ilAIIDEII-niEUWS
EOUJARDI
Vorderingen bij de
Deltawerken
Vakantie-bonnen
VIEUX
afscheid van de heer P.ID. Sieling van
Landbouwvereniging Meiissant
Voor beter bruidswerk
2e blad
Vrgdag 12 april 1963
No. 3180
Boerenleenbank
Raiffeisenbank
i^ ir
HAAL MEER
UIT UW BEDRIJF!
BUITENLAND
Bioemenmagazijn B. VIS KIL
Veerdiensten op
tweede Paasdag
T^ /-l Vx /-\^- YV\ o -v» w\ .^^>4' T^/^-v^n-l-i^ll/^v^ r^*-!
heid het maar moet herstellen en de
last op zich nemen. Ook wordt zelfs uit
Geref. kring een „recht op een mens
waardig bestaan, een recht op levenson
derhoud" geconstrueerd. Nu, daar moet
men dan Kuijper en H. Bavinck, Heems
kerk en prof. Biesterveld en hunne wer
ken en artikelen uit 1910-1912 maar eens
naast leggen, die dachten daar geheel
bijbels over. Was dat dan fout?
Het is een heel ernstige inbreuk op
het geestelijk volkswelzijn wanneer
men het helpen uit naastenliefde en
naar goddelijk gebod naar de overheid
overhevelt. Zeker, het wordt niet met
zoveel woorden gezegd, de bedoelingen
zijn mooi, maar het uitgangspunt vol
strekt verkeerd. Er werd reeds jaren
lang bijvoorbeeld door de burgerlijke
besturen zó royaal geholpen, dat wij ons
afvragen wat er aan mankeerde, dat er
nu een recht op hulp moet gegeven wor
den. Het zal tot grote chicanes aanlei
ding geven, tot voor de Hoge Raad toe.
En om deze te voorkomen zal de bur
gerlijke instelling haar beslissingen nog
ruim.er moeten gaan nemen.
Intussen zij vermeld dat er ook enkele
bepalingen zijn die tegen absurde ver
langens enig verweer bieden.
De tendens van de regering is verder,
dat de kerken en particuliere instel
lingen iedereen, rijk of arm zullen gaan
helpen, neen, niet zozeer met geld, maar
met goede raad en zedelijke bijstand.
Het nieuwe element hierin ontgaat mij
toch volstrekt. Die heerlijke hulp, soms
verrassend door God gezegend, dat har-
telijlc woord en een ongekunsteld gege
ven goed advies, ach, dat is al zo oud
als de mensheid is. Daar weet menigeen
van te spreken; je zoudt er wel een
boekje van kunnen schrijven, zeer ver
rast over de uitkomsten en de leiding
met mensen, die géén geldgebrek had
den en die ge al lang weer vergeten
had „Van mens tot mens", nu, dat
behoeft aan een gemeente die bij Gods
over de vele mogelijkheden
van
&^s;S\S;£iS^;Si5i55Sv5i5^5v5ïJ^ïï^^ïy^i^ïï5^j^ïï^ïi5i5NS^^
Woord leeft niet voorgezegd te worden,
zeker niet door het ministerie de Quay.
Nu proberen enkele kamerleden er
nog wat aan te schaven, uit de kring
van A.R. en Chr. Hist. Ook de Staatk.
Geref. ds. Mieras heeft er zijn woordje
over gezegd, maar de zaken gaan toch
door.
Wij leven snel. Zou 't daaraan liggen
dat de jongeren de oude tijd niet hebben
gekend en uit boek en vv'et en geschrift
geen beginselen hebben gepeurd? Of
neemt de storm der tijden ons allen mee
Het schijnt wel zo.
Onder het volk brengt dit alles geen
schokken. Van de Bijstandswet weten
wij weinig af en van de diaconie horen
wij weinig of niets het zal wel goed
gaan denken wij. De diaconale arbeid,
dat zeer uitdrukkelijk aan de kerk be
volen werk, hoort de gemeente maar
weinig uiteenzetten. Het geschiedt in
stilte; men moet zich maar niet op de
borst kloppen. Zeker, verre vandaar.
