Crisis in de E.E.G. PUROL Monteur KI. Mierop door electrische stroom getroffen Scholendag 1965 Meaitaüp 38e jaargang Vrijdag 5 november 1965 No. 3434 CHR. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN De Reformatorische Christen het beste bed ooit gemaakt! 'schuimrubber nog nooit geëvenaard! Nederlands carillon voor dr. Albert Schweitzer monument Fruitmaniien en Fruitbakies „De Fruitcentrale" BUITENLAND Uurbusdienst over Oosterscheldebrug Praatpalen op de brug over de Oosterschelde V PBINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS Bedactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdtlk Tel. f01870) 28 28. na 8 uur 's avonda Tel. 2017 Giro 187980 Vertchynt tuiKumaal per week: dinsdag- en vrijdagavond ABONNEBffiNTSPRIJS t 2,80 PER KWARTAAL ADVERTENTIEPRIJS 14 cent per mm. BU contract speciaal tarief Dat er in de Europese Economische Gemeenschap een ernstige crisis be staat is nu wel aan iedere krantenlezer bekend. En eveneens zal vrijwel ieder een, welke krant men ook gewoon is te lezen, tot de conclusie gekomen zijn, dat de schuld voor deze crisis volgens de unanieme mening in alle zes landen berust bij de Franse president De Gaulle. Zonder tot in bijzonderheden in te gaan op dit conflict tussen Frankrijk enerzijds en West-Duitsland, Italië en de drie Beneluxlanden Nederland, Bel gië en Luxemburg anderzijds willen we in dit artikel aangeven, waar de kern ervan ligt. Men weet, dat de E.E.G. op 1 januari 1958 in werking is getreden en dus nu al bijna acht jaar fimctioneert. Zij is een economische unie van de zes lan den, aanvankelijk met grote eensge zindheid gesticht, die zich ten doel stelt het realiseren van vier vrijheden bin nen haar gebied n.l. die van het onder linge verkeer van goederen, diensten, personen en kapitalen, dus het totaal afbreken van de douanetarieven ten opzichte van elkaar, het scheppign van een gemeenschappelijk buitentarief je gens derde landen, voorts het verwe zenlijken van een gezamenlijk land bouwbeleid, het vervoer, de concurren tie, de handelspolitiek en het naar el kaar toegroeien op het gebied van de financiële, fiscale en sociale politiek, terwijl tenslotte contacten worden on derhouden met geassocieerde landen. tegen wat de huid deert! Bij de oprichting heeft men de perio de van overgang naar een volledige integratie van de zes economieën d.i. het maken tot één geheel, gepland op 12 a 15 jaar. Het richtjaar zou ongeveer 1970 zijn. Het proces zou in drie etap pen moeten verlopen, omdat het uiter aard geleidelijk moest gaan. De eerste liep van 1 jan. 1958 tot 1 jan. 1962. De handel nam met sprongen toe, de eco nomische groei was zeer voorspoedig en het bedrijfsleven ging zich instellen op de Euromarkt. Het ging zo goed, dat de Sovjet-Unie bevreesd werd voor de E.E.G. en in Oost-Europa de Comecon als tegenspeler oprichtte, terwijl al in 1961 Engeland en enkele andere landen van de E.V.A. (de Europese Vrijhan dels Associatie) om toelating vroegen. De tweede etappe loopt van 1 jan. 1962 tot 1 jan. 1966 en eindigt dus over een kleine twee maanden. Inmiddels was echter in 1958 generaal De GauUe in Frankrijk aan het bewind gekomen en diens politieke opvattingen stroken beslist niet met de beginselen van de E.E.G. Met het intensiveren van de in tegratie werd zijn afkeer langzaam aan steeds sterker. Zijn ministers veroor zaakten voortdurend meer moeilijkhe den, hoewel ze er anderzijds met grote handigheid op uit waren voor Frank rijk en zijn geassocieerde gebieden in Afrika zoveel mogelijk uit de gemeen schappelijke pot in de wacht te slepen, wat hun heel goed gelukte. Het merk waardige is, dat Frankrijk verreweg het meest van de E.E.G. heeft geprofi teerd, maar nochtans ook de meeste moeilijkheden veroorzaakt. Al in 1961 had Engeland om toelating verzocht, maar in januari 1963 sprak De GauUe zijn veto daarover uit. De niet uitge sproken reden daarvan was natuurlijk dat De Gaulle geen nieuwe grote mo gendheid erbij wilde -hebben, omdat zijn machtspositie