EIIIVIIDEn-niEIJWS
Decembedelling 1965
De
kerk
van
Nisse
Bronchilettenl
-De Brnid van
iichokland
Portretten - pasfoto's - reportages
Een werkend volk
heeft recht op
recreatie
Diijes en Daijes
Automatisch telefoneren
met Duitsland en België
Fotografie J. Zandstra - Sommelsdijk
Een bankrekening
2e blad
Vrijdag 26 november 1965
No. 3440
Voor
''V Baby
BOERENLEENBANKEN
RAIFFEISENBANKEN
Hoestdrank intabletvorm.95ct
Fietsen worden slecht
onderhouden
Uit Zuid-Bevelands
historie
Robot-bewakers in het
„Broodhuis"
aan de Grote Markt
te Brussel
N.V.SLnVENBURG'SBaNK
Begraven of cremeren
Toenemende ontkerstening
Ziel en lichaam
De wederopstanding des vleses
peze week zal de volksvertegenwoor
diging zich uitspreken over de inge
diende motie van de heer Scheps (P.v.
jyv.), waarin wordt aangedrongen op
jen'wetsvoorstel tot gelijkstelling van
begrafenis en lijkverbranding.
De huidige begrafeniswet dateert uit
1869. Deze bepaalt dat elk overleden
persoon of doodgeboren kind wordt be
graven in een gesloten kist op een be
graafplaats. In 1875 echter is opge
richt de Vereniging voor Facultatieve
Lijkverbranding, doch pas in 1907 is de
eerste crematie in Nederland geschied
in het crematorium Westerveld bij
Velzen in Noord-Holland. Sindsdien is
de lijkverbranding, tegen de wet in,
oogluidend toegestaan, omdat de wet
geving wèl de begrafenis verplicht
stelt, maar niet omschrijft op wie die
plicht rust. Bij niet-begraven kan dus
in feite niemand wegens overtreding
POEDER - CRÈME
OLIE-ZEEP
tvan de begrafeniswet worden vervolgd.
[in de praktijk staan begraven en cre-
I meren dus volkomen gelijk, volgens de
(wet is de crematie nog niet toegestaan
I en is alleen de begrafenis geoorloofd.
Het is geen wonder dat de voorstan-
'ders van lijkverbranding deze „discri
minatie" door de wet onhoudbaar ach
ten. De socialist Scheps heeft de kat de
bel aangebonden en een motie inge
diend, waarin wordt gevraagd om ge
lijkstelling van begraven en cremeren.
Het ziet er naar uit dat deze motie met
grote meerderheid van stemmen zal
worden aangenomen.
Onder de confessionele partijen heeft
zich een merkwaardige verschuiving
voorgedaan in de waardering van de
crematie. Tot voor kort waren de
Roomsen steeds felle tegenstanders van
lijkverbranding, maar thans is officieel
uitgesproken dat de keuze tussen be
grafenis en crematie geen geloofskwes
tie is en dus aan de gelovigen wordt
overgelaten, al blijft de kerk aan be
graven de voorkeur geven. De Anti-
Eevolutionairen en Christelijk-Histori-
schen zijn uiteraard tegen lijkverbran
ding, maar vinden dat het niet tot de
taak van de overheid behoort, deze
Christelijke zede aan niet-christenen op
te leggen. Alleen de Staatkundig Ge
reformeerden en het Gereformeerd
Politiek Verbond zijn tegen gelijkstel
ling van cremeren en begraven.
