Duitsland is voor de Flaldteese
aardappel goed afzetgebied
UNS KOOR" te Sommelsdijl( bestaat a.s. zomer 30 jaar
öe QRienöuil
Ook dirigent Zoon
jubileert
„BILANDEN-NIBUWS"
Ir Van Hameien voor Bedrijfsvoorlichting
Advies tot bundeling van de afzet
VERVOLOVEBHAAI
ff
Jubileumconcours
op 28 en 29 mei a.s.
te Middeiliarnis
Plaatselijk Nieuws
Bladz. 2
Dinsdag 19 januari 1965.
Tüdens de j.l. dinsdagmiddag' in Ho-
te! Spee te Sonunelsdijk .gehouden Al
gemene Vergadering van de Vereniging
voor Bedirqfsvoorlichting „Goeree-
Overflalikee" lieeft de weledelgestrenge
heer Ir. M. C. van Hameien, landbouw-
attachê in West-Duitsland te Bonn een
lezing gehouden over het onderwerp
„De positie van de Landbouw in West-
Duitsland, mede in verband met de E.E,
G." Spreker trok hierin een, vergelijk
tussen de Nederlandse- en de Duitse
landbouw, waarbij vooral de belang-
ryke subsidies die de duitse overheid
aan de boer toekent o.m. ter compen
sering (tot 1970) van de a.s. verlaging
van de graanprijzen i.v.m. het plan
Mansholt gunstig afsteken tegen de ka
rige subsidies waarmee onze boer wordt
bedeeld. Duitsland heeft voor 380 mil
joen uit omtvangen grondbelasting nog
geen bestemming. Spreker zag met name
voor de Flakkeese aardappel in Duits
land een goed afzetgebied. Voorwaar
den hiertoe zijn dat het gevraagde
kwantum kan worden geleverd van een
imiforme kwaliteit en sortering waar
om spreker een gebundelde afzet zoals
die in de vorm van de Nedatho vrordt
ontwikkeld zeer gewenst achtte.
Na het openingswoord door de heer
Mol, waarin deze het afgelopen jaar
1964 als „wel wat beter dan vorige ja
ren" kwalificeerde, kreeg ir. van Hame
ien het woord. Aan de hand van statis
tische gegevens maakte spreker een
vergelijk tussen de situatie van de Duit
se tegenover de Nederlandse landbouw.
De gemiddelde bedrij f sgrootte van de
bedrijven (plm. 10 ha.) bleek in beide
landen gelijk. Wat betreft de grond en
het klimaat doen zich belangrijke ver
schillen voor. In Duitsland ligt Vi ge
deelte van de cultuurgrond boven de
300 meter. Grasland is daar het meest
op zijn plaats omdat de opbrengsten van
aardappelen en granen op die gronden
mede door een te laag ktinstmest-
gebruik te laag zijn. In sommige
grondsoorten komen veel stenen en
grint voor, waardoor daar de cultuur
in een bepaalde richting wordt gedron
gen. In de buurt van de steden komt de
consumptie melkerij op, per liter con-
sumptiemelk worden enkele pfennigs
meer betaald dan voor b.v. melk die
voor de fabricage van kaas wordt ge
bruikt. Tegenover de 2.3 miljoen ha.
ciiltuurgrond die Nederland rijk h
staat 14 miljoen ha. duitse cultuurgrond
Het akkerland bedraagt 7,8 mUjoen en
op 500.000 ha. wordt fruit, wijn en tuin
bouw bedreven. Het aardappelareaa:
verminderde de laatste jaren met 70.00C
ha. Meer dan de helft van de aardappel
opbrengst wordt gevoederd, terwijl ir.
ons land de aardappel is bestemd voor
menselijke consumptie en pootgoed.
In de akkerbouw heeft men in Duits
land moeite met de arbeidsvoorziening
de maohanisatie zet hier door. De graan
opbrengst in Duitsland bedroeg dit jaai
16% miljoen ton. Vijf miljoen ton graar
de voor menselijke consumptie benodig
de hoeveelheid werd geïmporteerd
De pluimveehouderij en de varkensmes-
terij worden op rationele wijze beoefend
De graanopbrengst per ha. bedraagt in
Duitsland 3500 kg. tegen 5000 kg. in Ne
derland. In Duitsland verbouwt men
ook tarwe op daarvoor minder ge
schikte gronden.
