PV^
Ds. W. Hop
Mrs. D.v. Beek-Berkhout en haar zuster
uit Grand Rapids (U.S.^.) bezochten
hun geboorteplaats Ooltgensplaat
NIEUWS UIT ZEELAND
30e Jaargang
Vrijdag 19 juli 1957
No. 2615
PBmS UJKNDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHABNIS
Bedactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 1870—2629
Na 6 uur 's avonds Telefoon K 1870—2017 Giro 167930
Chr. STREEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
ABONNEMENTSPRIJS 1.90 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
BU contract speciaal tarlel
Verschijnt tweemaal per week: dinsdag- en vrijdagavond
Politiek op de school?
Roomse afgoderij
MEDITATIE
Het offer aanvaard
De rode Moloch:
de Staat
Levenswens werd vervuld
„In Holland ben ik opgevoed"
„In Holland leerde ik spreken"
IM' ■'■H
Ned. Herv. predikant te
Nieuwe Tonge overleden
PORT
SHERRY
CHAMPAGNE DE
ST. MARCEAUX en Co.
ANTONIO AGUILAR
KWAUTEITSWIJNEN
N.V. WED. C. KOLFF Zn.
MIDDELHARNIS
„Het Vrije Volk" heeft zich onlangs
boos gemaakt over een artikel in het
A.R. orgaan „Nederlandse Gedachten".
Daarin werd n.l. betoogd, dat het chr.
onderwijs en de chr. politiek zeer nauw
verwant zijn aan elkaar en dat de chr.
onderwijzers, zonder van de school een
partijschool te maken, geroepen zqn hun
leerlingen liefde voor de christelijke po
litiek bö te brengen.
Het blad van de P.v.d.A. ergert zich
begröpelijkerwflze hieraan. Het zou uiter
aard graag zien, dat de prot. chr. par
tijen verdwenen en alzo de doorbraak
over de hele Unie zegevierde, waardoor
Nederland gezegend zou worden met een
aocialistisch bewind. En nu ziet de re
dactie van H.V.V. in de chr. school een
tegenwerkend element. Dat mag niet
volgens haar. „De bijzondere school
krijgt subsidie van de staat met de be
doeling en in de veronderstelling, dat op
die school de kinderen het levensbe
schouwelijke onderwijs ontvangen, dat
de ouders wensen, maar niet met de be
doeling, dat op die scholen propaganda
gemaakt wordt voor de programma's en
het beleid van politieke partijen". Zij
meent zelfs, dat een onderwijzer, die niet
met evenveel verve (gloed) over de
P.v.d.A. als over de A.R.P. weet les te
geven, beneden de maat blijft! En ten
slotte vindt ze, dat de kinderen van
christelfjke P.v.dA..-mensen, die op de'
chr. school zitten, politiek ontzien moe
ten worden.
We zouden op bovenstaande ontboeze
ming van H.V.V. het volgende willen
antwoorden. Allereerst, dat geen enkele
clir. onderwijzer in zijn klas specifieke
propaganda maakt voor het program of
het beleid van een bepaalde prot. chr.
party. iDat ligt niet op zijn weg. Maar
men moet wel goed begrijpen, dat het
levensbeschouwelflk onderwijs op de chr.
school alles omvat wat met principes
te maken heeft en dat is ook de staat
kunde. Het ligt daarom wèl op de weg
van de chr. onderwijzers in de hoogste
klassen van de school te wijzen op de
verschillen tussen communisme, socialis
me, liberalisme, katholicisme en calvi
nisme, die alle uiteenlopende politieke
idealen hebben, paarbij kan de historie
goede diensten bewijzen en ook het he
den. Maar er dient ook wel degelijk
richting aangegeven te worden. Als we
mogen wgzen op de gevaren van de
communistische en van de roomse staat
(Rusland en Spanje), waarom dan ook
niet op die van de socialistische? On
derwijzers, die met evenveel gloed les
kunnen geven over de P.v.d.A. als over
de A.R.P., de C.H.U. of de S.G.P.; zijn
er bö ons niet! Ze zijn er trouwens op de
openbare school ook niet! Dat zijn onbe
staanbare wezens.
