EiüunDEn-niEui/s
445.
OM HET
VEN
En nu Moby-koppeling
Aanbieding geschenk der vissers
aan dhr. Van Eek te Stellendam
Vergadering
Chr. Scholenbond
Volksverhuizing
Nieuwe voorzitter
suikerfabriek
„Puttershoek"
Rolfilm-posiservice
2ie blad
Vrijdag 27 juni 1958
No. 2708
reeds
vanaf
Gratis
proefrit
toegestaan
rirma Witvliet Middeihamis - Tei. 2073
Eerste prijs
pooiaardappel-wedstrijd
3c/v7immeffSL.^
KERNENERGIE
Stijf en Stram?
Nu hier - dan daar
"^y-^ ér/cA/i^7J^
Mémoires Herinneringen van
Minister Treub Nachtvergade
ringen Koud vlees met een
fles Vfijn.
Na gedane arbeid is het goed rusten.
,Vie een belangrijke plaats in het open
bare leven heeft bekleed vindt nog al
eens reden zijn mémoires of herinne
ringen te boek te stellen. Het is niet
gemakkelijk dat geheel onpartijdig te
doen en het brengt ook in de verleiding
eigen goede daden vooral niet naar de
achtergrond te dringen. Met dat al, de
levensavond brengt rust mede, ook in
onze oordeelvelling over wat eens was,
gedaan of gezegd werd. 'n Boek schrij
ven; a tête reposée met uitgeruste
gedachten!
Troelstra heeft zijn gedenkschriften
uitgegeven. Hij is ons niet zoveel in de
tijd vooruit of ondergetekende weet
zich zijner en zijner medestrijders wel
te herinneren. Na al het rumoer, de
strijdvergaderingen, het reizen en trek
ken, de vergissingen en het kenteren
van de volksovertuiging vraagt ge on
willekeurig; wat nu? Veel van wat de
socialisten eisten hebben zij verwor
ven. Daar staan ze dan; wat nu? Niets
is voor hen gevaarlijker dan hun zin
gekregen te hebben, de idealen bereikt,
wat nu, waar zullen we nu om boksen?
En de gehele maatschappij-ontwikke
ling is voortgeschreden.
Mr. M. W. F. Treub, de man van de
Vrijzinnig Democraten, oud-minister
van Landbouw en Handel, daarna van
inantiën, schreef ook zijn mémoires.
Herinneringen genoemd, in 1929/1930
verschenen in de Haagse Post, later in
boekvorm uitgegeven. Bij deze herin
neringen komen bij de lezer ook weer
herinneringen en gedachten op. Hoe is
een ieder toch kind van zijn tijd.' Treub
heeft aan de sociale wetgeving, de ra
den van arbeid en de invaliditeits- en
ouderdomswet van 1919 contrecoeur
medegewerkt. Hij was van oordeel dat
de Ongevallenwet zeker reden van be
staan had, maar overigens moest een
ieder voor slechte tijden zelf zorgen,
vooral nu de positie van de arbeider
zoveel verbeterd is. Dat schreef hij in
1929. De man moest nu zijn ogen eens
kunnen opslaan! Hij zag in de gedwon
gen verzekering een verslapping van de
eigen verantwoordelijkheid. Daarin had
hij niet geheel ongelijk. Hoe zijn de tij
den veranderd. Links, maar ook rechts,
zijn nu om strijd doende het sociale
verzekeringsgebouw af te bouwen en
de lasten daarvan op handel en verkeer
te leggen. Net zo lang tot het ezeltje
bezwijkt, hij begint nu al op zijn poot
jes te trillen.
Prof. mr. Treub werd als minister
van Landbouw, Handel en Verkeer in
de laatste dagen van juli 1914 overval
len door het uitbreken van de eerste
wereldoorlog. Dat gaf heel wat zenu
wen en heel wat werk op de departe
menten. Op 28 juli besloot het bestuur
van de Amsterdamse Effectenbeurs de
Beurs te sluiten. Maar, zonder Beurs
konden dan de prolongatieposten, het
geld geven op effecten in onderpand,
niet geliquideerd worden. Storten en
bijstorten moest nu eenmaal over de
Beurs lopen. Geen Beurs: dan ook geen
executie van slechte posten! En elke
positie zonk met de dag in.
Het op prolongatie uitstaande crediet
beliep enkele honderden miljoenen.