in de E.E.G. dan nog meer in het gedrang zou komen. De andere vijf waren daar zeer verstoord over en dit was de eerste grote vertrouwens crisis in de gemeenschap. Nu is het wel zo, dat ongetwijfeld de Europese integratie een avontuur is met veel risico's. Er is een grotere onder linge afhankelijkheid, men moet veel geven en nemen, er moeten ook offers gebracht worden om op andere punten voordelen te behalen, bepaalde bedrijfs takken moeten geheel omgeschakeld worden, de concurrentie wordt sterker, het toch al zo ontzaglijk moeilijke land bouwvraagstuk wordt er nog ingewik kelder door enz. Wie niet bereid is of fers te brengen en een deel van zijn eigen souvereiniteit op te geven, die deugt niet voor een dergelijk experi ment. Maar anderzijds is het een feit, dat de E.E.G. in de acht jaren van haar bestaan een grote economische macht is geworden en voor de deelnemers heel veel voordelen heeft gebracht. De onderlinge tarieven op industriepro- dukten zijn al met meer dan 60"/o en die in de landbouw met 40 a 50"/o ver minderd, de contingenteringen in de industriële sector zijn al geheel afge schaft en voor de landbouw in belang rijke mate. Ook de buitentarieven zijn al meer genivelleerd. Nu echter op 1 januari 1966 de derde etappe ingaat, is president De Gaulle zijn tegenactie gaan verhevigen. Het is n.l. zo, dat tot die datum volgens het Verdrag van Rome (het E.E.G. verdrag) bij alle belangrijke beslissingen unani miteit nodig is, na.a.w. dat er dus een vetorecht bestaat en derhalve Frank rijk elke hem onwelgevallige beslis sing kan tegenhouden, waarvan ook in 1963 is gebruik gemaakt bij de uitslui ting van Engeland. Dat dit vetorecht per 1 jan. '66 vervalt, is voor De Gaulle niet te verteren. De meeste beslissingen kunnen dan genomen worden met een Als niets hebbende en nochtans alles bezittende (2 Cor. 6 10) II. Hoe is het dan vervolgens met het godsdienstig bezit? Daarvan heeft Pau- lus ongetwijfeld veel bezeten. Hij was opgetrokken geweest tot in de derde hemel. Hij had onuitsprekelijke dingen gezien. Hij had Christus gezien. En van de geestelijke ondervindingen schenkt God aan al zijn volk hun deel. Maar Paulus zegt toch: „als niets hebbende." Want hoe bezoedeld is alles wat wij doen. Wat een hoogmoed kleeft er ge- makkelijk aan ons geestelijk bezit. Neen maar, nu zullen wij dan eens vertellen hoe wij bekeerd zijn en geleid zijn en opgezocht zijn. Dat is niet weinig, men sen, wat wij ondervonden hebben, hoort toe. En als een ander een grotere naam i heeft dan wij, wat een jaloersheid kleeft ons dan aan. Zo gaan wij ons menigmaal verheffen op wat louter gave is. MIaar als dan eens op de proef komt, wat wij van onszelf hebben, hoe arm is dan ook de christen. Een naam- christen kan nog eens roemen in zijn liefde tot Jezus en in zijn geloof, maar een waar christen vindt zoveel onge loof en zoveel gebrek aan liefde. Toen Luther in het klooster was stond hij voor de eis van het eerste gebod om God God te laten zijn en Hem lief te hebben. Doch hij kon God niet lief hebben. En alles wat hij deed om de liefde tot God in hem op te wekken, het hielp niet. Tqen bleef hem alleen de gedachte over, dat God hem voor eeu wig had verworpen en hem niet wilde horen noch belpen. Was ik maar dood, zei hij toen. Hij begon God te haten. En Christus was in zijn ogen alleen de grote Rechter. Zo was er niets dat Luther God kon aanbieden, al bleven er sterren schitteren in deze donkere nacht. Doch in welk stadium van zijn leven ook, de christen komt altijd met lege handen voor God te staan. Hij wordt in de loop van zijn leven niet beter, heiliger, godsdienstiger, vromer, beter willend, meer wetend, meer kun nend. Hij wordt armer, ellendiger, on heiliger, ongodsdienstiger en houdt ook hier, tot zijn laatste snik het tollenaars gebed over: O God, wees mij de gods dienstige zondaar genadig. Is er dan helemaal geen onderscheid tussen de christen en de wereldling? Hebben zij beide niets? En houdt het dan op? Daar is al vast