Raad Middelharnis vraagt soepeler hantering van bouwverordening Het evenwicht der verschrikking Mieditatie Inrichting woonwagenkamp kost 20.000 gulden Een sympioom van de ioenemende spanning om Maleisië Fluorkwesiie uiivoerig besproken FiCKORTENEGsZOON 37e jaargang Vrijdag 8 januari 1965 No. 3352 CHR. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN Het effen pad QUICK DISPATCH Fruitmanden en Fruifiiakjes ,*^e ^ruilceHtrale" BUITENLAND PEINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS Redactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdijk Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 167930 ABONNEMENTSPRIJS 2,50 PER KWARTAAL ADVERTENTIEPRIJS 14 cent per mm. Bij contract speciaal tarief. Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond Bet probleem van de moderne oorlog is door de uitvinding van de kernwa pens in een geheel nieuwe fase getre den. De bom op Hiroshima in augustus 1945 luidde deze fase in. Er zijn thans twee soorten oorlogswapens: de con ventionele en de atomaire. De eerste zijn de traditionele, zij het dan dat ze steeds meer zijn geperfectioneerd in hun destructieve kracht; de andere de A- (atoom) en H- (waterstofbom) wa pens. Het karakter van de oorlog is daardoor radicaal gewijzigd. Was het tot dusver zo, dat zelfs een wereld oorlog ten hoogste S'/o van de totale wereldbevolking in de dood stortte (W. O. II), bij een mondiale kernoorlog zal dit percentage zo hoog liggen, dat zelfs de grootste volken worden uitgemoord en de rest van de wereld vrijwel oibe- woonbaar wordt. De mens is nu zo ,;knap" geworden, dat hij door zijn tech nische en chemische uitvindingen in staat is wereldzelfmoord te plegen en zelfs door middel van ruimteraketten andere hemellichamen te bereilcen, zo als de maan. Mars en Venus, en wel licht ook deze te vernietigen. Door de ontdekking van de verschrikkelijke kracht der kernsplitsing van de atomen is de historie van de mensheid in een uiterst hachelijk stadium getreden. De Hoestdrank in tabletvorm.95ct gewone man leeft wel rustig en vrij wel onbekommerd voort, maar de ver antwoordelijke staatslieden en geleer den zijn allesbehalve gerust, omdat zij beter de gevaren kennen, die onze we reld in dit opzicht bedreigen. Als een loodzware druk en een dodelijke bedrei ging hangt het kernwapen boven de mensheid. Politici en geestelijke leids- lieden verdiepen zich in de nieuv/e pro blematiek, maar niemand komt er he lemaal uit. Op het ogenblik is het immers zo, dat twee tot aan de tanden gewapende machten, de Verenigde Staten on de Sovjet-Unie, zowel met hun conventio nele als met hun kernwapens paraat tegenover elkaar staan. Wij weten lang niet aUes hiervan, want zeer veel is geheim. Dit is echter zeker, dat zij, naar de mens gesproken, de vernietiging van onze wereld in handen hebben. Belde beschikken over een arsenaal van kern wapens, die voor onmiddellijk gebruik gereed zijn. De Amerikaanse atoomra ketten staan gereed in Amerika zelf, m Canada, in Engeland en in West-Euro pa, maar naar men mag aannemen ook in menig ander bevriend land in een gesloten cirkel om Rusland heen, terwijl vanuit de zeeën duikboten met Polaris- raketten de tegenstander omringen. De neuzen dezer raketten staan gericht op Mo*ou en Leninigrad, Archangel en Stalingrad, Omsk en Wladiwostok. En anderzijds heeft ook de Sovjet-Unie een kernwapensysteem opgebouwd achter het IJzeren Gordijn, waarmee het West Europa, maar ook Amerika kan berei ken en Washington, New York, Chica go en San Francisco, Londen, Parijs, Rome, Brussel en Amsterdam in een minimum van tijd kan vernietigen. Amerika zal dit jaar 1000 raketten van het type-Minuteman in stelling hebben staan, daarnaast 400 Polaris- raketten, gestationeerd op kernonder zeeërs en bezit dan nog 100 bommen werpers met kernlading. Rusland be schikt over een veel geringer aantal, ■maar deze schijnen een grotere vernie tigingskracht