e defensie
to Nederland
.r"
Echtpaar in de Langsiraal:
in hei goud
Fa KAPTEIN
Verbaasd, sir Winston
Barend van Noord en Johanna de Geus
vijftig jaar getrouwd
IJdme^-Selei Ui
„Jezus leeft"
Vijf militairen
in 5 jaar overleden
na inenting
V
v^
Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
MEDITATIE
BINg^lENVERINGBEP
SCHUIMRUBBERBED
Alle merken
camera's en toebehoren
Fotohandel J. Zandstra
Charme voor Uw handen
TELEFOON 01870-2004
(NvN y/
JCtOri) Kleding
Fa. Gebr. Buijsse
Prins Bernhard terug uit Amerika
Vrijdag 24 april 1959
No. 2789
PBINS HKNDEIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Eedactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 1870—2629
Ka 6 uur 'fl avonds Teleloon K 1870—2017 Giro 167930
ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PEE KWAETAAIi
ADVEBTENTIEPRIJS 12 cent pei mm.
Bij contract speciaal tarief.
u de internationale irhoudingen m
-and met de spanning rondom Ber
meer nog dan anders in het brand-
t van de belangstelling staan, is het
'g aandacht te wijden aan de ver-
iging van het Westen en in het bij-
der aan onze bijdrage daarin. De
-ilijkheden om West-Berlijn vormen
hts een enkele epsiode uit de per-
ente strijd van de Sowjet-Unie
r vergroting en uitbreiding van haar
-ht Er is na de laatste wereldoorlog
voortdurende dreiging uit het Oos-
waar men zich toelegt op de go
elijke vernietiging van de vrije
sterse wereld en waar men droomt
van een communistische zegepraal over
de gehele wereld. Dit is geen overdrij
ving maar zowel de leerstellingen van
het communisme als de na-oorlogse
praktijk zijn er de bewijzen van. We
behoeven slechts de namen te noemen
van de satellietstaten: Polen, Hongarije,
Roemenië, Boelgarije, Albanië, Oost-
Duitsland en Tsjecho-Slowakije; te her
inneren aan de zware politieke en eco
nomische druk, waaraan Finland is
blootgesteld; aan het opeisen van West-
Berlijn; aan de communistische infil
tratie in Irak; aan het gestook in Afri
ka tegen de blanken; aan de bedreigmg
tegen Perzië; voorts aan Korea, Noord-
Vietnam en Tibet. Al deze namen ver
tellen ons, dat er een rood offensief
aan de gang is van wereldformaat,
waartegen elk land, dat zijn godsdienst
en vrijhei wil behouden, zich ten koste
van de zwaarste offers zal moeten ver
dedigen.
In de eerste jaren na Wereldoorlog II
zag men dit gevaar niet. Men had sa
men met Rusland Hitler-Duitsland ver
slagen en men was de communisten
nogal gunstig gezind. Maar de afslui
ting door Stalin van Berlijn opende de
ogen. Truman greep in met de lucht
brug en de N.A.V.O. werd geboren,
welks tienjarig bestaan we op 4 april
j.l. hebben herdacht. Toen ontstond het
Atlantisch bondgenootschap: een mili
taire alliantie van vrije anti-communis-
tische staten, die zich gezamenlijk gin-
mt teweer stellen tegen het rode ge-
^r. De Verenigde Staten, Canada,
Engeland, Noorwegen, Denemarken,
Nederland, West-Duitsland, België,
Frankrijk, Italië, Portugal, IJsland,
Griekenland, Turkije en Luxemburg
traden toe. En het mag gezegd worden,
dat deze N.A.V.O., ondanks alle gebre
ken, die ze heeft, buitengewoon preven-
tiöE gewerkt heeft, want sedert haar
oprichting in 1949 is de Sowjet-Unie
gipn stap verder meer gekomen.
