als het om s
!akki
Moeder, de ge/f/"
JHUIS
perderij
onhuil
fl.N.W.B. wil riiks-
subsidie voor
„Toeristengemeenten"
Pr ifcal
T erfpacht per
Een bankrekening
louwlai
:verdii
Okkeri
een v|
|i- een
l^- Bejaal
f' Bejaal
p- Huishl
MEER DAN 1000 BANKEN EN BIJKANTOREN
^^eeuwóe wandeling&n
VERHUIZEN DOOR HET WATER
J<,indarkcekie
[schrijvii
flm. 1 f^^'^i^^^il
isgebouw plm. il
jTe kooi
inschrijf
N.V.SLaVENBURG'S BANK
Boekbespreking
WO
iOpenbai
/erkopii
telefI
Leest de advertenties
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS"
Vrijdag 23 oktoba iJM oktober
aangesloten bij de coöperatieve centrale raiffeisen-bank te utrecht
Eerst zal de boer verhuizen en als die
klaar is, zijn arbeider. Er zit niets an
ders op, ze moeten wel. Op een paar
plaatsen hebben de Engelse bommen
werpers de dijken kapot gegooid en nu
loopt Walcheren voor 't grootste deel
onder water.
Dus boer Meier laadt zijn wagen
hoog-opgestapeld vol om zijn meubels
te redden voor het gestaag wassende
water en ze te brengen naar het vei
lige dorp, dat hoog ligt. En als het
vrachtje gelost is komt hij tegen de
middag terug om een nieuwe lading.
Na de tweede vracht komt Kees Ver
sloot aan de beurt. Dat is de arbeider,
die al jaren in het kleine huisje bij de
boerderij woont. Met ééa lading kan
hij volstaan, zo groot is zijn inventaris
niet. Maar met de konijnenhokken, de
zakken aardappels en kolen is de wagen
toch aardig volgeladen.
Daar komt opeens Bram met de be
nauwde vraag: „Moeder, de geit, hoe
moet die verhuizen?"
Ze heeft het arme dier niet vergeten,
o nee, zijn klaaglijk geblaat herinnert
Hij springt er bij, pakt het touw en
maakt het vast aan de post bij de deur
tjes: ze moest er anders weer eens uit
springen!
Hè, hè, hij heeft het er warm van. Dat
valt niet mee voor een jongen van 13
jaar om zo'n vette geitenbody een halve
meter in de hoogte te brengen. Als de
boer nu maar gauw komt!
Bram drentelt eens rond in hun huis
je en in de tuin, waar nu niets meer te
beleven is.
Dan gaat hij naar het erf van boer
Meier, dat ook nat begin te worden.
Loopt eens achter de schuur om te zien
of de wagen nog niet komt. Na een uur
zou die terug kunnen zijn. Maar er is
geen wagen te ontdekken.
Als het wat schemerig wordt en baas
Meijer nog niet verschenen is, begrijpt
Bram er alles van: vanavond komt hij
niet meer, zeker pech gehad onderweg.
Wat nu? Hier blijven is het enige wat
er op zit. Hij zou nog wel naar het dorp
kunnen, maar dan moet hij de geit
achterlaten. Heeft hij niet beloofd er
voor te zullen zorgen? Bang is hij niet,
Gauw gaan kijken, ook benieuwd hoe
hoog het water is. 't Is weer wat hoger
dan gisteravond, de tweede trede van
't zoldertrapje staat nu onder. Daar
stapt hij, plons, plons! Met zijn klom
pen in het water, wat koud eerst. Maar
dat went wel. De kamerdeur open, haar
de geit.
Wat is dat? Maaro, 't is ver
schrikkelijk! Bram kan geen stap meer
doen, zijn hart voelt hij eens zo hard
kloppen als anders. Hij wil het uit
schreeuwen, brullen wil hij, maar geen
enkele kreet kan hij door zijn toege-
snoerde keel persen.
Daar hangt het beest, met zijn ach
terlijf in het water, het touw verward
rond de deurpost zijn kop schuin naar
boven. Het dier heeft zichzelf opgehan
gen, onbedoeld. Bram snapt het gauw
genoeg.