te hebben. En de techniek staat niet stil. In Amerika is berekend dat de V.S, nu reeds beschikken over een vernietigingskracht, die groot ge noeg is om de 140 grootste Russische steden 500 maal van de aardbodem weg te vagen! Dit houdt dus in, dat nu reeds deze twee grote mogendheden een kernarsenaal bezitten, dat oneindig veel groter is dan om. redenen van veiligheid noodzakelijk is. En dit hele monster achtige atoomsysteem kan met één druk op de knop a la seconde in weiflnng, worden gesteld. Deze situatie betekent, dat beide groot machten derhalve in staat zijn elkaar te vernietigen. Zowel de aanvaller als de direct tot terugslaan overgaande ver dediger gaan als volk en als cultuiu' te gronde. Elke druk op de 'knop betekent voor allebei het einde. In feite zijn dus de kernwapens onhanteerbaar gewor den en zal elke staatsman, die zijn vre selijke verantwoordelijkheid gevoelt, ze praktisch uitschakelen. Dit soort wapens is eigenlijk onbruikbaar als men geen mondiale zelfmoord wil plegen. Voor het Russische communisme, dat voor zijn ideologie nog gaarne de hele we reld zou willen veroveren, zijn de kern wapens een onmogelijk middel gewor den. Een atoomoorlog kent geen,over winnaar. De Amerikaanse minister van defensie Mac Namara heeft eens ge zegd: „Amerika moet voldoende kern wapens in reserve hebben om de eerste klap op te vangen en te overleven en daarna in staat zijn alle Russische ste den te verwoesten, waarbij 150 miljoen Russen zullen omkomen. Maar zulk een oorlogr zal geen ©ver- winnaar kennen". En nu is het toch zo dat elke veroveraar, of het nu Napoleon was of Hitler, zijn oorlogen begon, om dat hij c^ de overwinning rekende. Dit behoort tot het wezen van de oorlog. Het is een loterij, maar niemand gaat spelen in één met enkel nieten! Het pad des rechtvaardigen is ge heel effen, de gang des rechtvaar digen weegt Gij recht. Is dat wel waar, dat het pad des rechtvaardigen geheel effen is en dat de Heere de gang des rechtvaardigen recht weegt? Schijnt de werkelijkheid van het leven er niet mee te spotten? Ge zoudt het zo zeggen, wanneer wij de duistere wegen van Gods voorzienigheid aanmerken. Neen, Jacob kon de waarheid van dit woord niet beamen, toen hij zeide: Al deze dingen zijn tegen mij. Ook Jozef niet, toen hij al zovele jaren zuchtend in Egypte's gevangenis had doorge bracht. Ook Asaf niet, toen hij zeide, dat hem de wateren als uit een volle beker werden toegemeten en dat de goddelozen de inbeeldingen des harten verre te boven gaan. En zou Job het beaamd hebben toen hij zich met een potscherf krabde op de mesthoop en de dag van zijn'geboorte vervloekte? De vrienden van Job, die schijnen het te beamen en daarom komen zij tot de gevolgtrekking, dat Job geen recht vaardige is en dat er zeker bijzondere oorzaken liggen moeten, dat de Heere zo met hem handelt. We zouden zo voort kunnen gaan, om u uit de waarheid een ganse reeks van voorbeelden voor te stellen, waarin de waarheid van het voorgestelde schrift woord schijnt tegengesproken te wor den. En is het nog niet zo in het leven? Wanneer er die onnavolgbare besturin gen van een voorzienig handelend God zijn, die Gods kerk en kinderen doen wandelen door duistere dalen 'en die hen voor zovele vragen en waaroms plaatsen, waarvoor geen antwoord schijnt te zijn. En toch is het ontwijfelbaar waar. Het pad des rechtvaardigen is geheel effen, de gang des rechtvaardigen weegt God recht. Maar deze waarheid wordt alleen in het heiligdom geleerd, waar Asaf een groot beest voor God werd en waar Job zich verfoeide in stof en as. Daar worden de raadselachtige wegen ver licht en al moge dan nog veel onver klaard blijven, de kerk leert toch zeg gen: Wien heb ik nevens U in de he mel en wat lust mij nevens U op de aarde. Alle onverklaarbare wegen worden verklaard in de weg van Christus. Want schijnt het niet een dwaasheid, dat het pad des rechtvaardigen geheel