Jamais en vain Bij het overlijden van Prof. G. Wisse De Deltawet in de Tweede Kamer Wij verhuren Buitenland School- verkeersexamen 1958 Pracht handen 30e Jaargaüg Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG V(»OR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEI« MEDITATIE Zwanenzang van Prof. G. Wisse iiiiiiiiiiiiiiiiiii N.V. WED. C. KOLFF 8, Zn. Wat al te royaal Vrijdag 22 november 1957 No. 2649 PHINS HKNDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHAHNIS Bedactie en Advertentlei uitsluitend Telefoon K 1870—282» Nt 8 uur 'i avond» Telefoon K 18702017 Giro 167980 ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PER KWARTAAI. ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm. RD coBtract ipeclaal taiial Vergchi^nt tiveemofü per week: dinaaag- en cr^dagovond De Stellendamse visserij 2. Na het verslag, dat we gaven van de discussies in de Tweede Kamer over het Delta-wetsontwerp, voorzover dit van betelcenis is voor de visserij van Stel- lendam, kunnen we kort zijn, daar het vervolg van de besprekingen, die we in ons eerste artikel niet meer konden opnemen, niet zo heel veel meer heeft opgeleverd, ofschoon er toch nog en kele kwestieuze punten naar voren kwa men. In de repliek van Minister Algera Minister Mansholt was toen afwezig kwam deze terug op de kwestie van de schadevergoeding. Hij sprak aldus: „De heer Kodde heeft erop aange drongen, dat de taxatie der bedrijven op een vroeg tijdstip zal plaatsvinden. Hij heeft daaraan de vraag verbonden: Wil men door uitstel de schadevergoe ding verminderen? Ik geloof, dat dit een veronderstelling is, waarvoor geen plaats is. Dit zou betekenen, dat de Re gering opzettelijk maatregelen wil ne men om gedupeerden in een mindere positie te brengen. Natuurlijk is daar van geen sprake. Op welk moment ta xatie moet plaatsvinden, is iets, dat door de desbetreffende commissie moet worden onderzocht. De normen daar voor zullen in de afzonderlijke wet, die in uitzicht is gesteld, moteen worden vermeld. De Kamer zal gelegenheid krij gen, daarover te zijner tijd te spreken. Ook de heer Van der Zaal heeft nog gevraagd naar een directe taxatie en heeft daaraan toegevoegd de vraag, of het niet wenselijk zou zijn een afkoop som te geven, omdat dit veel narigheid zou voorkomen in de komende jaren, zoals is gebleken bij de Zuiderzeesteun- wet. Ik antwoord daarop, dat dit een zaak is, die bij een toekomstige wet aan de orde kan worden gesteld. Ik voeg hieraan toe, dat de gedachten van de Regering in deze richting gaan, dat het niet is uitgesloten, dat men tot afkoop sommen zal overgaan." Tot zover de Minister. Bij de behan deling van de afzonderlijke artikelen van het wetsontwerp het zijn er slechts 10 werd door de communisti sche fractie een amendement ingediend op art. 8, waarin werd vastgelegdj^ dat er een integrale {voïiedigey vergoeding zal worden gegeven. De Minister wees dit af. Hij zei: „Ik heb in mijn rede van donderdag toegezegd, dat Ik de opmerkingen van de Kamerleden zou voorleggen aan de commissie, die het ontwerp van de af zonderlijke wet moet voorbereiden. Ik meen, dat dit amendement in strijd is met deze toezegging, omdat bij aanvaar ding daarvan nu reeds in de wet wordl vastgelegd was nog voorwerp van on derzoek is. Ik geloof, dat wij daarbij op dat onderzoek vooruitlopen. Dit zal wel de bedoeling van de geachte afgevaar digde zijn, maar dit is bepaald niet de bedoeling van de Regering. Ik geloof niet, dat het juist is nu reeds een uit spraak te doen over wat in de toekom stige wet op dit punt moet staan. Ik wil dus namens de Regering de aanneming van dit amendement ontraden." In verband met dit art. 8, dat in prin cipe het recht op