M.b.t. de mechanisatie vertelde ir. v.
Hameien dat in Duitsland gemiddeld 1
maai-dorsmachine op de 50 ha. is tegen
in Ned. 1 op de 95 ha. Daaruit blijkt dal
men in Nederland de grote investerin
gen bedachtzamer doet De percelen
zijn in Nederland gemiddeld groter zo
dat men hier met minder machines toe
kan. In 1964 werden in Duitsland
300.000 ha. suikerbieten geteeld. De prijs
is een belangrijker regulator. De prijs
65,— per ton was in 1964 naar Duits-
se maatstaven gunstig. De opbrengst
per ha. bedroeg gemiddeld 3800
2900,—. De aardappelopbrengst was ge
middeld 25 ton per ha. Uit de statisti
sche gegevens bleek dat vooral de be
drijven met overwegend hakvruchten
goede uitkomsten hadden. De laagste
resultaten hadden de bedrijven met
overwegend zuiver grasland. De gemid
delde produktie per arbeidskracht be
draagt plm. 11.000,—. De verlaging
van de graanprijs zal plm. 4,50 per
100 kg. bedragen. Dit lijkt niet goed te
kunnen worden gemaakt door een ver
hoogde productiviteit. Spreker ver
wachtte, wanneer de landbouwers min
der voor hun granen krijgen in
Duitsland een toeneming van de var
kens- en pluimveehouderij, wat ten kos
te zal gaan van de Nederlandse var
kensvleesproductie i.v.m. verminderde
uitvoer naar Duitsland. De Duitse over
heid geeft tot 1970 belangrijke compen
saties zelfs voor verliezen die er nog
niet zijn! Zelfs is nog niet bekend hoe
de 380 miljoen marken teveel betaalde
grondbelasting zullen worden terugge
voerd. Bij een gevoerd proces bleken de
boeren door de inkomstenbelasting bij
zonder billijk te worden behandeld,
waardoor de mogelijkheid aanwezig is
dat ze thans meer zullen moeten beta
len.
Spreker concludeerde dat de Neder
landse landbouw een betere politiek
heeft gevoerd. Desgevraagd vertelde de
heer van Hameien dat 5»/o van de be
drijven zuiver pachtbedrijf zijn. Voor
de bedrijven in N.W. Duitsland wordt
een pacht van 200 mark per ha. betaald.
De grondprijzen zijn afhankelijk van
de ligging. De gemiddelde prijs is 9 a
lO.OOO,per ha., in industriegebieden
verdriedubbeld de prijs. De lonen be
dragen gemiddeld 2,50 per uur. Een
vaste arbeider verdient in Duitsland
plm. 9000,Ook zwarte lonen ko
men voor.
De heer Faasse te Oude Tonge infor
meerde naar de juistheid van de bewe
ring dat een duitse boer die minder dan
40.000,bruto inkomen heeft geen be
lasting betaalt. Verder informeerde spr.
naar de afzetmogelijkheid van Neder
landse aardappelen en vroeg of zoals in
Nederland gebeurt ook in Duitsland
veel kleinere bedrijven worden opge
heven.
Wat betreft de afzet van aardappelen
wees de heer van Hameien op een uit
gebreid net van grootwinkelbedrijven.
Spreker zag voor de afzet in Duitsland
goede mogelijkheden mits een voldoen
de kwantum van goede sortering en
kwaliteit geleverd kan worden.
Een boer die minder dan 40.000,
bruto-inkomen heeft behoeft geen boek
houding te voeren, daardoor betaalt hij
in de praktijk ook geen inkomstenbelas
ting, terwijl hij wel de verplichting
heeft. Deze situatie zal waarschijnlijk
veranderen nu het Belasting gerechts-
'lof heeft bepaald dat élke burger gelijk
behandeld dient te worden.
In Duitsland zijn plm. 1,8 miljoen be
drijven met een opervlakte van 2 tot
2V2 ha. Jaarlijks laten ongeveer 40.000
van deze boeren het afweten. Zo moge
lijk wordt de daardoor vrijkomende
grond toegevoegd aan de grotere bedrij
ven, waardoor de gemiddelde opper
vlakte per bedrijf stijgende is.
