OxM
De onkerkelijkheid
Meditatie
BUITENLAND
F^CKORTENEGsZOON
34e jaargang
Vrijdag 20 april 1962
No. 3085
pnrvs HmTvnHTKSTBAAT i* - POiSTROX t - vnr>Tmr.TrAKfns
Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Goede Vrijdag
BINHENVERINGBED
SCHUIMKUIBEtBED
Fa. C. van Wezel Zonen - Middelharnis
Mogen wij U een boekje
cadeau geven
Koningssloep wordt
opgeltnapt voor de varende
receptie van
Koninklijlie Famiiie
Volgende week
maar één krant!
Fruitmanden en Fruitbakjes
„jDe ^ruitcentrale"
ABONNEMENTSPRIJS 2.18 PER KWARTAAB
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
B^ coatract epeclaal tailel
Bedactie en advertenties: Kantoor Langeweg 13, Sonunelsdljk
Tel. (01870) 26 29, na 6 uur 's avonds Tel. 20 17 Giro 167930
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
Een andere reeks oorzaken, die de
onkerkelijkheid bevorderd hebben, ligt
meer in het sociologische vlak. Als al-
lervoornaamste factor in het proces
wordt vrij algemeen de invloed ge
noemd, die is uitgegaan van de vroegere
schrikbarend slechte sociale toestanden
en de daaruit ontstane ontevredenheid
die werd afgereageerd op de kerk. Wij
geloven dat inderdaad deze factor zoal
niet een overheersende, dan toch een
zeer grote rol gespeeld heeft. Het be
gon op het platteland, waar in de 19e
eeuw een arbeidsproletariaat ontstond
van land-, veen- en bosarbeiders, wier
sociale positie erbarmelijk slecht was,
met name in Friesland en Groningen.
Ze werkten voor 5 et. per uur, slechts
één op de zes was in vaste dienst, 's
winters vormde de diaconie de enige
hulp. In de veenstreken was dit het
ergst. Daarbij kwamen in de Tweede
helft der 19e eeuw crises in de land
bouw en de veenderijde markten zowel
van graan als van turf werden over
voerd en grote werkloosheid ontstond.
In Friesland werd in de winter van
1892/93 een vierde der bevolking be
deeld!
De gevolgen van dit alles werden
verergerd door de verhouding tussen
boeren en arbeiders. Er was n.l. in het
Noorden een zeer scherpe tegenstelling
tussen beiden. Zolang de arbeiders on
georganiseerd waren leidde dit nog niet
tot gi'ote conflicten. Maar toen Domela
Nieuwenhuis en Troelstra politieke actie
gingen voeren en wat later de vakbon
den op het toneel verschenen, werd dit
landproletariaat steeds radicaler en
zelfs revolutionair, zodat zich menig
conflict voordeed. Zo is het b.v. gegaan
in de beruchte rode dorpen Beerta en
Finsterwolde in Groningen, waar de
helft der bevolking communistisch en
een derde socialistisch stemt! Dat er
door zulk een ontwikkeling weinig van
de kerk overschiet laat zicli gemakke
lijk begrijpen.
Hiermee komen we echter op een an
der aspect van de zaak n.l. de houding
van de kerk tegenover de sociale vraag
stukken, speciaal in de gevaarlijke pe
riode van 1850 tot 1940. Daarover wordt
in de literatuur altijd een vernietigend
oordeel geveld, niet alleen door socia
listen, maar ook door vele kerkelijke
voormannen van later. En geheel onjuist
is dit niet. De kerk als zodanig heeft
vrijwel niets gedaan tegen de maat
schappelijke ellende; zij oriënteerde zich
ongetwijfeld te weinig op de arbeiders
en te veel op de boeren en burgerij.
