let Indonesische drama Het werkpaardl heeft ook op Flakkee bijna afgedaan Meditatie Vele hoefsmeden hebben de travailies opgeruimd FVC. KORTEHEG k ZOON p jaargang Vrijdag 15 oktober 1965 No. 3428 CHR. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG 'VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN Zaai len en maaien Fruitmanden en FruithakiBs „De Fruitcentrale" EEM mEuhElEn KRUIDER's WONINGINRICHTING Nieuwe burgemeester van Goedereede Opmars van de tractor Verhoging normen Bijstandswet pBINS HiaSDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDEXHAKNIS Redactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, SommelsdlJk Tel (01870) 26 2». na 8 uur 's avond* TeL 2017 Giro 187B80 Vertchynt tuieemaal per week: dinsdag- en vrydagavond ABONNEMENTSPRIJS 2,50 PER KWARTAAL ADVERTENTIEPRIJS 14 cent per mm. Bij contract speciaal tarief ffat zich de laatste weken in Indone- jë afspeelt, kan met recht een drama, ^n treurspel, genoemd worden. Wat ifdereen al sedert lang kon zien aanko- uen is nu gebeurd: de steeds sterker ({spannen verhoudingen tusSen de po litieke machten zijn geëxplodeerd en ^it land'verkeert op allerlei gebied in nu complete chaos. Terwijl de econo- uische toestand met de dag slechter lordt er is groot gebrek aan rijst op Jet overbevolkte Java, de geldinflatie it in hollend-tempo voort, de corrup- neemt steeds groter afmetingen aan, je bevolking van de grote steden wordt jproerig vanwege het voedselgebrek pjrdt thans de grote strijd gestreden iiissen het oprukkend communisme en Je volksgroepen, die daarin een dode lijk gevaar zien voor godsdienst en vrij- Het is jammer, dat dit volk van miljoen, levend in een potentieel rijk land n.l. rijk aan bodemschat- en natuurprodukten, door een vol- wanbeheer economisch dreigt-ge- niineerd te worden en het slachtoffer jiordt van de strijd tegen de opdrin gende rode vloedgolf. Het had zó heel anders kunnen zijn. Toen het in 1949 de onafhankelijkheid verwierf §n de vrij- lieid was er grote vreugde. Men dacht onder leiding van Soekarno een schone toekomst tegemoet te gaan, maar even als in zoveel andere gedekoloniseerde landen zijn de Indonesiërs niet in staat geweest een geordende staat en een re delijk fuktionerende economie te schep pen. Integendeel, van den beginne af- aan is het steeds bergafwaarts gegaan. Aan wie de schuld? Zoals overal zal ook hier een aantal factoren in het spel zijn geweest. Naar onze mening ech ter is de hoofdschuldige president Soe karno. Hij moge een intelligent man, een handig politicus en een groot rede- naar zijn, hij beschikt niet over de kwa liteiten om een volk, dat in armoede leeft, tot welvaart te brengen. Hij is be- ïeten van de romantiek der revolutie. Hij is meer volksmenner dan regent. De sociale ellende interesseert hem minder dan de internationale status van zijn land en van hemzelf. Hij is heers- zuclitig en praalziek, lijdt aan groot heidswaan en verspilt het weinig* geld van de schatkist aan luxueuze reizen en imposante bouwwerken, dat alles tot- meerdere glorie van Soekarno zelf. De verbetering van het Jot der bevol king is nimmer serieus ter hand geno men. De buitenlandse politiek trok meer zijn belangstelling dan de binnenlandse Met urenlange redevoeringen trachtte hij het volk rustig te houden, maar woorden kunnen geen rijst vervangen. Toch is hij erin geslaagd de sympathie en aanhankelijkheid van de grote mas sa te behouden. Hij was immers de Be vrijder, de man die Nieuw-Guinea uit de klauwen van Nederland halde, iVTa- leysië zou vernietigen en Engeland en Amerika trotseerde. Een aureool als van een halfgod omgaf hem en