Het echtpaar 0. van Biert
in Ladvsmith - Canada
Ouderavond in de
Techn. School
Redder Willem de Jager
te Stellendam ter aarde bestclil
CRENS-
SlEïilLLEM
Nieuw-Suf ilea
f Contact met Flakkeese emigranten j
Sex contra plicht
Nieuwe Directeur-generaal
Rijltswaterstaat
VERVOLGVERHAAL
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS"
Dinsdag 3 oktober
„De eerste boer, waar ik werk vond,
was 'n echte dictator. Och, ik verdien
de wel goed, maar toch beviel hij me
niet. Na twee maanden was ik het meer
dan moe. Ik stopte m'n spullen in de
plunjezak, bond die achterop mijn mo
tor en vertrok." Dit vertelde ons de
heer G. van Biert uit Ladysmith in Ca
nada, met wie we een dezer dagen een
gesprek hadden. Hij vertrok in 1951
naar Canada. Er was toen in dat land
nog volop werk, vooral mi het boeren
bedrijf en als vrijgezel kan hij gemak
kelijk van werk en streek veranderen.
Thans is dit niet meer mogelijk. De
werkgelegenheid is zodanig teruggelo
pen, dat emigranten, die een bezoek
aan hun familieleden willen brengen,
daardoor soms ook hun baan kwijt ra
ken. Met de heer G. van Biert was dit
niet het geval, want hij werkt al enige
jaren met zijn zwager in een eigen
me]lkbedrijf.
In de zomer van 1951 is hij vertrok
ken, met het s.s. „Volendam" van de
Holland Amerika Lijn. Sedert enkele
maanden was een neef van hem in Ca
nada woonachtig, die hem de eerste tijd
met allerhande dingen hielp.
De boer waar zijn neef werkzaam
was, kon nog wel een knecht gebrui
ken en zo waren beiden werkzaam op
een melkbedrijf. Dit zou echter niet
lang duren. De boer van Hollandse
afkomst was een echte dictator en
de heer Van Biert voelde er weinig
voor om geheel naar zijn pijpen te dan
sen. Het duurde dan ook maar twee
maanden, toen hij zijn plunjezak in
pakte en op zijn motor stapte om el
ders zijn geluk te gaan beproeven. Ook
zijn neef die gehuwd was, ging met hem
mee. Gezamenlijk trok men naar Van
couver, waar werk werd gevonden bij
een Canadese boer. Het werk beviel
hem, maar tochhij verlangde toch
iets anders en al na een half jaar trok
hij weer verder.
Naar Vancouver Island
Op zijn motor reed hij naar het Van
couver Island. Ditmaal vond hij werk
op een Internaat. Hierbij hoorde name
lijk ook een boerderij, waar groente,
fruit e.d. werd geteeld, bestemd voor
het internaat.
Op deze boerderij is hij ruim een jaar
werkzaam geweest.
Opnieuw veranderde hij van werk
kring en ging werken in een houtzage
rij. Bijna de gehele bevolking van
Vancouver Island leeft van de houtin
dustrie. Er wordt in deze bedrijfstak
heel goed verdiend, dit in tegenstelling
tot het boerenbedrijf, waar wel een vrij
behoorlijk loon werd betaald, doch lang
niet zoveel dan in het houtbedrijf. Hij
verdiende namelijk bij de boeren onge
veer 85 dollar en in de houtzagerij 180
dollar per maand, boven kost en inwo
ning.
Waar Holland
In juni 1954 kwam hij voor familie
bezoek naar Holland. Hieruit blijkt wel,
dat hij in de houtindustrie goed geld
heeft verdiend, om de dure reis naar
Nederland te kunnen bekostigen. Be
grijpelijk hadden verschillende Hollan
ders hem gevraagd, om hun familie de
groeten van hen te brengen. Onder hen
was ook een zekere mhr. de Jong uit
Sneek. Toen hij na enkele weken ver
blijf in Holland naar zijn familie ging,
ontmoette hij de jongste zuster van
dhr. de Jong. Hoe een en ander preries
in zijn werk is gegaan weten we niet,
maar wel, dat hij de verre reis van
GoereeOverflakkee naar Sneek nog
verschillende keren heeft gemaakt. Zijn
verlof duurde niet langer dan 8 weken,
dus veel tijd had hij niet. Omstreeks
half augustus vertrok hij weer naar
Canada, om daar verschillende zaken te
regelen, alvorens hij zijn verloofde uit
Holland zou laten overkomen.
