Raad Middelharnis
vraagt soepeler hantering
van bouwverordening
Het evenwicht der
verschrikking
Mieditatie
Inrichting woonwagenkamp kost
20.000 gulden
Een sympioom van de ioenemende spanning om Maleisië
Fluorkwesiie uiivoerig besproken
FiCKORTENEGsZOON
37e jaargang
Vrijdag 8 januari 1965
No. 3352
CHR. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Het effen pad
QUICK
DISPATCH
Fruitmanden en Fruifiiakjes
,*^e ^ruilceHtrale"
BUITENLAND
PEINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Redactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdijk
Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 167930
ABONNEMENTSPRIJS 2,50 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 14 cent per mm.
Bij contract speciaal tarief.
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
Bet probleem van de moderne oorlog
is door de uitvinding van de kernwa
pens in een geheel nieuwe fase getre
den. De bom op Hiroshima in augustus
1945 luidde deze fase in. Er zijn thans
twee soorten oorlogswapens: de con
ventionele en de atomaire. De eerste
zijn de traditionele, zij het dan dat ze
steeds meer zijn geperfectioneerd in
hun destructieve kracht; de andere de
A- (atoom) en H- (waterstofbom) wa
pens. Het karakter van de oorlog is
daardoor radicaal gewijzigd. Was het
tot dusver zo, dat zelfs een wereld
oorlog ten hoogste S'/o van de totale
wereldbevolking in de dood stortte (W.
O. II), bij een mondiale kernoorlog zal
dit percentage zo hoog liggen, dat zelfs
de grootste volken worden uitgemoord
en de rest van de wereld vrijwel oibe-
woonbaar wordt. De mens is nu zo
,;knap" geworden, dat hij door zijn tech
nische en chemische uitvindingen in
staat is wereldzelfmoord te plegen en
zelfs door middel van ruimteraketten
andere hemellichamen te bereilcen, zo
als de maan. Mars en Venus, en wel
licht ook deze te vernietigen. Door de
ontdekking van de verschrikkelijke
kracht der kernsplitsing van de atomen
is de historie van de mensheid in een
uiterst hachelijk stadium getreden. De
Hoestdrank in tabletvorm.95ct
gewone man leeft wel rustig en vrij
wel onbekommerd voort, maar de ver
antwoordelijke staatslieden en geleer
den zijn allesbehalve gerust, omdat zij
beter de gevaren kennen, die onze we
reld in dit opzicht bedreigen. Als een
loodzware druk en een dodelijke bedrei
ging hangt het kernwapen boven de
mensheid. Politici en geestelijke leids-
lieden verdiepen zich in de nieuv/e pro
blematiek, maar niemand komt er he
lemaal uit.
Op het ogenblik is het immers zo, dat
twee tot aan de tanden gewapende
machten, de Verenigde Staten on de
Sovjet-Unie, zowel met hun conventio
nele als met hun kernwapens paraat
tegenover elkaar staan. Wij weten lang
niet aUes hiervan, want zeer veel is
geheim. Dit is echter zeker, dat zij, naar
de mens gesproken, de vernietiging van
onze wereld in handen hebben. Belde
beschikken over een arsenaal van kern
wapens, die voor onmiddellijk gebruik
gereed zijn. De Amerikaanse atoomra
ketten staan gereed in Amerika zelf, m
Canada, in Engeland en in West-Euro
pa, maar naar men mag aannemen ook
in menig ander bevriend land in een
gesloten cirkel om Rusland heen, terwijl
vanuit de zeeën duikboten met Polaris-
raketten de tegenstander omringen. De
neuzen dezer raketten staan gericht op
Mo*ou en Leninigrad, Archangel en
Stalingrad, Omsk en Wladiwostok. En
anderzijds heeft ook de Sovjet-Unie een
kernwapensysteem opgebouwd achter
het IJzeren Gordijn, waarmee het West
Europa, maar ook Amerika kan berei
ken en Washington, New York, Chica
go en San Francisco, Londen, Parijs,
Rome, Brussel en Amsterdam in een
minimum van tijd kan vernietigen.