De chr. school staat dus zeker niet
buiten de politiek. Ze heeft zelf haar be
staan te danken aan de strijd van de
chr partijen en tevens haar voortbestaan
ondanks de wettelijke gelijkstelling. Wij
laten ons niet neutraliseren door het feit
dat er kinderen van P.v.d.A.-mensen op
de chr. scholen gaan. Wij zien de gods
dienst als universeel, dus alle levenster
reinen omvattend. Bovendien zien wij in
het socialisme een gevaar ook voor het
chr. onderwijs. Het spreekt dus vanzelf
dat het in de liJn ligt een christelijke
staatkunde voor te staan.
Dit betekent echter niet, dat de chr.
onderwijzer een bepaalde partij propa
geert. Om verschillende redenen houdt
htj zich buiten een keuze tusen de di
verse chr. partijen op school. Maar de
principiële hoofdrichting geeft hij aan:
rechts houden!
Wfl hebben hier op ons protestantse
eiland over 't algemeen weinig besef
van het kerkelijke en politieke leven in
roomse streken en landen. Daarom zal
het volgende verhaal, dat we aan „De
Protestant" ontlenen, ons misschien iet
wat ongelooflijk voorkomen, maar het
is niettemin in overeenstemming met de
feiten.
Op 31 mei j.l. is in de sacramentska
pel van de St. Catharinakerk te Eindho-
■ven de monstrans met geconsacreerde
hostie ontvreemd. Een monstrans is een
gouden of zlveren vaatwerk met 'n hal-
vemaanvormige houder, waarin de hostie
aan het volk wordt getoond. De hostie
is het offerbrood in de vorm van een
ouwel met een kruis erop, vervaardigd
uit zuiver tarwemeel, die in de rooinse
kerk bij de mis gebruikt wordt. De hos
tie was geconsacreerd, d.w.z. tijdens een
mis volgens de roomse leer ver
anderd in het lichaam van Christus.
Deze diefstal nu is voor de Eindhovense
geestelijkheid aanleiding geweest tot een
enorme publieke manifestatie. Op de
zondagavond na de ontvreemding werd
in btjzijn van duizenden op het WiUiel-
minaplein een mis opgedragen. Het werd
een indrukwekkend betoon van geloof en
eer voor de eucharistie (het misoffer).
De burgemeester, de gemeentesecretaris
en twee wethouders waren aanwezig,
dus de overheid sanctioneerde dit festijn
De deken (r Je. geestelijke in rang boven
de pastoor) verzocht de aanwezigen ook
te bidden voor de onverlaat, die de euve
le moed had gehad „zgn hand uit te
strekken naar God" en Gods barmhar
tigheid en zegen af te smeken over de
stad.
De geestelijkheid was dus blijkbaar
van mening, dat door de diefstal van
de hostie God in Zijn eer hersteld moest
Worden door de mensen. Dit gebeurde
hiet in de kerk, maar het „allerheilig
ste" werd in processie naar het plein ge
bracht, dat geheel erdoor in beslag ge-
tiomen werd. De openbare weg werd
door Rome geannexeerd als terrein voor
naar eredienst, waarbij iedere passeren
de niet-roomse gedwongen werd dit af
godisch schouwspel te zien en er in het
Verkeer rekening mee te houden.
„En bii zal zyo hand op het hoofd
van 't zondoffer leggen".
Leviticus 4 29
In dit woord wordt ons, door de dienst
der schaduwen de weg gewezen, waarop
de gelovige nut krijgt van het gebrachte
offer.
Dit is wel eenheel belangrijk punt.
Zeker, het is van het allergrootste be
lang, dat het offer gebracht is.
Dit betekent immers, dat van Gods
zijde alles gedaan is, wat gedaan moest
worden, om de verzoening tot stand te
brengen, welke nodig was geworden
door de zonde van de mens.
Maar even noodzakelijk als het werk
van Christus voor de mens, is ook het
werk van Christus in de mens.
Indien het waarachtig geloof in het
offer van Hem ontbreekt, dan is, wat
ons betreft, Christus tevergeefs gestor
ven.
Het symbool, dat ons hier genoemd
wordt betekent allereerst een belijdenis
van schuld.
Immers, was er geen zonde, het ware
niet nodig, dat er een schuldoffer ge
bracht werd. En zeker niet, dat men er
behoeftevol toenaderde.
