LOMMERS MEUBELE fleXa Afscheid ¥an twee dijliraden van Waterschap „Dijliring Fialikee" Het zelfbeschikkings recht van de Papoea's M&diiaüe f^CKORTENEGaZDON Monlnklijk bezoek aan Oostenrijk 34e jaargang Vrijdag 25 mei 1962 No. 3093 Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN Verschijnt tweemcud per week: dinsdag- en vrijdagavond Waakzaamheid geboden De heren P. D. Sieling èn N. G. v, Nieuwenhuizen wordt een afscheidsgroet gebracht BUITENLAND vrijetijdsverf kwaliteitsverf BiNNENVEEINfiBED SCHUINIUBBEItBEP en „^De ^ruitc&n.tred&" Poes had jongen in fietstas PBINS HSNDBIKSTSAAT 14 - POSTBOX I - MIDDBLEABNIS Hedactie en advertenties; Kantoor Langeweg i3, Sommelsdijk Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 16793Q ABONNEMENTSPRIJS 2.1B PER KWARTAAI. ADVEBTENTIEPKIJS 12 cent per mm. B^ contract speciaal tari«l Het vraagstuk-Nieuw-Guinea wordt steeds meer actueel nu Indonesië is be gonnen met permanente infiltraties, Amerilca druk uitoefent op Nederland via het plan-Biinker, onze regering ge noodzaakt is onze defensie in dat gebied te versterken en in Nederland zelf een steeds grotere verdeeldheid gaat heer sen omtrent datgene, tvat de regering moet doen. Wat dit laatste betreft doe len we niet op de P.v.d.A., want deze baseert zich op stellingen, waar we al tijd mijlen ver vanaf staan. Bedenkelij ker is, dat er in de K.V.P. en in A.R. kringen grote verwarring heerst over' deze kv/estie. En we vermoeden, dat er ook onder onze lezers niet weinigen zullen zijn, die niet goed weten wat ze ervan moeten denken. Ofschoon we al enkele malen de kwestie besproken hebben, lijkt het ons nuttig het voor naamste aspect ervan eens grondig te bekijken. De kern van de hele zaak wordt ge vormd door het zelfbeschikkingsrecht van de Papoea's. Dit blijkt zowel uit het standpunt van de Nederlandse regering als van dat der Papoea's zelf en uit het feit, dat juist de ontkenning ervan door Indonesië een goede oplossing van het vraagstuk tegenhoudt. Onze regering stelt de zaak aldus: „Wij zijn niet aprio- ri tegen bestuursoverdracht aan wie ook maar het komt op de omstandigheden aan; en daarin neemt het belang der Papoea's de centrale plaats in; onder dat belang der Papoea's valt het recht van zelfbeschikking" (min. Luns in de 2e Kamer). Hij' voegde eraan toe dat de Nederlandse regering slechts één doel voor ogen staat n.l. op zo goed mogelijke wijze de aan de Papoea-bevolking sinds I2V2 jaar gegeven plechtige belofte van eigen lotsbepaling gestand te doen. Al les hangt af van de vraag of de be langen van de Papoea's bij een zich te rugtrekken van Nederland veilig zullen zijn gesteld. En op 26 april j.l. zei min. Luns het in de Eerste Kamer zo: „Cen traal is om zo goed mogelijke garanties te verkrijgen voor de uitoefening van de zelfbeschikking door de Papoea-be volking". Ons dunkt, dat het standpunt van de regering dus duidelijk is: Neder land wil geen koloniale verhoudingen meer en wenst dus Nieuw-Guinea zo spoedig dit mogelijk is los te laten. Het wil echter de bevolking zelf laten be slissen over haar toekomstige status. Wensen de Papoea's, dat Nederland voorlopig nog steun blijft bieden, dan is onze regering daartoe bereid. Zouden de Papoea's in meerderheid vóór aanslui ting bij Indonesië zijn, dan zal Neder land zich daarbij neerleggen. Maar in ieder geval: geen uitschakeling van de Papoea's in het bepalen van hun toe komstig lot. Wij geloven, dat een rechtvaardiger en progressiever standpunt moeilijk denkbaar is en daarom scharen wij ons van harte achter de politiek Van onze regering en speciaal achter Min. Luns, die deze politiek met grote kracht en bekwaamheid verdedigt. De grote moei lijkheid voor ons is echter, dat ener zijds Indonesië zonder meer aanspraak maakt op het bezit van Westelijk Nieuw Guinea en derhalve het zelfbeschik kingsrecht van de