Maar dit voortreffelijk liefdewerk moest
wel meer in de prediking een plaats
hebben. Nu, laat dan die diakenen een
keer geprezen of bedankt worden; zij
vragen er niet om, en de gemeente
wordt weer eens bij dat werk bepaald.
Nog maar steeds niet met dit onder
werp gereed. Want de lezer zal ook wel
eens zeggen: ja, maar
Juist daarom D.V. volgende maal nog
een woordje.
Waarnemer
Vorige week gaven wij breedvoerig verslag van de Coöp. Landbouwvereniging
Melissant en Omstreken, waarvan de heer P. D. Sieling als voorzitter afscheid
heeft genomen. Wij zien hier hoe de penningmeester, de heer M. den Boer
aan de scheidende voorzitter een geschenli overhandigd. In het midden de
nieuwe voorzitter, de heer A. W. van Kempen.
Van de Bijstand Nieuw licht
ontstoken in donkere tijden De
kerk op retour Recht op hulp
Het vijfde gebod.
Het schijnt dat met de voortschrijding
der jaren ook veel nieuw licht over vele
dingen en verhoudingen moet ontstoken.
De mens blijft zoeken en denken en
wordt in een snelveranderende samen
leving ook telkens voor nieuwe verhou
dingen gesteld.
Men wordt daaraan sterk herinnerd
door het ontwerp voor een Algemene
Bijstandswet, dat thans in de Tweede
Kamer is beslist en nu nog door de
Eerste Kamer moet behandeld worden.
Deze wet moet de Armenwet van 1912
vervangen, die van heel goede begin
selen uitging, maar die nu verouderd
wordt geacht. Om maar enkele fun
damentele dingen te noemen: in de ver
zorging der behoeftigen gingen familie
en kerk vooorop. Behoorde iemand tot
de kerk, dan mocht het burgerlijk be
stuur of de dienst voor Soc. Zaken niet
op het verzoek om hulp beslissen al
vorens de diakenen hadden medege
deeld of zij bereid waren te helpen (Dat
voorschrift is nu al 15 jaren gesabo
teerd). Dwang was er natuurlijk niet, de
kerk is tot niets verplicht. Met de fa
milie werd daarna onderhandeld. De
hulp van de overheid was dus subsidiair
dat is aanvullend. Een zeer goed be
ginsel.
Voorts was er de mogelijkheid van
verhaal van verleende ondersteuning op
de gesteunde zelf, wanneer hij in beter
doen gekomen was, op zijn nalatenschap
en op onderhoudsplichtige familieleden.
De diaconiën maakten daarvan spaar
zaam gebruik.
Ten derde was uitdrukkelijk uit de
wet geweerd een recht op onderstand.
Men meende in 1912 terecht, dat dit een
niet te verwezenlijken recht zou zijn,
en ook op .schriftuurlijke gronden werd
het tegen de socialisten bepaald gewei
gerd.
Bedenkt men nu, dat het verhaal van
verleende hulp op de naaste familie
(broers en zusters zijn niet onderhouds
plichtig) in deze nieuv/e wet zeer is
besnoeid en de verplichting: kinderen
ouders (en omgekeerd) vrijwel is op
geheven, dan ziet men hoeveel er ver
anderen zal. Het vijfde gelsod, eert uw
vader en uw moeder, is het gebod met
een belofte! Maar de r.k. mevrouw mi
nister Klompé en haar ambtenaren, die
de wet ontv/ierpen, voelen dit zelter zo
niet aan althans de werking er van
wordt nu wel zeer stork belaagd.
Dr. Abr. Kuijper heeft zich o.a. ook
zeer geweerd als Kamerlid bij de tot
standkoming van de wet van 1912, ter
wijl de A.R. minister Th. Heemskerk de
wet had ontworpen en ook verdedigde.
