e defensie to Nederland .r" Echtpaar in de Langsiraal: in hei goud Fa KAPTEIN Verbaasd, sir Winston Barend van Noord en Johanna de Geus vijftig jaar getrouwd IJdme^-Selei Ui „Jezus leeft" Vijf militairen in 5 jaar overleden na inenting V v^ Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond MEDITATIE BINg^lENVERINGBEP SCHUIMRUBBERBED Alle merken camera's en toebehoren Fotohandel J. Zandstra Charme voor Uw handen TELEFOON 01870-2004 (NvN y/ JCtOri) Kleding Fa. Gebr. Buijsse Prins Bernhard terug uit Amerika Vrijdag 24 april 1959 No. 2789 PBINS HKNDEIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS Eedactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 1870—2629 Ka 6 uur 'fl avonds Teleloon K 1870—2017 Giro 167930 ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PEE KWAETAAIi ADVEBTENTIEPRIJS 12 cent pei mm. Bij contract speciaal tarief. u de internationale irhoudingen m -and met de spanning rondom Ber meer nog dan anders in het brand- t van de belangstelling staan, is het 'g aandacht te wijden aan de ver- iging van het Westen en in het bij- der aan onze bijdrage daarin. De -ilijkheden om West-Berlijn vormen hts een enkele epsiode uit de per- ente strijd van de Sowjet-Unie r vergroting en uitbreiding van haar -ht Er is na de laatste wereldoorlog voortdurende dreiging uit het Oos- waar men zich toelegt op de go elijke vernietiging van de vrije sterse wereld en waar men droomt van een communistische zegepraal over de gehele wereld. Dit is geen overdrij ving maar zowel de leerstellingen van het communisme als de na-oorlogse praktijk zijn er de bewijzen van. We behoeven slechts de namen te noemen van de satellietstaten: Polen, Hongarije, Roemenië, Boelgarije, Albanië, Oost- Duitsland en Tsjecho-Slowakije; te her inneren aan de zware politieke en eco nomische druk, waaraan Finland is blootgesteld; aan het opeisen van West- Berlijn; aan de communistische infil tratie in Irak; aan het gestook in Afri ka tegen de blanken; aan de bedreigmg tegen Perzië; voorts aan Korea, Noord- Vietnam en Tibet. Al deze namen ver tellen ons, dat er een rood offensief aan de gang is van wereldformaat, waartegen elk land, dat zijn godsdienst en vrijhei wil behouden, zich ten koste van de zwaarste offers zal moeten ver dedigen. In de eerste jaren na Wereldoorlog II zag men dit gevaar niet. Men had sa men met Rusland Hitler-Duitsland ver slagen en men was de communisten nogal gunstig gezind. Maar de afslui ting door Stalin van Berlijn opende de ogen. Truman greep in met de lucht brug en de N.A.V.O. werd geboren, welks tienjarig bestaan we op 4 april j.l. hebben herdacht. Toen ontstond het Atlantisch bondgenootschap: een mili taire alliantie van vrije anti-communis- tische staten, die zich gezamenlijk gin- mt teweer stellen tegen het rode ge- ^r. De Verenigde Staten, Canada, Engeland, Noorwegen, Denemarken, Nederland, West-Duitsland, België, Frankrijk, Italië, Portugal, IJsland, Griekenland, Turkije en Luxemburg traden toe. En het mag gezegd worden, dat deze N.A.V.O., ondanks alle gebre ken, die ze heeft, buitengewoon preven- tiöE gewerkt heeft, want sedert haar oprichting in 1949 is de Sowjet-Unie gipn stap verder meer gekomen. Ook Nederland levert zijn aandeel aan de N.AV.O.