Buitenland „Gevaren van ioniserende stralen voor individu en mensheid" Na anderhalve eeuw van Brunswijk naar Delft In bl y verivachf ing Terugblik op de „Slag om Engeland" Wij zijn allen belanghebbenden Vrtfdag 25 april 19S8 No. 2691 Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond MEDITATIE „Toen gij jonger waart" P. VAN DEN OUDEN WETENSCHAPPELIJK GENOOTSCHAP Dr. G. STOEL sprak over: PRINS HENDRIKSTBAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS Redactie en Advertentie» uitsluitend Telefoon K 18702629 Na 6 uur 's avonds Telefoon K 1870—2017 Giro 167930 ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PER KWARTAAL ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm. Bij contract speciaal tarief. Herbegrafenis van Stadhouder Willem V. A13 op 9 april 1806 Willem V, Prins van Oranje en Stadhouder van Hol land, in de vreemde, in Brunwijk sterft is er een einde gekomen aan een leven vol moeite en teleurstelling. Zijn levenspad was wel met doornen omtuind en van vele zijden had men hem het leven onmogelijk gemaakt. Immers Willem V was Stadhouder in een zeer onrustige en rumoerige tijd. Het gistte aan alle kanten en de revo- lutiegolf zou zich niet tot Frankrijk be erken. Ook in ons land staken de Pa triotten al meer en meer de kop op. Willem V was geen krachtfiguur. Maar toch, zoals zijn tijdgenoten hem beschouwden, was absoluut verkeerd. De Fransen dorsten hem te betitelen met tyran. Een zijner tijdgenoten oor deelde van hem, dat hij maar één sy steem had, n.l. het systeem der ver warring. „Zijn politiek is om de dingen zoveel mogelijk in de war te helpen als het maar doenlijk is". We geloven echter dat de christen staatsman Groen van Prinsterer hem het meest juist typeert, als hij van hem zegt: Willem V, al is hij niet een groot staatsman geweest, had een niet on- gunstigen aanleg, uitgebreide kundig heden, een edelmoedig hart, goede be doelingen en ijver, die door het geringe te willen omvatten, zelfs buiten de kring van doeltreffende werkzaamhe den ging, een liefde tot het vaderland, welke geen miskenning of verguizing uitgedoofd heeft. Dit is een heel wat billijker oordeel over deze veel verguisde Oranje. Som ber was z'n jeugd geweest, reeds vroeg •stond Willem V als 't ware alleen op de wereld en dit alles maakte hem tot een aparte figuur. Het was volgens Groen een man van innige en diepe godsvrucht, voorbeeldig ernstig in 't gebed, onschendbaar gehecht aan eed, woord en belofte. Helaas Stadhouder Willem V was niet opgewassen tegen zijn vijanden. Had hij nu maar de moed en durf ge had van zijn vrouw, Prinses Wilhelmi- na, wellicht was dit heilzaam voor hem geweest. Willem V heeft de nederlaag moeten lijden tegenover de Patriotten. Keer op keer toonden deze, hoe gehaat hij wel was. Men ontneemt hem zelf de macht over het leger en eist van heïn, dat hij voortaan maar een rustig leven op Het Loo zal leiden. Maar dat duldt Prinses Wilhelmina niet. Zij zal doen wat haar man niet durft. Zelf naar Den Haag gaan en daar orde op zaken stellen. Maar in de buurt van Gouda, bij het plaatsje Goejanverwellesluis, beletten de Patriotten haar de verdere reis. Men durft de gemalin van Willem V zelfs gevangen te nemen. Als ze weer vrij is roept ze de hulp in van haar broer Frederik van Pruisen, die met een leger Holland binnen rukt en weer orde op zaken stelt. Stadhouder Willem V wordt in al z'n rechten hersteld. Helaas dit alles was slechts van korte duur. Franse soldaten rukken Nederland bin nen. De revolutie begint hier al meer en meer hoogtij te vrezen. Wat moet Willem V doen? Blijven? Rustig af wachten wat men met hem doen zal? Van de Fransen heeft hij niet veel goeds te verwachten. Hadden ze hun 'eigen koning Lodewijk niet gedood? Zou men anders handelen met de Hol landse Stadhouder wiens anti-Franse gezindheid men maar al te goed