LOMMERS MEUBELE
fleXa
Afscheid ¥an twee dijliraden
van Waterschap „Dijliring Fialikee"
Het zelfbeschikkings
recht van de Papoea's
M&diiaüe
f^CKORTENEGaZDON
Monlnklijk bezoek
aan Oostenrijk
34e jaargang
Vrijdag 25 mei 1962
No. 3093
Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Verschijnt tweemcud per week: dinsdag- en vrijdagavond
Waakzaamheid geboden
De heren P. D. Sieling èn N. G. v, Nieuwenhuizen
wordt een afscheidsgroet gebracht
BUITENLAND
vrijetijdsverf kwaliteitsverf
BiNNENVEEINfiBED
SCHUINIUBBEItBEP
en
„^De ^ruitc&n.tred&"
Poes had jongen
in fietstas
PBINS HSNDBIKSTSAAT 14 - POSTBOX I - MIDDBLEABNIS
Hedactie en advertenties; Kantoor Langeweg i3, Sommelsdijk
Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 16793Q
ABONNEMENTSPRIJS 2.1B PER KWARTAAI.
ADVEBTENTIEPKIJS 12 cent per mm.
B^ contract speciaal tari«l
Het vraagstuk-Nieuw-Guinea wordt
steeds meer actueel nu Indonesië is be
gonnen met permanente infiltraties,
Amerilca druk uitoefent op Nederland
via het plan-Biinker, onze regering ge
noodzaakt is onze defensie in dat gebied
te versterken en in Nederland zelf een
steeds grotere verdeeldheid gaat heer
sen omtrent datgene, tvat de regering
moet doen. Wat dit laatste betreft doe
len we niet op de P.v.d.A., want deze
baseert zich op stellingen, waar we al
tijd mijlen ver vanaf staan. Bedenkelij
ker is, dat er in de K.V.P. en in A.R.
kringen grote verwarring heerst over'
deze kv/estie. En we vermoeden, dat er
ook onder onze lezers niet weinigen
zullen zijn, die niet goed weten wat ze
ervan moeten denken. Ofschoon we al
enkele malen de kwestie besproken
hebben, lijkt het ons nuttig het voor
naamste aspect ervan eens grondig te
bekijken.
De kern van de hele zaak wordt ge
vormd door het zelfbeschikkingsrecht
van de Papoea's. Dit blijkt zowel uit het
standpunt van de Nederlandse regering
als van dat der Papoea's zelf en uit het
feit, dat juist de ontkenning ervan door
Indonesië een goede oplossing van het
vraagstuk tegenhoudt. Onze regering
stelt de zaak aldus: „Wij zijn niet aprio-
ri tegen bestuursoverdracht aan wie ook
maar het komt op de omstandigheden
aan; en daarin neemt het belang der
Papoea's de centrale plaats in; onder
dat belang der Papoea's valt het recht
van zelfbeschikking" (min. Luns in de
2e Kamer). Hij' voegde eraan toe dat de
Nederlandse regering slechts één doel
voor ogen staat n.l. op zo goed mogelijke
wijze de aan de Papoea-bevolking sinds
I2V2 jaar gegeven plechtige belofte van
eigen lotsbepaling gestand te doen. Al
les hangt af van de vraag of de be
langen van de Papoea's bij een zich te
rugtrekken van Nederland veilig zullen
zijn gesteld. En op 26 april j.l. zei min.
Luns het in de Eerste Kamer zo: „Cen
traal is om zo goed mogelijke garanties
te verkrijgen voor de uitoefening van
de zelfbeschikking door de Papoea-be
volking". Ons dunkt, dat het standpunt
van de regering dus duidelijk is: Neder
land wil geen koloniale verhoudingen
meer en wenst dus Nieuw-Guinea zo
spoedig dit mogelijk is los te laten. Het
wil echter de bevolking zelf laten be
slissen over haar toekomstige status.
Wensen de Papoea's, dat Nederland
voorlopig nog steun blijft bieden, dan is
onze regering daartoe bereid. Zouden de
Papoea's in meerderheid vóór aanslui
ting bij Indonesië zijn, dan zal Neder
land zich daarbij neerleggen. Maar in
ieder geval: geen uitschakeling van de
Papoea's in het bepalen van hun toe
komstig lot.