Papoea's niet erkent en anderzijds blijkens herhaalde uit spraken de Papoea's zelf beslist niet on der toet regiem van Soekarno willen ko men. Leden van de Nieuw-Guinearaad lopen zelfs rond met de gedachte de on afhankelijkheid van 'hun gebied te pro clameren en voorlopig Nederlandse bij stand te blijven accepteren. Het is duidelijk, dat het conflict zich concentreert om de kwestie van het zelf beschikkingsrecht, dat de Papoea's wil len hanteren, dat Nederland hun wil geven en dat Indonesië niet erkent. We zullen daarom eens nagaan, wat dit zelf beschikkingsrecht eigenlijk inhoudt. Dit recht, dat een onderdeel vormt van het volkenrecht, wordt onderschei den in een intern en een extern zelfbe schikkingsrecht. Het eerste houdt in, dat elk volk binnen eigen staatsverband zijn eigen regeringsvorm en regerings beleid kan vaststellen. Dit betekent dus, dat ieder volk baas moet zijn in eigen huis, Het sluit derhalve inmenging van buitenaf ten enenmale uit en dit recht is dus ook de grondslag van het pri- cipe der z.g. non-interventie. Het ex terne zelfbeschiidiingsrecht is het recht, dat aan een volk of volksgroep toe komt om een zelfstandige staat te con stitueren of zich üi federaal verband bij andere staten aan te sluiten. Het kan een passieve vorm hebben wanneer een bepaald gebied door de ene staat aan de andere wordt overgedragen en daarbij gehandeld wordt met toestem ming der bevolking. Wilson heeft eens gezegd, dat volken niet van de ene sou- Vereiniteit naar de andere verhandeld mogen worden alsof zij vee waren of pionnen op een schaakbord. Dit soort Zelfbeschikkingsrecht is van toepassing op Nieuw-Guinea, dat nu onder Neder landse Souvereiniteit staat en dus niet zonder instemming der Papoea's onder Indonesische souvereiniteit mag worden gebracht. Het externe zelfbeschikkings recht kan ook in actieve zin toegepast Worden, wanneer een volk besluit zich onafhankelijk te verklaren of zich bij een andere staat aan te sluiten. Hier gaat het dus niet over gebiedsoverdracht maar over een zelfstandig optreden van een volk. Dit actieve zelfbeschikkings recht is eveneens in het geding in de N.G.-kwestie, want de Papoea's hebben het recht zelfstandig te beslissen over ---------------------- „En het wild gevogelte kwam ne der op het aas; maar Abram joeg het weg" Gen. 15 11 In oude tijden werden er veel ver bonden gesloten, evenals nu! Men stel de zich echter niet tevreden met een eenvoudige en enkelvoudige sluiting van een overeenkomst, doch één en ander moest met verschillende ceremoniën ge paard gaan. Eén van de manieren waarop zulks geschiedde, wordt ons in deze tekst geschiedenis verhaald. Men nam één of meer offerdieren en hieuw deze in stukken. Deze stukken werden tegenover elkander op het al taar gelegd of ook wel op twee alta ren, die tegenover elkander gebouwd waren. Hiermede wilde men uitdrukken, dat de twee verbonden partijen bij el kander behoorden, zoals de beide helf ten der dieren. Vervolgens wandelden de partijen, die het verbond wilden slui ten tussen de stukken op het altaar door, om aldus te kennen te geven, dat zij, evenals deze stukken door midden gehouwen mochten worden indien zii het verbond verbraken, dat thans tus sen hen werd opgericht. Zo zullen we hier, waar het een ver bond tussen de Heere Zelf en Abram betrof, de God der majesteit in bet zichtbare teken van een rokende oven waarin een vurige fakel glansde tussen de stukken zien doorgaan. Zover is het echter op het ogenblik van onze tekst nog niet. De Heere had bevel gegeven tot het maken der toebereidselen, doch liet nog op Zich wachten. In die wachtenstijd, die aan het slui ten van het verbond vooraf ging, had Abram de wacht bij bet offer betrokken. Immers daar in het Oosten, was een menigte van roofvogels, die aangetrok ken door de geur van het bloed, op het offer wilden