Mist bracht veel ongerief
De historische ttvondmaalS'
M heker van Ylissingen
iHet probleem der
atoomwapens
Goeree-Overflakkee zat in zijn isolement
,iUw eigen nieuwe huis''
Meditatie
pa C KORTEWEG aZOON
BERNARD&ZN.
Use jaargang
Vrijdag 7 december 1962
No. 3146
Chr. SIRÈËKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
en goed te
handen
HAMEA-GELEÜEbüIiD
Alleen 't beste...
goed
genoeg!
Binnenvering
Schuimrubber
Abonneert U op dit blad
Hij hééft verlost, Hif verlost,
Hi| zal verlossen
Kweek
meer rente
van uw geld
NUTSSPAARBANK
MIDDELHARNIS
Slechts enkele veerdiensten uitgevoerd
EXTRACT UIT HET ACTE BOEK
VAN DE ENGELSCHE HERVORMDE
KERK TE VLISSINGEN.
Architect A. Koole voor Chr. Plattelandsvrouwen
Aanleg verbindingsweg
opgedragen
Voor platen en
platenspelers
Vertegenwoordigers
naar begrafenis
Prinses Wilhelmina
Fruitmanden en Fruitbakjes
„^Ds ^ruitcentrale"
PRINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Redactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sommelsdijk
Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 167930
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
d rekent
et een riji;,
nine. Vita-
maar ooi.
Blue Band
itamine-zc.
Band - on
lARNIS
OS
IA
Uit de inhoud van de twee voorgaan
de artikelen kan de conclusie getrokken
worden, dat het in volle omvang uit
breken van een oorlog met kernwapens
tussen Oost en West praktisch het einde
zal betekenen van de beschaafde we
reld Tot dusver was het nog mogelijk
na elke oorlog tot herstel van de sa
menleving te komen. De laatste wereld
oorlog met al zijn vernielingen en ver
schrikkingen zijn we zelfs in snel tem
po op wonderbaarlijke wijze te boven
gekomen. Maar dit zal bij een totale
kernoorlog niet meer mogelijk zijn. Prof.
Röhling heeft de waarschijnlijkheid ge
opperd van een toekomstbeeld, waarin
door zulk een oorlog de blanke, christe
lijke beschaving totaal is ondergegaan,
en de gekleurde, doch biologisch ook ge
teisterde mensheid in Azië en Afrika
dan wellicht weer een nieuwe wereld
zou moeten opbouwen. In elk geval
kunnen we het erover eens zijn en
dat geldt zowel voor pacifisten als niet
pacifisten dat door de kernwapens
het oorlogsprobleem sinistere afmetin-
geftiheeft aangenomen en dat hun toe
passing zal leiden tot een wereldcatas
trofe van apocalyptische allure.
Het is dus geen wonder, dat thans
staatslieden, politici, geleerden, filoso
fen, theologen en ook militairen zich
ernstig bezighouden met dit probleem.
In theorie is de oplossing ervan heel
eenvoudig: laten de grote mogendheden
de kernwapens afschaffen en afspreken
zich te beperken tot de conventionele
oorlogvoering. Dit is echter praktisch
ruw of schraal
ig de
ad ïitrekt,
ijgbaar bi)'^
Oranje'"
rancier.
nimmer te realiseren. Het atoomgevaar
is thans alleen acuut door de fundamen
tele tegenstelling tussen de communis
tische en de vrije wereld, in feite door
de permanente dreiging van een com
munistische wereldoverheersing. Indien
dit gevaar wegviel, ware er momenteel
geen kans op een kernoorlog, want het
staat absoluut vast, dat het Westen
nimmer zijn toevlucht zal nemen tot het
gebruik van atoombomm.en als zijn ge
hele bestaan niet op het spel staat.