schadevergoeding er kent, zei de Minister nog, dat hij aan de commissie alles zal voorleggen wat in de Kamer naar voren was gebracht en dat daarmee de mogelijkheid is ge schapen, dat de Regering in de afzon derlijke wet verder gaat dan volgens de huidige omschrijving van art. 8 mo gelijk is, indien daarvoor aanleiding aanwezig blijkt te zijn. Natuurlijk was de communist Gort zak niet tevreden. Hij repliceerde: „Voor ons staat vast, dat hij, die door de na tionale zaak, die Deltawet heet, schade lijdt, daarvoor een integrale vergoeding dient te krijgen. Wij zijn van oordeel, dat het onjuist zou zijn om de schade, die het gevolg kan zijn van deze uiter mate belangrijke werken, op een deel en dan nog een betrekkelijk klein deel van de natie geheel of gedeel telijk af te wentelen. Ik geloof, dat de Kamer het in haar hart hiermee eens is, maar zij vindt het nu eenmaal uiter- niate moeilijk om, als er onzerzijds amendementen worden voorgesteld, daarmede in te stemmen." Bij de stemming werd het amende ment verworpen. Dit betekent echter helemaal niet, dat een integrale scha devergoeding definitief van de baan is. Daarover is bij dit wetsontwerp niets beslist. De kwestie zal door de commis sie voor de schadevergoedingswet over wogen worden en ingeval deze een vol ledige vergoeding er niet*in opneemt, kan er bij de behandeling van die wet in de Tweede Kamer die nog wel 6nige tijd op zich zal laten wachten sltijd nog een amendement in die rich ting worden ingediend en aangenomen. Geen twijfel mogelijk... Prof. G. Wisse, die dinsdagmiddag j.l. het tijdige met het eeuwige heeft ver wisseld, heeft in zijn leven vele boe ken geschreven. In 1952 voltooide hij zijn „Memoires", waarin onvergetelij ke bladzijden uit zijn levensboek zijn opgenomen.*). Aan het slot van dit boek beschrijft hij Davids' Zwanenzang, naar aanlei ding van 2 Sam. 23 5, die hij aan het slot van de beschrijving van zijn levens geschiedenis tot de zijne maakt. Het is nu voor hem waar geworden wat hij toen schreef: de kroon te werpen voor de voeten van het Lam en 's Heeren Naam eeuwig te mogen grootmaken. Wij meenden goed te doen dit stukje ter overdenking door te geven. „Aan het einde zijns levens gekomen heeft David een „zwanenzang" gezon gen, waarin tenslotte al Gods kinderen de vertolking van hun zielestemming zullen beluisteren als de loopbaan ten einde spoedt, ons opgetekend in 2 Sa muel 23 5: „Alhoewel mijn huis al zo niet is bij God, nochtans heeft Hij mij een eeuwig verbond gesteld, dat in al les wél geordineerd en bewaard is; voor zeker is daarin al mijn heil en alle lust...." Hoewel mijn einde op heden nog niet daar is (1952) is het onverminderd mijn diepste zielsbegeerte dat de laatste grond mijner diepste hoop niet anders zij dan deze woorden Davids. Ik zou ook waarlijk niet weten waar in anders te roemen. Oorsprong aller getrouwe godsleidingen en bemoeienissen ook in mijn leven ligt hier in dit trouwverbond van Gods eeuwig genadig welbehagen. Met David moet in de diepste veroot moediging belijdenis worden gedaan, van zonde en bederf bij „mij en mijn huis"; en waartegenover alleen Gods trouwverbond bestand was; maar dan ook volkomen. Ik ben niets en ik heb niets voor Gods aangezicht in mezelf, maar het is ook niet nodig. Er is in God zelf reden en grond genoeg en in de al- lerdierbaarste Borg dezes Verbonds is overvloedige waarde genoeg om al onze onwaarde voor God volkomen te be dekken en te vervangen. Zo blijft er dan te roemen over, ja ontzaglijk te roemen, eeuwig te roemen, maar alleen en volkomen in Gods trouwverbond. O, zoete wonderdiepte en wondere zalig heid: de Heere was en is het niet ver plicht aan ons; maar wat oneindig meer