„Hlet zal voor ons niet meevallen mee
te doen in de concurrentie wanneer de
Duitse boeren 1 miljard (uit de E.E.G.
pot) subsidie krijgen" werd uit de zaal
opgemerkt. De heer Nieuwenhuijzen uit
Dirksland verleende bijval: „We hebben
dit jaar een mindere opbrengst, we be
talen meer belasting en straks moeten
we ook nog meebetalen aan de E.E.G.-
pot in Brussel waaruit de Duitse boeren
waartegen we moeten concureren wor
den gesubsidieerd" zo betoogde hij.
De heer van Hameien zei geen moei
lijkheden te verwachten met de graan-
verkoop, wel in de afzet van eieren,
pluimvee en varkensvlees. De mindere
opbrengsten zal men trachten te com
penseren door de produktie op te voe
ren, waardoor deze belangrijk zal stij
gen.
„De E.E.G. heeft tot dusver voor Ne
derland dat voordeel dat het nadeel niet
te groot is geworden" zo formuleerde
de heer van Hameien. Hij bedoelde hier
mee dat de uitvoer naar Duitsland van
groenten, fruit en slachthennen e.d. door
E.E.G. maatregelen niet te sterk achter
uitgelopen is.
„Kunnen we met onze 3 standsorga
nisaties, het Kon. Ned. Landbouwcomité
en het Landbouwschap de strijd aan?"
werd gevraagd.
Ir. van Hameien keek bedenkelijk; Ik
zou streven naar één organisatie" gaf
hij te kennen, waarna de discussie werd
gesloten.
Nedatho
De heer Mol deelde mee dat de Ne
datho reeds in twee Duitse steden goe
de zaken doet; de vraag is echter gro
ter dan kan worden aangeboden.
door W. SCHIPPERS
Copyright J. J. Groen Zn, N.V.
42
„Dat ia in orde baas", roept Krijn en
de baas weet dat hij nu geen zorg meer;
behoeft te maken dat de vrede daar
verstoord zal worden, want hij kent^
maar al te goed de mentaliteit der ha
venwerkers.
Andries Korhof echter kende hen niet
zo goed en hij had gedacht dat schele.
Krijn en zijn makkers hem thans nog]
meer dan gisteren de voet zouden
dwarszetten, doch tot zijn verwonde
ring bemerkte hij dat men hem zoveel
mogelijk in de hand werkte.
„We zullen zien, mannen, dat we de
schuit zo gauw mogelijk leeg krij,gien,
hoor, want als de „ouwe baas" wat be
looft dan kun je er ook op rekenen,
maar wij moeten hard aanpakken, er
zitten er nog meer in 't ruim dan je
misschien denkt".
Met alle kracht en bijna zonder on
derbreking had men doorgewerkt tot
het sein voor het middagschaftuur werd
,gegeven.
„Ziezo, als we het op deze manier nog
Het mannenkoor „Ons Koor" te Som-
melsdijk bestaat deze zomer 30 jaar. Ter
gelegenheid daarvan zal in het veilings
gebouw te Middelharnis een concours
worden georganiseerd op 28 en 29 mei.
Niet alleen de vereniging bestaat
dertig jaar, maar ook de dirigent de
heer Gerrit Zoon, jubileert mee, even
als de heren J. Lodder, de tegenwoor
dige voorzitter, J. Faasse, C. Lodder en
A. den Boer, die allen vanaf de oprich
ting lid zijn. Vandaar, dat men op grote
schaal dit jubileum wil- herdenken.
In 1935 hebben de heren Gerrit Zoon,
J. Lodder, J. van Driel en wijlen de
heer C. Vis, organist van de Ned. Herv.
Kerk te Somelsdijk, het initiatief opge
nomen onv een mannenkoor op te rich
ten. Al op do eerste vergadering gaven
zioh 13 leden op en sindsdien is het le
dental uitgebreid; zelfs tot 48. Dat was
het hoogste aantal dat de vereniging ge
had heeft, maar niettemin repeteert Ons
Koor wekelijks met 31 leden.
