Crisis
in de E.E.G.
PUROL
Monteur KI. Mierop
door electrische
stroom getroffen
Scholendag 1965
Meaitaüp
38e jaargang
Vrijdag 5 november 1965
No. 3434
CHR. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
De Reformatorische
Christen
het beste bed ooit gemaakt!
'schuimrubber
nog nooit geëvenaard!
Nederlands carillon voor dr. Albert Schweitzer monument
Fruitmaniien en Fruitbakies
„De Fruitcentrale"
BUITENLAND
Uurbusdienst over
Oosterscheldebrug
Praatpalen op de brug
over de
Oosterschelde
V
PBINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Bedactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdtlk
Tel. f01870) 28 28. na 8 uur 's avonda Tel. 2017 Giro 187980
Vertchynt tuiKumaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
ABONNEBffiNTSPRIJS t 2,80 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 14 cent per mm.
BU contract speciaal tarief
Dat er in de Europese Economische
Gemeenschap een ernstige crisis be
staat is nu wel aan iedere krantenlezer
bekend. En eveneens zal vrijwel ieder
een, welke krant men ook gewoon is te
lezen, tot de conclusie gekomen zijn,
dat de schuld voor deze crisis volgens
de unanieme mening in alle zes landen
berust bij de Franse president De
Gaulle. Zonder tot in bijzonderheden in
te gaan op dit conflict tussen Frankrijk
enerzijds en West-Duitsland, Italië en
de drie Beneluxlanden Nederland, Bel
gië en Luxemburg anderzijds willen we
in dit artikel aangeven, waar de kern
ervan ligt.
Men weet, dat de E.E.G. op 1 januari
1958 in werking is getreden en dus nu
al bijna acht jaar fimctioneert. Zij is
een economische unie van de zes lan
den, aanvankelijk met grote eensge
zindheid gesticht, die zich ten doel stelt
het realiseren van vier vrijheden bin
nen haar gebied n.l. die van het onder
linge verkeer van goederen, diensten,
personen en kapitalen, dus het totaal
afbreken van de douanetarieven ten
opzichte van elkaar, het scheppign van
een gemeenschappelijk buitentarief je
gens derde landen, voorts het verwe
zenlijken van een gezamenlijk land
bouwbeleid, het vervoer, de concurren
tie, de handelspolitiek en het naar el
kaar toegroeien op het gebied van de
financiële, fiscale en sociale politiek,
terwijl tenslotte contacten worden on
derhouden met geassocieerde landen.
tegen wat de huid deert!
Bij de oprichting heeft men de perio
de van overgang naar een volledige
integratie van de zes economieën d.i.
het maken tot één geheel, gepland op
12 a 15 jaar. Het richtjaar zou ongeveer
1970 zijn. Het proces zou in drie etap
pen moeten verlopen, omdat het uiter
aard geleidelijk moest gaan. De eerste
liep van 1 jan. 1958 tot 1 jan. 1962. De
handel nam met sprongen toe, de eco
nomische groei was zeer voorspoedig
en het bedrijfsleven ging zich instellen
op de Euromarkt. Het ging zo goed, dat
de Sovjet-Unie bevreesd werd voor de
E.E.G. en in Oost-Europa de Comecon
als tegenspeler oprichtte, terwijl al in
1961 Engeland en enkele andere landen
van de E.V.A. (de Europese Vrijhan
dels Associatie) om toelating vroegen.
De tweede etappe loopt van 1 jan.
