Hellegaidam aangesloien
aan Flakkeese wal
Fa. KAPTEIN
a
at is een
odus viveadi?
Ventjagersgaatje is overbrugd
Een machtig verkeersplein
in het Hellegat
Huidgenezing
Maanden op werk vooruit
De aansluiting
Flakkeese wal
Vrijdag 19 december 1958
No. 2756
Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond-
Kerstmeditatie
HET GROTE LICHT!
Houdi de winter uit handen en voeten.
Het verkeersplein
•«-Or.
TEL 01870-2004-2704
\A
V
Waarschuwing
ijilNS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
"edactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 18702629
I 6 uur 's avonds Telefoon K 1870—2017 Giro 167930
ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Bij contract speciaal tarief.
•ft lag aanvankelijk helemaal niet in
bedoeling een apart artikel te
jven over dit onderwerp. We meen-
dat het voldoende was alleen de
e omschrijving ervan te geven zo-
ie voorkomt in ons tweede stuk
„Naar een conflict?" Uit enkele
onden stukken blijkt ons nu ech-
dat er geen helder begrip bestaat
ent het wezen van een modus vi-
i en dat er daardoor veel misver-
1 is ontstaan. Zonder ons te vleien
de hoop, dit geheel te kunnen
lemen, willen we daartoe toch een
ig wagen.
ie zullen het erover eens zijn, dat
[led. Herv. kerk al heel lang in een
rmale situatie verkeert. Deze da-
niet van 1951 (invoering nieuwe
iorde) of 1816 (invoering synodale
isatie), maar reeds uit de 17e
De Hervormde kerk is in het be-
van de Tachtigjarige oorlog in onze
Jen geboren als Kerk der Reforma-
naar de dogmatische inzichten van
'ïijn en derhalve als Gereformeerde
geïnstitueerd. Reeds na 30 a 40
bleken ketterijen op te komen: de
van Arminius kreeg onder studen-
en predikanten veel aanhangers en
leidde tot het grote conflict, dat in
Twaalfjarig bestand werd uitge-
iten. Hoe toen de getalsverhoudin-
waren tussen de gereformeerden
de arminianen of remonstranten is
niet precies bekend. Uit de kerkhis-
ische literatuur blijkt, dat er in de
lïincies Groningen en Zeeland geen
ïchtzinnigen waren, in Drente
is één, in Friesland vier en in
:rd-Holland acht. Verreweg de
:ste remonstranten zaten in Zuid-
iand en Utrecht (in de laatste der-
.De Synode van Dordrecht heeft er
totaal ruim 200 afgezet. Daarbij wa-
er 3 uit Goeree Overflakkee n.l.
predikanten van Goedereede, Mid-
lliarnis en Stad aan 't Haringvliet.
groot het totale predikanten-
s toen was, is ons niet bekend,
ar we mogen wel veronderstellen,
t in elk geval de contra-demonstran-
ver in de meerderheid waren. Het
toendertijd dus mogelijk op wetti-
wijze, derhalve langs de normale
ikelijke weg, de kerk te zuiveren en
lis dan ook ter Dordtse Synode in
18/19 ge,beurd.
Dezelfde zeventiende eeuw zag ech-
de opkomst van meerdere ongere-
tmeerde leringen. En daaraan kon
mig gedaan worden, omdat de Sta-
•Generaal het houden van een Na-
male Synode verhinderden. Zo woe
rden de ketterijen voort; ze namen
de 18e eeuw onrustbarende afmetin-
B aan en dit alles leidde ertoe, dat
mingin Willem I in 1816 vrijwel zon-
r tegenstand de Synodale Organisatie
in de kerk kon opleggen, die met het
len ener gereformeerde kerk in flag-
aite strijd was. Met de leer bemoei
de Algemene Synode zich van 1816
1951 niet en dit leidde uiteraard tot
a totale geestelijke chaos. De evan-
Jische, ethische en vrijzinnige rich-
igen ontstonden en ze maakten zich
makkelijk meester van de leiding. Na
voegde zich daarbij het barthia-
ime en zo werd de Herv. kerk een
«iglomeraat van groepen, die elkaar
de felste wijze bestreden.