-strijdkrachten met zijn land-, lucht- en zeemacht. Onze rege ring en gelukkig ook het hele parlement minus de communisten natuurlijk zaigen in, dat in de huidige situatie geen enkel land een zelfstandige verdediging kén voeren. Die tijd is voorbij. De mo derne oorlogvoering met atoombommen, raketten, tanklegers enz. speelt zich af Q|; wereldniveau, dus ook volgens een wfereldstrategie. Opname in een gigan tisch Atlantisch verdedigingsstelsel was en is dus eis van zelfbehoud. Hoe groot de dreiging is, ziet men pas, als men dé kaart van Europa vóór zich neemt effl de schrikbarende opmars van de Sowjet-Unie naar het westen aan schouwt. Het IJzeren Gordijn, waar we zo gemakkelijk over spreken, ligt slechts 250 km van onze oostgrens! Voor Nederland betekent dit, dat het na West-Duitsland het eerst door Chroestsjow zou worden verzwolgen. Geen wonder dus, dat ons land meer nog dan andere landen gebaat is bij een sterke Atlantische defensie. Natuurlijk kost dit aardig wat. Onze defensiebegroting voor 1959 beloopt 1653 miljoen gulden. Minister Staf meent, dat dit voor de komende jaren 1700 miljoen zal moeten worden. Dat is inderdaad een enorm bedrag. Ons nationale inkomen bedraagt ongeveer 30 miljard en daarvan wordt 5,4''/o be steed aan de defensie. Sommigen gaan vergelijken met wat er aan onderwijs wordt uitgegeven (1250 miljoen) en vin den deze verhouding afschuwelijk: Aan onderwijs veel minder dan aan een „moordapparaat". Men vergelijkt ook met andere landen: vooral Denemarken met 3,30/0 wordt genoemd. Maar dit land geregeerd door socialisten, heeft nooit iets over gehad voor zijn defensie. Daarom kon het in 1940 slechts een paar geweren afschieten tegen de Duitsers! Wij staan ongeveer op hetzelfde peil als België, West-Duitsland, Noorwegen en Zwitserland en blijven per hoofd der bevolking ver achter bij Amerika, En geland, Frankrijk en Zweden. Wij heb ben ook verplichtingen tegenover onze Overzeese Rijksdelen en de beveiliging van onze handelsbetrekkingen over de gehele wereld, zodat we een behoorlijke marine moeten hebben. .Het is dan ook ergerlijk, dat van de ajde van de P.v.d.A., hoewel deze zegt ae N.A.V.O. te wUlen steunen en de vnjheid te beminnen, het laatste jaar om propagandistische redenen aanval len worden gedaan op onze defensie. wil de diensttijd met twee maanden oeKorten, 150 miljoen minder uittrek- Ken en de „Karel Doorman" plus onze wee kruisers maar afschaffen. In Bel- riiv^v^^ nog erger. Daar concurreren ae Katholieken *en de socialisten met el- °ver verkorting van de diensttijd: van Z2, maanden viel men op 18, daar- rto„° u- nullen het er 12 wor- uen Hier zien we de politiek in haar SK^^^rzinwekkende vorm. En dit "earijt gaat voort, terwijl in de Sowjet- (I). Want ik weet, mijn Verlosser leeft. (Job 19 25a) Ook onder het O.T. hebben Gods kin deren geleefd uit de kracht en bate van Christus' verdienste. Ze hebben de be lofte wel niet verkregen, maar van ver re gezien en omhelsd en dat is hun tot zaligheid geworden. Jesaja b.v. ervaart volkomen zijn geloof in de Man van Smarten. Hier, in onze tekst vinden wij het geloof van Job, in de verheerlijkte Zaligmaker. „Ik weet, mijn Verlosser leeft." Wat hebben wij onder het woord: „Verlosser te verstaan?" In het oorspronkelijke, wordt hier het woord „Goël" gebruikt. Deze naam komt in de burgerlijke en ceremoniële wet ten van Israël veelvuldig voor. In algemene zin wordt met dit woord een persoon aangeduid, die als naast- bestaande helpend optreedt wanneer een famUielid door leed of ongeval ge troffen werd. Dit kon in verschillend opzicht ge beuren. Ten eerste' als bloedwreker. Wanneer er iemand van de naastbestaanden ge vallen was onder de misdadige hand van een ander, rustte op de Goël de plicht er voor te zorgen, dat