In de bankwereld waren gelukkig
vele knappe knoppen, eerlijke vader
landers, die de minister in alles wilden
bijstaan. De „houte finance", alle bank
directeuren, waren 's avonds in Am
sterdam bijeen en vroegen of de minis
ters Treub en Bertling ook daar kon
den komen om de toestand te bespre
ken. Nu was er zowat doorjppend mi
nisterraad, des ondanks gingen beide
heren er heen. Daarop volgde nog dit
dat, bij hoge uitzondering, de bankdi
recteuren in de Ministerraad mochten
komen, zoiets was nog nooit vertoond!
Met spoed moest de Beurswet veran
derd, dat ontwierp men met behulp
van de hoge ambtenaren direct. Het
voorstel moest nu nog naar de Raad
van State, die gehoord moest worden
en maar moest zorgen present te zijn.
Intussen, het was 's avonds 7 uur, was
Treub nog bij de Koningin geroepen,
maar hij arriveerde pas tegen negen
uur op 't Paleis. Hare Majesteit ver
ontschuldigde haar Minister direct, we
tende hoe gespannen hij in deze dagen
was. Zo werd het middernacht eer de
Raad van State het ontwerp, dat de
Koningin ingezien had, ter tafel kreeg.
Maar de heren waren naar huis gegaan
zij hadden al zo lang zitten wachten.
Hindert niet, de leden werden alsnog
verzocht op te komen, en zij kwamen
en schonken hun fiat op het wetsont
werp. Dat was een grote overwinning
want voor de Raad van State staan
zelfs ministers met de hoed in de hand!
Maar nu waren de vroede heren, na
middernacht door hun voorzitter weer
opgeroepen. Dat ging met de telefoon,
maar Treub had een pracht argument
daarin, dat hij nu zeggen kon dat de
Koningin zijn ontwerp al gezien had en
er zelfs Haar handtekening onder had
gezet, iets wat zij anders nimmer placht
te doen.
Nog diezelfde nacht ging het wets
ontwerp naar de Landsdrukkerij op dat
de Tweede Kamerleden het de volgen
de dag konden behandelen.
Teruggekomen van het bezoek aan
de Koningin kwam Treub weer in de
Ministerraad, die zowat dag en nacht
bijeen was. Non-stop vergaderingen;
men moet veel geesteskracht en uit
houdingsvermogen hebben om dan niet
„gaar" te worden. De Ministerpresident
Cort van der Linden, de man met de
ijskoude blik uit zijn blauwe ogen en
wiens gelaat met een grijze puntbaard
versierd was, bleek een beste kerel te
zijn. Want men was al zo'n dag en
nacht aan 't praten, schrijven, lopen,
beslissen, dat er veel ander goeds bij
inschoot. Cort van der Linden vroeg
nu, toen Treub weer binnen trad: Hebt
U nu al gegeten? Treub zei: neen, nog
niet aan gedacht en ook geen tijd ge
had.
Toen wilde men niet verder gaan
voor Treub iets gebruikt had. Fluks
werd er in de „Witte Sociteit" een scho
tel koud vlees en een fles wijn gehaald
voor minister Treub. Daarmede ver
kwikte deze zich. Dat mocht ook wel.
Ge vraagt U wel eens af: hoe houden
sommige mensen die inspanning vol.
Want arbeid van de geest mat meer af
van die van de hand.
Nu, Treub leverde wel meer van deze
staaltjes. Allemaal ten bate van 't Land.
Niet om eer of centjes.
Waarnemer
De volautomatische bromfiets
Rijmen van Tij men
Ja, Herkingen stond weer eens in
Het teken van verhuizen
En als er niet werd opgelet,
Dan maakte men abuizen
Een ieder houdt z'n spulletjes.
Het liefst maar bij elkaar.
Doch bij een „volksverhuizing" is
Dat een probleem, nietwaar?
Enfin de rust is weer gekeerd,
Elk is er mee gebaat.
En Herkingen bezit zowaar
Een lege koffiestraat.
Daar kan men nu geen „bakje doen".
En „pasjes" even praten.
Men heeft nu deze Koffiestraat,
Voor afbraak slechts gelaten.
Bejaarden mogen daar nu straks,
Een aardig huisje vinden.
En ja, dan trekt de Koffiestraat,
Weer buren en veel vrinden.