ïe hadden dit kort historisch over-
tM nodig om het ontstaan van de hui-
e situatie te schetsen. Zij is het re
laat van een eeuwenlang proces. En
is geen wonder, dat voortdurend de
ag aan de orde kwam, hoe aan deze
kerk onwaardige en onschriftuur-
e toestand een eind te maken.
Drie methoden
ir zijn daartoe in de loop van de 19e
3 20e eeuw drie methoden aangewend,
heerste, die meermalen in praktijk is
techt, was die der afscheiding. Of
<n deze nu welbewust toepast door
ikerk te verlaten en de Herv. kerk
'1 valse kerk te verklaren óf dat men
«t het doel de hele kerk te reforme-
'n tot een conflict komt en als gevolg
^van er buiten komt te staan, uit-
'"delijk leidt deze methode niet tot
twee dii m integrale oplossing. Voor de ach-
oed begri (blijvers wordt het zelfs moeilijker
genlij k m
el beperk
1 het probleem als zodanig blijft.
&n tweede methode is die van de
at „gere (organisatie. Deze beoogt de gehele
Neder ijj^, ^^^glg geestelijke
ent, datj ihoud te maken tot object van een
één goeu' ingzaam herstel in de richting van een
issen ge (lijdende kerk. Het waren met name
en maat
iet kan
het gaa
n en da
geen com
van ii^
1 van g6 fe volkskerkmannen onder leiding van
'Hoedemaker, die deze methode voor-
fonden. Hoedemaker zelf had nog het
feaal van een gereformeerde volks-
maar zijn epigonen hebben steeds
'8* water in de wijn gedaan. De re-
'Sanisatie-methode, zoals die in we-
ook door zeer vele gereformeerde
fervormden wordt en werd voorge-
Jaati, veronderstelt, dat er een tijd zal
"en, dat het gereformeerde element
de kerk nog eens de meerderheid
krijgen, want als dit niet gebeurt,
'omt er geen kerkherstel. Dit nu is
S^ar onze mening een vrome illusie.
Werkelijkheid leert ons, dat 40 jaar
*'eden het percentage gereformeerden
de Herv. kerk ongeveer even hoog
*s als nu en dat de machtspositie der
""deren minstens even groot is geble-
een kol
den op
artikel d
aander t
e gaan "I
bezwaren
V.
rt ziekbei
urgergasi-
27 jarig"^
ch ambtS'
oh. Bou*
n de tech-
holen.
'!1. ja zelfs dynamischer wordt geëx-
"iteerd.
Prof. Hugo Visscher heeft deze me-
'"de eens vergeleken met het vullen
f 1 het vat der Danaïden, n.l. van een
Nemloze ton! En daar lijkt het in-
Naad veel op. Wie alle oplossingen
"Wijst en ml zijn hoop itelt op een
„Het Licht schijnt in de duisternis"
(Johannes 1 5a)
II.
3e. Hij is het vernieuwende Licht. De
wereld is door de zonde oud, en der
verdwijning nabij. Leest U maar Ps. 102
Arme wereld die bij een kerstboom het
Christus-feest en bij een glas wijn
Oud- en Nieuw viert en geen Borg kent
Die alles nieuw maakt (Openb. 21 5).
Het oude is, In en met de verschijning
van Christus, voorbij gegaan, het is
alles nieuw geworden (2 Cor. 5 17).