neerstrijken, om zich er aan te goed te doen. Abram had werk genoeg om al wa kende, deze roofzieke vogels gedurig bij het aas weg te jagen. Het offer mocht noch verontreinigd, noch aangeraakt worden door het wild gedierte. Hiermede wil het Woord ons zeggen, dat er waakzaamheid nodig is, om niet in onze geestelijke gemeenschapsoefe ning met de Heere gestoord te worden. Natuurlijk is er in ons tekstgedeelte sprake van een geheel enige handeling, die niet in alle delen op ons van toe passing is. maar dé kern der zaak geld ook ons, lezers, en we zullen ons hier bij door de aartsvader moeten laten on derwijzen. Wanneer het goed is in het leven van Gods kind, dan kent het ook vele tijden van gemeenschapsoefening met de Hee re. Maar evenzovele keren ligt de boze op de loer of hij hierin geen verstoring kan aanbrengen. Ik denk hierbij aan onze wekelijkse opgang naar de voorhoven des Heeren, om ons daar onder het geklank van Gods Woord neder te zetten. Aan de uren van stille overpeinzing, die het kind des Heeren niet vreemd zullen zijn Aan de ogenblikken, dat we met ons gezin verenigd het Woord des Heeren met elkander lezen, waarin we verzon ken zijn in gebed en aanbidding van Hem, van Wie alle goede gaven en vol maakte giften zijn. Hoe gaat dit alles nu toe? Is het steeds een ongestoord offer? O, wat moeten we telkens tot de ontdekking komen, dat er onheilige machten bezig zijn om te trachten verstoring aan te brengen. De boze geesten laten ons heus niet altijd ongestoord naar de kerk gaan, psalmen zingen, onze gebeden doen op heffen, Gods Woord overdenken. Ze liggen altijd op de loer om onze gedachten en zinnen van het ene nodige af te trekken. Ze strijken neer als zwermen roof vogels om onze geestelijke offeranden te ontwijdden en, als het kan, er de zegen uit te ontroven. Hoe menigmaal valt de boze ons aan, wanneer we gereed staan om naar 's Heeren voorhoven heen te gaan met de inblazing: Het helpt toch niet. Als ge niet uitverkoren zijt, is het alles tever geefs. Blijf maar gerust thuis, want als God dan al de Almachtige is, kan Hij u ook zó wel bekeren. Hiji strooit het vooroordeel of zelfs wel de vijandschap tegen de voorganger in het hart, zodat bij voorbaat de zegen al is weggenomen en we al wat gesproken wordt verkeerd opvatten. Wie kent niet de onheilige gedach ten, die in het hart opkomen, wanneer we ons afgezonderd hebben om voor het aangezicht des Heeren te verschijnen in het gebed. O, dat wild gediert, dat niets in "t woën ontziet. Dat gevogelte dat haait boven iedere offerrande klapwiekt. Dat we dan mogen doen als eenmaal de aartsvader Abram, die wakkerbleef en het wegjoeg. Dat we mogen doen als de grote Profeet en leraar Zelf, die ver zocht zijnde in de woestijn door de vorst der duisternis, hem tegentreedt met het machtige: „Er staat geschreven". En zeker, ooi;: dan wordt Gods kerk nog zo menigmaal door het kwade verrast. En daarom zullen ze bij de voortduur steeds meer aangewezen zijn op de hulp en bijstand des Heeren. Daarom komen ook zij niet verder dan de hoofdman die het uitriep: „Heere ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp!" En dan zal al tijd weer de ervaring der kerk wezen: Gij^ hebt o Heer' in 't doodlijkst tijdge wricht. Mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen. Dirksland C. J. Resting de vraag of ze een nieuwe staat zullen gaan vormen of zich met hun volksge noten van Australisch Nieuw-Guinea te zijner tijd in een fereatief verband zul len begeven. We zien dus dat het zelf beschikkingsrecht, zowel het interne als het externe, en het laatste zowel in pas sieve als actieve zin, van overwegende betekenis is voor de oplossing van het N.G.