We kunnen het niet anders zien dan
dat de regering bezig is, de laatste res
ten van een Christelijke staat en een
Christelijke cultuur op te ruimen. De
Nieuwe Rotterdamse Courant (van
dinsdag 16 nov. j.l.) noemde enige
symptomen: geestelijke verzorging in
humanistische geest aan de strijd
krachten en in gevangenissen, een meer
positieve waardering van de Neder
landse Vereniging voor Sexuele Her
vorming, de op handen zijnde erken
ning van de crematie, enz. Ze ziet dit
alles als het effect van „een frisse
wind, die over ons groene land is ko
men waaien in de naorlogse jaren." Wij
hebben daar andere gedachten over en
achten het droevige verschijnselen van
de ontkerstening van ons volk. Het ge
tuigenis van de kerk is verzwakt en als
het nog dooridinkt, heeft het toch wei-
lig vat op het volksgeweten. De over
heid beseft niet meer dat ze heeft te
regeren naar het gebod Gods en wordt
deze onwetendheid door de Chris
telijke partijen gestijfd. En de meer
derheid van ons volk voelt praktisch
geen binding meer met de kerk en het
Christelijk cultuur patroon. We zijn
een weg ingeslagen, waarvan terug
keer, naar de mens gesproken, niet
mogelijk is.
■fr -jür iV
Is er nu echt zoveel aan gelegen of
e na onze dood begraven worden of
verast? Geeft de wettelijke gelijkstel-
ing van begrafenis en crematie ons
et recht van „ontkersteling" te spre
ien? Ik dacht van wel.
Lijkverbranding is een zuiver heidens
gebruik, ontstaan uit vrees van de over
levenden, dat de gestorvene weleens
zou kunnen terugkeren. De voorstan
ders van crematie zijn zich dat niet
meer bewust, ze komen tegenwoordig
gaarne aandragen met het motief van
hygiëne, maar in werkelijkheid willen
ze zich verzetten tegen het Goddelijk
vonnis; „Stof zijt gij en tot stof zult
gij wederkeren." Hoe vaak heb ik het
gehoord uit de mond van een ongelovi
ge: „Ik pas ervoor om door de wor
men 1;e worden opgegeten." Crematie
getuigt ook van een heidense gering
schatting van het lichaam, de stof: als
de geest eruit verlost is, laat dan die
kerker maar verbranden!
Bij het Christelijk geloof, het geloof
in „de wederopstanding des vleses" be
hoort ,een begrafenis, geen crematie.
In tegenstelling tot de omwonende vol
ken, die hun doden verbrandden, moest
Israël z'n doden begraven. Het was
een schande en een blijk van Gods on
genoegen, wanneer het lichaam onbe
graven op de aarde bleef liggen „tot
mest op de aardbodem". Wat méér is,
Christus Zelf heeft, door Zich te laten
begraven, het graf geheiligd. Welis-
v/aar spreekt ieder gedolven graf van
onze schande, dat we de dood verkoren
hebben boven het leven, maar het graf
wijst ook heen naar de jongste dag,
wanneer de doden uit hun graven zul
len opstaan. Uit Bijbels en Christelijk
oogpunt zouden we eigenlijk nooit over
een kerkhof of over een begraafplaats
mogen spreken, maar alleen over een
dodenakirer. Het lichaam wordt er im
mers gezaaid, evenals het tarwegraan,
om straks in onverderfelijkheid en on
vergankelijkheid op te staan.
Het is dan ook van het hoogste be
lang, niet alleen wat er na de dood met
ons lichaam gebeurt, maar ook wat we
in dit leven met ons lichaam doen. Ons
lichaam is niet minder waard dan on
ze ziel! We mogen nooit minachtend
over ons lichaam spreken, al is dat ook
door Christenen al te vaak gedaan.
De grote middeleeuwse mysticus
Franciscus van Assisi duidde gewoon
lijk z'n lichaam aan als „broeder ezel".
Calvijn sprak tegen vrienden, die hem
waarschuwden zijn krachten niet te
snel te verbruiken, weleens over „dat
oude karkas." En Willem Teellinck,
Goede recreatie voert tot presta
tie. Draagt bij tot grotere wel
vaart en neem een spaarboekje!