Begin van successen
„Ons Koor" is altijd alleen maar te
vreden geweest met een eerste prijs op
een concours. Het eerste concours waar
in zij deelnam was in Goedereede, een
jaar na de oprichting. Daar behaalde zij
de eerste prijs en nadien is het een on
afgebroken reeks van successen gewor
den. Slechts drie maal in de dertig jaar
is het koor met een tweede prijs thuis
gekomen. Twee maal omdat er betere
koren waren en omdat die beter zongen
en één maal door tegenslag. In de kap
perszaak van de heer T. Lodder te Som-
melsdijk hangt een enorme kast met
bekers, lauwertakken en andere fraaie
prijzen. De kast kan ze allemaal niet
meer herbergen en het wordt voor de
vereniging een probleem.
Natuurlijk zijn er meer problemen ge
weest. Zo was er steeds de moeilijkheid
van een repetitielokaal. Na dertig jaar
zal het koor uit de moeilijkheden ko
men, omdat de gemeenteraad van Som-
melsdijk heeft besloten Ons Koor een
vast onderkomen te verschaffen in de
kleuterschool.
De eerste repetities werden gehou
den in de consistoriekamer van de Ned.
Herv. kerk. Daarna, in de oorlog, kwam
men in De Doelen terecht, later in de
veiling, waar men nu nog een goed on
derkomen vindt. In de oorlog heeft het
koor doorgezongen, met dien verstande,
dat de Duitse nummers van het repe-
toir geschrapt werden.
Ons Koor heeft tal van uitvoeringen
gegeven, maar heeft ook gewerkt voor
liefdadige doeleinden. Behalve dat ze
de uitvoeringen van de zusterverenigin
gen op het eiland gingen opluisteren,
heeft de Blindenbond nooit een vergeefs
beroep gedaan op de vereniging, even
min als het ex-priesterfonds, de Oran
jevereniging en vele anderen.
Ons Koor zingt sinds 11 jaar in de su
perieurenafdeling. Ook daar heeft ze
bijzondere successen geboekt. Meerdere
malen is ze met het hoogste aantal pun
ten thuis gekomen en „lof van de jury"
krijgt het koor telkens mee naar huis.
In de notulen wordt minder melding
gemaakt van eerste, dan van de spora
dische tweede prijzen. „Dat was niet
naar ons genoegen", schreef de secre
taris de heer A. HoUeman. Veel is er
samengewerkt met het So-mmelsdijkse
„We moeten bereid zijn de grotere
concentraties welwillend tegemoet te
treden" aldus de heer Mol, die vond
dat vooral de jongeren in gebreke blij
ven. Spreker wees erop dat vroeger
reds coöperaties opgericht werden, ter
wijl dit thans wordt igevoeld als een
blok aan het been". Als dit zo door
gaat zijn wij in onze taak tekortgescho
ten en kunnen we de regering niets
verwijten" betoogde de heer Mol. Hij
raadde de jongeren de vakbladen te le
zen en de richting voor de toekomst te
bepalen; „Et is geen dwangpositie maar
de wenselijkheid tot samengaan is er"
aldus de heer Mol.
De heer A. J. Jakobs hield hierna nog
een korte inleiding over het onder con
trole brengen van de contractteelt, ter
bescherming van de teler, waarna de
I bijeenkO'mst werd gesloten.
dameskoor „Utili Dulci". Samen zijn er
concerten gegeven.
In 1946 gaf „Ons Koor" een concert
voor de radio op verzoek van de VARA.
Voor de radio
Dit is een hoogtepunt geweest in
het bestaan van Ons Koor. Uit alle de
len van het land ontving het bestuur
felicitaties voor het behaalde succes op
het concours te Capelle aan den IJssel
en voor de radio. Er kwam van een tot
toen toe onbekende, een gift van 100
gulden. Het was iemand uit Amsterdam,
die ons Koor hoog achtte.
In 1946 was de vereniging aan een
nieuwe piano toe. Dat zou niet erg ge
weest zijn, ware het niet, dat de bodem,
van de kas dertig jaar lang te zien is
geweest. Zonder piano gaat het niet en
men besloot renteloze aandelen uit te
geven. De piano kostte 1.250,Er
werd een schrijven gezonden aan alle
inwoners van Middelharnis en Som-
melsdijk en samen met een verloting en
het geven van enkele concerten op het
eiland, is de aanschaf van de piano ver
wezenlijkt kunnen worden, ook mede zij
dank de 'bereidwilligheid van de eigen
leden.
