cock, Van Raalte, Scholte, Brimamel-
kamp. Van Velzen. De boete werd zo
dikwijls opgelegd, dat ze zo hoog opliep
dat de arme gemeenten het niet konden
betalen (bij Ds. Budding was het eens
aangegroeid tot 40.000,—). Dan volgde
de gevangenis: Ds. Budding en zijn
ouderling bakker De Jonge uit Goes
(„de hemelse bakker" genoemd) hebben
er kennis mee gemaakt. In het land der
vrijheid dus geen vrijheid van gods
dienstoefening!
Onder de voorgangers ontstond ver
schil van mening of men aan de over
heid vergunning mocht vragen om sa
menkomsten van meer dan 20 personen
te houden. Dat was het z.g. „vragen om
vrijheid". Zo'n verzoek werd wel toe
gestaan, maar men moest dan af
stand doen van de naam Gereformeerd.
De tegenstanders van dit „vragen om
vrijheid" wilden niets te maken heb
ben met de synodale kerkregering, die
koning Willem I in 1816 had ingesteld.
Ze beschouwden zich als de voortzet
ting van de oude Geref. Kerk uit de
Gouden Eeuw. Vandaar twee nieuwe
kerkformaties: Christelijk Afgescheide
nen en Gereformeerde kerken onder
het kruis. Er waren nog meer twistvra-
gen. Met als gevolg o.a. hevige verbit
tering tussen de predikanten Scholte en
Van Velzen. Zo hoog liep de twist, dat
Scholte, die van geen toegeven en ver
broedering wilde weten, werd geschorst
Hij trok er zich niets van aan en ging
ongestoord verder met de bediening
van zijn gemeente.
In die tijd heerste er grote armoede
Een gevolg van de Franse overheer
sing en de langdurige strijd met België.
Ook ontstaan door de aardappelziekte
van 1845. Aardappelen waren het iede
re dag driemaal terugkerende eten, het
koren was te duur om als volksvoedsel
te kunnen dienen. En ziekten onder het
vee, stormen die de oogst vernielden,
werkloosheid door het gebruik van ma
chines, een onrechtvaardig belasting
stelsel drukken vooral zwaar op de
kleine luiden. Van de 2 millioen inwo
ners van ons land was een derde deel
behoeftig en moest bedeeld worden.
Ziehier enkele oorzaken, die velen er
toe bewogen hun vaderland te verla
ten om elders een beter bestaan te vin
den. Bij velen uit materialistische over
wegingen, bij de Afgescheidenen vooral
bezwaren van godsdienstige aard tegen
de dwangmaatregelen van de regering.
En daarom: naar Amerika, waarheen
we in het volgend artikel met hen op
reis gaan.
Middelburg
L. van Wallenburg.
DELTAKADIO
Het ziet er naar uit, dat de regionale
omroep (Deltaradio) op korte termijn
in de ether zal komen. Onlangs heeft
een commissie ad hoc uit de Zeeuwse
Culturele Raad een rapport opgesteld
met een positieve conclusie. De plan
nen zullen nu vooral technisch moeten
worden uitgewerkt, waarna zij aan de
Nederlandse Radio Unie zullen worden
voorgelegd. Gaat die ermee akkoord,
dan kan een zendvergunning worden
aangevraagd. De Deltaomroep zal ook
de Zuid-Hollandse eilanden bestrijken,
alsmede een deel van West-Brabant.
'>N
En dat kan ook üw man! Wanneer hij nu deelneemt aan het
Premie Spaarplan en elk jaar 500,— aan premie betaalt, dan
krijgt hij vanaf 1972 ieder jaar honderd gulden terug van het Rijk!
Belastingvrij! Dit geld kan hij dan weer gebruiken voor het
verhogen van zijn levensverzekering. Honderd gulden meer premie
betekent een forse stijging van het verzekerd bedrag. (Tenzij
u voor die honderd gulden' liever een leuk jurkje koopt
Praat in ieder geval eens met uw man over dat Premie Spaarplan.
Alle levensverzekeringsmaatschappijen en assurantie
tussenpersonen zullen hem graag Inlichten. I
Eerste leveringsdag op 19 september
Door het bestuur van de Verenigde
Coöp. Suikerfabrieken G.A. te Dinte-
loord; de Coöp. Suikerfabriek en Raf
finaderij G.A. „Puttershoek" te Putters-
hoek: de Friesch-Groningsche Coöp.