Maar als het pas gebeurd is, leeft ie
misschien nog. Lossnijden! flitst het
door zijn hoofd.
Gejaagd iedere minuut is kostbaar
haalt hij zijn mes uit zijn broekzak
en met dit botte mes weet hij tenslotte
het touw door e zagen.
Daar rolt het dier helemaal in 't wa
ter. Maar Brom pakt de horens vast en
tilt de kop omhoog, kijkt in de grote
open wezenloze ogen, voelt alles koud
en stijf aan en begrijpt dat het te laat
is. Het beest is natuurlijk toen hij sliep
aan het ronddraaien gegaan.En ter
wijl hij de kop weer in 't water laat
haar telkens aan zijn aanwezigheid. Die
moet natuurlijk ook mee, 't is nogal
geen beste melkgeit ook! Maar hoe? Op
de wagen zetten is onmogelijk, zij kan
met haar kinderen nauwelijks zitten.
Half staand en half leunend tegen al
lerlei huisraad zal het een hele toer zijn
om zonder er af te sukkelen behouden
op 't dorp te arriveren.
Kees pleegt overleg met zijn baas. Die
weet geen andere oplossing dan: „Bind
het beest achter de wagen, dan loopt ie
vanzelf wel mee".
Kun je begrijpen! Dan moet je net
een geit kennen. En dat verwende beest
van Versloot heeft nog gekkere geiten-
kuren dan andere soortgenoten.
Maar proberen is het naaste. Bram
gaat naar 't schuurtje en maakt de sik
los. Daar begint het spul al! Denk je
dat ie naar de wagen wil lopen?
Trekken moet Bram uit alle macht,
want ie verzet geen poot. We moeten
ook niet vergeten dat bij het laaggele
gen huisje al een flink beetje water
staat en geiten houden helemaal niet
van pootje baden.
Zo wordt de geit tegen wil en dank
naar de wagen gesjouwd en aan het
achterbord vastgebonden.
„Vooruit!" Boer Meier wordt driftig,
't Is al een eind in de achtermiddag en
in oktober is 't al vroeg donker. En van
daag na dit vrachtje wil hij nog een
keer terug komen, er is nog zoveel te
halen.
Daar rijdt de wagen met Versloot
Co. En de geit loopt er braaf achteraan?
Morgen brengen! Ze vindt het toch al
zo gek dat haar poten in 't water staan
en dan vastgebonden aan een hoogbe-
laden wagen! Zoiets heeft ze nog nooit
meegemaakt in haar geitenleven. En
naar geitengewoonte gaat ze op haar
knieën zitten, wordt even meegesleept
over de natte grindweg, valt dan opzij
languit in het water, probeert weer
overeind te komen en blaat verschrik
kelijk. Met hulp van Bram staat ze ein
delijk weer recht op haar poten, het
water druipt uit haar geplakte haren.
Boer Meier houdt zijn paarden even
stil.
;,Dat is geen werk, op die manier is
het beest dood eer we op het dorp zijn.
En op die lage plek in de grindweg
zakt ze zo diep in 't water dat ze vast
verzuipt. Ik weet wat beters. Als we nu
wat opschieten, kunnen we straks nog
terug komen met de lege wagen. Ik
moet bij m'n eige nog 't een en ander
halen en dan nemen we de geit ook
mee terug op de wagen. Wie kan er hier
blijven tot ik terugkom?"
O, dat zal Bram wel doen. In een
wipje is het beest losgemaakt en met
veel moeite weet Bram de geit weer
terug te voeren naar hun huisje.
„Zet 'm maar in de bedstee als 't wa
ter te hoog wordt!" schreeuwt vader
Versloot zijn zoon nog na, „Tot strak-
jes"!
Ja, dat is wel een idee. In 't schuur
tje wordt het te nat, de vloer in hun
huis staat ook al blank. En-geiten heib-
ben niet graag natte voeten. Maar de
bedstee ligt een halve meter hoger.
Daar is het, voorlopig althans, veilig:
hoog en droog, zoals het spreekwoord
zegt.
Bram zet de geit met d'r voorpoten
op de rand van de bedstee, duwt met
zijn schouder onder het achterlijf en na
een paar mislukte pogingen weet hij de
sik eindelijk in de bedstede te wippen.
maar toch vindt hij het wel een beetje
griezelig hier alleen te moeten blijven
te midden van het steeds stijgende wa
ter.