Eén dag voor Kerstfeest traden zij in
Canada in het huwelijk. Dit had als
voordeel, dat hij over het gehele jaar
minder belasting hoefde te betalen.
JEen eigen bedrijf
Samen met zijn zwager dhr. de Jong,
heeft hij een eigen melkbedrijf opge
zet, wat prima floreert. Zij vullen zelf
ook flessen met melk, waarvoor ze ver
schillende machines hebben aange
schaft. Het echtpaar heeft 3 kinderen,
die momenteel bij de broer van mevr.
van Biert-de Jong verblijven.
Volgend jaar hoopt de heer de Jong
zelf met zijn echtgenote naar Holland
te komen. Ook zij hebben 3 kinderen,
die gedurende hun vacantie gaan loge
ren bij het echtpaar Van Biert!
Zo heeft men de problemen die aan
een vacantie bij de familie in Neder
land zijn verbonden, opgelost.
Rust en stilte
Het echtpaar Van Biert woont in een
rustige streek. Hun naaste buren wo
nen nog ongeveer twintig kilometer bij
hen vandaan. O, nee, ze vinden dat he
lemaal niet erg. Ze houden van de rust
en stilte, waar ze daar volop van kun
nen genieten. De schoonheid van de na
tuur is voor hen van groter belang,
dan het bezitten van talrijke buren en
kennissen, die bijna alles van je weten.
„Ik hou daar niet van" bekende de heer
Van Biert. In Holland zijn ze té in
tiem met elkaar. Dat wil niet zeggen,
dat de fam. Van Biert zich afzondert
van de buitenwereld. Integendeel. Maar,
hun hobby is het genieten van de rust
en schoonheid van het landschap.
Het echtpaar is j.l. dinsdag weer naar
Canada vertrokken, met de „Staten
dam" van de H.A.L. Wij wensen hen
een prettige tijd en goede zaken in Ca
nada toe.
,_v VRAAG^T EENS IN
m W£D.KURViNJ(S 0R0GI5TER'J
>r<!l!ilER»tófÜja«0> OU OPORP
Een Engelsman wist dat de fabriek,
waar hij wou inbreken, werd bewaakt
door vier Duitse herdershonden. Daar
om nam hij zijn eigen herdershond mee,
een teef, wier charme zo groot was dat
de vier waakhonden hun plicht ver
zaakten. De" slimmerd werd toch ge
snapt en kreeg negen maanden.
(Nw Rett. Crt.)
Meer dan 200 ouders, hoofdzakelijk
van leerlingen uit de voorschakelklas
sen, kwamen maandagavond 25 septem
ber bijeen. Naast de onderwerpen wel
ke reeds eerder op ouderavonden wa
ren behandeld, werd ook van gedach
ten gewisseld over het vak godsdienst
leer, dat in dit kursusjaar voor het
eerst zal worden gegeven.
Waarvoor leidt de Technische
Schoei op?
Bij de aanvang van de avond be
groette de direkteur, de lieer H. Kruik,
de ouders van de nieuwe leerlingen
welke in zo grote getale waren geko
men. Hij wees daarbij op de gehele an
dere geest, welke op deze school heerst
in vergeiijking met de lagere school.
Op deze school wordt getracht het be
drijfsleven te imiteren om de jongens
reeds nu vertrouwd te maken met de
toekomst. De ouders werden er op ge
wezen dat de maatregelen, welke ge
nomen moeten worden, steeds het be
lang van de leerling beogen. Hij ver
zocht met klem om steeds achter de
direktie en leraren te staan, ook al lijkt
een maatregel soms streng. Het bedrijf
waarin de knaap straks terecht zal ko
men vraagt ook hardheid en dicipline.
Uitvoerig werd stil gestaan bij de mo
gelijkheden welke een technische op
leiding biedt. Nog heerst in ons land
gebrek aan waardering voor de goede
vaktechnikus en overheerst in vele ge
vallen de „witte boordjes" mentaliteit,
ook hier op Flakkee. Bij het onderwerp
beroepskeus, werd er nog eens op ge
wezen de jongen niet te dwingen in
een bepaalde richting, maar om hem te
leiden naar een vak, waarin liij de
meeste arbeidsvoldoening zal kunnen
vinden.