Tevens spreekt hier ook de belijdenis
uit, dat de straf Gods verdiend was.
Waarom zou anders het offer gedood
zijn?
Ja, degenen die tot dit offer naderden,
spraken er door uit, dat hij alle andere
middelen als van nul en gener waarde
had leren beschouwen, want hij kwam
met ledige handen om die ledige handen
op het zonde-offer te leggen.
Lezers, hebt ge, door genade, zo al
uw schreden naar het kruis van Golgo
tha leren richten? Wilt ge daar komen
als een arme zondaar in Uzelf, als
één die U de straf over de zonde waar
dig keurt? Wilt ge komen met ledige
handen om het daardoor uit te spre
ken: Heere, ik ben nooddruftig, arm en
naakt. Ik weet geen ander middel en ik
wil geen ander meer dan alleen 't offer
van U!
Door te naderen tot het zond-offer,
sprak men ook uit, dat men het plan
der plaatsbekleding n.l. dat Christus uw
lijden en sterven, inplaats van de zonda-
daar volkomen goedkeurt en aanbidt.
En wie dat doet, heeft leren inzien
dat dit de enige manier was, waardoor
de Wet geëerd en de gerechtigheid ge
handhaafd kan worden.
Welnu, door nu de hand op dat offer
te leggen, nam men dit offer aan, als
voor zichzelf gebracht.
Door de hand op dat offer te leggen,
symboliseerde men zo zijn zonde over
te dragen op het offerlam.
Dan was de zonde niet langer toe te
rekenen aan de zondaar, maar aan de
Middelaar, die zichzelf tot een schuld-
offer had gesteld.
Lezer, zijt ge zo al eens in 't geloof
tot de Heere Jezes Christus mogen
gaan? Het zal moeten, wil 't goed zijn.
Want het is, zoals op dat offer van Hem
dat we zullen moeten leren.
Alle andere gronden zullen wij moeten
verliezen.
Het geloof daarin werd uitgesproken
door de hand te leggen op het hoofd van
't zond-offer.
Ach, op zichzelf genomen is 't zo
eenvoudig. Geen geheimzinigheden, geen
voorbereidingen, geen plechtigheden.
Daar ligt het offer en nu werden daar
schuldige handen op het hoofd van dat
offerdier gelegd.
Het ware geloof is zo eenvoudig. Geen
franje, geen opsmuk, geen myterieus
gedoe.
Let er op, dat er niets met de hand
gedaan wordt, dan alleen op 't hoofd
van 't offerdier gelegd. En nu het won
der! Wat er dan gebeurt gaat niet van
de hand iiit, maar van hetdier.
Zo is 't ook in 't Elvangelie der ver
vulling. Zeker, ge moet geloof hebben,
levend geloof. Maar... dat geloof is de
grond van uw zaligheid niet! Die grond
is Christus en Zijn volbrachte werk:
Christus alleen. Christus volkomen!
Het geloof eist twee dingen.
Het eist ons zelf te kennen. Beoefend
ge zo het geloof? Kent ge Uzelf, reeds
als een verwerpelijke zondaar voor
Gods aangezicht? Dan weet ge het ook,
dat er in onze hand gans geen verdienste
is, waarmede wij de Heei'e zouden kim-
nen tegen treden. Dan zal onze hand
een eenvoudige hand zijn, zonder goud
en edelgesteente, omdat wij het leerden
verstaan, dat wij alleen maar als een
arm zondaar gezaligd kunnen worden.
Het geloof eist ook Christus te ken
nen. D.w.z. door onze zelfkennis het niet
meer bij ons zelf of zelfs maar bij enig
ander schepsel te zoeken, maar alleen
bij Hem, omdat wij iets gezien hebben
van de volheid die in Hem woont.
De volkomenheid van Zijn aangebrach
te gerechtigheid zien.
Dat geloof kan niet gemist worden.
Maar 't is de grond van uw zaligheid
niet, lezer! Die grond is Christus als het
offer dat voor de zonde gebracht is. De
hand is belangrijk, maar belangrijker is
het offer. Dat op de voorgrond. Maar...
aan de andere kant kunnen offer noch
hand gemist worden. !Salig worden is een
persoonlijke zaak en er is nodig, een
persoonlijk geloof.