zonder Soe karno was-en is nog voor velen een vrij Indonesië ondenkbaar. Het is echter, dunkt ons, nu wel be wezen dat de Soekarnistische politiek op een volslagen fiasco is uitgelopen. De eenheid, waarnaar hij zo intensief heeft gestreefd ,is niet gekomen, integendeel, het Indonesische volk is meer verdeeld dan ooit. De oorzaak daarvan is in we zen, dat het Soekarno-bewind onmach tig en onbekwaam was op eeonomisoh- sociaal gebied. De politiek domineerde en het welzijn van het volk werd ver- waarloosa. Het gevolg daarvan was een hopeloze chaos op allerlei gebied; het faillissement van de roeplah, een kapot te economie, grote armoede en gebrek. En daaruit resulteerde weer een enorme groei van de aanhang der conununisten, die van deze onverantwoordelijke poli tiek een dankbaar gebruik hebben ge waakt. De Indonesische communistische partij telt 3 miljoen leden en 18 miljoen sympathisanten. Ze is na die -van Rus land en China de grootste ter wereld! Ziedaar het resultaat van Soekarno's 20-jarig bewind. En zo is dan op donderdag 30 sept. de bom gebarsten. Hoe het daar in Dja karta allemaal precies is gebeurd, we ten slechts weinigen. Kolonel Oentoeng begon de staatsgreep als voorzitter van ^en z.g. revolutionaire raad. We hebben 6r allerlei tegenstrijdige berichten over gelezen en daardoor vermenigvuldigen zich de vragen, waarop nog geen be trouwbare antwoorden te geven zijn. Handelde Oentoeng op eigen initiatief? Zat de leiding van de Communistische partij erachter? Was wellicht Soekarno Zelf erbij "betrokken om zloh op die ma nier te ontdoen van de macht van het leger? Waarom bevond hij zich niet in zijn palels, maar op de luchtmachtbasis Hakim bij Djakarta, een opstandelingen- centrum vlak bij de plaats waar de zes" bekwame legergeneraals Janl, Parman, Soetojo, Harjono, Soeprapto erfPand- laitan op gruwelijke wijze zijn ver moord? Wat was het eigenlijke doel van Oentoeng? Wilde hij Soekarno bescher- JJien of afzetten? Dachten de opstande lingen dat Soekarno's dood nabij was? Of vreesden de communisten voor een •nilitaire staatsgreep op 5 oktober, de Dag der Strijdkrachten en probeerden ze de generaals vóór te zijn? Welke rol speelde de minister van Buitenlandse Zaken, de communistisch gezinde Soe- "andrio? We moeten het antwoord vooralsnog schuldig blijven. Toch lijkt het ons niet helemaal on mogelijk tot enkele waarschijnlijke ver onderstellingen te komen. Allereerst de wl van Soekarno. Zelf heeft hij meer malen gezegd, dat hij marxist is, maar Seen communist. Het verschil daartus- „Want die in zyn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis maai en, maar die in de Geest zaait, zal uit de Geest het eeuwige leven maaien." (Gak 6 8) 'Luther heeft in zijn verklaring van de brief aan de Galaten bij deze tekst aangetekend, dat hij deze en dergelijke teksten niet graag verklaart, omdat de verklaring en de aandringing op beoe fening daarvan, de schijn zou kunneri hebben dat,degenen die tot het verkla ren van de Schrift geroepen-zijn, hier mede elgen^ voordeel zouden beogen. Dat is misschien dan ook de reden waarom deze en dergelijke teksten zel den of nooit onder de aandacht van de gemeente gebracht worden. Zodoende blijft een gedeelte van de Schrift altijd op een afstand van de mensen staan, terwijl alles tot lering beschreven is. En daarom wagen wij het om. er hier een enkel woord van te zeggen. Speciaal In het opmaken van B. V. d. VEEB Telefoon 2682 WestdQk 36 MIDDELHARNIS Waar gaat het over in dit schriftge- I deelte? Nergens anders over dan het onderhouden van de dienaren des woords. Lees het verband er maar op na. Die nu In zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis maaien. De bedoeling hiervan is, dal wie zijn na tuurlijke gaven, zoals geld en goed, be steedt ten dienste van zijn eigen vlees, dus louter bedacht is op zichzelf, en met zijn geld geen goed weet te doen, door daar een gedeelte van te besteden, dat voor God verantwoord is, aan de dienst van God, die moet niet denk-en dat de Heere daar een ledig toeschou wer van is. Neen, die zal loon naar werken ont vangen. Die zal maaien wat hij ook ge zaaid heeft. Hij heeft in handel en wan del betoond, alleen bedacht te zijn ge weest-op zichzelf, op eigen voordeel, op het aardse leven en alles wat van be neden is, en voor het geestelijke niets over gehad te hebben. De dienst des Heeren was hem weinig of niets waard. Een zodanige levensopenbaring ver raadt geen liefde tot God en Zijn dienst maar het tegendeel, ook al praat men misschien nog zo mooi. Men betoont door zodanig te handelen, meer een liefhebber van zichzelf te zijn en eigen voordeel, dan van het koninkrijk Gods. De zodanlgen zullen uit het vlees ver derfenis maaien. D.w.z. dat de vrucht van hun handelen hen geen geestelijk voordeel brengt, maar het uiteindelijke oordeel met zich mee zal brengen. Heeft dit woord deze of gene, ja ons allen, in deze welvarende tijd niet iets te zeggen? Hoeveel wordt er niet uit gegeven ten dienste van het vlees, voor eigen genoegen, hetzij dat men het op maakt of oppot, het is aan het eind één en heföelfde, terwijl de zaak des Heeren maar karig bedeeld wordt. De Heere neemt van dit alles notitie en zal aan het eind ook deze dingen in het ge richt brengen en een iegelijk vergelden naar hetgeen hij met zijn goed en geld gedaan heeft, hetzij goesd of hetzij kwaad. Wee daarom degene die in het vlees zaaitNeem dit ter harte, want het Is Gods Woord. Die daarentegen In de Geest zaait, die zal uit de Geest het eeuwige leven maaien. Dat is het tegendeel van het, eerste deel van de tekst. In de Geest zaaien wil daarom zeggen, het zijne, dat God hem gaf, aanwenden ten dienste en ten nutte van het koninkrijk Gods. Dat moet natuurlijk niet geschieden uit een „do ut des" beginsel: Ik geef opdat Gij geeft. Gods zaak is geen koophan del, maar als het wel is, moet het een liefdedienst zijn. Men kan er het eeuwi ge leven niet mee verdienen. Maar als de goede werken voortkomen uit het geloof, dan Is de vrucht daarvan aan het eind het eeuwige leven. Want de zodanlgen zullen uit de Geest het eeuwige leven maaien. Zij hebben betoond iets, ja zo nodig, alles voor de zaak des Heeren over te heb ben. God die alles geeft, is alles waard. Dit moet niet zijn een vroom belijden alleen, maar dit vraagt om beoefening. Is daarom misschien deze tekst bij u minder geliefd? Denk er dan om dat het (nogmaals) Gods woord is. En God laat zich niet bespotten. Want wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien. Die het op de juiste wijze beoefenen mogen zullen aan het eind het zichzelf horen toeroepen: Over weinig zijt gij getrouw geweest, over veel zal Ik u zetten. Ga' in in de vreugde uws Hee ren. M. Ds. H. C. V. d. Ent sen ontgaat ons. Het laatste voegde hij er slechts bij, omdat hij formeel boven de partijen wilde staan. Maar dat hij sterke sympathieën voor het communis me en voor Rood-Chlna heeft, is dui delijk gebleken. Bovendien ziet hij in Rood-China de maoht van de toekomst in Azië. Om zijn „troon" te redden had hij zich irmerlijk al lang aan die zijde geschaard, bovendien niet gehinderd door principiële scrupules. Hij denkt blijkbaar, dat hij ook in een communls- üsch land de lakens kan blijven uit delen, maar vergeet, dat