in deze zaak recht zou geschieden. Hij had het bloed te wreken, de moor denaar te zoeken, deze te straffen door hem neder te slaan. Hier mag Job zeggen, mijn Goël, mijn bloedwreker leeft. Deze Goël had nog meerdere taken. Wanneer een familielid door armoede gedwongen was een akker of have te verkopen, dan had de Goël de plicht, dit voor hem of haar te lossen d.i. terug te kopen en weder te geven. Mo- zes zegt daaromtrent: „Wanneer uw broeder zal verarmd zijn, zo zal Zijn los ser (Goël) komen en zal het verkochte zijns broeders lossen. Ten derde kon de armoede zelfs zo groot zijn geweest, dat zulk één niet alleen gedwongen was geweest zijn ak ker te verkopen, maar zelfs, zich zelf als slaaf over te geven. Nu spreekt de Heere in Zijn wetten: „Nadat hij zich zal verkocht hebben, zal er verlossing voor hem zijn. Eén van zijn broeders zal hem lossen of zijn oom, of de zoon van zijn oom, of die uit de naaste zijns vleses is zal hem lossen." Ten vierde: Was er iemand, hoewel gehuwd, die stierf zonder kinderen na te laten, dan moest de broeder des ge storvenen de weduwe mede tot vrouw nemen en zijn broeder zaad verwek ken. Ook hier is sprake van de Goël. Denk maar aan de geschiedenis van Boaz en Ruth. Samenvattend kunnen we dus zeggen, dat de Losser of Goël, welke Job hier bedoelt, tot taak heeft om het bloed van de verslagene te wreken, de verkochte have van verarmde familieleden terug te kopen, de in slavernij geraakte te bevrijden en de kinderloze weduwe des gestorvenen broeders te huwen. Welnu lezers, aan de éne kant zien wij hier Job in zijn verslagenheid, zijn ar moede, zijn knechtschap, zijn kinder loosheid. Als we hem in al zijn leed en ellende aanschouwen, moeten we het onwillekeurig uitroepen: „Waartoe moet déze man nog leven." En, dan komt daar ineens die uit spraak, welke van een uitnemende rijk dom gewaagt. Hij heeft een helper, een Goël, een Verlosser. Eén die bereid en in staat is om in al dit ongeval hulp te bieden. Hem bij te staan. Mijn .geroep in angst en vrezen, klimt tot God, het Opperwezen. God, die in mijn ongeval, d' oren tot mij neigen zal. Die Verlosser is de Heere Jezus Chris tus! Welk een diep en juist inzicht heeft Job gehad in de Naam en het Wezen van die Verlosser. Wat is er béter naam te bedenken dan juist deze: „Goël", Verlosser! De Goël was een naastbestaande. Hoe wonderlijk het ooK in onze oren moge klinken, maar dat was de Heere Jezus voor zijn kerk. Hoewel Hij de Zone Gods was, is Hij de mensen in alles gelijk geworden. Hij is in een dienstknecht ■gestalte op aarde gekomen en is (hoort ge het?) zijn broeders in alles gelijk geworden, uitgenomen de zonde. Paulus schrijft: „Daarom schaamt Hij zich niet hen broeders te noemen." En zelfs de discipelen, die hun Mees ter op 't kritieke ogenblik in de steek hebben gelaten, worden door Hem „mijn broeders" genoemd. Wat komen ook Zijn werkzaamheden met die van de aardse Goël overeen. Wie had een Goël nodig? Eén, die gans hulpeloos, van alles beroofd en geheel ellendig was. Zulk één was Job. Zulk één is ieder van Gods kinderen, wanneer ze ontdekt worden aan de armoede van hun zon daars bestaan. En daar groeien ze in zichzelf nooit boven uit. Gods kind blijft arm en hulpeloos in zich zelf, tot aan de laatste ogenblikken van zijn leven toe. Het eerste, zowel als het laatste woord op de levensweg is hst woord: „genade." Denk aan de verslagenen, wiens bloed gewroken moest worden. Onze ziel is bij wijze van spreken vermoord. Ons lichaam verwoest. Satan is