De ontwikkeling van het Technisch
Onderwijs is vooral de laatste jaren zo
snel gegaan, dat van de oude Ambachts-
school niet veel meer over is. Vroeger
werd 2/3 van de schooltijd aan prak
tijkonderwijs besteed, tegenwoordig is
dit precies andersom. Dit wordt door
het bedrijfsleven gevraagd. Er moet in
de huidige maatschappij meer aandacht
besteed worden aan algemene vorming,
aan begrip voor de ingewikkelde we
reld, ook op het gebied van de arbeids
verhoudingen.
De schoolhuishouding
De adj.-direkteur, de heer H. Dirkse,
besprak met de ouders de maatregelen,
welke noodzakelijk waren om een ge
meenschap van plm. 330 jongens in
goede banen te leiden. Door de school
genomen maatregelen, vonden bij de
ouders volledig begrip en na een uit
voerige uiteenzetting werd door de
ouders medewerking beloofd om de
zelfdicipline van de leerlingen te hel
pen opvoeren.
Het absenteren komt gelukkig niet
veel meer voor. De heer Dirkse ver
zocht de ouders er op toe te zien, dat
de jongens hun vrije uren gebruiken
voor ontspanning en niet voor inspan
nende arbeid op het land e.d.
Godsdienstleer
Het punt godsdienstleer werd door de
direkteur nader toegelicht. Het verzoek
in deze is uitgegaan van verschillende
godsdienstige richtingen op het eiland.
Pogingen om te liomen tot lessen gees
telijke vorming, ingepast in het les-
rooster, konden door sommige kerkge
nootschappen niet worden geaksep-
teerd. Er zal nu door samenwerking
tussen de protestantse lierken één uur
per week godsdienstleer gegeven wor
den door predikanten van verschillende
richtingen. Ook van rooms katholieke
zijde zal van de geboden regeling ge
bruik worden gemaakt. De direkteur
wees de ouders er op, dat ook voor het
uur godsdienstonderwijs de regelen van
de schoolhuisliouding van kracht zijn.
Deelname hieraan, op basis van vrij
willigheid, kan kenbaar gemaakt wor
den, door het inleveren van een strook
op een reeds toegezonden formulier. Als
men besluit een zoon deel te laten ne
men, verplicht men zich voor het ge
hele kursusjaar.
Huiswerkkontroie
Dit punt werd nader toegelicht door
het hoofd van de a.v.o. leraren de heer
H. J. Snitjer. Deze wees erop dat dit
systeem, ontworpen in samenwerking
met de ouders, alleen effekt sorteert
als het serieus door hen toegepast
wordt. Toezicht op het huiswerk kan,
als de moeite wordt genomen de agenda
en de schriften regelmatig te kontro-
leren, preventief werken. Op school
wordt het huiswerk gekontroleerd, maar
het komt toch nog te vaak voor dat
een knaap zijn huiswerk niet of onvol
doende heeft gemaakt. Door volledige
medewerking thuis kan dit zeker on
dervangen worden.
De ouders van zwakke leerlingen
zullen nog voor het kerstrapport wor
den uitgenodigd voor een gesprek.
De lieer Wessels, administrateur van
de school, gaf hierna een uiteenzetting
voor het aanvragen van een studietoe
lage. Aan de hand van een schema werd
getoond wie wel en niet in aanmerking
komt.
Seksuele voorlichting
De regeling van de seksuele voorlich
ting, zoals deze aan de school wordt
gegeven, werd door de direkteur uit
voerig toegelicht. De ouders toonden
veel belangstelling voor de reeds opge
dane ervaringen van de afgelopen ja
ren, welke voldoende hebben bewezen,
dat deze voorlichting in een behoefte
voorziet. Met enkele voorbeelden werd
dit aangetoond. De ouders maakten
voorts kennis met het systeem wat door
de docenten wordt aangehouden.
Met klem werd de ouders gevraagd,
de jongen niet af te wijzen als hij, naar
aanleiding van de voorlichting, bij zijn
ouders komt om nadere inlichtingen.
Geef deze dan, want hij heeft ze nodig.
Hoewel op school het begin wordt ge
maakt, werd er op gewezen, dat dit
slechts een vervanging is, daar dit toch
in wezen een taak van de ouders is.
Na het beantwoorden van enkele vra
gen sloot de direkteur om 9.45 uur de
bijeenkomst, welke op een prettige wij
ze was verlopen.