Beetwortelfabriek en Raffinaderij G.A.
te Groningen en de Eerste Ned. Coöp.
Beetwortelsuikerfabriek en Raffinade
rij G.A. te Sas van Gent, verenigd in
de Coöp. Vereniging „Suiker Unie" U.A.
te Rotterdam, is de regeling van de
campagne 1967 vastgesteld. De levering
der bieten zal in twaalf termijnen die
nen te geschieden, waarvan de eerste
termijn loopt van maandag 25 septem
ber t.m. zaterdag 30 september en de
laagste termijn is nu reeds vastgesteld
van maandag 11 december t.m. zater
dag 16 december.
Vijf vrije dagen
Aan de twaalf leveringstermijnen
gaan echter vijf vrije leveringsdagen
vooraf; namelijk dinsdag 19, woensdag
20, donderdag 21, vrijdag 22 en zaterdag
23 september. Gedurende deze periode
bestaat er echter geen verplichting om
bieten te leveren. Op basis van vrijwil
ligheid kan men tot een maximum van
17°/o van de totaal te leveren hoevee
heid bieten van deze gelegenheid tot
voorlevering gebruik maken. Door het
bestuur wordt hierbij het voorbehoud
gemaakt, dat de ontvangst- en overslag-
apparatuur de bieten moeten kunnen
verwerken. Uit het bovenstaande blijkt
dus, dat de campagne om te leveren
al op dinsdag 19 september openstaat en
gaat beginnen. Vorig jaar werd in som
mige streken gestart op woensdag 28
september, dus 9 dagen later.
Uitzondering
De leden van wie de oogst in totaal
niet hoger is dan 40.000 kg. wordt een
uitzondering toegestaan op de levering
in twaalf termijnen. Zij mogen hun bie
ten leveren in zeven termijnen. Voor de
ze leveranciers zal een grote soepel
heid worden toegepast, indien hun be-
bedrijfsomstandigheden zulks eisen.
Uiteraard gelden ook voor deze cam
pagne vele bepalingen en voorschrif
ten, die het bestuur aan de leden per
circulaire hebben kenbaar gemaakt. Op
deze circulaire zijn ook de namen van
de betrokken controleurs in de diverse
districten met hun telefoonnummer ver
meld. Dit is o.i. een goede gedachte.
Vorige jaren hebben we deze lijst vaak
gemist.
4 U steunt toch ook de witte pomp? 4
Benzine- en oliehandel
4 Nieuwe Tonge
De kennis van de ruimte buiten onze
aarde neemt in snel tempo toe, maar
van sonamige aardse verschijnselen
weet men thans nog bijna evenveel (of
even weinig) als een paar eeuwen ge
leden. Opnieuw breken thans geleer
den zich het hoofd over de vraag, hoe
aardbevingen ontstaan en welk ver
band er bestaat tussen de serie aaj-d-
schokken die thans in Turkije, veiK^ol-
gens in Columbia en Venezuela en ten
slotte in de Pyreneeën binnen een tijds
verloop van enige weken optrad. Of de
reeks afgesloten is met de verwoes
tingen in Zuid-Frankrijk en Noord-
Spanje is ook volledig onvoorspelbaar:
niemand die het zeggen kan. Jaarlijks
worden ongeveer een miljoen aard
schokken geregistreerd, maar verreweg
de meeste zijn van geen enkele beteke
nis voor het dagelijks leven en houden
alleen de geleerden bezig. De wetmatig
heid van „gekoppelde" technische be
vingen heeft belangrijke gegevens op
geleverd voor wat betreft de structutn:
van onze aarde.
Ofschoon wat zich in haar binnenste
afspeelt, en zich soms in catastrofale
natuurverschijnselen kenbaar maakt
het geheim van Moeder aarde blijft,
verwacht men toch, dat het binnen eni
ge jaren mogelijk zal zijn, aardbevingen
te voorspellen op grond van de thans
verzamelende gegevens. (DIA)
VERVOLGVERHAAL
door L. KOMBRINK
Copyright:
J. J. Groen en Zoon N.V., Leiden
..Zie je er tegenop, Evert?"