Daartegenover is de communistische
mentaliteit zo, dat de rode leidslieden
van hun kant, wanneer zij het mono
poli ervan zouden hebben, geen secon
de zouden aarzelen van deze gunstige
positie gebruik te maken om het door
hen zo gehate en gevreesde Westen in
één slag definitief uit te schakelen. Zij
zouden en zullen nimmer bereid zijn de
kernwapens vrijwillig op te geven en
alle onderhandelingen over ontwape
ning in Geneve zijn dan ook o.i. tot vol
slagen mislukking gedoemd. Zelfs al zou
men erin slagen tot een zeker vergelijk
te komen met of zonder wederzijdse in
ternationale controle op de naleving er
van, dan is het nog zeer de vraag of
men achter het IJzeren Gordijn er zich
in feite aan zou houden. Het wantrou
wen is wederzijds zo groot, dat men zich
daarvan geen illusies moet maken. De
kernwapens zijn er nu eentaaal en daar
om zal in een wereldsituatie als we nu
hebben en in een soortgelijke in de toe
komst met eventueel andere grootmach
ten men denke aan Rood-China
geen enkele staat afstand doen van de
mogelijkheid zich met deze wapens
staande.te houden.
Er is bovendien nog een ander be
zwaar tegen afschaffing van de kern
wapens gesteld, dat de Sovj et-Unie et-
toe bereid zou zijn en deugdelijke con
trole mogelijk ware, dan zouden beide
machtsblokken moeten terugvallen op
de conventionele wapens. IVIaar dan zou
het^ militaire evenwicht tussen beide
radicaal verbroken zijn. Het westen kan
de atoomwapens niet missen, alleen
reeds vanwege het feit, dat zijn conven
tionele bewapening en mankracht verre
beneden die van de Sovj et-Unie en
Rood-China liggen. De dictatoriaal ge
regeerde staten beschikken over een on
uitputtelijke mensenmateriaal. In hun
volledig gedirigeerde econom.ie kunnen
ze hun bewapeningsindustrie tot onge
kende hoogte opvoeren zonder zich te
storen aan de gevolgen ervan voor de
welvaart van hun volken. In Rusland b.
V. kon de levensstandaard al veel hoger
zijn dan nu, als niet een abnormaal hoog
percentage van het nationaal inkomen
Werd besteed voor de defensie, die voor
dat land tevens agressie inhoudt. Zij,
die voorstellen tot de conventionele wa-
Pens terug te keren met uitsluiting van
de kernwapens, zoals b.v. de Generale
Synode van de Hervormde Kerk doet,
vergeten dat het Westen dan ogenblik
kelijk in de minderheid is. Thans is het
zo, dat in de nog „koude" oorlog te
genover meer dan 200 Russische divisies
slechts nog geen 20 Westerse staan! In
de Sovj et-Unie is een diensttijd van 2
a 3 jaar. Die zou dus in het Westen ook
drastisch verlengd moeten worden en
We weten, hoe moeilijk het al is de hui
dige te handhaven. Het defensiebudget,
"at nu in Nederland reeds 2Vi miljard
uiden per jaar bedraagt, zou nog zeer
Veel hoger moeten komen te liggen. Bo
vendien waren er bij zulk een grote uit
leiding van Tiet aantal divisies, luch-
niachtsquadrons, tankafdelingen etc.
ontzaglijk grote aantallen vrijwilligers
^n heroepspersoneel nodig, zonder wel-
een moderne krijgsmacht niet meer
Kan bestaan. De conventionele strijd-
HAZET FABRIEKEN ZEVENBERGEN
macht zou immers zo sterk moeten zijn,
dat ze een voldoende afschrikking
vormde tegenover de huidige Rode
strijdkrachten, eventueel bij een een
zijdige verbreking van een gesloten
kernwapen-akkoord nog versterkt met
nucleaire wapens. Ieder begrijpt, dat dit
alleen reeds om praktische redenen on-
m.ogelijk is. Zulk een bewapening zou
zulke zware financiële en economische
lasten op de Westerse volken leggen,
dat de welvaart er ernstig door zou wor
den aangetast. Een verhoging van de
defensiekosten b.v. van 20 "k der to
tale rijksbegroting (zoals nu) tot 40 "/o
is politiek niet haalbaar. Dat neemt het
volk niet. Dat offer brengt men niet.