Onder enorme belangstelling is zaterdagmiddag te Stellendam het stoffelyi;
overschot ter aarde besteld van Willem de Jager, oudschipper van de reddings.
boot „Koningin V/ilhelmina". Het gemeentebestuur en het bestuur van jf
stichting verenigingsgebouw hadden „Het Haegse Huus" ter beschikking gg.
steld voor de aan de begrafenis voorafgaande rouwdienst, die werd geleid doot
ds. Smit, Hervormd predikant te Stellendam. In de grote zaal van het ver-
enigingsgebouw verzamelden zich de familieleden, de vrienden en de leden en
oudleden van de bemanning van de reddingsboot, alsmede afgevaardigden van
de Kon. Zuid Hollandse Mij tot redding van schipbreukelingen, rond de baai-
die schuil ging onder een schat van bloemen, bloemstukken en kransen. Bij
degenen uit de kring van het reddingwezen bevonden zich de directeur van
de Redding Mij., jonkh. T. M. van Suchtelen van Haare, de schippers van de
reddingsboten uit Hoek van Holland, Terheide, Breskens enz., oudschippers
en bemanningsleden van deze schepen, de meesten Stellendammers van ge^
boorte. Bij de gang van het Haegse Huus naar de begraafplaats stond vrijwel
geheel Stellendam, oud en jong, langs de weg geschaard om getuige te zijn
van deze indrukwekkende begrafenis van een der grootste zonen van het vis-
sers- en reddersdorp.
Ds. H. J. Smit sprak, staande naast
de baar, naar aanleiding van Rom. 14
12, „Zodan een iegelijk van ons voor
zichzelf rekenschap geeft". „Willem de
Jager heeft in brede kring bekendheid
verworven, vele malen heeft hij getoond
een middel in Gods hand te willen zijn
als hij drenkelingen redde van de dood"
aldus getuigde de predikant, „maar de
laatste jaren was er een leegte in zijn
hart,, sinds hij zijn Vv^erk als schipper
van de „Koningin Wilhelmina" had
moeten neerleggen. Zijn dochter heeft
hem verzorgd, zij heeft de leegte in het
hart van haar vader trachten te vullen.
Dat hart werd nog steeds getrokken
naar de haven en naar het water" aldus
ds. Smit, die het tragisch en treffend
noemde, dat dit leven toch in het wa
ter heeft moeten eindigen. Spr. gewaag
de voorts van de ledige plaats, die de
overledene achterlaat, niet alleen in de
woning van de dociiter, maar vooral
ook in de harten van zijn vrienden te
Stellendam, op Flakkee en tot ver daar
buiten. „Het moet ver met ons komen
willen wij ons door anderen laten lei
den" sprak ds. Smit verder, „de beman
ningen van de reddingsboten hebben
daar ervaring mee. Maar God zegt:
„Laat U redden". Laten wij Hem dus
onze nood zeggen, laat Hij ons redden,
dan hebben wij een schuilplaats voor de
hoogste nood, dan kunnen wij belijden,
dat wij in nood en dood van Hem zijn,
dan zien wij over het graf heen en be
hoeven wij niet te vrezen. Ga niet al-
Met de „Zuiderkruis" zijn plm.
300 personen uit Nieuw-Guinea
naar Nederland vertrokken.
Bij de foto's: Drukte op de kade
in Hoilandia. Links een beeld
tijdens de inscheping. Rechts een
laatste groet alvorens de „Zui
derkruis" het ruime sop kiest.
leen door 't leven, Hij troost het hart
dat schreiend tot Hem vlucht," aldus
eindigde de predikant met bemoedigen.