Amerika zal dit jaar 1000 raketten
van het type-Minuteman in stelling
hebben staan, daarnaast 400 Polaris-
raketten, gestationeerd op kernonder
zeeërs en bezit dan nog 100 bommen
werpers met kernlading. Rusland be
schikt over een veel geringer aantal,
■maar deze schijnen een grotere vernie
tigingskracht te hebben. En de techniek
staat niet stil. In Amerika is berekend
dat de V.S, nu reeds beschikken over
een vernietigingskracht, die groot ge
noeg is om de 140 grootste Russische
steden 500 maal van de aardbodem weg
te vagen! Dit houdt dus in, dat nu
reeds deze twee grote mogendheden een
kernarsenaal bezitten, dat oneindig veel
groter is dan om. redenen van veiligheid
noodzakelijk is. En dit hele monster
achtige atoomsysteem kan met één druk
op de knop a la seconde in weiflnng,
worden gesteld.
Deze situatie betekent, dat beide groot
machten derhalve in staat zijn elkaar te
vernietigen. Zowel de aanvaller als de
direct tot terugslaan overgaande ver
dediger gaan als volk en als cultuiu' te
gronde. Elke druk op de 'knop betekent
voor allebei het einde. In feite zijn dus
de kernwapens onhanteerbaar gewor
den en zal elke staatsman, die zijn vre
selijke verantwoordelijkheid gevoelt, ze
praktisch uitschakelen. Dit soort wapens
is eigenlijk onbruikbaar als men geen
mondiale zelfmoord wil plegen. Voor
het Russische communisme, dat voor
zijn ideologie nog gaarne de hele we
reld zou willen veroveren, zijn de kern
wapens een onmogelijk middel gewor
den. Een atoomoorlog kent geen,over
winnaar. De Amerikaanse minister van
defensie Mac Namara heeft eens ge
zegd: „Amerika moet voldoende kern
wapens in reserve hebben om de eerste
klap op te vangen en te overleven en
daarna in staat zijn alle Russische ste
den te verwoesten, waarbij 150 miljoen
Russen zullen omkomen.
Maar zulk een oorlogr zal geen ©ver-
winnaar kennen". En nu is het toch zo
dat elke veroveraar, of het nu Napoleon
was of Hitler, zijn oorlogen begon, om
dat hij c^ de overwinning rekende. Dit
behoort tot het wezen van de oorlog.
Het is een loterij, maar niemand gaat
spelen in één met enkel nieten!
Het pad des rechtvaardigen is ge
heel effen, de gang des rechtvaar
digen weegt Gij recht.
Is dat wel waar, dat het pad des
rechtvaardigen geheel effen is en dat
de Heere de gang des rechtvaardigen
recht weegt?
Schijnt de werkelijkheid van het leven
er niet mee te spotten? Ge zoudt het zo
zeggen, wanneer wij de duistere wegen
van Gods voorzienigheid aanmerken.
Neen, Jacob kon de waarheid van dit
woord niet beamen, toen hij zeide: Al
deze dingen zijn tegen mij. Ook Jozef
niet, toen hij al zovele jaren zuchtend
in Egypte's gevangenis had doorge
bracht. Ook Asaf niet, toen hij zeide,
dat hem de wateren als uit een volle
beker werden toegemeten en dat de
goddelozen de inbeeldingen des harten
verre te boven gaan. En zou Job het
beaamd hebben toen hij zich met een
potscherf krabde op de mesthoop en
de dag van zijn'geboorte vervloekte?
De vrienden van Job, die schijnen het
te beamen en daarom komen zij tot de
gevolgtrekking, dat Job geen recht
vaardige is en dat er zeker bijzondere
oorzaken liggen moeten, dat de Heere
zo met hem handelt.
We zouden zo voort kunnen gaan, om
u uit de waarheid een ganse reeks van
voorbeelden voor te stellen, waarin de
waarheid van het voorgestelde schrift
woord schijnt tegengesproken te wor
den.