Het zou ook inderdaad een structurele
aantasting betekenen van onze hele eco
nomie en het daarop gebouwde wel
vaartspeil. We zouden in een soort oor
logseconomie moeten gaan leven met
een sterke beperking der consumptieve
uitgaven. Dat moeten de Russen nemen,
of ze willen of niet, maar in democra
tische, hoog gecultiveerde landen is dit
niet doorvoerbaar in vredestijd.
Vrijwel niemand staat erbij stil en het
is ook eigenlijk een paradoxale situatie,
maar in feite is het toch zo, dat het
bezit van kernwapens in de Westerse
wereld onze welvaart mogelijk maakt!
Immers, wanneer w^e ze niet hadden,
zou de rode vloedgolf ons al lang over
spoeld hebben, zeker in de jaren 1945
tot 1949, toen het Westen praktisch ont
wapend was, doch ook nu en bovendien
maken zij het mogelijk er een betrek
kelijk goedkope defensie op na te hou
den. Trouwens, al zouden de Westerse
volken bereid zijn een drastische wel
vaartsvermindering te aanvaarden, dan
zou naar de mening van de militaire
deskundigen men kan het o.a. lezen
in de brief van staatssecretaris Cal-
meijer over de uitspraken 'der Herv.
Synode en zelfs bij benadering nog
geen evenwicht met het Oosten worden
bereikt. Dit is alleen mogelijk via de
kernwapens.
Men vifeet, hoe dit nucleaire even
wicht ontstaan is. In 1945 hadden alleen
de Veren. Staten een atoombom. Het
evenwicht tussen de V.S. en de S.U. was
dus verstoord ten gunste van het eerste
land. Omstreeks 1950 had de S.U. ech
ter ook atoombommen, dus stonden
Amerika en Rusland toen in beginsel
weer gelijk. In 1952 kregen de Amerika
nen) weer een voorsprong met de H-bom
die echter niet lang duurde, want in
1953 had de S.U. deze ook reeds. En se
dert dien bestaat de wedloop uit het
uitdenken van middelen om de kern
bommen in de kortst mogelijke tijd op
vijandelijk gebied te brengen, n.l. door
lange-afstandsraketten.
Het is nu dit evenwicht op nucleair
gebied, dat van de allergrootste bete
kenis is voor het behoud van de vrede
op de wereld. Deze betekenis zit hierin
dat de atoomwapens een tegenstander
ervan weerhouden tot de aanval over
te gaan, omdat de gevolgen aan beide
zijden catostrofaal zijn. De evenwichts-
toestand is dus gebaseerd op de af
schrikwekkende funktie van de kernwa
pens. Zowel de V.S. als de S.U. rnoeten
er bij elkaar de schrik inhouden. Daar
voor zijn twee dingen nodig, ten eerste
dat beide macht hebben elkaar te ver
nietigen en ten tweede, dat ze van el
kaar geloven in uiterste instantie deze
kernmacht ook daadwerkelijk te zullen
gebruiken, ook al zou dit voor henzelf
mogelijk de vernietiging betekenen. Als
de feitelijke toestand zo is en zo
staan de zaken inderdaad momenteel
dan kan het nucleaire machtsevenwicht
gunstig werken. Amerika heeft bij de
Cubaanse crisis onlangs ondubbelzinnig
verklaard alle middelen te zullen ge
bruiken om de agressie te keren en
Chroestsjow bond in. Inzake Berlijn
hebben de V.S. duidelijk gezegd, dat de
ze stad zo nodig met alle wapens ver
dedigd zal worden met het gevolg, dat
Moskou tot dusver niet tot daden is
overgegaan, al heeft het daar al vier ja
ren mee gedreigd. Zo zien we, dat de
„balance of terror", het schrik- of
angstevenwicht zoals het wel genoemd
wordt, tot nu toe goed gefunctioneerd
heeft ten gunste van het Westen. Daar
de agressor in het Oosten woont, dient
juist het Westen over kernwapens te
beschikken. Zo alleen wordt de „balan
ce of power" het maohtsevenwicht, van
West en Oost gehandhaafd.