Hij zal maar gaan slapen, op zolder,
op zijn oude plekje, maar nu zonder le
dikant.
Hij moest de geit wel mee kunnen
nemen naar boven. Maar dat gaat niet,
daar is hij niet sterk genoeg voor. Bo
vendien zal zo'n groot beest het smalle
zoldertrapje niet op kunnen.
Eigenlijk niet nodig ook. Kijk 'm daar
eens netjes staan in de bedstede!
Bram moet hardop lachen. Daar slie
pen gisteren zijn vader en moeder nog
en nu is het een geiten-slaapkamer!
Uit het schuurtje haalt hij wat gras
en een paar mangels. Ziezo, nu zal het
beest geen honger lijden vannacht. O
ja, moeder molk ze iedere avond. Maar
dat kan Bram niet, dat moet dan maar
eens een keertje overslaan, morgenoch
tend zal Meier toch wel gauw komen.
Uit de schuur van Meier haalt hij wat
aardappelzakken om op te slapen. Uit
kleden doet hij zich niet, met al je goed
aan is lekker warm. En met een paar
zakken over zich heen legt hij-zich ge
reed om naar 't land der dromen te zei
len.
„Bèèèèü" klinkt het van beneden.
„Ja sik, ik ben er ook hoor, morgen
mag je weg van hier!"
„Bèèèèè!" is 't antwoord.
"Toch een geruststelling voor zo'n dier
dat het weet dat er bekende mensen in
de buurt zijn, al is het in dit geval nog
maar een klein mensje. Maar ze kennen
mekaar goed, hij en de sik. Wat heeft
Bram er mee gespeeld, enkele jaren ge
leden, 't was net het eerste jaar van de
oorlog, toen het een jong geitje was en
overal mocht rondlopen. Nu snijdt hij
gras langs de slootkant als hij uit school
komt.
„Bèèèèè!!"
„Ja sik, ik ben hier^boven. Welterus
ten hoor, ga ook maar gauw slapen."
Verstaan kunnen ze je natuurlijk niet,
al zou je 't soms denken. Maar zouden
ze andere geiten kunnen verstaan? Zou
dat blaten onder elkaar verstaanbaar
zijn, een soort geitentaaltje dus? Net als
het loeien van de koeien, het blaffen
van de honden en het miauwen der kat
ten?
O ja, waar zouden nu al die katten
van Meier zijn? In de schuur is voor
lopig nog wel wat te vangen. Vooral nu
onderin het water komt, zullen de rat
ten en muizen wel hogerop gaan wonen.
Maar op de duur
Bram is ingeslapen. Hij is moe, heeft
heel de dag gesjouwd met dat verhui
zen. Al roept de geit in de bedstee nog
zo hard, hij hoort niets meer, ook geen
muisje in het donkere zolderhoekje. Al
klotst het water tegen de muren van
hun huisje en stroomt door de kamer en
de bakkeet. Bram is onbewust van al
deze onheilen en slaapt de rustige slaap
van een gezonde jongen, heel de nacht
door.
De andere morgen is hij op zijn ge
wone tijd wakker, 't zal zowat zeven
uur zijn. Nog wat sufferig slaat hij zijn
ogen open, ziet daar wat grauwe zak
ken op zich liggenWaar is hij? O
ja, langzamerhand dringt het tot hem
door, hij is hier op hun eigen zolder,
wachtend met de geit beneden op de
boer, die hem gisteren zo gemeen in de
steek heeft gelaten.
Sik slaapt zeker nog, hij hoort niets.
zakken, komen de tranen en hij
schreeuwt het uit.
„Zo'n lieve geit, die zo goed gaf, en
ze zijn zo duur tegenwoordig!"
Allemaal de schuld van boer Meier,
die gisteren niet gekomen is. En van
zijn vader, die ook mee zou komen. Ei
genlijk is het toch ook een beetje zijn
schuld. Waarom is hij er niet bij geble
ven in de bedstee? Daar had hij toch
ook kunnen liggen, of zitten desnoods,
de planken zijn nog droog. Da.n was hij
er dadelijk bij geweest als er wat ge
beurde. En misschien was dan de geit
wel rustiger geweest.