En is het nog niet zo in het leven?
Wanneer er die onnavolgbare besturin
gen van een voorzienig handelend God
zijn, die Gods kerk en kinderen doen
wandelen door duistere dalen 'en die
hen voor zovele vragen en waaroms
plaatsen, waarvoor geen antwoord
schijnt te zijn.
En toch is het ontwijfelbaar waar.
Het pad des rechtvaardigen is geheel
effen, de gang des rechtvaardigen weegt
God recht.
Maar deze waarheid wordt alleen in
het heiligdom geleerd, waar Asaf een
groot beest voor God werd en waar
Job zich verfoeide in stof en as. Daar
worden de raadselachtige wegen ver
licht en al moge dan nog veel onver
klaard blijven, de kerk leert toch zeg
gen: Wien heb ik nevens U in de he
mel en wat lust mij nevens U op de
aarde.
Alle onverklaarbare wegen worden
verklaard in de weg van Christus. Want
schijnt het niet een dwaasheid, dat het
pad des rechtvaardigen geheel effen is,
wanneer wij de Rechtvaardige aan het
vloekhout zien, inet de moordenaren
gerekend en wanneer wij zijn graf met
de goddelozen gesteld zien. Ook hier
scheen het pad niet effen te zijn, maar
toch is ook deze weg geheel effen, wan
neer wij daaromtrent horen: En moest
de Christus niet alle deze dingen lij
den en alzo tot Zijn heerlijkheid in
gaan?
En in de weg van deze Rechtvaardige
wordt nu de weg van de ganse kerk
Gods verklaard met al de duisternis
sen, die daarin voorkomende kunnen,
want van al deze duisternissen geldt.
Naar de bepaalde Raad en voorkennis
Gods.
Ja gewis, naar de maatstaven des
vleses is de weg Gods niet effen. Dan
kan de mens met gebalde vuisten te
gen God opstaan in bittere vijandschap
over Zijn weg en over Zijn handelin
gen, maar in het licht van de weg van
Christus worden de gangen des Heeren
recht.
Zonder de diepte van Christus ver
nedering zou zijn verhoging nimmer
hebben plaats gevonden. Zijn weg leidt
langs het kruis naar de kroon. Maar
zo behaagt het de Heere nu ook met
Zijn kinderen hier op de aarde te han
delen. Al dat lijden, al die bittere te-
luerstellingen, die droeve ervaringen
hebben een goddelijk doel, hetwelk de
kerk des Heeren eerst later verstaan
zal.
Geheel de weg van Gods kerk is een
weg van strijd, want de Heere spaart
het vlees niet, wat wij zo gaarne ge
spaard zouden zien. Zijn weg gaat al
tijd door de verdrukking. De kerk, die
eenmaal binnen komen zal, zal een ge
meente zijn, die uit de grote verdruk
king komt. En die verdrukkingen zijn
van velerlei aard. Inwendige en uit
wendige verdrukkingen; persoonlijke
en huiselijke verdrukkingen. Maar van
welke aard deze verdrukkingen ook
zijn mogen, zij hebben allemaal één
doel en dat is, dat de kerk het beeld
van Christus zal worden gelijkvormig
gemaakt. Het opwassen in Zijn kennis
en genade is niet een opwassen, zoals
de mens het zich zelf heeft voorgesteld,
maar het is juist een opwassen in de
weg van de druk en de strijd. De kerk
kan over het algemeen geen weelde
hebben. Zulke weelderigheid voert ons
van Christus af.
Wat keerde alles bij Asaf om, toen
de Heere licht over Zijn weg gaf. Toen
zag Asaf de dwaasheid van zijn tegen
spreken en van zijn murmureren tegen
God. Toen zag hij, dat Gods weg nu
enkele trouw is en enkele liefde en dat
daarom zo gehandeld worden moest.