effen is, wanneer wij de Rechtvaardige aan het vloekhout zien, inet de moordenaren gerekend en wanneer wij zijn graf met de goddelozen gesteld zien. Ook hier scheen het pad niet effen te zijn, maar toch is ook deze weg geheel effen, wan neer wij daaromtrent horen: En moest de Christus niet alle deze dingen lij den en alzo tot Zijn heerlijkheid in gaan? En in de weg van deze Rechtvaardige wordt nu de weg van de ganse kerk Gods verklaard met al de duisternis sen, die daarin voorkomende kunnen, want van al deze duisternissen geldt. Naar de bepaalde Raad en voorkennis Gods. Ja gewis, naar de maatstaven des vleses is de weg Gods niet effen. Dan kan de mens met gebalde vuisten te gen God opstaan in bittere vijandschap over Zijn weg en over Zijn handelin gen, maar in het licht van de weg van Christus worden de gangen des Heeren recht. Zonder de diepte van Christus ver nedering zou zijn verhoging nimmer hebben plaats gevonden. Zijn weg leidt langs het kruis naar de kroon. Maar zo behaagt het de Heere nu ook met Zijn kinderen hier op de aarde te han delen. Al dat lijden, al die bittere te- luerstellingen, die droeve ervaringen hebben een goddelijk doel, hetwelk de kerk des Heeren eerst later verstaan zal. Geheel de weg van Gods kerk is een weg van strijd, want de Heere spaart het vlees niet, wat wij zo gaarne ge spaard zouden zien. Zijn weg gaat al tijd door de verdrukking. De kerk, die eenmaal binnen komen zal, zal een ge meente zijn, die uit de grote verdruk king komt. En die verdrukkingen zijn van velerlei aard. Inwendige en uit wendige verdrukkingen; persoonlijke en huiselijke verdrukkingen. Maar van welke aard deze verdrukkingen ook zijn mogen, zij hebben allemaal één doel en dat is, dat de kerk het beeld van Christus zal worden gelijkvormig gemaakt. Het opwassen in Zijn kennis en genade is niet een opwassen, zoals de mens het zich zelf heeft voorgesteld, maar het is juist een opwassen in de weg van de druk en de strijd. De kerk kan over het algemeen geen weelde hebben. Zulke weelderigheid voert ons van Christus af. Wat keerde alles bij Asaf om, toen de Heere licht over Zijn weg gaf. Toen zag Asaf de dwaasheid van zijn tegen spreken en van zijn murmureren tegen God. Toen zag hij, dat Gods weg nu enkele trouw is en enkele liefde en dat daarom zo gehandeld worden moest. 't Is tot uw eigen eeuwig nut, dat uw weg door verdrukking gaat. Die kunt gij niet ontberen. Het zo oneffene pad is geheel effen, want langs dat pad wordt gij door die geest Gods be kwaamd om deel te hebben aan de er fenis der heiligen in het licht. Rotterdam (C.) Ds. A. Vergunst. Stukgoed Stuwadoor KOMT DICHTER BIJ U THUIS (Zie pagina 4) 2e blad. Zo lijkt het er dus op, dat juist deze kernwapens een soort evenwichtstoe- stand hebben doen ontstaan, die geba seerd is op de verschrikking en de af schrikking, die de A- en H-bommien uitoefenen. Amerikanen en Engelsen spreken daarom van de „balance of ter ror" en de „balance of deterrence" (het evenwicht van de verschrikking en af schrikking). Daardoor is een „balance of power" (machtsevenwicht) ontstaan tussen Amerika en Rusland. Dit even wicht is er de oorzaak van, dat er na 1945 door de commionistische expansie in de wereld nog geen nieuwe oorlog is gekomen. Het is daardoor bij een „kou de oorlog" gebleven, omdat bij beide ri valen wederzijds de schrik en de vrees voor de ander aanwezig blijven. Ze we ten van elkaar, dat ze beide de macht hebben de ander te vernietigen en ook, dat ze beide bereid zullen zijn die macht te gebruiken ingeval van een dodelijke bedreiging. We geloven, dat deze wederzijdse vrees voor een nucleaire vernietiging inderdaad een nieuwe wereldoorlog tot dusver heeft voorkomen. Indien er geen atoomwapens waren uitgevonden, zou zeer waarschijnlijk West-Europa en dus ook ons land al lang door Moskou onder de voet gelopen zijn. Het westen was vóór 1949 (vorming van de N.A.V.O.) vrijwel