zegt, naar dit Zijn Verbond, is Hij het wel verplicht aan zichzelf. En nu zou de zaligheid geen zaligheid zijn, als daarin nu niet al onze roem lag. Zo is dit ook een waarborg voor de toe komst, voor sterven, oordeel en eeuwig heid. Wie voor rekening van God-drie- ënig ligt, ligt met alles en voor eeuwig voor Diens rekening. Wat zal het dan een eeuwig zalige bezigheid zijn, om eenmaal in de heer lijkheid Zijn Naam eeuwig te mogen groot maken. Een kroon te mogen ontvangen uit Zijn hand, noem dat eerst een onder scheiding; maar ten hoogste zal de blijd schap stijgen, ais we die kroon dan mo gen neerwerpen aan de voeten van het Lam; noem dat een zalige bevinding, welke we hier nog nooit hebben ge smaakt; althans niet zoals dit daar zal zijn. Het naar aardse maatstaf gemeten- eenvoudigste, geringste kind van God en de rijkst iDedeelden, om strijd zullen ze, om hun zaligheid godzalig aan te voelen en uit te leven, de laagste plaats verkiezen. En als we daar ook mogen ontmoeten degenen die door onze ar beid als middel, tot den Heere zijn toe gebracht, wel wat anders zal dan van onze lippen vloeien dan: „Komt, maakt God met my groot." „Memoires" van Prof. G. Wisse. Uitgave W. M. den Hertog te Utrecht. De oplage van dit hoek is uitverkocht. ONIEPEIKtE GAIANtlI beste bed ö'ooif gemaakt i OP Dl vitiHC «AZETFABRIEKEN Tt ZEVENBERGEN Communisten spreken alleen maar voor de tribune. Hun voorstel had dus geen goede ontvangst. Nu de behandeling in de Tweede Ka mer achter de rug is de Eerste Ka mer zal de Deltawet zonder twijfel on gewijzigd eveneens aanvaarden kun nen we de balans opmaken en' nagaan, wat er met name voor de visserij ge daan zal worden en op welke punten de organisaties nog diligent zullen moe ten zijn. Allereerst kan worden vastgesteld, dat de samenstelling van het bekende Rapport-Stellendam geen vergeefse moeite is geweest. Zowel door de Ka merleden als door de Ministers is er kennis van genomen en verschillende wensen, die erin geuit zijn, kwamen ter sprake. Dat de visserij ernstig zal wor den gedupeerd werd algemeen aange nomen. Zéér belangrijk was de verkla ring van Minister Mansholt, dat hij zal nagaan, in hoeverre de financiële rege lingen van de Visserijnota inzake de sanering aangepast kunnen worden aan de veranderingen, die optreden tenge volge van de Deltawerken. Dit punt is ook in het Rapport-Stellendam naar vo ren gebracht. Er schijnt hier een goede kans te zijn, dat gamalenvissers, die on danks de moeilijkheden toch visser wil len blijven, via de Herstelbank volgens •ïen speciale regeling geholpen kunnen worden aan een bedrijf, dat geëigend is voor de nieuwe situatie. Vanwege de visserij organisaties zal erop aangedron gen moeten worden, dat deze regeling ten spoedigste in wérking treedt, omdat het nu reeds nodig blijkt om te scha kelen op de nieuwe toestand. In het Rapport-Stellendam is ook aangedrongen op spoedige taxatie der bedrijven. Dit zal dus wellicht opgeno men worden in de aparte schadevergoe dingswet. Het is niet bekend, hoelang het nog duurt alvorens deze klaar is, door de Staten-Generaal is behandeld en in werking treedt. Men moet daar omtrent maar niet te optimistisch zijn. De procedure van de Delta-wet (met 10 artikelen!) heeft 4 jaar geduurd. Als de ingewikkelde schadevergoedingsregelin gen in de commissie en op de Departe menten ook zoveel tijd vergen, zal er voor Stellendam niet veel meer te ta xeren zijn. Men zal daarom ook hier moeten aandringen op spoed. Eveneens werd in het Stellendamse rapport gewezen op de billijkheid van een volledige vergoeding.Hierover is ook in den brede gesproken. De motie- Gortzak is wel verworpen, maar alge meen waren de partijen er in principe