„Die ons uit zo grote dood verlost
heeft en nog verlost, op Welken wij
hopen, dat Hij ons nog verlossen
zal."
(2 Korinthe 1 10)
IV
Het leven der verlosten staat in het
teken der hope. Naar het woord van
Paulus, op een andere plaats: „Wij wah-
delen door geloof en niet door aan
schouwen".
Maar de hoop heeft een vast funda
ment. Paulus spreekt er in onze tekst
van: „op Welken wij hopen", namelijk
op God mag de kerk des Heeren haar
hope en vertrouwen stellen, rustig te
midden van de woedende baren. „Hoop
op God, want ik zal Hem nog loven; Hij
is de menigvuldige verlossing mijns
aangezichts en mijn God" (Ps. 42).
Hij is en heet dan ook terecht, „de
God der Hope". Bij Hem is het veilig
voor m.ensen, die anders een weerloze
prooi zouden vormen voor de briesende
leeuw, die rondgaat zoekende wie Hij
kan verslinden. En daarom: vertrouwt
op Hem, o volk in smart; stort voor
Hem uit uw ganse hart. God is een Toe
vlucht te allen tijde. Kijk, dat mag de
beleving en ervaring zijn van de leven
de Kerk des Heeren. In zes benauwdhe
den geholpen en bijgestaan, zal Zijn ge
zegende en hooggeprezen, lang- en vu-
rig-verwachtte hulp in de zevende be
nauwdheid haar stellig niet ontbreken.
Daarom heet de psalmist diegene wei-
gelukzalig, die de God Jakobs tot zijn
Hulpe heeft (Ps. 146).
Neen, de „hope" van Gods kinderen is
er niet één op een wankele basis ge
fundeerd. Zij vindt haar stevige onder
grond in het woord van Gods belofte;
haar enige pleitgrond in het Borgwerk
van de Zone Gods; haar stuwkracht en
vrijmoedigheid in de werkingen van
Gods H. Geest; en haar bedoeling is om
de God-der-hope steeds meer en steeds
ootmoediger te leren kennen en te le
ren grootmakeni, als de God, Die ze ,,nog
verlossen zal".
O, ziende op zichzelf, op eigen ver-
zondigd bestaan, op eigen verdorven
heid ook na ontvangen genade, is hun
Paulus' verzuchting en bange klacht uit
Romeinen 7, het slot, niet vreem.d: „Ik
ellendig mens, wie zal mij verlossen uit
het lichaam dezes doods?" Het schijnt
werkelijk soms een onmogelijke zaak,
dat gans Israël nog eens geheel vrij
van ongerechtigheden de Heere de Drie-
ënige Verbonds-God zal kunnen en mo
gen grootmaken. En geldt zulks met be
trekking tot het lichaam der Kerk als
geheel, niet minder is dit van kracht
met betrekking tot elk lid van Christus'
lichaam. „Wie zal mij verlossen?"
Maar word' ik ooit met bange
vrees belaan.
Dan zal op God mijn vast
betrouwen staan"
„Op Welken wij hopen, dat Hij ons
nog verlossen zal". Paulus spreekt hier
niet in het enkel-, maar in het meer
voud. De hope is maar niet een particu
lier bezit, van deze of gene, maar de
hope is het deel van allen, die de Vader
aan Christus ter verlossing heeft toe
vertrouwd. Zij kunnen misschien niet
allen in een bevestigd geloof uitroepen:
„ik weet in Wie ik geloofd heb", maar
wel mogen ze leren hopen op het heil
des Heeren, daarvan spreken bij tijden
en ogenblikken, het uitzicht in de hope
op de vervulling van Gods beloften in
Christus als van verre ontvangen, en
met Paulus roemen, temidden van de
verdrukkingen. Hij zal ons alsnog ver
lossen. Geen klauw zal achterblijven in
het Egypte dezer wereld. Gods werk is
volm.aakt. Hij zal al Zijn welbehagen
doen. Zo mogen we langs deze weg de
kleinste in de genade toeroepen: Hoopt
op God; menigmaal heeft Hij uw druk
doen veranderen in geluk. Blijft op Hem
hopen, ja soms gaat het ,,op hope tegen
hope", als bij een Abraham; of, gelijk
bij een Esther, in een weg van omko
men aan onze kant: „kom ik om, zo ko-
me ik om". Geen nood; Hij zal ze nim,-
mer om doen komen. Hij Die uit de hel
se banden en strikken kan en wil ver
lossen, zal niet gedogen, dat één van
deze kleinen verloren ga", maar Zijn
ogen zien juist in erbarmen, op dezul
ken neer. O Heere, laat niet varen de
werken Uwer handen.