U zorgt dan voor persoonlijke re
creatie. Het is voordelig en ge
makkelijk. Dagelijks tot ieder be
drag opvraagbaar.
wijzend op de vergankelijkheid van
ons aardse bestaan, noemde het li
chaam „een madenzak". Met alle waar
dering voor hun goede bedoelingen, de
ze manier van spreken is niet Bijbels.
Paulus zegt dat lichaam en ziel beide
duur gekocht zijn en daarom tempelen
van de Heilige Geest. Daarom had ook
die Godvrezende vrouw die eens zei:
„Als mijn ziel maar gered is, dan mo
gen ze m'n lichaam op de mestvaalt
gooien" ongelijk.
Niet alleen de ziel, ook het lichaam
van Gods kinderen is gered. Beide
worden bewaard tot de grote dag der
opstanding: de geest bij God die hem
gegeven heeft, het lichaam in de aar
de, waaruit het voortgekomen is. En
als dan de dag komt, die onze vade
ren „de doorluchtige dag van Chris
tus" noemden, dan gaan de graven
open en worden de lichamen opgewekt,
dan geeft ook de zee de doden die in
haar zijn, dan zullen ook uit de urnen
in de; crematoria de lichamen opstaan.
Dan zal in vervulling gaan wat de
profeet Daniël in een visioen heeft ge
zien: „Velen van die in het stof der
aarde slapen, zullen ontwaken, dezen
ten eeuwigen leven, genen tot ver-
smaadheden en tot eeuwige afgrijzing."
Isaac da Costa heeft er van gezongen:
„Uwe doden gaan ontwaken
met gejuich van dank en lof.
Dauw, als Eden eens besproeide,
zal beregenen hun stof.
Waar is dan, o dood, uw prikkel,
waar, o hel, uw overmacht?
Aan het Lam, dat overmacht heeft,
dat verbindingen gewrocht heeft,
dat ons met Zijn bloed gekocht heeft,
zij aanbidding, lof en ere
tot in eeuwigheid gebracht!"
WAARNEMER.
De Stichting tot Uitvoering van
van Landbouwmaatregelen voor Noord
en Zuid-Holland (tevens Bureau van de
Provinciale Voedselcommissaris) vestigt
de aandacht van alle geregistreerden
er op, dat van 29 november 1965 t/m 14
januari 1966 een telling zal worden ge
houden van:
a. rundvee, varkens, schapen, kippen,
eenden en paarden.
b. de verbouwde stoppelgewassen
oogst 1965.
c. de uitgezaaide wintergewassen
oogst 1966.
d. de werktuigen en machines.
e. de arbeidskrachten in de land- en
tuinbouw.
De in aanmerking komende geregis
treerden ontvangen een oproep om op
zitdagen de gevraagde gegeven te ver
strekken.
Men wordt verzocht persoonlijk en
op de aangegeven tijd te komen en het
en het ingevulde oproepformulier mede
te brengen; dit zal het oponthoud zo
klein mogelijk maken.
Voor een gemachtigde dient de op
het oproepformulier gedrukte machti
ging te worden ingevuld en onderte
kend.
Opgaveplichtig zijn:
1. alle bedrijven met 1 ha. cultuur
grond en meer;
2. van de bedrijven met minder dan 1
ha. cultuurgrond:
a. alle bedrijven die tuinbouw voor de
handel uitoefenen (boom-, bloem
en bloembollenkwekers, groente- en
fruittelers enz.)
b. alle hoiiders van: één of meer stuks
rundvee; één of meer fokzeugen en/
of beren; 3 of meer mestvarkens; 3
of meer schapen en 51 of meer stuks
pluimvee.
Met de telling wordt o.m. beoogd een
inzicht te verkrijgen in de huidige
stand van de mechanisatie van de be
drijven, alsook om vast te stellen, in
welke mate de laatste 3 jaren de af
vloeiing van arbeidskrachten heeft
plaatsgevonden.
Bepaalde onderdelen van de mecha
nisatie, bijvoorbeeld de toepassing van
de moderne oogstmachines, staan de
laatste jaren in het bijzonder in de be
langstelling.