Bedeelden wilde men niet eens kerke
lijk stemrecht geven. De kerk predikte
berusting in de sociale nood en liet het
daarbij. De kerkvoogden waren exclu
sief in handen van de aristocratie en de
predikanten waren veelal van hen af
hankelijk. Het liberalisme vierde ook in
de kerk hoogtij en men weet dat dit
geen sociale belangstelling had. Zoals
het op het platteland was, werd het bij
het opkomend industrialisme ook in de
steden. Ook daar ontstond een steeds
ontevredener wordend proletariaat, dat
niets van de kerk verwachtte en er
steeds meer afkerig van werd, omdat
haar voormannen niets begrepen van
het sociale vraagstuk en er zich niet
voor interesseerden. Opgezweept door
de socialistische leiders, die toen veel
radicaler waren dan nu meenden de ar
beiders, dat de kerk de bondgenoot was
van het kapitalisme en het leek er in
derdaad toen veel op. Zo heeft de so
ciale nood en de kerkelijke onbewogen
heid velen onkerkelijk gemaakt en om
gekeerd vond het socialisme weer veel
aanhang onder de onkerkelijken. Dat de
onkerkelijkheid zulk een massaal ka-
rald;er ging aannemen, was een gevolg
van het uittreden van massa's arbeiders.
De klassenstrijd verscheurde de kerk,
speciaal de Hervormde, en de oude
volkskerk werd ondergraven door de
tegenstellingen tussen het toen nog echt
oud-liberale kapitalisme en het om-
hoogstrevend proletariaat van stad en
platteland. Vandaar dat de opkomst van
de arbeidersbeweging ongeveer paralel
loopt met de inzet van de ontkerkelij
king.
Deze negatieve houding der kerk als
Jolg van haar sociale onbewogenheid
saar duur te staan gekomen. Een
k, die volkskerk wil zijn, moet in
e positie kiezen. In haar uitspraken
activiteiten heeft de Hervormde kerk
i steeds van elke stellingname ont-
den in het sociaal probleem, maar
yiaktisch stonden haar plaatselijke
voormannen meestal aan de verkeerde
kant. Natuurlijk vi^as het haar taak niet
zelf zich met deze dingen te bemoeien
daarvoor waren andere instanties
maar zij had de zijde moeten kiezen van
de verdrukten en de armen en een pro
fetisch geluid moeten laten horen om
sociale rechtvaardigheid te betrachten.
Dat zij dit niet gedaan heeft en als kerk
zich totaal afzijdig gehouden heeft, is
voor een groot deel de oorzaak geweest
van de breuk van velen met de kerk.
Na 1945 zijn vele leidslieden der kerk
in het andere uiterste vervallen en me
nen zij zó solidair met de arbeiders te
moeten worden, dat ze zelf tot het so
cialisme zijn toegetreden. Afgezien nog
van het feit, dat het sociale vraagstuk
als zodanig eigenlijk is opgelost en zulk
een radicale politieke keuze helemaal
niet nodig is, dreigt het gevaar dat de
ze rode kerkleiding nu weer andere
ëroepen van zich aan toet vervreemden
IS, n.l. zij die steeds de trouwste en
nieest principiële leden zijn geweest.
Bij een bespreking van de oorzaken
der onkerkelijkheid mogen we dus ze
ker niet eenzijdig de schuld zoeken bij
En Jezus wederom raet een grote
stem roepende gaj de geest.
(Matth. 27 50)
Dit Schriftwoord is vol van gezegend
onderwijs. Allereerst wordt ons gewe
zen op de persoon, die hier optreedt en
zijn naam is Jezus. Is er ooit een ande
re Naain op de aarde beleend gemaakt,
die rijlcer is aan inhoud en groter van
betelvenis? Is deze Naam niet geheel
enig, ia, de waarlijk Ene Naam, Die on
der de hemel gegeven is tot zaligheid.
Nooit zal de tijd lang zijn om de heer
lijkheid van die Naam beltend te ma
ken en nooit zal de eeuwigheid te lang
duren om de grootheid van Die Naam
te bewonderen. Zaligmaker toch is de
betekenis en juist daarin ligt de aard
van Jezus werk aangewezen. Die Naam
is Hem op last van Zijn Vader gege
ven, want Hij zal dat werk van zalig-
malren in de Naam Zijns Vaders ver
richten. Het is toch de eeuwige wil
Gods om zondaren uit het geslacht van
Adam zalig te maken. De bewegende
oorzaak daartoe ligt in Gods vrije en
souvereine verkiezing; de Heere heeft
lust in het heil van de door Hem tot
het eeuwige leven verlcorenen.