Vaak heeft Ons Koor zich in de win
termaanden gewaagd aan toneeluitvoe
ringen. Zij studeerden zelf een stuk in.
Deze stukken vielen in de smaak en de
toneelgroep trok volle zalen. In 1946
kwamen zij met „Het Gouden Kalf" en
het jaar daarop met „De geleende
Vrouw". Beide toneelstukken zullen in
de herinnering blijven voortleven.
De leden hebben er steeds naar ge
streefd zoveel als mogelijk is, Neder
landse werken uit te voeren. In de be
stuursvergadering werd er zelfs met na
druk om verzocht. Dirigent Zoon heeft
toen uiteen gezet, dat buitenlandse
nummers niet van het programma zijn
af te voeren, maar dat zeker rekening
gehouden zal worden met de wensen
van de leden. Dat is in de loop van de
jaren gebleken.
Op 2 april 1948 werd de heer J. Lod
der als voorzitter gekozen. De heer-
Lodder komt op iedere bladzij van het
notulenboek voor als vragensteller. In
datzelfde jaar werd er een klassiek con
cert gegeven in Hotel Meijer te Middel
harnis, waaraan mej. Dini brasser als
violiste optrad, de heer Zoon als pia
nist en A. de Gans als bariton-solist. De
zaal was geheel uitverkocht.
Ons Koor schreef voor 26 juni 1948
een concours uit, dat werd gehouden in
Sommelsdijk. Bet is een succes gewor
den, zowel financieel als cultureel.
„Het Flakkeese lied".
Op 8 augustus werd voor de eerste
maal het Flalckeese lied gecomponeerd
door de heer Zoon, uitgezonden. Steeds
is er bij het koor op aangedrongen wat
minder klassieke nummers te brengen
en zo mogelijk een geheel populair con
cert te geven. Hieraan heeft het koor
gevolg gegeven, hoewel zij er van over
tuigd was, dat er dan misschien minder
belangstelling zou zijn van de zijde van
het publiek. Die vrees is bewaarheid ge
worden, want de zaal was op beide
avonden maar voor driekwart gevuld.
Ons Koor is heel goed in reizen. Er
is geen jaar voorbijgegaan, of er zijn
een ol meer concoursen bijgewoond en
een uur of drie, vier volhouden, dan
kan de „ouwe baas" tevree zijn, meen
de Krijn, terwijl hij voorzichtig met zijn
blauwgeruite zakdoek het zweet van
zijn gekneusd en pijnlijk gezicht veegde,
„'k Ben nou in elk geval blij dat het
schafttijd is, ik ben bijna doorgezweten
en ik brand van de dorst!" merkte een
der vlotters op, „Blijven jullie alle drie
met schafttijd hier op de werf of woon
je kortbij?" vraagt Andries.
„Nee, wij laten ons potje eten maar
brengen, dat heen en weer lopen naar
huis en weer terug is te lastig", ver
klaart Krijn.
Als ze van de vlotten weer op de vas
te wal staan, grijpt Andries in de zak
en Krijn een gulden in de hand stop
pend zegt hij„Hier, Krijn, drinken jul
lie nu maar een kruik bder op mijn ge
zondheid, want ik zou niet graag wil
len dat je dacht: dat is er een die ,geen
dubbeltje voor een kameraad kan mis
sen, maarik wü daar liever niet toe
gedwongen worden, hoewel het me ach
teraf toch spijt dat ik je ,geslagen heb".
„Kijk," zegt Krijn, ,d,at noem ik nou
een keurige behandeling, niet enkel om
de traktatie, maar om de manier waar
op je dat doet. En laat het je maar ge
rust niet spijten, dat je mij een paar
blauwe ogen getóffeld hebt, ik had im
mers ook mijn kans, maar jij was mei te
rap. Je hebt eerlijk de pot gewonnen
en ik geef je de verzekering dat nie
mand van het volk hier je iets in de
weg moet leggen, of hij krijgt met ons
te doen."
Lachend was Andries de poort uitge
gaan en Krijn had met breed gebaar
tot zijn makkers gezegd: „Kijk, dat is
nou wat ik noem een „nette jongen", en
let nou eens op of hij hier bij Brentstra
en Zonen niet vooruitkomt."