Daar de gegevens ook per gemeente
beschikbaar komen, zal het tevens mo
gelijk zijn te bepalen in hoeverre een
bepaald gebied bij de ontwikkeling van
de mechanisatie is achtergebleven.
De uitkomsten van de arbeidskrach
tentelling zullen door vergelijking met
de cijfers van 1962, een indruk geven
van de veranderingen, welke zich, in
samenhang met de voortschrijding van
de mechanisatie, provinciaal en regio
naal hebben voorgedaan.
Het behoeft geen betoog, dat alle ge
gevens zeer belangrijk zijn voor de
overheid en de standsorganisaties, daar
zij bij het bepalen van het beleid.en de
daarmede samenhangende voorlichting
dienen te beschikken over betrouwbare
gegevens, welke een juist beeld ver
schaffen van de snelle structurele wij
zigingen, die zich in de land- en tuin
bouw voltrekken.
UITBREIDING CHRISTELIJKE
MIDDELBARE LANDBOUWSCHOOL
HOOFDDORP
Op vrijdagmiddag 19 november j.l.
heeft de officiële ingebruikneming
plaats gehad door de Directeur van het
Landbouwonderwijs, ir. P. van der
Schans, van de uitbreiding van het
schoolgebouw van de Christelijke Mid
delbare Landbouwschool te Hoofddorp.
Deze uitbreiding, die achter het 43
jaar oude gebouw is gelegen, bevat on
der meer een werktuigenleslokaal van
65 m2 en een werktuigenhal van 240
m2. Hierdoor is het mogelijk, dat het
mechanisatie-onderwijs, dat aan deze
school reeds sterk ontwikkeld was,
thans op zeer moderne en practische
wijze kan worden gegeven.
RIJMEN VAN TIJMEN
Veler ogen groter.
Dan de portemonnee
Dat valt voor zeer velen.
Heden echt niet mee.
Kooplust is geweldig,
't Komt wel openbaar.
Winkeliers of anderen,
Hiervan de sigaar.
Met heel grote ogen.
Lopen velen rond.
In de hope dat men,
Nog iets mooiers vond.
't Woordje „afbetaling"
Past wel in hun kraam.
Door die grote ogen.
Krijgt men slechte naam.
TÜr -^ iV
Links moet voorrang hebben
Zelfs een comité,
Doet aan deze actie.
Heden ook al mee.
Vele rijschoolhouders.
Gaan er mee accoord.
Ja, thans wordt die leuze.
Meer en meer gehoord.
Als dat eens zal doorgaan,
Wordt 't een moeilijk ding.
Op bepaalde datum,
Overschakeling!
Op één enkel tijdstip,
Gaat dan links plots voor.
Maar dan rijden anderen
Zeker ook nog door!
Dat zal dan wat worden,
In het snelverkeer
Want veel weggebruikers,
Zijn maar hard van leer.
Bij een onlangs gehouden controle in
de N.O. Polder over de fietsen van de
lagere schooljeugd, bleek dat een derde
deel hiervan niet aan de eisen voldoet.
Van de 2500 gecontroleerde fietsen
moesten er achthonderd naar de repa
rateur worden gebracht, om vervolgens
weer ter keuring aan de gemeentepo
litie te worden aangeboden. De gebre
ken varieerden van slechte banden tot
breuken in het frame.
P.T.T. Sint Nicolaasverrassing voor
de Bevelanden
In een aan haar abonnees op Noora-
en Zuid-Beveland gerichte folder be
richt het telefoondistrict Breda van de
P.T.T dat het vanaf zes december voor
de abonnees in de sectoren Goes (01100)
en Kruiningen (01130) mogelijk zal zijn
om automatisch te telefoneren met Bel
gië en Duitsland.
Tot nu toe was alleen het district
Terneuzen (01150) in staat een automa
tische verbinding met België tot stand
te brengen. Vanuit de beide Bevelan
den zijn in België straks automatisch
bereikbaar de inwoners van de steden
Antwerpen, Dinant, Brugge, Brussel,
Gent, Luik, Namen, Mechelen en Oos
tende.