1962 tot 1 jan. 1966 en eindigt dus over
een kleine twee maanden. Inmiddels
was echter in 1958 generaal De GauUe
in Frankrijk aan het bewind gekomen
en diens politieke opvattingen stroken
beslist niet met de beginselen van de
E.E.G. Met het intensiveren van de in
tegratie werd zijn afkeer langzaam aan
steeds sterker. Zijn ministers veroor
zaakten voortdurend meer moeilijkhe
den, hoewel ze er anderzijds met grote
handigheid op uit waren voor Frank
rijk en zijn geassocieerde gebieden in
Afrika zoveel mogelijk uit de gemeen
schappelijke pot in de wacht te slepen,
wat hun heel goed gelukte. Het merk
waardige is, dat Frankrijk verreweg
het meest van de E.E.G. heeft geprofi
teerd, maar nochtans ook de meeste
moeilijkheden veroorzaakt. Al in 1961
had Engeland om toelating verzocht,
maar in januari 1963 sprak De GauUe
zijn veto daarover uit. De niet uitge
sproken reden daarvan was natuurlijk
dat De Gaulle geen nieuwe grote mo
gendheid erbij wilde -hebben, omdat zijn
machtspositie in de E.E.G. dan nog meer
in het gedrang zou komen. De andere
vijf waren daar zeer verstoord over en
dit was de eerste grote vertrouwens
crisis in de gemeenschap.
Nu is het wel zo, dat ongetwijfeld de
Europese integratie een avontuur is met
veel risico's. Er is een grotere onder
linge afhankelijkheid, men moet veel
geven en nemen, er moeten ook offers
gebracht worden om op andere punten
voordelen te behalen, bepaalde bedrijfs
takken moeten geheel omgeschakeld
worden, de concurrentie wordt sterker,
het toch al zo ontzaglijk moeilijke land
bouwvraagstuk wordt er nog ingewik
kelder door enz. Wie niet bereid is of
fers te brengen en een deel van zijn
eigen souvereiniteit op te geven, die
deugt niet voor een dergelijk experi
ment. Maar anderzijds is het een feit,
dat de E.E.G. in de acht jaren van haar
bestaan een grote economische macht
is geworden en voor de deelnemers
heel veel voordelen heeft gebracht. De
onderlinge tarieven op industriepro-
dukten zijn al met meer dan 60"/o en
die in de landbouw met 40 a 50"/o ver
minderd, de contingenteringen in de
industriële sector zijn al geheel afge
schaft en voor de landbouw in belang
rijke mate. Ook de buitentarieven zijn
al meer genivelleerd.
Nu echter op 1 januari 1966 de derde
etappe ingaat, is president De Gaulle
zijn tegenactie gaan verhevigen. Het is
n.l. zo, dat tot die datum volgens het
Verdrag van Rome (het E.E.G. verdrag)
bij alle belangrijke beslissingen unani
miteit nodig is, na.a.w. dat er dus een
vetorecht bestaat en derhalve Frank
rijk elke hem onwelgevallige beslis
sing kan tegenhouden, waarvan ook in
1963 is gebruik gemaakt bij de uitslui
ting van Engeland. Dat dit vetorecht
per 1 jan. '66 vervalt, is voor De Gaulle
niet te verteren. De meeste beslissingen
kunnen dan genomen worden met een
Als niets hebbende en nochtans
alles bezittende (2 Cor. 6 10)
II.
Hoe is het dan vervolgens met het
godsdienstig bezit? Daarvan heeft Pau-
lus ongetwijfeld veel bezeten. Hij was
opgetrokken geweest tot in de derde
hemel. Hij had onuitsprekelijke dingen
gezien. Hij had Christus gezien. En van
de geestelijke ondervindingen schenkt
God aan al zijn volk hun deel. Maar
Paulus zegt toch: „als niets hebbende."
Want hoe bezoedeld is alles wat wij
doen. Wat een hoogmoed kleeft er ge-
makkelijk aan ons geestelijk bezit. Neen
maar, nu zullen wij dan eens vertellen
hoe wij bekeerd zijn en geleid zijn en
opgezocht zijn. Dat is niet weinig, men
sen, wat wij ondervonden hebben, hoort
toe. En als een ander een grotere naam i
heeft dan wij, wat een jaloersheid
kleeft ons dan aan. Zo gaan wij ons
menigmaal verheffen op wat louter
gave is. MIaar als dan eens op de proef
komt, wat wij van onszelf hebben, hoe
arm is dan ook de christen. Een naam-
christen kan nog eens roemen in zijn
liefde tot Jezus en in zijn geloof, maar
een waar christen vindt zoveel onge
loof en zoveel gebrek aan liefde.