-probleem. Natuurlijk zit er aan het beginsel van het zelfbeschikkingsrecht veel meer vast dan we hier kunen schetsen. Bij de toe passing ervan komt men voor alerlei vragen te staan; wat is b.v. een volk, is er een algemeen recht van afscheiding of uittreding uit een staatsverband, hoe ver gaat het recht van minderheden? Over deze dingen kan verschil van me ning bestaan, maar in het algemeen staat toch het recht van zelfbeschikking als zodanig in het huidige volkenrecht onomstotelijk vast. De moeilijkheden doen zich voor in de praktische toe passing. Eén daarvan is b.v. hoe dit zelfbeschikkingsrecht in een bepaald ge val moet worden uitgeoefend. De vele vrijgeworden ex-koloniale gebieden in Afrika en Azië hebben dit veelal gedaan via nationalistische oproerige bewegin gen, die tenslotte door de druk van de wereldopinie en de hulp van communis tische landen zonder meer hun onafhan- kelijkseidsideaal hebben verwezenlijkt. Een enkele maal is ook wel een volks stemming of plebisciet toegepast zoals in het Saargebied, dat zowel in 1933 als in 1955 door Frankrijk aan Duitsland moest worden overgedragen. Bij zulk een plebisciet is het echter beslist nodig dat er een internationaal toezicht is om waarborgen te bieden tegen eenzijdige propaganda, demagogie, omkoperij, pressie of zelfs terreur van één of beide partijen. Vóór de laatste oorlog was daafvoor de oude Volkenbond het aan gewezen instituut en daarna zijn dat uiteraard de Verenigde Naties. Zou het op Nieuw-Guinea nog eens zover ko men, dat de Papoea's zich vrij konden uitspreken omtrent hun toekomstige status wat ons helaas niet erg waar schijnlijk lijkt dan zou ook daar een dergelijk goed geleid en gecontroleerd plebisciet gehouden moeten worden. Dat heeft echter alleen zin als het in volko men vrijheid kan geschieden en niet zo als in het plan Bunker op een tijdstip, dat het Indonesische dictatoriale regiem, dat in eigen land geen vrije menings uiting toestaat, al een paar jaar de baas speelt over de Papoea's. Ieder begrijpt, dat een plebisciet in die omstandighe den van nul en gener waarde is. Als Soekarno eenmaal N.G. in,bezit heeft, gaat hij er trouwens nooit meer uit. In ons verslag over de jaarvergade ring van het Waterschap „De Dijkring Flakkee" hebben wij melding gemaakt van het afscheid van de dijkraden P. D, Sieling te Melissant en N. G. van Nieuwenhuizen te Ooltgensplaat, die wegens het bereiken van de 70-jarige leeftijd niet meer als zodanig herkies baar waren. Beide heren werden voor hun werkzaamheden, in het belang van het Waterschap veel lof gebracht en zij ontvingen als blijvend aandenken een zilveren sigarettendoos met inscrip tie. De dijkgraaf van het Waterschap ir. J. B. Mijs neemt op hartelijke wijze af scheid van de dijkraad P. D. Sieling te Melissant. SOMMELSDIJK Spreekuur woningzoekenden. Spreek uur woningzoekenden op dinsdag 5 ju ni 1962, tussen 7 en 8 uur nam. ten ge- meentehuize. Het afscheid van de dijkraad N. G. v. Nieuwenhuizen, die eveneens door dijkgraaf ir. J. B. Mijs hartelijk de hand wordt gedrukt. In het midden hoofd ingenieur G- Terluin, die op ons eiland na de ramp zulke belangrijke werk zaamheden verrichtte en als gast aanwezig was. VOOR BETER NhBR DE MIDDEliHfrRNIS-TEl.:2328 Nieuw-Guinea De infiltraties van de zijde van Indo nesië worden systematisch voortgezet. De landingen van parachutisten, eerst bij Fak-Fak, later ook op het schier eiland Vogelkop, nemen zelfs in aantal en in hevigheid toe. De landingen wekken de indruk, dat ze worden uitgevoerd volgens een vast plan, temeer daar Soekarno maanden geleden al heeft gedreigd „vrijwilligers" aan land te zullen zetten. De regering in Djakarta heeft nu ook verklaard dat de gelande parachutisten vrijwilligers zijn en dat het Indonesische leger alléén tot taak heeft deze vrijwilligers te ver voeren. In verband met de Indonesische agressie heeft de Nederlandse minister president een brief doen overhandigen aan de secretaris-generaal van de V.N. Hij sprak daarin zijn ernstige bezorgd