Want wie in Christus is, Hem inge
plant door de H. Geest, is een nieuw
schepsel. Bestemd voor een nieuwe he
mel en een nieuwe aarde, waarop ge
rechtigheid wonen zal. Christus is im
mers de Middelaar van het nieuwe Ver
bond, en de Zijnen heten ergens nieuw
geboren kinderkens. O, van nature
neemt niemand Hem aan. Maar door de
vernieuwing des Geestes, Die ook is de
Geest der aaimeming der kinderen,
mogen ze Hem toebehoren. IN het licht
(des Geestes) zien zij het Licht (der we
reld), Jezus Christus! (Ps. 36 10)
Als ge nog vreemd hiertegenover
staat, bidt God om die H. Geest. Geen
leven is te verdorven, geen hart te zeer
verhard door het zonde-slib van jaren,
en nog eens jaren, of dit Licht kan er
leven wekkend en vernieuwend, ver
zoenend en reinigend in doorbreken.
Het Licht schijnt in de duisternis! en
tegen dat Licht ook genezend. Want
hoezeer komt alles, in het ontdekkend
Licht van Christus en van Gods Geest,
bloot voor God te liggen, met Wie wij
van doen hebben. Hoe leert de mens
zijn zcnde-melaa,tsheid, zijn dodelijke
kwaal, die als een kanker alles door
trekt en aantast, kennen! Onrein, on
rein!, moeten zulken uitroepen. Want
wie zal een reine geven uit een onrei
ne? Immers geen! Behalve en ziehier
de boodschap van de hemel in de Kerst
nacht!: Gods lieve Zoon, Christus Jezus
geboren uit een maagd, een in zichzelf
onreine Maria. Hij is nochtans de Keine
dank zij de ontvangenis uit de H. Geest
(Luc. 1 35).
Deze Reine alleen kan onreinen be-
sprengen met rein water, in de weder
geboorte, en met Zijn al-reinigend
bloed, ter rechtvaardigmaking en ter
heiligmaking.
Ulieden daarentegen, die Zijn Naam
vreest, zal deze Zon der gerechtigheid,
dit Licht der wereld opgaan, en daar
zal genezing zijn onder Zijn vleugelen
(Maleachi).
Tenslotte, 5e hoewel er meer zou
te noemen zijn; want dit Licht schenkt
ook blijdschap en vrede in het hart, en
doet hoopvol verder gaan in Gods
kracht!: noemen we de verwarmende
kracht van dit Licht. Zonder licht en
ook zonder warmte kunnen wij, men
sen, niet leven. Vele Poolexpedities zijn
vaak daarom mislukt, omdat de deel
nemers er aan van koude omkwamen.
God alleen staat boven koude en hitte.
Hij regeert over de ijsvlakten in de
Poolgebieden, en over de brandende
zandwoestijnen. Hij is de Schepper en
Onderhouder ook van dat alles. En Hij
weet, welk maaksel wij zijn. Hij wil
aan ons, klqine mensen gedenken.
Heeft de zonde, de macht der duis
ternis een ontbindende kracht voor
mensen en volken onderlingGods
genade in het Licht-der-wereld, Jezus
Christus, geeft de ware, duurzame
saambinding. Psalm 119 zegt er al van:
ik ben een vriend, ik ben een metgezel
van allen, die Uw Naam ootmoedig
vrezen, en leven naar Uw Goddelijk
bevel! Heerlijke warmte straalt dit
Licht uit, zodat de menigte dergenen,
die geloofden in de eerste Christen-ge
meente, een hart en een ziel mochten
heten.
O, welk een verdeeldheid, en welk
een babylonlsche spraakverwarring is
er in onze dagen rondom de kribbe van
Bethlehem. Hoe ijvert ieder voor eigen
huis, kerk of secte! Maar verreweg de
meeste mensen weigeren hulde te bie
den aan de Vleesgewordene. Zij vallen
niet met Rebecca van de kernel, gesteld
al, dat ze een gezicht op de meerdere
Izaak, de grote Lichtverwekker en
Blijdschap-brenger hebben ontvangen.