Duitsland
Een automatische verbinding met
Duitsland kan tot stand gebracht wor
den voorzover het de steden Aken, Bre
men, Dortmund, Hamburg en Wupper-
tal betreft. In de door de P.T.T. ver
zonden folder worden tot slot nog tips
verstrekt over het „hoe" en „waar
om" van het automatisch bellen. De
abonnee moet voor België eerst het
landnummer draaien (0932) en datzelf
de geldt ook voor West-Duitsland
(0948). Hierna moeten achtereenvolgens
het netnummer van de betrokken ge
meente alsmede het nummer van de
aansluiting worden gedraaid. De kos
ten bedragen voor België 10 cent voor
4,6 seconden en voor West-Duitsland
10 cent voor 3,5 seconden. Voor elke
volgende eenheid dient voor beide lan
den f 0,05 bij betaald te worden. Het
automatisch bellen is alleen mogelijk
met de geautomatiseerde netten in de
betrokken landen.
Het ligt in de bedoeling het aantal
bereikbare gemeenten binnen afzien
bare tijd belangrijk uit te breiden, zo
dat over een tiental jaren praktisch alle
telefoonabonnees in Duitsland en Bel
gië vanuit de Bevelanden bereikbaar
zullen zijn.
Tweede verbetering
Het is reeds de tweede maal binnen
zeer korte tijd dat het telefoondistrict
ten aanzien van de Bevelanden be
langrijke verbeteringen uitvoert. Van
uit de sector Goes (01100) is het sinds
enige maanden ook mogelijk om door
ERVOLGVERHAAL
door L. KOMBRINK
opyright J. J. Groen Zn. N.V.
Daar weet jij niet van mee te pra
len, vrouw Brand, maar toch is het
_oed dat je het weet. Het kan je waar-
ering schenken voor de voorrechten
ie je nu smaakt.
e zit hier veilig achter een hoge borst-
ering van bazalt en palen. Je woont in
en stenen huis, hoog en buiten het be-
eik van het water. Ik woonde toen op
en van de terpen. De zwaarste storm
as in achttien vijf en twintig. Ik was
n jongen van negen jaar. De houten
uizen werden ondermijnd en verdwe
en in zee. Dertien mensen verdronken
ij die ramp, het vee nog niet een ge-
oemd dat ook omkwam."
Peinzend staart de visser door het
eine winkelraam. Op de achtergrond
linkt het kalme water van de Nagel,
e zee tussen Urk en Schokland. Lang
haam schuiven een paar diepgeladen
-jalken in de richting van Amsterdam.
■■Is reusachtige vleugels staan de zeilen
'itgewaaicKd om zoveel mogelijk van
het zachte briesje op te vangen. Met
een zucht wendt hij z'n blik af. Hij
trekt z'n broek weer omhoog en zegt:
„Kom, ik zal maar eens weer gaan, het
beste hoor!"
Doch bij de deur wendt hij zich om.
„Misschien was het wel goed, dat
Schokland ontruimd moest worden in
negen en vijftig. Maar toch gingen we
gedwongen heen. Niet, dat we het hier
zo goed hadden, integendeel! Maar we
waren hier geboren, samengegroeid met
de terpen. We hielden van het water
en het drassige land, waarop ieder
voorjaar weer de moerasvogels kwamen
broeden. We hielden van het gedreun,
dat de zee maakte tegen de houten we
ring. Wij waren ons eigen baas en nie
mand die het ons moeilijk maakte".
De oude man is in vervoering geraakt
nu hij spreekt over zijn eiland. Hij
maakt met zij armen een alles omvat
tend gebaar.