Daar valt de mens geheel buiten; daar
is alle roem aan 's mensen zijde reeds
uitgesloten. Daarin zal de gemeente des
Heeren reeds stof tot aanbidding vin
den. Wanneer Gods Volk eens door het
geloof naar die bewegende oorzaak
hunner zaligheid mag zien, dan zal ver
wondering hun hart reeds vervullen
en zal het lied in hun hart gezongen
worden: Waarom, was het op mij ge
munt, Daar zovelen gaan verloren, die
Gij geen ontferming gunt. iVIaar hoe
aanbiddelijlc ook de weg, waarin de
loop van dat welbehagen Gods geopen
baard wordt. Daartoe nu is de Naam Je
zus op de aarde gepredikt. De wijsheid
des Heeren ontdekt Zich daarin, omdat
de Heere Zijn gerechtigheid en Zijn
ontferming door één Naam openbaart.
hen, die de kerk verlieten of fel tegen
haar hebben geageerd, maar niet min
der bij de kerk zelf. Behalve haar so
ciale onbewogenheid is het ongetwijfeld
ook de richtingsstrijd geweest, die veel
kwaad heeft gedaan. De tegenstelling
vrijzinnig-rechtzinnig met alle varian
ten daarin is eveneens een belangrijke
factor geweest in het stimuleren van
de onkerkelijkheid. Zowel in steden als
in dorpen had de richtingsstrijd dik
wijls een verwoestende uitwerking. Zij
werkte zowel naar links als naar rechts!
Enerzijds bracht zij velen tot ongods
dienstigheid, omdat de eerbied voor
kerk en Christendom verloren ging en
anderzijds werd zij de oorzaak van een
beweging als de Doleantie. Het was dus
geen wonder, dat het percentage der
Ilervormde Kerk met sprongen omlaag
ging en in menige streek het kerkelijli
leven totaal verschrompelde. We moes
ten ons daarbij ook niet blind staren
op de onkerkelijkheidscijfers, want zo
als we al eerder zagen, die geven een
zeer geflatteerd beeld van de werkelijke
situatie. Gemeenten als Beerta en Fin
sterwolde hebben 54''/o onkerkelijken en
op papier (in 1947) nog 42 «/o Hervorm
den, maar als er nu in die streek 25 a
40 mensen in de kerk komen, vindt men
het al mooi!
Een voorname kerkelijke factor in
het onkerkelijltheidsproces is ook haar
zeer gebrekkige organisatie. Deze is ho
peloos verouderd. Met name in de grote
steden schiet ze in hoge mate tekort.
Van het huisbezoek komt vrijwel niets
terecht. Het aantal predikanten is veel
te klein en die er zijn bemoeien zich te
veel met buiten-pastoriale activiteiten.
De Hervormde kerk was en is veel te
veel een domineeskerk. Het lekenele
ment wordt veel te weinig ingeschakeld.
Langdurige vakatures hebben vooral
vroeger funest gewerkt en daardoor zijn
hele gemeenten te gronde gegaan. En
hoe moet de kerk vooral in grotere
plaatsen de migratie opvangen Deze is
veel sterker geworden dan ze voorheen
was. Maar het kerkelijk apparaat is
blijkbaar niet bij machte de ingekomen
nen, van wie een groter of kleiner deel
in de vorige woongemeente nog ker
kelijk en kerks was, binnen de kerke
lijke kring op te nemen en vast te hou
den en daardoor zakken duizenden van
de kerk af.
En om maar niet meer te noemen, ve
len gaan voor de kerk verloren door
gemengde huwelijken. Dit probleem
houdt elke kerk bezig en er is weinig
tegen te doen. Maar ook in deze sector
ligt een grote kans voor het proces der
onkerkelijkheid.
Tenslotte is er nog het vraagstuk van
de urbanisatie. Daarover en over nog
enkele andere gezichtspunten hopen we
in een slotartikel te handelen.
In de verhoging van Zijn gerechtig
heid ligt de verhoging van de godde
lijke ontferming. Daarvan is nu het
kruis van Golgotha een krachtig ge
tuigenis. Hoe heeft Zich de toorn Gods
op Golgotha ontladen. Zouden wij niet
met eerbiedige verbaasdheid moeten
vervuld zijn, wanneer de Evangelist ons
het gebeuren van Golgotha bekend
maakt. Daar hangt Jezus aan het kruis.
De schuldeloze zal als een lam ter
slachting overgegeven worden. Hij, Die
de zonde niet kende, hangt daar voor
de schuldigen, om in hun plaats de hitte
van de gramschap Gods onderworpen
te zijn.