Maar wat nu? Naar huis, naar vader
en moeder. Bram plonst door het water,
het komt soms tot boven zijn knieën,
zijn broek nog zo hoog opgestroopt,
wordt nat. Maar 't kan hem niks sche
len, hij moet naar huis.
En met hijgende borst gooit hij de
deur open en brult het uit: „Moeder, de
geit!".... In een hoekje van de ka
mer valt hij neer en schreit bittere tra
nen van ergernis en verdriet
Middelburg
L. van Wallenburg
Toeristenbond acht toeristenbelasting
onbillijk.
De ANWB heeft de regering voorge
steld, om een aantal gemeenten in ons
land in aanmerking te brengen voor
een „recreatiesubsidie". De bond heeft
hierbij het oog op die gemeenten, die
zich in het bijzonder lenen voor vreem
delingenverkeer. Om dit „verkeer" in
goede banen te leiden zijn de gemeen
ten vaak genoodzaakt maatregelen te
treffen, die hun financiële krachten ver
te boven gaan.
De Toeristenbond doet de Regering
dit voorstel, omdat er vooral de laat
ste tijd weer geluiden opgaan, om
over te gaan tot het invoeren van een
toeristenbelasting. Tegen het heffen van
een dergelflke belasting veelal een
toeslag op overnachtingsltosten heeft
de ANWB ernstige bezwaren^ omdat dit
niet billijk kan worden toegepast.
De enige toeristen, die „grijpbaar"
zijn, zijn de geregistreerden in hotels,
pensions en kampeerterrein. Het is n.l.
in de praktijk vrijwel onmogelijk om
belasting te innen van het z.g. „een-
dagsbezoek". En het is dikwijls speciaal
dit bezoek dat het treffen van maatre
gelen nodig maakt. Van de toeristen, die
overnachten in niet bij het Bedrijfschap
Horeca bekende bedrijven zoals gemeu
bileerde woningen, flats en kamers, zal
het eveneens onmogelijk zijn om belas
ting te innen. Dit acht de Bond een dis
criminatie.
Voorts leert de ervaring, dat de op
brengst van een bestemmingsbelasting
vaak niet ten volle voor de betrokken
bestemming wordt gebruikt. Bovendien
vraagt de Bond zich af of er van een
toeristenbelasting, na aftrek van de in-
ningskosten, nog wel voldoende over
blijft voor het doel, waarvoor het is be
stemd.
De Toeristenbond heeft alle begrip
voor de moeilijke situatie, waarin som-
Beste meisjes en jongens!
Eerst wil ik jullie er nog aan herin
neren, dat het nog geen tijd van inzen
den is, al wordt nu het vierde raadsel
geplaatst. In oktober zullen er 5 raad
sels komen. Nu laat ik volgen
OKTOBERRAADSEI. 4
1. X
2. X
3. X
4. X
5X
6X
7X
8X
9. X
10. X
11. X
12. X
13. X
1. Zoon van Willem van Oranje; 2.
Een soort banier; 3. Tegenstelling van
vrienden; 4. Schoeisel; 5. Stadhouder
ten tijde van Christus; 6. Kasteel, kleine
vesting; denk aan de Belgische opstand;
7. Zuidvrucht; 8. Plaats waar Napoleon
zijn laatste slag leverde; 9. Als iets niet
verloopt volgens plan, dan zegt men: het
is 10. Versterkte stad, die de
vijand moest tegenhouden; 11. Grote
massa's vissen in zee noemen wij
12. Andere naam voor rob; 13. Viervoe
tig dier in de landen langs de Noorde
lijke IJszee.
Op de kruisjeslijn komt de naam te
staan van een groot hervormer.
BRIEVEN
Katy M. Stellendam. Ja, voor jou is
het gemakkelijk. Je schrijft: een klein
briefje er bij en dan is het weer klaar
voor een maand. Zo is het bij mij niet,
want ik moet zorgen, dat ik elke week
present ben. En dan niet met één brief
je, maar met een heleboel antwoorden
op brieven. Stel je voor, dat ik maar
eens in de maand iets van me liet ho
ren! Straks zullen jullie nu wel in de
nieuwe school kunnen.