kende? Daarom was het besluit genomen: Holland verlaten en in Engeland een veilige wijkplaats zoeken. De visserspink van Michiel de Heyer heeft op 18 januari 1795 Prinses Wil helmina haar schoondochter en de drie jarige Willem (later Koning Willem II) veilig over de Noordzee naar Engeland gebracht. Nog diezelfde dag vertrok ook de Stadhouder met de visserspink „Johan na Hoogenraad". Maar eerst nam de Stadhouder in Den Haag afscheid van üijn naaste medewerkers. Daar sprak hij deze ernstige woorden: „Deze ver nedering heb ik als mens dubbel ver diend en misschien zal ze mij tot zalig heid strekken. Doch in de waarneming inijner posten heb ik ze niet verdiend. De ware bron onzer ongelukken ligt in de nationale zonden en ongerechtighe den. God heeft een twist met Neder land. Wie zal oprichten, als God ter neder werpt?" Deze kloekmoedige taal moet toch wel diepe indruk gemaakt hebben op hen die achterbleven. En de Scheve- ningse vissers haalden zich al dadelijk de woede der Patriotten en der inmid dels gearriveerde Fransen op de hals, dat zij het gedurfd hadden Oranje naar Engeland te brengen. Maar ze gaven öit snedige antwoord: „Onze overheid gaf ons het bevel daartoe. Als gij, die nu onze Overheid zij't, ons dit bevel vandaag nog geeft, dan zijn we even zeer gaarne daartoe bereid". Raker kon het al niet gezegd. Koning George III van Engeland ont ving het Huis van Oranje met veel voorkomendheid. Hampton Court een Kngelse buitenplaats, stelde hij ter be schikking. Helaas, al spoedig had Stad- Muder Willem-V veel te lijden van een ernstige slaapziekte, die z'n krachten al .™eer en meer sloopten. Elf jaar heeft voor hem de balling- Khap nog geduurd. De winter van 1805 in bracht hij met z'n gemalin door .Brunswijk. In april van het jaar 1«06 nwn«n dt hartaanv*Jlen ia «ille Joh. 21 18-19. Het was een rijke ure voor Petrus op het strand van 't meer van Galilea, toen hy door de Opperste Herder der schapen, opnieuw tot onderherder werd aangesteld, ofschoon hij door zijn ver loochening dit ambt ten ene male ver beurd had. Christus is bij Simon de sterkere ge bleken. Nu is het merkwaardig dat, waar God de zonde vergeeft, het ook een volkomen vergeving is. Simon is na zijn wederopneming niet als een soort dorpelwachter op een achteraf plaatsje gezet in de discipelenkring. Niet zo op de manier van- je mag blij zijn dat je nog mee mag doen en ik zou me maar erg kalm houden. Neen, Petrus' herstel was vrij van alle bittere vrijspraak. Schapen en lammeren mag hij hoeden en weiden. Maar, en dat is de andere kant van 't schild, Petrus moet er niet op reke nen dat hij hiermede een, naar de we reld, gouden toekomst tegemoet gaat. „Voorwaar, voorwaar zeg ik U: Toen gij jonger waart gorddet gij uzelf, maar als ge ouder zult geworden zijn, zal een ander u gorden en brengen waar ge niet wilt. Johannes voegt er, opdat er geen misverstand omtrent de bedoeling zou heersen, aan toe (dit betekende hoedanige dood hij sterven zou) Dat zou n.l. de marteldood zijn. Wat blijkt hieruit, dat het waarach tige dienen van de Heere, nooit kan steunen op eigen kracht, maar dat de beleden liefde tot Jezus uiteindelijk voert tot de volkomen afhankelijkheid van Hem. De beeldspraak, die hier gebruikt wordt, is voor de Oosterling gemakke lijker te verstaan dan voor de Wester ling. „Toen gij jonger waart, gorddet gij U zelf". En dan rijst voor ons oog het beeld van een jonge man, die op weg gaat met het welbewuste doel voor het oog. Daartoe slaat hij met een forse zwaai het lange Oosterse kleed omhoog en sluit de gordel om de lendenen, die het afzakken van dit kleed verhinderen moet. Zo zijn de benen vrij en kan het pad gemakkelijk gelopen worden. Zo is Si mon aanvankelijk op weg gegaan. Zo Is hij Jezus gevolgd. Zo heeft hij Zijn Naam beleden. Zo heeft hij uitge sproken zijn leven voor Hem te