't Is tot uw eigen eeuwig nut, dat uw
weg door verdrukking gaat. Die kunt
gij niet ontberen. Het zo oneffene pad
is geheel effen, want langs dat pad
wordt gij door die geest Gods be
kwaamd om deel te hebben aan de er
fenis der heiligen in het licht.
Rotterdam (C.)
Ds. A. Vergunst.
Stukgoed
Stuwadoor
KOMT DICHTER BIJ U THUIS
(Zie pagina 4) 2e blad.
Zo lijkt het er dus op, dat juist deze
kernwapens een soort evenwichtstoe-
stand hebben doen ontstaan, die geba
seerd is op de verschrikking en de af
schrikking, die de A- en H-bommien
uitoefenen. Amerikanen en Engelsen
spreken daarom van de „balance of ter
ror" en de „balance of deterrence" (het
evenwicht van de verschrikking en af
schrikking). Daardoor is een „balance
of power" (machtsevenwicht) ontstaan
tussen Amerika en Rusland. Dit even
wicht is er de oorzaak van, dat er na
1945 door de commionistische expansie
in de wereld nog geen nieuwe oorlog is
gekomen. Het is daardoor bij een „kou
de oorlog" gebleven, omdat bij beide ri
valen wederzijds de schrik en de vrees
voor de ander aanwezig blijven. Ze we
ten van elkaar, dat ze beide de macht
hebben de ander te vernietigen en ook,
dat ze beide bereid zullen zijn die macht
te gebruiken ingeval van een dodelijke
bedreiging.
We geloven, dat deze wederzijdse
vrees voor een nucleaire vernietiging
inderdaad een nieuwe wereldoorlog tot
dusver heeft voorkomen. Indien er geen
atoomwapens waren uitgevonden, zou
zeer waarschijnlijk West-Europa en dus
ook ons land al lang door Moskou onder
de voet gelopen zijn. Het westen was
vóór 1949 (vorming van de N.A.V.O.)
vrijwel gedemobiliseerd, dus machteloos
Van toen af werd de defensie opnieuw
georganiseerd, nu niet tegen Hitler-
Duitsland, maar-tegen de Sovjet-Uïiie.
En thans staan beide wereldmachten tot
de tanden gewapend met de atooim-
macht als schild voor zich uit, tegen
over elkaar. Dat Chroesjtsjow in okto
ber 1962 bij de Cuba-crisis retireerde,
was te danken aan het besliste optre
den van Kennedy, die bevolen had, dat
overal ter wereld de totale Amerikaan
se oorlogsmachine, inbegrepen de kern
macht, paraat moest zijn om elk ogen
blik te kunnen optreden.
We verkeren dus in de hoogst merk
waardige en zeer paradoxale situatie
dat het vreselijkste wapen aller tijden
thans de vrede op aarde althans in
het algemeen en tussen de grootmach
ten en hun ideologische blo'kken ver
zekert. Wij. behoeven niet bevreesd te
zijn voor een opmars van het Sovjet
communisme naar de Noordzee. Zowel
boven de „kapitalisten" als boven de
„roden" hangt de dreiging van het a-
toomzwaard. Het lijkt erop, dat het
evenwicht der krachten, gesteund door
de evolutie van het Russische commu
nisme naar meer gematigde vormen,
een tijdperk van ontspanning inluidt,
al gaat de ideologische strijd op dezelf
de voet voort. Deze „balance of power"
impliceert echter de noodzaak van de
blijvende aanwezigheid der kernwapens
Zou men ze afschaffen, wat we én poli
tiek én rationeel onmogelijk achten,
omdat ook de militaire techniek niet
terug te draaien is, dan stort dit even
wicht tegelijk ineen. Eten wereld zon
der atoombommen zou heerlijk zijn,
maar ze zou de oude gevaren doen her
leven.