de woorden tot de familie, de collega's
en goede vrienden van de overledene,
Opoffering van zijn medemeK
Aan de groeve sprak jonkh. Van
Suchtelen Van Haare. Ooit deze vond
het heengaan van schipper De Jager
bijzonder tragisch. „In het begin van
deze maand hebben wij nog een vrolijk
onderhoud met elkaar gehad, Willein
heeft onze maatschappij gedurende twee
en twintig jaren trouw gediend en als
ik zeg „onze maatschappij'" dan bedoel
ik daarmede „de mensheid, zijn mede
mens", aldus spr. „Bij dag en nacht,
bij tij en ontij stond hij klaar voor de
op zee in nood verkerenden, dan gin»
hij er op uit om hulp te bieden. Hel
heeft hem in het bloed gezeten, van
jongsaf. Hij heeft de hoogste onder
scheidingen gekregen, daar waren er
bij, die slechts zelden en aan weinigen
worden toegekend. Schipper De Jager
is voor ons allen een voorbeeld ge
weest, voor allen ook die met het wa
ter te maken hebben. Zijn kundigheden
en zijn karakter gingen samen en met
Gods hulp heeft hij de stoutmoedigste
reddingen uitgevoerd. Daarbij bleef hij
de eenvoud zelf. Na een redding ver
klaarde hij steeds en alleen maar „ili
heb geluk gehad." Maar wie geluk ge
had hebben, dat zijn de velen, die door
zijn moedig optreden aan de zee werden
ontrukt. Hij was een kundig schipper,
voor ons, directeuren van de reddings
maatschappij, was hij een beste vriend.
Daarom kunnen wij begrijpen wat zijn
heengaan betekent voor zijn kinderen,
broers en zusters. Moge het U een
troost zijn wanneer ik U zeg, dat U
trots op uw vader en broer kunt zijn,
dat wij hem danken voor alles wat tiij
in blijmoedigheid en met opofferings
gezindheid voor de mensheid, voor zijn
medemensen, heeft gedaan en dat zijn
nagedachtenis door ons in hoge eer zal
worden gehouden" aldus eindigde de
directeur van de reddingsmaatschappij.
Burgemeester J. A. Kleijnenberg
sprak namens het gemeentebestuur en
riep o.a. de hulp in herinnering, die de
reddingsbootbemanning onder schipper
Willem de Jager kwam bieden aan zijn
en de omliggende gemeenten tijdens de
zware dagen van de ramp van 1 febru
ari 1953. „Op het water heeft hij ge
leefd en gewerkt, nu heeft hij toch in
het water zijn graf gevonden" betreur
de de burgemeester, die eindigde met
de bede „Moge de Grote Schipper U nu
begeleiden".
Ds. Smit sprak ook aan de groeve en
wees er op, dat Willem de Jager velen
van de dood gered heeft, maar zichzelf
niet heeft kunnen redden. Wij mensen
hebben ook een andere Redder nodig,
een Redder, Die ons verlost van de
macht van de dood, de Enige Die ons
troosten kan.
Namens de familie bedankte een zwa
ger van de overledene, de heer H. Eoon,
te Dirksland, voor de belangstelling en
in het bijzonder de mannen van de
„Koningin Wilhelmina", die hun oud
schipper ten grave hadden gedragen.
Terwijl regen over de begraafplaats
ruiste en allen het hoofd bogen daalde
het stoffelijk overschot van Willem de
Jager in het graf.
Met ingang van 1 november a.s. zal
ir. A. G. Maris in de functie van direc
teur-generaal van de Rijkswaterstaat
worden opgevolgd door ir. J, de Klerk,
sinds 1 juni 1956, in de rang van hoofd
ingenieur-directeur, hoofd van de af
deling a (waterhuishouding, waterke
ring en landaanwinning) van de direc
tie van de Waterstaat.
DOUANE
DOUANE
Zeeuws-Vlaams verhaal
door W. GELDOF
„Wat zeg je, deugniet? Tegen wie z'n
auto is die smokkelaar van jullie opge
botst?"
De ander ontnuchterde toch iets, door
de schrik. „Weet ik veel! Ili heb geen
pantserauto's, dat weet je toch wel.
Laat me los of ik brul om hulp! Ben jij
helemaal gek geworden?"
De ijzeren greep van Kees verslapte.
Dan rukte de Slof zich los, trok het por
tier van zijn auto open en stapte in om
weg te rijden. Versuft keek Kees hem
na. Men zegt, dat sommige mensen van
een ernstige gebeurtenis een onmisken
baar voorgevoel hebben. Dat was hier
dan zeker het geval. Vader kreet
het in Kees. Want die moest vanavond
met zijn jeep van de kant van Aarden
burg komen.
Hij merkte niet eens, dat moeder
doodsbleek tn de deuropening stond. Hij
rende naar de schuur, pakte zijn fiets.
schold zichzelf uit, dat hij nog nooit
een motor had gekocht en reed toen zo
snel hij kon ide door Slof aangeduide
richting, op.