vóór. Hoewel onze verwachtingen niet zo heel zo heel hoog gespannen zijn, ge loven we toch wel, dat er in ieder geval zoal niet een integrale vergoeding, dan toch een behoorlijke tegemoetkoming uit de bus zal komen. Het gaat hierbij nu eenmaal niet alleen om Stellendam, maar ook b.v. om de oestercultuur, waarin miljoenen zijn geïnvesteerd. Van belang is ook, dat Minister Al gera degedachte van een afkoopsom ineens niet afwees, maar de mogelijk heid ervan zeer beslist open liet. Dit zou van grote betekenis zijn voorde oudere vissers, die geen opvolger heb ben en niet meer omgeschoold kunnen worden. Voorlopig gebeurt er echter niets. Eerst zullen de Deltawerken hun nadelige gevolgen voor de visserij moe ten demonstreren en zal de regeling klaar moeten zijn. Het is dus voor de gamalenvissers zaak het in elk geval zolang vol te houden tot aangetoond kan worden, dat ze de dupe zijn van de af- dammirig. 8 mm PROJECTOREN en FILMS FOTOHANDEL J. ZANDSTKA SOMMELSDIJK Frankrijk en de N.A.V.O. In de Noord-Atlantische Verdrags Organisatie is een ernstig konflikt ont staan doordat Amerika in Engeland aan het herhaaldelijk door Tunesië gedane verzoek om wapens gehoor hebben ge geven. Frankrijk neemt deze wapen- leveranties zo hoog op, dat de Franse afgevaardigden eind vorige week de vergadering van de raad der parlemen tariërs hebben verlaten uit protest te gen deze daad. De regeringen van Amerika en En geland hebben lang geaarzeld om Bour- guiba van wapens te voorzien. Kenne lijk hebben ze een dergelijke Franse re- aktie gevreesd. Maar uiteindelijk zijn ze tot de wapenleveranties overgegaan, omdat ze bang waren dat, indien ze bleven weigeren, de Sowj et-Unie Tune sië aan wapens zou helpen. In septem ber reeds had Egypte aan Tunesië wa pens aangeboden, welk aanbod door Bourguiba werd aanvaard. Het voornaamste bezwaar dat de Fransen tegen de genoemde wapenle veranties aanvoeren, is, dat er verband bestaat tussen de Tunesische beweging en de Algerijnse opstand. De Fransen zijn bang, dat de wapens aan de Al gerijnse opstandelingen in handen zul len worden gespeeld. Dit argument is echter niet steekhoudend, want de Al gerijnse opstandelingen hebben geen behoefte aan wapens; ze zijn veel beter uitgerust dan de Tunesiërs. Iets anders is dat de president van Tunesië, Bour guiba, méér op het oog heeft dan het nationalisme in zijn land te bevorde ren. Hij zocht, zij het dan indirekt, zijn invloedssfeer uit te breiden in geheel Noord-Afrika. Weliswaar is Tunesië reeds een vrije, souvereine staat, maar de Fransen hebben geen belang bij een uitbreiding van het Tunesische gebied. De Amerikanen en de Engelsen heb ben met hun wapenleveranties zich in de Algerijnse kwestie gemengd, dat zien de Fransen zéér goed. Ook al, omdat de wapenleveranties zo gering zijn, dat ze als symbool kunnen worden be schouwd. Het gaat echter niet om de hoeveelheid, maar om het principe. Engeland streeft met deze symboli sche wapenleveranties een tweeledig doel na (en Amerika staat daar volle dig achter). Vooreerst wil men voorko men dat Tunesië straks dezelfde weg opgaat als Egypte en Syrië. Ten tweede wU de Britse regering op deze wijze de weg openen voor Frankrijk om de wa pens voor Tunesië zelf te leveren. Niet genoemd wordt een derde aspect van de zaak, maar dat is doorzichtig genoeg; Amerika en Engeland keuren de Fran se politiek in Noord-Afrika ten stellig ste af. Het is begrijpelijk dat Frankrijk zich bedrogen voelt door zijn Atlantische bondgenoten. In de N.A.V.O. trekken Amerika, Engeland en Frankrijk geza menlijk op met hetzelfde doel, in Tune sië zijn ze bezig, elkaar dwars te zit ten. Maar Frankrijk treft het verwijt dat het, koste dat het