Ook Nederland levert zijn aandeel
aan de N.AV.O.-strijdkrachten met zijn
land-, lucht- en zeemacht. Onze rege
ring en gelukkig ook het hele parlement
minus de communisten natuurlijk
zaigen in, dat in de huidige situatie geen
enkel land een zelfstandige verdediging
kén voeren. Die tijd is voorbij. De mo
derne oorlogvoering met atoombommen,
raketten, tanklegers enz. speelt zich af
Q|; wereldniveau, dus ook volgens een
wfereldstrategie. Opname in een gigan
tisch Atlantisch verdedigingsstelsel was
en is dus eis van zelfbehoud. Hoe groot
de dreiging is, ziet men pas, als men
dé kaart van Europa vóór zich neemt
effl de schrikbarende opmars van de
Sowjet-Unie naar het westen aan
schouwt. Het IJzeren Gordijn, waar we
zo gemakkelijk over spreken, ligt
slechts 250 km van onze oostgrens!
Voor Nederland betekent dit, dat het
na West-Duitsland het eerst door
Chroestsjow zou worden verzwolgen.
Geen wonder dus, dat ons land meer
nog dan andere landen gebaat is bij
een sterke Atlantische defensie.
Natuurlijk kost dit aardig wat. Onze
defensiebegroting voor 1959 beloopt
1653 miljoen gulden. Minister Staf
meent, dat dit voor de komende jaren
1700 miljoen zal moeten worden. Dat
is inderdaad een enorm bedrag. Ons
nationale inkomen bedraagt ongeveer
30 miljard en daarvan wordt 5,4''/o be
steed aan de defensie. Sommigen gaan
vergelijken met wat er aan onderwijs
wordt uitgegeven (1250 miljoen) en vin
den deze verhouding afschuwelijk: Aan
onderwijs veel minder dan aan een
„moordapparaat". Men vergelijkt ook
met andere landen: vooral Denemarken
met 3,30/0 wordt genoemd. Maar dit land
geregeerd door socialisten, heeft nooit
iets over gehad voor zijn defensie.
Daarom kon het in 1940 slechts een paar
geweren afschieten tegen de Duitsers!
Wij staan ongeveer op hetzelfde peil als
België, West-Duitsland, Noorwegen en
Zwitserland en blijven per hoofd der
bevolking ver achter bij Amerika, En
geland, Frankrijk en Zweden. Wij heb
ben ook verplichtingen tegenover onze
Overzeese Rijksdelen en de beveiliging
van onze handelsbetrekkingen over de
gehele wereld, zodat we een behoorlijke
marine moeten hebben.
.Het is dan ook ergerlijk, dat van de
ajde van de P.v.d.A., hoewel deze zegt
ae N.A.V.O. te wUlen steunen en de
vnjheid te beminnen, het laatste jaar
om propagandistische redenen aanval
len worden gedaan op onze defensie.
wil de diensttijd met twee maanden
oeKorten, 150 miljoen minder uittrek-
Ken en de „Karel Doorman" plus onze
wee kruisers maar afschaffen. In Bel-
riiv^v^^ nog erger. Daar concurreren
ae Katholieken *en de socialisten met el-
°ver verkorting van de diensttijd:
van Z2, maanden viel men op 18, daar-
rto„° u- nullen het er 12 wor-
uen Hier zien we de politiek in haar
SK^^^rzinwekkende vorm. En dit
"earijt gaat voort, terwijl in de Sowjet-
(I).
Want ik weet, mijn Verlosser leeft.
(Job 19 25a)
Ook onder het O.T. hebben Gods kin
deren geleefd uit de kracht en bate van
Christus' verdienste. Ze hebben de be
lofte wel niet verkregen, maar van ver
re gezien en omhelsd en dat is hun tot
zaligheid geworden. Jesaja b.v. ervaart
volkomen zijn geloof in de Man van
Smarten. Hier, in onze tekst vinden wij
het geloof van Job, in de verheerlijkte
Zaligmaker.
„Ik weet, mijn Verlosser leeft."
Wat hebben wij onder het woord:
„Verlosser te verstaan?"
In het oorspronkelijke, wordt hier het
woord „Goël" gebruikt. Deze naam komt
in de burgerlijke en ceremoniële wet
ten van Israël veelvuldig voor.
In algemene zin wordt met dit woord
een persoon aangeduid, die als naast-
bestaande helpend optreedt wanneer
een famUielid door leed of ongeval ge
troffen werd.
Dit kon in verschillend opzicht ge
beuren.
Ten eerste' als bloedwreker. Wanneer
er iemand van de naastbestaanden ge
vallen was onder de misdadige hand
van een ander, rustte op de Goël de
plicht er voor te zorgen, dat in deze
zaak recht zou geschieden.