St. M'dijk
ds. J. v. d. Haar
'CX7^c^c^c^c^c^c;;;C^c^5^c^5^c^^g^;^;^;^;^;^^;^^c;^^
VOORSTRAAT 36
SOLIDE, VLOTTE
TERUGBETALING
STRIKTE
GEHEIMHOUDING
OPGERICHT 1849
Onder voortdurende controle van de Nederlandse Spaarbankbond (be
schermvrouwe H.M. de Koningin) en de Nederlandse Bank.
Chauffeurs in manchesterpakken, de
handen diep in de zakken, groepten op
het havenhoofd te Middelharnis hijeen
zo nu en dan sloeg van een zware vracht
wagen uit de dubbel geparkeerde rijen
de motor aan, oni in de koude cabine
wat warmte te krijgen. Mopperend liep
een chauffeur met zijn bijrijder uit
Hansweert heen en weer te ijsberen,
door en door koud, hij wachtte al van
af dinsdagavond 11 uur om te worden
overgezet. Zo was het beeld van de zeer
mistige woensdag 5 december; niet al
leen aan het veer Middelhamis-Heile-
voetsluis, maar ook te Den Bommel-
Numansdonpi [en Sluishaven-Dintelsas.
De Prinses Beatrix te Den Bommel heeft
twee diensten gevaren 6 en 11 uur en
7 uur terug van Numansdorp de Gor-
cum V Sluishaven-Dintelsas bracht het
tot 6 diensten, maar Middelharnis-Hel-
levoetsluis moest het bij één dienst la
ten, hoewel de Dockyard XV die een
prima radarinstallatie heeft een aan
tal passagiers heeft overgebracht.
Het is begrijpelijk dat het gehele ver
voerswezen van en naar het eiland,
daardoor totaal in de war is gelopen.
Er is ook de gehele dag geen post ge
weest; met de enige vaart van Middel-
harnis-Hellevoetsluis kwam er post
mee, die eerst 's avonds laat kon wor
den bezorgd en afgehaald. Ook het
busvervoer op het eiland had vertra
ging en moest 's avonds worden stilge
legd.
Nu had men ofschoon men tegen de
mist kon aanleunen mogelijk op het
veer Middelharnis-Hellevoetsluis nog
wel een enkele dienst kunnen uitvoeren
de Haringvliet beschikt over radar
en goede navigatiemiddelen, maar er
waren faktoren bij het varend perso
neel, die hen er van terug hield enig
risico te nemen. Het is n.l. zo, dat bij de
onlangs plaats gehad hebbende aanva
ring van de Grevelingen met de Ha
ringvliet door de directeur van de R.
T.M. het personeel verantwoordelijkhe
den zijn opgelegd, die niet te aanvaar
den waren. Er is door hen aan de direc
tie een prestatie-toeslag geëist die de
directie niet wilde inwilligen. De ka
piteins van de veerboten namen de ver
antwoordelijkheid niet en intussen ver
zamelden zich op de emplacementen een^
stroom van auto's en passagiers. De ka-'
piteins wilden alleen varen als de op
dracht van de directie of uit Helle-
voetsluis werd gegeven. het geval
wilde dat Hellevoetsluis nog veel dik
ker in de mist zat dan te Middelhar
nis, waardoor die opdracht uitbleef.
