De Hervormde Synode over de kernwapens Beeldliouwltuns in de sneeuw Verdrag Frans-Duitse samenwerking getekend F^CKORTENIGsZOON en handen ruw? JPOROL Meditatie BERNARDitZN. Vrijdag 25 januari 1963 No. 3158 Chr. SÏREËKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN De overwinning van Hem, die steri(er is BUITENLAND Voor platen en platenspelers Fruitmanden en Fruitbalties »^De ^ruitcentrais" 35e jaargang PRINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS Redactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdijk Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 167930 Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond ABONNEMENTSPRIJS 2,15 PER KWARTAAL ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm. Bij contract speciaal tarief. We willen nu in een slotartikel over dit onderwerp allereerst de mening van de regering naar voren brengen over hot standpunt van de synode, voorzover dit na liet betoog van staatssecretaris Calmeijer nog nodig is. Bij de behande ling van de Rijksbegroting 1963 de algemene beschouwingen in de Eer ste Kamer heeft de fractieleider, tevens voorzitter van de A.R. partij Dr. Berg huis, over deze materie uitvoerig ge sproken. Hij begon met erop te wijzen, dat er al voor de oorlog pacifisten wa ren en dat, indien de regeringen van toen hadden gedaan wat de eenzijdige ontwapenaars verlangden, wij nu men selijkerwijs gesproken onder een nazi regime zouden zitten. Na de oorlog kwam het pacifisme als politiek ver schijnsel zich echter weer presenteren, het eerst in West-Duitsland en speciaal onder invloed van bepaalde theolo gische opvattingen (bedoeld is het bar- thianisme, Red.) In ons land kwam de laatste jaren de P.S.P. op en nu ver scheen nogal onverhoeds het rapport van de Generale Synode der Ned. Herv. Kerk, dat eenzijdige ontwapening pre dikt, althans in feite. Dit vond dr. B. een zeer ernstige zaak, omdat zij de fundamenten van staat en staatkunde raakt. Spreker behoort wel niet tot de Herv. Kerk, maar de synode richt zich ver buiten de grenzen der kerk op het terrein van de concrete politiek en daarom mag ieder zich met dit rap port bezighouden. Hij ziet het stand punt der synode zo: zij bepleit als zo danig geen pacifisme en ook geen een zijdige ontwapening, zij bepleit zelfs versterking van de conventionele bewa pening, maar in feite predikt ze wel een eenzijdige ontwapening. Ze volstaat niet met de regeringen te waarschuwen voor de ontzaglijke gevaren van een atoomoorlog, zij gaat verder en zegt „neen zonder ja's" tegen het atoomwa pen als zodanig. Zij bedoelt, dat ook de Nederlandse Regering dat zal moeten uitspreken en dat ook Amerika dat zal moeten doen. Ze vraagt dit van rege ringen, die recht en vrijheid willen be schermen, terwijl ze weet, dat andere machten, die recht en vrijheid belagen, de atoomwapens blijven behouden. In feite is dit dus niets anders dan een pleit voor eenzijdige ontwapening. Het is irreëel, wanneer het rapport er van uitgaat, dat met een versterkte con ventionele bewapening tegenweer kan worden geboden tegen een vijand, die met atoomwapens is uitgerust. Het ver sterken van de conventionele bewape ning is goed ten einde de drempel voor het gevaar van een atoomoorlog te ver hogen, maar dat heeft alleen zin als de vrije wereld ook over het atoomwapen beschikt. Spreker wil niet zwart-wit spreken over de verhouding Oost-West en ook niet over het atoomwapen, maar uiteindelijk moet er toch gesproken worden en speciaal zeer duidelijk door de overheid. Zij zal geen ja willen zeg gen tegen het atoomwapen, maar in- de gegeven omstandigheden mag ze ook geen neen zeggen. Daarom moet ze te gen het „neen zonder ja's" van de syno de neen zeggen en wel in alle duidelijk heid opdat daaromtrent geen misver standen kunnen ontstaan. Kerken, poli tieke partijen en pacifistische organisa ties