Peking en Moskou alleen-marionetten dulden. Zijn rode sympathieën blijken vooral hieruit, dat hij de P.K.I. (de Indonesi sche Comm. partij) steeds meer haar gang liet gaan. Nu deze partij of een deel van haar aanhang blijkbaar iet wat voortijdig heeft willen toeslaan, heeft hij, beschermd door een sterk door communisten geïnfiltreerde^ luchtmacht, op de luchtbasis Hakim, de ontwikke ling van de gebeurtenissen afgewacht. Hij vertrouwde de legergeneraals niet, speciaal de Min. van Defensie en opper bevelhebber Nasoetion en diens mach tige positie was hem een doorn in het oog. Deze bekwame generaal is een ge lovig islamiet en sterk anti-communis tisch zoals de meeste mohammedanen. .Wanneer deze het lot gedeeld had van de andere zes generaals hij wist door de zelfopoffering van een officier licht gewond aan het bloedbad te ontkomen zouden de opstandelingen gemakke^ lijker spel hebben gehad en ware de rol van het leger wellicht uitgeschakeld en zou, de staatsgreep waarschijnlijk ge lukt zijn. Het leger is n.l. de enige macht in het land, die de rode opmars kan tegenhouden. Maar deze uitschake ling is mislukt en door het energiek op treden van Nasoetion zijn deroUen om gedraaid. .De opstandige troepen zijn verslagen en de ordelievende anti-com munistische volksgroepen grepen moed. Er openbaarde zich een massale bewe ging tegen het communisme en het schijnt, dat deze de situatie beheerst, zowel op Java als in de buitengewesten. Trouwens, wanneer Java communis tisch geworden was, zou de toestand voor de Javanen allesbehalve rooskleu rig zijn geworden, want deze- zijn wat hun voedsel betreft, in. vele opzichten v-an de andere eilanden afhankelijk. De rol van Soekarno schijnt echter nog niet uitgespeeld. Hij wil de zaak sussen en speelt weer de rol van-grote verzoener der tegenstellingen. Het Is niet onmogelijk, dat hij hierin nog slaagt ook. Oosterse volken zien prin cipiële tegenstellingen niet zo scherp als wij. En de populariteit van Soekar no, al heeft ze zeer waarschijnlijk een lelijke deuk gekregen, is nog groot ge noeg om hem opnieuw de leiding te be zorgen. Bovendien zullen velen van de gedachte ultgaaii, dat deze man ondanks alles wat tegen hein aan te voeren Is, de enige is, die het Indonesische volk bijeen kan houden. Eh Inderdaad, wan neer hij door een-normale dood zijn nieren zijn, zoals hij onlangs tegen een journalist zei, een steenfabriek of door een gewelddadige zou uitvallen, dan zal ongetwijfeld een burgeroorlog In optima forma het onvermijdelijk ge volg zijn. De grote vraag Is dan, wie als overwinnaar uit de chaos te voor schijn zou komen: Nasoetion en de anti- rode volksgroepen of Aidit, de leider van de communistische partij. Hoe de huidige troebelen ook verlo pen, Indonesië gaat een duistere toe komst tegemoet. Het reglem-Soekarno kan, gezien diens gezondheidstoestand, niet lang meer standhouden. En de com munisten kunnen wel even wachten. De economische chaos neemt toe, het on derling wantrouwen eveneens. Vroeg of laat komt de eindstrijd. Maar dit staat vast: het Indonesische volk, dat zo blij was met zijn vrijheid, heeft deze even min als zoveel andere gedekoloniseerde volken weten te hanteren voor hogere welvaart. Het adoreerde een volksmen ner en daarvoor moet het duur betalen. Naschrift. - met heel veel ruimte Oostdqk 53-61 Sommelsdük Op het moment dat we dit schrijven lijkt het erop, dat de anti-communis tische krachten ontwaakt zijn uit hun verdoving. Met als voorhoede het leger is men bezig het communisme onscha delijk te maken. De vraag is of dit slechts tijdelijk Is dan wel voorgoed en ook hoe Soekarno hierop