Christus was in helse benauwdheden,
angsten, pijn en verschrikking om de
Zijnen in hun aanvechtingen tot ver
troosting te zijn en hen te verlossen van
alle helse smart en kommer. Zijn Naam
Jezus predikt toch, dat Hij hen van de
rampzaligheid met alles wat daartoe be
hoort verlossen zal.
Daartoe nu was Hij aan het kruis,
om de waarheid van die Naam te open
baren.
Hoeveel Hij ook geleden had gedu
rende het leven, dat Hij op deze aarde
geleefd heeft, gedurende ook de laatste
smartelijlce dagen en uren. Zijn werl;:
zou niet voltooid zijn, indien niet Hij
ook de dood zou sterven. De rechtvaar
digheid en de waarheid Gods eisten
de dood van de Borg, die de doodwaar-
digen verving, want anders zou er van
geen voldoening en daarom niet van
verzoening sprake kunnen zijn. Nu,
daarop gaat onze tekst dan verder wij
zen.
Jezus roept met een grote stem en
geeft de ,geest. Christus stierf bij vol
bewustzijn; Hij stierf niet door uitput
ting van Zijn lichaamskrachten, want
dan zou Hij niet nog met een grote
stem hebben kunnen roepen. Daar wil
de Evangelist onze bijzondere aandacht
op vestigen. Hij stierf vrijwillig. Toen
Hij wist, dat Hij alles volbracht had,
wat Hij met Zijn Vader overeengeko
men was en wat de profeten van Hem
hadden voorspeld. Toen wilde Hij vrij
willig sterven. Nooit is er iemand zo ge
storven, Christus wilde vrijwillig ster
ven. Hij gaf Zichzelf de dood over.
Tastte tegelijk de heerschappij van de
dood aan. De dood kon Hem niet aan
tasten, want Hij was rein en schulde
loos en had dan ook die bezoldiging der
zonde Zichzelf niet waardig gemaakt.
Maar Hij presenteert Zichzelve aan op
dat in Hem de dood van al de in Hem
begrepenen zou v/orden gestorven. Hij
droeg de bezoldiging van zovelen, als er
tot het eeuwige leven geordineerd zijn.
In zijn laatste roepen betuigt Hij Zijn
overwinning over de daad reeds, want
de dood in zijn volstrekte vorm is een
eeuwige verderfenis. Christus roept uit:
Vader, in Uwe handen beveel ik Mijn
Geest. Hij wist Zich in de gunst van
Zijn Vader, want de hitte van Gods
gramschap was uitgeblust. In zijn ne-
derdaling ligt ook Zijn overwinning en
dat wist Christus. Met een waarachtig
geloof in de trouw van Zijn Vader ver
laat Hij zich in Diens handen. Zo is
Zijn laatste woord ook een woord van
overwinning en daarom van vertroos
ting.
Een reeks van weken is bij de onder
scheidene gebeurtenissen in deze lij
densgeschiedenis stil gestaan. Maar nu
moeten wij ook weer met de zo zeer
gewichtige vraag tot onszelf komen in
hoeverre wij in dat lijden van Christus
door het geloof dierbaarheid en begeer
lijkheid gezien hebben. Hij was de steen
die van de mensen wel verworpen was,
maar die bij God uitverkoren en dier
baar is. En u, die gelooft, is Hij dier
baar. Nu, dat is dan ook de vraag, of
Hij ons door het geloof dierbaar ge
worden is. Anders is Hij het niet, dan
alleen door het geloof en wel het za-
ligmaliende. De natuurlijke mens ziet
er geen begeerlijks in; de eigengerech-
tigde mens streeft naar een Godebehaag-
lijkheid, die hij echter nimmer bereiken
zal, want zijn gerechtigheden zijn een
wcgwerpelijlr kleed. Dan komt de
vraag, maar wie ziet er dan waarde in?
Het antwoord kan niet anders zijn, dan
dit:
Een arm, verlegen, schuldig, behoef
tig, veroordeeld en verbroken volk, dat
door de Geest des geloofs de ruimte in
het Borgwerk aanschouwen mag en dat
daarop een waarachtige betreljlïing ver
krijgt. Naar de mate, dat de Heere de
Zijnen geoefend heeft, naar die mate
zal Hij beminnelijk voor hen worden.
O, wat kan de kerk toch soms uit
hun druk opgeheven worden, als door
dat dierbare geloof de ruimte opengaat.