Toch is een absoluut optimisme in dit
opzicht niet verantwoord. De atoom
bom blijft als een zwaard van Damo
cles boven de mensheid hangen, ten eer
ste omdat één dictator, die in razernij
of in paniek raakt en in die toestand
op de knop drukt, toch een wereld-
katastrofe kan veroorzaken. Er is niet
voor niets een permanente en directe
geheime telefoonverbinding tiissen het
Witte huis en het Kremlin ter voorko
ming van fatale misverstanden aange
bracht. En verder schuilt er gevaar in
de verbreiding van het bezit van atoom
wapens. Van de zijde van Engeland en
Frankrijk behoeft men niets te vrezen,
maar ook Rood-China is bezig ze te ont
wikkelen en de leiders daarvan kijken
niet op driehonderd miljoen Chinezen,
die in zulk een oorlog sterven, want er
blijven er, zeggen ze altijd wel vier
honderd miljoen over. Zo zal de toe
komst ook op dit punt weer nieuwe pro
blemen scheppen De wereldvrede blijft
hangen aan een zijden draad, die elk
ogenblik breken kan. We moeten dus
met onze gedachten terug naar de Bij
bel, die ons zegt, dat de mens een zon
daar is en blijft, hatelijk zijnde en de
naaste hatende. Daarom zal deze aarde
geen eohte vrede kennen en blijft de
mensheid tot op de jongste dag leven
onder de zware druk van de mogelijk
heid van nieuwe oorlogsuitbarstingen.
Deze bedeling zal nimmer een paradijs
keiuien. Daarvoor zorgt de mens zelf
wel.
Speciaal in het opmaken van
B. V. d. VEER
Telefoon 2682 Westdqk 36
MIDDELHARNIS
Militairen van het eerste bataljon van de Schotse garde stappen over de valreep bij hun vertrek uit Singapore naar
Brits Borneo waar zij de Maleisische veiligheidstroepen gaan versterken in verband met de dreigende toestand.
Indonesië
De goede wensen van staatshoofden
en regeringsleiders waren nog niet ver-
klonken of uit Djakarta kwam het be
richt dat Indonesië van plan was uit
de Verenigde Naties te treden. Het mo
tief voor deze uittreding is gelegen in
de toelating van de federatie-Maleisië
tot de Veiligheidsraad. Reeds meer dan
een jaar geleden was afgesproken dat
Maleisië voor de tijd van een jaar het
lidmaatschap van de Veiligheidsraad
zou krijgen. Soekarno, die toch al veel
kritiek had op de volkerenorganisatie
vindt nu gerede aanleiding om zijn in
gekankerde haat te luchten jegens Ma
leisië.
Op Oudejaarsdag heeft Soekarno in
Djakarta een grote redevoering gehou
den, waarin hij uitvoerige kritiek le
verde op de Verenigde Naties. „Het volk
van Indonesië wenst Maleisië niet als
lid van de Veiligheidsraad omdat wij
Maleisië niet erkennen en omdat Ma
leisië voor ons niet eens bestaat," al
dus de Indonesische president.
Tot nog toe hebben echter de Ver
enigde Naties geen officieel bericht ge
had van het uittreden van Indonesië.
Sommige waarnemers zijn dan ook ge
neigd, de woorden van Soekarno slechts
als een dreigement op te vatten. Het
wordt in elk geval niet onmogelijk ge
acht dat er nog een wijziging zal ko
men in het Indonesische voornemen.
Anderen menen dat de delegatie bij de
V.N. slechts wacht op nadere instruc
ties uit Djakarta.
Mocht Soekarno de daad bij het
woord voegen en werkelijk de volke
renorganisatie verlaten, dan zal het de
eerste maal in- de geschiedenis van de
V.N. zijn, dat een land voor het lid
maatschap bedankt. Met de mogelijk
heid van uittreden is ook geen reke
ning gehouden. Het Handvest bevat geen
enkele bepaling over het opzeggen van
het lidmaatschap, in tegenstelling tot
de vroegere Volkenbond, waar van de
ze mogelijkheid een ruim gebruik is
gemaakt. (Japan in 1933, Duitsland in
1933 en Italië in 1937).