gedemobiliseerd, dus machteloos Van toen af werd de defensie opnieuw georganiseerd, nu niet tegen Hitler- Duitsland, maar-tegen de Sovjet-Uïiie. En thans staan beide wereldmachten tot de tanden gewapend met de atooim- macht als schild voor zich uit, tegen over elkaar. Dat Chroesjtsjow in okto ber 1962 bij de Cuba-crisis retireerde, was te danken aan het besliste optre den van Kennedy, die bevolen had, dat overal ter wereld de totale Amerikaan se oorlogsmachine, inbegrepen de kern macht, paraat moest zijn om elk ogen blik te kunnen optreden. We verkeren dus in de hoogst merk waardige en zeer paradoxale situatie dat het vreselijkste wapen aller tijden thans de vrede op aarde althans in het algemeen en tussen de grootmach ten en hun ideologische blo'kken ver zekert. Wij. behoeven niet bevreesd te zijn voor een opmars van het Sovjet communisme naar de Noordzee. Zowel boven de „kapitalisten" als boven de „roden" hangt de dreiging van het a- toomzwaard. Het lijkt erop, dat het evenwicht der krachten, gesteund door de evolutie van het Russische commu nisme naar meer gematigde vormen, een tijdperk van ontspanning inluidt, al gaat de ideologische strijd op dezelf de voet voort. Deze „balance of power" impliceert echter de noodzaak van de blijvende aanwezigheid der kernwapens Zou men ze afschaffen, wat we én poli tiek én rationeel onmogelijk achten, omdat ook de militaire techniek niet terug te draaien is, dan stort dit even wicht tegelijk ineen. Eten wereld zon der atoombommen zou heerlijk zijn, maar ze zou de oude gevaren doen her leven. Toch is een absoluut optimisme in dit opzicht niet verantwoord. De atoom bom blijft als een zwaard van Damo cles boven de mensheid hangen, ten eer ste omdat één dictator, die in razernij of in paniek raakt en in die toestand op de knop drukt, toch een wereld- katastrofe kan veroorzaken. Er is niet voor niets een permanente en directe geheime telefoonverbinding tiissen het Witte huis en het Kremlin ter voorko ming van fatale misverstanden aange bracht. En verder schuilt er gevaar in de verbreiding van het bezit van atoom wapens. Van de zijde van Engeland en Frankrijk behoeft men niets te vrezen, maar ook Rood-China is bezig ze te ont wikkelen en de leiders daarvan kijken niet op driehonderd miljoen Chinezen, die in zulk een oorlog sterven, want er blijven er, zeggen ze altijd wel vier honderd miljoen over. Zo zal de toe komst ook op dit punt weer nieuwe pro blemen scheppen De wereldvrede blijft hangen aan een zijden draad, die elk ogenblik breken kan. We moeten dus met onze gedachten terug naar de Bij bel, die ons zegt, dat de mens een zon daar is en blijft, hatelijk zijnde en de naaste hatende. Daarom zal deze aarde geen eohte vrede kennen en blijft de mensheid tot op de jongste dag leven onder de zware druk van de mogelijk heid van nieuwe oorlogsuitbarstingen. Deze bedeling zal nimmer een paradijs keiuien. Daarvoor zorgt de mens zelf wel. Speciaal in het opmaken van B. V. d. VEER Telefoon 2682 Westdqk 36 MIDDELHARNIS Militairen van het eerste bataljon van de Schotse garde stappen over de valreep bij hun vertrek uit Singapore naar Brits Borneo waar zij de Maleisische veiligheidstroepen gaan versterken in verband met de dreigende toestand. Indonesië De goede wensen van staatshoofden en regeringsleiders waren nog niet ver- klonken of uit Djakarta kwam het be richt dat Indonesië van plan was uit de Verenigde Naties te treden. Het mo tief voor deze uittreding is gelegen in de toelating van de federatie-Maleisië tot de Veiligheidsraad. Reeds meer dan een jaar geleden was afgesproken dat Maleisië voor de tijd van een jaar het lidmaatschap van de Veiligheidsraad zou krijgen. Soekarno, die toch al veel kritiek had op de volkerenorganisatie vindt nu gerede aanleiding om zijn in gekankerde haat te luchten jegens Ma leisië. Op Oudejaarsdag heeft Soekarno in Djakarta een grote redevoering gehou