Dan is er voor die tijden geen gebrek
en mag hun hart en mond van de be
minnelijkheid van de Zaligmaker der
gemeente opgeben. Dan zijn zij voor die
tijden zo ruim in de Heere gesteld, dat
zij de dood niet vrezen. Dan kunnen zij
overal door en verblijdt zijn hun hart
in de algenoegzaamheid en volkomen
heid van Sions Borg en Middelaar.
Neen, niet dat dit altoos zo blijft: de
dagen der duisternis zijn vele. Soms
kunnen zij er niets meer van bezien;
scliijnen al hun vorige betrekkingen
heengegaan te zijn. Maar de vaste grond
ligt ook niet in hun gevoelige onder
vindingen van de genade Gods, maar in
de dood en genoegdoening van het Lam
Gods, waarin de Heere Zelf een vol
komen welgevallen heeft.
Gedenke ons de Heere ook in deze
week en geve Hij al Zijn gunstgenoten
in die vaste grond te mogen rusten
door het geloof, dat Hem dierbaar acht.
Make Hij Zelf hen, die nog zonder
Christus leven, door Zijn Geest en ge
nade een toebereid volk. Dat van de
heuvel der vervloeking, waar de vloek
werd gedragen en doordragen de Ze
geningen des Almachtigen dalen moch
ten ook op zulk een wijze, dat het ver
vuld worde in ons hart en de wereld:
En waar men ooit de wildste
volkeren vond,
Zal God ontvangen,
Aanbidding, eer en dankbre
lofgezangen,
Want Hij revert en zal Zijn
almacht tonen,
Hij heerst, zover de blindste
heid'nen wonen,
Tot Hem bekeerd.
V.
Oost en West
Maandag is in Washington het over
leg tussen Oost en West inzake Berlijn
begonnen. Bij de voorbereiding van dat
overleg echter is een Amerikaans plan
uitgelekt misschien moeten we zeg
gen: opzettelijk bekend gemaakt
waardoor het plan wellicht al tot mis
lukken gedoemd is, vóórdat het was
ingediend.
Volgens betrouwbare bronnen wilden
de Amerikanen voorstellen dat er een
internationaal orgaan van toezicht op
het vrije verkeer met Berlijn zou ko
men. Van zulk een orgaan zouden ook
vertegenwoordigers van Oost- en West-
Duitsland deel moeten uitmaken.
Dit laatste heeft in Bonn enige be
zorgdheid gewekt en misschien ligt hier
de oorzaak van het „lek". Later is na
melijk komen vast te staan, dat de
vroegere Westduitse minister Von
Brentano de hand heeft gehad in de
publicatie van het plan. Als deze in
derdaad verantwoordelijk is, dan is het
duidelijk met welke bedoelingen hij
gesproken heeft. Men ziet in Bonn het
deelnemen van Oost- en West-Duits
land aan één orgaan van toezicht als
het begin van de erkenning van de
Oost-Duitse Republiek De Westduitsers
voelen terdege aan dat Amerika uit de
impasse wil raken en daarom bereid is
tot een compromis. De Westduitse re
gering kan daar natuurlijk niet veel
tegen doen; het is immers een plan van
Amerika, voorgelegd aan de Sowj et-
Unie. Maar wat ze wél kan, is de pu
blieke opinie beïnvloeden. Het is bijna
zeker dat Von Brentano het plan heeft
gepubliceerd opdat de bevolking zich
ertegen zou keren en zodoende de uit
voering van het plan onmogelijk zou
maken.
Dat deze methode wel begrijpelijk,
maar niet bijzonder fraai is, hebben de
Verenigde Staten duidelijk laten mer
ken. Men sprak in Washington over een
bewuste indiscretie van Bonn". Alge
meen waren de waarnemers van oor
deel dat de publicatie van het plan de
besprekingen tussen minister Rusk en
de Russische ombassadeur Dobrynin
nadelig zou beïnvloeden.
De eerste berichten over de onder
handelingen te Washington waren ove
rigens niet ongunstig. Het getuigt van
zin voor de werlcelijkheid dat de par
tijen terstond hebben verklaard, dat ze
een hereniging van de beide Duitslanden
voorlopig als onuitvoerbaar beschou
wen. In eerste instantie zal worden ge
praat over meer praktische aangele
genheden, zoals de Westelijke toegang
tot Berlijn, e.d.