Wanneer men er nu op let, dat in die
oude wet de hulpverlening door de bur
gerlijke overheid terdege als bevel te
lezen was, is niet in te zien, waarom er
een recht op hulp geschapen moet wor
den. Men zegt wel dat er onder de wet
van 1912 „nog verschrikkelijke toestan
den mogelijk waren" (Diac. Corr. blad
Ger kerken van maart j.l.), maar dat is
in zijn algemeenheid onwaar. Dat er
hier en daar in kleine gemeenten, voor
al in het zuiden des lands wel eens erg
schriel beslist is op een verzoek om
hulp, is alleen maar een aanklacht tegen
de daar heersende kerk, die de arm.en
liever aan het burgerlijk armbestuur
overliet en nog overlaat, om het geld
dan voor de kerk te bestemmen. Het
gaat er met zulke gewichtige zaken als
het helpen van de naaste maar om,
uit welke beginselen een volk leeft en
of dat volk uit de Heilige Schrift nog
behoorlijk wordt onderwezen en ver
maand. Dan zijn ook de diakenen niet
hardvochtig.
Het is zeer te betreuren dat, direkt
na de oorlog de kerken van grotere for
matie. Hervormd en Gereformeerd, de
samenwerking met de overheidsdiensten
die in de wet zo goed was voorbereid,
zó hebben uitgelegd dat de Gemeente,
Stadhuis of Soc. dienst, hoe ze ook he
ten mogen, de voorkeur kreeg om met
geid voor de dag te komen. Er is een
grote ontrouw van de kerken openbaar
gekomen en die lijn wordt nu doorge
trokken. Men zegt eenvoudig dat wan
neer iemand behoeftig is, dat de schuld
van de maatschappij is en dus de over-
VERVOLGVERHAAL
Hij meende, dat hij naar Nieuwmaar
moest gaan, mede met het oog op de
toekomst zijner kinderen en hij deelde
mede dat hij ro.et vrijmoedigheid de
roeping zou opvolgen.
En daar het najaar voor de deur stond
Was het spoedig uitgemaakt dat het ver
trek van het domineesgezin niet lang
op zich zou laten wachten.
Zo werden geleidelijk de banden los
gemaakt.
Vier dagen vóór het vertrek werden
ae Van Marmelsteyns bezocht.
i,Je moet, als het voorjaar is, eens
een paar weken bij ons in Nieuwmaar
komen", zei mevrouw Verburg hartelijk
tot Riek. „De boslucht zal je goed doen.
^K maak me bezorgd over je. Je ziet er
Verzilvering vakantiebonnen
Zomer^erzilveringr 1963.
Het bestuur van het Vacantiefonds
voor de landbouw deelt mede, dat voor
de te houden zomerverzilvering alle nog
in bezit zijnde en/of nog te ontvangen
vakantiebonnen van het boekjaar 1962-
1963 (kenbaar aan de opdruk Geldig tot
en met 30 april 1963") dienen te worden
ingeleverd in de periode van vrijdag 10
tot en met zaterdag 18 mei a.s. Dit is
dus de laatste gelegenheid om bonnen
van het boekjaar 1962-1963 in te leveren
De uitbetaling van de voor de inge
leverde bonnen verschuldigde gelden zal
plaatsvinden in de periode van vrijdag
21 tot en met zaterdag 29 juni d.a.v.
De chequebonnen, die door het vakan
tiefonds voor de landbouw zijn uitge
reikt aan arbeiders, die wegens her
halingsoefeningen in militaire dienst
zijn geweest, kunnen tegelijk met de
vakantiebonnen worden ingeleverd. De
ze chequebonnen zullen alleen dan wor
den verzilverd, indien men zich op vol
doende wijze kan legimiteren. V/ordt
een chequebon ten behoeve van een an
der aangeboden, dan zal een machti
ging moeten worden overgelegd, waar
uit blijkt, dat men bevoegd is de cheque
bon te laten verzilveren.
Het inleveren van bonnen kan uit
sluitend geschieden bij een plaatselijke
penningmeester van één der navolgen
de bonden:
Algemene Nederlandse Agrarische Be-
drgfsbond;
Nederlandse Christelijke Agrarische Be
drij ïsbond;
zo smalletjes uit. En die hoest is ook
niet goed."