Zo brengt de afbraak nog veel goeds.
Voor acht bejaarde mensen.
Wie zou er dus ons Herkingen,
Niet als z'n woonplaats wensen?
Tijmen
Bij de pootaardappelwedstrijd, geor
ganiseerd door de LJC-Flakkee, is de
heer C. van Strien als eerste prijswin
naar naar voren gekomen. No. 2 was de
heer G. van Oorschot.
De zaaiwedstrijd is gewonnen door de
heer W. Hanenberg, gevolgd door de
heer C. van Strien als no. 2. Door de
ze uitslag is de heer Van Strien in
het bezit gekomen van de wisselbeker,
die ter beschikking is gesteld door
kunstmesthandel Kooman Co NV te
Dirksland. Overige fraaie prijzen wer
den verkregen van de firma's Osse-
weijer. Van der Have, Van Reijen en
Caago.
In de gisteren te Rotterdam gehouden
algemene vergadering van de Coöp Sui
kerfabriek en Raffinaderij „Putters-
hoek" te Puttershoek is in de vacature
wijlen de heer W. H. de Vos te Dord
recht, tot voorzitter gekozen de heer G.
J. Buth te Sommelsdijk. De heer Buth
die reeds waarnemend voorzitter is ver
kreeg 1700 stemmen. Zijn tegen kandi
daat drs. K. C. van Kempen te Oolt-
gensplaat (Achthuizen), die door de
Raad van toezicht unaniem was voor
gedragen, behaalde ruim 1000 stemmen.
De Zeeuws-Vlamingen, die over de
verhoging der veertarieven in hun
streek allerminst te spreken zijn ik
heb daar verleden week over geschre
ven hebben het er niet bij laten zit
ten en zijn in groten getale per auto
naar Den Haag getrokken, om Minister
Algera eens flink de mantel uit te bor
stelen. Vanzelfsprekend is er niets te
gen een protest, wanneer men het met
een bepaalde handeling van Overheids-
personen niet eens is, maar zo het nu
door de Zeeuws-Vlamingen gedaan is,
is het absoluut fout. Men heeft er een
soort carnavals-optocht van gemaakt,
waarbij zelfs bierwagens in de stoet
meereden, omdat de malcontenten on
derweg geen dorst wilden lijden. Bo
vendien is het klinkklare onzin om te
dreigen niet uit Den Haag te zullen
vertrekken vóórdat de minister een dui
delijk antwoord op deze petitie gege
ven zou hebben.
Van een school
kind kan men
zo'n eis verwach
ten, maar iemand
met een redelijk
verstand moet
toch kunnen be
grijpen, dat een
minister dit nooit zal doen. Zijne excel
lentie zal vanzelf de klachten in ont
vangst nemen en tegen de demonstran
ten zeggen dat hij de zaak in studie
zal nemen, maar méér zal en kan hij
niet doen. Op een foto van deze demon
stratie zag ik zelfs een auto, waarop
nota-bene met bloedvergieten gedreigd
werd, indien de eisen niet worden inge
willigd. Kijk, zoiets is toch al te dwaas.
Geen enkele minister zal voor zulke
dreigementen in zijn schulp kruipen.
Het tekent alleen maar de mentaliteit
van de Zeeuws-Vlamingen. Nee, zo'n
betoging werpt geen vrucht af. Tenslot
te moeten we de overheid die over ons
gesteld is gehoorzamen. Een overheid
die door het volk zelf is gekozen. Men
gaat daar de verkeerde kant uit, temeer
waar men al spreekt van steigers te
zullen opblazen, straten opbreken,
veerhavens versperren en al dat fraais,
wanneer men de veertarieven verhoogt.
Dat is revolutionnair. Laten de Zeeu
wen bedenken, dat ze dan toch het on
derspit moeten derlven, want geen
enkele regering zal zich laten dwingen.
Dan is daar nog „de sterke arm", die
met de opruiers wel weet af te rekenen.