den, waarin hij uitvoerige kritiek le verde op de Verenigde Naties. „Het volk van Indonesië wenst Maleisië niet als lid van de Veiligheidsraad omdat wij Maleisië niet erkennen en omdat Ma leisië voor ons niet eens bestaat," al dus de Indonesische president. Tot nog toe hebben echter de Ver enigde Naties geen officieel bericht ge had van het uittreden van Indonesië. Sommige waarnemers zijn dan ook ge neigd, de woorden van Soekarno slechts als een dreigement op te vatten. Het wordt in elk geval niet onmogelijk ge acht dat er nog een wijziging zal ko men in het Indonesische voornemen. Anderen menen dat de delegatie bij de V.N. slechts wacht op nadere instruc ties uit Djakarta. Mocht Soekarno de daad bij het woord voegen en werkelijk de volke renorganisatie verlaten, dan zal het de eerste maal in- de geschiedenis van de V.N. zijn, dat een land voor het lid maatschap bedankt. Met de mogelijk heid van uittreden is ook geen reke ning gehouden. Het Handvest bevat geen enkele bepaling over het opzeggen van het lidmaatschap, in tegenstelling tot de vroegere Volkenbond, waar van de ze mogelijkheid een ruim gebruik is gemaakt. (Japan in 1933, Duitsland in 1933 en Italië in 1937). Bij de oprichting van de Verenigde Naties wilde men het lidmaatschap een meer permanent karakter geven. Wel is de mogelijkheid gehandhaafd, dat een lid, dat herhaaldelijk de beginselen der V.N. heeft geschonden, uit de volke renorganisatie wordt gestoten. Vanzelfsprekend heeft het voorlopige besluit van Indonesië van alle kanten kritiek uitgelokt. Egypte en Joegoslavië bijvoorbeeld hebben wel begrip voor de bezwaren van Soekarno, maar vinden weglopen toch niet de juiste methode, want daarmee onttrekt Indonesië zich aan z'n verantwoordelijkheid. Het eni ge land dat z'n instemming heeft be tuigd is begrijpelijk communis tisch China, dat zelf tot heden tever geefs heeft geprobeerd, lid van de Ver enigde Naties te worden. De verhoudingen tussen Indonesië en Maleisië zijn door de jongste ontwikke lingen weer verscherpt. Engeland heeft beloofd, Maleisië te zullen bijstaan, wanneer Indonesië blijft volharden in zijn agressief optreden. Soekarno zal natuurlijk, wanneer hij zich niet langer gebonden acht aan het Handvest der Verenigde Naties nog driester gaan op treden tegen Maleisië. Althans, Soekar no heeft op een persconferentie ver klaard, dat het nieuwe jaar van grote betekenis zal worden voor Indonesië. De „confrontatiepolitiek" zal met alle kracht worden voortgezet. Daar kun nen we ons dan op voorbereiden! Italië De verenigde vergadering van de Ita liaanse senaat en de Kamer van afge vaardigden heeft tussen Kerst en Nieuw jaar de sociaal-democratische minister van buiteiüandse zaken Saragt gekozen tot president van Italië. Hij is de op- Met misschien wat nieuwe moed, maar geladen met het oude verwijt aan het adres van Minister Mr. Toxopeus van Binnenlandse Zaken over het uitblijven van een verhoogde uitkering uit het gemeentefonds waardoor zijn gemeente financieel enigszins van de grond zou komen, heeft burgemeester Hordijk van Middelharnis j.l. woensdagavond de raad het nieuwe bestuurlijke jaar bin nengeleid. Over de bovengenoemde, zeer urgente kwestie en het daaruit voort vloeiende bemoeilijkte bestuursbeleid heeft burgemeester Hordijk zijn hart gelucht in een korte nieuwjaarsrede die hij aan het begin van de vergadering uitsprak. De aan de orde komende agendapunten werden door de raad ener giek afgehandeld. Het voorstel tot het inrichten van het woonwagenkamp waarvan de kosten f 20.000,bedragen kreeg belangrijk minder bespreking dan het beroepschrift van dhr. C. Lodder, Prins Hendrikstraat alhier, tegen de beslissing van b. en w. tot weigering van een (ver)bouwvergunning. De raad meende dat anno 1965 de uit de veertiger jaren daterende bouwverordening aanpassing behoeft en soepeler dient te worden toegepast. Ook de fluor-kwes- tie w^erd uitvoerig