kunnen in zekere zin vrijblijvend spreken over de kernbewapening maar de enige die dit niet kan doen, is de overheid, die van Godswege omtrent deze dingen de directe en volle verant woordelijkheid heeft gekregen. Spreker vroeg zich daarom in alle ernst af of het geoorloofd is, dat de kerk aan de overheid de middelen wil ontnemen, die zij nodig heeft om in de gegeven omstandiglieden haar verant woordelijkheid te kunnen dragen in de ze aardse bedeling. Kan en mag een kerk, in vrijheid levende onder een overheidsbestel, dat haar wil bescher men, tegen die eigen overheid zeggen: leg uw zwaard neer, omdat het te scherp is geworden ,met als consequen tie: geef vrij spel aan het onrecht, dat ditzelfde zwaard hanteert? En dr. B. eindigde met de vraag: kan een zich van haar verantwoordelijkheid bewuste overheid wel iets anders doen dan het rapport naast zich neerleggen? De minister-president prof. De Quay heeft hierop het volgende geantwoord: De regering is het met dr. Berghuis' conclusie eens. Zij juicht het toe, dat èn de synode èn de P.v.d.A. in haar rap- Port „In dienst van de vrede" dit vraag stuk aan de orde hebben gesteld en zij kan ook bij afwijkend standpunt, hun bezorgdheid inzake de atoomwapens ten volle delen. Maar Nederland is lid van' de N.A.V.O. en streeft naar versterking van die organisatie. De regering is krachtens dit lidmaatschap van oordeel dat het gebruik van atoomwapens on der bepaalde verhoudingen een onver- niijdelijke noodzaak kan zijn en dat zij daaraan alle mogelijke medewerking zal hebben te geven. De overwegingen, die tot dit standpunt leiden, zijn de vol- fiende: Tegenover een numeriek aanzienlijk Wannear een sterk gewapende zijn hof bewaart, zo is al wat hij heeft in vrede, maar als één daarover komt, die sterker is dan hij, en hem overwint, die neemt zijn gehele wa penrusting, waar hij op vertrouwde en deelt zijn roof uit. (Luc. 11 21, 22) II Zoals Hij Zijn macht betoonde aan deze bezetene, zo betoont Christus nog Zijn macht, wanneer Hij een dode zon daar tot het leven brengt en verlost uit de greep des duivels. Wat geschiedt er dan wanneer dat mag plaats vinden? Is het niet zoals met deze man? Hij wordt 'horende, ziende en gaat dan spreken. Dat oor was immer gesloten voor het Woord Gods. Een mens kan soms jaren in de kerk gezeten hebben en toch nooit iets hebben gehoord. Het gaat hem alles voorbij. Maar als Chris tus er aan te pas komt dan gaat hij horen. Dan verstaat 'hij, wat God door Zijn getuigenis tot ons te zeggen lieeft. Is het niet wonderlijk, wanneer de mens gaat 'horen de woorden Gods? Wanneer dat, dat hem. altijd voorbijging nu een levend woord voor hem wordt. De leugens van de Satan, die immers de mens in een vaste gerustheid hield, worden dan ook leugens voor hem en de waarheid Gods wordt dan ook waarheid voor Hem. Dan wordt de ware onrust geboren en kan de mens niet langer ge rust daarheen leven. Dan worden de worstelingen in zijn hart geboren, wor stelingen, die in deze ene vraag hun zin vinden: Hoe word ik rechtvaardig voor God. De mens gaat ook zien. Hij ziet zich omringd door Gods goedertie renheden. De lankmoedigheid Gods merkt hij overal in op. Hij ziet hoe de goedertierenheden des Heeren roemen tegenover een welverdiend oordeel. Hij schaamt zich, dat hij het niet eerder gezien heeft. Hij ziet ziohzelven zo zwart en onrein; hij ziet het gruwelijke van de zonde en het onreine karakter van alles, dat tegenover God staat. Hij gaat ook spreken. Wat spreekt 'hij dan? Hij gaat goed van God spreken en slecht van de mens. Hij gaat God recht vaardigen én zichzelf beschuldigen. An dere woorden, dan er ooit uit zijn mond voortkwamen, komen nu van hem voort. Voorheen wist hij niet anders dan ijdel te spreken en zouteloze ge sprekken waren zijn vermaak, maar nu zijn 'het andere woorden. Hij zou altijd wel goed van God willen