onze doodslager en de zonde ons vergif. Denk aan de verarmde! Degene die zijn have en geld kwijt was. Is dat niet het beeld van de mens, die door de zonde der paradijsjes alles is kwijt geraakt? De kennis is weg, de gerechtigheid is weg, de heiligheid is weg. Hebben we dan geen Verlosser nodig? Denk aan de, als slaaf, verkochte. Le ven wij niet door de zonde in een zware slavernij? Drijft de zweep van de grote slavenhouder ons niet voort? Denk aan de kinderloze weduwe? Ja, zó is de mens in zich zelf. Zonder verwachting, zonder hulp, zon der steun. Nimmer met vrucht kunnen de voortbrengen uit zichzelf. Zulk één heeft Job zichzelf gevoed. In de weg der tweede afsnijding was hem alles uit de hand gevallen. Kon hij het met de vroegere weldaden niet meer doen. Zo is hij zelfs zijn vroomheid kwijt geraakt. Zelfs zó, dat hij het bestaan heeft om de dag zijner geboorte te ver vloeken. Wat gelukkig, wat zalig, dat Hij op zijn roep: Geef mij Jezus of ik sterf want buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf, mag beleven, dat deze Losser, deze Goël hem van God geschonken wordt tot wijsheid, rechtvaardigheid en een volkomen Ver lossing. (Slot volgt) Dirksland. C. J. Kesting. 'HAZETiFABRIEK ENi2EVÉNBEWÖ;g^^ Unie en haar satellieten de diensttijd 3 jaar bedraagt Het is toch eigenlijk verregaand, dat een grote partij als de P.v.d.A., welks leiders weten wat communistische dic tatuur betekent, zulk een onverant woordelijke politiek durft voeren, enkel en alleen om bij de grote massa, die niet verder kijkt dan haar neus lang is, in het gevlei te komen en om stemmen verlies aan de P.S.P. te voorkomen. Het gaat op deze manier met de socialisten weer als vóór de oorlog: afbraak van de defensie en later spijt daarvan als het te laat is! Maar de P.v.d.A., die zich principieel baseert op de volkssouverei- niteit, heeft nu eenmaal geen weerstand tegenover „het volk". Dat blijkt op élk terrein. Het was daarom goed, dat enkele maanden geleden in de Tweede Kamer de heren Roos jen en Calmeyer eens op deze dingen gewezen hebben. De laat ste behandelde de rode klacht van de hoge defensiekosten. Hij wees er op,' dat bij de beantwoording van de vraag, wat binnen onze financiële mogelijkheden ligt, wij ons moeten afvragen, hoeveel geven wij voor andere zaken uit. Geven wij soms aan minder belangrijke zaken te veel uit? En hij kwam tot de vol gende conclusie voor 1957: tabakswaren banket, ijs etc. alcohol e.a. dranken bioscoop etc. Totaal 950 miljoen 720 miljoen 988 miljoen 96 miljoen 2754 miljoen In de oorlog hadden we het gemis van deze dingen graag over voor onze vrijheid. Nu niet meer? Laten we goed begrijpen, dat een communistische over heersing der vrije wereld oneindig er ger is dan welke andere ook. Zij bete kent het einde van alles, wat waard is om voor te leven. Daarom dienen wij offers te brengen voor onze defensie, opdat met Gods hulp onze vrijheid kan behouden worden. Wanneer straks Minister Staf aftreedt na een bewind van 8 jaar als Minister van Defensie, komt hem dan ook de dank toe van ons hele volk, want hij heeft met grote energie een verdedi gingsapparaat opgebouwd, dat in het kader van de N.A.V.O. een zeer goede plaats inneemt. Sommelsdljk Het lijkt wel of de 84-jarige sir Winston Churchill verbaasd is over de luide toejuichingen, waarmede hij begroet werd, toen hij dezer dagen een verga dering van de conservatieve partij bijwoonde en hij met zijn echtgenote het podium betrad. Op de achtergrond, in het midden, de schoonzoon