i
Reeds als kind aangewezen
voor de kansel
Deltawerken in de
Grevelingen
PlaatsaSiik nie
•ESCH
Voorspellingen die uitkwamen
Diijes en Daijes
Petroleum V2 et. duurder
Wat doet U morgen het eerst?
Hebt U nog vrije uien?
Spaar veilig - spaar bij de N.H.M.
School in Leopoldstad eert nagedachtenis vdn|
vermoorde Italiaanse vliegers
Jon
UIT DE KERKEN
Veil ze
Bladz. 2
„»II>ANDBN-NIBUWS"
Dinsdag 30 januari
Pinsdag
liedt aan:
FORD A
lichtblau
FORD Tj
groen 65
CiTROël
In de dagen vóór kerstmis worden
wij in de prediliing vaak bepaald bij
profetieën, die in vervulling gaan. Het
ontvangen van beloften is echter niet
een zaak, die beperkt blijft bij de ge
wijde geschiedenis. Veel kinderen van
God hebben in hun geloofsbeleving met
voorspellingen en beloften van doen ge
had. Er zijn er ooK veel aan wie dit niet
te beurt valt. Dat zegt evenwel nog
niets omtrent hun „staat"; niet elke
gelovige gaat immers dezelfde weg in
zijn verborgen omgang met God.
Een eigenaardige beleving had de
later zo bekende predikant dr. Ph. J.
Hoedemaker, toen hij als candidaat te
Breukelen preekte. Na afloop van de
dienst vloog een bejaarde kerkgangsters
hem om de hals. Onthutst onderging de
candidaat deze genegenheidsbetuiging.
„Laat me je een zoen geven voor je
moeder", zei het vrouwtje, „want nu
zie ik dat God een waarmaker is van
zijn beloften."
Welke? Hoedemaker, een Utrechtse
jongen, was al op jeugdige leeftijd met
zijn ouders geëmigreerd naar Amerika.
Het gezin behoorde bij de afgescheide
nen. Hoedemaker was gedoopt door ds.
H. P. Scholte, één van de „vaders der
afscheiding", toen deze in Utrecht stond.
Naderhand is ds. Scholte ook naar
Amerika gegaan.
De moeder van Hoedemaker, Evertje
Beukers, was „ledeboeriaans" getint,
maar desondanks zeer gehecht aan de
hervormde kerk, waarvoor zij dagelijks
bad. Toen in 1839 haar zoon geboren
werd, gaf zij hem de voornanaen Phi-
lippus Jacobus. „Want", zei ze, „ik heb
van God de belofte ontvangen dat hij
voor de oude vaderlandse kerk tot gro
te zegen zal zijn".
Bij het vertrek naar Amerika her
haalde moeder Hoedemaker op elk af
scheidsbezoek deze voorspelling. „Mij
zult ge niet meer zien, maar deze jon
gen zult ge hier nog het evangelie van
Gods genade horen verkondigen." Kort
na de vestiging in Amerika is Hoede
makers moeder gestorven en haar zoon
ging een andere weg op. Hij hing er
danig de nozem uit. Bromfietsen be
stonden natuurlijk niet, maar Philippus
Jacobus was te paard om zijn woestheid
een verschrikking op de weg.
Totdat hij krachtdadig bekeerd werd.
Hij ging theologie studeren en toen hij
ter voltooiing van zijn studieën naar
Europa was gegaan, besloot hij in Ne
derland te blijven. Zo preekte hij op
diverse plaatsen en ook te Breukelen.
De reactie op zijn preek daar, is hier
mede verklaard. Dat vrouwtje met haar
omhelzing, wist nog lang niet alles. Zij
kon niet vermoeden van hoeveel bete
kenis deze zoon der afscheiding voor
het herstel der hervormde kerk zou
worden.