Het was zondagmorgen; reeds was
weer een goed gedeelte van de zomer
achter de rug. 't Leek Andries Korhof
alsof de tijd nog nooit zó snel voorbijge
gaan was als sinds hij hier in Amster
dam vertoefde. Hij kon zich bijna niet
indenken al bijna een half jaar in „De
Oranjeboom" te zijn gehmsvest. Nu is
het nog vroeg in de morgen, maar het
kleine raam van het groene kamertje,
'dat hij nog altijd bewoont, ligt aan de
oostzijde. Het nog warme eeptemberzon-
netje had juist met een enkele straal in
zijn bed geschenen en hem giewekt.
Nog hall domimelend hoort hij bene
den in de gelagkamer de wandkiok
slaan, en hij telt zeven slagen. Nu, 't
is nog te vroeg, hij zal nog maar een
uurtje gaan slapen, als hij kan; waarom
zou hij nu al naar beneden gaan?
Hij keert zich om en sluit de ogen
weer, doch de slaap wil niet meer ko
men, want zonder het zelf te willen'hou
den zijn gedachten hem wakker. Hij
denikt aan zijn ouderlijk huis, dat hij
geheel uit eigen vrije wil verlaten heeft
■en hij denkt op deze vroege zondagmor
gen aan hen, die hij daar achterliet. Hij
ziet als het ware de vriendelijke huis
kamer van 't bazenhuis, waarin moeder
Tonia, die zelfs des zondags niet langer
slaapt dan tot zeven uur, al reeds de
vensterluiken opent voor de nieuwe
dag.
Straks komen vader en Johanna, Wat
kon het toch vaak des zondagsmorgens
gezellig zijn als er eens niets was dat de
huiselijke vrede verstoorde, Hoe kon
hij dan niet lachen en stoeien met zij»
vrolijke, altijd goed geluimde zus. Wat
kon dan vader tevreden zijn eerste pijp
je roken. Als Andries dan naar buiten
ging, wat Ijion dan de morgenzon prach
tig ovef het water van de stille stroom
der Oude Maas zijn gouden schij,nsel
werpen, Hoe bloeiden en geurden de
rozen in de tuin van mijnheer Van Val
kenmade en hoe klonk het gezang van
lijster of merel en de roep van woud-
duif of tortelgekir hem in de oren.
Zéker, het kon voorheen toch wél ge
zellig en aantrefkfcelijk zijn daarginds
op „De GrienduU", doch dat waren de
mooie dagen, die maar al te snel voor
bij waren gegaan. Och, wat waren er in
de ouderlijke woning ook vele da.gen ge
passeerd dat de sombere sluier van
huiselijk leed over het bazenhuis van
„De Grienduil" had gehangen. Vader
stug en zwijgend, moeder heftig en op
vliegend, en hij kon het zioh niet ont
veinzen, dat hijzelf maar al te dikwijls
de oorzaak geweest was van de ver
stoorde vrede.
Ons Koor miag er zijn. De vereni"
Iging is op peil gebleven en de me-
daillekast is overvol. In het midden
op de foto, zittend, de dirigent, de
heer Gerrit Zoon. Deze foto werd
gemaakt in de periode, da-t de heer
L. Faasse voorzitter was.
aan deel genomen en ook voor liefda
dige doeleinden pakte men graag de
reistas, terwijl men in de zomer een
gezellig reisje maakt,
In 1949 nam het koor deel aan het
concours te Dirksland, dat door de ge
mengde zangvereniging Excelsior werd
uitgeschreven ter gelegenheid van haar
40-jarig bestaan. Het koor behaalde een
dildie eerste prijs met 340 punten in de
ere-afdeling en de dirigent verwierf een
directeursprij,s,
Tien jaar later vierde Excelsior haar
50-jarig bestaan en weer werd er een
concours uitgeschreven, waaraan Ons
Koor deel nam. Zij kwam toen uit in de
superieure afdeling en behaalde het
hoogste aantal punten van het concours
n.l. 389
Dit was voor het koor een stimulans
om op het concours te Utrecht, een paar
weken later, evengoed uit de bus te ko
men. Die dag behaalde het koor vijf
prijzen; een eerste prijs voor zang, 380
punten; een directeursprijs; een prijs
voor het hoogst aantal punten van die
dag; 's avonds in de ere-wedstrijd een
eerste prijs en na dagen kwam het be
richt, dat Ons Koor de meeste punten
van het gehele concours had behaald.