Wij geloven, dat een rechtvaardiger
en progressiever standpunt moeilijk
denkbaar is en daarom scharen wij ons
van harte achter de politiek Van onze
regering en speciaal achter Min. Luns,
die deze politiek met grote kracht en
bekwaamheid verdedigt. De grote moei
lijkheid voor ons is echter, dat ener
zijds Indonesië zonder meer aanspraak
maakt op het bezit van Westelijk Nieuw
Guinea en derhalve het zelfbeschik
kingsrecht van de Papoea's niet erkent
en anderzijds blijkens herhaalde uit
spraken de Papoea's zelf beslist niet on
der toet regiem van Soekarno willen ko
men. Leden van de Nieuw-Guinearaad
lopen zelfs rond met de gedachte de on
afhankelijkheid van 'hun gebied te pro
clameren en voorlopig Nederlandse bij
stand te blijven accepteren.
Het is duidelijk, dat het conflict zich
concentreert om de kwestie van het zelf
beschikkingsrecht, dat de Papoea's wil
len hanteren, dat Nederland hun wil
geven en dat Indonesië niet erkent. We
zullen daarom eens nagaan, wat dit zelf
beschikkingsrecht eigenlijk inhoudt.
Dit recht, dat een onderdeel vormt
van het volkenrecht, wordt onderschei
den in een intern en een extern zelfbe
schikkingsrecht. Het eerste houdt in, dat
elk volk binnen eigen staatsverband
zijn eigen regeringsvorm en regerings
beleid kan vaststellen. Dit betekent dus,
dat ieder volk baas moet zijn in eigen
huis, Het sluit derhalve inmenging van
buitenaf ten enenmale uit en dit recht
is dus ook de grondslag van het pri-
cipe der z.g. non-interventie. Het ex
terne zelfbeschiidiingsrecht is het recht,
dat aan een volk of volksgroep toe
komt om een zelfstandige staat te con
stitueren of zich üi federaal verband
bij andere staten aan te sluiten. Het
kan een passieve vorm hebben wanneer
een bepaald gebied door de ene staat
aan de andere wordt overgedragen en
daarbij gehandeld wordt met toestem
ming der bevolking. Wilson heeft eens
gezegd, dat volken niet van de ene sou-
Vereiniteit naar de andere verhandeld
mogen worden alsof zij vee waren of
pionnen op een schaakbord. Dit soort
Zelfbeschikkingsrecht is van toepassing
op Nieuw-Guinea, dat nu onder Neder
landse Souvereiniteit staat en dus niet
zonder instemming der Papoea's onder
Indonesische souvereiniteit mag worden
gebracht. Het externe zelfbeschikkings
recht kan ook in actieve zin toegepast
Worden, wanneer een volk besluit zich
onafhankelijk te verklaren of zich bij
een andere staat aan te sluiten. Hier
gaat het dus niet over gebiedsoverdracht
maar over een zelfstandig optreden van
een volk. Dit actieve zelfbeschikkings
recht is eveneens in het geding in de
N.G.-kwestie, want de Papoea's hebben
het recht zelfstandig te beslissen over
----------------------
„En het wild gevogelte kwam ne
der op het aas; maar Abram joeg
het weg"
Gen. 15 11
In oude tijden werden er veel ver
bonden gesloten, evenals nu! Men stel
de zich echter niet tevreden met een
eenvoudige en enkelvoudige sluiting van
een overeenkomst, doch één en ander
moest met verschillende ceremoniën ge
paard gaan.
Eén van de manieren waarop zulks
geschiedde, wordt ons in deze tekst
geschiedenis verhaald.
Men nam één of meer offerdieren en
hieuw deze in stukken. Deze stukken
werden tegenover elkander op het al
taar gelegd of ook wel op twee alta
ren, die tegenover elkander gebouwd
waren. Hiermede wilde men uitdrukken,
dat de twee verbonden partijen bij el
kander behoorden, zoals de beide helf
ten der dieren. Vervolgens wandelden
de partijen, die het verbond wilden slui
ten tussen de stukken op het altaar
door, om aldus te kennen te geven, dat
zij, evenals deze stukken door midden
gehouwen mochten worden indien zii
het verbond verbraken, dat thans tus
sen hen werd opgericht.
Zo zullen we hier, waar het een ver
bond tussen de Heere Zelf en Abram
betrof, de God der majesteit in bet
zichtbare teken van een rokende oven
waarin een vurige fakel glansde tussen
de stukken zien doorgaan.
Zover is het echter op het ogenblik
van onze tekst nog niet.
De Heere had bevel gegeven tot het
maken der toebereidselen, doch liet nog
op Zich wachten.
In die wachtenstijd, die aan het slui
ten van het verbond vooraf ging, had
Abram de wacht bij bet offer betrokken.