kost, z'n zin moet hebben en dat het verwacht, dat Ame rika en Engeland eerst zijn belangen Hoewel hij de leeftijd der zeer sterken reeds ruim overschreden had, is 't voor tallozen in den lande toch wel een hele schok geweest, toen dinsdag de mare ging: Prof. Wisse is niet meer. Nauwe lijks een week geleden sprak de oude Hoogleraar nog in de stampvolle Ko- ninginnekerk te Rotterdam zijn laatste tijdrede uit, welke tot titel droeg: „De kunstmaan bezien door een religieuze kijker." Prof. Wisse was prediker bij de gra tie Gods! Reeds als knaap wist hij zich van God geroepen, doch 't scheen aan vankelijk, dat hij zijn leven zou moeten slijten achter de toonbank van zijn va ders kleine kruidenierswinkel te Mid delburg. Op een wonderlijke manier be woog God het hart van een rijke dame op Walcheren om de jonge Wisse de middelen te verschaffen te gaan stude ren. Deze studie werd voltooid aan de ti.dmper Tneoiogische school en de in 1873 geboren student, zag tal van be roepen op zich uitgebracht. Dat naar Gouda werd aangenomen. Dat was een bijzonder geval, zoals altijd alles bij Wisse bijzonder is geweest. De kerkeraad van Gouda had des tijds juist een tweetal gesteld, toen de jonge Wisse een zondag kwam preken. De volgende avond was er gemeente vergadering. Met algemene stemmen werd het tweetal teruggenomen en can- didaat Wisse beroepen. Hierna leidde de weg naar Amster dam, Overtoom, Leiden, Driebergen, Kampen en voor de tweede maal naar Driebergen. In deze levensperiode treedt Wisse op als apologeet en debater. Nihilisme en Socialisme werden heftig door hem bestreden, o.m. ook zijn vroegere leer meester aan de Leidse Universiteit prof. Bolland. Flitsend en vlijmscherp waren zijn reacties. Dit alles leidde bij hem zelf tot een ernstige geestelijke crisis, welke zul ke spanningen gaf, dat hijzelf er later van verklaarde: God moest ingrijpen of ik zou krankzinnig zijn geworden. Gelouterd kwam hij uit de strijd. Daarop volgde in 1921 zijn overgang naar de Christelijke Gereformeerde Kerken. Daar werd hij eerst predikant te Am- hem en vervolgens te Utrecht. In 1926 volgde zijn benoeming als lector aan de Theol. Hogeschool te Apeldoorn en in 1928 zijn benoeming tot Hoogleraar. Deze funktie heeft hij bijna 8 jaar bekleed. Vanuit deze tijd dateert ook zijn veel vuldig optreden als Tijdredenaar. By de ouderen onder ons zijn vele titels nog wel bekend; „Eén nacht in 't logement van de duivel"; „Is de zaak van God Uen nimmer ruw of schraal nllItH A---- Tub. 93 et. Het is de Hamamelis die het 'm doet zullen behartigen en pas daarna hun eigen belang. Zoiets kan men van een bondgenoot niet eisen. Het merkwaardige geval doet zich voor, dat thans Amerika en Enge land tegenover Frankrijk staan, terwijl ingeveer een jaar geleden Engeland en Frankrijk samen tegenover Amerika stonden. Een bewijs voor het feit, dat, ■>ii elke groep om eenheid, landsbelang nog steeds gaat boven Europese belang. Minister Pineau is op het ogenblik in Amerika, waar hij met Eisenhower en Dulles besprekingen voert over de wapenleveranties aan Tunesië en over iet herstel van de breuk, die daardoor in de N.A.V.O. is ontstaan. Maar het hoofddoel van zijn reis is, de leiding op zich te nemen van de Franse delegatie bij de Verenigde Naties, bij de behan deling van de Algerijnse kwestie. Toch is het, meer dan ooit, zaak dat het Westen de eenheid spoedig herstelt. De N.A.V.O. is een bondgenootschap, dat ontstaan is uit d^ dreiging van het communisme en dat zich zeker thans, nu er twee Russische kunstmanen om de aarde cirkelen, de weelde van on derlinge verdeeldheid niet kan en mag veroorloven. Frankrijk weet zelf ook wel, dat het zal moeten inbinden, wil het