En toch heeft Christus van Zijn Kerk
gesproken: gij zijt het licht der wereld
(Matth. 5 14) en roept Paulus ze toe:
wandelt als kinderen des lichts! Te
midden ook van dit kromme en ver
draaide geslacht, hebben al Gods kin
deren, over welke kerkmuren ook ver
strooid, te schijnen als lichten in deze
wereld (Fil. 2 16). Gods Kerk mag
niet leven, als in oorlogstijd, n.l. met
hun vensters naar buiten totaal ver
duisterd, „zodat er geen glimpje licht
doorstraalde. Veeleer het tegenoverge
stelde is nodig. Laat uw licht schijnen
voor de mensen, opdat zij Uw goede
werken mogen zien en Uw Vader, die
in de hemelen is, verheerlijken (Matth.
5 16). Hoe is zoiets groots mogelijk?
Hoe kunnen wij hierin het Licht der
wereld navolgen, en blijken ervan ge
ven, zelfs dragers te zijn geworden van
het leven-wekkende licht (vgl. Johs.
8 12)? Door de woorden van Utrechts
Universiteits-devies na te bidden: Sol
iustitiae illustra nos!, dat wil zeggen:
Zonne der gerechtigheid, bestraal ons!
Zij of worde het uw roemtaal:
Een Licht, zo groot, zo schoon
is gedaald van 's hemels troon,
en straalt ook mij in d' ogen!
Amen, Gode zij de eer!
St. M'dijk.
Ds. v. d. Hr.
hervorming der kerk door gestadige
predildng van Gods Woord, ziet aller
eerst voorbij, dat er geen speciale be
loften Gods zijn, dat eenmaal de Herv.
kerk nog weer eens in haar geheel zal
terugkeren tot de reformatorische waar
heid. En voorts staat hij dan voor het
feit, dat wij voor onbepaalde tijd blij
ven zitten met de richtingsstrijd en alle
consequenties daarvan, ook de moge
lijkheid van conflicten, die op een ge
dwongen afscheiding uitlopen. Daarom
moet ook deze methode worden afgewe
zen. Zij komt er praktisch op neer, dat
de status quo ad infinitum wordt ge
handhaafd.
Andere oplossing
Daarom is er in de loop der jaren
ook meermalen een andersoortige op
lossing voorgesteld. Wie noch de af
scheiding, noch de reorganisatie, noch
de status quo wil, zal toch iets anders
moeten accepteren. De enige andere
solutie is een modus vivendi. We moe
ten daarbij als uitgangspunt nemen de
realiteit, n.l. het feit, dat er in de Herv.
kerk richtingsgroepen zijn, die dogma
tisch zover uiteenliggen, dat geen ge
loofsgemeenschap mogelijk is en kerke
lijk samenleven op onoverkomelijke be
zwaren stuit. Wanneer men het er nu
over eens kon worden deze groepen
binnen het kader der gehele kerk sou-
vereiniteit in eigen kring te geven, dan
kon elke groep zich zelfstandig volgens
eigen theologische en kerkrechtelijke
beginselen organiseren. Dan konden de
gereformeerden de Dordtse Kerkorde
zij het ietwat gewijzigd, aannemen, de
middengroep een open volkskerk met
sterk apostolair karakter in praktijk
brengen en de vrijzinnigen een hun
passende organisatie vormen. Dan hin
dert men elkaar niet langer, de rich
tingsstrijd wordt in normale banen ge
leid, elke groep heeft zijn eigen leiding
enkan zelfstandig zijn standpunt bepa
len t.o.v. allerlei problemen. Het komt
dan niet meer voor, dat de Generale
Synode Verklaringen uitgeeft, waar
een groot deel der kerk zich aan ergert
of besluiten neemt, die een deel der
kerk voor gewetensconflicten plaatsen.
Al wat principieel is, wordt door elke
groep in eigen kring behandeld. In de
steden wordt dan niemand meer ge
dwongen te leven onder een groep, die
de zijne niet is. Dan wordt ook het geld
der gereformeerden niet meer gebruikt
voor de tekorten der vrijzinnigen of
voor ongereformeerde activiteiten, zo-
als nu.