Gerrie K. Middelhamis. Gelukkig dat
het nogal meeviel bij oma. Zit je al
lang naast Anneke, omdat je schrijft:
nog steeds? Van dat trouwen hebben al
meer kinderen geschreven. Dat hebben
ze beslist heel gewichtig gevonden. Vind
je cijferen moeilijk? Het is sekuur wer
ken en je moet heel goed de tafels
kennen.
Jannie H. Nieuwe Tonge. Vind jij
het ook koud gaan worden op de fiets,
net als je zus? Het is een gezonde
oefening elke morgen en zodoende kom
je goed wakker op school. Maar mis
schien heb je toch ook liever de zomer
net als Adri.
Henny de J. Middelburg. Ik merk aan
alles dat je nu op de u.l.o. zit. Je schrijft
er een heleboel over. Ook over het werk
Ja, dan had je op de lagere school haast
niets te doen als je het vergelijkt met
nu. Leuk dat er een meisjeskoor aan
verbonden is. En natuurkunde in een
apart lokaal zal ook wel naar je zin
gaan.
Ma^gda P. Den Bommel. Neen, dat
was geen plezierreis naar Eist. Zulke
reizen worden er elke dag gemaakt en
veelal onder nog droeviger omstandig
heden. Het scheelt nog zoveel of iemand
een natuurlijke dood sterft, of dat hij
ineens gezond uit het leven wordt weg
gerukt.
I Heleen den B. Herkingen. Gaat het al
zó goed op het orgel? Als er meegezon-
I gen wordt, moet je al aardig kunnen
j spelen. Dan moet je niet meer zitten
knoeien op de toetsen, want dan zijn
de zangers je te vlug af en dan kun
i je ze niet volgen. Ja, als je naar die
school wilt, dan zal er huiswerk ge-
noeg moeten komen. Maar je zet je
beste beentje maar voor.
Jansje L. Breukelen. Té laat was je
nog niet, maar ik weet nu hoe het komt.
j Was de prijs zo naar je zin? Daar ben
i ik blij om. En een prijs, die je elke dag
kan gebruiken! Dat is fijn! Zeggen ze op
school nooit, dat je achterover schrijft?
Zou je het niet rechtop kunnen?
Adri H. Nieuwe Tonge. Duurde dat
stemmen twee en een half uur? Maar
dan hebben jullie toch wel meer gedaan
dan stemmen; dat kan anders niet. Of
staakten de stemmen misschien telkens?
Doet dat bestuur nog iets? Het komt
toch wel voor jullie belangen op? Het
is waar, Adri, al heeft de winter ook z'n
aangename dingen, geef mij toch maar
de zomer!
Adriaan' den B. Herkingen. Zijn je
twee speelkameraadjes er nog of zijn ze
weer naar huis? Dat zou een goed teken
zijn. Voor jou zal het maar afvallen. Ik
hoop dat het met hun moeder goed voor
uit mag gaan. Als Heleen op het orgel
speelt, zing jij dan ook altijd mee?
Sien de V. Koudekerke. Ja, ze tellen
nog mee, maar je was niet een van de
eerste. Nu weet ik echter hoe het ge
komen is. Als er zoveel huisgenoten In
korte tijd jarig zijn, ga dan eens aan
een verre oom denken en ga je dan eens
zetten om een brief te schrijven! En
toch is de brief er gekomen. Kun je het
op school bijhouden?
Agatha K. Herkingen. De meeste kin
deren weten heel goed wat ze 's avonds
moeten doen. Velen hebben behoorlijk
huiswerk te maken. Ik begrijp heel
goed, dat het schrijven aan mij dan wel
eens wordt vergeten. Dat mag ik niet
erg vinden, want het schoolwerk moet
eerst; het raadselen is bijzaak; dat moet
meer een hobby wezen. Met het bie-
tenrooien gaat het prima dit jaar. Dat
is wel eens anders geweest.
Adriaan van D. Zoetermeer. Is de
duiker al klaar? Dat is een heel werk in
jullie buurt. Het kan gevaarlijlc zijn als
je niet uitkijkt. Die draglines kunnen
zulke zwaaien nemen! En als je geraakt
wordt, zal het heel erg kunnen zijn.