één verschil. In de grond heeft niemand iets voor God. Maar de wereldling wil dit niet erkennen. Die gaat prat op het beetje, dat 'hij meent te hebben, dat hij meer meent te hebben dan een ander. Zo doet ook de godsdienstige onbekeerde. Maar voorzover een christen als een christen leeft is hij de enige, die belijdt: wat wij ook mogen hebben, tegenover God heb ben wij niemendal. En dat meent hij ten volle. En nu het wonderlijke. Een christen is iemand, die niets heeft en nochtans bezit h.ij alles. Hoe is dat nu mogelijk. Dit is het geheim; dat Christus de christen bezit eni diaardnor de christen Christus. „Wij geloven dat om ware kennis de- BINNENVERING HAZET.FABRIEKEN Zevenbergen N.B. zer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ont steekt ésn oprecht geloof, hetwelk Je zus Christus met al zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt en niets an ders meer buiten Hem zoekt." De natuurlijke mens heeft niets en zoekt niets wat waarlijk geestelijk is. ,De bekommerde mens zoekt veel en vindt bij zichzelf niets. Het slot is al tijd: ik kan niet, heb niet, weet niet, wil niet, deug niet. Toen Luther zover was vond hij het antwoord op de vraag: hoe krijg ik een genadig God? Die krijg ik niet, doordat ik aanvaardbaarder word voor God. Die krijg ik uit vrije genade om en in Christus en dus om niet. Hoe word ik rechtvaardig voor God? Doordat God mij de Christus openbaart en doet opihelzen en mij de gerechtig heid van Christus schenkt en toere'kjent. Ik breng God niet de gerechtigheid, die in mijn werken is, doch Hij schenkt mij de gerechtigheid, die in Christus is. Toen Luther dit zien mocht en dat in zijn hart verklaard was, had hij een gevoel alsof hij wedergeboren was en door open poorten bet paradijs binnen gegaan. En zozeer als hij eens het woord „gerechtigheid" gehaat had, toen hij dacht, dat hij er voor zorgen moest, zo lief werd hem toen dit woord, want het is een geschonken gerechtigheid. Nochtans alles hezittsnde. Alles in Christus: vergeving, vernieuwing, God als Vader, het eeuwige leven, verlos sing, wijsheid. Christus is alles. Het Woord Gods neemt ons alles af. Geen uitzuiger of rover kan ons zo arm ma-" ken of het Woord des Heeren maakt ons nog armer. Doch God neemt ons het weinige, dat we menen te hebben, alleen af om ons alles te schenken. Zo blijft de christen der Hervorming heel zijn leven. Nooit krijgt hij wat in zichzelf. Hij blijft achteruitgaande als de man in de lijnbaan. Eerst vindt hij de gerechtigheid in Christus, daarna de heiligheid in Christus en steeds nieuwe schatten ontdekt hij in Christus. Heel zijn leven door blijft zijn bezit smelten en het niets wordt al maar volstrekter, maar heel z'n leven door wordt het alles in Christus meer. Daarom is aan hem die gelooft Christus dierbaar. Dat is een Hervormd of Gereformeerd christen. Het laatste wat Luther schriftelijk optekende was: „Wir suid Bettier, hoc est verum." Wij zijn bedelaars, anders niets. Delft. Ds. L. Vroegindeweij z.g. gekwalificeerde meerderheid. Bij de stenamingen in de Ministerraad bren gen de grote landen Frankrijk, West- Duitsland en Italië elk 4, Nederland en België ieder 2 en het kleine Luxemburg 1 stem uit. Voor een beslissing zijn dan 12 van de 17 stemmen nodig en kan Frankrijk dus met zijn 4 stemmen een besluit niet meer tegenhouden. Dit nu neemt De Gaulle niet. Hij moet immers in de E.E.G., evenals in Frankrijk zelf altijd, de eindbeslissing hebben. De autoritaire, om niet te zeggen dic tatoriale president gaat van een heel andere Europese conceptie uit dan de andere regeringen. Hij heeft het altijd over het „Europa der vaderlanden" m.a.w. ieder land blijft voor honderd procent autonoom en staat geen be voegdheden af aan een supranationaal d.i. bovennationaal orgaan zoals de E.E.G. Dit ligt geheel in zijn lijn, want een autocraat duldt nu eenmaal geen enkele macht boven zich en wenst zich dus niet te laten overstemmen. Het ligt voor de hand dat met zulk een man en met zo'n land niet op voet van gelijk heid valt samen te werken. In feite is het zo, dat hij wel een soort E.E.G. wil accepteren, maar dan één, waarin hij de lakens kan uitdelen ten einde ook langs die weg de „grandeur" (groot heid) van Frankrijk te bevorderien. Daartegenover zijn de andere vijf be reid zo nodig een deel van hun souve reiniteit af te staan aan bovennationale organen zoals de E.E.G.