Gelijk een Samuel
Hoedemakers moeder was niet de eni
ge die haar zoon aan God toevertrouw
de gelijk een Hanna. In 1870 werd ook
te Utrecht, in het gezin van de oud-
zendeling Schaafsma een jongen ge
boren. Hij was als het ware van God
afgebeden; men had al enige kinderen
verloren.
Toen moeder Schaafsma haar wens
vervuld zag, wijdde zij de jongen aan
God. Daarom verkreeg hij bij zijn na
men Abraham Philippus nog de voor
naam Samuel. Evenals bij Hoedemaker
leek het er eerst niet op dat hij dominee
zou worden. Pas op latere leeftijd ging
hij naar de Vrije Universiteit. Maar
daarna heeft ds. A. Ph. S. Schaafsma
verschillende gemeenten met vrucht
mogen dienen, het laatst de gerefor
meerde kerk van Den Bommel.
Ds. M. Heikoop, predikant van de ge
reformeerde gemeente te Utrecht, maar
bij een bominslag in 1944 om het leven
gekomen, had ook al zeer jong de toe
zegging dat hij in de wijngaard des
Heren zou mogen arbeiden. Al wist hij
dit zelf niet, want die toezegging werd
aan zijn moeder gedaan toen hij nog
een heel klein kind was.
Een stervende overgrootvader, die
zijn kinderen en kleinkinderen bij zich
STOOM ZELF UW KLEDING
Er zijn in Amerika apparaten in de
handel, die na inworp van een geldstuk
de kleding chemisch reinigen. Deze ma
chines die grote gelijkenis vertonen met
automatische wasmachines hebben hun
intrede gedaan in was-automatieken,
garages, enz. Bij de aanvang van het
jaar waren er nog geen 500, thans over
schrijdt hun aantal reeds de 15.000.
riep om hun de aartsvaderlijke zegen
te geven, zei tegen de moeder van ds.
Heikoop dat al deze kinderen tot de
zaligheid verkoren waren, maar dat de
jeugdige Martinus nog een speciale roe
ping in de dienst des Heren zou moeten
vervullen. Zo is het uitgekomen, maar
alweer: langs vele omwegen. Martinus
Heikoop was bijna veertig jaar oud toen
hij tot predikant werd bevestigd.
Al in de wieg
Het lijkt erop alsof de vromen vroe
ger veel meer bij zulke dingen leef
den. In 1844 logeerde een predikant bij
de grootvader van Spurgeon. Hij kwam
er een zendingsrede houden, maar
maakte tijdens het logies kennis met
de negenjarige kleinzoon Charles. Bij
het afscheid verklaarde de dominee,
terwijl velen om hem heen stonden:
„Dit kind zal eens het evangelie aan
grote menigten verkondigen."
Ieder weet dat die voorspelling uitge
komen is, hoewel Spurgeon aanvankelijk
helemaal geen dominee wilde worden.
Geen prediker heeft in de 19e eeuw zo
veel mensenmassa's om zijn kansel ge
had als Spurgeon. Elke zondag preekte
hij in zijn „Tabernakel" te Londen
tweemaal voor zesduizend mensen.
Ds. J. W. Felix, van 1860 tot 1862
predikant te Nieuwe Tonge, was in 1848
dominee in het friese dorp Schettens
geworden. Al gauw raakte hij in vriend
schap met de onderwijzer Langhout te
Schraard, een naburig plaatsje. Toen in
het meestersgezin een kind geboren
was, kwam ds. Felix op kraambezoek.
Hij keek in de wieg en zei verrast:
„Meester, daar steekt een dominee in
dat kereltje!"
Dit was beslist geen grap. Het leek
alsof Felix voorvoelde dat de jeugdige
Langhout eens het Woord zou verkon
digen. Dat is ook geschied. Begonnen in
de hervormde kerk, ging Langhout met
de doleantie mee (Ds. Felix, ofschoon
mede-oprichter der Vrije Universiteit,
deed dit niet). In de gereformeerde kerk
en ook op het terrein van de christelij
ke school heeft ds. Langhout jarenlang
een leidinggevende plaats ingenomen.