Mocht jij ook wel eens helpen bij dat
werk! Wat deed je dan?
Jan Z. IJsselmuidsn. Staat het nieu
we rusthuis in jullie dorp of is het in
Kampen? Ben je er al in geweest? Of
was het voor kinderen niet toeganke
lijk? Wat zullen die oudjes er heerlijk
wonen! Ben je nog in de oude school?
'V^'aar moeten jullie leren als de school
wordt verbouwd?
René van O. Zoetermeer. jy ]jg
al een beetje schrijven, zie ik. ^S
een jaartje op school mag gaan,
we eens zien! Doe maar goed je'b
luister maar goed naar de juffrouj'
Loesje N. Dirksland. Ja, dan is V
Margreet toch ondeugend hoor! Als
moet wachten met schrijven tot jp
één oor ligt! Maar ik denk, dat zeis
wil doen; ze wil ook schrijven en
denken we dat ze stout is. Is vade
klaar met de karwei?
Nel, van D. Zoetermeer. Dat stl
ven moest wel gesmeerd gaan, wami
je schreef met de pen van de 'prfe
papier van de prijs! Mooi, hoor! Ja
was leuk om je oude meester nogK
te zien. Hij krijgt nu mooi werk' j
wat hij goed kan en graag doet. De'aa.,
staande meesters en juffrouwen znlW
veel van hem kunnen leren.
Henk van R. Melissant. De brief
je aan de post hebt meegegeven, i's
zijn bestemming gekomen. Ik merk,(
het maar net kan, om mee te blijv;
doen. Er komt heel wat kijken voor
h.b.s.-opleiding! Ik ben blij, dat je
trouw blijft, maar gaat het niet meert
dan zal ik het je niet kwalijk kunneJ
nemen. 1
Lourina P. Middelburg. Ik heb je \Ji
rige keer gemist, maar ik weet nu waar
om er geen praatje van je was. Mi\
omdat je je tong had verloren, maar er
was geen gelegenheid. In vele brieiJB
les ik het woord „huiswerk", fti
schijnt, nu het najaar is, steeds meetl(|
worden. Jouw huiswerk is wel
want een meisje moet heel goed
breien, haken, mazen, verstellen en jl
weet niet wat een huisvrouw al niilj
moet kunnen.
Annie van D. Zoetermeer. Je hebl
wel begrepen, dat ik op je andere brief
je geen antwoord heb gegeven; die kiel
was een antwoord aan mij, nietwaartl
De reis naar die school in de buurt zal]
nu wel zijn gebeurd. Daar kun je
de volgende keer over vertellen. Is ei|
nog een museum bij geweest ook? Zijs
die er wel in julllie omgeving?
Adriana P. Middelburg. Toen je]
schreef, was je de volgende dag jarig,
Het is nu weer al een poosje geleden,
maar ik wil je toch nog hartelijk fe-j
liciteren. Over die zegelaktie heb ik ii
de krant gelezen. Hebben die andere^
kinderen ook iets gehad voor de moei
te. Die twee meisjes kregen iets moois,
zeg!
Heleen van R. Zeist. Ik geloof dat ik
de meester wel ken, waar je nu bij ij^
de Idas zit, Hebben jullie voor elke
huiswerk? Wat doen jullie dan overdaj
op school? Ook werken? Wat zullet
jullie dan knap worden! Het was ecs
maand van verjaardagen, hè? Hartelij!
gefeliciteerd met allemaal.
Marijke van D. Zoetermeer. Gelukltij
dat de vacatures op school vervuld kon
den worden. Dat mist wel eens in obe
tijd. Het zijn echte hollandse namep,
zeg! Ik hoop dat je er goed en veel bij
zal mogen leren. Waarom moet die
vaart er komen? Voor de waterafvoer
of voor iets anders? Het is toch wel
niet klaar, denk ik.