Bij de oprichting van de Verenigde
Naties wilde men het lidmaatschap een
meer permanent karakter geven. Wel is
de mogelijkheid gehandhaafd, dat een
lid, dat herhaaldelijk de beginselen der
V.N. heeft geschonden, uit de volke
renorganisatie wordt gestoten.
Vanzelfsprekend heeft het voorlopige
besluit van Indonesië van alle kanten
kritiek uitgelokt. Egypte en Joegoslavië
bijvoorbeeld hebben wel begrip voor de
bezwaren van Soekarno, maar vinden
weglopen toch niet de juiste methode,
want daarmee onttrekt Indonesië zich
aan z'n verantwoordelijkheid. Het eni
ge land dat z'n instemming heeft be
tuigd is begrijpelijk communis
tisch China, dat zelf tot heden tever
geefs heeft geprobeerd, lid van de Ver
enigde Naties te worden.
De verhoudingen tussen Indonesië en
Maleisië zijn door de jongste ontwikke
lingen weer verscherpt. Engeland heeft
beloofd, Maleisië te zullen bijstaan,
wanneer Indonesië blijft volharden in
zijn agressief optreden. Soekarno zal
natuurlijk, wanneer hij zich niet langer
gebonden acht aan het Handvest der
Verenigde Naties nog driester gaan op
treden tegen Maleisië. Althans, Soekar
no heeft op een persconferentie ver
klaard, dat het nieuwe jaar van grote
betekenis zal worden voor Indonesië.
De „confrontatiepolitiek" zal met alle
kracht worden voortgezet. Daar kun
nen we ons dan op voorbereiden!
Italië
De verenigde vergadering van de Ita
liaanse senaat en de Kamer van afge
vaardigden heeft tussen Kerst en Nieuw
jaar de sociaal-democratische minister
van buiteiüandse zaken Saragt gekozen
tot president van Italië. Hij is de op-
Met misschien wat nieuwe moed, maar geladen met het oude verwijt aan het
adres van Minister Mr. Toxopeus van Binnenlandse Zaken over het uitblijven
van een verhoogde uitkering uit het gemeentefonds waardoor zijn gemeente
financieel enigszins van de grond zou komen, heeft burgemeester Hordijk van
Middelharnis j.l. woensdagavond de raad het nieuwe bestuurlijke jaar bin
nengeleid. Over de bovengenoemde, zeer urgente kwestie en het daaruit voort
vloeiende bemoeilijkte bestuursbeleid heeft burgemeester Hordijk zijn hart
gelucht in een korte nieuwjaarsrede die hij aan het begin van de vergadering
uitsprak. De aan de orde komende agendapunten werden door de raad ener
giek afgehandeld. Het voorstel tot het inrichten van het woonwagenkamp
waarvan de kosten f 20.000,bedragen kreeg belangrijk minder bespreking
dan het beroepschrift van dhr. C. Lodder, Prins Hendrikstraat alhier, tegen
de beslissing van b. en w. tot weigering van een (ver)bouwvergunning. De raad
meende dat anno 1965 de uit de veertiger jaren daterende bouwverordening
aanpassing behoeft en soepeler dient te worden toegepast. Ook de fluor-kwes-
tie w^erd uitvoerig besproken, al zei de voorz. geen enkele behoefte aan lange
discussies over dit onderwerp te hebben. Het door de heer Grinwis te Som
melsdijk kenbaar gemaakte bezwaar werd breedvoerig besproken en daarna
voor kennisgeving aangenomen. De raad hecntte zijn goedkeuring aan het
onteigeningsplan van het ongebouwde perceel naast het pand Westdijk 48;
eigendom van dhr. H. Vermaas Sr. Een en ander ter verkrijging van een be
tere doorgang vanaf de Westdijk naar het Spui.
Westdijk open?