Hij had het bloed te wreken, de moor
denaar te zoeken, deze te straffen door
hem neder te slaan.
Hier mag Job zeggen, mijn Goël, mijn
bloedwreker leeft.
Deze Goël had nog meerdere taken.
Wanneer een familielid door armoede
gedwongen was een akker of have te
verkopen, dan had de Goël de plicht,
dit voor hem of haar te lossen d.i.
terug te kopen en weder te geven. Mo-
zes zegt daaromtrent: „Wanneer uw
broeder zal verarmd zijn, zo zal Zijn los
ser (Goël) komen en zal het verkochte
zijns broeders lossen.
Ten derde kon de armoede zelfs zo
groot zijn geweest, dat zulk één niet
alleen gedwongen was geweest zijn ak
ker te verkopen, maar zelfs, zich zelf
als slaaf over te geven.
Nu spreekt de Heere in Zijn wetten:
„Nadat hij zich zal verkocht hebben,
zal er verlossing voor hem zijn. Eén van
zijn broeders zal hem lossen of zijn oom,
of de zoon van zijn oom, of die uit de
naaste zijns vleses is zal hem lossen."
Ten vierde: Was er iemand, hoewel
gehuwd, die stierf zonder kinderen na
te laten, dan moest de broeder des ge
storvenen de weduwe mede tot vrouw
nemen en zijn broeder zaad verwek
ken. Ook hier is sprake van de Goël.
Denk maar aan de geschiedenis van
Boaz en Ruth.
Samenvattend kunnen we dus zeggen,
dat de Losser of Goël, welke Job hier
bedoelt, tot taak heeft om het bloed van
de verslagene te wreken, de verkochte
have van verarmde familieleden terug
te kopen, de in slavernij geraakte te
bevrijden en de kinderloze weduwe des
gestorvenen broeders te huwen.
Welnu lezers, aan de éne kant zien wij
hier Job in zijn verslagenheid, zijn ar
moede, zijn knechtschap, zijn kinder
loosheid. Als we hem in al zijn leed en
ellende aanschouwen, moeten we het
onwillekeurig uitroepen: „Waartoe moet
déze man nog leven."
En, dan komt daar ineens die uit
spraak, welke van een uitnemende rijk
dom gewaagt. Hij heeft een helper, een
Goël, een Verlosser. Eén die bereid en
in staat is om in al dit ongeval hulp te
bieden. Hem bij te staan.
Mijn .geroep in angst en vrezen, klimt
tot God, het Opperwezen.
God, die in mijn ongeval, d' oren tot
mij neigen zal.
Die Verlosser is de Heere Jezus Chris
tus!
Welk een diep en juist inzicht heeft
Job gehad in de Naam en het Wezen
van die Verlosser. Wat is er béter naam
te bedenken dan juist deze: „Goël",
Verlosser!
De Goël was een naastbestaande. Hoe
wonderlijk het ooK in onze oren moge
klinken, maar dat was de Heere Jezus
voor zijn kerk. Hoewel Hij de Zone Gods
was, is Hij de mensen in alles gelijk
geworden. Hij is in een dienstknecht
■gestalte op aarde gekomen en is (hoort
ge het?) zijn broeders in alles gelijk
geworden, uitgenomen de zonde.
Paulus schrijft: „Daarom schaamt Hij
zich niet hen broeders te noemen."
En zelfs de discipelen, die hun Mees
ter op 't kritieke ogenblik in de steek
hebben gelaten, worden door Hem „mijn
broeders" genoemd.
Wat komen ook Zijn werkzaamheden
met die van de aardse Goël overeen.
Wie had een Goël nodig? Eén, die gans
hulpeloos, van alles beroofd en geheel
ellendig was.
Zulk één was Job. Zulk één is ieder
van Gods kinderen, wanneer ze ontdekt
worden aan de armoede van hun zon
daars bestaan. En daar groeien ze in
zichzelf nooit boven uit.
Gods kind blijft arm en hulpeloos in
zich zelf, tot aan de laatste ogenblikken
van zijn leven toe. Het eerste, zowel
als het laatste woord op de levensweg is
hst woord: „genade."
Denk aan de verslagenen, wiens bloed
gewroken moest worden.