spreken en begeert dat zijn woorden tot de lof van die God zijn. Die nog nooit geen kwaad aan hem gedaan heeft. De sterkere Ireeft hem overwonnen. Want zou 'het niet een vrucht van Jezus verlossing zijn, dat zulke wonderen ge schieden. Gewis Jezus heeft een wonder van almacht verheerlijkt. Ach, neen, met zoveel vrijmoedigheid kan zulkéén dat niet aanstonds zeggen. Want de dui vel geeft zijn prooi niet zo licht op. Al is het dat hij voor Jezus 'het veld moest ruimen, hij zal toch proberen het ver loren terrein weer te 'heroveren om er zijn vlag te planten. De strijd om de stad der ziel is eerst recht begonnen. Nu zal men ook leren wat strijd is. De gro te leugenaar zal zeker pogen om met zijn leugenen de waarheid Gods van haar kracht te 'beroven. Die strijd zal doorgaan. Hij gaat nu pas als die grote aanklager optreden. De duivel zal nu ook uw vorig leven tot uw veroordeling u te binnen brengen. Hij heeft het ools: geregistreerd. Uw ijdel spreken, uw verborgen wanbedrijven uw onheilige lusten en juist op d'atgeen, wat ge aleer zo vermakelijk onder zijn heerschappij hebt veri-icht zal liij nu tot uw benau wing in uw herinnering brengen. Hij zal u bij God aanklagen zelfs. Hij wil zijn recht op u laten gelden. En dan betoont hij nogmaals zijn kracht, Vi/ant wat kunt gij tot uw verontschuldiging inbrengen. Moeten ze van binnen de duivel geen gelijk geven. Neen, ge hebt geen weer woord, want uw gerechtigheden zijn ge ne daar zal Gods Geest u wel aan ont dekken. Hoe staat ge daar dan? Ja, uw leven is wel veranderd, maar zult ge niet nog eeuwig zijn prooi zijn, die uw kweller en benauwder is? Hij kent uw zwakheden ook; hij weet ook wat uw liefste zpnden zijn en hij zal daarop werken, opdat hij u ervan over reedde, dat het voor u niet anders dan voor eeuwig verloren zijn kan. Dat het vergeefs op barmhartiglieid te ho pen (en als ge voorheen soms benauwd werd in uw consciëntie heeft u juist met een beroep op Gods barmhartigheid gevleid) is, want dat gij naar Gods recht voor eeuwig verdoemd moet zijn en dat het voor u ijdel is om verlos sing te verwachten. Maar Iiij is en blijft een leugenaar. Zou de sterkere half werk doen? Neen, voorzeker niet. Christus zal de leugens van de hel ont maskeren. Hij zal het verklaren en Zijn Woord verklaart het: Ik heb de pers al leen getreden. Jesaja 63 stelt ons Hem voor als degene. Die zegt: lic ben het, Die in gerechtigheid spreekt en Die machtig is om te verlossen. Heb Ik niet aan 'het hout gehangen? Heb Ik niet om uwentv/il Mijn lichaam in de dood overgegeven? O, Ik ben een verlosser. Die van de schuld en de smet op grond van Mijn voldoening verlossen kan en wil Ja, 'hier ben Ik. Zie Mijn doorboor de handen. Mijn doorboorde zijde. Ik was verlaten opdat gij niet voor al tijd zou verlaten zijn. Ik v/erd gezocht opdat Ik u te hulp kon komen. Ik lieb overwonnen. Ik ben de Sterkere. O, dat ge dan ook in uw sti'ijd (en die blijft voortduren) alleen maar kracht en hulp verwachte van Hem, bij Wie hulp is besteld. Wanhoopt niet aan Jezus' sterkte en gewilligheid om u te ver lossen. Wij zouden voort willen gaan, maar moeten ophouden. Zijt sterk en Hij zal ulieder hart versterken, ja wacht op de Heere. Rotterdam-C Ds. A. Vergunst sterkere, maar zelfs tegenover een nu meriek zwakkere tegenstander, die van zijn kant wel over nucleaire wapens be schikt, is zonder deze geen effectieve verdediging mogelijk. Bovendien zou door een eenzijdige afschaffing niet slechts de „deterrent" (de afschrikking) verloren gaan, maar zou zelfs de aan val van de vijand worden uitgelokt. Zo lang slechts door een machtsevenwicht kan worden voorkomen, dat de oneigen lijke vrede, waaronder wij leven, in een gewapend conflict op grote schaal ontaardt, zolang zal de regering haar medewerking moeten onthouden aan al les, wat tot een aantasting of tot een verbreking van dat