Immers daar in het Oosten, was een
menigte van roofvogels, die aangetrok
ken door de geur van het bloed, op het
offer wilden neerstrijken, om zich er
aan te goed te doen.
Abram had werk genoeg om al wa
kende, deze roofzieke vogels gedurig bij
het aas weg te jagen. Het offer mocht
noch verontreinigd, noch aangeraakt
worden door het wild gedierte.
Hiermede wil het Woord ons zeggen,
dat er waakzaamheid nodig is, om niet
in onze geestelijke gemeenschapsoefe
ning met de Heere gestoord te worden.
Natuurlijk is er in ons tekstgedeelte
sprake van een geheel enige handeling,
die niet in alle delen op ons van toe
passing is. maar dé kern der zaak geld
ook ons, lezers, en we zullen ons hier
bij door de aartsvader moeten laten on
derwijzen.
Wanneer het goed is in het leven van
Gods kind, dan kent het ook vele tijden
van gemeenschapsoefening met de Hee
re. Maar evenzovele keren ligt de boze
op de loer of hij hierin geen verstoring
kan aanbrengen.
Ik denk hierbij aan onze wekelijkse
opgang naar de voorhoven des Heeren,
om ons daar onder het geklank van
Gods Woord neder te zetten. Aan de
uren van stille overpeinzing, die het
kind des Heeren niet vreemd zullen zijn
Aan de ogenblikken, dat we met ons
gezin verenigd het Woord des Heeren
met elkander lezen, waarin we verzon
ken zijn in gebed en aanbidding van
Hem, van Wie alle goede gaven en vol
maakte giften zijn.
Hoe gaat dit alles nu toe? Is het steeds
een ongestoord offer? O, wat moeten
we telkens tot de ontdekking komen,
dat er onheilige machten bezig zijn om
te trachten verstoring aan te brengen.
De boze geesten laten ons heus niet
altijd ongestoord naar de kerk gaan,
psalmen zingen, onze gebeden doen op
heffen, Gods Woord overdenken.
Ze liggen altijd op de loer om onze
gedachten en zinnen van het ene nodige
af te trekken.
Ze strijken neer als zwermen roof
vogels om onze geestelijke offeranden
te ontwijdden en, als het kan, er de
zegen uit te ontroven.
Hoe menigmaal valt de boze ons aan,
wanneer we gereed staan om naar 's
Heeren voorhoven heen te gaan met de
inblazing: Het helpt toch niet. Als ge
niet uitverkoren zijt, is het alles tever
geefs. Blijf maar gerust thuis, want als
God dan al de Almachtige is, kan Hij
u ook zó wel bekeren.
Hiji strooit het vooroordeel of zelfs wel
de vijandschap tegen de voorganger in
het hart, zodat bij voorbaat de zegen al
is weggenomen en we al wat gesproken
wordt verkeerd opvatten.
Wie kent niet de onheilige gedach
ten, die in het hart opkomen, wanneer
we ons afgezonderd hebben om voor het
aangezicht des Heeren te verschijnen in
het gebed.
O, dat wild gediert, dat niets in "t
woën ontziet. Dat gevogelte dat haait
boven iedere offerrande klapwiekt. Dat
we dan mogen doen als eenmaal de
aartsvader Abram, die wakkerbleef en
het wegjoeg. Dat we mogen doen als de
grote Profeet en leraar Zelf, die ver
zocht zijnde in de woestijn door de vorst
der duisternis, hem tegentreedt met het
machtige: „Er staat geschreven". En
zeker, ooi;: dan wordt Gods kerk nog
zo menigmaal door het kwade verrast.
En daarom zullen ze bij de voortduur
steeds meer aangewezen zijn op de hulp
en bijstand des Heeren. Daarom komen
ook zij niet verder dan de hoofdman die
het uitriep: „Heere ik geloof, kom mijn
ongelovigheid te hulp!" En dan zal al
tijd weer de ervaring der kerk wezen:
Gij^ hebt o Heer' in 't doodlijkst tijdge
wricht. Mijn ziel gered, mijn tranen
willen drogen.
Dirksland
C. J. Resting
de vraag of ze een nieuwe staat zullen
gaan vormen of zich met hun volksge
noten van Australisch Nieuw-Guinea te
zijner tijd in een fereatief verband zul
len begeven. We zien dus dat het zelf
beschikkingsrecht, zowel het interne als
het externe, en het laatste zowel in pas
sieve als actieve zin, van overwegende
betekenis is voor de oplossing van het
N.G.-probleem.