U.
H. de J.
KIJMEN VAN TIJMEN
Twaalfhonderd sigaretten.
Rookte Nederland per hoofd,
't Doet er niets aan af of toe hoor
Als u 't aantal niet gelooft.
Er is zelfs een stijging merkbaar.
Met zo'n honderdtal per jaar.
Nederland houdt wel van roken,
't Komt in alles openbaar
Ondanks alle publicaties.
Over kanker enzovoort,
Dampen we maar rustig verder,
In 't goedkope of dure soort.
En de schatkist is er zeker
Ook wel aardig mee gebaat.
Daar men hier met de miljoenen,
Zo'n vierhonderd - strijken gaat.
Amsterdam, begon een cursus,
Enig is ons Vaderland,
't Is een cursus zelfverdediging.
Echt naar de moderne trant.
Speciaal de taxi-mensen,
Worden grondig opgeleid.
En dus is dan ook dit weer wel,
Echt een teken van de tijd.
't Gaat er in de grote steden,
Echt Amerikaans naar toe.
Gangsters zijn hun gangstersleven.
Blijkbaar niet zo spoedig moe.
Druk wordt er aan deelgenomen.
Ruim tweehonderd staan geboekt
't Lijkt wel of men in de Hoofdstad,
Altijd nieuwe wegen zoekt.
Geen knapen van zestien.
Op brommers voortaan?
Zal achttien de grens zijn?
Hoe zal dat straks gaan?
Het zijn nog maar plannen.
Toch zegt het wel iets.
Veel jeugdige brommers,
Voortaan op de fiets
We voelen als ouderen.
Natuurlijk hiervoor.
Wat maken ze stukken,
't Is droevig soms hoor,
Minister heeft plannen.
Dus even gewacht.
Misschieen wordt dit voorstel
Wel spoedig van kracht.
Elke dag opnieuw maken pers en ra
dio melding van verkeersongelukken.
Het toenemend aantal auto's op de weg
is er mede oorzaak van dat het onge-
lukkencijfer ook een steeds stijgende
lijn vertoont. We zullen maar niet pra
ten over alle oorzaken waardoor ver
keersongevallen ontstaan, maar een er
van is wel het te hard rijden op tra
jecten, waarop dit allerminst verant
woord is. Hebben de onvoorzichtige rij
ders geluk, dan loopt alles goed af,
maar gaat het fout, dan moeten er
meestal ambulances aan te pas komen.
Dezer dagen kwam er een buitenlands
tijdschrift onder ogen, waarin onder het
opschrift: „ledere m.inuut is kostbaar"
een stukje aan dit soort onvoorzichtige
rijders gewijd was. De schrijver er van
mocht met zijn buurman meerijden, die
tevens ook zijn vrouw en kind in de
wagen had. Buurman had haast, dus
het ging er aardig vandoor. Bij de na
dering van een stuk met vele bochten,
ontbraken de waarscnuwingsborden
niet. Op een er van stond zelfs dat de
veilige snelheid 30 km bedroeg, maar
buurman stoorde zich er niet aan en
lichtte zijn voet van de gaspedaal. 89,
90100 gaf de kilometerteller aan.
De schrijver van het stukje verzamel
de al zijn moed en riep verschrokken:
„minder gas!" Heb je angst? vroeg
buurman.
„De bochten en borden!"
Buurman lacht er om. Ik heb haast,
zei hij. Het komt bij mij op elke minuut
aan; elke minuut is kostbaar!
Ja, dat is een argument. De meerij
der zei niets meer en sloot zijn ogen
maar in afwachting wat er gebeuren
zou. Het kwam allemaal goed uit ge
lukkig en ze kwamen weer op een
rechter stuk weg.
„Hoe oud is U?" vroeg hij toen.
„Dertig," zei buurman.
„Dan hebt U het leven nog voor U!