Onze ziel is bij wijze van spreken
vermoord. Ons lichaam verwoest.
Satan is onze doodslager en de zonde
ons vergif.
Denk aan de verarmde! Degene die
zijn have en geld kwijt was.
Is dat niet het beeld van de mens,
die door de zonde der paradijsjes alles
is kwijt geraakt? De kennis is weg, de
gerechtigheid is weg, de heiligheid is
weg. Hebben we dan geen Verlosser
nodig?
Denk aan de, als slaaf, verkochte. Le
ven wij niet door de zonde in een zware
slavernij? Drijft de zweep van de grote
slavenhouder ons niet voort?
Denk aan de kinderloze weduwe? Ja,
zó is de mens in zich zelf.
Zonder verwachting, zonder hulp, zon
der steun. Nimmer met vrucht kunnen
de voortbrengen uit zichzelf.
Zulk één heeft Job zichzelf gevoed. In
de weg der tweede afsnijding was hem
alles uit de hand gevallen. Kon hij het
met de vroegere weldaden niet meer
doen.
Zo is hij zelfs zijn vroomheid kwijt
geraakt. Zelfs zó, dat hij het bestaan
heeft om de dag zijner geboorte te ver
vloeken.
Wat gelukkig, wat zalig, dat Hij op
zijn roep: Geef mij Jezus of ik sterf
want buiten Jezus is geen leven maar
een eeuwig zielsverderf, mag beleven,
dat deze Losser, deze Goël hem van
God geschonken wordt tot wijsheid,
rechtvaardigheid en een volkomen Ver
lossing.
(Slot volgt)
Dirksland. C. J. Kesting.
'HAZETiFABRIEK ENi2EVÉNBEWÖ;g^^
Unie en haar satellieten de diensttijd
3 jaar bedraagt
Het is toch eigenlijk verregaand, dat
een grote partij als de P.v.d.A., welks
leiders weten wat communistische dic
tatuur betekent, zulk een onverant
woordelijke politiek durft voeren, enkel
en alleen om bij de grote massa, die niet
verder kijkt dan haar neus lang is, in
het gevlei te komen en om stemmen
verlies aan de P.S.P. te voorkomen. Het
gaat op deze manier met de socialisten
weer als vóór de oorlog: afbraak van
de defensie en later spijt daarvan als
het te laat is! Maar de P.v.d.A., die zich
principieel baseert op de volkssouverei-
niteit, heeft nu eenmaal geen weerstand
tegenover „het volk". Dat blijkt op élk
terrein.
Het was daarom goed, dat enkele
maanden geleden in de Tweede Kamer
de heren Roos jen en Calmeyer eens op
deze dingen gewezen hebben. De laat
ste behandelde de rode klacht van de
hoge defensiekosten. Hij wees er op,' dat
bij de beantwoording van de vraag, wat
binnen onze financiële mogelijkheden
ligt, wij ons moeten afvragen, hoeveel
geven wij voor andere zaken uit. Geven
wij soms aan minder belangrijke zaken
te veel uit? En hij kwam tot de vol
gende conclusie voor 1957:
tabakswaren
banket, ijs etc.
alcohol e.a. dranken
bioscoop etc.
Totaal
950 miljoen
720 miljoen
988 miljoen
96 miljoen
2754 miljoen
In de oorlog hadden we het gemis
van deze dingen graag over voor onze
vrijheid. Nu niet meer? Laten we goed
begrijpen, dat een communistische over
heersing der vrije wereld oneindig er
ger is dan welke andere ook. Zij bete
kent het einde van alles, wat waard is
om voor te leven. Daarom dienen wij
offers te brengen voor onze defensie,
opdat met Gods hulp onze vrijheid kan
behouden worden.
Wanneer straks Minister Staf aftreedt
na een bewind van 8 jaar als Minister
van Defensie, komt hem dan ook de
dank toe van ons hele volk, want hij
heeft met grote energie een verdedi
gingsapparaat opgebouwd, dat in het
kader van de N.A.V.O. een zeer goede
plaats inneemt.
Sommelsdljk
Het lijkt wel of de 84-jarige sir Winston Churchill verbaasd is over de luide
toejuichingen, waarmede hij begroet werd, toen hij dezer dagen een verga
dering van de conservatieve partij bijwoonde en hij met zijn echtgenote het
podium betrad. Op de achtergrond, in het midden, de schoonzoon van de
Churchills, mr. Christopher Soames, Staatssecretaris van Oorlog.