Bij de ingekomen stukken was een
schrijven van twee middenstanders op
de Westdijk, de heren Prinsen en Van
Dijk, houdende het verzoek tot open
stelling van de Westdijk. De toegang
tot de rijbaan is thans aan beide zijden
met palen afgesloten. Voor bijzondere
gelegenheden b.v. begrafenissen kunnen
de palen worden neergehaald waardoor
de rijbaan vrijkomt.
„Zijn de palen enkel geplaatst om het
verkeer tegen te houden of is men ook
bang dat de tegels stuk gereden zullen
worden" informeerde mevr. v. Gronin
gen (pv.d.a.) waarop de voorz. ant
woordde dat met de maatregel vooral
VOOR BETER
NAAR DE
MIDDELHflRNIS-TEL:23Z8
volger van Segni, die om gezondheids
redenen was afgetreden.
De verkiezing heeft uitzonderlijk lang
geduurd, daar het niet mogelijk bleek,
voor een van de candidaten een meer
derheid te krijgen. Na twintig misluk
te stemmingen kwam eindelijk bij de
een-en-twintigsfe stemming Saragat
als overwinnaar uit de bus met 646 van
de 927 uitgebrachte stemmen.
Saragat, die 66 jaar is, heeft al sinds
1947 deel uitgenaaakt van diverse Itali
aanse kabinetten. Hij staat bekend als
een principiële democraat en een all
round politicus.
Van verschillende zijden heeft men
het Vaticaan ervan beschuldigd, de ver
kiezingen te hebben beïnvloed. De
christen democraat Fanfassi, die ook
candidaat stond, zou zich onder druk
van het Vaticaan hebben teruggetrok
ken ten gunste van conservatieve Le
one, wiens kansen echter te gering wa
ren om te worden gekozen.
beoogd is dat het winkelend publiek
niet wordt verdrongen door op de dijk
rijdende auto's. „Wanneer de rijbaan
weer zou worden opengesteld, waar zou
dan de (gewichts)grens liggen" vroeg
spreker zioh af.
Mevr. van Groningen beweerde dat
de groentehandelaar v. d. V. langs de
palen rijdt; waarom zij zich wel kon
voorstellen dat het de anderen dwars
zit dat zij dat niet kunnen! „Het is hen
niet te doen om persé die paaltjes weg
te hebben maar om hun zaken goed te
kunnen doen" vond zij.
„Dat is bepaald geen afspraak!" ver
ontwaardigde zich de voorzitter over
de overtreding van dhr. v. d. V.
De heer v. d. Berge stelde voor de
middenstanders tot 10 uur 's morgens
vrij baan te laten omdat er tot die tijd
nog geen winkelend publiek is.
„Dat was vroeger zo, maar het bleek
in de praktijk niet te voldoen, elk be
voorraadt op zijn eigen tijd" wist de
voorz.
Ook dhr. de Jong zag wel iets in een
lergelijke regeling als door dhr. v. d.
Serge voorgesteld. „De voorz. stelt im
mers de norm rustig winkelen", dat is
met deze maatregel gewaarborgd vond
hij.
Ook de heer Koppelaar (s.g.p.) gaf
zijn stanpunt te kennen: „Wanneer men
iemand een vergunning geeft en het
blijkt dat hij zich niet aan de daarin
gestelde bepalingen houdt, trek dan de
vergunning in voor welk vervoermid
del ook" adviseerde hij.
„Staande de vergadering worden we
al met een overtreding geconfronteerd"
betreurde de voorz.
De heer Tieleman (a.r.) had meerdere
malen gezien dat de winkels via de
smalle Nieuwstraat werden bevoorraad.
Hij verzekerde dat dergelijke grote
auto's ormiogelijk op de dijk kunnen
worden toegelaten.
De voorz. wees op een uitwijkmoge-
liikiieid zodat het verkeer niet meer
gehinderd wordt: „Ze kunnen een van
ae Sloppen in."
„Wanneer later ook de Zandpad wordt
bestraal komen we in moeilijkheden,
die kunnen niet achterlangs worden
bevoorraad" verzekerde hij.
(Vervolg pag. 2)