„Ja, we werden gedwongen om dit ei
land te verlaten, waaraan we zulke
dierbare herinneringen hadden. Enke
len gingen naar Kampen, anderen naar
Vollenhove of Volendam, maar mijn
familie ging naar Urk. Maar net als
overal, kwamen we onder mensen die
er niks van begrepen. Die ons vertel
den, dat we ons gelukkig mochten prij
zen, dat we van Schokland af waren.
Later heb ik dikwijls gepoogd om hun
aan het verstand te brengen, dat we er
helemaal niet mee ingenomen waren.
Maar ze haalden de schouders op en
zeiden: „Ondankbaar volk, die Schok
kers." Dat was niet waar. We waren
niet ondankbaar, maar we waren hele
maal uit ons doen. En niet alleen lieten
we 't eiland achter, waarop we geboren
waren, maar ook onze doden liggen in
graven, diep in de terpen. Of heeft de
zee de graven blootgewoeld? Waarom,
ach waarom mochten wij hier niet blij
ven voortleven? Waarom had God be
sloten om ons van hier te verdrijven?"
Met spanning heeft Nanne naar de
oude vissersman geluisterd. Zijn woor
den dringen diep in haar ontvankelijke
ziel en doen haar liefde voor dit kleine
onaanzienlijke, maar aan historie zo rij
ke eiland, nog groter worden. Haar
wangen gloeien en graag had ze nog
meer willen horen uit het grijs verle
den van Schokland. Maar de oude man
zwijgt en verlaat zonder nog iets te zeg
gen de winkel. Hij heeft geen lust in
verder praten, want zijn geest vertoeft
bij het oude Schokkersvolk, dat zo lang
zijn ongelijke strijd streed tegen wind
en golven. Opeens zet Nanne haar na
tuurlijke schuchterheid terzijde. Zij
loopt op een draf je de visser achterna
en haalt hem in als hij het hekje voor
het huis wil sluiten. Zacht hijgend legt
zij een hand op zijn arm en verwonderd
draait hij zich om. „Wel kind, wat is
er?"
Met een snelle blik kijkt Nanne naar
het raam of moeder haar ook ziet pra
ten met oude Bart. Dan vraagt zij op
zachte toon: „Ik zou u graag nog meer
willen horen over Schokland. Misschien
komt u nog eens 'n keer bij ons?"
Nog enigszins afwezig knikt hij met
het hoofd.
„Ik ken je ouders goed, meisje, en
we hebben samen al heel vaak gepraat
en meestal over geestelijke dingen.
Maar daar hou jij zeker niet van, hè?"
De lastige kleur, die zich zo snel
naar Nanne's wangen pleegt te dringen,
komt ook nu weer te voorschijn. Alsof
ze hem niet begreep, vraagt ze: „Wat
bedoelt u daarmee?"
„Wel, daar bedoel ik mee, de meeste
jonge mensen praten liever over iets
anders, maar misschien ben jij- niet zo.
Ik zal je eens wat vragen, kindlief.
Woont God ook in jouw hart? Buig je
je knieën voor Jezus, omdat het moet,
of uit vrije wil en behoefte om Hem te
dienen?"
Het is een moeilijke vraag die daar
door een oude man aan een meisje van
13 jaar gesteld wordt. Een vraag, die
vele ouderen niet zouden kunnen be
antwoorden. Met vochtige ogen kijkt
Nanne naar het straatje en ze blijft het
antwooifd schuldig. En dan legt Bart een
oude rimpelhand op haar smalle schou
der: „We praten nog eens kind. Niet
alleen over Schokland, maar ook over
het andere, dat toch oneindig veel be
langrijker is".
Nanne staat alleen. De laatste woor-
Nisse, een 's zomers door veel groen
omzoomd dorp in de zak van Zuid-Be
veland, valt vooral op door zijn grote en
fraaie Onze Lievevrouwekerk, waarom
heen de huizen, als betuigden zij eer
bied aan het machtige bouwwerk, nede
rig endevoot bijeengroepen.