willen zetten, zo heeft hijZijn Meester verloochend. „Maar zo gij zult oud geworden zijn.. En dan zien we in onze gedachten dezelfde jonge man, jaren en jaren la ter. Zijn hoofd is wit, zijn rug gebo gen. Slechts moeizaam, aan de arm van een ander kan hij voort strompe len. Die ander moet zlju mantel op schorten en zijn gordel vastmaken. Hij is een hulpeloze en hulpbehoevende geworden, die zijn eigen weg niet kan kiezen, maar volgen moet, waar de an der hem brengt. Zulk een volstrekte overgave aan 's Heeren wil zou nu het kenmerk van Simons' oudere levensperiode worden. Minder rumoer, maar meer levensernst. Minder grootspraak, maar meer oot moed. Minder voortvarendheid doch een dieper besef van eigen onmacht en daardoor eerst recht werkzaam wor dend. Dan openbaart de hoogste passiviteit zich als de hoogste activiteit, want dan is er geen valse lijdelykheid, maar een zich bewust en volkomen overgeven aan de wil en weg des Heeren. Zie daar het gerijpte geloofsleven van de oud geworden Petrus. Daar is een opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. Eerst is er het groene kruid, vervolgens de aar en ten slotte het vol le koren in de aar. Ze zijn geen van drieën onnut, maar het laatste Is het meeste waard. Koren is méér waard, dan groen kruid. Het verst op weg gevorderd is hij, die hul peloos is geworden in de overtuiging, dat hij zichzelf niet helpen kan en daarom in alle dingen steun zoekt in zijn trouwen God. De machtigste in 't koninkrijk der hemelen zijn zij, wier oog niet meer is geslagen op hun gespierd» hsinden, maar op de doorboorde handen van hun Zaligmaker. Zij weten, wat het is, hun handen uit te strekken. Heere, wij weten het niet meer en kunnen het niet meer. Zo zwak als we zijn, geven we ons aan Uw barmhar tigheid over Neem Gij mijn beide handen en leidt mij voort. De handen uitstrekken, dat betekent afgeleerd te hebben naar eigen zin en lust te wandelen, maar Hem te volgen, waarheen Hij ons ook leidt. En dan wordt ons hier gezegd, dat dit een weg van krulsdragen is, Een weg, die uiteindelijk uitloopt op het graf en voordien dikwijls door de tui nen van smart. Hem te volgen In een weg van zelf verloochening, ook ten opzichte van hén, die 't leed in het leven brachten. In navolging van Hem, die zelfs aan 't kruis voor Zijn beulen bad. Onze oude natuur moet de dood in. Alles wat opkomt uit ons eigenwillige hart, moet gekruisigd worden. Dat is de afbrekende weg, die God met zijn kinderen houdt. Een weg, tegen vlees en bloed in. Dat is het volgen van Jezus, toegepast op ons zelf. Wie 't anders wil en anders doet, ziet zijn geloofsleven niet rijker worden doch verschralen. Die zal, wanneer hij eerlijk is, moe ten klagen: Toen Ik jonger was, had Ik iedere dag de Heere nodig, maar nu ik oud geworden ben, kan Ik Hem zo ge makkelijk missen. Hiervoor beware ons de Heere. En Hij geve, dat we ons door Hem gorden laten. Tot het leven enals het moet.... ook tot het sterven. En wei- gelukzalig de mens, die in die laatste ure zijn machteloze handen mag uit strekken tot de Almachtige, om zich te laten gorden tot de laatste gang, tot de weg die uitloopt in 't Vaderhuis met Zijn vele, vele Woningen. Dan zingen we Hem achterna: Dan ga ik op tot Gods altaren Tot G9d, mijn God, de bron van [vreugd. Dirksland C. J. Kesting De Russische klacht De Sowj et-Unie heeft de Veiligheids raad verzocht, in spoedzitting bijeen te komen om te spreken over de Ameri kaanse vluchten met waterstofbommen In de richting van Rusland. Deze vluch ten betekenen volgens de Russische klacht een voortdurende bedreiging van de wereldvrede en zelfs zou de mensheid daardoor herhaaldelijk aan de rand van een alles vernietigende oorlog hebben gestaan. Deze beschuldiging aan het adres van de Verenigde Staten heeft in de Westelijke wereld nogal enige spanning opgeroepen en men