evenwicht zou lei den. In feite ziet de regering zich ge steld voor het volgende dilemma: óf het westen plaatst zich door eenzijdige af schaffing van de kernwapens in een po sitie van weerloosheid en van onver mijdelijke capitulatie ten opzichte van elke eis, die van communistische zijde zou worden gesteld, óf zij vermijdt door handhaving van dit wapen de noodzaak van capitulatie, terwijl door de afschrik wekkende werking mogelijk ook het uitbreken van elk groter conflict en met name van een nucleaire oorlog kan worden voorkomen. Gesteld voor de keuze tussen enerzijds de zekerheid tot het vermijden van een dergelijke capi tulatie en anderzijds de mogelijkheid tot het vermijden van een dergelijke capitulatie en het voorkomen van elk gewapend conflict op grote schaal, heeft de regering voor het laatste gekozen. Zij is er zich overigens van bewust, dat bij de huidige situatie in de wereld de wer king van de deterrent in sterke mate afhankelijk is geworden van voldoen de conventionele strijdkrachten. Zij acht het dan ook baar plicht een ade quate inspanning bij de opbouw van de Nederlandse strijdkrachten in stand te houden. Tot zover de discussies in de Eerste Kamer. Onze lezers begrijpen, dat wij gezien hetgeen we schreven over het probleem der atoomwapens en over het rapport, ons geheel kunnen verenigen met het standpunt van de regering en van dr. Berghuis. Ook in de Tweede Kamer is deze kwestie ter sprake ge komen bij de behandeling van de be groting van Buitenlandse Zaken. Daar bij 'bleek, dat alle partijen met uitzon dering van de P.S.P. het volmaakt on eens waren met het standpunt der Her vormde Synode. En de P.S.P. ging er uiteraard ook niet 'helemaal mee ak koord, want die is voor algehele ont wapening en vindt dus, dat dé synode niet ver genoeg gaat. Ook de Hervorm- VOOR BETER jt# 1^^^ NAAR OE MIDD£LHRRN1S-TEL.2328 de Kamerleden dr. Diepenhorst (C.H.) en prof. Patijn (P.v.d.A.) critiseerden het synodale geschrift grondig, zodat ook in dit deel van ons parlement bleek dat men vrijwel unaniem haar defensie filosofie verwerpt. Naar onze mening heeft de synode met de publicatie van dit geschrift een enorme blunder begaan. Het betoog is gekwalificeerd als vaag, tegenstrijdig, onlogisch, ondoordacht en onverant woordelijk. Ze had het beter achterwe ge kunnen laten. We zijn het eens met de uitspraak van Mr. Aantjes, Herv. Kamerlid voor de A.R. partij, die in „Nederlandse Gedachten" schreef, dat dit rapport niet als een uitspraak van de kerk is te besöhouwen, omdat de sy node de kerk niet is. Hij wijst ook op de zonderlinge uitspraak, dat de enige rechtvaardige oorlog volgens de synode thans nog kan zijn een politioneel op treden van de Verenigde Naties! Nu, dat 'blijkt wel in Kongo. De acties van India tegen Goa en van Indonesië tegen Nieuw-Guinea worden ook niet hele maal afgekeurd! Ook hier komt de sy nodale mentaliteit weer om de hoek kijken, evenals in haar afkeuring van het hier in het Westen volgens haar heersende anti-communistencomplex en de eigengereide zelfverzekerdheid t. a.v. de politiek en sociale stelsels van het Westen. En zo is er meer. Mr. Aan tjes wijst er terecht op, dat de synode de systemen van Oost en West niet toetst aan hogere normen, want ze spreekt slechts van belangentegenstel lingen en een wedstrijd tussen verschil lende manieren van leven. De verschil len liggen oneindig dieper. En dit is één van de voornaamste achtergronden van de synodale redeneringen. Alles bijeengenomen moet dus de con clusie luiden, dat de Herv. Synode een onrijp, verward en onaanvaardbaar ge schrift heeft - gepubliceerd en dat ze er beter aan zou doen voortaan maar bij haar kerkelijke zaken te blijven, waar mee ze voorlopig nog genoeg werk zal hebben. -O- In Parijs hebben president de Gaulle en bondskanselier Dr Adenauer dinsdag het verdrag voor Frans-Duitse samen