Riek glimlachte flauwtjes.
„'t Zal wel overgaan", meende zij,
mat, „Ik kan Harm toch niet alleen la
ten?"
„O, ja, dat kan best," haastte deze
zich te zeggen. „De idee van mevrouw
is nog niet zo kwaad. Het zal je goed
doen, Riek."
„Wij zullen voorlopig aannemen dat je
komt", merkte m.evrouw op. „U dringt
er nog maar eens op aan, meneer Van
Marmelsteyn!"
Harm keek naar Riek.
Ja, het was waar. Zij was bleek en
ingevallen. En wat mat. Zou het komen
van dit afscheid? Zij hield zoveel van
mevrouw Verburg!
Dat was het toch niet alleen. Zou zij
soms lijden onder Weyland? Die ge
dachte liet hem niet los. Zij deed hem
pijn. En hij nam zich voor, zo min mo
gelijk met haar er over te spreken. Op
den duur zou het dan wel beter worden.
Aan de avond van die dag was Harm,
uit ergernis zijn voornemen al weer ver
geten.
„Dat is ook zijn taktiek", zei hij, op
het „Nieuwsblad" wijzend.
„Wat is er, Harm?" vroeg Riek.
„Och, die Weyland", antwoordde hij
op schampere toon. „Nu is er weer de
sociëteit „Concordia" opgericht. Hij is
Vraag inlichtingen bij uw
Nederlandse Katholieke Landarbeiders-
bond „St. Deusdedit".
De penningmeester, bij wie men zijn
bonnen heeft ingeleverd, zorgt t.z.t.
eveneens voor de uitbetaling van de
verschuldigde gelden.
Vakantiebonnen, welke niet zijn ge
plakt in de daarvoor bestemde opplak-
boekjes van het Vacantiefonds voor de
Landbouw, kunnen niet worden aange
nomen. Bedoelde boekjes zijn verkrijg
baar bij de plaatselijke penningmeesters
van vorengenoemde bonden.
--------O--------
Verg-oeding niet-gebruikte vakantie
bonnen boekjaar 1962-1963
Zoals elders reeds werd gepubliceerd
vangt per 1 mei 1963 een nieuw boek
jaar aan van het Vacantiefonds voor de
Landbouw. Dit betekent tevens, dat met
ingang van het boekjaar 1962-1963 meer
aan de in hun dienst zijnde losse ar
beiders mogen worden verstrekt.
Werkgevers, die alsdan nog bonnen
van het boekjaar 1962-1963 (geldig tot
en met 30 april 1963) in hun bezit heb
ben, kunnen deze in de periode van 1
mei tot en met 31 juli 1963 ter terugbe
taling van de tegenwaarde daarvan toe
zenden aan het Vacantiefonds voor de
Landbouw, Buitenrustweg 3 te 's Gra-
venhage.
De betaling c.q. overschrijving van de
voor de ingeleverde bonnen verschul
digde gelden vindt om administratieve
redenen plaats na afsluiting van de in
leveringstermijn, dit is dus na 31 juli.
Om redenen van praktische aard is de
mogelijkheid tot omruiling van vakan
tiebonnen komen te vervallen.
er voorzitter van geworden. Hij dringt
zich overal op. Van hoeveel verenigin
gen zou hij nu al bestuurslid zijn? Hij
doet het allemaal om bij de mensen
een wit voetje te halen en zo klanten te
winnen".
„Je kunt er weinig aan doen. Harm."
„Je kunt er weinig aan doen", her
haalde hij, heftig wordend. „Natuurlijk
kan ik er niets aan doen. Maar het is
toch vervelend. Je beste klanten zie je
weggaan. En dan praat je van: berusten
berusten. Of dat zo eenvoudig is!"
„Harm," zei ze smartelijk, ,,wat doe
je nu? Wat is dat voor taal?"