Toen Luther in het klooster was stond
hij voor de eis van het eerste gebod om
God God te laten zijn en Hem lief te
hebben. Doch hij kon God niet lief
hebben. En alles wat hij deed om de
liefde tot God in hem op te wekken, het
hielp niet. Tqen bleef hem alleen de
gedachte over, dat God hem voor eeu
wig had verworpen en hem niet wilde
horen noch belpen. Was ik maar dood,
zei hij toen. Hij begon God te haten.
En Christus was in zijn ogen alleen
de grote Rechter. Zo was er niets dat
Luther God kon aanbieden, al bleven
er sterren schitteren in deze donkere
nacht. Doch in welk stadium van zijn
leven ook, de christen komt altijd met
lege handen voor God te staan. Hij
wordt in de loop van zijn leven niet
beter, heiliger, godsdienstiger, vromer,
beter willend, meer wetend, meer kun
nend. Hij wordt armer, ellendiger, on
heiliger, ongodsdienstiger en houdt ook
hier, tot zijn laatste snik het tollenaars
gebed over: O God, wees mij de gods
dienstige zondaar genadig.
Is er dan helemaal geen onderscheid
tussen de christen en de wereldling?
Hebben zij beide niets? En houdt het
dan op? Daar is al vast één verschil.
In de grond heeft niemand iets voor
God. Maar de wereldling wil dit niet
erkennen. Die gaat prat op het beetje,
dat 'hij meent te hebben, dat hij meer
meent te hebben dan een ander. Zo doet
ook de godsdienstige onbekeerde. Maar
voorzover een christen als een christen
leeft is hij de enige, die belijdt: wat wij
ook mogen hebben, tegenover God heb
ben wij niemendal. En dat meent hij
ten volle.
En nu het wonderlijke. Een christen
is iemand, die niets heeft en nochtans
bezit h.ij alles. Hoe is dat nu mogelijk.
Dit is het geheim; dat Christus de
christen bezit eni diaardnor de christen
Christus.
„Wij geloven dat om ware kennis de-
BINNENVERING
HAZET.FABRIEKEN
Zevenbergen N.B.
zer grote verborgenheid te bekomen,
de Heilige Geest in onze harten ont
steekt ésn oprecht geloof, hetwelk Je
zus Christus met al zijn verdiensten
omhelst, Hem eigen maakt en niets an
ders meer buiten Hem zoekt."
De natuurlijke mens heeft niets en
zoekt niets wat waarlijk geestelijk is.
,De bekommerde mens zoekt veel en
vindt bij zichzelf niets. Het slot is al
tijd: ik kan niet, heb niet, weet niet,
wil niet, deug niet. Toen Luther zover
was vond hij het antwoord op de vraag:
hoe krijg ik een genadig God? Die krijg
ik niet, doordat ik aanvaardbaarder
word voor God. Die krijg ik uit vrije
genade om en in Christus en dus om
niet.
Hoe word ik rechtvaardig voor God?
Doordat God mij de Christus openbaart
en doet opihelzen en mij de gerechtig
heid van Christus schenkt en toere'kjent.
Ik breng God niet de gerechtigheid, die
in mijn werken is, doch Hij schenkt mij
de gerechtigheid, die in Christus is.
Toen Luther dit zien mocht en dat in
zijn hart verklaard was, had hij een
gevoel alsof hij wedergeboren was en
door open poorten bet paradijs binnen
gegaan. En zozeer als hij eens het
woord „gerechtigheid" gehaat had, toen
hij dacht, dat hij er voor zorgen moest,
zo lief werd hem toen dit woord, want
het is een geschonken gerechtigheid.
Nochtans alles hezittsnde. Alles in
Christus: vergeving, vernieuwing, God
als Vader, het eeuwige leven, verlos
sing, wijsheid. Christus is alles. Het
Woord Gods neemt ons alles af. Geen
uitzuiger of rover kan ons zo arm ma-"
ken of het Woord des Heeren maakt
ons nog armer. Doch God neemt ons
het weinige, dat we menen te hebben,
alleen af om ons alles te schenken.