Reeds van ver kon je, aan de kop
lampen der politie- en douaneauto's
zien, dat er wat aan de hand was. Hon
derd meter voor de plaats van het on
geluk was de weg eenvoudig afgezet
door twee veldwachters.
„U zult een halfuurtje geduld moeten
hebben, meneer! Straks is de boel net
jes opgeruimd en dan kunt u passeren.
U kunt teruggaan of blijven staan, net
wat u wilt!"
„Maar het is mijn vader!" stamelde
Kees.
„Hoe weet u dat? En hoe is uw naam
dan?" vroeg één der veldwachters be-
langsitellend.
„Ik ben Kees Almekinders uit Nieuw
kerke en mijn vader moest vanavond
deze weg langs met de jeep! Hij had
allang thuis moeten zijn!"
„Gaat u dan even mee!"
Van allea wat de man zei om Kees
wat op zijn gemak te stellen vernam de
laatste niets. Het bleek precies zo te
zijn, als Kees zich vanaf het ogenblik
dat de Slof had verteld, had ingedacht.
Op een draagtoaar, aan de kant van de
weg, lag zijn vader, zijn goede lieve
vader. Een dokter knielde er naast,
schudde het "hoofd. Toen zag Kees, hoe
uit een hoofdwonde, haast onzichtbaar
door het haar, bloed op de grond sijpel
de. Hij wendde het gezicht af.
Toen zag hij daar de ander staan, ge
boeid tussen twee veldwachters. Het
was Karel Pauwels, zijn gezicht ver
trokken tot een grijns. In een opwel
ling van radeloze drift stormde Kees
op hem af. Maar hij had geen kans.
Twee stevige douaniers grepen hem
beet en duwden hem in een auto. Ze
gingen ieder aan één kant van hem
zitten en hielden een arm vast. Toen
zei een heel bekende stem: „Ja Kees
ook dat ibehooct tot ons vak!"
Kees keek om en keek in het gezicht
van Henk, dat bleek vertrokken was
van spanning. Toen viel hij voorover
en barstte uit in een hartstochtelijk en
bevrijdend snikken
Van alles, wat er die nacht gebeurde,
hoe hij weer thuis kwam, ihoe vader
werd thuis gebracht, waar Jo en Cor
opeens vandaan kwamen, hoe moeder
'huilde en hoe alles tegen de vroege
morgen toch weer stil werd in het oude
huis, van dat alles droeg hij later nog
sleclits een flauwe herinnering met zich
mee
Ook de ibegrafenis doorleefde hij als
was het een boze droom, als iets, dat
niet waar kon zijn. Wat daarna gebeur
de, bracht hem echter wel uit de droom
tot de werkelijkheid terug. Het was niet
in de eerste plaats, dat hij vader miste,
al was dat natuurlijk zo. Vooral onder
'het werk, want zij' waren op elkaar in
gesteld geweest en nu Kees er alleen
voor stond, moest hij erkennen, dat hij
bepaalde dingen alleen niet af kon.
Wat echter de diepste indruk op hem
maakte was, beihalve moeders stille leed
het feit, dat Karel Pauwels na een
maand in voorarrest gezeten te hebben
werd vrijigelaten. Zeker, zijn zaak zou
nog wel voorkomen, onder invloed van
alcohol een auto-ongeluk met dodelijke
afloop veroorzaken was geen kleinig
heid. Maar de reconstructie van het on
geluk leverde moeilijkheden op omdat
er niemand getuige van was geweest en
omdat 'de remsporen ontbraken. De jeep
van Almekinders en de auto waarin Ka
rel Pauwels reed waren in de bocht met
een klap tegen elkaar aangevlogen.
Daarna had de jeep van Almekinders
een paar maal in de ronde getold om al
schuivende tegen een boom tot stil
stand te komen, terwijl Karel waar
schijnlijk in een ogenblik van sohrilt
het stuur had omgegooid zodat ihij in de
sloot was gevlogen.
Reeds enige seconden waren de ach
tervolgende douaniers en politie met
hun snelle wagens ter plaatse, maar te
laat om precies te kimnen zien wat er
gebeurde. Vanzelfsprekend hield Karel
Pauwels vol, dat de oude Almekinders
in de bocht onvoldoende rechts had ge
houden. Nu geloofde niemand dat: de
man stond bekend als een voorzichtig
en nauwkeurig chauffeur en Karel Pau
wels was onder invloed, toen het ge
beurde. Het tegendeel van Karel's be
weringen kon echter op geenj enkele
wijze worden aangetoond en dat be
tekende, dat hij er met een flinke boe
te, intrekking van zijn rijbewijs voor
een jaar en een voorwaardelijke straf
van afkwam.