Natuurlijk zit er aan het beginsel van
het zelfbeschikkingsrecht veel meer vast
dan we hier kunen schetsen. Bij de toe
passing ervan komt men voor alerlei
vragen te staan; wat is b.v. een volk, is
er een algemeen recht van afscheiding
of uittreding uit een staatsverband, hoe
ver gaat het recht van minderheden?
Over deze dingen kan verschil van me
ning bestaan, maar in het algemeen
staat toch het recht van zelfbeschikking
als zodanig in het huidige volkenrecht
onomstotelijk vast. De moeilijkheden
doen zich voor in de praktische toe
passing. Eén daarvan is b.v. hoe dit
zelfbeschikkingsrecht in een bepaald ge
val moet worden uitgeoefend. De vele
vrijgeworden ex-koloniale gebieden in
Afrika en Azië hebben dit veelal gedaan
via nationalistische oproerige bewegin
gen, die tenslotte door de druk van de
wereldopinie en de hulp van communis
tische landen zonder meer hun onafhan-
kelijkseidsideaal hebben verwezenlijkt.
Een enkele maal is ook wel een volks
stemming of plebisciet toegepast zoals
in het Saargebied, dat zowel in 1933 als
in 1955 door Frankrijk aan Duitsland
moest worden overgedragen. Bij zulk
een plebisciet is het echter beslist nodig
dat er een internationaal toezicht is om
waarborgen te bieden tegen eenzijdige
propaganda, demagogie, omkoperij,
pressie of zelfs terreur van één of beide
partijen. Vóór de laatste oorlog was
daafvoor de oude Volkenbond het aan
gewezen instituut en daarna zijn dat
uiteraard de Verenigde Naties. Zou het
op Nieuw-Guinea nog eens zover ko
men, dat de Papoea's zich vrij konden
uitspreken omtrent hun toekomstige
status wat ons helaas niet erg waar
schijnlijk lijkt dan zou ook daar een
dergelijk goed geleid en gecontroleerd
plebisciet gehouden moeten worden. Dat
heeft echter alleen zin als het in volko
men vrijheid kan geschieden en niet zo
als in het plan Bunker op een tijdstip,
dat het Indonesische dictatoriale regiem,
dat in eigen land geen vrije menings
uiting toestaat, al een paar jaar de baas
speelt over de Papoea's. Ieder begrijpt,
dat een plebisciet in die omstandighe
den van nul en gener waarde is. Als
Soekarno eenmaal N.G. in,bezit heeft,
gaat hij er trouwens nooit meer uit.
In ons verslag over de jaarvergade
ring van het Waterschap „De Dijkring
Flakkee" hebben wij melding gemaakt
van het afscheid van de dijkraden P.
D, Sieling te Melissant en N. G. van
Nieuwenhuizen te Ooltgensplaat, die
wegens het bereiken van de 70-jarige
leeftijd niet meer als zodanig herkies
baar waren. Beide heren werden voor
hun werkzaamheden, in het belang van
het Waterschap veel lof gebracht en
zij ontvingen als blijvend aandenken
een zilveren sigarettendoos met inscrip
tie.
De dijkgraaf van het Waterschap ir. J. B. Mijs neemt op hartelijke wijze af
scheid van de dijkraad P. D. Sieling te Melissant.
SOMMELSDIJK
Spreekuur woningzoekenden. Spreek
uur woningzoekenden op dinsdag 5 ju
ni 1962, tussen 7 en 8 uur nam. ten ge-
meentehuize.
Het afscheid van de dijkraad N. G. v. Nieuwenhuizen, die eveneens door
dijkgraaf ir. J. B. Mijs hartelijk de hand wordt gedrukt. In het midden hoofd
ingenieur G- Terluin, die op ons eiland na de ramp zulke belangrijke werk
zaamheden verrichtte en als gast aanwezig was.
VOOR BETER
NhBR DE
MIDDEliHfrRNIS-TEl.:2328
Nieuw-Guinea
De infiltraties van de zijde van Indo
nesië worden systematisch voortgezet.
De landingen van parachutisten, eerst
bij Fak-Fak, later ook op het schier
eiland Vogelkop, nemen zelfs in aantal
en in hevigheid toe.
De landingen wekken de indruk, dat
ze worden uitgevoerd volgens een vast
plan, temeer daar Soekarno maanden
geleden al heeft gedreigd „vrijwilligers"
aan land te zullen zetten. De regering
in Djakarta heeft nu ook verklaard dat
de gelande parachutisten vrijwilligers
zijn en dat het Indonesische leger alléén
tot taak heeft deze vrijwilligers te ver
voeren.
In verband met de Indonesische
agressie heeft de Nederlandse minister
president een brief doen overhandigen
aan de secretaris-generaal van de V.N.