Minister Staf heeft de Eerste Kamer
meegedeeld dat van 1 januari 1954 tot
1 april 1959 in totaal vijf dienstplichti
ge militairen door complicaties van een
pokken-injectie zijn overleden. In drie
gevallen js hoogstwaarschijnlijk van
blijvende nadelige gevolgen spraken.
In genoemd tijdvak hebben in totaal
140 duizend militairen voor het eerst
een pokken-injectie gekregen en 88
duizend een herinenting.
Dat zijn de cijfers door de minister
van oorlog aan de Eerste Kamer mee
gedeeld. Op 228000 inentingen acht ge
vallen van dodelijke afloop of blijven
de nadelige gevolgen.
Een laag percentage. Inderdaad. Maar
toch een bewijs, dat inentingen tegen
de pokken niet ongevaarlijk zijn.
Afgezien nog van het feit of alle
schadelijke gevolgen te constateren zijn.
Bovendien hoe laag het percentage ook
moge zijn er is toch alle aanleiding in
gelegen om de inenting tegen de pokken
niet verplicht te stellen. Het percentage
is laag, maar als het de eigen zoon treft
dan verliest het lage percentage alle
betekenis. Dan is het geen laag percen
tage, maar dan is het de volle honderd
procent en heeft men aan het lage per
centage geen troost maar verwijt, dat
men vrijwillig oorzaak is van de dood.
Aan de voet van de dijk Langstraat 33 (Ooltgensplaat) in een eenvoudig
huisje dat overigens prima is gemeubileerd, woont het echtpaar Barend van
Noord en Johanna de Geus, die dinsdag 28 april hun 50-jarige echtvereniging
hopen te herdenken. Beiden zien er nog zeer gezond en flink uit en het is hun
niet aan te zien dat zij een halve eeuw huwelijksleven met alle ups and downs
achter de rug hebben en een gezin met negen kinderen hebben grootgebracht.
Toen wij aan de deur kwamen om een praatje met het 50-jarige bruidspaar
te maken, werden wij direct binnen genodigd en omdat zy juist aan de avond
boterham zaten hield de vriendelijke gastvrouw aan, dat wij in ieder geval
van de verse gebakken bot, die er zo heerlijk uitzag, zouden mee-eten. Nu,
we hebben het ons goed laten smaken en al visetend hebben we geluisterd
naar wat Barend van Noord en zijn vrouw ons uit de afgelopen vijftig jaar
vertelden, „'t Was vroeger mar 'n erme tied toenwe pas begonnen" kregen we
te horen „en daerbie vergeleke binne m'n noe riek!" En op de foto hieronder
valt te zien, dat de jubüerenden zeer tevreden mensen zijn.
Barend van Noord is geboren te Nieu
we Tonge op 2 mei 1890 en zijn echtge
note Johanna de Geus zag te Herkingen
het levenslicht 14 maart 1891. Beiden
zijn ze dus 68 jaar oud.
Barend begon zijn loopbaan als koe-
wachter voor 1.50 per week plus de
„koffie-stikken." Hij droomde er toen al
van later achter de paarden te zitten,
waarom hij het er als jongen op toe
legde om landbouwknecht te worden.
Z'n hele leven is hij dat ook geweest.
Voor hij gehuwd was werkte hij bij
Gebrs. Breesnee op de Stovendijk en
daarna bij D. Breesnee te Nieuwe Ton
ge. Nadat ze gehuwd waren kwam hij op
stee bij J. PoUemans te Oude Tonge (de
hofstede die nu onder monumentenzorg
staat) waar hij 5 jaar heeft gewoond.
Vandaar vertrok hij naar C. Capelle,
kort bij 't Veer aan de Langstraat (3
jaar) toen naar D. Mijs, Zuidzijde (6
jaar) en vervolgens naar (nu wijlen)
J. H. V. Strien onder Battenoord. Daar
is hij slechts één jaar gebleven, want
Oost-Flakkee lag hem toch beter.
Bij de landbouwer H. J. van Nieuwen-
huijzen in de Langstraat heeft hij daar
na bijna 20 jaar gewerkt en met een
kleine onderbreking nog 6 jaar bij M.