Bij invoering van een M.V. komen er
I gemeentekerken voor iedere groep, die
een minimum-aantal lidmaten heeft. Op
I Goeree en Overflakkee zou praktisch
j niets veranderen. Alle gemeenten be-
horen tot de Geref. Bondsrichting en
georganiseerde minderheden zijn er
niet. Wat wel verandert? Men behoeft
niet meer met barthianen en vrijzlnni-
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
gen op classicale en synodale vergade
ringen te debatteren over principiële
dingen, waaruit altijd compromis-be
sluiten of verklaringen resulteren. En
de ambtsdragers behoeven niet voort
durend met zichzelf een compromis te
sluiten om niet in conflict te komen
met de vele ordinantiën. Wanneer onze
opponenten beweren, dat een M.V. een
compromis-oplossing is, dan stellen wij
daartegenover, dat een M.V. inderdaad
van het historisch gewordene uitgaat
en het bestaan der richtingen accep
teert, maar dat zij aan het permanent
zoeken van compromissen juist een
eind maakt. Wie een lOOVo oplossing
wil en deze alleen ziet in een procedure
als van de Dordtse Synode, die leeft in
historische verhoudingen en die vergeet
dat dit thans onmogelijk is vanwege de
gans andere partijverhoudingen. Zo
iemand omstraalt zich wel met een
aureool van beginselvastheid, maar de
kerkelijke situatie wordt er niet door
veranderd.
Tenslotte moet ons nog iets van het
hart. Wij hebben er volledig begrip
voor, als iemand het met onze ideeën
helemaal niet eens is. Maar waarom
moet er bij meningsverschil bij sommi
ge mensen altijd direct verkettering
bijkomen? Dat moest men eens afle
ren. Laten dezulken het volgende nog
eens overwegen i.v.m. de modus viven
di:
Groen van Prinsterer schreef in 1848
in „Het recht der Hervormde Gezind
heid": „Waarom zou het treffen van
een vergelijk, op voorwaarden aanne
melijk voor allen, onmogelijk zijn?"
Was Gr. v. P. geen principieel man?
Dr. Hoedemaker schreef in 1886 in
een brochure met de sprekende titel „In
één genootschap, doch kerkelijk ge
scheiden," het volgende: „De kerkelijke
kwestie richt ons geestelijk, kerkelijk
en zedelijk te gronde. Derhalve moet
aan de leden van ons kerkgenootschap
de gelegenheid worden geopend om
zich soort bij soort te groeperen, opdat
de verdere ontwikkeling op kerkelijk
en theologisch gebied een natuurlijk
verloop kan hebben." Was Hoedemaker
niet een gereformeerd theoloog?
In 1916 schreef Prof. H. Visscher:
„Erkenning van groepsformaties is
noodzakelijk en elk lidmaat moet zich
kunnen aansluiten bij de groep, waar
bij hij principieel meent te behoren."
Wat Prof. Visscher soms niet gerefor
meerd?
In 192« dienden Prof. Tan Lwuwen
Een van de meest gigantische karweien die in het kader van de Delta worden
uitgevoerd is ongetwijfeld het werk dat in het Volkerak en Hellegat onder
handen is. Allereerst is daar de Helle gatdam, die de verbinding vormt van
Goeree-Overflakkee naar het grote verkeersplein, waarvandaan later
helaas pas in 1967 de brug naar de Hoekse Waard zal worden gelegd, die
weer de verbinding zal vormen van Flakkee naar de vaste wal en een scha
kel zal zijn in de nog aan te leggen Zoomseweg van Randstad Holland
over West-Brabant naar Antwerpen. En om de stroom van de rivieren te
reguleren, de geweldig grote scheepva artsluizen met de wacht- en voorha-
vens, die in 1965 gereed moeten zijn. Over al deze werken heeft de gemeen
teraad van Ooltgensplaat zich te Willemstad laten voorlichten door ir. C.
Swier, hoofdingenieur bij de Rijkswaterstaat en hoofd van de dienst Delta
werken in het Volkerak. Er is tevens een tocht gemaakt vanuit Willemstad
naar de Hellegatdam, die reeds zó ver is gevorderd, dat de teen van de dijk
bij Ooltgensplaat is bereikt. Deze dam is dus de eerste aansluiting van de
meerdere, die zullen volgen, om ons eiland uit het isolement te verlossen.