AUemiaal de hartelijke groeten van
OOMKO
van het
Lde voor- en ad
Kamertje, kJ
W^Lrs. aan de <l
Thuur, bevai
J fHfsruimten (1
fcf gedeelte .ingj
r"n.preparatie-iJ
Icentral^ verwaj
Lpt toestemmini
r^ van Sommd
Laarden: het 1
Éiks te bezichtig
|g met de bewod
fuwL-Koote-val
lendijk-
inlichtingen tl
J. en inschrijvnl
J in te leveren vj
loktober 1964 teif
lan notaris mr.
knius, West-AL
J2 MiddelharnJ
I '20 23.
is geen luxe meer maar
biedt vele voordelen.
Gaarne verstrekken wij nadere
inlichtingen
Middelhamla - Sommelsd^k
Kade 5 Tel. (01870) 22 68
AMERIKA ONTDEKT HET
WASSENBEELDENSFEL
Het vermaakcentrum van de New-
Yorkse wereldtentoonstelling is geen
succes. Trouwens het bezoek aan de ex
positie zelf, is, althans wat de eerste
helft van haar bestaan betreft, eveneens
beneden de verwachtingen gebleven.
Een uitzondering vormthet was-
senbeeldenspel. Dit is waarschijnlijk te
danken aan het feit dat de Verenigde
Staten tot dusver deze vorm van in
structieve ontspanning niet of nauwe
lijks kenden. Pas de laatste jaren komt
daar verandering in. Merkwaardiger
wijs is een van de grootste promotors
van het wassenbeeldenspel in de Ver
enigde Staten een Britse vrouw, Jose
phine Tussaud. Zij draagt wel de be
roemde naam, en zij komt ook uit Lon
den, maar is geen familie van de stich-
ster van het Londense museum. Al haar
beelden komen trouwens ook uit Lon
den. Was wordt thans vervangen door,
u raadt het al, plastics en andere kimst-
stoffen die veel en veel goedkoper zijn
dan was.
In Califomië is sedert 1962 een wassen
beeldenspel, dat alle bekende filmfi-
guren laat zien in een entourage, die be
drieglijk veel op een studio lijkt met
alle apparatuur die daarin thuishoort.
mige gemeenten zich als gevolg van dit
vreemdelingenverkeer bevinden. De
Bond meent dat een betere oplossing
dan het heffen van een toeristenbelas
ting gevonden kan worden in een rijks
subsidie. Dit toekennen van voorrech
ten aan bepaalde gemeenten is niets bij
zonders. Het gebeurt al vele jaren in het
kader van het industriespreidingsbeleid.
„Middelburg" - Fotoboek, Samen
gesteld door G. A. de Kok en
Wim Riemens, Uitgeverij G. W.
den Boer, Middelburg.
Middelburg, stad op een grens. Grens
tussen gisteren en vandaag, tussen oud
en nieuw. Zo omschrijft de journalist
fotograaf G. A. de Kok, de mooie oude
Zeeuwse hoofdstad in een smaakvol en
tevens zeer interessant fotoboek:
„de grens bepaalt het karakter van
de stad; de ban van het verleden wordt
er niet verbroken, de toekomst niet
gevreesd."
Middelburg was in het grijs verleden
een nederzetting rond een burcht, die
diende tot verdediging van aanvallen
van de zee uit, n.l. van de Noormannen.
Later werd er een klooster gebouwd,
allengskens groeide het aantal inwo
ners; in 1217 werden stadsrechten ver
leend. Willem II, roomskoning gaf or
der de Abdij verder uit te bouwen, zijn
stoffelijk overschot is er bijgezet. De
stad aan het water kreeg een aanzien
lijke walhandel, een flinke wijnstapel,
er kwam meer handel en verkeer en in
de 16e eeuw waren de arme vissers uit
het eerste begin, welvarende poorters
van een bloeiende laat-Middeleeuwse
stad. In 1574 koos Middelburg voor
Willem van Oranje en werd een be
langrijk centrum in "üe republiek der
Zeven Verenigde Nederlanden. De stad
ging in opgaande lijn, mede door de
Oost-Indische Compagnie en de handel
met de West. Deze opgaande lijn ver
flauwde in de 18e eeuw door handels-
oorlogen met Engeland en ook door de
Franse overheersing.