heid en verontwaardiging uit over de agressieve daden en bedreigingen van de kant van Indonesië. Voorts deed hij een beroep op de V.N. (wat trouwens van Nederlandse zijde al vaker is ge beurd) waarnemers naar het gebied te zenden om ''zich van de situatie aldaar op de hoogte te stellen. Inmiddels heeft secretaris-generaal Oe Thant de Nederlandse brief beant woord. De inhoud is op dit ogenblik nog geheim, zodat we daarover geen nadere mededelingen kunnen doen, maar volgens betrouwbare waarnemers is het antwoord „niet positief", d.w.z. we mogen niet verwachten dat de V.N. waarnemers naar Nieuw-Guinea zullen zenden. Nog deze week zal in de Twee de Kamer een openbaar debat over NieuAr-Guinea worden gehouden, waar bij ook het antwoord van Oe Thant zal worden, besproken. Dit zal wel aanlei ding geven tot politieke spanningen, gezien de controverse tussen de libera len inzake het beleid van minister Vis ser. Doch deze kwestie behoort niet tot de competentie van de buitenlandschrij ver. Op advies van het Nedei-landse gou vernement wordt de bevolking uit de gebieden waar infiltraties voorkomen, geëvacueerd. Officieel wordt deze eva cuatie een tijdelijke genoemd, doch de betrokkenen hechten daar niet veel waai'de aan. Ook al zouden de landin gen van para's vanaf heden worden stopgezet, dan nog is er heel wat tijd nodig om de reeds gelande infiltranten op te ruimen. Ook de Verenigde Staten krijgen nu met de dictatuur van Soekarno te ma ken. Het persbureau van United Press moet „tot nader order" sluiten, en de correspondent moet binnen acht dagen het land hebben verlaten. De reden van deze maatregel is het feit dat dit pers bureau het bericht heeft verspreid dat Soekarno bij de aanslag van vorige week om het leven was gekomen. Dit bericht berustte op een foutieve verta ling van een telex-bericht. Voor de vergissing heeft U.P. excuus aangebo den aan de president, doch dit werd niet aanvaard. Misschien zal Amerika door dergelijke maatregelen van Indo- EEN PRODUKT VAN OE SIKKENS-GROEP Een beeld van de tweede dag van het Nederlands koninklijk bezoeli aan Oostenrijk. Koningin Juliana bracht in gezelschap van burge meester Jonas (met bril) een be-, zoek aan een centrum voor licha melijk gehandicapte kinderen, die hier bezig zijn met bewegings therapie in een speciaal ontwor pen zwembad. nesië op de duur wel gedwongen wor den kleur te bekennen in het geschil tussen Nederland en Indonesië! Het is toch te dwaas dat Indonesië ongestraft voortgaat met agressie en oorlogsdrei ging, en dat niet alleen de V.S. maar ook de V.N. geen partij durven kiezen. Laos Er is hoop dat over de kwestie-Laos een vreedzame regeling tot stand komt. Er zijn de laatste dagen dan ook geen gevechten van betekenis meer geleverd met de Pathet Lao. Prins Soevanna Phoema, de neutra- listische leider van Laos, is vorige week zaterdag uit Europa naar zijn land ver trokken om te proberen een neutrale regering te vormen. De regering van de Sowj et-Unie heeft ook verklaard, voorstander te zijn van een neutralisti- sche regering, en in Westelijke kringen is men van mening dat de Russische regering daarin eerlijk is. (Vervolg op pag. 2, Ie kolom). Speciaal in het opmaken vaa B. V. d. VEER Telefoon 2682 Westdqk 36 MIDDELHASNIS Toen een dezer dagen een zoontje van de fam. v. d.. Linde in Oud- dorp op een oude fiets, die al enige tijd in het schuurtje had gestaan een boodschap ging doen, werd zijn aandacht getrokken door een poes, die luid schreeu wend en miauwend achter de fiets aanrende. Niet begrijpend wat er aan de hand was stapte de jongen na enige tijd af en par does sprong de j]oes in een der fietstassen, die zij gebruikt had voor de geboorte van haar jon gen om zich weer over hen te ontfermen. Een gebeurtenis die zelden voorkomt. 1

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1962 | | pagina 1