Noch minstens 20 miljoen minuten!"
„Ik reken daar vast op", zei de buur
man.
„Hoe oud is uw vrouw?"
„Twee en twintig."
„Dat is nog heerlijk jong. Zij heeft
als ze 't beleven mag dan nog wel 25
miljoen minuten voor zich. En hou oud
is uw kind?"
„De kleine Frans? Vier jaar", zei
buurman en lachte de kleine vriende
lijk toe.
„Vier jaar? Wat benijdenswaard! Als
hij het beleven mag heeft hij nog 35
miljoen minuten in uitzicht."
„Wij willen het hopen," zei buurman
en keek zijn meerijder met een vragen
de blik aan. „Waarom vraagt U me dit
alles?" zei hij.
„Wel, antwoordde de meerijder, ik
vroeg dit omdat ik niet begrijpen kan
dat een verstandig mens zoals U door
zulk onvoorzichtig rijden als U daar
even gedaan hebt, bij elkaar gerekend
op menselijke wijze 80 miljoen minu
ten riskeert, om enkele minuten te win
nen!"
Wat buurman daarop antwoordde
verhaalt het stukje niet, maar hij zal er
misschien lering uit getrokken hebben.
Inderdaad worden er door vele auto
mobilisten vele minuten geriskeerd om
er enkele in te halen. Werd dit meer
overwogen, het zou de verkeersonge
vallen ten goede komen. Sommigen m.a-
ken er een soort sport van om over de
wegen te razen, zonder dat daarvoor
aanleiding bestaat, want op de plaats
van bestemming verpraten ze rustig
tien keer zoveel minuten dan ze op de
weg hebben ingehaald!
Nu moeten we het nog over iets an
ders hebben, waarop de aandacht wel
eens mag worden gevestigd. Een der
lezers maakte me er op attent en ver
zocht me dit te gelegener tijd eens voor
't voetlicht te brengen. Het gebeurt
namelijk vaak, dat men elkaar bij een
verjaardag, huwelijk, jubileum of ande
re gelegenheid een bloemetje of schrif
telijke gelukwens stuurt, zonder dat de
ontvangende partij de moeite neemt
om de ontvangst daarvan te bevesti
gen of zelfs te bedanken. Men gaat
zich dan afvragen of het gezondene wel
goed is aangekomen of bezorgd. Zou
het telegram, de brief, de bloemen of
de fruitmand wel aan het juiste adres
zijn afgeleverd? Vooral wanneer de be
trokkenen in een andere plaats wonen is
deze vraag gewettigd. Men wil de post,
de bloemen- of fruithandelaar niet wan
trouwen, maar hier of daar kan toch
een abuis in het spel zijn. En 't staat
toch een beetje vriend om aan de be
trokkenen zelf navraag te doen of men
het cadeautje wel ontvangen heeft. Het
zou de indruk wekken of men naar een
bedankje viste. En toch is het een on
prettig gevoel niet zeker te weten of
hetgeen U op een zorgvoUe manier liet
zenden, wel goed terecht is gekomen.
Daarom is het te betreuren, dat be
danken er tegenwoordig haast niet
meer bij is. Wie enigszins zijn fatsoen
laat spreken, stuurt dan in elk geval
een gedrukt bedank-kaartje, al is het
dan met de zin dat „het wegens de
overstelpende belangstelling niet mo
gelijk is ieder persoonlijk te schrijven."
Men mag dat persoonlijke dankwoord
dan meer gewenst achten, maar in elk
geval weten we dan, dat hetgeen v/e
zonden in goede orde is aangekomen.