werking ondertekend. Na de ondertekening hebben de beide staatslieden een gezamenlijke verklaring uitgegeven. Op de foto zien we een moment na de plechtige ondertekening van het verdrag. De beide staatslieden omarmen el kaar. Spanningen in het Westen De conferentie te Brussel, waar ge sproken werd over eventuele toetreding van Engeland tot de Europese Econo mische Gemeenschap, is tot eind janu ari verdaagd. Dit als gevolg van de Franse bezwaren tegen het lidmaat schap van Engeland. Niet alleen heeft president De GauUe zich vorige week uitgesproken tegen een multilaterale kernmacht onder auspiciën van de NAVO, maar ook tegen Engelands toe treding tot de E.E.G. Natuurlijk heeft De Gaulle dat niet onomwonden ge zegd, maar wel heeft hij duidelijk laten merken dat hij de tijd nog niet rijp achtte, gezien de economische structuur van Engeland. De Franse afgevaardig de op de conferentie, Couve de Ivïurvil- le, sprait zelfs als zijn mening uit dat de E.E.G. de onderhandelingen met het Verenigd Koninkrijk nu maar moest af breken. Zover is het echter niet geko men. Wel werd de conferentie tijdelijk geschorst. Op 28 januari zal opnieuw worden vergaderd, na de besprekingen tussen De GauUe en bondskanselier Adenauer van West-Duitsland. Deze brengt namelijk op dit ogenblik een bezoek aan Parijs. Voorstanders van Te Ouddorp zagen we twee lervens- grote sneeuwbeelden in de tuin van de heer J. Grinwis aan de Bokweg te Ouddorp. De jongeman Cornelis Grinwis, leerling tekenaar bij de Rijkswaterstaat heeft hier een mooi staaltje van beeldhouwkunst in de sneeuw gegeven. De sneeuwpoppen trokken veel bekijks. Engelands toetreding tot de E.E.G. ho pen vurig dat „de oude" bij De GauUe zal aandringen op wijziging van zijn houding. Over dat laatste moeten we ons geen al te grote illusies maken. In Frankrijk heerste algemeen de verwachting dat Adenauer geen pressie op De GauUe zou uitoefenen. In het begin leek deze verwachting bewaarheid te worden. Adenauer was zó vervuld van de her stelde betrekkingen tussen Frankrijk en Duitsland „na vier eeuwen van vij andschap" dat de belangen van de E.E.G daarbij in het niet schenen te zinken. Achteraf blijkt echter dat hij toch bezig is, z'n best te doen. De GauUe tot een gematigder houding aan te sporen. Hij acht uitstel van de beslissing op zijn plaats en wil de tussentijd gebruiken om een lijst op te stellen van de ge schilpunten, die dan door onderling overleg zouden moeten worden opge lost. Deze suggestie is over het algemeen beschouwd als een compromisvoorstel. De grijze bondskanselier had overi gens alle lof voor De GauUe, die hij zag als een man „die zin voor geschiedenis heeft en zeer ver vooruit ziet." Dat laat ste is het nu juist waaraan in West- Europa wordt getwijfeld. Er is niemand die waai-dering heeft voor het Franse standpunt, er is zelfs niemand die er begrip voor heeft. Men is alleen maar geïrriteerr door de stijfhoofdigheid en de arrogantie van de Franse president. Deze koestert nu eenmaal een diep geworteld wantrouwen jegens de Brit ten, die hij als handlangers van Ameri ka ziet, zowel in economische als in po litieke zin. Maar hij vergeet daarbij dat de Fransen allang niet meer de hoofd rol spelen in West-Europa en dat hij met zijn onwerkelijke politiek de een heid van West-Europa geducht in ge vaar brengt. i Ontspanning in het Oosten? Terv/ijl de ijzige koude, afkomstig uit Rusland, Europa in z'n greep houdt, j lijkt het wel of Chroestsjow de poli- j tieke temperatuur enigszins wil doen stijgen. In een brief aan de Amerikaan- se president Kennedy liet hij weten dat de Sowjet-Unie akkoord wil gaan met enige inspectie op de kernproeven, bij- voorbeeld tvi/ee of driemaal per jaar. Het gaat hier om inspectie op de onder- j grondse proeven, die door de buiten- landse seismografen niet te onderschei den zijn van aardbevingen. Om