Hij sprak daarin zijn ernstige bezorgd
heid en verontwaardiging uit over de
agressieve daden en bedreigingen van
de kant van Indonesië. Voorts deed hij
een beroep op de V.N. (wat trouwens
van Nederlandse zijde al vaker is ge
beurd) waarnemers naar het gebied te
zenden om ''zich van de situatie aldaar
op de hoogte te stellen.
Inmiddels heeft secretaris-generaal
Oe Thant de Nederlandse brief beant
woord. De inhoud is op dit ogenblik
nog geheim, zodat we daarover geen
nadere mededelingen kunnen doen,
maar volgens betrouwbare waarnemers
is het antwoord „niet positief", d.w.z.
we mogen niet verwachten dat de V.N.
waarnemers naar Nieuw-Guinea zullen
zenden. Nog deze week zal in de Twee
de Kamer een openbaar debat over
NieuAr-Guinea worden gehouden, waar
bij ook het antwoord van Oe Thant zal
worden, besproken. Dit zal wel aanlei
ding geven tot politieke spanningen,
gezien de controverse tussen de libera
len inzake het beleid van minister Vis
ser. Doch deze kwestie behoort niet tot
de competentie van de buitenlandschrij
ver.
Op advies van het Nedei-landse gou
vernement wordt de bevolking uit de
gebieden waar infiltraties voorkomen,
geëvacueerd. Officieel wordt deze eva
cuatie een tijdelijke genoemd, doch de
betrokkenen hechten daar niet veel
waai'de aan. Ook al zouden de landin
gen van para's vanaf heden worden
stopgezet, dan nog is er heel wat tijd
nodig om de reeds gelande infiltranten
op te ruimen.
Ook de Verenigde Staten krijgen nu
met de dictatuur van Soekarno te ma
ken. Het persbureau van United Press
moet „tot nader order" sluiten, en de
correspondent moet binnen acht dagen
het land hebben verlaten. De reden van
deze maatregel is het feit dat dit pers
bureau het bericht heeft verspreid dat
Soekarno bij de aanslag van vorige
week om het leven was gekomen. Dit
bericht berustte op een foutieve verta
ling van een telex-bericht. Voor de
vergissing heeft U.P. excuus aangebo
den aan de president, doch dit werd
niet aanvaard. Misschien zal Amerika
door dergelijke maatregelen van Indo-
EEN PRODUKT VAN OE SIKKENS-GROEP
Een beeld van de tweede dag van
het Nederlands koninklijk bezoeli
aan Oostenrijk. Koningin Juliana
bracht in gezelschap van burge
meester Jonas (met bril) een be-,
zoek aan een centrum voor licha
melijk gehandicapte kinderen, die
hier bezig zijn met bewegings
therapie in een speciaal ontwor
pen zwembad.
nesië op de duur wel gedwongen wor
den kleur te bekennen in het geschil
tussen Nederland en Indonesië! Het is
toch te dwaas dat Indonesië ongestraft
voortgaat met agressie en oorlogsdrei
ging, en dat niet alleen de V.S. maar
ook de V.N. geen partij durven kiezen.
Laos
Er is hoop dat over de kwestie-Laos
een vreedzame regeling tot stand komt.
Er zijn de laatste dagen dan ook geen
gevechten van betekenis meer geleverd
met de Pathet Lao.
Prins Soevanna Phoema, de neutra-
listische leider van Laos, is vorige week
zaterdag uit Europa naar zijn land ver
trokken om te proberen een neutrale
regering te vormen. De regering van
de Sowj et-Unie heeft ook verklaard,
voorstander te zijn van een neutralisti-
sche regering, en in Westelijke kringen
is men van mening dat de Russische
regering daarin eerlijk is.
(Vervolg op pag. 2, Ie kolom).
Speciaal in het opmaken vaa
B. V. d. VEER
Telefoon 2682 Westdqk 36
MIDDELHASNIS
Toen een dezer dagen een zoontje
van de fam. v. d.. Linde in Oud-
dorp op een oude fiets, die al
enige tijd in het schuurtje had
gestaan een boodschap ging doen,
werd zijn aandacht getrokken
door een poes, die luid schreeu
wend en miauwend achter de
fiets aanrende. Niet begrijpend
wat er aan de hand was stapte
de jongen na enige tijd af en par
does sprong de j]oes in een der
fietstassen, die zij gebruikt had
voor de geboorte van haar jon
gen om zich weer over hen te
ontfermen. Een gebeurtenis die
zelden voorkomt. 1