-ministerraad, de Europese Commissie met prof. HaU- stein als voorzitter en Mansholt als vice-voorzitter en het Europese parle ment. Men ziet dus, dat hier twee op vattingen diametraal tegenover elkaar staan, hetgeen onvermijdelijk op de duur tot een botsing moest leiden. Het ^^af voor Hp l->nnrf /-ïat Hp TT-ur-o- Speciaal in het opmaicen van B. d. TEEB Telefoon 2682 WestdiJfc MIDDELHAKNIS pese Commissie, die het uitvoerend be wind is en de voorstellen moet ontwer pen, geen genade kan vinden in de ogien van De Gaulle. Zij heeft veel te veel macht. Daarom moet zij gedegra deerd worden tot een volstrekt admini stratief orgaan zonder enig beslissings recht. De heren Hallstein en Mansholt zou De Gaulle het liefst helemaal zien verdwijnen, omdat hij speciaal deze beschouwt als de meest invloedrijke supranationalisten van de E.EiG. Zo voelt hij er uiteraard ook niets voor om het Europese Parlement, dat uit 142 leden bestaat, waarvan 14 uit Nederland, meer bevoegdheden te ge ven. Thans kan het alleen discussiëren en heeft het geen enkel budgettair of ander beslissingsrecht. Ook dit ligt ge heel in de lijn van De Gaulle: geen machten in de E.E.G. die hem op su pranationale basis kunnen dwarsbo- tnen. Het wordt dus steeds duidelijker, dat De Gaulle met zijn autoritair regiem feitelijk niet in het democratisch Euro pa thuis hoort. Met dat al maakt hij evienwel de E.E.G. kapot of in elk geval vleugellam. Zonder Frankrijk zou West- Duitsland veel te overheersend worden en bovendien een belangrijk deel van het geïntegreerde gebied verloren gaan, waartegenover het economisch zwakke Engeland geen voldoende compensatie biedt. Met Frankrijk gaat het niet langer en zónder dat land is de E.E.G. zwaar verminkt. Er zal naar onze me ning geen bevredigende oplossing ko men zolang De Gaulle niet van het toneel verdwenen is. Moge dat, mede om een aantal andere redenen, dan ook spoedig het geval zijn. Weinigjen in Eu ropa (en in Amerika) zullen daarom treuren! AARLE RIXTEL: De klokkengieterij Petit en Fritsen heeft opdracht voor de levering van een carillon van 39 klokken met hand- en elektrisch automatisch spel voor Libingen in Zwitserland. Het klokkenspel is bestemd voor een monu mentale toren, waarmee Zwitserland een van zijn grootste zonen, dr. Albert Schweitzer, wil eren. Bhodesië Na een verblijf van een kleine week in Rhodesië is de Etigelse premier Wil son in Londen teruggekeerd. Hij heeft in Rhodesië talrijke gesprekken ge voerd, onder andere met premier Smith, maar ook met een groot aantal Afri kaanse leiders. Naar het zich liet aan zien, had zijn reis weinig resultaat op geleverd: alle bij het conflict betrokken partijen bleven op hun standpunt staan: Smith wil de onafhankelijkheid voor zijn land op basis van de huidige grond wet, terwijl de Britse regering blijft vasthouden aan haar eis dat de onaf hankelijkheid aanvaardbaar moet zijn voor de gehele bevolking van Rhodesië. Toch had de terugkeer van premier Wilson nog een verrassend aspect. Ter elfder ure heeft Smith alsnog de een zijdige uitroeping van de onafhanke lijkheid uitgesteld en is er een „konink lijke commissie" benoemd die de bevol king van Bhodesië zal moeten raadple gen over haar visie op de komende on afhankelijkheid. Het voornaamste ge volg van de instelling van deze commis sie is wel, dat er op deze manier tijd wordt gewonnen. Voorlopig is overeen gekomen dat de commissie twee maan den zal werken aan haar opdracht. In die tijd kunnen ook de partijen zich na der op hun standpunt bezinnen. In het Lagerhuis heeft premier Wil son uitvoerig verslag uitgebracht over zijn reis naar