deze proeven te kunnen registreren gebruikt men zogenaamde „zwarte dozen", ver zegelde apparaten, waarmee kernexplo sies van aardbevingen kunnen worden onderscheiden. De Russische premier nu zou enkele malen per jaar v/illen toe staan dat Amerika dergelijke zware do zen opstelt in een gebied in de Sowjet- Unie waar veel aardbevingen voorko men. Natuurlijk acht Kennedy een aantal van twee of drie inspecties onvoldoende (hij had voorgesteld acht of tien) maar in elk geval heeft Chroestsjow zijn standpunt van nooit-te~te-nimmer in spectie losgelaten. Dat mag als een winstpunt worden beschouwd. Overigens moeten we ons daar ook weer niet blind op staren, v/ant de communisten hebben met dergelijke stappen altijd hun bedoelingen. In dit MUZIEKHANDEL MIDDELHARNIS Speciaal in het opmaken van B. V. d. VEER Telefoon 2682 Westdijk 36 MIDDELHARNIS <7SC7\CN7>C;55S5^C>C>CX7V5^C>G^C^^ geval is weer gedacht aan een propa gandamiddel. Immers, dezer dagen wor den de officiële onderhandelingen tus sen Oost en West over het stopzetten van de kernproeven weer hervat. Mocht dat hervatte overleg enig resultaat op leveren, dan moet Chroestsjow toch de schijn aannemen dat het initiatief daar toe van hem is uitgegeaan. Dat zal ongetwijfeld zijn prestige in de wereld geen kwaad doen. Of dit inderdaad het motief is dat aan het vriendelijke Rus sische gebaar ten grondslag ligt, kun nen we op dit ogenblik nog niet beoor delen. R-ust in Kongo Troepen van de Verenigde Naties zijn maandag Kolwezi binnengetrokken, het laatste bolwerk van Tsjombé. Er werd geen schot gelost en ook de mijnen van de Union Miniere zijn intact gebleven. Tsjombé was zelf aanwezig om de be volking voor te bereiden op de intocht van de V.N.-troepen. Het schijnt dat, voorlopig althans, de rust in Kongo is teruggekeerd. Er is overleg gevoerd tussen de V.N. en de Katangese president, en Tsjombé schijnt op dit ogenblik wel voor rede vatbaar te zijn. Ook de centrale regering van Kongo lijkt verzoeningsgezind. Adoela, de premier, noemde in een milde bui Tsjombé zelfs zijn vriend. Het kan verkeren! Het optreden van de V.N. troepen is de laatste dagen waardig geweest, al is het niet alléén aan hen te danken dat er in Kolwezi geen bloedbad is aange richt. Een groot staatsman moet eens gezegd hebben: „Een geslaagde operatie heet later altijd heldhaftig, een misluk te wordt achteraf roekeloos genoemd." Rouw in Engeland Temidden van al het rumoer om En- gelangs toetreding tot de E.E.G. zou het bijna niet opgemerkt worden dat in Engeland een groot man in de politiek is heengegaan: Hugh Gaitshell, 56 jaar oud, leider van de Britse Labour partij. Hij was reeds enige tijd ernstig ziek, doch zorgwekkend was zijn toestand niet; een hartaanval heeft het einde versneld. Gaitshell had zich pas laat in de po litiek begeven. In 1945 deed hij zijn intrede in het Lagerhuis. Daarop volg de echter een snelle carrière: in 1946 onderminister, in 1950 kanselier van de schatkist. De politielce nederlaag van de socialisten in 1951 maakte aan deze functie een einde. Toen zijn partij in de oppositie was gegaan, kwam Gaits hell hoe langer hoe meer op de voor grond: in 1955 werd hij de leider van de socialisten als opvolger van Attlee. Deze functie heeft hij tot zijn dood toe bekleed. Ook zonder socialistische sympathieën te koesteren, moet men toegeven dat Gaitshell op nationaal en internationaal vlak een groot man is geweest. Zijn ka rakter dwong bij vriend en vijand res pect af. Zijn capaciteiten hadden hem, volgens waarnemers, in staat gesteld, bij een eventuele overwinning van Labour, premier van Engeland te worden. Het heeft niet zo moeten zijn. Niemand minder dan zijn grote poli tieke tegenstander Churchill noemde de dood van Gaitshell: „een zwaar ver lies voor de gehele natie."

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1963 | | pagina 1