Zo blijft de christen der Hervorming
heel zijn leven. Nooit krijgt hij wat in
zichzelf. Hij blijft achteruitgaande als
de man in de lijnbaan. Eerst vindt hij
de gerechtigheid in Christus, daarna de
heiligheid in Christus en steeds nieuwe
schatten ontdekt hij in Christus. Heel
zijn leven door blijft zijn bezit smelten
en het niets wordt al maar volstrekter,
maar heel z'n leven door wordt het
alles in Christus meer. Daarom is aan
hem die gelooft Christus dierbaar. Dat
is een Hervormd of Gereformeerd
christen.
Het laatste wat Luther schriftelijk
optekende was: „Wir suid Bettier, hoc
est verum." Wij zijn bedelaars, anders
niets.
Delft.
Ds. L. Vroegindeweij
z.g. gekwalificeerde meerderheid. Bij de
stenamingen in de Ministerraad bren
gen de grote landen Frankrijk, West-
Duitsland en Italië elk 4, Nederland en
België ieder 2 en het kleine Luxemburg
1 stem uit. Voor een beslissing zijn dan
12 van de 17 stemmen nodig en kan
Frankrijk dus met zijn 4 stemmen een
besluit niet meer tegenhouden. Dit nu
neemt De Gaulle niet. Hij moet immers
in de E.E.G., evenals in Frankrijk zelf
altijd, de eindbeslissing hebben.
De autoritaire, om niet te zeggen dic
tatoriale president gaat van een heel
andere Europese conceptie uit dan de
andere regeringen. Hij heeft het altijd
over het „Europa der vaderlanden"
m.a.w. ieder land blijft voor honderd
procent autonoom en staat geen be
voegdheden af aan een supranationaal
d.i. bovennationaal orgaan zoals de
E.E.G. Dit ligt geheel in zijn lijn, want
een autocraat duldt nu eenmaal geen
enkele macht boven zich en wenst zich
dus niet te laten overstemmen. Het ligt
voor de hand dat met zulk een man en
met zo'n land niet op voet van gelijk
heid valt samen te werken. In feite is
het zo, dat hij wel een soort E.E.G. wil
accepteren, maar dan één, waarin hij
de lakens kan uitdelen ten einde ook
langs die weg de „grandeur" (groot
heid) van Frankrijk te bevorderien.
Daartegenover zijn de andere vijf be
reid zo nodig een deel van hun souve
reiniteit af te staan aan bovennationale
organen zoals de E.E.G.-ministerraad,
de Europese Commissie met prof. HaU-
stein als voorzitter en Mansholt als
vice-voorzitter en het Europese parle
ment. Men ziet dus, dat hier twee op
vattingen diametraal tegenover elkaar
staan, hetgeen onvermijdelijk op de
duur tot een botsing moest leiden.
Het ^^af voor Hp l->nnrf /-ïat Hp TT-ur-o-
Speciaal in het opmaicen van
B. d. TEEB
Telefoon 2682 WestdiJfc
MIDDELHAKNIS
pese Commissie, die het uitvoerend be
wind is en de voorstellen moet ontwer
pen, geen genade kan vinden in de
ogien van De Gaulle. Zij heeft veel te
veel macht. Daarom moet zij gedegra
deerd worden tot een volstrekt admini
stratief orgaan zonder enig beslissings
recht. De heren Hallstein en Mansholt
zou De Gaulle het liefst helemaal zien
verdwijnen, omdat hij speciaal deze
beschouwt als de meest invloedrijke
supranationalisten van de E.EiG.
Zo voelt hij er uiteraard ook niets
voor om het Europese Parlement, dat
uit 142 leden bestaat, waarvan 14 uit
Nederland, meer bevoegdheden te ge
ven. Thans kan het alleen discussiëren
en heeft het geen enkel budgettair of
ander beslissingsrecht. Ook dit ligt ge
heel in de lijn van De Gaulle: geen
machten in de E.E.G. die hem op su
pranationale basis kunnen dwarsbo-
tnen.