zichzelf in het Westen niet in ge vaar brengen. Amerika en Nw. Guinea De Verenigde Staten hebben bekend gemaakt, dat ze hun standpunt van neu traliteit in de kwestie van Nederlands Nieuw-Guinea niet willen wijzigen. Verklaarbaar is deze houding alleen uit het feit, dat de Amerikanen zelf een paar eeuwen geleden zich hebben vrijgevochten van het kolonialisme. Goed te keuren is deze houding echter ■n geen geval, niet alleen van Neder- 'ands standpunt bezien maar ook Ame rika zelf beseft blijkbaar niet ten vol le, dat een dergelijke slappe politiek fatale gevolgen moet hebben. Niet al- 'een vervreemdt het op die wijze Ne derland van zich, maar ook Indonesië voelt zich niet gebaat bij zulk een half slachtigheid, terwijl Australië, dat ge heel aan onze kant staat en dat toch ook van grote betekenis is voor Ame rika, evenmin belang heeft bij deze neutraliteit. De Aziatisch-Afrikaanse groep in de Verenigde Naties zullen een resolutie indienen betreffende Nieuw-Guinea, waarin het verzoek wordt gedaan dat Nederland en Indonesië hun besprekin gen over het omstreden gebied zullen hervatten. bankroet"; „De dienstmaagd uitgewor pen" enz. De jongeren onder ons hebben hem nog wel gehoord of gelezen in zijn: „De atoombom en de komende wereldbrSlnd" „De Via Dolorosa" en „De kunstmaan bezien door een religieuze kijker." Bij zulke tijdredes was Wisse in z'n ele ment. Ademloos konden de duizenden naar hem luisteren; hy presteerde het als 70, 75 en ruim 80-jarige om zijn gehoor twee uur lang in de ban te hou den. Na zijn professoraat, diende hij nog als predikant de gemeenten Amster dam-Oost en Middelburg, zijn geboorte plaats. Op 1 mei '46 ging hij met eme ritaat. Maar niet om te rusten. Het getal meer dan 10.000 spreek beurten werd vol gemaakt. Talrijke kleinere en grotere geschrif ten zagen van hem het licht, in totaal meer dan honderd werken van apolo getische aard. De Spaanse Zendingsactie vond in hem de promotor. Zijn belangstelling op politiek gebied ging uit naar de S.G.P., op wier laatste jaarvergadering hij nog aanwezig was. Prof. Wisse boeide oud en jong, rijk en arm. Zijn preken waren altijd nieuw en altijd fris. Ze bevatten gedachten, die zowel voor de theoloog als voor de werkvrouw van waarde waren. Hij had ook fouten. Natuurlijk, want hij was een zondig mens. Zoals een meisje van zichzelf kan weten dat ze „knap" is, zo wist Wisse dat ook wel eens. Maar Wisse kon ook klein zijn. Klein voor God! Dat was hij b.v. na zijn eer ste hartaanval nu plm. 10 jaar geleden. Schrijver dezes had het genoegen hem de eerste keer na zijn ziekte te beluis teren. Wij horen het hem nog zeggen: .Toen Wi<5se voor de poorten des doods lag, lag daar niet Professor Wisse, en Ook niet dominee Wisse en zelfs niet de oude Wisse, maar lag daar de oude zon daar Wisse, maarGode zij dank voor zijn onuitsprekelijke gave ge wassen in 't dierbaar bloed des Lams. Hij heeft gewerkt zolang het dag was. Vorige zondag 17 november heeft hij nog gepreekt en voorbereiding voor het H. Avondmaal te Driebergen gehouden uit Jesaja 6 6. Het lag in de bedoeling dat hij a.s. zondag in dezelfde plaats het H. Avondmaal zou bedienen. Hij is dus wel in het harnas gestorven en mag nu zijn Koning eeuwig groot ma ken, zonder vlek en zonder rimpel. Gods Kerk in Nederland, of deze nu ■^*- Hervórmd, Gereformeerd, Chr. Gerefor meerd of Geref. Gemeente heet, heeft een gevoelig verlies geleden. Een profeet is heengegaan. Gode zij dank voor alles wat Hij ons in hem gaf, Gode zij dank, dat de grote Profeet der Kerk blijft, die tevens als de Grote Priester Zijn Kerk blijft verlossen en als de eeuwige Koning haar bij de ver kregen verlossing bewaart. Die ook nu nog, ja tot de