zal reageren. Er schijnt thans vrijwel niet geregeerd te worden. Zullen Nasoetion en zijn me destanders zich weer laten biologeren door Soekarno en genoegen nemen met een compromisoplossing? Wij hopen van harte, dat het volk van Indonesië de kracht zal ontvangen zich te ont doen van het rode gevaar en ook zonder Soekarno de weg zal vinden naar een betere toekomst. In de Staatscourant van woensdag 6 oktober nr. 192 is een oproep geplaatst voor sollicitanten voor een burgemees ter van de nieuwe gemeente Goederee de (ongeveer 7600 Inwoners). De huidige burgemeester de heer J- A. Kleijnenberg wordt op 2 rnaart 1966 65 jaar en gaat dus met pensioen. Voor de drie andere gemeenten op Goeree-Overflakkee, -n.l. Dirksland, Middelhamls en Oost-Flakkee zijn geen sollicitanten opgeroepen. Bij de herindeling op Schouwen-Dui- veland heeft men dit ook niet gedaan. Het ligt dus voor de hand dat de bur gemeesters H. Bos voor Dirksland, P. W. Hordijk voor Middelharnis en W. M. v. d. Harst voor Oost-Flakkee zullen wor den benoemd. Met de vorming van de vier nieuwe gemeenten op Goeree-Overflakkee gaan dus twee burgemeesters heen; ééil die met pensioen gaat, waarvoor een an der in de plaats komt, en (wnd.) burge meester C. Nieuwenhuyzen van Nieuwe Tonge en Stad aan 't Haringvliet, om dat deze beide gemeenten in de agglo meratie Müddelharnis worden opgeno men. DIRKSLAND Dam en Schaakclub. De dam en schaakclub „Dirksland" begin weer dinsdag l9 oktober a.s. te 8 uur in het gebouw onder de Wiek. Nieuwe dam- en schaakliefhebbers zijn welkom. De verdringing van dierlijke trek kracht door de motorische wordt duide lijk geïllustreerd door een Duitse sta tistiek die onlangs werd gepublleeerd. In 1948 waren er in,de Bondsrepubliek nog 1.76 miljoen ossen als trekkracht in gebruik.-Er waren toen 1,2 miljoen paarden. De tractor stond nog in de kinderschoenen: er waren er niet meer dan 74.000. In 1964 was de toestand ra dicaal gewijzigd. Het aantal ossen dat als trekkracht diende was verminderd tot 235.000 het aantal paarden tot 347,000 Het aantal tractoren intussen was on geveer vijftienmaal zo groot als in 1948, namelijk 1.107.000. Men moet daarbij bedenken, dat deze cijfers voor de dier lijke trekkracht nog geflatteerd zijn. In het cijfer voor de paarden zijn namelijk alle paarden begrepen, niet alleen de trekpaarden, maar ook rijpaarden. (DIA) De staatssecretaris van cultuur, re creatie en maatschappelijk werk, de heer C. E'gas, h^eft de gemeentebestu- .ren meegedeeld dat de uitkeringsbe dragen op grond van de rijksgroepsre geling werkloze werknemers, de tijde lijke rijksgroepsregeling minder validen (Algemene bijstandswet) met het oog op de waardevasthéidsbepalingen met ingang van 3 oktober 1965 zijn ver hoogd. De basisuitkering voor een echtpaar wordt van 58,per week op 61,05 per week gebracht. De uitkering voor een alleenstaande stijgt van 40,31) tot 42,40 per week. De uitkering ,voor een blinde die thuis woont, wordt ver hoogd van 28,80 tot 30,30 per week envoor een werkloze werknemer die thuis woont van 25,90 tot f 27,25 per week. Het beslaan in volle gang. Het coorbeen wordt door zijn baas gerustgesteld. Nu ook in onze agrarisohe streek een met paard bespannen wagetu een zeld zame verschijning gaat worden mag men daaruit zeker oonoluderen dat het vrorkpaard nagenoeg heeft afgedaan. De trouwe viervoeter, zeer terecht een edel ros genoemd, is door de mectoani- sche P.K.'s overtroefd; de landbouwer die eeuwenlang van de diensteni van het paard gebruik maakte Iaat de factoren arbeidsprestatie en rentabiliteit preva leren boven het vleugje romantiek dat rondom het