Wie eens de moeite neemt Nisse (of
Ter Nisse) te bezoeken, doet over die
kerk een brok historie op, dat werke
lijk de moeite waard is.
Ridderslot
Hoewel het bouwjaar van de Onze
Lieve Vrouwekerk (in gebruik bij de
Ned. Hervormde gemeente) niet precies
bekend is, staat wel vast dat de kerk
is ontstaan uit het in de 13e eeuw uit
baksteen opgetrokken slot van de
„Edelen van Ter Nisse".
Wie het kerkgebouw dan ook bezich
tigt (wat vooral in de zomermaanden
nogal eens gebeurt), wordt onmiddel
lijk getroffen door de typisch middel
eeuwse sfeer die er heerst, een sfeer
ook die nauw verbonden is met het rid-
dertijdperk.
In het kerkgewelf zijn de wapens uit
gehouwen van het geslacht Van Bors-
selen en het, op enige afstand van de
kerk staande, toegangshek bevat het
wapen van de „heer van Nisse", die
waarschijnUjk bouwheer is geweest van
het ridderslot.
Tijd voor de reformatie
Dat de Onze Lievevrouwekerk (trou
wens de naam zegt het al) eens een
rooms-katholieke kerk is geweest, kan
men zien aan de enorme muurschilde
ring van de heilige Christophorus en
aan de (oosters aandoende) beelden van
de twaalf apostelen.
Waarom nu juist de heilige Christo
phorus werd uitgebeeld, wordt duide
lijker als men bedenkt dat deze figuur
voor de reformatie min of meer schuts
patroon van Zuid-Beveland (althans het
zuidelijk gedeelte) was. Op de wegkrui
singen in deze streek trof men in de
middeleeuwen vaak Christophorus-
beelden aan die, omdat Christophorus
was uitgebeeld met gestrekte arm,
dienst deden als (overigens bijzonder
onbetrouwbare) wegwijzer.
Zeldzaam
Even zeldzaam als de muurschilde
ring zijn de beelden van de twaalf a-
postelen, overblijfsels uit de middel
eeuwen. Uitgevoerd in felle, enigszins
contrasterende kleuren doen ze op het
eerste gezcht denken aan beeldhouw
werk uit het oude Byzantium, doch wie
goed kijkt ontdekt toch wel enige ver
schilpunten.
Dergelijke beelden (het zij nogmaals
opgemerkt) zijn zeldzaam geworden in
het Zuid-Bevelandse land en wie dan
ook in Nisse is doet er goed aan ze eens
te bezichtigen, waarbij de rest van het
kerkgebouw en de toren (met zijn ene
dak-kapel) zeker niet overgeslagen
moeten worden. L.
CAMERA'S EN PROJECTOREN uitsluitend Ie klas fabrikaat
ALBUMS FOTOLWSTEN KIJKERS
Alle foto- en cine toebehoren.
Sinterklaastqd surprisetijd.
Geef daarom FOTO-ARTÏKELEN als verrassing.
KWALITEIT EN SERVICE DE BASIS VAN ONZE ZAAK.
Het „Broodhuis" (of Maison du Roi),
dat zich recht tegenover het Brussels
stadhuis bevindt, herbergt de collec
ties van het gemeentelijk museum n.l.
zeer interessante retabels, kunstwer
ken in faience en porcelein, wandta
pijten, oude plattegronden en maquet
tes die de geschiedenis van Brussel uit
beelden, alsmede een rijke verzameling
van folkloristische voorwerpen, waar
onder de tientallen verschillende kos
tuums van het Brussels Manneke.