Dat geloof is Gods gave, ik weet het
en beaam het volmondig. Maar... in zijn
openbaring is het een daad van U.
Weineen, helemaal geen daad, waar we
trots op behoeven te zijn.
Er is wel eens gezegd, geloven, dat is
een aanleunen!
Een aanleunen tegen Christus! En nu
is er niet eens kracht nodig om te leu
nen. Integendeel het is een bewijs dat
onze eigen kracht ten einde is. Het is
uitdrukking geven, dat we het nu van
eens Anders kracht verwachten.
Laat daarom niet gezegd worden: Ik
kan niet steunen. Want het betekent ei
genlijk niets anders, dan dat ge belijdt
niets meer te kunnen. Dat ge uw gehele
zaak overgeeft aan Christus.
Dat ge belijdt: Op genade wil ik leven
Op gena de doodsnik geven.
Zie dat willen we van nature niet. We
willen het zelf doen, althans er iets aan
doen! Het geloof is, tot de conclusie
komen dat we er niets aan kunnen doen
en ook niet behoeven te doen oindat
Christus alles gedaan heeft.
O, sterf dan weg in 't leven van Chris
tus, opdat ge het belijden moogt: Niet
meer ik leef, maar Christus leeft in mij.
Laat Hem alles in alles wezen en wees
gijzelt maar niets. Dan is 't goed. Dan
hebben ook wij de, misschien bevende
hand des geloofs op het hoofd van het
Offer gelegd en daarmede uitgesproken:
„Door U, door U alleen
Om 't eeuwig welbehagen".
C. J. Kesting
Dirksland
Dit is de 22 jarige monteur zeemiliciën
Leendert Jan Mijnders uit Melissant, die
tot de vermisten behoort van de ramp
met de Super Constellation Neutron na
de start uit Biak. De foto is genomen
kort voor zijn vertrek naar Nederlands
Nieuw Guinea.
Het is wel droevig, dat zulke dingen
in Nederland gebeuren. Het tekent ons
de diepte van het bijgeloof, waarin Rome
verzonken ligt. En het bepaalt ons te
vens bii de zegen der reformatie, die
ons daa.rvan door Gods genade heeft
verlost.
De socialisten hebben een heel andere
opvatting van de Staat dan zij, die niet
geïnfecteerd zijn met de leer van Karl
Marx. Zij zien in de Staat, d.i. het totale
overheidspaparaat, de grote dirigent
van het hele maatschappelijke en econo-
piische leven. En dat niet alleen. De
staat moet ook als politieke exponent
van de maatschappij de beschikking heb
ben over de economische machtsmidde
len. Vandaar dat het socialisme streeft
naar socialisatie, d.i. het aan de gemeen
schap, in casu de Staat, brengen van de
produktiemiddelen. De ene socialist gaat
hierin verder dan de ander, doch dat is
slechts een gradueel verschil.
In da communistische landen is alles
in handen van de Staat: de grond, de fa
brieken, de huizen, de winkels, de sche
pen, ja eigenlijk ook de mensen! Het
socialisme gaat niet zo ver. Maar toch
hoort men de laatste tijd weer klanken
uit dat kamp, die duiden op een radika-
ler opvatting dan men gewoon was te
vernemen.
De P.v.d.A.-professor Schermerhorn
opperde onlangs de gedachte van soci-'
alisatie van de landbouw. Al het land
met de bedrijfsgebouwen moesten eigen
lijk in handen zgn van de Staat. Minis
ter Mansholt (ook P.v.d.A.) viel hem
hierin bij! In Engeland sprak de socialiiJt
Gaitskell zich uit voor socialisatie van
de zware industrie en van de woning
voorraad. Het blijkt dus, dat het soci
alisme nog steeds hevig het land heeft
Een grote levenswens van Mrs. D.
gaan. Zij bezocht met liaar zuster mej.
Ooltgensplaat. Sinds dat haar vader en
L. Berkhout-de Boer in 1908 met him
Rapids in Amerika leefde vooral bij
eenmaal haar geboorteplaats te mogen
vrens vervuld en de reis werd per K.L.M
15 jaar toen zij Ooltgensplaat verliet en
dat bij eerst genoemde het verlangen
herinneringen zit over vroeger toen zij
De Plaat? Toen haar broer ds dr. P.
bezoek aan Ooltgensplaat had gebracht
hoord, was het verlangen niet meer
haar man en zoons werd het besluit
Van oude herinneringen en
nieuwe indruikken.