Sinds het besluit tot uitvoering van
de Deltawerken, zijn de plannen nog al
eens gewijzigd. Zoals bekend lag het
eerst in de bedoeling, dat de Zoomse
weg over het eiland Goeree-Overflak
kee bij Ooltgensplaat zou lopen, met
een aansluiting over Tien Gemeten,
waar de brug zou komen. Dit oude plan
is verlaten, de sluizen komen nu in de
buitengorzen van Willemstad en het
verkeersplein midden in het Hellegat,
waarop de Zoomse weg, de route Schou-
wen-Duiveland-Flakkee zal aansluiten,
via de brug naar de Randstad Holland.
Het eerste plan bleek technisch bijna
onmogelijk, en wel het meest omdat
in de nauwe geul van het Volkerak
voor het uitvoeren van deze grote
Kunstwerken geen plaats is. Ook voor
het regelen van de bewegelijke stroom-
snelheden, voor de ijsafvoer en meer
andere factoren, bood het oude plan te
veel moeilijkheden. Bovendien zou er
een groot stuk grond van de kop van
het eiland bij Ooltgensplaat zijn teloor
gegaan en aan moeten zijn opgeofferd.
Het wordt nu dus zo, dat Flakkee niet
rechtstreeks, maar wel in de pereferie
van de internationale verkeersweg
komt te liggen.
De schutsluizen by Willemstad
die in de buitenpolder van Willemstad
en de aanwassen bij Fijnaart worden
gemaakt, zullen van zeer geweldige af
metingen worden al was volgens ir.
Swier de orde van grootte nog niet
bekend. Wel hebben wij begrepen, dat
met de wacht- en voorhavens er bij
deze een lengte zullen krijgen van niet
minder dan 4 a 4V2 km. Dit moet ook
wel, want hier moet het gehele scheep
vaartverkeer Rotterdam-Dordt-België
passeren en schutten. Schutten zal
ook al zijn de afsluitdammen gereed
nodig blijven, omdat er altijd wel enig
verval zal blijven, door opstuwing wind,
bovenwater enz.
Te Willemstad is een werkhaven ge
maakt veel kleiner dan te Hellevoet-
sluis waar torenhoog het materiaal
ligt opgeslagen en vanwaar men met
snelle motorboten dagelijks tochten
naar het werk aan de Helegatdam on
derneemt. De Noordkant van de ha-
vendam is zó geconstrueerd, dat deze
later voor aanloopdam van de sluizen
kan worden gebruikt.
Spectaculair
Het werk aan de Hellegatdam is voor
de Flakkeeënaars wel zeer spectaculair
omdat dit het meest tot de verbeelding
spreekt. Het is echter maar een onder
deel van het geheel. Na een technische
uiteenzetting van ir. Swier over het ge
hele plan en een stevige lunch in Hotel
Bellevue te Willemstad aangeboden
door de aannemers Zanen Verstoep N.V.
werd er een tocht heen gemaakt met
twee snelle motorboten, eerst langs de
bestaande strekdam en vervolgens naar
een aanlegsteiger in het gedeelte waar
de rotonde of het verkeersplein komt.
Dit verkeersplein wordt er een van
fantastische afmetingen omdat dit
een internationaal knooppunt wordt,
waar in 1980 plm. 35000 voertuigen
per dag zullen passeren. Men heeft
de ruimte midden in het Hellegat,
dies behoeft men niet al te bekrom
pen te z^n. Thans is het één zand-
massa, het lijkt nu veel op een duin
gebied.