En 't slot van 't lied zal zijn, dat men
totaal niets heeft bereikt. Langs de or
delijke weg trachten om een verzoek
ingewilligd te krijgen, daar zal niemand
J.l. vrijdagavond waren het bestuur
van de Vissersvereniging „Samenwer
king" met de leden in besloten kring
bijeen om aan hun scheidende voorzit
ter dhr. A. van Eek een huldeblijk aan
te bieden. De voorzitter werd allereerst
toegesproken door dhr. J. van Seters,
die in het kort memoreerde het vele
werk, door hem voor de visserij ver
richt. Hij bood namens de vissers een
prachtige schilderij aan, een zeegezicht
met visschersschepen en alzo een zeer
toepasselijk geschenk. Voorts werd het
woord gevoerd door dhr. H. Brinkman
Pz., die eraan herinnerde, hoe dhr. Van
Eek de vissers altijd met raad en daad
had bijgestaan. Hij wees op de achter
uitgang van de visserij en de toekom
stige moeilijkheden in verband met de
uitvoering van het Deltaplan, waarbij
hij de hoop uitsprak, dat dhr. Van Eek
in Den Haag nog tot hulp zou kunnen
zijn bij de besprekingen met de autori
teiten omtrent de financiële maatrege
len inzake de Deltawet. Hij wenste de
scheidende voorzitter en zijn vrouw nog
vele goede jaren toe.
De heer Van Eek dankte de sprekers
en de leden voor het schitterende ca-
Wij zorgen dat de ons per post toege
zonden rolfilms weer spoedig kant en
klaar in uw bezit zijn.
FOTOHANDEL J. ZANDSTRA
SOMMELSDIJK
deau en zei, dat hij vanaf 1935 de be
langen der vissers had mogen behar
tigen. Zijn belangstelling was steeds
naar de visserij uitgegaan.
De samenwerking in het bestuur was
altijd buitengewoon prettig. Spr. gaf de
verzekering, dat hij voorlopig nog werk
zaam zal blijven voor de visserij en
dat het contact met Stellendam via de
vissers, die steeds in Scheveningen zijn,
dit zal vergemakkelijken. Tenslotte
wenste hij allen het beste toe voor hun
persoon gezin en bedrijf.
Kernenergie als dr^ f kracht voor
vliegtuigen. Washington Vermoede
lijk zal het eerste Amerikaanse door
kernenergie aangedreven vliegtuig on
bemand zijn en op afstand bestuurd
worden, zodat het een half jaar of een
heel jaar over een uitgestrekt gebied
kan blijven cirkelen; daarna kan het tot
landen gebracht worden teneinde een
onderzoek in te stellen naar de straling
die is opgetreden, de slijtage der onder
delen en naar de vermoeidheid van de
metalen. Dit alles wordt uitvoerig be
sproken in een artikel over „de aan
drijving van vliegtuigen met behulp
van kernenergie ten behoeve van de
landsverdediging" dat is gepubliceerd
door de afdeling Atomische Produkten
van de General Elektric Co. De maat
schappij werkt reeds vijf jaar aan de
ontwikkeling van materialen, daarmee
verband houdende technische proble
men en de verschillende methoden voor
de toepassing van de kerenergle in de
luchtvaart.
iets tegen hebben, zelfs de minister niet
maar men moet nooit revolutionnair
gaan optreden. Dat gaat te ver. Zoals
het ook te ver gegaan is in Zeeuws
Vlaanderen met het bekalken van mu
ren en straten. Tot op de kerkgebouwen
stonden hun strijdleuzen. „Tot in de
hel met Algera" stond er op een kerk.
Dat is toch wel beneden de waardig
heid van het doel, waarvoor men
strijdt. Hoewel al dat geklodder op de
muren zinloos is, getuigt het niet van
fijngevoeligheid om zelfs de kerkmu
ren niet te ontzien. De hele actie kan
door zulke dingen niet anders dan ge
schaad worden. Schram had de Zeeuws
Vlamingen wijzer gedacht!
Herkingen, dat daar in een vergeten
hoek van 't eiland aan de Grevelingen
ligt, is er ook weer op vooruitgegaan.
Na het grote gebeuren, dat er dit jaar
de eerste aardbeien van de koude grond
werden geplukt (waarom die teler niet
tot „aerbezemkeunink" uitgeroepen?)
is thans alweer de opening van het
nieuwe postkantoor gepasseerd. Het is
een mooie aanwinst voor die gemeente,
't Is dat kantoorhouder van Putten in
Nieuwe Tonge ook een pracht kantoor
heeft gekregen, want anders zou hij
thans zeker naar zijn oude standplaats
terug verlangen. De Herkenaars kun
nen nu hun postzaken in een keurig ge
bouw afdoen. En hun post in een mooie
rooie brievenbus kwijt. Er is bij P.T.T.
in de loop der jaren heel wat veran
derd. Denk maar eens aan de oude uni
formen der bestellers met de hoge
halskraag en het buitenmodel petje.