„BiJ deze reis heeft mijn zuster mij
vergezeld", aldus mevr. van Beek die
bijna 64 jaar is. De ontmoeting in de
Plaat was allerhartelijkst. De vrienden
kring stond mij op te wachten en daar
was ook bij mevr. T. Marcus-Troost die
zich voor die gelegenheid op haar zon
dags had gekleed met keuvel en al. Dat
vond mevr. van Beek prachtig, want zij
was dienstbode bij ons toen het gezin
ging emigreren en mfl ook op mijn vijf
de jaar breien heeft geleerd, aldus mevr.
van Beek. Sprekende over haar verblijf
Geen twijfel
mogelijk...
HAZETFABRIEKEN TE ZEVENBERGEN
aan particulier bezit. Dat is een erfenis
uit het „kapitalistische tijdperk", die ten
spoedigste geliquideerd moet worden,
't Is wel aardig: de Staat opperhuisbaas,
opperlandeigenaar, fabrieksdictator etc.
Ons volk zij gewaarschuwd. Van dit
sociaUsme naar het communisme is
slechts een stap. Maar wij lusten zulk
een rode ambtenarenstaat niet.
THOLEN
Schoolreisje. De kinderen uit de 2e
maakten vrijdag j. l.onder leiding van
de oudercommissie en schoolpersoneel
een reisje naar Vlissingen.
van Beek-Berkhout is in vervulling ge-
M. Berkhout hun beider geboorteplaats
moeder dhr. J. Berkhout en mevr.
8 kinderen emigreerden naar Grand
mevr. van Beek het verlangen om nog
bezoeken. Na bijna 50 jaar werd deze
gemaakt. Mevr. van Beek was bijna
haar zuster 21^ jaar. Is het wonder,
sterker leefde, daar zij boordevol met
kind was en speelde in de straten van
G. Berkhout uit Paterson vorig jaar een
en zij vele verhalen hierover had ge^
weg te cijferen en gestimuleerd door
genomen: „ik ga ook naar de Plaat".
in Amerika begon het gesprek bij haar
huwelijk met dhr. A. van Beek (een
emigrant uit Amersfoort) op 19 febr.
1919. Het echtpaar heeft twee zoons:
Jo, de jongste, is 31 jaar, is gehuwd
en woont in Beverly. Hij is muziekle
raar en geeft ook met enkele familiele
den concerten tot zelfs in Callfornië toe.
Hij is in zijn woonplaats diaken van de
Geref. kerk (Chr. Ref. Church) en is
tevens organist.
Richard (36 jaar) is nog thuis en is
radio reparateur en handelt ook In ra
dio's en t.v.-toestellen. Hij heeft ook een
uitzend station met permissie van het
gouvernement. Hij legt zich speciaal toe
op kerkuitzendingen en interkerkelijke
gesprekken. Haar man mr. van Beek
is verbonden aan een staalfaibriek.
Mej, M. Berkenhout is vanaf haar 16e
jaar op een kantoor van een groot wa
renhuis in haar woonplaats. Zij wil
graag veel van de wereld zien en is
in Amerika bijna in al de staten ge
weest. Terwijl haar oudste zuster in
Ooltgensplaat is, heeft zij al een trip
door Europa gemaakt: Begië, Frankrijk
Zwitserland, Italië, Oostenrijk, Duits
land en Luxemburg werden reeds be
zocht.
De sloten zijn weg
Op een vraag aan mevr. van Beek,
hoe zij nu na 50 jaar Ooltgensplaat
heeft bevonden, antwoordde zij het
eerst, dat al de sloten in het dorp weg
zijn. Dit viel haar het meest op. Verder
heeft zij nog wel enkele straten terug
gevonden als vroeger. De Voorstraat en
de Slikdijk zijn niet veel veranderd. Het
Wegdek is alleen veel beter geworden.