Het wordt dus steeds duidelijker, dat
De Gaulle met zijn autoritair regiem
feitelijk niet in het democratisch Euro
pa thuis hoort. Met dat al maakt hij
evienwel de E.E.G. kapot of in elk geval
vleugellam. Zonder Frankrijk zou West-
Duitsland veel te overheersend worden
en bovendien een belangrijk deel van
het geïntegreerde gebied verloren gaan,
waartegenover het economisch zwakke
Engeland geen voldoende compensatie
biedt. Met Frankrijk gaat het niet
langer en zónder dat land is de E.E.G.
zwaar verminkt. Er zal naar onze me
ning geen bevredigende oplossing ko
men zolang De Gaulle niet van het
toneel verdwenen is. Moge dat, mede
om een aantal andere redenen, dan ook
spoedig het geval zijn. Weinigjen in Eu
ropa (en in Amerika) zullen daarom
treuren!
AARLE RIXTEL: De klokkengieterij Petit en Fritsen heeft opdracht voor de levering van een carillon van 39 klokken
met hand- en elektrisch automatisch spel voor Libingen in Zwitserland. Het klokkenspel is bestemd voor een monu
mentale toren, waarmee Zwitserland een van zijn grootste zonen, dr. Albert Schweitzer, wil eren.
Bhodesië
Na een verblijf van een kleine week
in Rhodesië is de Etigelse premier Wil
son in Londen teruggekeerd. Hij heeft
in Rhodesië talrijke gesprekken ge
voerd, onder andere met premier Smith,
maar ook met een groot aantal Afri
kaanse leiders. Naar het zich liet aan
zien, had zijn reis weinig resultaat op
geleverd: alle bij het conflict betrokken
partijen bleven op hun standpunt staan:
Smith wil de onafhankelijkheid voor
zijn land op basis van de huidige grond
wet, terwijl de Britse regering blijft
vasthouden aan haar eis dat de onaf
hankelijkheid aanvaardbaar moet zijn
voor de gehele bevolking van Rhodesië.
Toch had de terugkeer van premier
Wilson nog een verrassend aspect. Ter
elfder ure heeft Smith alsnog de een
zijdige uitroeping van de onafhanke
lijkheid uitgesteld en is er een „konink
lijke commissie" benoemd die de bevol
king van Bhodesië zal moeten raadple
gen over haar visie op de komende on
afhankelijkheid. Het voornaamste ge
volg van de instelling van deze commis
sie is wel, dat er op deze manier tijd
wordt gewonnen. Voorlopig is overeen
gekomen dat de commissie twee maan
den zal werken aan haar opdracht. In
die tijd kunnen ook de partijen zich na
der op hun standpunt bezinnen.
In het Lagerhuis heeft premier Wil
son uitvoerig verslag uitgebracht over
zijn reis naar Rhodesië. Zijn bespre
kingen aldaar vonden algemene in
stemming bij de parlementariërs. Op
twee punten maakte Wilson een voor
behoud: Het eerste is, dat, wanneer de
oommissie niet mocht slagen, Engeland
zich het recht voorbehoudt, om terug
te keren tot de oude weg. Hét tweede
is, dat de commissie aan beide regerin
gen en interim-rapport moet uitbrengen
over de wijze waarop ze de Rhodesische
bevolking wenst te raadplegen.
Het is de vraag nog, waarom premier
Smith niet eerder met een dergelijk
voorstel is gekomen. Vele waarnemers
zijn van mening dat hij hiermee tot het
allerlaatste moment heeft gewacht om
door zijn starre houding Engeland on
der druk te zetten, en toen dat blijkbaar
niet lukte, alsnog een tegemoetkomende
houding aan te nemen. Men moet ook
de druk van de Rhodesische handel en
Industrie niet onderschatten. In die
kringen was en is een fel verzet tegen
de voorgenomen rebellie tegen het moe
derland.
Het valt te hopen (en ook wel te ver
wachten) dat Smith zich nu aan de
overeenkomst zal houden en geen onbe
raden stappen zal doen.