Opeens herinnerde hij zich zijn voor
nemen van die middag.
„Vergeef me. Riek. Ik liet me even
gaan. Het was niet goed."
„Neen, dat was het zeker niet", merk
te zij op, op stellige toon. „Dat lijkt veel
op opstand tegen 's Heren leiding in ons
leven!"
Harm was beschaamd.
Vroeger was Riek erg gesloten ge
weest over haar innerlijk leven. In de
laatste tijd was dat veranderd. Meer
malen had zij hem met een enkel woord
terechtgewezen. Eerst schuchter, als
vreesde zij hem te mishagen. Spoedig
beslister. En Harm had ook opgemerkt
dat zij' heel vaak uit de eenzaamheid
kwam. Hij was er zeker van, dat zij
dan gebeden had.
En dan betrapte hij er zich op, dat hij
dat veel minder ging doen.
Amerika-Rusland
Enige tijd geleden hebben de Verenig
de Staten voorgesteld, een directe tele
foonverbinding tot stand te brengen
tussen het Witte Huis en het Kremlin.
De bedoeling van dit voorstel was, in
een tijd van internationale spanning
of dreigend oorlogsgevaar, de moge
lijkheid te scheppen dat president Ken
nedy en premier Chroestsjow een per
soonlijk gesprek met elkaar zouden
kunnen voeren. Nu hebben de Russen
op de ontwapeningsconferentie in Ge
neve medegedeeld dat ze met het Ame
rikaanse voorstel kunnen instemmen.
Volgens waarnemers is deze overeen
komst tussen Oost en West het eerste
positieve resultaat na dertien maanden
onderhandelen.
Over de uitvoering van het plan is
echter nog geen eenstemmigheid. De
Verenigde Staten geven de voorkeur
aan een telex boven een telefoon, dit
om vertaalmoeilijkheden te voorkomen,
evenals het gevaar van misverstanden.
En dan zou Amerika liever een verbin
ding zien tussen de militaire hoofd
kwartieren dan tussen de woningen van
de beide staatshoofden.
Hoe simpel het besluit tot aanleg
van een telefoon- of telexlijn ook mag
zijn, de betekenis mag niet worden on
derschat. Blijkbaar is er Rusland zo
wel als Amerika alles aan gelegen, een
afschuwelijke derde wereldoorlog te
voorkomen. Op zichzelf is dat een ze
kere geruststelling, te weten dat nóch
Oost nóch West opzettelijk een oorlog
zullen beginnen. Er bestaat echter nog
een oorlogsgevaar, dat vroeger onbe
kend was, namelijk de vergissing. Stel
dat in de Verenigde Staten een raket
wordt afgevuurd, bij ongeluk op de
Sowjet-Unie gericht. Voordat deze ra
ket zijn doel bereikt heeft, is men daar
van in Rusland op de hoogte en is de
kettingreactie in werking getreden. Dat
is een kwestie van minuten, waarbij
van oorlog tussen de regeringen of
ovei'handigen van nota's geen sprake
meer kan zijn. Op deze manier zou
door een technisclie fout, de grootst mo
gelijke ellende over de wereld kunnen
komen.
De enige kans om de vergissing on
gedaan te maken is het persoonlijk con
tact tussen de staatshoofden. In het bo
ven genoemde geval zou Kennedy ter
stond naar de telefoon kunnen grijpen
om Chroestsjow de verzekering te ge
ven, dat er IdIj ongeluk iets mis is ge
gaan en dat het niet als een oorlogsdaad
moet worden beschouwd. De reactie zou
dan achterwege blijven en de vrede was
niet verstoord.
Dit volkomen theoretische geval be
wijst intussen dat we voortdurend on
der een enorme oorlogsdreiging leven.
Dat in het uiterste geval een telefoon
tje de enige methode is om het gevaar
af te wenden, zou lachwekkend zijn, als
het niet zo ernstig was
Er is echter nog iets dat we niet uit
het oog mogen verliezen. De directe lijn
Washington-Moskou is een novum in
de diplomatie. Waarom zouden Chroest-
sjouw en Kennedy alleen eikaars num
mer draaien in geval van nood?