Jammer dat de tram er niet
meer is
Tussen 1908 en 1957 heeft juist de
tram Flakkee's dreven doorkruist en dat
is juist de tijd die Ugt tussen de emi
gratie en het bezoek van mevr. van
Beek. Zij vond het jammer, dat zij dit
eveneens heeft moeten missen, al gunt
ziJ Flakkee een goede veAinding. Graag
had zij de tram nog zien rijden, maar
daar is zij precies een jaar telaat voor
op het eiland.
Zij heeft ook haar school aan het
Weespad nog bezocht, thans de fabriek
Mevr. D. van Beek-Berkhout (rechts) en haar zuster mej. Berkhout uit Grand
Rapids (U.S.A.) voor hun geboortehuis op de Molendijk te Ooltgensplaat, thans
bakkerij van de heer J. C. de Ruiter.
van de fa. Mosselman en Korteweg. Op
het raadhuis werden haar de boeken
voorgelegd waarin de geboorte van haar
vader en het huwelijk van haar ouders
ziJn ingeschreven, evenzo in de Herv.
kerk het doopregister waarin haar fa
milie staat opgenomen. De lezer bemerkt
wel, dat de belangstelling veelzijdig v^s.
De kerk van vroeger
Zondag zijn mevr. van Beek en haar
zuster 's morgens naar de Geref. kerk
en 's avonds naar de Herv. kerk geweest
Alles is nog als vroeger zegt mevr.
van Beek en dat vond zij fijn. De vie
ring van het H. Avondmaal ('s mor
gens) heeft geen veranderingen onder
gaan. In Amerika is dit anders. De
Herv. kerk vonden zij een prachtige
kerk geworden en dat de voorlezer nog
in functie is, had hun grote instemming
De dames hadden met genoegen ge
kerkt en uit een meegebracht psalmboek
van hun moeder hadden zij in beide
diensten nog eens ,,echt" psalmen ge
zongen. Want, zegt mevr. van Beek, de
Hollandse psalmen zijn de mooiste die er
bestaan.
De moedertaal
De dames hebben veel kennissen en
vrienden bezocht en ook veel vrienden
ontvangen ten huize van de f am. J. W.
Korteweg-Ras waar zij gastvrij onder
dak genoten. Velen hebben nog bij mijn
grootvader ds den Boer op catechisatie
gegaan, zegt mevr. van Beek, die nog
best Hollands spreekt en haar Plaatse
dialect nog geenszins is verleerd. Over
de taal gaf zij ons nog een mooi gedicht
mee, dat haar moeder haar vroeger
heeft geleerd. Hier volgt het:
„In Holland ben ik opgevoed,
In Holland leerde ik spreken,
'k Zal voor die taal steeds in
't gemoed
De zelfde liefde kweken
Niet dat ik op het vreemde smaal,
'k Laat alles in ziJn waarde
Maar ik zeg: voor mij is Hollands taal
De schoonste taal op aarde".
Voor de heren op het gemeente-secre
tarie heeft mevr. van Beek ook dit ge
dicht gedeclameerd, als een bewijs van
haar aanhankelijkheid aan Holland. We
derkerig kwamen ook weer andere da
den voor de dag. Bij hun aankomst was
een grote taart met de woorden: ,wel-
kom jn uw geboorteplaats" aanwezig
benevens veel bloemen. Ook werden nog
gepofte poters gegeten die door een
vriendin werden gebracht. Het viel alles
reuze in de smaak letterlijk en figuur
lijk. Daar was ook nog een ander aar
dig cadeau n.l. een grote kom met een
klein kopje van porcelein, dat in 1908
is verkocht op de koopdag van de fam.
Berkhout in verband met hun emigratie
Nu komt het weer bij de familie terug
en gaat het mee naar de Ver, Staten.
Tijdens haar verblijf ontmoette mevr.
van Beek ook nog stadsgenoten, n.l. mr
en mrs L. de Vos-v. Dam, die ook met
verlof in Ooltgensplaat zijn.
iln Grand Rapids houdt zij vriend
schap met de fam. Leenheer, afkomstig
uit de Langstraat.
Andere voorstelling
Mej. M. Berkhout, die 2% jaar was
toen zij vertrok en zich vanzelf niets
meer kan herinneren, had een geheel
andere gedachte van het eiland en haar
geboorteplaats. Zij dacht er een heel
ouderwets primitieve zaak aan te tref
fen, maar de werkelijkheid was geheel
anders. Ze vind veel dingen zelfs heel
modern en vooruitstrevend en hiervan
wenste zij gaarne uitdrukking te geven
in de krant.