Indonesië
Opnieuw is op Midden-Java onrust
ontstaan. Communistische benden blij
ken enkele delen van het land geheel
in handen te hebben. Op andere plaat
sen zijn zware gevechten aan 'de gang,
waarbij reeds honderden slachtoffers
zijn gevallen. Ook in het Noorden van
Celebes is gevochten en zijn arrestaties
verricht.
In verband met deze nieuwe onlusten
is voor het gebied van Djakarta en
Midden-Java de staat van oorlog afge
kondigd. Voorts heeft Soekarno op
dracht gegeven, een vijfde strijdmacht
te vormen. Dit zou een paramilitaire
organisatie moeten worden, los van. le
ger, luchtmacht, marine en politie. De
manschappen hiervoor zullen onttrok
ken worden aan „de organisatie „ter
verplettering van Maleisië".
Het denkbeeld voor de vorming van
een dergelijke strijdmacht is afkomstig
uit China. De vrees is niet ongegrond
dat op deze manier een groot aantal
communisten wapens in handen krijgen
en daarmee een macht gaan vormen
naast en tegenover het leger. Volgens
sommige berichten zou er daarom een
strenge selectie worden toegepast.
OUDDORP
De 44-jarige electro-monteur de heer
KL Mierop uit Ouddorp is dinsdagmid
dag tijdens zijn werk door de electri
sche stroom getroffen en gedood. De
heer Mierop, sinds 1945 in dienst van de
electriciteits maatschappij N.V. Emgo,
zou die middag rriet de hulpmonteurs P.
Bosmand en D. de Jong uit Ouddorp re-
paratiewerk uitvoeren aan een boven
gronds net in de Langstraat, gemeente
Ooltgensplaat, welk net door de storm
was beschadigd. Op weg naar een an
der karwei had de heer Mierop deze
schade ontdekt. De heer Mierop stond
als zeer secuur bekend, voor hij dan ook
met behulp van klimsporen in de paal
klom ging hij naar het transformator
huisje waar hij het te repareren net
spanningloos zou maken.
Toen hij daarna boven in de paal de
draden aanraakte die hij veronder
stelde spanningloos te zijn werd hij
door de 380 Volt spanning getroffen.
Dhr. Mierop moet zich in het transfor
matorhuisje in 'n zekering hebben ver
gist. Hij had zich in de paal met zijn
veiligheidsgordel vastgegespt. Door zijn
collega's werd hij naar omlaag ge
bracht, waar dokter P. J. H. Kramers
uit Ooltgensplaat slechts de dood kon
constateren.
De verslagenheid en het medeleven
met het zwaargetroffen gezin met 5
kinderen is zowel in Ouddorp als in de
Langstraat groot. De begrafenis is be
paald op a.B. zaterdagmiddag.
OOSTERIiAND
Stoiffelijk overschot geindentificeerd
Het te Ouwerkerk zondagmiddag 31
okt. j.l. aangespoelde lijk, dat hier ter
plaatse op de begraafplaats in het lij-
kenhuis werd opgeborgen ter indenti-
ficatie, is maandag d.o.v. door de vader
en een broer van het slachtoffer her
kend als de 27-jarige Ferdinand Puchs
uit Dusseldorf in Duitsland, die enige
weken geleden voor de Walcherse kust
van zijn jacht afsloeg en verdronk.
Woensdagmorgen is het stoffelijk over
schot gehaald om de volgende dag te
Gommersbach in Westphalen Duitsland
ter aarde te worden besteld.
Frankrijk
De Fransen zitten in spanning, want
dezer dagen zal Charles de GauUe be
kendmaken of hij zich beschikbaar stelt
om nogmaals de hoogste functie te be
kleden voor een nieuwe periode van
zeven jaar. Op die beslissing lopen we
liever niet vooruit. Het is hoogst waar
schijnlijk dat hij zich herkiesbaar stelt,
maar er zijn waarnemers die de kans
op aftreden niet uitgesloten achten.
Et is echter nog een andere zaak, die
de Franse gemoederen bezig Houdt. De
Franse pers heeft de Verenigde Staten
ervan beschuldigd, dat ze een ruwe en
cynische interventie in de binnenlandse
aangelegenheden van Frankrijk plegen
Het Russische persbureau Tass nam de
ze beschuldiging uiteraard gretig over.