Waarom zouden ze andere politieke
vraagstukken óók niet telefonisch af
handelen?
Dat heeft het voordeel dat in een
persoonlijk gesprek de scherpe kantjes
eraf gaan en dat er geen leger jour
nalisten gereed staat om de besprekin
gen wereldkundig te maken. Als hier
van inderdaad gebruik zou worden ge
maakt, dan moet de pers zich maar
verzoenen met de gedachte dat bepaal
de zaken haar zullen ontgaan. Als de
vrede ermee gediend wordt, is dat offer
niet te groot.
Argentinië
Schreven we de vorige week over de
onbloedige revolutie in Guatemala,
thans is er een tweede land in Latijns
Amerika, waar een rebellie onze aan
dacht vraagt: Argentinië. Twee gene
raals deden een greep naar de macht,
doch ondanks de steun van de marine,
moet de opstand als mislukt worden
beschouwd. In de hoofdstad Buenos
Aires is een capitulatieovereenkomst
getekend tussen de regering en de op
standelingen. Een van de aanstichters
van de opstand is in zijn woning gear
resteerd.
De toestand in Argentinië was de
laatste tijd nogal verward. In juni wor
den er verkiezingen gehouden en men
vreest dat de aanhang van de in 1955
verdreven dictator Péron sterk is toe
genomen. Het ingrijpen van de gene
raals moet verklaard worden uit angst
voor een herleving van het peronisme.
Ze wilden door een staatsgreep de op
handen zijnde verkiezingen boycotten.
Nu hun actie is mislukt, zullen de pe
ronisten er wellicht juist munt uit
slaan. Naar verluidt zou ongeveer één
derde van de Argentijnse bevolking
meer of minder openlijk sympathiseren
met de voormalige leider. Een zo gro
te bevolkingsgroep laat zich nu een
maal niet straffeloos uitschakelen.
Hoofdstuk VI
Een flinke vrouw
Na een verblijf van enige weken
keerde Riek van Nieuwmaar naar Drie
wouden terug.
Harm had weten door te zetten, dat
zij er heenging. Eerst had Riek er niet
van willen horen. Het was een winter
geweest van zo nu en dan ziek-zijn. Dat
had geld gekost aan dokter en apothe
ker en voor meer hulp in de huishou
ding. En zij voelde zich doorlopend moe.
Tenslotte had zij ingezien, dat het voor
haar geschokte gezondheid goed zou zijn
en was zij gegaan.
Met blijdschap bemerkte Harm, dat
zij er veel beter uitzag.
Riek verklaarde dan ook, dat het
verblijf bij de Verburgs te Nieuwmaar
haar goed gedaan had. Moeilijk kon zij
onder woorden brengen, dat haar be
zoek daar haar meer geestelijk dan
lichamelijk had verkwikt, al voelde zij
zich aardig wel.
„Is hier iets bizonders. Harm?" vroeg
zij.
„Neen", antwoordde hij. „Het oude
gangetje, 't Wordt wat drukker."
„Gelukkig", meende zij, uit de grond
van haar hart. De winter was ongekend
slap geweest. „Ik verdien het zout in
de aardappels niet", had Harm vaak ge
zegd. „We teren in". Nu had hij zijn
hoop op het voorjaar gesteld. Die hoop
scheen niet te beschamen.
In het laatst verschenen Driemaande
lijks bericht voor de Deltawerken, dat
er uiterlijk en ook van binnen weer
zeer verzorgd uitziet, worden ons ook
nu weer vele belangrijke mededelingen
gedaan betreffende de werkzaamhe
den over de laatste drie maanden.
Van alle v/erken worden in een
samenvatting de voornaamste gegevens
bekend gemaakt en verlucht met foto's.