Het rumoer over het uitlekken van
het plan is inmiddels wat verstild. Van
de zijde der Westduitse regering is met
grote stelligheid verklaard dat de pu-
TOONBEELD VAN DE NIEUWSTE HERENMODE
Textiel Konfektiehuis
Voor mensen die van plan zijn
een nieuwe camera te kopen heb
ben wij een prachtige catalogus
klaar liggen.
Er staan tientallen foto's in,
waarvan twee in kleuren.
ïSet is echt een boekje waar u
wat aan heeft en dat u op ideeën
brengt en u talloze mogelijl^heden
laat zien.
Nee, dat boekje kost u niets en
verplicht u ook tot niets.
U kunt de komende dagen bij ons
binnen lopen en er één van de
stapel pakken.
Waarom wij u dit geschenkje ge
ven?
Het is service van
blicatie van het plan niet op rekening
van de Bondsrepubliek mag worden
geschreven. Volgens Adenauer en de
zijnen moet de informatiebron ergens
anders gezocht worden. Bonn zou zelfs
minder afkerig zijn van de door Ame
rika opgestelde richtlijnen dan aan
vankelijk werd gevreesd.
Er gingen ook geruchten als zouden
de Verenigde Staten van plan zijn, de
troepensterkte in West-Berlijn drastisch
te verminderen, namelijk van 13000 tot
3000 man. Deze geruchten blijken niet
op waarheid te berusten. Het is echter
een feit dat het Westen drie jaar gele
den onder de druk van de Sowjet-Unie
wél tot een dergelijke Inkrimping van
haar strijdlirachten bereid is geweest.
Waarschijnlijk heeft men thans hiervan
afgezien om de Westduitsers, die toch
al zoveel argwaan koesteren, enigerma
te tegemoet te komen.
Frankrijk
De Franse premier Debré is afgetre
den en in zijn plaats is Pompidou eer
ste minister geworden. Daaruit blijkt
dat De Gaulle van plan is, de invloed
Tijdens de rijdende en varende
receptie op maandag 30 april in
Amsterdam, zal de Koninklijke
Familie ondermeer gebruik ma
ken van de Koningssloep.
De gouden sloep wordt thans op
geknapt op de rijkswerf in Den
Helder.
1^^^ NAAR DE
MIDDELHRRNiS-TEL:Z3Z8
Volgende week zal „Eilanden-
Nieuws' slechts éénmaal op n.l.
vrijdag 27 april verschijnen. Op
maandag 2e Paasdag wordt er
niet gewerkt, zodat toe dinsdag
onmogelijk kunnen uitkomen. We
hopen dit te compenseren door
uitgifte van een groter blad, zo
als nu reeds met deze vier bla
den (14 pagina's) het geval is.
Redaktie en Administratie
N.V. Eilanden-nieuws.
OUDE TONGE
Roode Kruisvergadering. De algeme
ne vergadering van het Ned. Roode
Kruis afd. Oude Tonge zal plaats heb
ben op Woensdag 25 april a.s. in het
Wit Gele Kruisgebouw, Voorstraat 4,
Oude Tonge, aanvang 7.30 uur.
Inleveren vakantiebons. Op vrijdag
avond a.s. zal er gelegenheid wezen
voor het inleveren van vakantiebonnen.
Bij de penningmeester Th. van Eek,
Wilhelminastraat 10 alhier vanaf 7.30
t.m. 8.30 uur.
Speciaal In het opmaken van
B. V. d. VEEB
Telefoon 2682 Westdgk 86
MIDDELHARNIS
van het parlement nog verder te beper
ken.
Reeds op de eerste dag van zijn be
wind kreeg Pompidou een waarschu
wing van de Algerijnse leiders in Tu
nis, dat het verzet van de Europeanen
aldaar spoedig moet worden gebroken.
Ex-generaal Touhaud, die vorige week
werd gearresteerd als leider van het
gelieime leger, is door een militaire
rechtbank ter dood veroordeeld. Beroep
is niet mogelijk. Ook De GauUe schijnt
niet van plan te zijn van zijn recht tot
ongevraagd gratie verlenen, gebruik te
maken.
Er gaan geruchten als zouden Spaan
se autoriteiten de ex-generaal Salan
politiek asiel hebben aangeboden. Hij
zou in dat geval dus niet aan Frank
rijk worden uitgeleverd.