Rhodesië. Zijn bespre kingen aldaar vonden algemene in stemming bij de parlementariërs. Op twee punten maakte Wilson een voor behoud: Het eerste is, dat, wanneer de oommissie niet mocht slagen, Engeland zich het recht voorbehoudt, om terug te keren tot de oude weg. Hét tweede is, dat de commissie aan beide regerin gen en interim-rapport moet uitbrengen over de wijze waarop ze de Rhodesische bevolking wenst te raadplegen. Het is de vraag nog, waarom premier Smith niet eerder met een dergelijk voorstel is gekomen. Vele waarnemers zijn van mening dat hij hiermee tot het allerlaatste moment heeft gewacht om door zijn starre houding Engeland on der druk te zetten, en toen dat blijkbaar niet lukte, alsnog een tegemoetkomende houding aan te nemen. Men moet ook de druk van de Rhodesische handel en Industrie niet onderschatten. In die kringen was en is een fel verzet tegen de voorgenomen rebellie tegen het moe derland. Het valt te hopen (en ook wel te ver wachten) dat Smith zich nu aan de overeenkomst zal houden en geen onbe raden stappen zal doen. Indonesië Opnieuw is op Midden-Java onrust ontstaan. Communistische benden blij ken enkele delen van het land geheel in handen te hebben. Op andere plaat sen zijn zware gevechten aan 'de gang, waarbij reeds honderden slachtoffers zijn gevallen. Ook in het Noorden van Celebes is gevochten en zijn arrestaties verricht. In verband met deze nieuwe onlusten is voor het gebied van Djakarta en Midden-Java de staat van oorlog afge kondigd. Voorts heeft Soekarno op dracht gegeven, een vijfde strijdmacht te vormen. Dit zou een paramilitaire organisatie moeten worden, los van. le ger, luchtmacht, marine en politie. De manschappen hiervoor zullen onttrok ken worden aan „de organisatie „ter verplettering van Maleisië". Het denkbeeld voor de vorming van een dergelijke strijdmacht is afkomstig uit China. De vrees is niet ongegrond dat op deze manier een groot aantal communisten wapens in handen krijgen en daarmee een macht gaan vormen naast en tegenover het leger. Volgens sommige berichten zou er daarom een strenge selectie worden toegepast. OUDDORP De 44-jarige electro-monteur de heer KL Mierop uit Ouddorp is dinsdagmid dag tijdens zijn werk door de electri sche stroom getroffen en gedood. De heer Mierop, sinds 1945 in dienst van de electriciteits maatschappij N.V. Emgo, zou die middag rriet de hulpmonteurs P. Bosmand en D. de Jong uit Ouddorp re- paratiewerk uitvoeren aan een boven gronds net in de Langstraat, gemeente Ooltgensplaat, welk net door de storm was beschadigd. Op weg naar een an der karwei had de heer Mierop deze schade ontdekt. De heer Mierop stond als zeer secuur bekend, voor hij dan ook met behulp van klimsporen in de paal klom ging hij naar het transformator huisje waar hij het te repareren net spanningloos zou maken. Toen hij daarna boven in de paal de draden aanraakte die hij veronder stelde spanningloos te zijn werd hij door de 380 Volt spanning getroffen. Dhr. Mierop moet zich in het transfor matorhuisje in 'n zekering hebben ver gist. Hij had zich in de paal met zijn veiligheidsgordel vastgegespt. Door zijn collega's werd hij naar omlaag ge bracht, waar dokter P. J. H. Kramers uit Ooltgensplaat slechts de dood kon constateren. De verslagenheid en het medeleven met het zwaargetroffen gezin met 5 kinderen is zowel in Ouddorp als in de Langstraat groot. De begrafenis is be paald op a.B. zaterdagmiddag. OOSTERIiAND Stoiffelijk overschot geindentificeerd Het te Ouwerkerk zondagmiddag 31 okt. j.l. aangespoelde lijk, dat hier ter plaatse op de begraafplaats in het lij- kenhuis werd opgeborgen ter indenti- ficatie, is maandag d.o.v. door de vader en een broer van het slachtoffer her kend als de 27-jarige Ferdinand Puchs uit Dusseldorf in Duitsland, die enige weken geleden voor de Walcherse kust van zijn jacht afsloeg en verdronk. Woensdagmorgen is het stoffelijk over schot gehaald om de volgende dag te Gommersbach in Westphalen Duitsland ter aarde te worden