besproken, al zei de voorz. geen enkele behoefte aan lange discussies over dit onderwerp te hebben. Het door de heer Grinwis te Som melsdijk kenbaar gemaakte bezwaar werd breedvoerig besproken en daarna voor kennisgeving aangenomen. De raad hecntte zijn goedkeuring aan het onteigeningsplan van het ongebouwde perceel naast het pand Westdijk 48; eigendom van dhr. H. Vermaas Sr. Een en ander ter verkrijging van een be tere doorgang vanaf de Westdijk naar het Spui. Westdijk open? Bij de ingekomen stukken was een schrijven van twee middenstanders op de Westdijk, de heren Prinsen en Van Dijk, houdende het verzoek tot open stelling van de Westdijk. De toegang tot de rijbaan is thans aan beide zijden met palen afgesloten. Voor bijzondere gelegenheden b.v. begrafenissen kunnen de palen worden neergehaald waardoor de rijbaan vrijkomt. „Zijn de palen enkel geplaatst om het verkeer tegen te houden of is men ook bang dat de tegels stuk gereden zullen worden" informeerde mevr. v. Gronin gen (pv.d.a.) waarop de voorz. ant woordde dat met de maatregel vooral VOOR BETER NAAR DE MIDDELHflRNIS-TEL:23Z8 volger van Segni, die om gezondheids redenen was afgetreden. De verkiezing heeft uitzonderlijk lang geduurd, daar het niet mogelijk bleek, voor een van de candidaten een meer derheid te krijgen. Na twintig misluk te stemmingen kwam eindelijk bij de een-en-twintigsfe stemming Saragat als overwinnaar uit de bus met 646 van de 927 uitgebrachte stemmen. Saragat, die 66 jaar is, heeft al sinds 1947 deel uitgenaaakt van diverse Itali aanse kabinetten. Hij staat bekend als een principiële democraat en een all round politicus. Van verschillende zijden heeft men het Vaticaan ervan beschuldigd, de ver kiezingen te hebben beïnvloed. De christen democraat Fanfassi, die ook candidaat stond, zou zich onder druk van het Vaticaan hebben teruggetrok ken ten gunste van conservatieve Le one, wiens kansen echter te gering wa ren om te worden gekozen. beoogd is dat het winkelend publiek niet wordt verdrongen door op de dijk rijdende auto's. „Wanneer de rijbaan weer zou worden opengesteld, waar zou dan de (gewichts)grens liggen" vroeg spreker zioh af. Mevr. van Groningen beweerde dat de groentehandelaar v. d. V. langs de palen rijdt; waarom zij zich wel kon voorstellen dat het de anderen dwars zit dat zij dat niet kunnen! „Het is hen niet te doen om persé die paaltjes weg te hebben maar om hun zaken goed te kunnen doen" vond zij. „Dat is bepaald geen afspraak!" ver ontwaardigde zich de voorzitter over de overtreding van dhr. v. d. V. De heer v. d. Berge stelde voor de middenstanders tot 10 uur 's morgens vrij baan te laten omdat er tot die tijd nog geen winkelend publiek is. „Dat was vroeger zo, maar het bleek in de praktijk niet te voldoen, elk be voorraadt op zijn eigen tijd" wist de voorz. Ook dhr. de Jong zag wel iets in een lergelijke regeling als door dhr. v. d. Serge voorgesteld. „De voorz. stelt im mers de norm rustig winkelen", dat is met deze maatregel gewaarborgd vond hij. Ook de heer Koppelaar (s.g.p.) gaf zijn stanpunt te kennen: „Wanneer men iemand een vergunning geeft en het blijkt dat hij zich niet aan de daarin gestelde bepalingen houdt, trek dan de vergunning in voor welk vervoermid del ook" adviseerde hij. „Staande de vergadering worden we al met een overtreding geconfronteerd" betreurde de voorz. De heer Tieleman (a.r.) had meerdere malen gezien dat de winkels via de smalle Nieuwstraat werden bevoorraad. Hij verzekerde dat dergelijke grote auto's ormiogelijk op de dijk kunnen worden toegelaten. De voorz. wees op een uitwijkmoge- liikiieid zodat het verkeer niet meer gehinderd wordt: „Ze kunnen een van ae Sloppen in." „Wanneer later ook de Zandpad wordt bestraal komen we in moeilijkheden, die kunnen niet achterlangs worden bevoorraad" verzekerde hij. (Vervolg pag. 2)

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1965 | | pagina 1