Op een bericht van ontvangst hebben
we in elk geval recht. En hoe gemak
kelijk is het om even de telefoon te
pakken en persoonlijk voor het medele
ven te bedanken! Dan heeft men in elk
geval zekerheid dat moeite en kosten
niet tevergeefs zijn geweest en door de
ontvangers de attentie werd gewaar
deerd. We leven wel in een jachtige
tijd, maar een bedankje voor 'n bewe
zen attentie moet er toch altijd nog af
kunnen! Als ieder daarin serieus han
delde, zou de onzekerheid of het ge
zondene wel terecht gekomen is, niet
behoeven te bestaan. De nonchalance
op dit gebied is nog ontstellend groot.
Ook hier geldt: wat gij niet wilt dat U
geschiedt, doe dat ook aan een ander
niet!
Dus we bedanken voortaan iedereen
hartelijk, die ons bij welke gelegen!ieid
dan ook op enigerlei wijze van zijn
medeleven blijk geeft!
SCHRAMMETJE
Door de prijsstijgingen op de wereld
markt zullen de verkoopprijzen van
enkele aardolieprodukten in ons land
op heden 22 jan. worden verhoogd.
De petroleum voor verlichting en
verwarming wordt een halve cent per
liter duurder; de tractorpetroleum 30
cent per 100 liter. De prijzen voor auto-
gasolie uit pompen, gasolie voor andere
doeleinden, huisbrandolie voor centra
le verwarming en dunne stookolie gaan
met 40 et per 100 liter omhoog.
een spaarrekening openen bij de
N.H.IVI.I Tienduizenden deden dit reeds
vóór U. Als spaarder bij de N.H.M.
hebt U nu profijt van
314 rente
o een soepele opvragingsregeling
automatisch op tijd betaalde
belastingaanslagen
e volledige bankservice
NEDERLANDSCHE HANDEL-iyiAATSCHAPPIÜ, N.V.
gnjs
40.(
VAUXH
grijs
1 RENAUI
De heer L. F. Loetoela, burgemeester van de Afrikaanse wijk Kishasa in Leo
poldstad, legt hier de eerste steen voor een school voor schone kunsten. Deze
school zal worden gewijd aan de nagedachtenis van de dertien Italiaanse vlie-
gers, die vorig jaar november door Kongolese muiters in Kindoe zijn vermoorj
toen zij vlogen in dienst van de Verenigde Naties. Na de plechtigheid reikte
de burgemeester souvenirs uit aan nabestaanden van de vermoorde vliegers
die bij deze eerste steenlegging aanwezig waren.
1 EENATJI
blauw 90
GEVRAAC
als hulp
drijf, o.a.
pluimveeh(
verzorging
ning, hoog
A.
Madeweg
Telefo»
Prima 1
Voor de wal te Bruinisse zijn in de
Zuid Grevelingen thans weer enige gro
te machines aangekomen. Een grote
baggermolen is bezig de in de Grevelin
gen gemaakte drempel te egaliseren,
opdat de caissons die daarop moeten
worden geplaatst, straks natuurlijk niet
schots en scheef mogen komen te staan,
maar een „gespreid bedje moeten vin
den, waarop zij rechtstandig kunnen
worden geplaatst.
Een grote Thomson kraan maakt oos
telijk van de Grevelingendam een pla-
teua voor materialen opslag, ditmaal
niet voor de Deltadienst maar voor
Rijkswaterstaat, arrondissement Zee
land.
NED. HERV. KERK
Beroepen ts Putten P. J. Bos te
Sprang; Bergambacht E. Schimmel te
Oud-Beijerland; Wierden G. Würsten
te Den Bommel; Hasselt L. Doppenberg
te Wilsum.
Aangenomen naar Eemnes D. v. Dijk
te Nieuwerkerk a/d IJssel; Kootwijker-
broek Dr. A. v. d. End te Hoogeveen.
Bedankt vooi? Wierden H. Bultman te
Popendrecht; Arnemuiden B. Haver
kamp te Groenekan; St. Annaland P. J.
Bos te Sprang; Huizen H. Goedhart te
Rotterdam.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Enschede J. Baumfalk te
Ommen; Abcoude en Raamsdonk, kand.