Dat deze gang van zaken, ofschoon
juridisch juist, het rechtsgevoel van ve
len, die niet met de Pauwels ophadden,
krenkte, is te begrijpen. Zelfs Henk had
met toenemende verwondering de gang
van zaken bij de rechtszitting gevolgd.
Hij wist zich te beheersen, maar bracht
Kees het bijna tot razernij. En of Henk
hem al uitlegde, dat de rechter zonder
onomstotelijk bewijs niet veroordelen
mag en kan, zelfs niet op iets wat
hoogstwaarschijnlijk is, het kalmeerde
Kees wel wat, maar het doofde zijn
wraaklust in hem niet.
Iets anders was, dat het hele dorp,
de hele streek zelfs, partij vóór hem
koos. Dat was natuurlijk wel verheu
gend, want het hield in, dat Kees thans
zóveel werk kreeg, dat hij twee knechts
kon aannemen. Iedereen scheen te voe
len, dat hier iets was gebeurd, dat ver
keerd werd afgewikkeld. Zelfs de Slof
soheen dat te voelen, want zonder
boodschap van Kees bleef hij met zijn
auto weg en verscheen hij niet meer
op het erf.
Er waren ook ernstige, oudere men
sen uit de omgeving, die hem vroegen,
of hij wel voldaan zou zijn geweest,
wanneer Karel Pauwels was veroor
deeld wegens het veroorzaken van dood
door schuld. Die hem er op wezen, dat
er verschil is tussen recht en wraafc
Dan gevoelde Kees wel, dat er ook bö
hem iets- niet in de haak was. Maar dit
'had moeder hem moeten zeggen, nie'
de mensen uit het dorp wien het eigen
lijk maar uit de verte aanging.
Moeder echter was stiller dan ooit en
droeg haar leed verbeten. Als zij woor
den van berusting en troost had kunnen
opbrengen, was er wellicht iets in Kees
veranderd. Maar doordat zij ze niet uit
sprak, meende Kees, dat in haar hart
dezelfde opstandigheid heerste als in
zijne.
Hoofdstuk 4
Het leven gaat voort
Het zou heel stil in het huis van de
weduwe Almekinders zijn geworden
dat najaar, als Cor op zekere zaterdag'
avond niet had gezegd: „Ziezo moeder.
Ik ben er weer en voorlopig blijf
maar hier!"
Ze hadden allemaal verbaasd opge
keken. Allemaal, want als het enigS'
zins mogelijk was waren de beide nieis"
jes en Henk' 's zaterdagsavonds bij moe
der en Kees. Aan uitgaan of pret raafeo
dacht voorlopig toch niemand.
Moeder keek even op van haar bre''
werk en zei: „Zou je dat wel doen, kif"
Ik kan het best alléén af, hoor!"
(Wordt vervolffli i
D
gega
van
schoo
derin:
dikan
zijn
ties.
te he
schoo
nanci
lijk
Ho
verzo
meest
de gr
als
huisig
ven
hij t:
de ke
school
alle
de V-
behoo
len h
weer
beho
ders
Hie
schoo
klassi
weer
stig
Godts
bericl
reid c
verzo
aan d
ke he
Toe
gen V
de pr
meest
twee
predil
ander
die o:
vei-zo
zich
broed
Dirks
Ooit
nader
tijen
brach
ter ve
vendi
Oude
De
digin
de pr
De ve
dit ge
te ov
blijve
meest
te om
ter w
hem
omda
zich
worpc
predil
de SC
teken
dienst
zullen
er op
bleef
In
isikal
en zo
in. D
verm
mogei
ken.
een v
losmat
klassi;
daar
loofd
ging
zoude,
krati
voore
zijn
om vf*
attest'
'doch
kerke;
augus
vervo
had d
mueli
was
eens
Toe
van
vroeg
en m
naar
nemei:
welkel
vallen
moest
Ho
niet,
en O-
Als
de zo
Predi
Plaat-
Werd
op zi
'gemee
hij h
moge
en ani
de sy-
Dord
Daani