van de Churchills, mr. Christopher Soames, Staatssecretaris van Oorlog. Minister Staf heeft de Eerste Kamer meegedeeld dat van 1 januari 1954 tot 1 april 1959 in totaal vijf dienstplichti ge militairen door complicaties van een pokken-injectie zijn overleden. In drie gevallen js hoogstwaarschijnlijk van blijvende nadelige gevolgen spraken. In genoemd tijdvak hebben in totaal 140 duizend militairen voor het eerst een pokken-injectie gekregen en 88 duizend een herinenting. Dat zijn de cijfers door de minister van oorlog aan de Eerste Kamer mee gedeeld. Op 228000 inentingen acht ge vallen van dodelijke afloop of blijven de nadelige gevolgen. Een laag percentage. Inderdaad. Maar toch een bewijs, dat inentingen tegen de pokken niet ongevaarlijk zijn. Afgezien nog van het feit of alle schadelijke gevolgen te constateren zijn. Bovendien hoe laag het percentage ook moge zijn er is toch alle aanleiding in gelegen om de inenting tegen de pokken niet verplicht te stellen. Het percentage is laag, maar als het de eigen zoon treft dan verliest het lage percentage alle betekenis. Dan is het geen laag percen tage, maar dan is het de volle honderd procent en heeft men aan het lage per centage geen troost maar verwijt, dat men vrijwillig oorzaak is van de dood. Aan de voet van de dijk Langstraat 33 (Ooltgensplaat) in een eenvoudig huisje dat overigens prima is gemeubileerd, woont het echtpaar Barend van Noord en Johanna de Geus, die dinsdag 28 april hun 50-jarige echtvereniging hopen te herdenken. Beiden zien er nog zeer gezond en flink uit en het is hun niet aan te zien dat zij een halve eeuw huwelijksleven met alle ups and downs achter de rug hebben en een gezin met negen kinderen hebben grootgebracht. Toen wij aan de deur kwamen om een praatje met het 50-jarige bruidspaar te maken, werden wij direct binnen genodigd en omdat zy juist aan de avond boterham zaten hield de vriendelijke gastvrouw aan, dat wij in ieder geval van de verse gebakken bot, die er zo heerlijk uitzag, zouden mee-eten. Nu, we hebben het ons goed laten smaken en al visetend hebben we geluisterd naar wat Barend van Noord en zijn vrouw ons uit de afgelopen vijftig jaar vertelden, „'t Was vroeger mar 'n erme tied toenwe pas begonnen" kregen we te horen „en daerbie vergeleke binne m'n noe riek!" En op de foto hieronder valt te zien, dat de jubüerenden zeer tevreden mensen zijn. Barend van Noord is geboren te Nieu we Tonge op 2 mei 1890 en zijn echtge note Johanna de Geus zag te Herkingen het levenslicht 14 maart 1891. Beiden zijn ze dus 68 jaar oud. Barend begon zijn loopbaan als koe- wachter voor 1.50 per week plus de „koffie-stikken." Hij droomde er toen al van later achter de paarden te zitten, waarom hij het er als jongen op toe legde om landbouwknecht te worden. Z'n hele leven is hij dat ook geweest. Voor hij gehuwd was werkte hij bij Gebrs. Breesnee op de Stovendijk en daarna bij D. Breesnee te Nieuwe Ton ge. Nadat ze gehuwd waren kwam hij op stee bij J. PoUemans te Oude Tonge (de hofstede die nu onder monumentenzorg staat) waar hij 5 jaar heeft gewoond. Vandaar vertrok hij naar C. Capelle, kort bij 't Veer aan de Langstraat (3 jaar) toen naar D. Mijs, Zuidzijde (6 jaar) en vervolgens naar (nu wijlen) J. H. V. Strien onder Battenoord. Daar is hij slechts één jaar gebleven, want Oost-Flakkee lag hem toch beter. Bij de landbouwer H. J. van Nieuwen- huijzen in de Langstraat heeft hij daar na bijna 20 jaar gewerkt en met een kleine onderbreking nog 6 jaar bij