Over de bouw van de uitwaterings-
sluizen in het Haringvliet wordt gemeld,
dat, nu de machinekamers ten behoeve
van de bewegingsmechanisme van de
schuiven op het zuidelijk landhoofd en
op pijler 16 zijn voltooid, de uiteinde
lijke vorm van het bouwwerk zich be
gint af te tekenen. Ondanks de vorst en
de stagnatie die daardoor is ontstaan in
de maand december zijn thans in totaal
tien nablaliggers gereedgekomen. Van
het noordelijk landhoofd werd de zee
zijde van het middengedeelte tot 10.50
m N.A.P. afgebouwd, terwijl goede
voortgang werd gemaakt met de bouw
van de vleugelwand aan de riviei'zijde.
In het centrale bedieningsgebouw werd
begonnen met het monteren van de lift-
constructie, het aanbrengen van de ver
warmingsinstallatie en meer andere
voorzieningen. In deze periode (1 okt.
1962 tot 1 jan. 1963) werd 17879 m'' beton
gestort, waarvan 6955 m-' voor de na
blaliggers.
De schutsluis
Voor de bouw van de schutsluis,
eveneens in het Haringvliet, werd van
de 28750 meter te verwerken betonpa-
len 23298 m geheid. Het buitenhoofd is
voltooid tot 6.50 m N.A.P.. Er werd
voorts een aanvang gemaakt met het
stellen van de bekistingen en het wa
peningstaai voor de opgaande wanden
van het tussen- en het binnenlioofd.
Van de zeven stellen te maken houten
sluisdeuren zijn er vijf voltooid. Het
werk van het eerste gedeelte van de
binnenhaven -werd in de verslagperiode
geheel afgemaakt. Van de steigers voor
de vissersschepen kwain het heiwerk
gereed. Het aftimmeren van de steigers
vorderde goed.
Grevelingendam
Op het eerste gedeelte van de Gre
velingendam werd op de kruin van het
damvak een kleibekleding aangebracht,
terwijl de toekomstige parallelweg, die
tijdens de uitvoering als werkweg dienst
deed, gereed kwam. Op 29 november
werd dit gedeelte van de Grevelingen
dam voor de eerste keer opgeleverd.
Van het damgedeelte tegen de Flakkee-
se oever kwam men met het opspuiten
van het zandlichaam gereed. Stortsteen
-asfalt werd aangebracht en aan de
westzijde op de glooiing een asfaltbe-
tonbelileding tot 3 m N.A.P. Voor de
afsluiting van de Noordelijke geul zijn
de eerste storten voor de funderings
constructie van de kabelbaan verriclit.
De kabel zal worden bevestigd aan een
drietal stalen pijlers; deze werden alle
geplaatst. De montage van de midden-
„'t Is bij lange niet als andere jaren"
voegde hij er haastig bij.
„Die tijd komt niet weer terug. Harm"
En zij praatte druk over Nieuwmaar.
Ze raalcten daar al aardig thuis. Wat
een mooie pastorie was er! En hoe heer
lijk lag het dorp midden in de bossen!
Zij moesten eens gauw met hun beiden
komen, hadden ze gezegd.
„Welja," lachte Harm, „waarom zou
den wij dat niet?" Het kon er nog wel
af! Wat hadden zulke mensen toch wei
nig begrip van zaken doen! Zij konden
blijkbaar niet begrijpen dat een zaak,
die minder goed gaat terwijl de lasten
dezelfde blijven, bezuinigen moet. Dan
kunnen man en vrouw geen snoepreisjes
gaan maken!
Bevalt de nieuwe dominé goed?"
vroeg Riek, zijn gedachtengang afbre
kend.
Het was haar, of zij maanden weg ge
weest was en het waren slechts drie
weken. Zij was blij, dat zij weer naast
haar man liep in Driewouden. En zij
praatte aldoor, niet bemerkend dat
Harm minstens de helft niet hoorde.
Deze vraag verstond hij.
,,'t Is of je jaren weg geweest bent.
Riek! Dacht je, dat de dominee in drie
weken veranderde?"
„Laat me maar wat praten. Harm. Ik
ben zo blij dat ik terug ben. 'k Vond het
niets zonder jou."