Van bezoeken op het eiland waren de
voornaamste de vaart naar de Delta
werken en een bezoek aan het streek
museum, dat beiden hun grote bewonde
ring had. Een bezoek aan Schrammetje
door mevr. van Beek werd niet verge
ten. Ze leest ,,Eilanden-Nieuws" van A
tot Z en knipt de voornaamste stukken
uit voor haar plakboek. Als zij thuis in
Grand Rapids op 1227 Leonardstraat is
teruggekeerd, zal zij met haar zuster
veel te vertellen hebben, want zij zitten
boordevol met indrukken over hun ge
boorteplaats, waarvan afscheid te ne
men niet mee viel.
De Ned. Herv. predikant ds W. Hop
te Nieuwe Tonge is woensdag 17 juli
overleden in de leeftijd van 56 jaar. Ds
Hop is ziek geworden in de Kerstweek
van 1956, wat zich direct ernstig liet
aanzien. Hfl moest in het ziekenhuis te
Dirksland worden opgenomen, waar hij
is geopereerd en vier weken heeft ver
toefd. In de pastorie te Nieuwe Tonge
teruggekomen, is zijn toestand gaande
weg erger geworden; na een langdurig
doch geduldig gedragen lijden is hij
woensdag j.l. overleden. De pastor, die
zijn gemeente Nieuwe Tonge maar kort
heeft mogen dienen, laat een weduwe
en zes kinderen achter, waarvan de oud
ste 18 jaar is.
Ds W. Hop is geboren in 190'1 en in
1937 (dus op gevorderde leeftijd) can-
didaat tot de bediening van Woord en
Sacrament geworden. Zijn eerste ge
meente was Ernst op de Veluwe, waar
hij op 22 augustus 1937 tot zijn dienst
werk werd ingeleid. Op 8 september 1946
verwisselde hij deze standplaats met
Renswoude en voorjaar 1956 nam hij
het beroep aan naar de Hervormde ge
meente te Nieuwe Tonge, waar hij op
zondag 18 maart 1956 werd bevestigd
door de consulent ds Wolthers te Oude
Tonge uit Ezeehiël 37 9.
Ds Hop deed zijn intrede met de woor
den uit 2 Cor. 5 1023L. „Want Dien,
Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij
zonde voor ons gemaakt, opdat wij zou
den worden rechtvaardigheid Gods is
Hem".
Het stoffelijk overschot van ds Hop
zal naar Ermelo worden vervoerd, waar
hij zaterdagmiddag a.s. te 2.30 uur
wordt begraven en in een familiegraf
aldaar wordt bijgezet. Vóóraf om half 2
heeft in de Oude Kerk te Ermelo een
rouwdienst plaats, die geleid zal worden
door ds Wolthers van Oude Tonge.
Alleenverkoop voor het eiland:
OPGERICHT 1768 - TEL. 2012
BRUINISSE
De huishoudschool. Tot directrice van
de per 1 september 1957 te openen huis
houdschool alhier is benoemd mej. S.
van der Kooy.
Het gebouwtje dat voorheen als kerk
je in gebruik was aan het Beijersdijkje
is thans geplaatst op het tegelplateau
naast de oude Chr. school, tot voor kort
het gemeentelijk verenigingsgebouw.
Aan de verbouwingen die dit oude ge
bouw moet ondergaan om tot huishoud
school te worden ingericht, alsmede aan
de verbindingen die moeten worden ge
bouwd, om het een geheel te doen wor
den met het voormalige kerkgebouwtje,
wordt volgende week begonnen. Het is
de bedoeling dat te zijner tijd een nieu
we zal worden gebouwd aan de Dorps
weg, door de bestedingsbeperking zal dit
nog wel enkele jaren op zich laten wach
ten.
AverQ Door een Belgische kempenaar
werd in de Vluchthaven te Zijpe bin
nengesleept het motorsohip Vlos, schip
per van der Sluis. Dit scheepje kreeg
onder Oude Tonge op het Krammer ma
chine schade. De betrokken onderdelen
die moesten worden vervangen, moesten
te Gent in België worden gehaald.