..Helemaal niet hoor! Alleen..."
..Wat bedoel je?"
..Och, dat weet je wel. Wij hadden
net daar gisteravond nog over".
..O, Frits!" Met een geheimzinnig
tóchje buigt zij zich over de tafel.
"Weet je dan niet dat Frits een meis-
16 heeft?"
«Wat zeg je daar...?"
Evert is opgesprongen en in zijn ogen
'S grote opluchting te lezen.
..Ken je Ellie Hoek? Dat meisje waar
onze Geert van 't winter schaats mee
reed.
«Natuurlijk ken ik die. Maar dat
scnaap is nog geen zestien jaar!"
..Dat „schaap" heeft nog een zuster.
"ie IS net zo oud als Frits, nog iets
ouüer geloof ik. Maar je kent Jannie
™ek toch wel!"
..En heeft pnze Frits daar...?"
..Verkering mee, wou je zeggen? Nee,
dat nog niet, maar het zal er best van
komen".
„Dan zal hij wel niet thuis zitten,
denk ik".
„Ik wou dat hij op Horizon was. Evert.
Ik vind het prettig dat jouw moeder
ons voor vanavond op de koffie nodig
de".
„Het gaat eigenlijk van vader uit.
Omdat hij zo blij is dat het graan vo
rige week is binnengekomen. Maar
waarom vind je het prettig dat juUie
vanavond bij ons op visite gaan?"
„Je moet niet zo dom doen, joh. Wij
hebben ons vandaag immers verloofd!
En waarom hebben wij het mijn vader
en moeder niet verteld?"
„Ja ja, ik snap je. Je wilt het straks
zeggen, als we allemaal bij elkaar zit
ten".
„Ho mannetje, jij moet het zeggen,
hoor!"
„Nou goed, ik zal het zeggen. Maar
als ik begin te stotteren neem jij het
van me over".
„Weet je wat ik eigenlijk 'n beetje
vreemd vind? Dat jouw vader en moe
der nooit gezegd hebben dat ze er op
tegen waren. Jij bent een boerenzoon
en ik een vissersmeisje".
„Ik heb er nooit wat van kunnen
merken. Je staat best bij hen in de pas.
En ik geloof dat dit met jouw ouders
wel 'n tikkeltje anders is. Ik weet ze
ker dat je moeder mij niet erg mag,
JelUe".
„Alle mensen zijn niet gelijk. Moeder
geeft zich niet zo gauw. Vader is an
ders. Maar zij kunnen niet verlangen
dat ik ga trouwen met de zoon van een
burgemeester. En het allervoornaamste
is dat wij van elkaar houden, lieve
jongen".
„Daar heb je gelijk in. Maar ik heb
me nooit erg op mijn gemak kunnen
voelen als ik hier was. Toen wij nog
geen verkering hadden, was je vader
anders tegen me dan nu".
„Ik weet zeker dat jij nog eens schil-
dersbaas zult worden. En dan zal hij
wel anders praten".
„Wie weet, enfin, dat zullen we dan
maar afwachten. We moesten nu maar
gaan".
Er hangt een zware rook in de huis
kamer van de Frankema's als de jon
gelui binnenstappen. Bijna geeft Evert
een uitroep van verrassing. Want daar
zitten, naast elkaar, ietwat stijfjes, Frits
en het meisje Jannie. Hij kijkt dan ook
verwonderd naar Jellie, als die in een
onbedaarlijk lachen uitbarst. Zij wijst
met een vinger naar Dorus, die bij een
raam zit. De knecht geeft een grappige
aanblik. Zijn hele hoofd zit dik in het
verband en tussen al die lappen steekt
een grote brandende sigaar. Frankema
grinnikt en hij zegt: „Dorus heeft het
voornaamste gat open gelaten".