besteld. Frankrijk De Fransen zitten in spanning, want dezer dagen zal Charles de GauUe be kendmaken of hij zich beschikbaar stelt om nogmaals de hoogste functie te be kleden voor een nieuwe periode van zeven jaar. Op die beslissing lopen we liever niet vooruit. Het is hoogst waar schijnlijk dat hij zich herkiesbaar stelt, maar er zijn waarnemers die de kans op aftreden niet uitgesloten achten. Et is echter nog een andere zaak, die de Franse gemoederen bezig Houdt. De Franse pers heeft de Verenigde Staten ervan beschuldigd, dat ze een ruwe en cynische interventie in de binnenlandse aangelegenheden van Frankrijk plegen Het Russische persbureau Tass nam de ze beschuldiging uiteraard gretig over. „De V.S. zouden graag zien dat Frank rijk zijn realistische politiek opgaf om voorgoed aan de Atlantische leiband te lopen", aldus Tass. Het State Departement in Amerika heeft deze beschuldigingen „volslagen onzin" genoemd. Op een persconferentie is weliswaar kritiek geuit op de Franse politiek, doch dit is geschied naar aan leiding van vragen en niet als onderdeel van een campagne tegen Frankrijk. Als de Oosterscheldebrug voor het verkeer zal zijn opengesteld, zal er met goedkeuring van de Rijksverkeers inspectie ieder uur een bus van Goes naar Zierikzee en van Zierikzee naar Goes vertrekken. De diensten zullen worden uitgevoerd door de A.M.Z. en de R.T.M. De ritten zullen lopen vanaf R.T.M.-station Zierikzee naar het Sta tion te Goes en omgekeerd; de tijdsduur is gepland op 26 minuten. Van Goeree-Overflakkee is een vlug ge R.T.M.-busverbinding naar Zierik zee wanneer de dienstregeling op directe doorverbinding wordt ingesteld, zal men in zeer korte tijd van Flakkee naar het hart van Zeeland kunnen rei zen. Op verzoek van de A.N.W.B. zullen op de nieuwe Oosterscheldebrug in Zeeland praatpalen worden geplaatst. Via deze praatpalen kunnen op de brug gestrande weggebruikers hulp inroepen. De praatpalen zullen in verbinding staan met het Wegenwachtstation Oos terscheldebrug, dat gevestigd wordt op Noord-Beveland bij de zuidelijke aansluiting van de nieuwe oeverver binding. De A.N.W.B. zal dit Wegen wachtstation bij de opening van de brug op 15 december in gebruik nemen. Alle op de brug gestrande voertuigen zullen door de Wegenwacht van de brug worden gesleept, omdat door het ont breken van vluchtstroken reparatie ter plaatse niet mogelijk is. Het Wegenwachtstation van waaruit tevens de hulpverlening bij pech in ge heel Zeeland wordt gecoördineerd, zal dag en nacht geopend zijn. Op D.V. vrijdag 12 nov. a.s. organi seert de Chr. Scholenbond, in samen werking met de Chr. Onderwijzersver eniging, afd. Goeree-Overflakkee, weer de jaarlijkse schooldag. Ze wordt gehouden in Jeugdhaven. In de morgenvergadering, die aan vangt om 10.15 uur, spreekt Ds. H. S. J. Kalf, Ned. Herv. Predikant te Benne- broek over „Humanisme en Onderwijs." In de middagvergadering, die 2 uur aanvangt, spreekt drs. C. v. d. Zwet, paed. did. medewerker van het Chr. Paedagogisch Studiecentrum over „Aanleg". Het lijkt ons niet overbodig er op te wijzen dat dit niet alleen een dag is voor onderwij zers(essen) bij het Chr. Onderwijs in al zijn schakeringen. Integendeel: het wil zijn een dag van oriëntatie en bezinning voor allen die het Chr. Onderwijs op ons eiland wil len voorstaan en willen steunen. We denken hierbij aan schoolbestuursleden, predikanten en kerkeraadsleden. Niet minder echter ook aan die grote kring van ouders die Chr. Onderwijs voor hun kinderen begeren. Voor die aUen is de ze schooldag belegd. Zij worden daar dan ook verwacht. Met klem roepen wij allen, die voor stander zijn van het Chr. onderwijs, op de 12e november indien enigszins mo gelijk, vrij te houden of vrij te maken, opdat wij ons in grofen getale kunnen laten voorlichten door deskundige spre kers over de plaats van het Chr. Onder wijs en de problemen ervan in deze tijd. Zie ook de advertentie in dit blad.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1965 | | pagina 1