Als primeur in België werd onlangs
in dit museum, wegens gebrek aan per-
het draaien van het getal 0622-333 de
nieuwsbulletins van het A.N.P. te be
luisteren. Nog onlangs werd de telefoon
centrale te Goes gemoderniseerd ten
einde nieuwe voorzieningen (zoals een
verdergaande automatisering van de
internationale telefoonverbindingen)
mogelijk te maken. (G.)
soneel, een geteleviseerde bewakings
dienst ingericht. Tijdens hun zwerftocht
langs de drie verdiepingen van het ge
bouw worden de bezoekers thans op
diskrete wijze door 9 camera's „in de
gaten gehouden". De opgevangen beel
den worden via een centrale post ge
projecteerd op een scherm ter atten
tie van een bewaker die permanent ter
plaatse blijft. Deze beelden worden nog
doorgegeven naar twee kleinere scher
men die zich in de kamer van de con
servator en deze van de kassier bevin
den. Indien de bewaker ergens onraad
bespeurt kan de installatie op dit punt
geblokkeerd worden zodat niets aan het
Argusoog kan ontsnappen.
is geen luxe meer maar
biedt vele voordelen.
Gaarne verstrekken wj] nadere
inlichtingen
Middelhamis - Sommelsdqk
Kade 5 - Tel. (01870) 22 68
den klinken nog na in haar oren en dan
gaat zij terug naar huls. Zij loopt regel
recht naar haar kamertje, maar de eer
ste minuten is het haar niet mogelijk
om aan haar werk te gaan. Vele ge
dachten bestormen haar. Ze dwarrelen
rond in haar hoofd. Et ligt een gejaagde
uitdrukking in haar ogen, al® ze op de
rand van haar bed gaat zitten om orde
te scheppen in haar verward brein.
HOOFDSTUK IV
Om twaalf uur komen Brand en Gart
thuis van hun werk aan de Westkant.
In Brand z'n baard schitteren nog de
zilte spatten van het zeewater, want al
is het kahn van wind, toch sloegen de
golven nog tegen de steenglooiing, waar
het tweetal gewerkt heeft. Ze hadden
vanmorgen een tamelijk ontwrichte
dam gevonden en er zal menige dag ge
werkt moeten worden voor de aange
brachte schade hersteld is. Onder het
eten vertelt Gart van een grote bruin
vis, die aangespoeld is en het bezorgd
hem een bestraffende blik van zijn
moeder, want die houdt tijdens de
maaltijd niet van dergelijke verhalen.
Na het eten staat Nanne op om vader
de Bijbel te geven. Hij bladert even als
of hij iets zoekt, dan begint hij met
kalme stem te lezen: Doch de Heere
in de hoogte is geweldiger dan het brui
sen van grote wateren, dan de gewel
dige baren der zee
Nanne begrijpt, waarom hij juist deze
psalm leest. Omdat hij vanmorgen aan
de Westkant heeft gewerkt, daarom
leest vader het.
Onrustig schuift ze op haar stoel heen
en weer. Zij kan de woorden van vader
bijna niet volgen, wanneer hij zijn
dankgebed uitspreekt. Steeds herhaalt
zich die vraag, waarop ze geen ant
woord wist te geven. Geen der huisge
noten vermoedt welk een strijd er in
het hartje van Nanne gevoerd wordt.
Een strijd, die door meer mensen ge
streden wordt, hetzij jong of oud.
Menigmaal poogt een sterkere fluis
tering ze over te halen alles niet van de
ernstige kant te bekijken. Bekeren kun
je je wel als je oud bent. Zolang je jong
bent, moet je pret maken en denken
aan vermaak en vreugde. In stilte
vraagt het meisje zich af hoe het eigen
lijk moet. Altoos ernstig zijn, nooit meer
vrolijk lachen of zo? Maar dat hoefde
niet! Dat deed vader ook niet.
Vader lachte ook wel en het gebeur
de wel eens, dat ze samen door de ka
mer dansten. Wat zei Bessien ook weer,
enige dagen voor ze Urk verliet! „Ver
diep je niet in dingen, die je niet be
grijpt. Wanneer je ouder wordt, zal dit
vanzelf aan je geopenbaard worden".
Nee, altijd ernstig kijken, nooit meer
vrolijk zijn, nee, dat was niet nodig.
(Wordt vervolgd)