Wat er ook veranderd is, de rode brie
ven bussen zijn gebleven. Slechts één
plaats in Nederland bezit een groene
brievenbus. Ra, ra, waar is dat. Nou in
Soestdijk, als U 't nog niet wist. Hare.
Majesteit de Koningin heeft blijkbaar
zo'n hekel aan die fel rode kleur, dat
ze haar post niet in een normale bus
wil werpen. Daarom is er in Soestdijk
een groene, de meest zachte kleur voor
de ogen!
Elke week komen er nieuwe boeken
van de pers. Goede en slechte. Boeken
die veel meer gekocht moesten worden
en boeken die nooit gekocht of gelezen
moesten worden. Een van de laatst ver
schenen boeken is getiteld: „Stedeling
en boer". Het Landbouwschap is op de
gedachte gekomen eens te doen onder
zoeken, hoe de stedeling over de boer
denkt. Een aantal doctorandi heeft met
de hulp van enige candidaten en stu
denten eens „wetenschappelijk" onder
zocht hoe de stadsbewoners over de
boeren en tuinders denken. Het resul
taat van dit onderzoek is het Land
bouwschap tegengevallen. Hoe bestaat
het! Schram kreeg een blad onder de
ogen, waarin onder het hoofd: „Moder
ne zotteidap" enige grepen uit dit boek
worden weergegeven. Wilt U eens we
ten, hoe de stedeling over de boer
denkt? Luister dan:
Een boer is maar een boer. Een
boer is geen mens, hij gaat met
beesten om. Een boer is net een
varken. Alle boeren zijn verraaiers.
Een boer houdt meer van z'n bees
ten dan van z'n mensen. Als één
van mijn zoons tuinder wordt, sla
ik hem eerst de poten kapot! Een
boer zit altijd in de mest. Manieren
zijn stug, lomp. Ze zijn altijd hor-
kig. Ze benne altijd zo bokkig. Er
zijn maar twee soorten: Ie slechte,
2e hele slechte. Lomp, hij drinkt
altijd zo. Ze kunnen je soms als een
koe aankijken. Geldwolven zijn het,
schrapen en nog eens schrapen. Eer;
boer is altijd zo vies. Verschrikke
lijk lomp. Ze zijn nooit mensen ge
weest!
Hoe vindt U zoiets, mijn lezers? Deze
uitspraken staan letterlijk in dat we
tenschappelijke boek. Er staan ook nog
enige uitspraken in, die waarderend
zijn voor de boeren of in elk geval niet
beledigend, maar ze vormen de minder
heid van de ondervraagden het wa
ren mannen en vrouwen meende één
procent de boeren aan hun reuk te ken
nen waren! Men kan het dus ruiken,
dat het een boer is!
Het blad waarin ik dit las verwon
dert er zich over, dat het Landbouw
schap de copie van dit boek niet meteen
in de prullemand gesmeten heeft. Nu,
daar is Schram ook verwonderd over.
Dat men zoiets laat drukken en aan de
openbaarheid prijs geeft. Het Land
bouwschap weet zeker met het geld
geen raad! Overigens begrijpt het blad
ook niet, dat de boeren niet als één man
tegen die vunzige uitgave hebben ge
protesteerd. Inderdaad, maar de boeren
vinden het misschien beneden hun
waardigheid om op zulke nonsens te
reageren,. Er zal weer een oorlog nodig
zijn om de stadsbewoners tot andere
gedachten te brengen. Herinnert ge U
nog hoe de stedelingen in de laatste
oorlog de handen van die vieze, lompe
boeren gekust zouden hebben, toen ze
hun aan wat voedsel hielpen? Hoe ze
die stugge, bokkige boeren gesmeekt
hebben om wat graan en uren aan uren
Verleden week zaterdag hield de Chr.