H. Pilon te Hilversum; Klundert H.
Postma te Appingedam; Hijem F. Dijk
stra, kand. te Leeuwarden; Giessendam
W. Horlings te Elim; 's-Gravenhage G.
A. Reen te Alkmaar; Vinkeveen J. W.
Genuit te Woerdense Verlaat.
Aangenomen naar Winterswijk J. v.
Netten te Grootegast;.
Bedankt voor Boskoop G. Hajer te
Bellen; IJmuiden D. Dondorp te Ant
werpen.
Ds P. V. d. Berge, docent aan de
Theol. school te Makassar (Celebes) is,
in tegenstelling tot eerder berichten,
nooit gearresteerd geweest door Indo
nesische regering.
Overschie: De kerkeraad besloot om
voorals nog niet over te gaan tot in ge-
bruikneming der nieuwe psalmberij
ming, omdat een en ander grote kosten
met zich mee brengt en er later toch
nog wel een gewijzigde uitgave zal ko-
m.en.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Hillegom D. Henstra te
Delft; Amsterdam-Z. J. Visser te Dok-
kum.
Aangenomen naar Utrecht W. v. 't
Spijker te Drogeham.
Bedankt voor: Hilversum H. .Eerland
te Amersfoort; Almelo M. Nieuwenhuy-
SOMMELSDIJK
Zangavond. Op vrijdag 2 februaria,;
hoopt de gemengde zangvereniging „Ws;
niet is kan worden" te Sommelsdijk ee;
zangavond te geven in het verenigings.
gebouw „Vita Nova" aan de van Aen-
senstraat te Sommelsdijk. Aanvang 7,3;,
uur. Medewerking zullen verlenen de
zangverenigingen van Ouddorp, Dirb-
land en Herkingen. Ieder is hartelijl:
welkom.
Het bestuu!,
HERKINGEN
Hemeva. Door de dames Ria Guldc'
meester, Lenie Kievit, Ria Melissante-
Maatje van den Ochtend is te Herkiii-
gen gecollecteerd de som van 25,-
voor Hemeva.
Tuintjes daconie. Belanghebbendes
kunnen inschrijven naar een tuintje ra
de diaconie der Herv. Kerk, met opgas:
hoeveel grond men reeds verwerkt, vóói
3 februari a.s. bij diaken L. Looij,
Nieuwstraat Hb.
NIEUWE TONGE
Tijdrede. De Herv. predikant ds. P,
J. Dorsman van Staphorst hoopt woeiii-
dag 31 januari een tijdrede te houde:
in het kerkgebouw der Ger. Gemeent
Aanvang 7.30 uur.
OUDE TONGE
Kerkdienst. A.s. donderdagavond ll'i
uur hoopt Ds. P. Blok voor de Ger. Ge
meente een herdenkingspredikatie b
houden (ramp 1 februari 1953.)
BRUESTISSE
Verkeerscursus. Door een aantal 1
of meer toevallige omstandigheden en
verkeerde anonceringen is verwarring
ontstaan over de data waarop te Brui
nisse de Verkeerscursus wordt gehou
den. Voor de goede orde wordt medege
deeld dat deze data zijn vrijdag 26 jan
uari, vrijdag 2 februari, donderdag
februari, vrijdag 16 februari en don
derdag 22 februari.
ze te Amsterdam; Vineland J. P. Geels
te Haarlem.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Borssele en Rijssen C.i
Dam te Rotterdam, St. Annaland A
Hofman te Zeist; Rotterdam-Zuidwijk
L. Rijksen te Rotterdam-W.
Inw. Zending: De synodale commissit
voor Inw. Zending roept personen op,
welke genegen zijn tot Evangelisatie-
arbeid in België. Sollicitaties voor
febr. bij J. v. Beveren, 2e Schuytshoel'
88 te 's-Gravenhage.
„Ik begrijp al. Er is gebrek aan dat,
nietwaar?" Oom Van Dalem's vinger
gleed enige malen langs de duim. „En
wat wou de jongen worden?"