Het valt te begrijpen dat er algemene
ontstemming heerste onder de vervoer
ders en de passagiers niet over de
force majeur van de mist, maar over
het verschil dat bestond tussen de
R.T.M.-directie en het personeel van de
veerdienst, waardoor in feite geheel
Flakkee werd gedupeerd. Bovendien
moet de radar-installatie van de Ha
ringvliet niet geheel voldoen, hetgeen
de kapiteins huiverig maakt om er ge
heel op te vertrouwen.
VOOR BETER :- §j0
NflflR DE
MIDDELHnRNIS-TEL:Z3Z8
ABONNEMENTSPRIJS 2,15 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Bij contract speciaal tarief.
Opjtimil ?an ilen beker.
In het Rijksmuseum te Amsterdam
bevindt zich een oude zilveren avond-
maalsbeker, die bij de eerste viering
van het Heilig Avondmaal der Her
vormden, in 1571 te Vlissingen in een
kelder op de grote markt werd ge
bruikt.
De beker vi?erd vervaardigd door Jan
Gouwels en vertoont in het midden het
borstbeeld van een aanzienlijk per
soon, ridder in de orde van het Gulden
Vlies. Volgens Betje Wolf zou het de
afbeelding zijn van keizer Karel V. De
buitenzijde van de beker draagt het
jaartal 1571 en het opschrift: „CHRIS
TUS DIE SPREGHT, VIE DAER
DORST DIE COEME: TOT MI ENDE
DRINCKE VAN DAT VATER DAT
CHRISTUS U GEFT, DIE EN SAL. IN
DER EVICHEIT NIET MER DORSTEN.
Joh. 7."
Later heeft men daaronder gegra
veerd: „den 5de Mei 1772 door Dr. Jus
tus Tjeenk gepredikt in de Engelsche
kerk te Vlissingen, alwaar deze kelk
gebruikt is. Want gij zijt tot vrijheyt
geroepen. Broeders, alleenlijcke en ge-
bruykt de vrijheit niet tot een oorsaa-
ke voor het vleesch, maer dient mal-
kanderen door de liefde. Galaten 5 vs.
13."
Van deze gebeurtenis is een proces
verbaal opgemaakt,
„Den 5e April 1772 verklaarde de pre
dikant Justus Tjeenk Gal. 5 vs. 13 in de
herdenking van Vlissingen ter bevrij
ding van 't geweld der spaansche Tiran-
ny etc. De H. Sabbath volgde. Het H.
Nachtmaal was gehouden. Met vele
godsdienstigheid en tot het gebruik der
tafel was een zilveren kelk, thans eigen
dom van de regeerenden Burgemeester
E. Clijver, waarin twee honderd jaren
geleden voor de eerste maal de gere
formeerden in deze stad het H. Nacht-
maal hebben gevierd, in een kelder op
de groote markt, om reden de ONOP
HOUDELIJKE VERVOLGING."
De historische beker is jaren lang in
het bezit gebleven van de familie Clij
ver, totdat mejuffrouw Sara Levina
Clijver het gedenkstuk aan de burger
lijke gemeente van Vlissingen vermaak
te, om in het archief bewaard te blij
ven. De beker is hoog 16 cm en heeft
een middellijn van 16 cm. De voet is
9 cm. Later is deze bijzondere avond-
maalsbeker overgebracht naar het
Rijksmuseum te Amsterdain.
Mocht u soms een bezoek brengen-
aan dit prachtige museum, let u dan
eens op de historische AVONDMAALS-
BEKER VAN VLISSINGEN.
MELISSANT
De gemeente Melissant heeft aan
Aannemersbedrijf S. Bezuyen Zn. te
Ouddorp onderhands opgedragen het
aanleggen van een verbindingsweg tus
sen de Prinses Marijke - en de Konin-
in Julianalaan, met inbegrip van bijbe-
behorende werken, voor 46.746 gld.
Men had vroeger meer tijd nodig om
een patroon en een stof voor een japon*
te kiezen, dan voor het kopen van een
huis," aldus architect A. Koole Mid
delharnis, tijdens een bijeenkomst van
Chr. Plattelandsvrouwen, afdeling Flak
kee, in Hotel Meijer te Middelharnis.