paard is ontstaan. Het werkpaard heeft baan gemaakt voor een vervanger die, hoe deugdelijk hij ook moge zijn niet meer is dan eeö leven loze ijzeren copy van de gewillige wer ker. Met het verdwijnen van het werk paard krijgt de hoef smid het minder druk. Ook zijn werk is bijna gedaan. Over dit verdwijnende beroep zullen we in dit artikeltje iets meer zeggen. Het beroep van hoefsmid is bepaald geen gemakkelijk beroep. Liefde tot het dier en een gedegen vakmanschap zijn hierbij voor een julstg beoefening een eerste vereiste. Het hoefbeslaan was vroeger uiteraard een veelvoorkomend werk. In de, drukste tijd had b.v. de smederij van fa. J. Vis te Sommelsdijk 3 travailies waarvan dagelijks driik ge ls op een paaltje gebonden. Het dier VOOR BETER f^ NAAR DE Het gewonde dier is doordat de vier benen bij elkaar werden getrokken op de grond gelegd, waarna de veearts zyn werk doet. De krachten die in de tra- vaille in toom werden gehouden braken nu weer los. MIDDELHRRNIS-TEL:Z3Z8 brulk van werd gemaakt. Een werk paard wordt gemiddeld om de 4 a 6 we ken van nieuwe hoef ijzers voorzien. Het dier wordt dan de travaiUe, een stevige stelling met vier hoekbalken, binnenge loodst. Het komt zelden voor dat een paard voor de travalUe een panische angst heeft. Wanneer dit het geval Is is het beroep van hoefsmid niet langer gevaarlijk. In zijn schrik gaat het paard soms wUd om zich heen slaan al is, eenmaal In de travaiUe, de ruimte hiertoe beperkt. Om de te beslane hoef wordt een stevig touw geslagen en het betreffende been wordt, om, het beslaan mogelijk te maken, aan een stang of paal gezet en vastgebonden. Het oude hoefijzer wordt verwijderd, inclusief de draadnagels en van de aangegroeide hoef wordt met een mes eeA gedeelte verwijderd. Inmiddels is het hoefijzer in het bran dende smidsvuur roodgloeiend gestookt. Roodgloeiend ook wordt het op de ge voelloze paardenhoef gedrukt, wat een penetrante geur veroorzaakt, waarbij de hoefsmid schuil gaat achter stinkende rookwoUcen. Wanneer het ijzer aldus zijn zeet heeft gekregen, wordt de hoef nog wat bijgewerkt en het ijzer met draadnagels vastgezet. Zoals gezegd vereist het beslaan een goed vakman schap. De heer Jaap Lodder uit Som melsdijk, gediplomeerd hoefsmid, doet dit werk al 32 jaar. Hij herinnert zich de tijd dat elke smid zich op het beslaan toelegde en de een het al mooier pro- beerde te doen dan de ander. Thans is hij de enige die nog paaren beslaat in de gemeenten Middelhamls, Sommels dijk, Nieuwe Tonge en Stad aan 't Ha ringvliet. In de oorlog toen er geen ijzer te krijgen was maakte Jaap Lodder de hoef ijzers zelf. Honderden paren ijzers heeft hij uit vormeloze stukken ijzer ge smeed. Ook ongelukken Zoals gezegd is het beroep van hoef smid niet zonder gevaar zoals enige we ken geleden duidelijk bleek in de sme derij van Vis te Sommelsdijk waar Jaap Lodder een paard- besloeg. Het dier moet hevig geschrokken zijn, waarbij hij zich, staande in de travaiUe aan een uitstekend' ijzer ernstig verwondde Jaap Lodder kon nauwelijks aan de trappelende hoeven ontkomen. Het paard In kwestie had een diepe wond in de borst en verloor veel bloed. De vee arts Terlouw uit Middelhamls heeft zijn uiterste best gedaan het bloeden te stoppen en de wonde te hechten. Het gewonde en verzwakte dier "werd door sterke mannen gevloerd en in toom gehouden, waarna de veearts zijn werk kon doen, met aanvankelijk succes. La ter op de dag toen het onrustige dier de wonde weer had opengetrokken is hij aan de verwondingen bezweken. Ook dit maakt de hoefsmid mee.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1965 | | pagina 1