„Zo heel bepaald is zijn keuze nog
niet. Kon hij voorlopig een H.B.S. af
lopen of een Gymnasium, we konden
dan later verder zien. Misschien was
het mogelijk, dat hij later als leraar een
betrekking kreeg."
„Niet kwaad bedacht, niet kwaad be
dacht. En heeft de jongen er zin in.
werkelijk zin? En aanleg voor de stu
die?"
„Hij heeft er veel zin in en meester
Voortman oordeelt, dat zijn aanleg vol
doende is om zijn doel te kunnen berei
ken. Het enige bezwaar is het geld."
Het enige? Maar moest zij hier ook
de andere noemen of zelfs maar er op
zinspelen? Ze zouden immers toch niet
begrepen, veel min gebillijkt worden?
„En?"
Hij wilde het haar toch niet te ge
makkelijk maken.
Vragen moest ze.
„Ik had er eens over nagedacht, of u
ons zou willen helpen, oom!"
„Op welke wijze?"
„Door ons het geld----
„'t Zal een heel bedrag worden, licht
wel een vijfhonderd gulden 's jaars en
dat een jaar of vijf, zes."
„Ms u het geld zou willen voorschie
ten; hij kon het dan later aflossen, als
hij zelf ging verdienen."
„Als, als. Maar als hij eens half on
derweg in de studie blijft steken? Als
hij eens niet komt, waar hij wezen wil?"
„Ik denk, dat hij er wel komen zal,
oom. Ik hoop het tenminste. Meer ze
kerheid.
„'t Is helemaal geen zekerheid, Lena,
't Is hopen, hopen; meer niet. Kijk eens
ik doe iemand graag een plezier en
vooral jou, dat -weet je van vroeger. Had
toen maar.... Ja, wat zal ik zeggen.
Nou, ik wil er wel eens over denken.
'k Zou de jongen, Karel heet-ie, zei-je,
eerst nog wel zelf eens willen zien en
spreken, eer ik besliste. Of heb je daar
soms ie-ts op tegen?" kwam er ineens
weer scherp achteraan.
„Nee, oom, helemaal niet. Ik heb dat
zelf ook liever zo. Dan kunt uzelf zien."
„Juist, goed. Nou stuur je Karel van
de week maar eens hè? En als ik er wat
in zie, beloof ik je, je te helpen. Om jou
Lena, om jou. En we zullen dan maar
hopen."
„Dank u wel, oom," zei ze hartelijk,
innig dankbaar voor het welwillend ant-
■woord op haar vragen.
Ze stond al op, bang onbescheiden te
zijn met nog langer te blijven, nu het
doel van haar bezoek bereikt was.
„Wat ga je doen? Vertrekken? Wei
neen, je blijft hier eten. En, kun je
vandaag weer thuiskomen?"
„Vandaag niet meer, oom; morgen
met de eerste trein."
„En waar wou je dan vannacht blij
ven? Kun-je denken, je bent vandaag
mijn gast en mijn huis is groot genoeg
om je vannacht logies te bieden".
„Nee, oom, dat is, waarlijk.
„Kom, kom, 't is al afgesproken. Je
hebt immers geen familie of kennissen
hier; waar wou je heen? Mina!" (zijn
hoofd door de deur stekend); „kom eens
even!"
Een ogenblik later trad de gedienstige
binnen.
„Jij helpt mijn nicht wel even naar
de logeerkamer hè, en reken vanmid
dag op een eter meer. We hebben een
logee tot morgenochtend."
„Ja meneer. Wil de juffrouw me dan
maar even volgen?"
Vrouw Randers maakte geen tegen
werpingen meer. Ze was blij, dat het
zó geschikt was. Ze had er tegenop ge
zien als tegen een berg, om een loge
ment op te zoeken; zij, die nimmer van
huis was geweest en bijna nooit uit het
cirkeltje van haar druk geslaaf uit
kwam.