De zandzuiger „Ammerstol", die we
in 'de verte op de rivier zagen liggen
spuit met geweldige kracht het opge
zogen zand door een stalen buisleiding
die via drijvers naar het kuiistmatige
eiland gaat en dan weer kilometers ver
door een buisleiding over de dam, die
reeds zover is gevorderd, dat de oever
van Flakkee is bereikt. Deze dam is
vanaf het z.g. eiland tot aan het Vent
jagersgaatje met bitumen bekleed, aan
de teen extra versterkt en onderaan
een z.g. kreukelberm aangebracht, een
steenversterking tussen damwand en
ea dr. Sever^n namens 80»/o Herv. Ger.
kerkeraden bij de Synode het z.g. Con
vent-voorstel in, dat eveneens beoogde
eigen organisatie binnen het algemene
kader van de gereformeerde groep. Was
Prof. van Leeuwen en is Prof. Severijn
ook al niet gereformeerd?
We zullen maar ophouden. Onze be
doeling met het lanceren van de M.V.-
gedachte is uitsluitend geweest de aan
dacht te vestigen op de moeilijke situ
atie en een oplossing aan te geven in
een bepaalde richting. Wat de toe
komst in dit opzicht brengen zal, we
ten we niet. Maar we bidden, dat God
dwars door de chaos, die de mensen
veroorzaakt hebben, Zijn Woord doe
verkondigen tot redding van mensen
zielen.
V. E.
Vlak onder de dijk bij Ooltgens
plaat is men bezig met draglines
sleuven te graven waarbij de
drabberige massa wordt wegge
werkt om een stevige bodem
voor de darn te krijgen. Dit
wordt dus het beginpunt, waar
we in het verslag van ons eiland
op de Haringvlietdam zullen ko
men, om ons óf (voorlopig) naar
het veer óf naar de brug zullen
begeven!
Strakke lijn van stalen persbuis op
het bruggetje over het Ventjagers-
gaatje. Duizenden kubieke meters
zandpap worden er door gespoten
vanaf de onzichtbaar ver liggende
zandzuiger „Ammerstol". En zo
groeit het dyWichaam naar de Flak
keese kust.
begeven!
ANNO 1870
Alleenverkoop van de bekende
GLORIA PORT en de nieuwe
ESMERALDO WIJNEN
een rij perkoenen. Deze berm komt la
ter weer geheel onder het zand te lig
gen; men zal een soort „strand" langs
de dam creëren en dit later met een
groenstrook versieren.
De Hellegatdam zal in het vervolg
aansluiting geven op de Grevelingen-
dam en dus het verkeer van Goeree-
Overflakkee en Schouwen-Dulveland
moeten opvangen. Vandaar dat de
breedte van de dük 4 rijbanen zal
kragen, een rijwielpad en een baan
voor langzaam verkeer. De brug
wordt zo geconstrueerd, dat die wel
zes rqbanen zal krijgen!
Een gedeelte van het wegdek op de
dijk (tot aan het Ventjagersgaatje) was
reeds gebitumeerd. We konden er ten
minste met een Landrover overheen
razen. Van het Ventjagersgaatje, waar
een brug overheen is geslagen en ook
de pijpleiding van de zandzuiger over
heen loopt, is het nog ca. 2 km. naar
de Flakkeese wal. De dam loopt van
daar linia recta naar het gebied dat
men in de volksmond „De Ezel" noemt.
De stalen buizen spuwden hier de zand
pap uit en besmeurde mannen in blau
we pakken en lieslaarzen stonden er
tot aan de knieën in de modder.
Het was min of meer gewaagd om dit
gedeelte door te waden. De bodem
was er erg beweeglgk en ieder ogen
blik kon men in het drqfzand weg
zakken. Met wethouder P. van Es
was dat het geval en met burgemees
ter van der Harst die hem te hulp
snelde, scheelde het niet veel. Wij
willen hier de Platenaars en vooral
de schooljeugd die, nu het zand tot
aan de dyk ligt, hier wel eens een
kykje gaat nemen, op dit ernstige ge
vaar wyzen. Zakt men er in weg en
is er geen hulp by, kunnen er grote
ongelukken voortvloeien.
(Vervolg binnsnïijde van dit blad)