In 1953 werd de heer L. Faasse als
voorzitter gekozen. Hij is dat enkele ja
ren gebleven, waarna de heer Lodder
weer werd gekozen. Het bestuur is dik-
vvijls verwisseld, maar steeds komen
dezelfde namen voor, zoals A. HoUeman
L. Verhage, T. Koote, J. Deldcer, C.
Sluij, A. van Antwerpen; M. Brugge-
man, B. Vroegindeweij en vele anderen.
In de loop van dertig jaar zijn een
aantal trouwe leden overleden. Bij de
herdenking van het 30-jarig bestaan,
zal het koor wel even stil staan bij deze
droeve gebeurtenissen.
Het zou al te optimistisch zijn om te
veronderstellen, dat er nooit moeilijk
heden in de vereniging zijn geweest,
maar ze waren nooit van ernstige aard.
Het is een goed team en men werkt
eensgezind. Als er al eens verhitte hoof
den zijn geweest, was dit om het welzijn
van de vereniging. Het komt in de bes
te families voor, maar verstrekkende
moeilijkheden zijn er niet geweest,
daarvan getuige het 30-jarig bestaan.
Jubileum concours
Op 28 en 29 mei zal een groot natio
naal zang concours worden gehouden.
Ter gelegenheid daarvan heeft de diri
gent een koorwerk geschreven, n,l, een
Sanctus, dat hij heeft opgedragen aan
Ons Koor. Dit werk is als verplicht-
nummer gesteld op het concours, waar
aan uiteraard Ons Koor geen deel kan
nemen, omdat zij het organiseert en de
dirigent in de jury is gekozen.
Ter inleiding van het concours, zal
een paar dagen tevoren een concert
worden gegeven door het Koor met me
dewerking van het dameskoor Ons
Koortje, waar het Sanctus zal worden
uitgevoerd.
't Was maar goed dat hij de wereld
was ingegaan, nu was er geen twist en
tweedracht meer tussen vader en moe
der o,m hem, dat wist Andries, omdat
Johanna het hem geschreven had,
„Verschil of ongenoegen is er bij ons
niet meer, Dries, maar soms denk ik
'dat mij dat nog liever was dan dat va
der altijd zo stU, zo somber en zo droe
vig is. Zeker, wij zijn blij dat het je
goed gaat in Amsterdam, maar ik wil-
'de toch dat je maar weer thuis was,
Op 'die toon was ze nog een poos
voortgegaan met schrijven om tenslotte
haar brief te eindigen met deze vraag:
„Zeg, Dries, ik hoop dat je nooit ver
geet om 's avonds voor je gaat slapen
je knieën te buigen en God te bidden
om hulp en bijstand, bedenk toch dat
je geheel alleen in den vreemde bent,
en dat Hij jou ook hoort en ziet in de
gro'te stad
Lieve, hartelijke zus, die altijd overal
het beste van denkt en voor ieder het
goede wil, denkt Andries, maar naast
het vriendelijke lachende beeld van zijn
zuster verrijst een ander, de dikke log
ge figuur van Melis, de zoon van de
baas van „De Rietvink".
Als die „pad'' zich om Johanna zou
aanmelden op „De Grienduil" dan zou
liij bij vader, tien tegen één, een goed
onthaal vinden, doch gelukkig dat moe
der en zijn zuster daar anders tegen
over stonden, en Roll Hotman was
er ook nog, al kwam „De Maasstroom"
Men verwacht veel deelname aan het
concours, mede omdat de Haringvliet-
brug gelegenheid geeft tot een betere
verbinding met het eiland. Meerdere
verenigingen hebben zich reeds opgege-
geven. De zangverenigingen op het
eiland worden verzocht zich zo vroeg
mogelijk voor dit concours op te geven.