Scholenbond in de Chr. U.L.O. school
een ledenvergadering, die voor de laat
ste maal gepresideerd werd door zijn
voorzitter, dhr. A. van Eek van Stellen
dam. Na de opening op de gebruike
lijke wijze stelde deze allereerst aan de
orde de bestuursverkiezing. Het hele
bestuur trad af en er waren 2 vakatu-
res, van dhr. Dubbeldam uit Oude Ton
ge, die verleden jaar vertrok en van
de voorzitter, die wegens vervroegde
pensionering van het eiland gaat ver
trekken. Dhr. Bloot stelde zich niet her
kiesbaar. Als nieuwe voorzitter van de
Scholenbond werd door de vergadering
aangewezen ds. van Wakeren, Ned.
Herv. predikant te Stad aan 't Haring
vliet. Herkozen werden de heren P. J.
C. van Leeuwen, J. van Oostenbrugge,
J. Neijenhuis en dhr. Baars (Dirksland),
terwijl in de vakatures benoemd wer
den de heren P. Spuijbroek te Ouddorp
en Veth te Oude Tonge.
De voorzitter hield daarna een cau
serie over het onderwerp „Huidige on
derwijsproblemen", waarop een geani
meerde discussie volgde met als hoofd
punt het schrikbarend tekort aan solli
citanten bij vakatures voor hoofd en on-
derwijzer(es).
Tenslotte nam de voorzitter met een
kort woord afscheid. Hij herinnerde er
aan, dat hij vanaf de oprichting in 1946
het voorzitterschap had bekleed, de ac
tie, die de Scholenbond had gevoerd
voor de stichting van de Chr. B.L.O.-
school, de deelname aan de Tandheel
kundige Jeugdzorg, de Schooldagen enz.
Hij hoopte, dat de nieuwe voorzitter de
Scholenbond tot vernieuwde activiteit
zou kunnen brengen en sprak daarvoor
zijn beste wensen uit. Namens bestuur
en leden dankte dhr. Bloot de schei
dende voorzitter voor zijn arbeid ten
dienste van het Chr. Onderwijs op Goe-
ree en Overflakkee en bood hij hem als
herinnering aan deze arbeid een boek
werk aan. Met dankzegging door dhr.
Van Leeuwen werd de vergadering be
ëindigd.
Scheepsvinnen om het stampen te
gen te gaan. Cambridge, Massachusetts
Scheepsbouwkundigen van het hier
gevestigde Instituut voor Technologe
(MIT) zijn bezig aan de ontwikkeling
van een nieuw soort vinnen voor zee
schepen, die het stampen moeten tegen
gaan. De vinnen die aan de boeg van
het schip moeten worden bevestigd, on
geveer zoals de vleugels aan een vlieg
tuig hebben een dubbele rol te vervul
len, namelijk het beperken van een der
voornaamste zaken van zeeziekte en
het vergroten van de snelheid van het
schip bij ruwe zee. Proefnemingen heb
ben de theorethische berekeningen be
vestigd, dat het stampen van een schip
tot de helft kan worden verminderd.
(Zover ons bekend, worden dergelijke
vinnen aangebracht aan de bij de
Droogdok Mij. in aanbouw zijnde pas
sagiersschip „Rotterdam", Red.)
Neem Kruschen -
en Uw pqnen verdwijnen.
In vele gevallen van rheumatische pij
nen krijgt ons klimaat de schuld. Maar
veeleer is de oorzaak: onzuiver bloed.
Begin een bloedzuiverende kuur met
Kruschen en ge zult al na korte tijd
de weldadige gevolgen daarvan onder
vinden. Naarmate Kruschen de wat
traag geworden bloedzuiverende orga
nen weer op gang brengt, krijgen de
pijn verwekkende onzuiverheden geen
kans meer zich vast te zetten, maar
worden ze afgevoerd langs natuurlijke
weg
liepen om bij een tuinder wat groente
te bemachtigen? Zij ze dat allemaal
vergeten? Schram zou wel eens willen
weten bij welk soort mensen de enquê
teurs hun licht opgestoken hebben. Ze
ker bij stadsmensen die menen dat de
melkboer, de groenteboer en de bakker,
die ze toch elke dag noodzakelijk aan
de deur moeten ontvangen hun waren
zo maar ergens uit de lucht grijpen!
Het lust me niet om het oordeel van
deze stedelingen over boer en tuinders
te ontleden. De boeren zullen er goed
aan doen het verschijnen van dit boek
door hun Landbouwschap in gedachten
te houden. Er komen tijden en weer
tijden! En met het blad ben ik het vol
komen eens, dat het beste wat het Land
bouwschap kan doen, is: de oplaag van
„Stedeling en Boer" zo snel mogelijk
in de kachel stoppen!