Het werd hem warm om het hart.
„Waren ze niet hartelijk?" vroeg hij.
pijler geschiedde op het werkterrein na
bij de noordoostelijke werkhaven.
Vervolgens werd de pijler in zijn ge
heel door bakken opgenomen en op een
fundering van vier eenheidscaissons ge
plaatst, in het midden van de noorde
lijke geul. De montage van de staalcon
structie voor de kabelbaan vindt regel
matig voortgang.
Ook de bouw van de schutsluis maak
te goede vorderingen. Het hoofdwerk
v/erd opgeleverd, tervirijl de montage
van de bewegingswerken voor de sluis
deuren in uitvoering is.
Schutsluizen in het Volkerak
Nu het niveau van het diepe grond
water in de bouwput voor de schut
sluizen in de Volkerakdam afgemalen is
tot ongeveer 11 a 21 meter beneden N.
A.P. is het mogelijk alle werkzaamhe
den ten behoeve van de sluizen in den
droge uit te voeren. Om deze grondwa
terstand te handhaven zijn momenteel
32 pompbronnen in bedrijf. Er wordt ge
loosd door middel van twee afvoerlei-
dingen in het Volkerak.
De slechte weersomstandigheden en
het zeer moeilijk bereikbaar zijn van
de stortplaatsen maakten dat de verder
ontgraving van de bouwput in begin no
vember slechts langzaam vorderde. Me
dio november werd een begin gemaakt
met het storten van een werkvloer voor
de sluizen.
naar
Telefoon 2458 Middelharnis
De veerdiensten Ooltgensplaat-Din-
telsas en Den Bommel-Numansdorp zul
len op 2e paasdag worden uitgevoerd als
op werkdagen. Zondag (Ie paasdag)
geen dienst.
Bij de R.T.M, wordt op 2e Paasdag
op Flakkee, Schouwen en Duiveland en
Voorne en Putten de dienst uitgevoerd
als op zondagen. De Hoekse Waard als
op zaterdagen. Het veer Zijpe-Anna-
Jacoba Polder vaart van v.m. 7.30 uur
af, als op werkdagen. Veer Middelhar-
nis-HelevoetsIuis dienst als op zondagen
en enkele toegevoegde vaarten. Veer
Numansdorp-haven-Willemstad, dienst
als op werkdagen. Voor het veer Zijpe
Numansdorp-liaven geldt een bijzondere
regeling. Men raadplege daarvoor de
dienstregeling en voorts is het nodig
voor alle diensten de dienstregeling te
gebruiken, daar hierin voor deze dag
vele bepalingen zijn opgenomen.
„O, ja, net als vroeger, 'k Heb er veel
genoten. Toch is hét thuis het best. Ik
dacht er vaak aan, dat jij hier in zor
gen zat en ik een lui leventje leidde."
„Dat had je niet moeten doen", zei hij,
met een licht verwijt in zijn stem.
„Ik kon niet anders, Harm. Dat moet
je me niet kwalijk nemen."
Harm zei er niets op. Hij had er voor
gevreesd, dat Riek de zaak niet verge
ten zou. Zij leefde er zo in, altijd al.
Sinds Weyland gekomen was, was dat
nog veel meer geworden. O, als hij zijn
vrouw niet had.
„Voel je je werkelijk goed, vrouwtje?"
vroeg hij 's avonds, toen zij thee dron
ken.
„Het gaat best", antwoordde Riek op
gewekt. Vertel me eens wat. Er zit iets.
Ik zie het aan je"
„Laat ons niet direct zaken gaan be
spreken," weerde hij af. „Daar is het
morgen tijd genoeg voor."
„Neen, zeg dat niet. In je brieven ver
telde je ook niets, 'k Heb er om zitten
huilen."
„Waarover?" vroeg hij verschrikt.
„'t Was, of je me niet meer in de zaak
wilde kennen. Geen woord er over."
„'k Wilde je de zaak doen vergeten,
kind, voor die paar weken, 't Was tot
je bestwil."
(Wordt vervolgd)