Vooral de boer is blij dat de Buters
er zijn. Dorus zegt bijna niets, omdat
hij amper zijn mond kan bewegen. Met
Frits is het weinig anders. Die heeft
alleen maar gezegd dat dit Jannie Hoek
is en dat hij nu verkering met haar
heeft. Frankema heeft het meisje, een
gezellig dik propje, even strak aange
keken. Jannie heeft even onder die blik
moeten kleuren. Frankema weet dat dit
meisje uit een goed nest komt, al is
haar vader dan ook geen boer. En nu
is hij in druk gesprek gewikkeld met
Buter. Jellie heeft een plaatsje naast
het meisje veroverd en Evert zit naast
zijn broer. Lies brengt nu een groot
dienblad binnen, waar een groot aantal
gevulde koppen op staan. Opeens
vraagt Frankema: „Wat zit jij vreemd
op je stoel te schuiven. Evert. Heb je
soms vlooien of zo?'"
Deze schudt zijn hoofd. Opeens staat
hij op van zijn stoel en zegt: „Ga staan,
Jellie!"
Even is er een koppige trek op haar
gezicht, maar toch volgt zij het bevel
op. Lies staat met haar blad achter de
boerin. Zij vergeet de koppen uit te de
len. Dorus heeft zijn sigaar uit het
verband gehaald en nu kijkt hij vol
spanning naar Evert, die enige keren
met zijn tong langs de lippen veegt.
Dan gaan zijn ogen moedig langs de
kring.
„Wij, dat wil zeggen Jellie en ik, ver
tellen jullie dat we ons hebben ver
loofd. Maar wij hebben gewacht om
elkaar de ring te geven tot vanavond.
Iedereen is nu getuige dat ik geen
smoesjes sta te verkopen, kijk maar.
Hier met je vinger, Jellie. Alsjeblieft,
daar heb je die van mij, en een zoen
erbij!"
Frits is de eerste die overeind komt
en zo hard hij kan in zijn handen klapt.
Dan steekt hij zijn hand uit. „Gefelici
teerd, Evert, en jij ook, Jellie! En dat
het maar nooit uit mag raken".
En dan is het even een druk bewegen
van handen. Moeder Toos houdt de
hand van haar zoon iets langer vast.
„Ik hoop dat jullie zullen begrijpen
dat een verlovingsring een belofte in
houdt. Verloofd zijn betekent elkander
trouw zijn".
„En die ring niet in je zak steken als
je ergens heen gaat", vermaant Frits
met een komisch-emstig gezicht. Er
wordt smakelijk om gelachen en Evert,
die weer is gaan zitten, veegt zich met
een zakdoek langs het voorhoofd.
„Ik vind het jammer dat Victor er
niet bij is", zegt hij zacht tegen Jellie.
„Hij hoorde zo'n beetje bij ons, vind je
niet?"
„Wij kunnen het hem morgen bij de
kerk zeggen", troost Jellie en dan
neemt zij een gebakje van de schotel
die haar w^ordt voorgehouden.
Buter steekt het zijne in één hap in
de mond. Als hij weer kan praten zegt
hij; „Ik wist werkelijk niet dat dit een
verlovingsfeestje van mijn dochter zou
worden, jij Lize?"
„Dat is het ook niet, Tom. Ik wist er
totaal niks van af".
„En wij evenmin", bromt Frankema.
„Maar zo is de hedendaagse jeugd,
buurman!"
Evert staat aan de werkbank en
roert in een grote pot glansverf. Het is
een prachtige roomkleur; met kenners
ogen vergelijkt hij telkens het monster
met de inhoud van de pot. Toch gunt
hij zich zo nu en dan de tijd om een
korte blik op zijn gladde gouden ring
te werpen. De dagen vliegen voorbij.
Het is al weer woensdag. Gisteravond
is hij nog een poosje bij de Buters ge
weest. Ze waren allemaal vriendelijk
en de buurvrouw trakteerde op gerook
te paling. Maar dit alles is niet het
enige dat een trek van tevredenheid
op zijn gezicht legt. Een uur geleden
kwam de baas naast hem staan. Hij had
hem even plagend aangekeken en ge
zegd: „Vergeet je het droogsel niet.
Evert?"
Hij had zich daar niet aan geërgerd.
Dat geval met die grondverf was al aan
de kant, dank zij Jellie. Zij had haar
belofte waar gemaakt en was naar de
werkplaats gestapt. Daar had zij Piet
haar beschuldiging in het geziciït ge
slingerd en hem totaal overbluft. Hij
had toegegeven en Woortman was woe
dend geworden. Piet werkt nu voor
halve weken bij Piet Tij.sing...
(Wordt vervolgd)