Ons Koor hoopt op waardige wijze
haar jubileum te vieren. Dertig jaar is
voor het mannenkoor een heü eind,
maar gelet op de prestaties heeft zij
haar sporen verdiend en zal ook de bur
gerij zich niet onbetuigd laten. Ons
Koor heeft een voorname plaats inge
nomen in het culturele leven op het
eiland en zeker in Sommelsdijk, die het
dan toch maar gepresteerd heeft uit
een bevolking van 9000 zielen Mid
delharnis meegerekend een bloeiende
vereniging op te bouwen, hoewel we
eerlijkheidshalve moeten verklaren, dat
op dit zielental een nog grotere vereni
ging mogelijk moet zijn.
Voor het openingsconcert verschijnen
binnenkort nadere mededelingen.
MELISSANT
Kerkdienst. Ds. P. Blok van Dirks
land hoopt a.s. woensdagavond te 7.00
uur voor de Ger. Gem. alhier voor te
gaan.
OOLTGENSPLAAT
Inrichting Fort „Prins Frederik'' voor
kampeerdoeleinden. Nu de gemeente
raad van Ooltgensplaat in haar verga
dering van 23 nov. 1964 besloten heeft
alvast een gedeelte van de gebouwen
van het Fort „Prins Frederik" voor re
creatieve doeleinden in te richten, me
nen burgemeester en wethoudersi dat
het gewenst is een gedeelte van de op
dit fort aanwezige terreinen in te rich
ten als camping voor caravans en ten
ten. Wil een kampeerterrein aan de ge
stelde eisen voldoen dan dienen er voor
zieningen te worden getroffen op het
gebied van sanitair, fietsenstalling en
vluehtlokaal. Al deze voorzieningen
'kunnen ter plaatse vrij gemakkelijk en
met geringe kosten gerealiseerd worden,
daar ter weerzij den van de thans nog
in het hoofdgebouw bij de BB in ge
bruik zijnde - ruimte voldoende locali-
teiten beschikbaar zijn. Voor dit doel
dienen 2 douchecellen, 5 toiletten met
waterspoeling en een spoellokaal te
worden ingericht, terwijl als vluehtlo
kaal voor de kampeerders één van de
benedenzalen van het hoofdgebouw is
gedacht. De uit een en ander voort
vloeiende kosten worden geraamd op
12.600,terwijl de jaarlijkse lasten,
met inbegrip van toezicht, water- en
electriciteitsverbruik en administratie
kosten zijn te Stellen op rond 9.800,—.
Bij heffing van kampgelden als elders
is het land gebruikelijk welke tarie
ven uiteraard t.z.t. door de Raad nog
dienen te worden vastgesteld kan ze
ker op een sluitende exploitatie van de
ze camping worden gerekend, ja zelfs
een batig saldo hiervan worden ver
wacht, B. en w. stellen daarom de raad
voor voor dit doel een bedrag te veteren
van 12.600,—.
slechts nu en dan voor „De Grienduil"
te liggen.
Slechts twee keer had Andries naar
huis geschreven, de eerste keer om in
het kort te melden dat hij werk gevon
den had als vlotter bij de firma Bent-
stra en Zonen en tevens om hen zijn
adres te doen weten als ze hem wilden
schrijven. In zijn tweede brief had hij
een bankbiljet naar huis gezonden met
de mededeling dat hij hiermede zijn
schuld afdeed die nog op hem rustte
wegens zijn jachtovertreding. Wat er
van overbleef was voor Johanna om er
een paar nieuwe schaatsen voor te ko
pen als er weer ijs kwam. Dat had An
dries Korhof in die betrekkelijk Itorte
tijd dat hij in de haven gewerkt had,
dit bedrag kunnen besparen was wel
een bewijs dat hij in zijn vrije tijd niet
veel verteringen maakte en tevens dat
men hem voor zijn arbeid bij Brentstra
en Zonen ,goed betaalde.
Neen, grove vertedngen maakte hij niet;
dat vond zijn oozaak in het feit, dat hij
het eigenlijk nergens beter vinden kon
dan in „De Oranjeboom".
Dit kwam waarschijnlijk hierdoor,
'dat hij gaarne naar de gesprekken van
de waard Itdsterde en deze van zijn kant
voelde zich sterk: aangetrokken tot de
frisse moedige jonge kerel, die hem
met de meeste openhartighid al zijn lief
en leed, vanaf de eerste dag dat hij in
„De Oranjeboom" kwam. tot nu toe,
placht mede te delen.