M. V. Nieuwenhuizen waar hij nog wel eens af en toe werkt en ook wel een stukje land huurt om uien op te telen. Moeder de vrouw vertelde dat negen kinderen zijn groot gebracht drie jon gens en zes meisjes, waarvsm er zeven gehuwd zijn. Eén van de ongehuwden mej. A. V. Noord is lo-aamverzorgster en de andere die nog thuis is, is mej. Jannetje v. Noord. Niet te vergeten het kleinkind Corrie, dat bij oma en opa niet weg te krijgen is! In totaal zijn er 19 klein- en reeds drie achterkleinkinderen. De familie is dus in die halve eeuw wel uitgebreid. „Als ik terugkijk begrijp ik niet hoe alles terecht gekomen is" vertelde mevr. van Noord. Toen we pas getrouwd waren is m'n man zeven week ziek ge^ weest en sociale voorzieningen waren er niet. Was je ziek, hield het inkomen op. Ik moest er op uit om hout te sprok kelen om het potje te koken, want cen ten voor kolen waren er niet! Er is toen in die tijd wat armoede en ook veel kou geleden." „Laten we er niet meer over praten, we hebben het nu zoveel te beter" lach te de jubilerende Barend, wat moeder van Noord grif toestemde. Vele malen geëvacueerd Wel vertelde de heer van Noord ons nog dat ze tijdens de bezetting vele ma len zijn geëvacueerd. In 1940 begon het al, toen moesten ze voor enige tijd naar 't Noordveer vertrekken. In 1944 met de inundatie naar Bra bant in de Carolinepolder bij Gebrs. Breur waar ze echter maar kort zijn gewp,est. Vervolgens 9 maanden op stee bij Noordermeer en daarna werd het een komen en gaan van de ene plaats naar de andere. Eerst naar de Kranen- dijk, toen naar de Langstraat, vervol gens naar Nieuwe Tonge en tot de be vrijding op de hofstede bij de Wed. Kort te Melissant. In 1945 konden ze toen weer naar hun woning terugkeren. Met de ramp in 1953 zijn ze bovendien nog geëvacueerd geweest te 's Hertogen- bosch, waar het gezin een prima ver zorging gehad heeft en nog met veel lof over werd gesproken. ANNO 1870 vp Alleenverkoop van de bekende GLORIA PORT en de ESMERADO WIJNEN Dinsdag 28 april is de datum waarop het jubilerende paar vóór 50 jaar in,de echt werd verbon den, wat ze op eenvoudige wijze hopen te vieren. „Er is pas een broer van mij gestorven te Nieuwe Tonge" vertelde de heer van Noord „waarom, we het maar in alle eenvoudigheid doen. We zijn echter eens gaan rekenen: Van Noord was uit een gezin van 8 kin deren, waarvan er nog 3 in leven zijn en zijn vrouw uit een gezin van 13, waarvan er nog elf broers en zusters leven als die uitgebreide familie met vele neven en nichten hen allen ko men complimenteren, dan is dat alleen al de moeite waard! Him. huisje aan de Langstraat is dan ook te klein voor dit doel, waarom te herdenking zal plaats hebben ten huize van hun doch ter en schoonzoon Frans Bakelaar-van Noord aan het Noordveer bij Sluisha- ven. We twijfelen niet of er zullen naast de uitgebreide familieschaar vele vrien den en kennissen hen die dag de hand komen drukken. Bij de vele felicitaties die zij a.s. dinsdag zullen ontvangen voegen we als redactie alvast de onze, hen toewen send dat God hen nog vele jaren spare en drage, tot vreugde van hun kinde ren, klein- en achterkleinkinderen. toonaangevend 9n aiie. qoede. Ue^ienMexünq^uxiken Middelharnis Donderdag beëindigde prins Bernhard zijn bezoek aan de Verenigde Staten. Hij arriveerde woensdag in New York. Daar logeert hij in het Waldorf Astoria hotel. Hij zou in New York nog een be zoek brengen aan zijn broer prins Asch- win.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1959 | | pagina 1