De 19e eeuw bracht nieuwe verbin
dingen: de Zeeuwse spoorlijn van Ber
gen op Zoom tot Vlissingen kwam tot
stand. De Kreekrakdam en Sloedam
werd gelegd, de verwachte opleving
bleef echter uit. De twintigste eeuw
bracht een ramp over de stad; op 16
mei 1940 werd de oude stadskern door
Duitse bommenwerpers verwoest. De
schade leek onherstelbaar. Abdij en
Stadhuis konden gelukkig weer in de
oude vorm worden teruggebracht.
In dit mooie fotoboek wordt een beeld
gegeven van de vele monumenten die
uit het verleden zijn gebleven: de Abdij
en toren (Lange Jan); de Oostkerk,
Stadhuis, de Koorkerk, de oude Engel
se kerk, praalgraven enz. Maar ook le
vende foto's uit het heden, waaruit
blijkt wat een markante en boeiende]
stad Middelburg is.
De dynamiek ontbreekt er niet in;
Middelburg is een belangrijke woon
stad, rondom in de agrarische sector,!
maar tevens haven- en industriegebied
denk maar aan het Sloeplan. En het i
ook een recreatieland, met stranden,!
duinen, bossen en binnenmeren.
„Stad op een Grens" is een met veel
smaak samengesteld fotoboek dat in
woord en beeld veel over de oude
Zeeuwse hoofdstad vertelt. Achterin is
een plattegrond opgenomen en een lijsl
van 'bezienswaardigheden. Het boekje B
van handig formaat, men kan het in de j
zak steken om het bij wandelen doordf j
stad te kunnen naslaan.
Door dam en brug zijn straks de f
landen aan elkaar verbonden en bere»
men Middelburg per auto binnen
uur. Ongetwijfeld zal Middelburg da»
worden „ontdekt" en veel bezoekers
treSken. Men doet er goed aan nu
vast dit mooie fotoboek te kopen.
CENTRALE STOFZUIGER-
INSTALLATIE VOOR WONINGEN
IN ZICHT?
Het gemak dient de mens. Een nieu
we constructie op het gebied van o
stofzuiger belooft de huisvrouw in Be
langrijke mate werk te besparen.
In de kelder, garage of bergruini»
van haar huis wordt een centrale ar-
zuiginstallatie opgesteld en in de k|'
mers van de woning worden spe"*
aansluitingen aangebracht, waar'
slechts de slang met een mondstuk mo>.
worden bevestigd om dan, nadat ae
stroom is ingeschakeld de stofzuiger
werking te stellen. i
Een buizenstelsel voert het vuil
naar de centrale installatie.
Door in elke kamer een stekkerdow
te laten aanbrengen vervalt het g^sj""
met de vaak zware stofzuiger: de nui
vrouw behoeft slechts de slang
haar mondstuk van de ene kamer
de andere te brengen, om daar op
roet
naaf
haat
Itraat 27 en 29 td
%en verzoeke vs
I Meijer, Smallel
buddorp, die oo|
fcerstrekt. Insch
Lorden ingewa^
[percelen tezan
ik afzonderlijk,
fcand Weststraai
Smd dadelijk tl
len. Dit ruime f
T alle doeleinde
A. Het pand We^
Ivoor 5,— pej
lurd. OppervlakT
Ivelijk 2.58 are
irijvingen voor 1
bij notaris J. d|
[rksland.
Iris de Vries te|
lis voornemens
p oktober bij
Vember 1964 bil
btel Spee te ScT
[telkens om hd
Ivonds krachtel
JB.W. publiek
fn voor de eri
nan het percee|
in polder
Ibekend gemeen|
fJijk sectie D.
'i 2.05.30 ha.
ludens pachter!
|erlenging verpq
van Gronir
nelsdijk voor
[aar tot 1 nov.
|re inlichtinger
ris.
loop gevraagd dl
per r
jbij bos en duit
llltvnjk, L. de
^145, RotterdaJ
gemak vloer, tapijten en meubels te re
nigen.
Het apparaat kost in de V.S. rona -^
(DIA)
1450,— inclusief de aanleg van vier aa»;
sluitingen met verbindingen.
foor het 1 janul
|en Hervormde
iapaciteit 113
[trand, vragen
Zeer gur|
Gelegeiu—
denhelpsl
Sollicitaties te|
F straat 38
PO) 39 64 39.