„De V.S. zouden graag zien dat Frank
rijk zijn realistische politiek opgaf om
voorgoed aan de Atlantische leiband te
lopen", aldus Tass.
Het State Departement in Amerika
heeft deze beschuldigingen „volslagen
onzin" genoemd. Op een persconferentie
is weliswaar kritiek geuit op de Franse
politiek, doch dit is geschied naar aan
leiding van vragen en niet als onderdeel
van een campagne tegen Frankrijk.
Als de Oosterscheldebrug voor het
verkeer zal zijn opengesteld, zal er
met goedkeuring van de Rijksverkeers
inspectie ieder uur een bus van Goes
naar Zierikzee en van Zierikzee naar
Goes vertrekken. De diensten zullen
worden uitgevoerd door de A.M.Z. en
de R.T.M. De ritten zullen lopen vanaf
R.T.M.-station Zierikzee naar het Sta
tion te Goes en omgekeerd; de tijdsduur
is gepland op 26 minuten.
Van Goeree-Overflakkee is een vlug
ge R.T.M.-busverbinding naar Zierik
zee wanneer de dienstregeling op
directe doorverbinding wordt ingesteld,
zal men in zeer korte tijd van Flakkee
naar het hart van Zeeland kunnen rei
zen.
Op verzoek van de A.N.W.B. zullen
op de nieuwe Oosterscheldebrug in
Zeeland praatpalen worden geplaatst.
Via deze praatpalen kunnen op de brug
gestrande weggebruikers hulp inroepen.
De praatpalen zullen in verbinding
staan met het Wegenwachtstation Oos
terscheldebrug, dat gevestigd wordt
op Noord-Beveland bij de zuidelijke
aansluiting van de nieuwe oeverver
binding. De A.N.W.B. zal dit Wegen
wachtstation bij de opening van de brug
op 15 december in gebruik nemen.
Alle op de brug gestrande voertuigen
zullen door de Wegenwacht van de brug
worden gesleept, omdat door het ont
breken van vluchtstroken reparatie ter
plaatse niet mogelijk is.
Het Wegenwachtstation van waaruit
tevens de hulpverlening bij pech in ge
heel Zeeland wordt gecoördineerd, zal
dag en nacht geopend zijn.
Op D.V. vrijdag 12 nov. a.s. organi
seert de Chr. Scholenbond, in samen
werking met de Chr. Onderwijzersver
eniging, afd. Goeree-Overflakkee, weer
de jaarlijkse schooldag.
Ze wordt gehouden in Jeugdhaven.
In de morgenvergadering, die aan
vangt om 10.15 uur, spreekt Ds. H. S.
J. Kalf, Ned. Herv. Predikant te Benne-
broek over „Humanisme en Onderwijs."
In de middagvergadering, die 2 uur
aanvangt, spreekt drs. C. v. d. Zwet,
paed. did. medewerker van het Chr.
Paedagogisch Studiecentrum over
„Aanleg".
Het lijkt ons niet overbodig er op te
wijzen dat dit niet alleen een dag is
voor onderwij zers(essen) bij het Chr.
Onderwijs in al zijn schakeringen.
Integendeel: het wil zijn een dag van
oriëntatie en bezinning voor allen die
het Chr. Onderwijs op ons eiland wil
len voorstaan en willen steunen. We
denken hierbij aan schoolbestuursleden,
predikanten en kerkeraadsleden. Niet
minder echter ook aan die grote kring
van ouders die Chr. Onderwijs voor hun
kinderen begeren. Voor die aUen is de
ze schooldag belegd. Zij worden daar
dan ook verwacht.
Met klem roepen wij allen, die voor
stander zijn van het Chr. onderwijs, op
de 12e november indien enigszins mo
gelijk, vrij te houden of vrij te maken,
opdat wij ons in grofen getale kunnen
laten voorlichten door deskundige spre
kers over de plaats van het Chr. Onder
wijs en de problemen ervan in deze
tijd. Zie ook de advertentie in dit blad.