heeft zich afge vraagd of de Russische klacht soms een kern van waarheid bevat. De demo cratie maakt het nu eenmaal onmoge lijk dat dergelijke dingen geheim blij ven en nu Is komen vast te staan dat dikwijls een aantal Amerikaanse bom menwerpers, met zware waterstofbom men aan boord in de lucht is orn te voorkomen, dat de Amerikaanse defen sie door een eventuele onverhoedse aanval van Rusland met één slag on klaar zou worden gemaakt. Dit klinkt nogal griezelig, maar het kan moeilijk ontkend worden, dat het nodig is. Rus sische raketten kunnen in een half uur tijd Amerika bereiken en wanneer vol doende raketten afgeschoten zouden worden, zouden ze de Amerikaanse luchtbases binnen enkele seconden kunnen vernietigen en geen toestel zou meer kunnen opstijgen om een vergel- dlngsaanval uit te voeren. De bom menwerpers moeten dus voor een deel al In de lucht zijn om een dergelijke aanval te voorkomen en, zo mogelijk, de aanvallers af te schrikken. Nu is het defensiegebied van het Westen in wijde omtrek omgeven door een groot radarnet. Wordt dit radarnet geschonden, dan vertoont deze schen ding zich onmiddelijk op het scherm, dat ter beschikking van de Amerikaan- Zo heet dit toelichtend en geruststel lend Doktersboek.dat gratis Is in gesloten bij een Babyderm Set, waarin alles voor een vorsfelijka verzorging van Baby's tere huiaje. hevigheid toe. De geneesheren consta teerden een afwijking aan de hartslag ader. De Prins greep de handen van z'n gemalin, deed nog een kort gebed maar blies bij de woorden: „Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij ver geven onze schuldenaren" de laatste adem uit. In de hertogelijke grafkelder in de Sint Blasiuskerk te Brunswijk werd Stadhouder Willem V met vorstelijke eer begraven. Hij zag een hersteld en gezuiverd Holland niet meer terug. Honderd vijftig jaar zijn voorbijge gaan. Nog steeds rust het stof van deze Oranje op vreemde bodem. Prinses Wilhelmina wil hierin ver andering brengen en binnen niet al te lange tijd zal de herbegrafenis van deze Oranje te Delft plaats vind«i. J. uniimuimiuillllllllllll se luchtmacht staat. Bij wijze van spre ken gaan de bommenwerpers onmid dellijk in Russische richting, voor een meteorenregen en zelfs voor troepen ganzen! Wat er precies aan de hand is, is immers niet dadelijk te zien. De vliegtuigen vliegen dan tot een bepaald punt en wanneer ze geen nadere op dracht ontvangen, keren ze op dat punt terug naar hun bases. Deze opdracht kan alleen op gezag van de president worden verstrekt en zou dus de beves tiging zijn dat het alarm gerechtvaar digd was. Dit maakt de kans op men selijke en technische fouten uiterst klein, hoewel men er niet aan moet denken, dat b.v. een toestel defect zou raken of een piloot door angst of in een vlaag van waanzin dóór zou vliegen en zonder opdracht zijn lading laten vallen! De Sowj et-Unie is van deze vluchten allang op de hoogte (en waarschijn lijk doet men in Rusland precies het zelfde, maar in een totalitaire staat kraait daar geen haan naar!) Waarom komt de Sowj et-Unie dan op dit ogenblik met deze klacht? Op deze vraag kunnen verschillende ant woorden worden gegeven. Allereerst dient men het protest te zien als een propagandamiddel in de grote actie, die Rusland momenteel voert tegen de kernwapens, om op die manier vat te krijgen op de wereldopinie. Dan is er ook de voorbereiding van een eventuele topconferentie, waarbij Rusland de in druk maakt, dat het haar vooral te doen is om de militaire positie van Amerika te verzwakken. En tenslotte moet de kwestie van de verhoogde ra dioactiviteit in de lucht, te danken aan een Russische proef, overstemd wor den! De klacht is in de Veiligheidsraad maandagavond behandeld. De langdu rige discussies eindigden met het in trekken van de klacht door Sobolev. Telkens kwam de ontwapeningskwestie