Schrammetje
(8)
Zo hij ziet, Uggen hier twee kortha
ren, die sinds de weduwe Berends ver
wokken is, door één der boeren tegen
oetahng worden verzorgd en alleen nu
™3 een paar dagen de stad ontvlucht
IS, m de rennen bij het jachthuis hun
oude verblijven hebben betrokken,
waar ze door de chauffeur worden
verzorgd.
Daarnaast heeft hij een manvaste
fierder gekocht, die zich momenteel nog
;n de stad bevindt, maar die bestemd
IS, om de jachtopzichter op de voet te
volgen als hij zich op surveillance be
vindt.
Reeds vroeger was hij een voorstan
der van een manvaste hond ten gerieve
van de jachtopzichter, maar waar Be
rends zeer weinig interesse toonde en
overigens goed voldeed, heeft hij zulk
een hond allerminst willen opdringen.
Achteraf beschouwd is het misschien
wel onverstandig geweest, want wie
weet of dit niet diens tragisch einde
had kunnen voorkomen. Enfin, daar
over na te kaarten heeft geen zin.
De jachtheer is maar wat in zijn nop
jes als Beverink laat blijken, dat hij,
indien de beschikbare tijd dit althans
veroorlooft, liever tien honden te ver
zorgen heeft, dan vijf, waarop de jacht
heer lachend reageert met de opmer
king, dat men ook van het goede te
veel kan krijgen.
Ja, als de tijd het toelaat, dat heeft
Beverink goed gezegd, want ook heeft
hij de zorg voor vier fretten, die on
misbare helpers bij de konijnenjacht,
die op tijd hun nat en droog moeten
hebben. „Zo, nu zullen we er voorlopig
maar een eind aan maken", zegt de
jachtheer, „want anders zou je nog
schrikken voor zoveel werk".
„Allerminst meneer, geen moeite zal
mij te groot zijn, nu ik een betrekking
krijg, waarnaar ik steeds zo vurig heb
verlangd".
„Ik wil eerlijk zijn, dat ik het niet
met je aangedurfd zou hebben, als ik
niet zulke bijzondere gunstige inlich
tingen: had ontvangen. In dit revier is
het een plaats voor een functionaris, die
het vak door en door kent. Wanneer
denk je de betrekking te kunnen aan
vaarden?"
Ja, dat ligt er natuurlijk aan met in
gang van welke datum hij op de mijn
ontslag kan krijgen. Naar hij meent
moet dit een maand tevoren worden
aangevraagd, overigens liever vandaag
dan morgen. Misschien dat meneer de
graaf nog een goed woordje voor hem
kan doen, zodat hij bijvoorbeeld 1
maart hier zou kunnen komen.
„Weet je, wat ik doen zal? Vanavond
nog zal ik hem vragen zich zo spoedig
mogelijk met de directie in verbinding
te stellen teneinde te bevorderen, dat
je ontslag ginds 1 maart ingaat.
Wat zal dat voor mij een geruststel
ling betekenen, als ik weet, dat dit re
vier niet langer aan z'n lot is overge
laten. Ik heb me de laatste tijd telkens
geërgerd, dat het wild niet die verzor
ging kreeg, die het behoefde met name
in de barre vorstperiode, die nu geluk
kig weer achter de rug is en dan denk
ik in 't bijzonder aan het ree wild, dat
het zwaar te verantwoorden heeft ge
had. Echter, we hebben ook gemengd
bos met allerlei onderbegroeiing, zodat
ze altijd het leven kimen houden. Ook
het waterwild heeft het niet gemak
kelijk gehad en de fazanten evenmin.
Wat de eenden betreft, moet het vrij
streng vriezen, voor ze krimp hebben.
Wel vriest het ven vrijwel terstond toe
dat gaat steeds zo met stilstaand wa
ter maar het betrekkelijk snel stro
mende grensriviertje houdt het lang
vol ijsvrij te blijven, zodat ze bij elke
vorstperiode daar hun toevlucht zoeken
Uit de aard de zaak was ook dit diep
de laatste weken dichtgevroren en waér
ze zich zolang gered hebben, is mij
heus een raadsel. Steeds laat ik in der
gelijke omstandigheden wakken kappen
in het ven en dat ze dan tevens behoor
lijk gevoederd worden, behoef ik je ze
ker niet te zeggen.