V. Nieuwenhuizen waar hij nog wel
eens af en toe werkt en ook wel een
stukje land huurt om uien op te telen.
Moeder de vrouw vertelde dat negen
kinderen zijn groot gebracht drie jon
gens en zes meisjes, waarvsm er zeven
gehuwd zijn. Eén van de ongehuwden
mej. A. V. Noord is lo-aamverzorgster
en de andere die nog thuis is, is mej.
Jannetje v. Noord. Niet te vergeten het
kleinkind Corrie, dat bij oma en opa
niet weg te krijgen is!
In totaal zijn er 19 klein- en reeds
drie achterkleinkinderen. De familie is
dus in die halve eeuw wel uitgebreid.
„Als ik terugkijk begrijp ik niet
hoe alles terecht gekomen is" vertelde
mevr. van Noord. Toen we pas getrouwd
waren is m'n man zeven week ziek ge^
weest en sociale voorzieningen waren
er niet. Was je ziek, hield het inkomen
op. Ik moest er op uit om hout te sprok
kelen om het potje te koken, want cen
ten voor kolen waren er niet! Er is toen
in die tijd wat armoede en ook veel kou
geleden."
„Laten we er niet meer over praten,
we hebben het nu zoveel te beter" lach
te de jubilerende Barend, wat moeder
van Noord grif toestemde.
Vele malen geëvacueerd
Wel vertelde de heer van Noord ons
nog dat ze tijdens de bezetting vele ma
len zijn geëvacueerd. In 1940 begon het
al, toen moesten ze voor enige tijd naar
't Noordveer vertrekken.
In 1944 met de inundatie naar Bra
bant in de Carolinepolder bij Gebrs.
Breur waar ze echter maar kort zijn
gewp,est. Vervolgens 9 maanden op stee
bij Noordermeer en daarna werd het
een komen en gaan van de ene plaats
naar de andere. Eerst naar de Kranen-
dijk, toen naar de Langstraat, vervol
gens naar Nieuwe Tonge en tot de be
vrijding op de hofstede bij de Wed. Kort
te Melissant. In 1945 konden ze toen
weer naar hun woning terugkeren. Met
de ramp in 1953 zijn ze bovendien nog
geëvacueerd geweest te 's Hertogen-
bosch, waar het gezin een prima ver
zorging gehad heeft en nog met veel lof
over werd gesproken.
ANNO 1870
vp
Alleenverkoop van de bekende
GLORIA PORT en de
ESMERADO WIJNEN
Dinsdag 28 april
is de datum waarop het jubilerende paar
vóór 50 jaar in,de echt werd verbon
den, wat ze op eenvoudige wijze hopen
te vieren. „Er is pas een broer van mij
gestorven te Nieuwe Tonge" vertelde
de heer van Noord „waarom, we het
maar in alle eenvoudigheid doen. We
zijn echter eens gaan rekenen: Van
Noord was uit een gezin van 8 kin
deren, waarvan er nog 3 in leven zijn
en zijn vrouw uit een gezin van 13,
waarvan er nog elf broers en zusters
leven als die uitgebreide familie met
vele neven en nichten hen allen ko
men complimenteren, dan is dat alleen
al de moeite waard! Him. huisje aan
de Langstraat is dan ook te klein voor
dit doel, waarom te herdenking zal
plaats hebben ten huize van hun doch
ter en schoonzoon Frans Bakelaar-van
Noord aan het Noordveer bij Sluisha-
ven.
We twijfelen niet of er zullen naast
de uitgebreide familieschaar vele vrien
den en kennissen hen die dag de hand
komen drukken.
Bij de vele felicitaties die zij a.s.
dinsdag zullen ontvangen voegen we als
redactie alvast de onze, hen toewen
send dat God hen nog vele jaren spare
en drage, tot vreugde van hun kinde
ren, klein- en achterkleinkinderen.
toonaangevend
9n aiie. qoede. Ue^ienMexünq^uxiken
Middelharnis
Donderdag beëindigde prins Bernhard
zijn bezoek aan de Verenigde Staten.
Hij arriveerde woensdag in New York.
Daar logeert hij in het Waldorf Astoria
hotel. Hij zou in New York nog een be
zoek brengen aan zijn broer prins Asch-
win.