ter sprake, maar de Russische gedele geerde weigerde, daarop in te gaan. Het schijnt de Russen meer te doen te zijn, om deining te veroorzaken, dan om de spanningen in de wereld weg te nemen. Tegenover journalisten verklaarde Sobolev, dat de Russische klacht een eventuele topconferentie niet In de weg behoeft te staan, maar in het Westen acht men de kansen op een topconfe- rwatie klmncr geworden. Hat voor overleg gaat echter gewoon door, hoe wel er een nieuwe moeilijkheid is ge rezen. Rusland wil namelijk de afge vaardigden van Amerika, Engeland en Frankrijk alle drie afzonderlijk ontvan gen, terwijl de Westelijken niet anders dan gezamenlijk met Qromyko willen onderhandelen. Zou deze moeilijkheid worden opgelost, dan nog blijft er ver schil van inzicht bestaan over het ka rakter van het voorbereidende werk. De Russen willen alleen over de vast stelling van de agenda praten, terwijl het Westen ook over de agendapunten zelf van gedachten wil wisselen om te zien of er enige kans op resultaat be staat. Van Amerikaanse zijde (met na me van de kant van Dulles) is er niet veel animo voor een bijeenkomst op het hoogste niveau, omdat het nut van een topconferentie in de Verenigde Staten sterk in twijfel wordt getrok ken. De Indonesische opstand Het schijnt met de Indonesische op stand op een eind te lopen. Regerings troepen veroverden Padang, de zetel van de tegenregering, daarna nog ver schillende andere steunpunten. De troepen van de tegenregering hebben zich verplaatst naar de bergen en in het oerwoud, maar het verzet is uiterst klein geworden. De macht van Djakar ta is niet te onderschatten. Dat betekent, dat de tegenregering nu niet meer is dan een onbeduidend, ondergronds verzetsgroepje, zoals er al zoveel zijn In Indonesië en waarvan geen enkele positieve invloed op de re gering in Djakarta te verwachten is. Dat betekent tevens, dat Soekarno en de zijnen voort zullen gaan op de uiterst linkse weg, die na kortere of langer tijd Indonesië naar het commu nisme moet voeren. Bij de beoorde ling van deze botsing in Indonesië staan we voor een moeilijk probleem. Enerzijds is de regering in Djakarta een wettige regering, die echter hoe langer hoe meer de verkeerde kant uit gaat. Anderzijds is, de groep, die de tegenregering heeft gevormd, wel af kerig van het communisme, waarvan ze het land heeft willen redden, maar is zo in feite toch een revolutionaire groep. Ze mag onze sympathie hebben, wegens haar- anti-communistische ge voelens, en we kunnen niet ontkennen dat ze de beste elementen in Indonesië verenigt, maar deze leidslieden hebben toch zelf naar het middel gegrepen, dat zo in anderen terecht veroordelen. BELASTINGCONSULENT Vooritraat 18 - Sommelsdijk Telefoon 01870-2737 Geen varzeker!ngen Voetgangers links van de weg. De voetgangers die 's avonds of 's nachts in het donker buiten de kom der ge meente over de weg gaan worden aan geraden om de linkerkant van de weg te houden, daar zü dan beter be schermd zijn voor ongevallen omreden men het verkeer kan zien aankomen. Men kan zich dan tijdig veilig stel len, wat met achterop komend verkeer niet altijd c^ t^d 1»» gMchiades. Ta Uxbridge in het Engelse graafschap Middlesex bevond zich tijdens de tweede wereldoorlog de slagader van het gevechtscommando in de „Slag om Engeland". Het was de ondergrondse operatiekamer van de 11e groep van het gevechtscommahdo van de Engelse luchtmacht waar a la minute de bewegingen van de verschillende gevechtseenheden werden bijgehouden. Ter herinnering aan dit belangrijke werk heeft luchtmaarschalk Lord Dowding boven de ondergrondse kamer een plakette onthuld in tegenwoordigheid van Vice-Luchtmaarschalk V. S. Bowling (boven) Voordien hadden de beide Maarschalken de kamer, die tegenwoordig een andere bestemming heeft, maar voor deze gelegenheid In de voormalige toestand