Eveneens moest thans het voederen
van de fazanten volledig achterwege
blijven en verschillende hanen zullen
dientengevolge wel voor goed de plaat
gepoetst hebben.
Maar nu wordt het tijd, dat we gaan
koffiedrinken, want je zult wel al een
hele dag gehad hebben".
Nou, dat zal Karel niet ontkennen,
want hij is met de eerste trein om half
zes vertrokken. Maar z'n moeder heeft
wel gezorgd, dat hij geen honger be
hoefde te lijden en onderweg heeft hij
de meegegeven mondvoorraad een paar
keer aangesproken, zodat hij vandaag
nog niets te kort is gekomen.
Op het bellen van de jachtheer treedt
Jan, de chauffeur binnen, die alles reeds
klaar heeft, zodat de heren wel ter
stond kunnen aanschikken, wat men
zich geen tweemaal laat zeggen.
Waar het toch te laat is om weer
thuis te komen, maakt Karel gaarne
van de geboden gelegenheid gebruik
met de anderen in het jachthuis te
overnachten; anders zou Jan hem weer
naar het dorp moeten rijden en nu heb
ben ze de hele avond nog tot hun be
schikking, zodat ze nog eens rustig
kunnen praten.
Na de koffiemaaltijd zullen ze een
gedeelte van het veld in ogenschouw
nemen, om de nieuwe jachtopziener
met het revier enigszins vertrouwd te
maken.
Als ze 's middags met hun drieën op
stap gaan kan Karel moeilijk geloven,
dat het werkelijk is en geen dromen.
Eindelijk, eindelijk is het dan zover
dat hij de donkere mijnschacht voor
immer vaarwel kan zeggen en het volle
leven tegemoet treedt, dat tot nog toe
slechts in zijn verbeelding heeft be
staan.
Maar nu is het heerlijke realiteit ge
worden en hij zou het wel kunnen uit
jubelen, zo blij is hij.
De beklemming, die hem de laatste
jaren drukte is verdwenen en heeft
plaats gemaakt voor een arbeidslust,
waarvoor woorden te kort schieten om
haar te beschrijven.
Die Van Laar toch, de kerel moet
be^ist overdreven hebben, want al
mag hij, Karel, theoretisch dan met al
les en nog wat op de hoogte zijn, in de
praktijk zal hij straks vast en zeker met
heel wat moeilijkheden te kampen krij
gen, waarvoor hij, trots al zijn kennis,
geen oplossing weet. Bij de gedachte
hieraan zet hij bij voorbaat zijn tan
den op elkaar en is vast besloten, het
koste wat het wil, bij zijn patroon een
goed figuur te slaan. Wat zal hij daarbij
nog vaak de raad van zijn vertrouwde
vriend nodig hebben. Maar hoe moet
het met een kosthuis? Dat zal hij van
avond beslist nog even moeten bespre
ken.
Die eerste revier gang, altijd zal zij
hem bijblijven, want het is een evene
ment voor herri, een belevenis om nim
mer weer te vergeten. Na ruwe febru-
ari-buien heeft de wind zich gelegd en
het weer poogt goed te maken, wat het
de laatste dagen heeft verkorven. Een
helder voorjaarszonnetje giet zijn stra
len over ven en heide, zodat het wild
zelfs de kluts kwijt raakt en zich din
gen veroorlooft, die toch eigenlijk nu
nog niet te pas komen.
Langs het sintelpad wandelt het drie
tal naar de zandweg, want de jachtheer
is nieuwsgierig hoe het met de eenden
gaat, die tijdens de strenge vorst in
groten getale zijn weggetrokken.
Na tien minuten bevinden ze zich aan
de rand van het ven. Nooit vergeet Ka
rel wat hij dan ziet.
Honderden en nog eens honderden
eenden, volle bouten en talingen, liggen
rustig over het open water verspreid;
de meesten hebben de kop tussen de
veren gestoken, maar anderen zijn druk
bezig, hetzij dat ze op ondiepe plaat
sen grondelen, hetzij ze hun verenkleed
poetsen tot het glanst.
De heer van Oyen lacht in zijn vuistje
dat het waterwild in zulke drommen
weer op zijn roestplaatst is terugge
keerd.
(Wordt vervolgd)