't Was een dag van ontspanning voor
haar. En toch, met haar gedachten toef
de ze telkens in de kring van haar huis
gezin. Hoe zouden de kinderen het ma
ken, vooral het kleintje?
„Je bent niet waard, dat je je gemak
kan houen," verweet oom lachend, toen
ze tijdens de maaltijd blijk gaf van de
afwezigheid harer gedachten. „Ik ge
loof zelfs, dat je me niet eens ziet. Waar
zit je?"
Ze lachte.
„Nee, oom, ik ben het niet waard."
Oom was allerhartelijkst; hij scheen
de onaangename indruk van het eerste
gesprek te willen uitwissen. En vrouw
Randers' hart was vol dankbaarheid,
vol hoop; en ze vermeldde zich al in de
goede tijding die ze straks Karel zou
kunnen meedelen.
Hoofdstuk 6
Karels hoofd en hart was vol van het
grote feit, dat zou gaan gebeuren. Moe
der had bij haar terugkomst, door hem
met ongeduld verbeid, hem op de hoog
te gesteld van hetgeen tussen haar en
oom Van Dalem was verhandeld. In
hoofdzaak ten minste. De bejegening,
die ze had ondervonden, voorzoverre
die haar pijnlijk was geweest, had ze
hem verzwegen; maar toen hij avonds
op het kleine zolderkamertje te bed lag
en door de veelheid der gedachten niet
zo spoedig als gewoonlijk de slaap had
kunnen vatten, had hij met klimmende
belangstelling een gesprek gevolgd, dat
moeder met vader had gehouden. En
zo was hem tamelijk helder geworden,
dat moeders reis naar oom Van Dalem
nu niet in alle opzichten een plezier-
reis voor haar geweest was; begon hij
er iets van te beseffen, dat moeder zich
heel wat moeite voor hem getroost, dat
ze zelfs een ten dele zeer onaangena
me behandeling zich had moeten laten
welgevallen. Moeten? Ja, immers voor
hem! En ook was hem duidelijker ge
worden, welk een man oom Van Dalem
was; het had hem aan 't denken en
plannen maken gebracht.
Volgende week zou hij de reis onder
nemen ter „kennismaking" met oom
Frank. Hij voelde het: hij ging op proef
Van deze ontmoeting zou veel afhan
gen. Hij moest zich van zijn besten kant
laten zien; hij moest trachten oom voo'
zich in te nemen; proberen alles te ver
mijden wat hem onaangenaam kon we
zen. Hoe? Eén ding was er, dat had Ka
rel reeds spoedig vastgesteld na het
geen hij aan brokstukken van het be
luisterde gesprek en uitlatingen van va
der en moeder was te weten gekomen:
oom Van Dalem was niet „vroom". E^'
onverschillig. Moest hij met die we'
tenschap rekening houden; er proffl'
van zien te trekken? Hoe zou hij
meest gewenste indruk op oom kunnen
maken? Welke houding zou voor hem
het voordeligst zijn?
Het werd een berekenen, overlegge"
in dat jonge hoofd, telkens weer; tel
kens opnieuw.
Eindelijk was de langverwachte daê
daar. Veel te vroeg stond Karel gs;
reed, naar de trein te vertrekken. Hö
moest maar alleen gaan; moeder W
onmogelijk mee, en vader evenmin,
Hij had zijn zondagse plunje aan;
wat oud, maar toch heel net. Een wd-
gesteven boordje bezorgde hem met
warmte wel wat last, maar die hij zie»
graag getroostte dat hoorde er imme''
zo bij. Moest hij er niet als een heö
uitzien?
Bij de
worden
Aanstel:
overeet
of voor
Salaris
388,22
laris vo
leeftijd
worden
comp.
held ai
tot een
Een go
steld.
Verplac
en gep]
sing.
SoUicit
de bur,
(Wordt ver
1