jongste morgen, zijn H. Geest uitzendt, opdat door de rijen der geslachten heen ge predikt, geprofeteerd zal worden. Dat is de troost voor de Kerk, als haar groten heengaan De Grootste blijft! Uiteindelijk moet de vriend des brui degoms wijken voor de Bruidegom zelf. En dat is steeds de diepste en groot ste vreugde van Prof. Wisse geweest. Naschrift. Prof.'Wisse was officier in de orde van Oranje Nassau en lid van het Zeeuws Genootschap der Weten schappen. Ook was hij drager van het mobilisatiekruis. De begrafenis-zal zaterdagmiddag a.s. te Doorn plaats hebben en geleid wor den door prof. J. J. v. d. Schuyt, em. hoogleraar te Utrecht. Van zaterdag 23 november v.m. 12 uur t.m. maandag 25 november v.m. 9 uur Middelharnis-Sommelsdijk: Afwezig de artsen Dogterom, Bakker en Arends. Voor spoedgevallen Wierin- ga, arts, tel. 2090, Middelharnis. Dirksland-Herkingen-Melissant: Afwezig de artsen Boot en Elvé. Voor spoedgevallen. Huisman, arts, tel. 01877- 412, Melissant. Oost-FlaJckee; Afwezig de artsen Kramers, Buth en de Man. Voor spoedgevallen Voogd, arts tel. 01874—259, Oude Tonge en Bon man arts, tel. 01871—269, Stad aan 't Haringvliet. ZONDAGSDIENST DIERENARTSEN Afwezig Wagner. Dienst heeft Ter- louw, tel. 2357, Middelharnis. Dinsdag 11 maart 1958 schriftelijk gedeelte. Het Bestuur van het Verbond voor Veilig Verkeer heeft zich verenigd met het voorstel van dë „Commissie Eenheid in de Verkeersexamens'', om het schrif telijk gedeelte van het schoolverkeers- examen 1958 voor het gehele land te doen plaats vinden op dinsdag 11 maart 1958. De afdelingen en consuls van het Ver bond, alsmede de verkeersonderwijcom- missies zullen zich, zoals gebruikelijk, tijdig met de scholen in verbinding stel len. Scholen in plaatsen, waar deze instan ties ontbreken, kunnen schriftelijke op gaven enz. bij het Verbond aanvragen door bemiddeling van gemeentebestuur of politie. In 1957 hebben ruim 190.000 scholieren aan het theoretisch en praktisch ver- keerSexamen deelgenomen, met volledige medewerking van de plaatselijke auto riteiten. Wijnl<ooperij sedert 1 768 Telefo-n 2012 Voorstraat 36 MIDDELHARNIS In de jaren, die achter ons liggen nam men het niet zo nauw met het uitgeven van geld. Het scheen wel vaak, dat het gezegde: „Geld speelt geen rol", opgeld deed. Tot zelfs in de vergaderingen van de Kamers werd wel gezegd, dat er met geld gesmeten werd. Iets van die menta liteit schijnt in 1956 gevaren te zijn in sommige heren van het Verbond voor Veilig Verkeer. Blijkens het jaarverslag moest voor 30.000.aan reclamema teriaal, dat het bedrijfsleven was opge drongen, teruggenomen worden. Een strop van betekenis. Wat erger is, is het volgende: „Er waren twee propagandis ten, die in één jaar tijd voor 61.000 aan onkosten declareerden. Niet min der dan 16.000 aan autokosten. Die verreden dus in een jaar maar eventjes de kostprijs van een paar auto's. Niet erg zuinig! Maar de verblijfkosten, die ze declareerden, dat liep al helemaal de spuigaten uit. In een jaar tljds 30.000 aan verblijf kosten. Toch even de vraag, waaraan konden ze dat opmaken. Hoe konden ze dat opmaken? Een zaak voor het Ver bond voor Veilig Verkeer? Ja, maar niet geheel de belastingpenningen zijn er ook bij betrokken. Want in dat be treffende jaar, 1956, verkregen ze een extra subsidie uit de schatkist van 30.000. De belastingbetaler heeft er dus ook wel wat mee te maken. Het Verbond voor Veilig Verkeer doet goed en nuttig werk, daar zouden we niet graag kritiek op uitoefenen, maar men mag ook daar wel rekening houden met de zuinigheid, vooral wanneer men toe- schikt over gelden van de overheid.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1957 | | pagina 1