Volgens de heer Koole stelt men te
weinig eisen aan een woning. „Men
doet graag een ander na. Men wil een
huis zoals die of die, maar men ver
geet maar al te gemakkelijk, dat die
mensen een andere geaardheid hebben
en dat de samenstelling van het gezin
wellicht anders is. „Men kan onmogelijk
een huis kiezen uit een stapel tekenin
gen. Het huis moet zijn aangepast aan
de bewoners en niet andersom."
Zo is het ook met de inrichting van
de woning. Wanneer naen meubelen gaat
kopen, is het verkeerd af te gaan op
de fraaie etatalage's. Uw meubelhande-
laar dient U gaarne van advies, maar
dan moet hij ook alles van het gezin
weten. In de toonkamers is er een enor
me ruimte beschikbaar maar in de wo
ning is het meestal anders. Dat brengt
menigeen op een verkeerd spoor met
alle nare gevolgen van dien. Het zal
weldra blijken dat de meubelen, alhoe
wel fraai van uiterlijk, niet in de wo
ning passen," vond de heer Koole, die
de dames verder op het hart drukte,
niet te veel meubelen te plaatsen, om
de eenvoudige reden, dat er dan te
weinig leefruimte overblijft.
De indeling van de woning vraagt
eveneens alle aandacht van de aan
staande bewoners. Men moet er, aldus
de heer Koole, zorg voor dragen, wan
neer de zon zich laat zien, de woon
kamer er het meeste profijt van heeft.
De vrouw brengt een groot deel van
de dag in de keuken door. Daarom is
het belangrijk dat die geriefelijk is in
gericht en dat ze tevens niet te veel
loopjes behoeft te maken naar de woon
ruimte. Ze moet vanuit de keuken kun
nen zien, wat er in haar naaste omge
ving gebeurt.
Aan de hand van verschillende teke
ningen toonde de heer Koole hoe het
wel en hoe het niet goed is. Lange gan
gen zijn volkomen overbodig. Ze ver
gen veel ruimte en vooral veel werk.
Omstreeks 1900 ging men naar een am
bachtsman, bestelde een woning zoals
er een in de omgeving stond, ging er
eens binnen in kijken en in korte tijd
was een en ander beklonken. Er ver
anderde niet veel aan zo'n woning. Mis
schien een eikenhouten voordeur en
met wat groter raam. De woonkamer
kreeg meestal geen zon toebedeeld,
maar in ieder geval was er een kamer,
waar nooit iemand in kwam. Dat is op
geen enkele manier goed te praten. Het
was de wens van de bewoners en de
ambachtsman bouwde wel.
„Gelukkig leven we onder andere om
standigheden. Er moet heel wat gepraat
worden aleer men aan de bouw van een
huis kan beginnen. Er is tegenwoordig
veel variatie mogelijk. Dat is maar goed
ook, want zodoende hebben de kinderen
meer ruimte gekregen. Er wordt wel
degelijk rekening gehouden met de
kleintjes. Niet alleen met de bouw van
de woning, maar ook met de inrich
ting. Wanneer men met al deze fa
cetten en eigenlijk nog veel meer, re
kening houdt, kan uw huis, uw kasteel
worden, aldus de heer Koole.
MUZIEKHANDEL
MIDDELHARNIS
Een beperkt aantal gemeenten in ons
land is in de gelegenheid gesteld ver
tegenwoordigers te zenden naar de be
grafenis van H.K.H. Prinses Wilhelmi
na te Delft. Voor Goeree-Overflakkee
is deze gelegenheid geboden aan twee
gemeenten, Dirksland en Ouddorp, die
resp. hebben afgevaardigd de heer Ot-
tink en mej. A. A. van Splunder.
--------O--------
DIRKSLAND
Aktie „Open het Dorp"
Van de School met de Bijbel alhier
is bij de Lions Club te Middelharnis
een nagekomen gift binnengekomen
van 168,92 bestemd voor de actie
„Open het Dorp".
Speciaal in het opmaken van
B. V. d. TEEB
Telefoon 2682 Westd^k SS
MIDDELHARNIS