was gebracht, in ogenschouw genomen (onder). Het Wetenschappelijk Genootschap heeft maandagavond kunnen luisteren naar een spreker uit eigen kring n.l. naar de secretaris dr. G. Stoel, die een zeer boeiende lezing heeft gehoudenover een onderwerp, dat wel het actu- eelste, voor de mensheid het meest gewichtige, van het ogenblik en waar schijnlijk zelfs van deze eeuw genoemd kan worden n.l. over „de gevaren van de ioniserende stralen voor het individu en voor de mensheid". Dr. Stoel be perkte zich tot de biologische, medische en natuurkundige aspecten van de straling en wenste er van af te zien om ook de militaire en politieke in het geding te brengen, evenmin als de religleuse, vermoedelijk mede omdat bij een uitbreiding van de causerie tot alle strallngsproblemen één avond lang niet toereikend zou zijn geweest. De spreker bleek een zeer diepgaande stu die van het onderwerp te hebben gemaakt, waarbij het hem overigens goed te stade kwam, dat deze materie hem als medicus al na aan het hart ligt. Hij werd kort Ingeleid door de W. G.-voorzitter, mr. Hempenlus, die tevens als volgende avond aankondigde vrijdag 2 mei; dan zal men kunnen luisteren naar een lezing van de N.R.C.-redacteur Adriaan van der Veen over „rei zen In de literatuur", waarbij hij door de declamatrice Hansje van G«it zal worden geassisteerd. Dr. Stoel ving zijn lezing aan met al direct te wijzen op de vele aspecten van de Ioniserende straling: biologisch, medisch, genetisch, natuurkundig. Het strallngsprobleem dateert van direct na de jongste oorlog en is beslissend ge worden voor het leven op aarde. Voor het eerst kreeg de mensheid er mee te maken door de bom op Hiroshima, ge volgd door de proefbom op Bikini in 1954, waarvan de kracht de weten schapsmensen uit de hand liep, zodat 7000 vlerk, mijl van de Grote Oceaan geïnfecteerd werd met radio-activiteit en Japanse vissers en de gehele Ja panse visserij er de dupe van werden. De kennismaking van de mens met straling, althans bewuste kennisma king dateert echter al van 8 nov. 1895, toen Koenrad Röntgen m zijn labora torium voor het eerst kristallen zag op lichten en een onbekende straling zag afgeven als gevolg van elektromagne tische proefnemingen. Dat waren de zo bekend geworden Röntgen- of X-stra- len. Edison maakte het eerste doorlich tingsapparaat, de fluoroscoop, die van enorme betekenis is geworden voor de medische wetenschap. Nadien Is deze stralingstechniek voortdurend uitge breid, maar tot voor kort was men zich niet of niet voldoende bewust welke grote gevaren er de medische bestra ling kleefden, zodat er veel ongeluk ken znn e«baurd. Men Is er zorgeloos mee omgespron gen; bloedveranderingen, bloedarmoede steriliteit en zelfs kanker vooral bij degenen, die er mede omgingen wa ren het gevolg; in 1920 kende men al 100 sterfgevallen van onder de röntgo- nologen. Een nieuw element, letterlijk, kwam naar voren door de ontdekkingen van het echtpaar Curie: het radium; Eva Curie is er zelf aan te gronde gegaan, haar dochter Eva overleed aan bloed- kanker. In 1 gram radium vallen per sec. 37 biljoen atomen uiteen, maar toch is dat gram pas na 1600 jaar tot op de helft vervallen. Die radiumstra- ling kan op geen enkele wijze beïnvloed worden, noch door verhitting, noch door verlaging van temperatuur of wat anders ook. Dr. Stoel vertelde vervolgens over de verdere ontwikkeling, over de alpha, bèta- en gammastralen, het radio-ac tief maken langs natuurkundige weg van uranium door Curie-Juliot en de splitsing van het uraniumatoom door Hann en Straszmann in 1933, gevolgd door het aanwijzen van de mogelijk heid van een kettingreactie door de Italiaan Fermi en op het uitkomen van de wet van Einstein: E (energie) is M (assa) X C(licht)*. fV«i^»lS v«s. 2, 1« k»l*sii)

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1958 | | pagina 1